Filed under: video - Geen reacties→

We kunnen iedere minuut iets nieuws voelen, het is niet beperkt tot één keer per jaar. Het punt is, dat we vaak nieuwe dingen ontvangen, maar ze niet kunnen voelen. We kunnen ze niet waarnemen, omdat we er geen kli (vat) voor hebben.

Er gebeuren iedere dag wonderen in ons leven en we staan voor de ‘Berg Sinaï’. Er zijn eindeloos veel vernieuwingen, omdat de wereld Ein Sof (Oneindigheid) voor ons ligt.

Alles hangt uitsluitend van ons waarnemingsvermogen af, het is afhankelijk van onze kelim (vaten). Daarom is het een gezegende vernieuwing als een mens kan voelen. De mens die tot resultaat komt, is de maat van alles, dus we moeten aan ons vermogen om te voelen werken, aan de kelim.

De Reshimot (informatieve genen) worden voortdurend in ons gewekt. We gaan door veel staten heen, maar als we ons op een passieve manier ontwikkelen, op het animale niveau, zijn we niet in staat om de essentie van deze veranderingen te voelen, om de intensiteit van het niveau te bereiken, de verbinding met de Schepper.

Het verschil tussen de niveaus kunnen we vergelijken met het kopen van iets nieuws, we brengen het naar huis, naar de woonkamer. Het kan een bloempot zijn, een hond. Of iemand komt me een bezoek brengen. Zo voelen we ons als we het paleis van de Koning binnen geleid worden, alles hangt af van de vorm die wij hebben als wij er naar binnen gaan.

Ben ik een voorwerp, een plant of iets levends? Heb ik mij voorbereid op wat ik mis, zodat ik bewust het paleis kan binnengaan en ik begrijp waar ik ben, dankzij mijn gelijkheid van vorm, ben ik een mens die op de Schepper lijkt, op de Gastheer?

Alles is afhankelijk van de voorbereiding van onze kelim. Wij gaan onbewust door veel staten heen, in de vorm van een levenloos ding, een plant of iets wat leeft, daardoor voelen wij niets nieuws in deze staten. Alleen een verandering in de mens zelf wordt als een vernieuwing beschouwd, als hij tot resultaat komt, tot begrijpen en voelen en als hij tot doel heeft om op de Schepper te lijken.

From the preparation to the Daily Kabbalah Lesson 5/18/12

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Vernieuwing, Waarneming - Geen reacties→

De verwarring, die je na de les voelde, is goed. Je bent door veel staten heen gegaan en je weet niet wat je moet doen.

Kom naar onze workshop, vanavond, en praat daar over je toekomst. In de mate waarin je in staat bent om je met anderen te verenigen, zul je antwoord krijgen. Er is geen andere manier om iets te ontdekken.

Laten we hopen, dat het zo zal verlopen. Laten we ons dus straks voorbereiden, er meer over nadenken en alle andere gedachten uitwissen, zodat we ons op de best mogelijke manier kunnen voorbereiden op onze eenwording met de vrienden.

Verwacht verder niets van mij, iedereen kan hier in plaats van mij zitten. Alles is alleen afhankelijk van de onderlinge eenheid met de vrienden. Ik zal proberen om de juiste richting aan de workshop te geven, maar verder is alles aan jullie.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 5/20/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Workshops - Geen reacties→

Vraag: Moeten we elke keer, voordat we een nieuw niveau bereikt hebben, daarnaast de gebrokenheid voelen?

Antwoord: Natuurlijk, anders zouden we niet naar dat niveau kunnen opstijgen. Door corrupte verlangens te ontvangen corrigeren wij ze en van daaruit bouwen we aan het volgende gecorrigeerde niveau.

Dit nieuwe niveau heeft nooit eerder bestaan, wij scheppen iets totaal nieuws. Wij ontvangen alleen het materiaal ervoor en daarmee bouwen wij nieuwe treden. Wij wekken namelijk het Licht van NRNHY in alle werelden op, hoewel wij alleen het zwakke Licht van Nefesh waarnemen. Wij brengen er namelijk onze verlangens naartoe en dat wat ons duidelijk is geworden. We voegen ons egoïstische verlangen om te ontvangen toe aan het verlangen om te geven, door het te verhelderen en te corrigeren.

