Vraag: Het is gebruikelijk om een lening bij een bank af te sluiten en dan achterover te leunen en te denken: hoe ga ik dit eigenlijk terug betalen? Eigenlijk is er niets om het terug te betalen. Hoe kunnen we aan mensen uitleggen – voordat ze uiteindelijk failliet gaat of in de gevangenis terechtkomen – dat het geen zin heeft om op die manier te lenen?

Antwoord: Dit vereist niet alleen een verandering van het individu, maar ook van de hele samenleving, de industrie en ons wereldbeeld. Veel hangt af van de massamedia en van de omgeving, werkelijk alles, van de dichtstbijzijnde omgeving tot aan de algemene omgeving.

Eigenaren van televisie programma’s adverteren voor producten, waarvan mensen denken dat zij ze nodig hebben, mensen kopen veel van dat soort dingen en doen dat op krediet. Tegenwoordig wordt er aan iedereen krediet verleend, omdat dezelfde bankiers die de leningen verstrekken, belang hebben bij de onderneming en tenslotte eisen zij alle bezittingen van mensen op, zodat zij hun schuld terug betalen. Zo zit het in elkaar: het is een enorme machine, die bedoeld is om iemand van zijn laatste financiële middelen te ontdoen.

Hoe zou de wereld eruit zien, als we deze cyclus zouden kunnen doorbreken door middel van een wet tegen reclame, als we onze massamedia zouden ontdoen van alle reclame, als we elke vorm van reclame uitbannen? Men moet tot het besef komen, dat wat er wordt geadverteerd schadelijk is. Een mens weet het zelf, als hij iets wil hebben wat niet nodig is en hij hoeft niet geïnformeerd te worden over dingen die hij niet nodig heeft. Het is immers beter om een paar nuttige dingen te hebben dan heel veel schadelijke dingen.

Dit is een groot probleem. Ik hoop dat de huidige crisis dit zal oplossen. Bovendien zal het mensen op een heel eenvoudige manier ontlasten van het probleem om zich jaarlijks af te vragen, wat zij nog meer moeten doen om het bruto binnenlands product te verhogen en winst na te jagen.

Winst gaat over het innerlijk, over innerlijk comfort. Ik zal me niet comfortabeler voelen als ik, in plaats van de huidige productie van tien soorten yoghurt, er morgen twintig maak. Dit zal het probleem alleen maar vergroten en niemand voelt zich er verantwoordelijk voor.

From a “Talk About Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Economie, Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij | Add Comment/Ask Question→