Baal HaSulam, Shamati 53: ‘Aangaande Beperking’: Dit noemen we het belangrijkste deel van het niveau, de onderscheiding van Katnut. Deze onderscheiding moet permanent zijn en Gadlut is slechts een toevoeging. Men moet dan ook verlangen naar het belangrijkste deel, niet naar de toevoegingen.

Het Doel is het bereiken van heelheid en een teken van heelheid is de vreugde die al onze zintuigen vervult, alle verlangens en alle gedachten, dat wil zeggen: hoofd en hart. Heelheid en vreugde komen namelijk van de Schepper, wanneer ik in de kleinste staat ben, ben ik aan Hem gehecht en zo breng ik Hem vreugde, en dan is het de hoogste staat.

Aan de voet van de ladder lijkt het alsof de mens even groot moet worden als de Schepper: alles weten, begrijpen, voelen, onder controle hebben, de hele wereld opslokken. De Schepper lijkt een machtige heerser die over de gehele schepping regeert en de mens denkt dat hij aan Hem gelijk moet worden. Het ego blijft in mij groeien en breidt zich uit zodat ik vooruit kom.

Maar dan begin ik in te zien dat ik – hoeveel nieuwe verlangens er ook toegevoegd zullen worden en hoe groot ze ook zullen zijn – van mezelf een nul moet maken en nog een nul, zoveel nullen als maar mogelijk is. Dit kan ik niet ten aanzien van de Schepper doen, maar ik kan me er wel voor inspannen om dit naar de vrienden toe te doen.

Mijzelf wegcijferen en niets voor mezelf willen hebben, maar de Schepper vreugde brengen door mijzelf weg te cijferen, is nu juist het beginpunt van ieder niveau, iedere staat. Dit is de eigenschap van Bina: geven omwille van het geven met niets voor mezelf.

Dit wordt Tzimtzum (restrictie), Masach (scherm) en het Terugkerend Licht genoemd. In de mate waarin grote inzichten aan mij onthuld worden, annuleer ik ze als ze in mijn eigen voordeel zijn, ik wil niet voor mijzelf bestaan als ik boven deze staat uit de Schepper geen vreugde kan geven en verder nergens om vraag.

Mijn waarneming van de werkelijkheid is altijd in tweeën verdeeld. Ik wil alle verlangens en gedachten ten gunste van mijzelf verwijderen en beperken. Ik kan er niet helemaal van los komen, maar ik wil het gevoel hebben dat ze niet bestaan, want ik ga voelen dat elke gedachte en elk verlangen voor mezelf mij beletten om me te richten op het verblijden van de Schepper.

Door al mijn verlangens – die mij van Boven gegeven worden en waardoor ik me opgeblazen voel – tot nul te beperken, kom ik tot geven. Ik keer terug naar niets en daar bovenuit bouw ik aan geven. Hier gaat het al over de volgende fasen op mijn ladder. Het teken voor deze staten is de mogelijkheid om boven alle op- en neergangen uit te stijgen en ze te veranderen in mogelijkheden om te geven, alsof ik zelf geen enkel volume meer  heb en alles verspreid vanuit het niveau boven mijzelf.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 6/02/14, Shamati #53 “The Matter of Limitation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Kunt u ons de betekenis van de tien geboden uitleggen? De geboden die ons op de Berg Sinaï gegeven zijn en die we nu iedere dag vóór Shavuot – het symbool van de gift van de Torah – moeten herhalen.

Antwoord: Allereerst symboliseren de tien geboden de verlangens waarmee wij met elkaar verbonden zijn. Ze gaan alleen over verbinding.

De gift van de Torah vindt plaats aan de voet van de berg, maar pas nadat het volk de voorwaarde daarvoor accepteert: de voorwaarde van Arvut – verantwoordelijkheid voor elkaar – als één man in één hart. Dit betekent dat wij beseffen dat er een berg van ego boven ons oprijst en dat wij deze berg alleen maar kunnen beklimmen vanuit één punt in het hart. Dit punt heet Mozes, het trekt ons namelijk uit ons ego.