De corruptie die in ons aanwezig is, wordt zichtbaar in ons en wij corrigeren dit. In deze verlangens, die we iedere keer bereiken en die 620 maal groter worden dan het verlangen, dat tijdens de afdaling van boven naar beneden werd gecreëerd, ontvangen we het Licht dat Corrigeert en dan vult het Licht de kli (vat).

Het maakt geen verschil op welk niveau ik ben, laten we aannemen op niveau 30, van beneden af gezien, ik ontvang een Licht dat 620 maal sterker is dan het niveau zelf, omdat ik mijn verlangen eraan toevoeg, mijn spirituele hunkering, mijn werk. Dit vindt op elk niveau plaats.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 5/16/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: U zei dat we steeds weer moeten terugkeren naar de gecorrigeerde staat en die in gedachten moeten houden. Wat is dat voor een staat?

Antwoord: Het gaat erom, dat als iemand een integrale verbinding met anderen bereikt, in een groep die niet al te groot is, hij zich dat herinnert, hij heeft er een indruk van gekregen, een Reshimo (herinnering) genaamd. Dit is een emotionele indruk en deze wordt als een herinnering in hem opgeslagen, het is echter een actieve herinnering.

Dat wil zeggen, dat we deze Reshimo altijd kunnen vervullen, met behulp van elke staat, die erop lijkt en het weer als nieuw kunnen gaan ervaren, opnieuw in de beleving kunnen zijn en meteen de moeiteloosheid, het onbegrensd zijn, de warmte, de veiligheid en de bevrijding van elke crisis, enz. erin kunnen voelen.

Wanneer iemand uit zichzelf begint te treden en zich met anderen verbindt, ziet hij dat alle problemen die hij daarvoor voelde, door hem zo ervaren werden, omdat hij de werkelijkheid op een andere manier waarnam, ‘voor zichzelf’ en niet ‘voor de ander’.

Het belangrijkste is dus, dat er een heel precieze indruk van samenwerking met de omringende wereld en met de omgeving, in een mens achterblijft en dat hij gebruiken leert, waardoor hij vanuit verschillende staten naar deze basis kan terugkeren. Dan zullen we ernaar terugkeren op andere, hogere niveaus – ondanks verstoringen die zich kunnen voordoen – met behulp van allerlei omgevingen en in elke omgeving die maar denkbaar is.

Vraag: Hoe vaak per dag moet iemand teruggaan naar die gecorrigeerde staat?

Antwoord: Hij moet er steeds in zijn. Ik probeer elke staat waarin ik ben, te veranderen in de gecorrigeerde staat.

Vraag: Hoe kan dit zich intensiveren, sterker en krachtiger worden?

Antwoord: Ik kan het versterken door middel van de weerstand die ik voel om ernaar terug te keren. Als ik de weerstand die ik voel eenmaal overwin, wordt dit tot een factor van intensiteit. Mijn ervaringen met betrekking tot samenwerking, de tegenstelling tussen de staten ‘voor mijzelf’ en ‘niet voor mijzelf’ zullen geleidelijk aan duidelijker worden, het verschil daartussen zal groter en sterker worden.

Vraag: Als u dit verschijnsel beschrijft zie ik hierin een individueel proces, maar we zeggen altijd dat het een groepsproces is.

Antwoord: Het is een groepsproces, maar we spreken hier over de inspanning van het individu in het groepsproces. Later, als het proces zich gestabiliseerd heeft tot een groepsproces, zal iedereen een gezamenlijk partnerschap gaan voelen. Dit is de staat waarin individuen tot één geheel worden, zoals vele druppels opgaan in één druppel, waarin geen verdeeldheid wordt ervaren, maar het gevoel van één grote, verenigde druppel.

Maar we hebben het er nu over, dat deze staten voortdurend veranderen: groepen vallen uit elkaar en verbinden zich weer met elkaar. We spreken niet over één groep of over het feit dat de mensheid zo’n groep is geworden. Daarom is het aandeel van mijn werk als individu met mijn omgeving hier het belangrijkste.

From “A Talk on Integral Upbringing” 2/27/12

Filed under: Educatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Uncategorized - Geen reacties→

Vraag: Als de Schepper tussen ons wordt onthuld en niet in ieder mens afzonderlijk, hoe voelt ieder mens dan dit veld van één Kracht?

Antwoord: Spiritualiteit is geven. Geven is iets wat meer buiten een mens zichtbaar wordt dan in een mens. In onszelf kunnen we alleen voelen wat we op dit moment voelen: het plaatje dat wij deze wereld noemen.

