In het Nieuws: “De Britse premier David Cameron heeft een inspectie van het totale overheidsbeleid toegezegd, na de rellen van de afgelopen week in Engeland, om ervoor te zorgen, dat men sterk genoeg is om, wat hij noemde: een ‘gebroken samenleving’ te herstellen …. Hij zei, dat het herstellen van de maatschappij weer bovenaan zijn agenda is geplaatst en dat er in zijn benadering ‘geen taboes zouden zijn’.

Hij zei alle beleidsmaatregelen te zullen evalueren, de snelheid van de plannen voor opvoeding en onderwijs te verbeteren en verandering te brengen in de levens van 120.000 ‘verontruste’ families. Om een ‘morele ineenstorting’ aan te pakken beloofde hij een oorlog tegen de bendes …. In een toespraak in zijn kiesdistrict zei hij, dat hij vastbesloten is om aloude sociale problemen, die volgens hem leidden tot het geweld, aan te pakken en te bestrijden. David Cameron is van mening, dat de uitkomsten van de besprekingen zijn regering zal helpen, om de ‘gebroken samenleving te herstellen’.”

Commentaar: De gebroken samenleving kan alleen ‘hersteld’ worden door iemand, die begrijpt wat de ziekte is en hoe men die kan genezen. Het is onmogelijk om dit te bereiken door egoïstische en krachtige methoden, evenmin door middel van een financiële injectie. Er is een breed publiek debat nodig over herstel en een onderwijsplan voor alle leden van de samenleving, in de geest van ‘wederzijdse garant staan’ met de medewerking van de media. (Voor meer informatie, zie mijn ‘Lezing in Arosa’.)

Filed under: Crisis, Maatschappij, Nieuws, Wederzijds Garant staan, Wereld - Geen reacties→

Filed under: Arvut, Arvut Beweging, Crisis, Israel, Maatschappij, video - Geen reacties→

Vraag: Kranten zeggen, dat de terrorist die een gruwelijke misdaad in Noorwegen pleegde, verslaafd was aan wrede computerspelletjes en shows die over seriemoordenaars gingen. Waarom begrijpen de mensen op de wereld niet, dat zo’n klein, triviaal concept als de moderne media deze moordenaars creëert en psychopathische gedachten in hun hoofd brengt? Dit is nu wel zo duidelijk …..

Antwoord: De wereld wordt geregeerd door mensen die weten hoe ze geld moeten verdienen. Zij zijn degenen, die het voor het zeggen hebben in de rechtbanken, de systemen van onderwijs en opvoeding en de regeringen. En ze zijn niet van plan om “hun winkel te sluiten” als ze eenmaal geld verdienen. Het is winstgevend voor hen om te zorgen voor de roddelpers en voor sensaties, die mensen voor de gek houden, om te schrijven over terroristen en om de slachtoffers van terroristische daden af te luisteren, om zo geld aan hen te verdienen. Het is winstgevend voor hen om zoveel mogelijk wapens te produceren en te verkopen om broeinesten van oorlogen en vijandelijkheden in stand te houden. En het is winstgevend voor hen om “speciale nieuwsedities” over tragedies en rampen uit te brengen.

Ze geven nergens om. Elk van hen wil verdienen op zijn terrein. De een produceert en verkoopt wapens, de ander organiseert afluisterpraktijken en verzamelt materiaal, zodat hij allerlei informatie kan verkopen, zelfs al is het schokkend en onacceptabel voor openbaarmaking.

Achter elk van deze gebeurtenissen staat iemands nettowinst. De mensen, die deze winst ontvangen, hebben controle over de massa media, de overheid en de commercie en als gevolg daarvan ziet onze wereld eruit zoals het nu is.

Er is immers een enorm groot aantal mensen in de wereld, dat uitsluitend aan geld denkt. Ze hebben nergens anders gevoel voor. Het gaat hier niet over cynisme omdat een cynicus zich realiseert, dat er belangrijker dingen zijn, maar daarop neerkijkt. Een persoon die winst maakt, kijkt nergens op neer. Hij is zich gewoon niet bewust van iets anders. Zijn bereik van waarneming is zeer smal, hij is volledig in beslag genomen door één activiteit en de rest bestaat niet voor hem.

