Mij met een vriend verbinden betekent niet, dat ik zijn mening opvolg. Als ik mij ondergeschikt maak en luister naar wat hij zegt, luister ik niet om later te doen wat hij zegt. Ik moet mijn ego ondergeschikt maken, maar dat betekent niet dat ik zijn raad moet opvolgen.

Ik maak mij ondergeschikt aan onze innerlijke verbinding. Dat is iets heel anders. Ik luister naar wat hij zegt en dat moet ik accepteren als iets, dat van de grootste van onze generatie komt aan wie ik mij ondergeschikt maak, zo ontdek ik zijn innerlijke niveau, waar hij is op zijn spirituele hoogte. Een ieder van ons maakt deel uit van Ein Sof, ik maak mijzelf nu ondergeschikt aan dit spirituele niveau in mijn verhouding tot mijn vriend, maar niet met betrekking tot zijn aardse opvattingen.

Deze subtiliteit is heel belangrijk. Wij begrijpen niet, dat alle werelden in onze onderlinge verhoudingen aanwezig zijn, inclusief de wereld Ein Sof.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/5/12, Preface to The Book of Zohar

Filed under: Uncategorized - Geen reacties→

In het Nieuws (van Cornell Chronicle): “Jongeren die in armoede opgroeien, melden eerder dat zij oneerlijk worden behandeld, en deze vorm van discriminatie heeft invloed op schadelijke veranderingen in de fysieke gezondheid”, meldt een nieuwe Cornell studie die gepubliceerd is in het juli nummer van Psychological Science.

“Een van de eerste studies die onderzoekt welke rol discriminatie speelt als factor in het welbekende verband tussen armoede en slechte gezondheid, suggereert dat de spanningen, die samenhangen met het ervaren van discriminatie op basis van de sociale klasse, een aanzienlijk negatief effect hebben. …

“Zoals verwacht wordt armoede geassocieerd met een hoger niveau van allostatische belasting, wat blijkt uit een verhoogde Body Mass Index, een verhoogde bloeddruk en een hogere concentratie stresshormonen. Onderzoekers hebben ontdekt, dat discriminatie-ervaringen verantwoordelijk zijn voor 13 procent van de negatieve effecten, die armoede op de allostatische belasting heeft…

“Het is merkwaardig, dat discriminatie op basis van de sociale klasse zo achterwege gelaten wordt in het publieke discours en in de onderzoeksliteratuur”, aldus hoofdauteur Thomas Fuller-Rowell, Ph.D. “Er wordt veel aandacht besteed aan de wijze, waarop raciale stereotypen een rol spelen in het dagelijks leven en hoe hierdoor de manier waarop we denken over mensen en hen behandelen, beïnvloed wordt, maar dit soort discussies vinden vrijwel nooit plaats met betrekking tot de stereotypen van een sociale klasse. ”

Mijn Commentaar: In een integrale samenleving verdwijnen sommige ziekten dankzij de balans met de samenleving, en andere dankzij de balans met de natuur. Als gevolg van de harmonie met de omgeving, zullen we in de integrale wereld, waarin we van elkaar afhankelijk zijn, een absolute gezondheid bereiken.

Filed under: Crisis, Economie, Educatie, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Vraag: Nu we tijdens de conventie het volgende niveau bereikt hebben, zal het werk in de groep dieper en krachtiger worden, wat zal er hierbij op het gebied van de disseminatie voor de 99% gebeuren?

Antwoord: We moeten ons actief bezig houden met disseminatie. Degenen in de groep die van mening zijn dat zij kunnen dissemineren, moeten er actief in zijn. Zij kunnen games bedenken, allerlei materiaal schrijven en er actief mee bezig zijn. Dat betekent dat mensen in de groep hun commitment moeten verdelen, iedereen moet iets doen om de 99% van dienst te zijn. Er zijn mensen bij die zich onder het publiek kunnen begeven.

Vaak kunnen vrouwen dat beter dan mannen: zij roepen geen weerstand op, veroorzaken geen onrust of wantrouwen en door hen ontstaan maar weinig problemen.

