Vraag: Waarom gaat een mens door zulke moeilijke staten heen die laten zien hoe laag en ver verwijderd men van spiritualiteit verwijderd is, het gaat er toch nog steeds om dat we gelukkig worden?

Antwoord: Aan een mens wordt niet meer getoond dan hij kan dragen. Als zijn echte staat aan hem zou worden getoond, zou hij gewoonweg verbranden, zoals bij een kortsluiting het geval is. We worden dus constant binnen bepaalde grenzen gehouden, tussen twee punten, zodat een mens in staat is om het te dragen. Je kunt het vergelijken met een zekering die doorbrandt wanneer de stroom te sterk is. Zolang de stroom normaal is, stroomt deze door. Het is de functie van een zekering om intact te blijven totdat er een kritieke situatie plaatsvindt, dan brandt hij door, maar hij houdt het systeem intact.

Alles is aan een bepaalde grens gebonden, zo wordt van Boven aan een mens geleidelijk aan de AHP van het hogere niveau, de achterzijde daarvan, getoond. Als hij er als gevolg van zijn eigen inspanning geschikt voor is, is hij klaar om naar het volgende niveau te stijgen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/24/13, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Niveaus, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Twintig jaar lang geef ik elke dag les. Wekelijks heb ik minimaal tien uur lang gesprekken die bestemd zijn voor televisie programma’s die opgenomen worden, ik houd korte toespraken tijdens maaltijden en ik houd mijn blog bij.

Dit alles is mij heel dierbaar, want door middel van dit materiaal wordt de onthulling van de methode die van Adam, Abraham, Mozes, Rabbi Shimon, de Ari, Baal HaSulam en Rabash komt, voortgezet. Ik probeer zo uit te leggen en te formuleren dat we deze methode pasklaar kunnen maken voor deze wereld en op de juiste wijze kunnen toepassen om wereldwijde problemen op te lossen.

In dit opzicht zijn mijn studenten mij tot grote hulp. Ze maken het me van twee kanten lastig – zowel vanuit de rechter- als vanuit de linkerlijn – en laten me niet opwaarts vliegen, zij vragen onophoudelijk: “Geef ons pap te eten, iets anders willen wij niet.” Met andere woorden: jullie dwingen mij ertoe om me heel serieus bezig te houden met de onthulling van deze methode op het basis niveau. Ik wil ervandoor gaan, maar jullie grijpen mij bij mijn benen vast zoals kuikens zich aan hun moeder vasthouden en haar niet laten wegvliegen. Dit is goed, omdat we in een proces zitten, we herkauwen dat deel van de wijsheid van Kabbalah dat spreekt over onze wereld en over de opstijging vanuit deze wereld naar het eerste niveau.

Het is voor mij niet mogelijk om het eerste spirituele niveau uit te leggen als wij daar niet met een bepaald aantal naar op weg zijn. Alleen dan is het mogelijk om op een veel uitgebreidere en praktischer manier uit te leggen wat voorgaande Kabbalisten in hun geschriften tot uitdrukking hebben gebracht, zij hadden namelijk niet de mogelijkheid om zo laag af te dalen als wij dat nu kunnen. Hun beginpunt was niet op dit niveau. Zij stegen onmiddellijk als een raket omhoog, terwijl wij op een sproeivliegtuig lijken dat met moeite opstijgt, voortdurend stijgt en daalt, totdat het tenslotte wegvliegt.

Het materiaal dat wij verzamelen is daarom heel belangrijk. Het is nodig om het op te frissen, te corrigeren en te verspreiden, mensen zullen het gebruiken, hoewel het moeilijk is om dat nu te geloven. Maar er wacht de mensheid nog een moeilijk pad. Waar zal het de komende jaren naartoe leiden? Nergens naar! Mensen zullen alleen maar half slapend naar een scherm zitten kijken. Maar het is niet belangrijk of zij met één open oog naar ons zullen kijken of met een half oor zullen luisteren. Het zal toch op hen inwerken. Het zal tot hen doordringen en zo zal langzamerhand alles wat wij hebben verzameld de mensheid bereiken.

Zeker, na ons zullen er anderen zijn die onze methode beter kunnen uitleggen en mensen kunnen inspireren. Maar wij moeten het in ieder geval voorbereiden. Daarom is werken aan het materiaal, de presentatie ervan in ons archief, en de juiste manier van archiveren, heel belangrijk werk!