Daarom verlang ik ernaar om iets te ontdekken wat zich boven mijn fysieke bestaan bevindt, iets buiten dat wat in mijn animale lichaam plaatsvindt. Het is voor mij nodig om een nieuw lichaam te bouwen, dat anders is. Dit lichaam heet: eenwording tussen mensen. Omdat zij ook bestaan uit animale lichamen, bouwen we een nieuw lichaam tussen ons, dat tussen ons ontstaat, en ik voel daar, dat ik buiten mijn lichaam besta. Die realiteit wordt de spirituele wereld genoemd of de hogere werkelijkheid, omdat die werkelijkheid alle krachten en kwaliteiten bevat die er bestaan: het programma van de schepping en het Doel ervan. Alles bevindt zich daar, tussen ons. Dat veld, de hogere Kracht, bestuurt ons. De namen ervoor zijn Licht, Schepper, Elokim en nog vele andere namen.

Wij hebben dus geen andere keus dan eenheid tussen ons te bouwen. Door naar deze eenheid te streven, zelfs op een egoïstische manier, wekken we een zekere invloed ervan over ons op en beginnen we het te voelen op het niveau dat Lo Lishma heet. Dan beïnvloedt het ons steeds meer en beginnen we het te voelen op het eerste spirituele niveau en dan met een steeds grotere intensiteit. De kracht van onze eenheid bepaalt de kracht van het Licht dat Corrigeert, het gevoel van geven wordt onthuld. Dit alles wordt echter tussen ons onthuld.

Hieruit bestaat ons werk. Wij moeten ons deze staat voortdurend op een steeds authentiekere en realistische manier voorstellen en daaraan alles toevoegen wat wij weten van wetenschap, psychologie en onze onderlinge verhoudingen. Dan zul je merken hoe waar dit is. Plotseling zal alles tot een eenheid worden.

From a Lesson in New Jersey 5/10/12, Shamati

Filed under: Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Ik studeer nu verscheidene jaren Kabbalah en deze week doe ik mee aan mijn eerste conventie. Hoe bereid ik mijn hart en verstand voor deze gebeurtenis voor?

Antwoord: Wij hebben geen andere plaats, geen andere bron en geen andere mogelijkheid om spirituele kracht te ontvangen. De groep en de studie, gesprekken, lezingen en disseminatie (verspreiding van Kabbalah), deze dingen vormen het dagelijkse ‘proza’. Natuurlijk draagt dit ook bij aan onze eenheid, maar een conventie (Kenes) gaat over iets anders, een samenkomst (Kinus) van de harten.

In spiritualiteit gaat alles over eenheid, waaruit we onze kracht halen. We proberen er iedere dag over te spreken en het te realiseren, we bouwen aan onze intenties, hebben bijeenkomsten met vrienden en elke week speciale lessen. Dit zijn echter geen situaties, waarin het werkelijk tot de mogelijkheden behoort om zo’n grote, sterke kracht te ontvangen die ons voorwaarts duwt als bij een conventie.

Malchut van de Wereld Atzilut is genaamd ‘samenkomst van Israel’ (Knesset Israel), omdat zij al onze verlangens, die gericht zijn op het spirituele doel, bijeenbrengt en verenigt. Een conventie is in wezen bouwen aan Malchut van de Wereld Atzilut, het scheppen van een correcte, verenigde, spirituele kli (vat). Hiervoor bestaat geen alternatief.

Juist hierom beveel ik iedereen aan om deel te nemen aan de conventie en dit zeker niet te missen. Een mens heeft geen andere kans om kracht te ontvangen voor spirituele vooruitgang.

Bovendien, uitgaande van onze ervaring weten we, dat er na conventies niet zulke aangename tijden volgen: perioden van neergang. Je hebt de conventie nodig om kracht te verzamelen en op een rustige manier door deze neergang heen te komen, alsof deze niet bestaat. Het is alsof we de druk tussen twee tegengestelde polen in evenwicht brengen. We ontvangen een ‘plus’ door samen te komen en geven daarbij enorm veel kracht aan elkaar en na de conventie ontvangt ieder van ons persoonlijk een ‘minus’. Deze negativiteit verdeelt ons en scheidt ons van elkaar. Ik werk hier echter mee met de hulp van de gezamenlijke kracht, die ik van alle anderen heb ontvangen en tenslotte breng ik een correctie aan.