Ik denk dat iedereen die het kan, gelegenheid moet krijgen om in disseminatie te werken. Maar je moet iemand niet dwingen als hij er tegenop ziet, geen innerlijke basis heeft om met publiek om te gaan of zich daarvoor niet geschikt vindt. Les geven is nu eenmaal een talent en een mens moet dat in zich hebben. Natuurlijk kan je het leren, maar ook dan heb je daarvoor een al aanwezige basis nodig.

Maak duidelijk in de groep wie zich echt met disseminatie bezig kan houden en investeer in hen. Doe dat niet bij degenen die het niet kunnen. Dwing hen niet. Zij kunnen helpen, van alles regelen en zo van dienst zijn, dat is ook belangrijk en essentieel werk en het is niet minder waardevol dan ander werk. Je moet je serieus opstellen naar de mogelijkheden die je hebt en ze niet inperken.

From “A Virtual Lesson on Fundamentals of Kabbalah” 9/23/12

Filed under: Disseminatie - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→

Rabash: ‘De Verbinding tussen Genade en Oordeel’: … als er een zichtbare Voorzienigheid is, is er geen plaats voor keuze. De Hogere heeft daarom Malchut, namelijk Midat Ha Din (de eigenschap van Oordeel) naar de Eynaim (ogen) verheven. Dit creëerde  verborgenheid, hiermee werd het duidelijk voor de lagere dat er een gebrek aanwezig is in de Hogere.

Enerzijds is de Hogere verheven, anderzijds vindt de lagere Hem onaantrekkelijk: er is iets wat afstoot. Enerzijds is de vonk in het verlangen (het punt in het hart) bezorgd, want het wil spiritualiteit bereiken. Bovendien oefent de buitenwereld druk op ons uit en komen er talloze negatieve omstandigheden op ons af, er worden ons geen aangename dingen beloofd, behalve wat ons misschien in de toekomst te wachten staat. Anderzijds moeten we een compromis sluiten, omdat we duidelijk een gebrek zien in de Hogere.

Wat voor gebrek is dat? De Hogere is niet zo schitterend, aantrekkelijk en mooi als wij dachten.

In die staat worden de eigenschappen van de Hogere samengevoegd met degene die  lager is, dit wil zeggen dat de eigenschappen gebrekkig zijn. Hieruit volgt dat deze Kelim (vaten) gelijkvormig worden aan degene die lager is: omdat er geen ondersteuning is in de lagere, is er geen ondersteuning voor de Hogere eigenschappen.

Dit zijn de gevoelens waar de lagere doorheen gaat: eerst verlangde ik werkelijk naar het volgende niveau, ik rende er steeds sneller naartoe, en toen ontdekte ik wat mijn volgende stap betekent. Deze bleek te bestaan uit eenheid en liefde voor mijn vrienden. Het blijkt dat ik hen allemaal moet voelen als één hart, ik moet ook veel dingen opgeven, bovendien moet ik heel veel oefenen en blij zijn met wat ik doe. Maar ik voel me helemaal niet blij …

De plek tussen twee afgronden is in feite een keuzepunt. Elke dag voelt een ieder van ons een oneindig aantal van deze punten. Als het ons lukt om ze te grijpen en de goede eruit te halen, als we dat in ieder geval proberen, zouden we de Hogere daarin binnen de kortste tijd ontdekken. We zouden zo niets missen! Maar als deze momenten er zijn, hebben we daar helemaal geen behoefte aan, we geven ons gewoon over aan onze gevoelens en we gaan verder met ons ellendige leven.

Als we onze volgende, hogere en meer gevorderde staat analyseren, ontdekken we daarin de noodzaak tot grote betrokkenheid en dat bezorgt ons huidige egoïsme heel veel problemen. Je moet je vrienden liefhebben, hen dienen, aan hen denken en goed voor hen zorgen, hen beter behandelen dan je jezelf behandelt.