From the Talk about Group and Dissemination 10/22/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Kabbalistische bronnen, Spiritueel Werk, Wereld - Geen reacties→

Door de geschiedenis heen hebben we gehoord over groepen Kabbalisten. Zij waren speciaal en gingen in kleine groepen, die alleen uit mannen bestonden, heel goed met elkaar om.

Het kwam voor dat een vader zijn dochter onderwees, zoals Rambam dat deed bijvoorbeeld. Of een broer onderwees zijn zus, zoals Mozes en Miriam. Er waren vrouwelijke profeten, vrouwen die zelf heel hoge niveaus bereikten op spiritueel gebied, maar het was in alle voorgaande generaties niet gebruikelijk dat vrouwen zich mochten aansluiten bij groepswerk.

In onze tijd echter zijn we getuige van heel interessante veranderingen. Wij hebben in de tijd van Rabash al ontdekt dat ook vrouwen zich aangetrokken voelden tot de wijsheid van Kabbalah en integrale educatie, zij worden door een innerlijk verlangen aangestuurd. Als een mens een innerlijk verlangen heeft, ligt alles voor hem open.

Rabash was de eerste die het gangbare patroon veranderde, hij bracht de vrouwen van zijn studenten in een groep bijeen en zij ontvingen zijn artikelen over de maatschappij, groepswerk en verbinding. Zij raakten eraan gewend om deze artikelen te verduidelijken, samen met het andere studiemateriaal. Rabash zorgde voor een plek waar de vrouwen bij elkaar konden komen en naar de lessen voor de mannengroep konden luisteren.

Het was een grote ommekeer. In het verleden konden vrouwen nooit in de nabijheid komen van iemand die Kabbalah studeerde, maar Rabash stelde zijn studie open voor alle vrouwen. Hij ontdekte dat zij in onze tijd dezelfde behoeften hebben, hetzelfde punt in het hart, als de mannen. Tegenwoordig zien we dat de vrouwen zelfs nog standvastiger zijn dan de mannen in hun vasthoudendheid aan het spirituele pad.

Het bovenstaande, samen met de globale crisis, heeft ons wereldwijd de mogelijkheid gegeven voor de correctie van de wereld. Er zijn nu geen verschillen meer tussen de mannen en de vrouwen in de groep. Zij vervullen dezelfde rollen in de verspreiding van de wijsheid van Kabbalah en met name in integrale educatie. Deze rollen worden jaarlijks steeds meer gelijk en de verschillen zijn vervaagd en verdwijnen nu, ik ben hier heel blij mee. Hoe meer sterke vrouwen wij hebben die deelnemen aan ons werk, in onze disseminatie en in ons totale sociale leven, hoe stabieler en trouwer we zijn op het spirituele pad.

From the One America “Virtual Convention” Day One 11/16/13, Lesson 1

Filed under: Conventies, Groepswerk, Spiritueel Werk, Vrouwen - Geen reacties→

We hoeven niet te eisen dat andere mensen de methode kennen en begrijpen. Ze moeten alleen begrijpen dat de crisis vele jaren zal voortduren. Tegenwoordig wordt er door velen over geschreven, maar intussen beseft niemand dat deze val zich zal voortzetten tot de laatste druppel van ons normale bestaan uit ons is geperst.

Dit is een natuurwet die wordt begrepen door degenen die een beetje dieper kijken dan anderen, het gaat hier niet over wonderen. Als we de toekomst in het juiste licht zien, zien we een verschrikkelijk beeld voor ons opdoemen: de wreedheid van mensen, spirituele en materiële leegte, achteruitgang en degeneratie van de jongere generatie, verlaten steden en een complete onverschilligheid van mensen die nergens toe bereid zijn. Het ego zal zichzelf gaan verslinden en ophouden te bestaan, zoals een tumor die zichzelf en het hele lichaam doodt en daarna sterft.

Dit moeten we allemaal uitleggen aan het grote publiek, integrale workshops voor hen organiseren en daarbij niet alleen spreken over liefde en vriendschap, maar samen met hen de materiële problemen oplossen. Op deze manier worden ze met groot gemak opgelost omdat er binnen hen een Hogere Kracht participeert. Mensen hoeven dit niet te weten, het is niet nodig om hen te laten schrikken en ze in de war te brengen. Het is voldoende als zij begrijpen dat er binnen verbinding en eenheid een unieke natuurkracht is te vinden die ons helpt. En dit zullen zij voelen in onze workshops.

Er wordt gezegd dat er een kwantitatieve held en een kwalitatieve held bestaat. Een kwantitatieve held breidt zich uit in de breedte en een kwalitatieve held breidt zich uit in de hoogte. Daarom moeten wij, om een kwantitatieve held te worden, de massa met ons verbinden. En dan kunnen we stijgen.