Ik heb geen andere mogelijkheid om mijn minus, mijn egoïsme, mijn ‘vergif’, mijn ‘engel des doods’, mijn kwade neiging te corrigeren. Het enige wat ik kan doen is mij te laten inspireren door de gezamenlijke opgang en deze te gebruiken om mijn persoonlijke neergang te corrigeren. Hetzelfde vindt plaats bij de lessen en de bijeenkomsten met vrienden. Conventies zijn echter unieke kansen om kracht van de vrienden te ontvangen, het persoonlijke kwaad in jezelf te corrigeren, met elkaar tot eenheid te komen, je met iedereen tot één geheel te verbinden en dit te ondersteunen, en te proberen om aan een ieder liefdevol te geven. Zo komen we verder.

Er waren conventies, waar geen neergang op volgde. Maar de laatste tijd beginnen we werkelijk ‘te vallen’ en nu begrijpen we ook dat dit niet onnatuurlijk is. Het is noodzakelijk voor het bestaan, anders zullen we in spiritueel opzicht sterven.

Het is er nu tijd voor: al onze conventies hebben als doel om kracht te verzamelen, waardoor wij later in staat zijn om onszelf te corrigeren. Ik ga er niet heen om het leuk te hebben, plezier te hebben en met mijn vrienden bij lessen en concerten aanwezig te zijn. Nee, ik heb deze eenheid nodig om onmiddellijk na deze eenheid mijn kwade neiging te corrigeren, de krachten van afscheiding die in mij ontwaken.

Daarom is het zo belangrijk om naar een conventie te gaan en ook heel belangrijk om na de conventie het maximum aan onderlinge verbinding te behouden en te proberen de strijd te voelen die wij voeren. Als ik na de conventie, vol spanning en verscheurd door tegenstellingen, deze fase nog op een evenwichtige manier kan doorkomen en de kracht kan behouden die ik van een ieder ontvangen heb en mijzelf in de groep kan handhaven, als ik – wanneer ik een neergang beleef – er bovenuit stijg, versmelten de ‘plus’ en de ‘min’ tot één enkel geheel: de kwade neiging – een groot egoïstisch verlangen – maakt zich in mij kenbaar, maar een scherm – de kracht van eenheid die ik heb verkregen – regeert daarover.

From a Lesson in New Jersey 5/09/12, Shamati #25

Filed under: Congressen, Eenheid, Egoïsme, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Stel je voor dat een leraar met zijn blinde vlek te maken krijgt en niet merkt dat hij ervan geniet om macht uit te oefenen over mensen en daarvan misbruik begint te maken. Moeten we in dit geval rustig wachten tot deze staten voorbij zijn of moeten we hem beperkingen opleggen?

Antwoord: Als dit plaatsvindt in een gewone psychologische groep, moeten we hem niet inperken, we moeten juist met hem werken zoals met ieder ander. Maar als we in een gevorderde groep zijn, die al verder is dan simpele egoïstische verhoudingen en opvattingen, moeten het voor ons duidelijk zijn, dat de leraar een egoïst kan lijken, een heel vreemd iemand, humeurig en dictatoriaal. Hij kan zo overkomen op zijn studenten, omdat hij zich in werkelijkheid op een hoog niveau bevindt en zich daarom zo gedraagt. Er staat geschreven: “ Spreek geen oordeel uit over je vriend, voordat je zijn niveau hebt bereikt ‘.

Daarom moeten wij altijd goed begrijpen, dat het – wat vrienden betreft – gemakkelijk is om te reageren, omdat we hun staten min of meer wel begrijpen. Maar wanneer het om de leraar gaat, kunnen we zijn staten niet begrijpen, ze kunnen egoïstisch overkomen, dictatoriaal, humeurig of gewillig. Het is mogelijk, dat zijn staten alleen zo lijken te zijn, omdat zijn niveau hoger is dan het niveau waar wij ons op bevinden, wij begrijpen de staten die daaruit voortvloeien niet op de juiste manier.

From a “Talk on Integral Education” 2/27/12

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

De groep bestaat alleen met het doel om de Schepper te onthullen, de Kracht die liefdevol geeft en aan ons werkt. Door ons Ermee te verbinden, rijzen we boven ons fysieke bestaan uit en voelen we het eeuwige leven, dat stroomt in een oneindige stroom. Lichamen veranderen van de ene generatie naar de andere, maar wij behouden de verbinding met de ziel en bestaan daarin voor eeuwig.