De berg Sinaï is enorm groot, te vergelijken met de toren van Babel, zelfs nog groter. Wij bevinden ons aan de voet van de berg en zijn bereid om rondom deze berg van ons ego te staan. Dit betekent dat wij ermee instemmen om alle delen van ons privé egoïsme te verbinden tot één berg en daar niet bang voor zijn, hoewel het een berg van haat is. Wij moeten verlangen naar verbinding, ondanks het feit dat het enige doel van ons ego bestaat uit weerstand tegen verbinding.

Als wij ons op deze manier verbinden, vragen we dringend om de onthulling van de Kracht van geven in onze verbinding. De spirituele kli (vat) bestaat namelijk uit de neiging tot verbinding, de behoefte aan wederzijds geven, zoals er geschreven staat: “Van de liefde voor de schepselen naar de liefde voor de Schepper.” Op deze manier aanvaarden wij de voorwaarde: “Heb je naaste lief zoals jezelf.”

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/03/14, Shamati 66

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Torah - Geen reacties→

We moeten proberen om onszelf te handhaven in één kli (vat), in één boot van ons allen en voortdurend denken aan het bestaan van deze kli, van onze gezamenlijke baby. We kunnen de volgende vergelijking maken: je hebt een getrouwde dochter die nu ver van je vandaan woont en je bent voortdurend bezorgd over haar pasgeboren baby.

Je bedenkt dat hij misschien wel in handen is van onnadenkende, onbezonnen kinderen die te lui zijn om goed voor hem te zorgen. Je hebt daar heel veel last van en je kunt de manier waarop ze met hem omgaan niet aanzien. Het is hartverscheurend als je door de telefoon hoort hoe hij aan het huilen is als zij je opbellen. Je maakt je heel veel zorgen.

Dit soort zorgen kennen we in ons leven, zorgen over het welzijn van iemand die je kent. Op deze manier moeten we ons ook zorgen maken over de groep.

Vraag: Blijkt hieruit dat ik niet aan het werk moet gaan met de vrienden die goed omgaan met de groep maar wel met degenen die de groep willen verlaten en dus onze eenheid beschadigen, onze gezamenlijke boot schade toebrengen?

Antwoord: Ja, maar alleen als zij eerder gericht waren op eenheid. Maar als zij er onmiddellijk vandoor zijn gegaan toen zij hoorden dat we ons moeten verenigen, was er geen commitment voor Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar). Dan spreken we niet over vrienden.

Vrienden zijn alleen de mensen die werken aan het bereiken van Arvut. Anderen doen dat niet.

Commentaar: Maar we weten dat dit zwaar werk is en velen gaan er halverwege vandoor.

Antwoord: Niet ‘halverwege’, zij zijn er namelijk nooit aan begonnen. Ze zagen het begin van het pad, begrepen dat het niets voor hen was en gingen weg.

Vraag: Maar waarom kwamen ze dan als zij geen ‘punt in het hart’ hebben?

Antwoord: Iedereen heeft een ‘punt in het hart’ maar het brandt niet zozeer dat zo iemand alles wat hij is en heeft daarin investeert. Maar als zij al deel van deze verbinding waren en daarna weg zijn gegaan, moeten we de kloof die is ontstaan, dichten door een nog grotere, sterkere verbinding met elkaar.

Vraag: Moeten zulke mensen eigenlijk weer terugkomen?

Antwoord: Je kunt ze niet dwingen om terug te komen, want er bestaat geen dwang in spiritualiteit.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/02/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom trekt een groep die verantwoordelijkheid bereikt het Hervormende Licht aan?

Antwoord: Degene die verantwoordelijkheid bereikt, creëert een kli (vat) dat op het Licht lijkt. Wanneer we met externe verbindingen verbonden zijn, noemen we dat verantwoordelijkheid. Door middel van verantwoordelijkheid voor elkaar ontvangen we de Torah, namelijk het Licht dat Hervormt, de levenselixer, het Licht van Correctie.

Het Licht van vervulling bereikt de eerste verantwoordelijkheid nog niet omdat de kelim (vaten) er nog niet klaar voor zijn. Je hebt Egypte net verlaten, Farao zit nog steeds in je. Je hebt deze kelim uit Egypte meegenomen en ze zijn vreselijk slecht: vol haat, afgunst, lust, eer en dominantie. Alles wat je in je hebt, komt uit je ego voort.