Wie heeft daar behoefte aan? Zijn we in staat om dat te doen? Betekent dit, dat we een gebrek in de Hogere ervaren of dat we niet genoeg energie en levenskracht in Hem vinden? Soms ervaren we een paar minuten een mooi gevoel, inspiratie, maar gewoonlijk is het precies andersom.

Dit wordt ‘neergang’ genoemd: je voelt geen leven in de Hogere, ook niet in de staat van geven, liefde of eenheid. Je hebt geen zin om jezelf te corrigeren.

In die staat is er ruimte om te kiezen.

Dit is nu precies een staat die ons een keuze biedt. Het is een heel belangrijk moment voor zelfonderzoek: ik wil niets, ik heb nergens behoefte aan, ik word steeds zwakker en ik ben alleen bereid tot overgave, als de staat waarin ik me bevind verandert zonder dat ik er iets aan doe. Er is voor mij niets aantrekkelijks meer, niet in mijn fysieke leven en niet in mijn spirituele leven: in beide werelden voel ik me hopeloos.

… de lagere moet zeggen dat de verborgenheid die hij voelt bestaat, omdat de Hogere zich heeft begrensd ten gunste van de lagere. Dit wordt beschreven als: “Wanneer Israel in ballingschap is, is Gods Aanwezigheid met hen.”

Wij moeten in dergelijke omstandigheden tot het begrip komen, dat de Hogere met opzet ‘dit spel’ met ons speelt. Hij kan het niet op een andere manier doen, Hij kan me niet omarmen en me laten opstijgen als een luchtballon. Als Hij dat zou doen zou ik nooit iets bereiken en ik zou voor altijd een klein kind blijven, aan de hand van de volwassene. Natuurlijk voelt zo’n kind zich goed en veilig, hij kan zelfs op zijn eigen niveau spelen, maar zo wordt hij niet groter.

De lagere groeit alleen als hij ernaar streeft om de Hogere te bereiken. Je kunt niet afwachten zonder zelf te oefenen. De Hogere zal de lagere niet opheffen als de lagere niet deelneemt aan het proces. In dat geval zou de Hogere de lagere gewoon ‘vernietigen’ door hem niet te laten groeien en verder te laten komen. Je kunt het vergelijken met de situatie waarin ouders het huiswerk voor hun kind maken.

We moeten dus beseffen dat de Hogere ons absoluut ieder moment helpt. We hoeven zelfs geen seconde te wachten op iets wat van Zijn kant plaatsvindt, want van Zijn kant bestaat er geen enkele aarzeling. Vanuit het standpunt van de Hogere zijn we altijd in een optimale staat om verder te komen. We moeten voortdurend letten op allerlei tekenen waarmee Hij zich tot ons richt en vanuit Zijn bedoeling afdaalt naar onze huidige staat.

… wat voor smaak men ook proeft, men zegt dat het niet zijn eigen fout is dat hij geen levendigheid proeft, maar dat er vanuit zijn gezichtspunt werkelijk geen leven is in de Hogere.

Maar je moet goed begrijpen wat er aan de hand is.

En als men sterker wordt en zegt dat de bittere smaak die hij proeft in dit voedsel alleen bestaat, omdat hij niet de goede kelim (vaten) heeft om de overvloed te ontvangen, omdat hij kelim heeft om te ontvangen en niet om te geven, en het betreurt dat de Hogere Zich moet verbergen …

Dus onze kelim, onze verlangens zijn corrupt. Als de Hogere naar ons zou afdalen, zouden we Ein Sof (Oneindigheid) voelen, want elke volgende stap die we maken betekent voor ons de wereld Ein Sof. Maar deze wereld is voor ons nog niet toegankelijk: wij herkennen deze wereld niet in onze kelim. Wij nemen dit alleen waar in ons heel beperkte bewustzijn, terwijl er iets enorm groots met talloze facetten voor ons staat. We zien het hogere niveau gewoon niet, het vervult alles om ons heen van de ene horizon tot aan de andere, onze ruimte wordt door geen enkele grens afgebakend.