Wij kunnen dat alleen bereiken door verbinding en eenheid. Hoewel het niet in ons vermogen ligt om ons te verenigen, verenigt het hogere Licht, de Schepper, ons met elkaar. Zonder de hulp van de groep kunnen wij de behoefte eraan en de noodzaak ervoor ontdekken. Wij hebben een groot verlangen nodig, een grote behoefte aan het Licht, om ons te verenigen. Onder wat voor omstandigheden willen wij dat? In de staat van afscheiding.

Daarom ontdekken we negativiteit in de groep: conflicten, vervreemding en afkeer tussen de vrienden. Wij moeten alert zijn, weten dat al deze dingen ontdekt worden, zodat we onze onderlinge verbinding in stand zullen houden en ons boven alles uit zullen verbinden.

Uiteindelijk zien we het volgende: onderaan is het ego, dat scheiding aanbrengt tussen de vrienden, wij verbinden ons daar bovenuit door onze liefde voor elkaar (Amor). Tegelijkertijd zorgt een ieder ervoor, dat hij niemand stoort. Zelfs als ik het niet eens ben met de vrienden, zelfs als er om verschillende redenen conflicten zijn, dit alles vindt plaats op het niveau van het menselijk ego dat ons van elkaar scheidt. Daar bovenuit bouwen we verbindingen van liefde.

Het ego groeit voortdurend en we moeten ons steeds meer inspannen om ons daarboven met elkaar te verbinden, boven jaloezie, haat, passie, trots en overheersing uit. Innerlijk omhels ik de vriend, ondanks alles wat ik op hem tegen heb.

Het belangrijkste is, dat de liefde het ego niet uitwist, op die manier zullen beide krachtiger worden in weerstand. Het ego is Malchut (M) en liefde is Keter (K), Van tevoren weten we niet wat voor spanning, wat voor kloof, daartussen bestaat (Δ), maar uiteindelijk (u) moeten ze samen de eerste tien volledige Sefirot vormen. Dan ontvang ik een kli (vat), waarin ik de spirituele wereld voel, de Schepper, het Licht.

Dit zal alleen gebeuren als Keter in mij groeit, het verlangen om de vriend lief te hebben, boven de grote haat uit, is namelijk voldoende om de eerste tien Sefirot te creëren.

Alle problemen in onze verhoudingen moeten we opvatten als aansporingen, die ons voorwaarts duwen. Ieder ‘defect’ in onze omgang geeft aan, dat wij het waard zijn om de liefde en de onderlinge verbinding te verdiepen. Als een mens dit niet kan, als hij het gereedschap niet kent, dat hem in staat stelt om verbinding boven afkeer te bouwen, is zijn ego niet toegenomen en heeft hij een gewoon leven. Alleen bij ons vereist het groeiende ego voortdurend, dat we in wederzijdse verbinding zijn.

Wij hebben groot werk in verbinding verricht, tijdens de conventie. Wij hebben gevoeld wat het betekent om samen te zijn in de warmte van onderlinge samenwerking. Later zullen we voelen, hoe ons verlangen zwakker wordt, hoe de spanning vermindert en hoe onverschilligheid het overneemt. Ons ego is gegroeid door een ‘logische vraag’ te stellen: “Waar doen we dit allemaal voor? We zijn genoeg bij elkaar geweest …”

Dit is een volkomen natuurlijk gevoel in de mens, hij voelt niet dat er met hem gespeeld wordt door Boven en dat zijn ego met opzet is toegenomen en grote weerstand biedt, onverschilligheid en vermoeidheid. Dit alles wordt met opzet gedaan, zodat een mens de hindernissen overwint. Probeer dit te onthouden, help jezelf eraan te herinneren, probeer te zien hoe de enige Kracht die Boven bestaat, liegt naar jou en je zo in verwarring brengt, dat je boven je gevoelens uit, begint te begrijpen ‘vanuit welke richting de wind waait’, dan zul je Hem bereiken.

Door ons af te wijzen, wil deze Kracht dat wij naar Hem verlangen. Net zoals een vrouw die een man het hof maakt, ze lijkt hem van zich af te houden, hem af te wijzen, alleen om zijn verlangen te laten toenemen. De wijsheid van Kabbalah noemt dit een ‘dans’: we komen elkaar nader en dan verwijderen we ons weer van elkaar, elke keer weer, totdat het verlangen zo sterk is geworden, dat het tien volledige Sefirot zijn geworden. Dan zal de Schepper zich aan ons onthullen en zullen wij Hem toebehoren in een waarachtige verbinding.