Maar je hebt een ‘punt in het hart’ waardoor je er enigszins in slaagt om je met anderen te verbinden en daarom zijn we gereed om te komen tot wederzijdse verantwoordelijkheid. Als we in deze omstandigheden zijn, ontvangen we alleen de Torah, het Licht dat Hervormt, en pas daarna maken we een Zivug de Hakaa (verbinding na afstoting) met het Licht, onze kli wordt duidelijker en we ontvangen daarin het Licht ten behoeve van geven.

Maar de verantwoordelijkheid is de kli en de mate van onze verbinding met betrekking tot de wet en de voorwaarden van gezamenlijke verantwoordelijkheid, bepaalt de grootte van deze kli.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/30/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Als we met het grote publiek over Arvut praten (Wederzijdse Verantwoordelijkheid), bedoelen we dan materiële Arvut en geen spirituele Arvut?

Antwoord: Als je over materiële Arvut praat, heb je het over een politieke discussie. Maar als we over spirituele Arvut spreken, gaat het over de geest die tussen de mensen woont waardoor we alles kunnen veranderen. We spreken over de Kracht die in het centrum van de groep te vinden is, in het centrum van de verbinding.

We vragen niet aan mensen om bij elkaar te komen om orde te gaan brengen in regeringsgebouwen, in de maatschappij, hun fysieke leven, scholen, bij de politie, enz. We spreken over de ontdekking van een unieke, hogere Kracht in onze verbinding. Die kracht wordt de Kracht van verbinding genoemd, de Kracht van Arvut, en deze Kracht kan ons hele leven op orde brengen.

Als we alles willen corrigeren en organiseren door middel van onze fysieke kracht, raken we met iemand in gevecht en organiseren we een burgeroorlog in ons volk. Maar we willen met niemand strijden. We willen alleen educatie voor het volk brengen. Als mensen zich door deze educatie met elkaar verbinden en zich verenigen, door de wijsheid van verbinding te bestuderen, zullen ze de kracht van verbinding, die alles bestuurt, ontdekken.

We vertrouwen niemand, niet onszelf en niet onze eigen kracht. We blijven verre van elke vorm van politiek omdat het Corrigerende Licht alles zal corrigeren.

Vraag: Maar mensen voelen dat Licht niet.

Antwoord: Mensen zijn niet geïnteresseerd in dat Licht, zij willen alleen maar een goed leven. Het gebrek aan Licht bezorgt hen al hun moeilijkheden, maar door Arvut bereiken zij het Corrigerende Licht dat alle problemen zal wegnemen.

Er is een Kracht die Licht verspreidt van een grote intensiteit, op maar enkele meters afstand, toch voel je de vitaliteit die door dit schijnsel wordt verspreid nauwelijks. Maar door Arvut krijgt een ieder de kracht van iedereen. Op deze manier komt het Licht dichterbij ons en worden we ons beter bewust van onszelf.

Wij wenden ons tot dezelfde Bron die ook onze moeilijkheden veroorzaakt en trekken Hem naar ons toe zodat Hij alles voor ons zal corrigeren. Dit werkt op een heel eenvoudige manier.

Wij hoeven alleen maar deze Bron naar ons toe te trekken, dan zullen mensen zich goed voelen. Dan zullen ze ook niet vragen waar dit goede vandaan komt. Plotseling zullen ze voelen dat alles op het werk oké is en ook de verhouding met hun buren, hun kinderen, op school en in hun familie. Ze zullen begrijpen dat dit door Arvut komt, omdat er een doelbewuste werking is tussen het Licht en de Kli (vat), mensen zullen dit gaan ontdekken. Dit is praktische Kabbalah.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/30/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk, Verbinding - Geen reacties→

Het word ‘Klal’ (collectief, geheel, wet) duidt een som van details aan die, als men ze samenvoegt, het bovenstaande geheel vormen. Wanneer we dus over de Mitswa “Heb je vriend lief als jezelf” zeggen dat het een grote Klal is in de Torah, moeten we ons realiseren dat de overige 612 Mitswot (voorschriften) in de Torah, met alle bijbehorende interpretaties, niet meer en niet minder zijn dan de som van de details die toegevoegd en tevens gevat zijn in die ene Mitswa (enkelvoud voor Mitswot) “Heb je vriend lief als jezelf.” (Baal HaSulam, ‘Matan Torah’ – ‘De Gift van de Torah’).