Het resultaat daarvan is, dat de Hogere naar ons neerdaalt in de vorm van een depressieve, onveilige en corrupte wereld. Bovendien naderen we staten en gevoelens die voor ons zelfs nog angstwekkender zullen zijn. De Hogere verlaagt ons zodat wij Hem zullen voelen. Hoe lager Hij is, hoe slechter wijzelf en de wereld om ons heen ons toeschijnen, omdat onze eigenschappen tegengesteld zijn aan die van Hem.

Daarom bevinden we ons nu in een crisis: de Hogere nadert ons, zo laat Hij ons onbewust het verschil voelen tussen Hem en ons. De ‘crisis’ is een kloof tussen onze huidige staat en de staat van de Hogere. Wij moeten in balans komen en met Hem in harmonie blijven, daarvoor is integrale educatie nodig, dat zal ons helpen om Hem beter te begrijpen.

In het algemeen gesproken is dit een punt van vrije wil. We moeten goed beseffen dat alles wat we voelen buiten Ein Sof om, een situatie is die speciaal voor ons door de Hogere is gecreëerd om ons de kans te geven om te kiezen.

Dit betekent dat we ons niet schuldig hoeven te voelen over het feit dat de wereld waarin wij leven slecht is en dat we ons hier in een ellendige toestand bevinden, maar wel over het feit dat de Hogere naar ons moest neerdalen, Zich klein moest maken en Zich veel kleiner dan Hij in werkelijkheid is aan ons moest tonen, en dat Hij ons zelfs de indruk moest geven dat Hij afstotelijk en slecht zou zijn.

… dit geeft de lagere gelegenheid om kwaad te spreken; dit wordt beschouwd als MAN, dat de lagere laat opstijgen.

Enerzijds merken we dat de Hogere laag is, bovendien is het hogere niveau voor ons nog niet aantrekkelijk. Anderzijds erkennen we dat het op ons alleen zo overkomt door onze zintuigen. Als we de wereld door de juiste kelim zouden waarnemen, zouden we de Hogere beschouwen als Ein Sof in ons. Deze tegenstrijdigheid is de kern van het verschil tussen het bestaan hier en de wereld van Oneindigheid.

Op dit punt laten wij MAN opstijgen: ons verzoek om correctie. We gaan op zoek naar mogelijkheden om Hem te rechtvaardigen, we willen niets anders dan Hem volledig rechtvaardigen. Laat de staten waarin wij zijn maar hetzelfde blijven, laten onze situaties ons maar nooit meer aangename gevoelens geven, we hebben maar één ding nodig: Zijn daden rechtvaardigen en Hem danken voor wat Hij doet. Als wij zo handelen, vragen we niet voor ons eigenbelang, maar alleen voor het belang van de Hogere. We vragen om kracht en begrip, maar we vragen niet om gevoelens, we moeten er alleen zorg voor dragen dat wij Hem rechtvaardigen en het maakt niet uit of wij ons slecht blijven voelen. Als we betere gevoelens krijgen, zouden we hem vanuit egoïsme prijzen. Nee, dat hebben we niet nodig. Integendeel, we willen dat onze gevoelens hetzelfde blijven, maar we willen ook dat ons begrip en onze waarneming veranderen. Zo groeien we.

Wij bestaan uit twee delen: intellect en gevoelens, ambities en verlangens. We gaan voorwaarts en gebruiken daarbij deze beide delen zoals we onze beide benen gebruiken als we lopen. Ik wil bijvoorbeeld in mijn huidige gevoelens blijven en door op dit ‘been’ te ‘steunen’ maak ik een stap voorwaarts met mijn andere ‘been’, dat wil zeggen dat ik niet meer blind ben, maar mijn huidige staat erken en rechtvaardig. Of ik wil bijvoorbeeld mijn intellect uitbreiden, als mijn gevoelens dan intact blijven, kom ik werkelijk verder omdat ik mijn emotionele staat rechtvaardig, hoewel ik nog steeds lijd, maar ik besef dat ik groei dankzij mijn moeilijkheden. Ik word niet verleid of omgekocht door een goed gevoel.