Daardoor hebben deze mensen veel macht. Dat komt omdat ze in wezen maar één verlangen hebben. Als ze de medewerking van de regering nodig hebben om winst te maken, plaatsen ze zichzelf in de regering. Als ze behoefte hebben aan een leger, plaatsen ze zichzelf in het leger. Als ze de politie nodig hebben, gaan ze bij de politie werken. Als ze de centrale krant nodig hebben om te schrijven wat ze willen, kopen ze het nieuwsbureau. Achter de schermen, is alles in hun bezit.

Daarom is het nuttig voor deze mensen om te beschikken over een omgeving met een up-to-date gevoeligheid en met genoegens, die daaraan gewijd zijn. Juist deze mensen vormen de publieke opinie en keren deze in de richting van wreedheid, drugs, prostitutie, terrorisme, en ga zo maar door. Het betekent niet, dat de regeringen ten opzichte van hen zwak zijn, maar zij treden gezamenlijk op.

Het gaat hierbij om geld, en geld is macht. Laten we eens zien hoe zwak het geld zal blijken te zijn. Maar waardoor zal het vervangen worden? Er moet een munt, een waarde, een maat zijn voor de bijdrage, die iemand levert en het succes. Wat kan je mensen in plaats van “harde cash” geven, waaraan zij alles afmeten? Het is het equivalent en het criterium van alle inspanningen.

Het zal blijken dat we “geestelijke cash” nodig zullen hebben – de maat van geven, de maat van nabijheid van de Schepper. Dit zullen we gaan gebruiken om onze bijdragen en ons inkomen te meten, terwijl alle materiële dingen zullen worden teruggebracht tot niet meer dan het noodzakelijke.

Om deze overgang te maken, moeten we de wereld op zijn kop zetten. Voor degenen die vandaag de dag aan het roer en aan het hoofd van de samenleving staan, is het het allerbelangrijkste om producten te produceren om ervan te profiteren Ze zullen van hun Olympus moeten vallen, gecorrigeerd moeten worden en de nieuwe “munt” moeten accepteren als hun uitbetaling.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/11, “Arvut”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Economie, Maatschappij, Nieuws, Politiek, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Om terug te komen op het onderwerp van de Israëli’s die protesteren tegen de huurprijzen: mogen we hier een zekere “meerwaarde” aan toekennen?

Antwoord: Als we bij elkaar komen om het huisvestingsprobleem op te lossen en het onderling garant staan te volbrengen, neemt onze kracht vele malen toe. Dan is het niet zomaar een simpele bijeenkomst van soldaten op het slagveld of van atleten in een sportteam. Integendeel, we verenigen ons om een probleem op te lossen, niet voor ons persoonlijk, maar voor het hele land.

Wat huisvesting betreft hebben we te maken met een kartel dat onder één hoedje met de regering speelt. Ze werken samen en verdienen daarbij enorm veel geld. We zien dat bij het voormalige hoofd van de regering en bij de burgemeesters van verschillende grote steden onderzoek wordt verricht. Hoe je het ook wendt of keert, de autoriteiten hebben de hand in onroerend goed.

Een eigen huis in Amerika kost $150.000 en dat is voor mensen, die veel meer geld verdienen dan gemiddeld. Maar onze prijzen zijn twee keer zo hoog. Denkt iemand echt dat we hier te maken hebben met een aantal speciale, onoplosbare problemen? Nee, het is niets anders dan corruptie. Meestal zijn er grenzen aan dit soort dingen, maar niet in ons land.

We moeten een doel hebben om hier een einde aan te maken en dit probleem, dat werkelijk nationaal is geworden, oplossen. Dan zullen we handelen in het belang van iedereen en zullen we niet rusten voordat iedereen een eigen huis krijgt. We moeten dit doen in het belang van het volk.

Als onze betogers zich wapenen met deze intentie, zullen ze veel bereiken. Ze kunnen zelfs een publieke beweging vormen, die niet zal rusten voordat het succes is bereikt.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/20/2011, “The Arvut (Mutual Gurantee)”

Filed under: Arvut, Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Israel, Maatschappij - Geen reacties→

De juiste betekenis van de begrippen globalisatie, integratie en eenheid van de wereld is metafysisch, spiritueel en virtueel, het is iets wat je niet kunt zien of “aanraken”. Deze eigenschappen gaan veel verder dan wat wij gewoonlijk beschouwen als de fysieke wereld.