Dit betekent dat de gehele Torah is gegeven om het alomvattende gebod om onze naasten lief te hebben als onszelf te bereiken. Het overige wat buiten dit ene concept “Heb je naaste lief als jezelf” is geschreven is, zijn verduidelijkingen op dit gebod.

Alles is gevat in dit ene gebod. Wanneer wij dit gebod vergeten, is er voor ons geen spiritueel pad mogelijk, dan zijn we ook niet verbonden met het spirituele proces en zijn we niet meer op weg om de spirituele doelen na te streven. Maar als wij proberen om dit principe te omarmen, kunnen we er zelfs mee ophouden om na te gaan op welk niveau wij ons bevinden en hoeven we niet meer te proberen om te weten te komen waar we ons eigenlijk bevinden.

De gehele Torah is aan ons gegeven met de bedoeling om ons te helpen om verbinding te bereiken, wat we in ons leven liefde noemen. Er zijn twee wegen om dit te doen: de ene weg bestaat uit het volgen van een lange weg vol beproevingen, zo verloopt de weg van de natuurlijke ontwikkeling; de andere weg is een aangename snelle weg waar de Torah garant voor staat. Op welke van deze twee manieren dan ook, de gehele mensheid, vanaf het eerste begin tot aan het einde, bevindt zich in dit proces dat ons leidt naar liefde voor onze naasten.

Wanneer wij begrijpen en erkennen dat wij nu oefenen door het spelen van spelletjes, volgen we een betrekkelijk gemakkelijk en aangenaam pad om het Doel te bereiken. We moeten echter nog door een aantal problemen en moeilijkheden heen en ze oplossen en onderzoeken om beter te gaan voelen wat de essentie en de oorsprong daarvan is. We zullen allerlei situaties in ons denken en voelen moeten oplossen zodat wij door dit proces dingen beter zullen leren begrijpen en voelen.

De Torah is er om het pad gemakkelijker en aangenamer te maken voor ons, met de hulp van de Torah bereiken we de staat van liefde voor onze naasten. Vanuit deze fase zullen we uiteindelijk komen tot het liefhebben van de Schepper. Door het pad van lijden te volgen, kunnen we echter niets bereiken. Alles is afhankelijk van ons ontwaken.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/14/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Baal HaSulam, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Liefde, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: Wat is een innerlijke stem? Is dat de Schepper die met een mens spreekt?

Antwoord: Stop met dromen en fantaseren. Er staat geschreven: “Hij heeft een wet gegeven die niet verbroken kan worden.” De wijsheid van Kabbalah is een wetenschap, zoals natuurkunde. Als je je op dezelfde golflengte bevindt als de Schepper, hoor je Hem. Je brengt jouw boodschap naar Hem over en Hij antwoordt.

Maar als je de ontmoeting niet aangaat vanuit een precieze afstemming van eigenschappen, vanuit gelijkvormigheid, zoals een stekker in een stopcontact past, kun je schreeuwen tot je geen stem meer hebt: de Schepper zal je niet horen.

Geeft Hij antwoord aan mensen die in deze wereld om hulp roepen of op klachten over ons lijden? Hij weet zelfs voordat er iets met je gebeurt al hoe je je voelt, want Hij is degene die dit veroorzaakt.

Wat kunnen we aan Hem vragen als Hij de oorzaak is van alles? Als je je tot Hem wendt, moet je Hem iets nieuws geven, iets van jezelf. Anders heeft het geen enkele zin om om hulp te roepen. Hij pusht je een beetje om je aan te sporen en jij schreeuwt het al uit alsof de hele wereld uiteen valt.

Vraag: Hoe moet ik dan reageren als de Schepper mij pusht? Wat bedoelt hij daarmee?