Later, als ons intellect zich uitbreidt, steunen we op ons nieuwe intellect en als dat standhoudt, zullen we naar het volgende niveau van gevoelens opstijgen. Bovendien zullen onze emoties het intellect niet overschaduwen, zoals dat gebeurt als genot ons ertoe dwingt om ons verstand te verliezen.

Het is andersom, we maken een stap vooruit met één ‘been’ en tegelijkertijd steunen we op het andere ‘been’. Als we onze emoties ‘vastzetten’ rijst ons intellect; als we ons intellect ‘vastzetten’ rijzen onze gevoelen. Het gevolg hiervan is dat we door eindeloos veel veranderingen heengaan, zowel in ons intellect als in onze gevoelens.

 From the North Convention of Unity 9/20/12, Lesson 2 

Filed under: Conventies, Innerlijk Werk, Vrije Wil - Geen reacties→

Het is niet voldoende om ons alleen maar met de vonken van de vrienden te verbinden. We moeten ook studeren, kennis vormt ons en leert ons hoe we ons met de vonken moeten verbinden. Tot dusver hebben we geen idee hoe we ons moeten verbinden, omdat we niet vertrouwd zijn met het spirituele systeem. Daarom lezen we erover, we luisteren en studeren. We leren dat we ons met elkaar moeten verbinden en een systeem moeten vormen, dat bestaat uit 10 Sefirot, Partzufim, Werelden, Omgevend Licht en Direct Licht. Al deze namen beschrijven onze onderlinge verbinding die we moeten bereiken.

Het belangrijkste is dat we ons afstemmen op het ontvangen van Hulp van Boven. Het is niet voldoende om alleen te denken aan de verbinding met de vonken van onze vrienden, we hebben iemand anders nodig die ons met elkaar zal verbinden. We moeten de Hogere Kracht aanroepen, zodat Hij dit werk voor ons zal doen. We brengen onze verbroken verbinding naar de Hogere Kracht en klagen bij Hem over ons onvermogen om te verbinden. Het is te vergelijken met een huilend kind dat naar zijn vader en moeder gaat met de klacht dat hij iets niet voor elkaar kan krijgen, omdat er iets kapot is en niet meer werkt.

Het Hogere Licht heeft onze onderlinge verbinding met opzet verbroken, zodat wij om het herstel daarvan zouden vragen. Als een mens een beroep doet op de Hogere Kracht, samen met zijn vrienden, betekent dit dat hij zich al in het gecorrigeerde systeem bevindt, genaamd: ‘Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén’.

Israel staat voor ons allen, voor hen die zich ‘direct op de Schepper’ richten (Yashar-El). De Torah is het Licht, waarnaar we op zoek zijn om weer samengevoegd te worden. Wij bestuderen de daden van het Licht uit de boeken. De Schepper is de Hogere Kracht, de Bron van het Licht, die leidt naar compassie en ons weer bijeen brengt. Dit verklaart waarom we spreken van de ‘terugkeer naar de Bron van de goede staat’ die bestond voordat het breken van de vaten plaatsvond. Op deze manier bereiken wij correctie.

Op dit punt zijn er talloze fasen uit te leggen. Maar we moeten in ieder geval goed begrijpen, dat een mens absoluut niet in staat is om dit alleen te doen, want hij zal altijd geneigd zijn om bij het innerlijk werk van de veronderstelling uit te gaan, dat hij voldoende kracht en kwaliteiten heeft om als eenling de Schepper aan te roepen en het naar Hem uit te schreeuwen.

Maar ik zal mij nooit tot de Schepper kunnen wenden zonder dat ik het gebroken vat – dat minstens uit 10 vrienden bestaat die zich opnieuw met elkaar willen verbinden – aan Hem laat zien. Ik ben één van hen. Als er vrienden zijn die begrijpen, dat zij zich met elkaar moeten verbinden om de Schepper te onthullen en zij proberen om een beroep te doen op de Schepper, zodat er belangeloos geven en liefde tussen hen werkzaam zal zijn, gebeurt het.