Wie kan mij de werking van deze eigenschappen, krachten en processen in onze wereld laten zien? En waar? Hoewel we spreken over de globale wereld, de realiteit ervan en de globale processen erin, dit alles wordt toch nog steeds ervaren als meer virtueel. Het is al met al nog niet duidelijk doorgedrongen tot de actuele realiteit. In onze verbeelding maken we een virtuele voorstelling, die we wellicht idealiseren en we verbinden Utopia met de werkelijkheid en met wat we veronderstellen. Maar hoe verantwoord is deze benadering?

Feitelijk is het zo, dat we nooit iets tot stand kunnen brengen, als we ons niet eerst voorstellen hoe het er in de toekomst uit zal zien. We moeten ons een voorstelling maken van de toekomst, maar ons tegelijkertijd laten leiden door realistische aannamen met betrekking tot wat we ons voorstellen. We moeten voorbeelden uit de natuur nemen, die alomvattend is en compleet, en onze toekomstige maatschappij volgens die principes tot stand brengen.

De totaliteit van de problemen waar de mensheid nu voor staat, duidt erop dat het nodig is om deze problemen gezamenlijk op te lossen. Er is vandaag de dag geen enkel probleem, dat plaatselijk is. De natuur spoort ons aan om ons bewust te worden van onze totale, onderlinge afhankelijkheid. De globalisatie, die steeds zichtbaarder wordt, dwingt ons ertoe onze nationale en regionale belangen te beperken en ons in de eerste plaats bezig te houden met de oplossing van de globale, gezamenlijke problemen.

De behoefte aan integratie ten bate van de gehele mensheid, vereist een voortdurend overleg tussen de vertegenwoordigers van elk land, op gelijke basis. In één organisme zijn alle delen gelijkwaardig. Ieder presenteert de problemen, waarvan hij vindt dat ze opgelost moeten worden en de mate van het gewicht van elk probleem wordt gezamenlijk vastgesteld, zoals in een gezin waarin besproken wordt welk probleem eerst moet worden opgelost en in welke volgorde de andere problemen moeten worden opgelost. Alleen door het feit te accepteren, dat we globaal met elkaar verbonden zijn en dit te zien als de belangrijkste voorwaarde, zullen we de juiste benadering voor het oplossen van problemen ontwikkelen.

Als we dit niet doen, zullen we tegen onze wil in, afglijden naar oorlog, wat het gevolg zal zijn van de weigering om met elkaar te overleggen. Niet speciaal een “hete” of zelfs een “koude” oorlog, maar een onmerkbare, bestendige, informatieve invloed op het bewustzijn van mensen in een bepaald land, met het doel om het beeld van de wereld dat ze hebben, te verstoren, evenals hun traditionele opvattingen en waarden. Het ervaren van het effect van dit informatieve wapen, kan variëren van emotioneel onbehagen en emotionele onveiligheid tot de verstoring van de fundamentele infrastructuur.

Natuurlijk zullen we een integrale, onderling verbonden maatschappij bereiken, omdat dat het doel is van de ontwikkeling zoals de natuur dat wil, of wij dit nu bereiken via een goed scenario of een slecht scenario. Het streven van de mensheid naar eenheid is een natuurlijke uitdrukking van een levend systeem, Maar dit natuurlijke proces kan niet op een kunstmatige manier versneld worden. Het moet bewust en vrijwillig plaatsvinden, anders verandert het in een project dat met dwang wordt uitgevoerd door de autoriteiten.

Daarom ligt het zwaartepunt bij de educatie van mensen, zodat ze in staat worden gesteld om de nieuwe wereld, waarin we ons nu bevinden, begrijpen. Er moet werkelijke kracht worden opgebouwd in de vorm van een universeel, wereldwijd, informatief, educatief systeem, een soort massamedium. Juist omdat de totale realisatie van de nieuwe maatschappij, feitelijk van de mensheid, zal plaatsvinden via virtuele kanalen, is het noodzakelijk om eerst het probleem op te lossen van het juiste gebruik hiervan.