From the Bulgaria Convention “Dawn Of A New World” Day Three 11/3/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Disseminatie, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is onechte nederigheid in de verhoudingen tussen de groepen?

Antwoord: In ons werk bestaat geen onechte nederigheid, want als je er zeker van zou zijn dat er alleen redding mogelijk is door de verbinding met de vrienden, zou je niet verlegen zijn. Je zou hen smeken om hulp.

Stel dat ik weet dat ik een gezondheidsprobleem heb en dat er in Zuid Amerika een bepaald medicijn voor is. Dan betekent dat, dat ik contact opneem met één van de groepen daar en hen vraag om dat medicijn naar me op te sturen. Dit is heel natuurlijk, want we helpen elkaar vaak op deze manier.

Als dat zo is, waarom zou je dan niet kunnen vragen om innerlijke steun? Dit zou niet alleen hulp voor jou betekenen. Want als jij je vriend vraagt om verbinding met hem, bewijs je hem dezelfde dienst. Nu begrijp je de essentie van het gezamenlijke werk nog niet! Als ik weet dat mijn vriend en ik een correcte relatie met elkaar hebben, moet ik een geschenk van hem accepteren. Hiermee breng ik mijn houding naar hem tot uitdrukking en begrijp ik zijn houding ten opzichte van mij.

Als je van iemand houdt, wil je hem geschenken geven. Als hij zegt: “Nee, dit heb ik niet nodig, hoezo?” Dan begrijpt hij niet wat jij bedoelt. Hij moet laten zien dat hij er blij mee is om een geschenk van je te krijgen: “Dit wilde ik zo graag hebben! Wat geweldig dat jij een vermoeden had van wat ik zo graag wilde hebben!”

From the Lesson About “Group and Dissemination,” 10/21/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Dankbaarheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

In deze wereld kunnen we niets veranderen, uitgezonderd onze waarneming van de wereld. De wereld zelf verandert niet, maar als een mens zichzelf daarin ziet vanuit een ander gezichtspunt, toont de hele wereld zich totaal anders aan ons: positief, vol licht, geluk en absolute goedheid.

Nu lijkt onze wereld vol gebreken, onaangenaam, onzeker en vol veranderingen en bedreigingen, alleen vanwege ons niveau van waarneming.

Het enige wat werkelijk van belang is, is dat wij tot de groep behoren, dat wij erin opgaan en wel zo dat niets van ons achterblijft, en dat wij ons voortdurend overgeven aan de invloed van de groep. Het neemt vele jaren in beslag voordat wij ervan overtuigd zijn dat het waar is; het neemt aardig wat tijd in beslag voordat kleine hoeveelheden Licht ons gaan beïnvloeden. Tegelijkertijd is alles alleen van ons afhankelijk.

We moeten ons blijven inspannen om ons met congressen te verbinden en met de ontmoetingen met de vrienden en daarbij zien hoe we voor de meeting waren en hoe we daarna zijn veranderd, omdat ik een deel was van wat de vrienden werden. Hoe kan ik zo handelen dat wij een krachtige sprong kunnen maken die mij naar het volgende niveau zal brengen en het ons mogelijk zal maken om de wereld in het Licht van de Schepper te zien, wat dan absoluut zal zijn?

Het enige wat wij kunnen veranderen is onze visie op de wereld, omdat alleen onze kelim (vaten), onze zintuiglijke organen, gecorrigeerd kunnen worden; de wereld blijft hetzelfde, de wereld van Oneindigheid, daarin dobberen wij. Daarom is het enige wat wij moeten veranderen onze perceptie van de wereld.

Ik zou jullie graag het verschil willen laten voelen tussen de vervulling die een miljard maal sterker is en één die wij ontvangen uit de beste situaties in de fysieke wereld. In feite is het de waarheid, het is niet een manier om uit talrijke problemen te vluchten. Alle moeilijkheden en hindernissen, alles wat er ooit met ons gebeurt, zowel innerlijk als uiterlijk, zal tot absoluut Licht worden. Uiteindelijk zullen wij deze staat bereiken

Ik dank opnieuw de hele wereldgroep voor het ondersteunen van deze conventie en ik wil in het bijzonder mijn warmste gevoelens van dankbaarheid tot uitdrukking brengen aan de centrale Israëlische groep die enorm groot, toegewijd werk doet voor de verspreiding van onze kennis.