From a Talk at the Meal Commemorating Rabash, 9/20/12

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Licht, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Wat voor staat moeten we bereiken om succesvol te zijn in een workshop: bewustzijn van wat we willen, maar dat we niet in staat zijn om ons te verenigen óf dat we allemaal hetzelfde gevoel hebben? En als we dat voelen, is dat dan een illusie? Omdat we ons niet kunnen verenigen en ons dit iedere dag realiseren.

Antwoord: Nee, we zijn op weg naar eenheid, we verbinden ons met elkaar. Als we niet verbonden zouden zijn, zouden we geen nieuwe indrukken en nieuwe inzichten ervaren. De eenheid die we hier hebben bereikt, heeft nog niet de spirituele drempel bereikt, maar het is eenheid.

Jullie hebben nu hetzelfde begrip, dezelfde gevoelens en gedachten, jullie hebben dit allemaal met elkaar ervaren. Jullie hebben geproefd van dezelfde bron, dezelfde vragen en dezelfde, identieke antwoorden, ook al waren er veel verschillende antwoorden, dat maakt niet uit!

Jullie hebben eenheid ervaren!

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/19/12, Lesson 7

Filed under: Congressen, Eenheid, Gebed, Intentie - Geen reacties→

In het Nieuws (van The Telegraph): “Armoede keert terug naar Europa”, zei Jan Zijderveld, hoofd van de Europese afdeling van Unilever tegen de Financial Times Deutschland in een interview.

“Als consumenten in Spanje maar € 17 besteden als zij gaan winkelen, kan ik hen geen waspoeder gaan verkopen voor de helft van hun budget.”

“Unilever is al begonnen om sommige producten op een andere manier te gaan verkopen. In Spanje verkoopt het bedrijf Surf een afwasmiddel in een verpakking voor maar vijf keer afwassen en in Griekenland biedt het nu aardappelpuree en mayonaise in kleine verpakkingen aan, zij hebben ook een goedkoop merk in het leven geroepen voor basisproducten als thee en olijfolie.

“In Indonesië verkopen we eenpersoons verpakkingen shampoo voor 2 à 3 cent en we verdienen er nog steeds aardig aan,” zei de heer Zijderveld. “We weten hoe we het moeten aanpakken, maar in Europa waren we dat vergeten in de jaren voor de crisis.”

Mijn Commentaar: Op deze manier zal de crisis onnodige productie laten verdwijnen en zullen we binnen de grenzen van een redelijke consumptie kunnen blijven. Ook zullen werklozen de maatschappij en de overheid ertoe dwingen om een nuttige activiteit voor hen te vinden: integrale educatie.

Filed under: Crisis, Economie, Educatie, Integrale Opvoeding, Nieuws - Geen reacties→

Vraag: Wat verstaan we onder de groep?

Antwoord: Je kunt de groep zien als de tien mensen met wie ik samen ben en met wie ik onze onderlinge verhoudingen analyseer.

We kunnen de tientallen groepen, die naar conventies gaan, ook beschouwen als de groep. Er waren bijvoorbeeld 120 à 130 groepen op het congres. Zij vormen met elkaar ook een soort groep, ze werken samen aan dezelfde opdracht en ze krijgen dezelfde vraag, dus alle aanwezigen hadden dezelfde gedachten, dezelfde vragen en hetzelfde doel. Het feit dat er verschillende talen gesproken werden doet niet ter zake, omdat zij zich met hetzelfde bezighielden: ze verbonden zich met elkaar en hielpen elkaar, ze waren in één krachtveld.

Onze emotionele en mentale velden ontmoeten elkaar, ze werken samen: op deze manier communiceren we met elkaar. Bovendien geldt de wet van afscheiding niet binnen deze velden, zoals dat plaatsvindt binnen elk fysiek veld, dat evenredig met het kwadraat van de afstand, in kracht afneemt: als je je twee meter verwijdert, wordt spanning, licht of wat voor soort straling dan ook, vier keer minder krachtig. Maar hier geldt dit niet, velden van verlangens nemen bij een bepaalde afstand niet in sterkte af.