Antwoord: De Schepper wil je wakker maken om te werken aan je verbinding met de groep. Via deze verbinding kan je Hem een vraag stellen: “Ik heb mijn deel gedaan. Ik wil me met de vrienden verbinden. Help me!” Als het je lukt om deze last op je rug te nemen en de last valt, kan je roepen: “Help! Help me!” Dan komt de Schepper je te hulp.

Vraag: Moet ik me met de vrienden verbinden als de Schepper mij een bepaalde ziekte stuurt?

Antwoord: Ja! Je kunt je alleen tot de Schepper wenden met de juiste behoefte en de juiste vraag naar correctie, namelijk: verbinding. Er bestaat niets anders dan verbinding. Je kunt eindeloos veel narigheden en problemen meemaken, ze zijn alle het resultaat van de manifestatie van de gebroken kelim (vaten), dit is het enige wat bestaat.

We kunnen zeggen dat elke klacht, zelfs als deze niet hoorbaar is, gaat over: “Dit is gebroken zijn, het gebroken zijn! En ook dit is het gebroken zijn!” Dus het geneesmiddel voor elke ziekte is verbinding, verbinding, verbinding.

Vraag: Moet de Schepper er wel voor zorgen dat ik schuld bij de bank heb, zodat ik me met de vrienden ga verbinden.

Antwoord: Het hogere Licht werkt aan de kli (vat), de kli moet door het Licht gecorrigeerd worden en er worden daarin verschillende gebreken bewust gemaakt. Het Licht creëert de kli zodat we te maken krijgen met de bank, de politie, onze vrouw en kinderen, allerlei ziekten, problemen en gebeurtenissen, waardoor het Licht voortdurend iets bewust maakt. Het hogere Licht is in absolute rust, maar de Reshimot (spirituele genen) worden constant onthuld. Elke nieuwe Reshimo die onthuld wordt, geeft je het gevoel van een nieuwe realiteit en zo ga je van het ene beeld in de film naar het volgende.

Maar als je er diep naar verlangt om je met de Schepper te verbinden voordat er iets gebeurt, wordt dat het verhaasten van de tijd, Achishena, genoemd. Dan heb je geen problemen.

Als je vooruit rent om je te verbinden met de Schepper met het doel om problemen te voorkomen, wordt dat Lo Lishma (niet voor Haar Naam) genoemd. Maar als je het doet om Hem vreugde te brengen, wordt het Lishma (voor Haar Naam) genoemd.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 5/25/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Als iemand zijn portefeuille verliest met al zijn geld en belangrijke documenten erin, is dat dan alleen maar een aards probleem en moet hij gewoon een nieuwe ID-kaart aanvragen, volgens de wetten van deze wereld? Innerlijk probeer ik me voor te houden dat er geen ander is dan Hij en dat dit van dezelfde Kracht afkomstig is, maar hoe verhoudt dit zich dan tot het werk in de groep, moet alles via de groep gaan? Wat heeft mijn verloren portefeuille te maken met het centrum van de groep en mijn verbinding met de vrienden?

Antwoord: Ik probeer constant in het centrum van de groep te zijn, samen met mijn omgeving en de hele wereld, en ik probeer alles wat er in mijn fysieke leven met mij gebeurt naar het centrum van de groep te brengen waar ik innerlijk met de Schepper verbonden ben. Uiteindelijk ga ik in al deze fysieke handelingen ook spiritualiteit zien.

Ik zie dat ik in alle fysieke handelingen eigenlijk engelen ontmoet, namelijk krachten die mij op verschillende manieren helpen: zij zorgen ervoor dat ik mijn portefeuille verlies of vind, enz. Ik zie en begrijp dat al deze handelingen mij naar iets anders leiden, naar iets nieuws. Dankzij die verloren portefeuille ontmoet ik bepaalde mensen, ik praat met hen en regel verschillende dingen met hen, misschien ontstaan er verbindingen met hen die eigenlijk een grote correctie betekenen die ik moest uitvoeren.