Het is niet zozeer de ontsluiting van Kabbalah, maar meer het collectieve werk dat mensen inzichten biedt in extreem gecompliceerde, kritieke situaties die de Schepper ons zendt. De Schepper speelt een spel met ons door extreme situaties te creëren zodat wij leven vanuit ‘geloof boven de rede’ en boven onze berekeningen uit, met gesloten ogen voorwaarts gaan. Dit doet onze Israëlische groep. Ik ben uiterst dankbaar voor de steun van de hele wereldgroep. Dank aan jullie allen.

From the Bulgaria Convention “Dawn Of A New World” Day One 11/1/13, Lesson 2

Filed under: Conventies, Disseminatie, Groep, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Wat is het verschil tussen je hechten aan de leraar of je hechten aan de groep?

Antwoord: Het is noodzakelijk om je te hechten aan de groep om je te kunnen hechten aan de leraar en je te kunnen hechten aan de Schepper.

Dit betekent niet dat een student geen vragen kan stellen aan de leraar, verduidelijkingen kan vragen, twijfel kan uiten en soms iets kan eisen. Maar het moet altijd plaatsvinden in een vorm die de verbinding tussen hen niet schaadt, de zelf-nullificatie van de student. Dit is het belangrijkste.

Het probleem is niet dat hij niet genoeg respect voor de leraar zou hebben, maar het feit dat hij de verbinding met hem verliest.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/10/13, Shamati #25 “Things that Come from the Heart”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Kabbalah Leraar, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Essentie van Religie en het Doel daarvan’ : Een mens die verder ontwikkeld is, neemt in zichzelf een grotere hoeveelheid kwaad waar en daardoor wijst hij het kwaad in zichzelf in een grotere mate af en verwijdert hij zich in diezelfde mate van het kwaad. Degene die niet ontwikkeld is, voelt in zichzelf slechts een kleine hoeveelheid kwaad en zal daardoor slechts een kleine hoeveelheid kwaad afwijzen. Ten gevolge daarvan blijft al het vuil in hem aanwezig, want hij herkent het niet als vuil.

Veronderstel dat ik het kwaad in mijn leven onder ogen zie. Kabbalisten zeggen echter dat dit ‘kwaad’ – zoals alles – van de Schepper afkomstig is. Het blijkt dat ik nare gevoelens ervaar en ze komen van Hem. Daarbij heb ik de indruk dat die gevoelens een straf zijn en dit brengt angst teweeg. Eigenlijk spannen we ons het meest in om een dergelijke ‘straf’ te vermijden. Het komt voor dat we zelfs niet dromen over het goede, maar op zijn minst proberen om het kwaad te vermijden, om aan ‘straf’ te ontsnappen.

Een meer ontwikkeld mens begrijpt dat hij goed moet doen, niet zozeer vanwege mogelijke straf, maar eenvoudig omdat het goed is. Het is de moeite waard om goed te doen aan anderen en aan zichzelf. Dit niveau van bestaan staat hem eenvoudigweg niet toe om anderen kwaad te doen en schade aan te brengen.

Een nog verder ontwikkeld mens begint zijn verhouding tot de wereld te verbinden met de concepten beloning en straf. Met andere woorden, hij ziet de eigenschappen van het systeem: sommige daden leiden tot een beloning, andere tot straf. Alsof er een rechter is, de Natuur, een hogere Kracht – wat voor naam we er ook aan geven – en Hij toont ons Zijn houding.

Sommigen rijzen nog hoger en realiseren zich dat er helemaal geen straf bestaat. Integendeel, als ik de indruk heb dat slechte situaties het gevolg zijn van straffen die van de Schepper komen, is juist dit een straf en een misvatting. Want er komt alleen maar goed van de Schepper en mijn slechte gevoelens worden veroorzaakt door het feit dat ik aan Hem tegengesteld ben. Het is noodzakelijk dat ik die tegenstelling verander om aan de Schepper gelijkvormig (Domeh) te worden, om een menselijk wezen (Adam) te worden. En dan, als ik aan Hem gelijkvormig ben, zal ik voelen dat ik mij in goedheid bevind.

Maar dan rijst de vraag: Waarom heb ik dit nodig? Alleen om goede gevoelens te hebben? Als ik er zo over denk ben ik een ‘barbaar’ en geen menselijk wezen. Het is zelfs mogelijk dat het nog erger wordt met mij dan het daarvoor was, als ik mij in het vuil wentel omdat ik van de Schepper wil profiteren. Of ik heb geen keuze: ik moet goede gevoelens hebben omdat mijn verlangen mij anders niet toestaat om ook maar iets te doen.