Filed under: Crisis, Eenheid, Egoïsme, Lijden, Maatschappij, Wereld - Geen reacties→

Baal HaSulam, “ De Vrede” : Mensen verdeelden zich en trokken elk van de algemene mechanismen naar zichzelf toe, te weten: kracht, rijkdom, overheersing, schoonheid, hongersnood, dood, wanorde, enzovoort. Zij benoemden voor elk ervan een leider en vergrootten het systeem zoals zij dat wensten.

Ik wil van alles bereiken in mijn leven. Om dat voor elkaar te krijgen weeg ik af welke eigenschappen goed voor mij zijn en ben ik uit op de steun van de natuur, als ik een eigenschap probeer te krijgen. Ik schrijf een speciale kracht toe aan de natuur, die me zal helpen. Ik mis bijvoorbeeld moed, dat betekent dat ik de oorlogsgod nodig heb. Om veel geld te krijgen, heb ik een god nodig die verantwoordelijk is voor rijkdom. Op die manier “vind” ik helpende krachten in de natuur voor mijzelf.

Als iets mij niet lukt, zijn er blijkbaar slechte goden in de natuur die je hun zin moet geven en moet vleien, zodat ze op dezelfde manier naar mij toe gaan reageren. Het egoïstische verlangen wordt almaar groter en bezorgt mij steeds meer teleurstellingen, terwijl een mens als reactie daarop een soort “mythologische” verhouding tot de natuur ontwikkelt en onafhankelijkheid toeschrijft aan de verschillende krachten daarin, die hij goden noemt.

In zekere mate is de mensheid, via religies, al door dit stadium heengegaan, het is echter nog aanwezig in vormen van bijgeloof. Mensen geloven in allerlei krachten, voortekenen van geluk en ongeluk. Wat is het verschil tussen het kopen van een rood armbandje en het brengen van een offer aan de een of andere afgod bij een “heilige” boom? Dit is precies hetzelfde, hetzelfde niveau.

Op dit niveau bevindt de mensheid zich in onze “moderne” tijd. Mensen begonnen dergelijke praktijken duizenden jaren geleden uit te oefenen en ze zijn tot de dag van vandaag niet veranderd. Net als toen geloven ze in de hulp van speciale voorwerpen, die aan hen verkocht worden en in het effect van geldelijke bijdragen, die blijkbaar regelrecht gestort worden op de rekening van een bepaalde god, zodat hij vervolgens terugbetaalt in de vorm van wonderbaarlijke hulp. Alle geloven en religies zijn gebaseerd op deze schema’s.

Zonder de innerlijke correctie van de mens, die hem leidt naar het niveau van verbinding met de Hoge Kracht van de Natuur is al het andere niets anders dan “afgoderij”, in de terminologie van de wetenschap van Kabbalah. Ik wil mijzelf eigenlijk niet veranderen, maar wel de een of andere kracht buiten mij, zodat die welwillender voor me wordt.

Op die manier zijn we langzamerhand van materialisme naar allerlei geloven overgestapt, die een gedachte, een wil en een plan toeschrijven aan de natuur. En ik lijk in staat te zijn om dit alles te veranderen door middel van bepaalde externe handelingen. Het blijkt dat een eenvoudige ceremonie het mij veroorlooft om het doel en het programma van de schepping te “veranderen”.

Wat is dit voor een god die we kunnen veranderen? Wat is hij voor soort “almachtige” als we zijn houding naar ons toe “cash” zouden kunnen kopen? Op zo’n laag niveau bevindt de huidige mensheid zich.

Alleen wanneer een mens krachten ontvangt en een heel complex van middelen gebruikt om zichzelf te veranderen, om op te stijgen naar het niveau van God, de Almachtige, de Hoogste Kracht, is de methode praktisch, authentiek en correct. Alleen dit is waarachtig. Er zijn geen andere wegen dan deze.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/1/11, “The Peace”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Religie, Spiritualiteit - Geen reacties→

Baal HaSulam, “De Vrede”: De Natuur heeft een wonderbaarlijke, veilige basis voorbereid in de baarmoeder van de moeder, zodat geen vreemdeling het nieuwe leven kan beschadigen. Het voorziet in elke behoefte, zoals een goed opgeleide nanny, die altijd beschikbaar is …. Zoals een liefhebbende moeder is de baarmoeder zo liefdevol voor het kind, dat het later toegewijde mensen, “Moeder” en “Vader”, genoemd, kan vertrouwen, zij helpen het kind in de dagen, dat het nog afhankelijk is, tot het groeit en zelfstandig kan leven ….