From the Brazil Convention 5/06/12, Lesson 5

Filed under: Congressen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

‘Jozef’ vertegenwoordigt een punt in de mens, dat alleen kan groeien als het zich in Farao’s koninkrijk bevindt (het egoïstische verlangen). Het kleine vonkje Licht heet ‘kleine kaars’ (Ner Dakik). De ‘kleine kaars’ plaatst zichzelf met opzet in het ego, omdat hij in het ego groeit en het uiteindelijk verandert in liefdevol geven. Daarom ging Jozef naar Egypte en ontwikkelde hij zich daar (breidde zich uit) (dit is de betekenis van zijn broers die bij hem kwamen). Hij vertegenwoordigt een lichtvonkje dat zich alleen kan ontwikkelen in het menselijk ego.

Egoïsme is zo geconstrueerd, dat het alleen waarde kan hechten aan iets dat het als ‘lucratief’ (bijzonder aangenaam) beschouwt. Alleen vervuld worden, wat benoemd wordt als ‘het werk van de vrouw’, wordt als ‘voordeel’ ervaren, dit in tegenstelling tot een overweldigende vervulling, ‘het werk van de man’ genaamd. Daarom staat er geschreven, dat Farao verordende, dat iedere Joodse jongen gedood moest worden en dat de meisjes in leven konden blijven.

Wij baren ‘zonen’ en dan doden wij hen, omdat we geen idee hebben hoe we moeten omgaan met intenties van liefdevol geven. Dan worden zij opnieuw geboren, door onze pogingen om in ieder geval op minimaal niveau te geven, maar ons ego doodt opnieuw deze pogingen. Ons verstand erkent, dat wij liefdevol moeten geven en wij doen zelfs ons best om zulke intenties voort te brengen, maar dan doen wij ze opnieuw teniet met ons ego.

Het is ons werk om te erkennen, dat wij door onze verlangens onze ‘zonen’ kunnen baren en hen dan weer vernietigen. Wij zijn doodsbang door wat wij gedaan hebben en door het feit dat wij niets meer over hebben. Nadat wij door deze kwelling zijn heengegaan en ons hebben gerealiseerd, dat wij volkomen onmachtig zijn om hier ook maar iets aan te doen, verkrijgen we stapje voor stapje een nieuw verlangen: een nieuwe Reshimo die ons van informatie voorziet, deze Reshimo heet ‘Moshe’ (Mozes).

‘Moshe’ begint in Farao’s huis te groeien en tot ontwikkeling te komen. Het lijkt erop alsof hij van Farao komt. Farao ontwikkelt hem en brengt hem groot, onderwijst hem wijsheid en geeft hem kracht. Nadat hij 40 jaar in het paleis van Farao heeft doorgebracht, heeft Moshe alles gekregen, behalve kennis over de Schepper.

Moshe groeide verder in zijn verlangens, die gecorrigeerd werden, maar hij voelde dat hij ze niet kon omzetten in liefdevol geven, ondanks al zijn inspanningen. Dan is hij zover dat zijn verlangens langzamerhand het ‘punt van Moshe’  verkrijgen, namelijk de lichtvonk die eerst verborgen was in de mate waarin hij totaal ongrijpbaar was. Maar de lichtvonk bleef groeien. Daardoor blijven we ‘zonen’ baren, namelijk intenties om te geven. Wij geloven, dat we in staat zijn om te geven en steeds weer ‘doden’ wij onze pogingen daartoe.

Een mens blijft zijn ‘zonen’ uitroeien, totdat hij zich, met groot verdriet, begint te realiseren dat alle pogingen om te geven nergens toe leiden. Wij baren een ‘zoon’ (intentie om te geven), wat in feite ons volgende niveau is, dat ons regelrecht leidt naar de ‘uittocht’ uit Egypte. Deze stap is het resultaat van onze inspanningen, die we in de groep verrichten, dit resultaat komt voort uit onze huidige daden. In zekere mate verkrijgen we ook werkelijk een verlangen om liefdevol te geven, maar later bekoelen we en handelen we weer vanuit egoïsme. Dit betekent dat Farao onze pasgeboren kinderen ‘verslindt’.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/9/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→