Als ik constant vasthoud aan de juiste intentie en alles doe wat in dit geval – “dat ik noch veroordeel noch prijs” – nodig is, gaat het over iets noodzakelijks en ben ik verplicht om deze intentie in elke fysieke handeling toe te passen, door dit te doen verhef ik al mijn fysieke handelingen naar heiligheid. Dan zie ik dat het helemaal geen fysieke handelingen zijn. Ik voer ze met mijn handen en voeten uit, maar wie gaat er over mijn handen en voeten? De spirituele Kracht!

Deed ik dit allemaal zelf? Nee. Eerst dacht ik dat ik de handelingen uitvoerde, maar het blijkt dat de Schepper ze uitvoerde. In een dergelijke gehechtheid aan Hem verdwijn ik enerzijds, maar anderzijds is het het resultaat van al mijn inspanningen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/15/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we omgaan met pijn die ons op het animale niveau houdt?

Antwoord: Het Omringende Licht, het Licht dat Corrigeert, werkt aan mij, dringt in me door en gaat door de niveaus van Aviut (dikte) van mijn verlangen heen: door de fase van de oorsprong en de fasen één, twee, drie en vier. Als het Licht alleen de niveaus van de oorsprong, fase één, twee en drie bereikt, ben ik niet in staat om iets van de Bron van het Licht te voelen.

In de vier fasen van Direct Licht werd het gevoel van schaamte gewekt en er was alleen een Tzimtzum (restrictie) op het vierde niveau van de vierde fase. Dus het Licht moet helemaal tot in de vierde fase van het verlangen doordringen. Als het zich alleen in drie fasen verspreidt, voel ik pijn, maar in de vierde fase, voel ik de bron van de pijn.

Dan voel ik de pijn nog steeds, maar ik begrijp waar het vandaan komt. Dan ga ik de pijn met de bron ervan vergelijken, met de oorzaak. Waarom veroorzaakte de Schepper deze pijn in mij? Met welk doel?

Dan realiseer ik me dat het helemaal geen pijn is. De Schepper veroorzaakt mijn pijn niet. Ik voel pijn omdat ik niet gecorrigeerd ben, de Schepper stuurt me eigenlijk prachtige geschenken, Hij wil me omarmen en me vol Liefde kussen. Het Licht van de Liefde komt naar mij toe, maar in plaats daarvan voel ik pijn.

Het is zoals met een liefdevolle ouder die druk op het kind uitoefent en hem misschien zelfs klappen geeft, maar het uit liefde doet. Ik moet mijn perceptie veranderen en erover nadenken wat deze delta, de kloof tussen de pijn die ik voel en de ware essentie ervan, betekent.

Dat kan ik alleen via de groep doen, daar maak ik deze afweging en denk ik ook na over deze pijn in relatie tot de vrienden. Al onze relaties met mensen, en vooral met de groep, helpen ons om te leren hoe we over onze relatie tot de Schepper moeten nadenken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/2/14, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Wat moet ik leren over mijn houding naar mijn vrienden, bij elk beeld dat de Schepper mij van hen laat zien, als zij allemaal deel van mijn ziel uitmaken.

Antwoord: Door de vrienden geeft de Schepper ons gereedschap om met Hem contact te maken. Daarna moeten we hetzelfde met de hele wereld doen, dat is noodzakelijk om het niveau van “Er is geen ander dan Hij” te bereiken.

Vraag: Waarom is het zo moeilijk om eraan te denken dat er “geen ander is dan Hij”? Ik probeer steeds onder die gedachte uit te komen omdat het zo moeilijk is.

Antwoord: Allereerst is de Masach (scherm) heel dik en het is heel moeilijk voor ons om daar doorheen te komen en zo voortdurend de gedachte vast te houden dat er “geen ander is dan Hij”.

Hoewel de Masach geleidelijk aan dunner wordt en het dan gemakkelijker wordt om deze te overwinnen. Uiteindelijk begrijpen we dat het zelfs goed is dat de Masach blijft bestaan, want de Masach geeft ons de Letters van het werk, gevoelens en de mogelijkheid om ons vast te houden aan de Schepper.

Als de Masach volledig verdwenen zou zijn, zouden we zeker zeggen: “Er is geen ander dan Hij”, bij alles, en het beeld van de wereld laat dan de mens zien hoe hij zich aan de Schepper kan vasthouden.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/14/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→