Maar zij, die de werkelijkheid beschouwen vanuit het perspectief van de behoefte voor de instandhouding van het bestaan, zien een grote wanorde en verwarring, alsof er geen bestuurder is en geen leiding ….

Houd in gedachten dat deze tegenstrijdigheid, die ieder gevoelig, welopgevoed mens ziet, de mensheid sinds de oudheid bezighoudt, tot in onze dagen toe. Er bestaan veel theorieën om deze twee ogenschijnlijke tegenstrijdigheden in de Voorzienigheid uit te leggen.

Aan de ene kant zien we de wijsheid van de natuur en hoe toegewijd zij is aan elk schepsel. De natuur brengt elk element, het een na het ander, met zorg tot ontwikkeling. Kijk maar naar de structuur van organismen, naar hun vermogen tot groei, tot het zorgen voor nageslacht en de interactie. Alles is zo gemaakt, dat het deel uitmaakt van een integraal model, elk mens heeft zijn eigen plaats en is in balans met anderen. Als we de wereld konden zien, zoals deze in balans is, niet verstoord door de menselijke alleenheerschappij, zouden we een wonderbaarlijk systeem ontdekken, één dat niet statisch is, maar in perfecte balans om de schepping verder tot ontwikkeling te brengen.

We zien echter de oorzaken van deze ontwikkeling niet en we begrijpen niet waarom alles precies moet zijn zoals het is. Daarom begrijpen we de fasen van het pad niet. Bovendien kijken we naar alles door het prisma van ons egoïsme en beoordelen we volgens onze criteria. Daarom zien we de wereld op zijn kop, alsof we alles hebben omgedraaid naar onze eigen waarneming.

Vanuit wetenschappelijk onderzoek is het echter duidelijk, dat de natuur, om de soorten te ontwikkelen, alle systemen heeft geschapen, voortgebracht en gevormd, die zorgen voor de ideale omstandigheden om tot creatieve ontwikkeling te komen.

Maar anderzijds doet zich een probleem voor met betrekking tot het daaruit voortgekomen bestaan. Als een onderdeel van de natuur opgroeit en op “eigen benen komt te staan”, begint het te vechten om te overleven en zonder de hulp van de ouders in de omgeving te integreren. Dit overkomt elk levend schepsel, maar bij mensen neemt het de meest problematische vormen aan, omdat een mens zich moet voorbereiden voor het leven in een maatschappij die complex en onnatuurlijk is, opgebouwd uit talrijke mechanismen. Afgunst en machtshonger laaien in de mens op en dwingen hem in een richting, die tegengesteld is aan andere mensen. Anderen lijken succes te hebben, terwijl hij achter lijkt te blijven, door zijn karakter of vanwege de omstandigheden.

De natuur die zoveel zorg had voor ons toen we opgroeiden, plaatst ons nu in omstandigheden die ons brengen tot inspanningen om te overleven. Bestaat de Schepper dan of niet? Als alles goed was, zouden we zeggen: “Dank God.” Maar als alles niet goed is, wat kan je dan zeggen?

Dit is het probleem dat Baal HaSulam hier voor ons beschrijft, voordat hij ingaat op inspanningen om het op te lossen.

From the Daily Kabbalah Lesson 7/31/11

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Lijden, Maatschappij, Waarneming, Wetenschap - Geen reacties→

In het nieuws (van bog.com): De Boston Consulting Group meldt dat, ondanks de wereldwijde crisis, “ de huishoudens die miljonair zijn toenemen in aantal en rijkdom. Zij vertegenwoordigden slechts 0,9 procent van alle huishoudens, maar bezaten 39 procent van de wereldwijde rijkdom, een stijging van 37 procent in 2009. Het aantal huishoudens dat miljonair is nam toe met 12,2 procent in 2010 naar ongeveer 12,5 miljoen euro.” Met andere woorden: van alle mensen op de wereld is 1 op de 500 miljonair.