Misschien vraag ik de Schepper om mij te helpen om goede daden te verrichten, maar niet vanwege beloning of straf. Daarmee wil ik me niet verbinden, ik wil me er zozeer niet mee verbinden, dat ik zelfs in mijn kelim (verlangens) ‘straf’ en duisternis ervaar; ondanks dat wil ik boven deze gevoelens uitstijgen en blijven geven aan de Schepper. Er is duisternis in de verlangens aanwezig en daar bovenuit wil ik Hem het Licht geven, mijn goede houding naar Hem.

Maar hoe? Moet ik de stok die mij slaat kussen? Nee, ik wil mijn natuur werkelijk veranderen, ik wil niet doen alsof ik lief heb, niet huichelen, maar ik wil werkelijk boven mijzelf uitstijgen, boven de ‘materie’ van mijn verlangen uit

Hoe kunnen we dat doen? Hier komt in werking wat wij een ‘wonder’ noemen: ik ga leven in dat wat boven het scherm plaats vindt en in het Terugkerende Licht, boven mijn ‘lichaam’.

Vraag: Zit ik tot dat moment opgesloten in de duisternis?

Antwoord: Tot dan ga ik door fasen van analyse heen, totdat ik besluit dat de duisternis in mij bestaat uit het Licht dat van de Schepper komt. Het is geen toeval dat het Aramese woord ‘Orta’ ‘nacht’ betekent, de tegengestelde zijde van het Licht – ‘Ohr’ betekent ‘licht’ in het Hebreeuws. Elke fase begint met de ‘avond’, zoals er geschreven staat: “En het werd avond en het werd ochtend, één dag.” Ik begin altijd in het donker, het gebroken zijn, dit leidt mij naar een nieuwe analyse, een nieuwe dageraad.

Wat is dan de duisternis die ik voel? Is het duisternis of niet? Het is het Licht dat als duisternis in mijn corrupte kelim, verlangens, verschijnt

Maar wacht, is het alleen mijn duisternis? Stond koning David niet ‘midden in de nacht’ op als de noordenwind op de snaren van de ‘harp’, die boven zijn bed hing, speelde (zie het traktaat ‘Brachot’)? Schrijft hij in de Psalmen niet over zijn tegenslagen? Hij voelde toch duisternis?

Dat is juist, Kabbalisten ervaren deze staten ook. Moge God ons schenken dat wij hen kunnen ervaren, dat wij door hen het Licht bereiken. Dit zijn in geen geval ‘tegenslagen door het noodlot’, het is een herhaalde roep die ons helpt om vooruit te komen. Er zijn geen moeilijkheden, er is alleen de roep, keer op keer, de roep om zo spoedig mogelijk bij de Schepper te komen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/7/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Licht, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Als ik de groep accepteer als een middel voor mijn vooruitgang, moet ik mijn hele pad relateren aan de groep. In de groep ga ik de onthulling van de Schepper zien: Hij toont mij wat ik in mijn vrienden zie.

Ik kan over hen geen objectieve mening hebben. Daarom hanteer ik van nu af aan het principe: “Een ieder verwerpt vanuit zijn eigen tekortkomingen.”

Dit betekent niet dat ik mijn ogen voor alles sluit. Onze relatie bestaat nu eenvoudigweg op twee niveaus. Enerzijds accepteer ik de vrienden boven de rede als de beste, waarachtige, perfecte groep. Ik beschouw hen als groot en ik zie dat ik mij vastklamp aan de omgeving die zij voor mij vormen. Anderzijds neem ik hen waar via mijn logica en zie ik dat wij allen ten goede moeten veranderen om zo de groep te helpen. Deze beide zijden van mijn benadering zijn gebouwd op een waarachtige grondslag: ofwel ik zie mijzelf als niet gecorrigeerd, of ik zie alle anderen als ongecorrigeerd.

Ik begrijp dat de manier waarop ik kijk afhankelijk is van mijn innerlijke staat en zo werk ik op beide niveaus: soms buig ik mijn hoofd voor de grootheid van de vrienden en soms ga ik met hen gelijk op in een verlangen naar eenheid en een gezamenlijke stijging.

Intussen weet ik, dat ik nooit het werkelijke beeld zie, omdat alles tot aan het einde van de correctie relatief is en het mij ontbreekt aan duidelijke criteria.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/24/10, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Filed under: Eenheid, Israel, Jodendom, Spiritueel Werk, video - Geen reacties→