Daarom wordt er door iemand in Boston, iemand in Alaska, een derde in Kentucky en een vierde in Australië, een groep gevormd als zij innerlijk contact met elkaar kunnen maken. Dit hebben wij voor een deel al tijdens de seminars gedurende de conventie ervaren. Als zij dit contact al eerder gevoeld hebben en zij het opnieuw kunnen creëren, het innerlijk tot leven kunnen brengen – zoals je gloeiende asresten weer kunt laten ontvlammen – zullen de ‘afstanden’ en alle verstoringen die zich voordoen, hen helpen om boven de hindernissen uit te stijgen naar de staat van de groep en zich op een goed, spiritueel niveau te bevinden.

From “A Virtual Lesson on Fundamentals of Kabbalah” 09/23/12

Filed under: Conventies, Groepswerk, Workshops - Geen reacties→

Ik ben er heel blij mee, dat we de grootheid van de altruïstische Kracht beginnen te begrijpen door middel van onze onderlinge verbinding, want dit is, in het algemeen gesproken, de enige manier om ermee te leren omgaan. Dit gebeurt als we samenkomen in de groep en min of meer gaan proberen om de staat van geven, liefde en onderlinge verbinding opnieuw in het leven te roepen en te verspreiden. Als we voor elkaar garant staan, in gezamenlijke eenheid, gaan we langzamerhand voelen wat de verbinding in dit samenzijn ons kan geven en hoe ongewoon het is.

Op basis van wat ik uit de praktijk weet, denk ik dat het het allerbelangrijkste is om iets onaards te voelen, iets speciaals, wat in een mens naar bovenkomt. In dat gevoel gaat zich die eigenschap vormen, die voorheen onbekend was. Men weet dat het alleen mogelijk is in de verbinding met anderen.

Dan kan het gebeuren, dat deze eigenschap langzamerhand weer verdwijnt, als in een mist onzichtbaar wordt, kracht verliest en in het niets oplost, maar hij blijft wel in de mens opgeslagen, als een zogeheten Reshimo. En een mens wil deze eigenschap opnieuw bereiken, leren kennen, begrijpen, eraan denken. Maar dit is niet genoeg, we moeten deze eigenschap voortdurend in onszelf aanmoedigen en voeden, zoals elk fysiek orgaan groeit en ook elke eigenschap, als we er voortdurend tijd aan besteden. Als we dit bij herhaling doen, laat deze eigenschap nieuwe kenmerken zien, nieuwe verbindingen, het wordt anders dan voorheen. Als we deze eigenschap uit het donker, waarin hij verdwenen was, tevoorschijn laten komen, ontdekken we nieuwe dimensies.

Daarom liggen er nog niet eerder ontdekte wegen, niveaus en staten voor ons. Op dit pad zullen we zeker veel overwinningen behalen en hogere staten beleven, maar ook teleurstellingen en – zoals het dan lijkt – verlies. Vanuit dit alles zullen wij – door onze voortdurende inspanning, met behulp van een aantal workshops en conventies – een punt bereiken, waarop deze Kracht, die zich in ons zal openbaren, zo duidelijk voelbaar zal worden en binnen ons bereik zal komen, dat wij er zeggenschap over zullen hebben. We zullen een wederzijdse wisselwerking gaan ervaren en hetzelfde gevoel hebben als twee partners, die elkaar aanvoelen tijdens een dans.

Ik hoop dat we bij de volgende conventie, en misschien zelfs eerder, de staat zullen bereiken van deze onderlinge wisselwerking tussen de mens, de Kracht van geven en de kracht van ontvangen (de mens is de middellijn). Het is volkomen afhankelijk van de mate van intensiteit, waarmee wij in onszelf de staten kunnen ontwikkelen die we nu hebben beleefd en of we eraan vasthouden. Alles ligt dus voor ons open.

From a Virtual Lesson 9/23/12

Filed under: Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→