Mijn commentaar: De tendens dat het aantal miljonairs groeit, duidt op een snelle ontwikkeling van de verwezenlijking van het kwaad, van ongelijkheid, die indruist tegen het alomvattende evenwicht, de belangrijkste wet van de natuur. Maar hoe gaan we dit realiseren: door middel van rampen of door na te denken? Hoe zullen we ons er zo bewust van worden, dat we een wet gaan invoeren, die tot eenwording en een evenwichtige, redelijke consumptie verplicht?

Filed under: Crisis, Economie, Maatschappij, Wereld - Geen reacties→

Moderne technologieën maken het ons mogelijk om ons van al onze dagelijkse benodigdheden te voorzien door 3 à 4 uur per dag te werken. Maar het egoïsme dwingt ons ertoe om te streven naar meer inkomsten, wat betekent dat er steeds meer onnodige producten gemaakt worden en diensten in het leven geroepen worden voor de consumenten.

Daarom bestaat bijna 60% van de kosten van een product uit de promotie ervoor. We zijn gewend om te kopen en te consumeren, om rond te lopen in grote warenhuizen in plaats van in parken en om “oude” dingen te vervangen door nieuwe, omdat kapotte dingen niet meer worden gerepareerd, ze mogen maar een bepaalde tijd meegaan om dan door nieuwe artikelen te worden vervangen. Dit leidt tot uitputting van onvervangbare hulpbronnen en het houdt mensen 8 uur per dag aan het werk.

Wanneer we de productie van alle overbodige producten zouden weigeren en we zouden stoppen met het produceren van artikelen, die met opzet zo gemaakt zijn, dat ze snel kapot gaan en niet meer gerepareerd kunnen worden, zou 80% van de verwerkende industrie beschikbaar zijn om de totale wereldbevolking te voorzien van een noodzakelijk bestaansniveau.

Filed under: Crisis, Economie, Maatschappij - Geen reacties→

De mening van: Nick Bostrom (Professor, Faculteit Filosofie, Oxford University) over existentiële risico’s: Vanwege de versnelling van de technologische vooruitgang, is de kans groot dat de mensheid snel een kritische fase bereikt in zijn bestaan.

Vandaag de dag doen we iets wat we nooit eerder op aarde hebben gedaan. De natuurlijke factoren zijn er tot nu toe niet in geslaagd om het menselijk ras, in een periode van honderdduizenden jaren, te vernietigen, maar dat zal in de komende eeuw wél gebeuren.

De paradox ligt in het feit, dat zonder technologie onze kansen om globale risico’s te vermijden, gelijk zijn aan nul, terwijl tegelijkertijd allerlei technologieën ons een wat grotere kans geven om aan uitsterven te ontsnappen, hoewel het juist deze technologieën zijn die, in het algemeen, risico’s veroorzaken. De belangrijkste factor waardoor de risico’s verhoogd zijn, is de discrepantie tussen de volwassenheid van de mens op het gebied van ethiek en moraal en de groei van de macht van de technologieën, die door hem ontwikkeld zijn.

Om de risico’s van een technologische ramp te minimaliseren, moeten we het volgende doen:

•  Besteed meer aandacht aan de onderwerpen, die existentiële risico’s betreffen.

•  Zet een structuur op, waardoor we internationaal samen kunnen werken.

•  Reguleer de snelheid van de technologische vooruitgang.

•  Ontwerp programma’s die gericht zijn op het verminderen van specifieke, existentiële risico’s.

Mijn commentaar: Technologieën die wij produceren zijn het directe resultaat van onze zelfzuchtige houding ten opzichte van de omringende samenleving en de natuur. Alleen onze balans met de natuur kan ons brengen tot een verstandig gebruik van technologieën. Maar om dit te bereiken moeten we eerst de natuur van de mens transformeren. En dat kan alleen door de Kracht die ons geschapen heeft:” Ik schiep de kwade neiging en de methode voor de correctie ervan.”

Filed under: Crisis, Maatschappij, Wereld - Geen reacties→