Het is duidelijk dat een mens niets voor de Schepper kan doen. Hij handelt vanuit angst voor straf of uit hoop voor een beloning, maar het is altijd ten behoeve van zijn eigen voordeel. Op het moment dat dingen goed gaan, vergeet hij de Schepper onmiddellijk. We zien dat iemand zich meestal tot de Schepper wendt als hij zich slecht voelt en iets niet aankan. Op het moment dat hij ziet dat hij zonder de Schepper kan, verlaat hij Hem onmiddellijk. Wij voeren echter handelingen uit waardoor we dichter bij de Schepper willen komen en wij willen ook onze intentie corrigeren, of er in ieder geval een poging toe doen.

Er zijn mensen die denken dat ze de intentie om te geven al bezitten en dat zij verbinding met de Schepper maken door middel van meditatie. Maar het punt is dat het onmogelijk is om te werken met de intentie om te geven of die intentie zelfs maar te bereiken wanneer je geen handelingen uitvoert. Een intentie zonder handeling wordt een ‘demon’ genoemd, een geest die niet echt is.

Wanneer we echter werken met het verlangen om onze intentie te veranderen en het eerste gecorrigeerde deel van onze ziel te bereiken, vindt het plaats. Daarom bevinden we ons nu in de wereld van de handelingen. We moeten alleen de correcte handeling uitvoeren, de juistheid daarvan is duidelijk, en de intenties worden gecorrigeerd in de mate waarin iedereen het verlangen heeft om ze te corrigeren. Het belangrijkste is om niet stil te zitten en toe te kijken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/08/13, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Is er verschil tussen de manier waarop de hogere Kracht het deel in ons, genaamd ‘Israel’, bestuurt en het andere deel in ons, ‘de naties van de wereld’ genaamd? Hoe verhoudt de hogere Kracht zich hiertoe en hoe beïnvloedt die Kracht deze twee delen in ons? Het is niet zomaar een ‘plus’ en een ‘min’, maar het is nogal ingewikkeld en het gaat over diverse acties in hun directe en omgekeerde vormen.

Is het noodzakelijk dat in ons egoïsme het deel dat tot de naties van de wereld behoort door narigheid heen moet gaan en dat we ons goed voelen als wij Israel worden? Misschien is het juist het tegenovergestelde, gewoonlijk is dat ook zo.

Het deel in mij dat tot ‘Israel’ behoort, moet namelijk op een hoger niveau komen, verheven worden tot een meer gevorderd niveau. Daarom moet ik moeilijkheden en problemen voelen in het deel Israel in mij. Als ik in dit deel steun krijg, zou ik alleen egoïstische voordelen voelen en dan zou ik nooit verder komen. Om het deel Israel in ons te ontwikkelen, moeten we juist een toenemende druk voelen. Daarom moeten de oorlog tussen Gog en Magog en de druk die voorafgaat aan de komst van de Messias uiterst krachtig en sterk zijn, ongeëvenaard in de geschiedenis.

Tegelijkertijd moet het deel in mij dat tot de naties van de wereld behoort vreugde in plaats van lijden ervaren. Immers, als dit deel vreugde voelt, raken we hierdoor steeds in de war en hebben we geen kans om onderscheid te maken tussen goed en kwaad, zoals in de stad Susan, de hoofdstad van het Babylonische Koninkrijk, waar men niet kon beslissen wie er gelijk had, Mordechai of Haman.

Dit betekent dus dat het bestuur van de Schepper over degenen die zich verder willen ontwikkelen volkomen onlogisch is. Daarom blijft onze innerlijke filosoof zich hiertegen verzetten. Zelfs rabbi Shimon blijft vragen stellen. Op dit niveau zijn er geen filosofen aangezien filosofen dit niveau niet begrijpen. Alleen mensen die op het pad van geestelijk werk zijn, kunnen zich met deze vragen bezighouden.

Filosofen leggen alles op een heel eenvoudige manier uit omdat ze worden gedreven door winst in hun eigen zakken, magen en gedachten… Zij handelen vanuit een direct verlangen om te ontvangen. Op dit punt komen er andere vragen: Hoe bestuurt de hogere Kracht iemand die zich bezighoudt met geestelijke ontwikkeling? Het blijkt dat de hogere Kracht handelt op een manier die totaal in tegenstelling is met al onze verlangens – zowel van ontvangen als van geven – en in strijd is met zowel de naties van de wereld als Israel in ons. Het is zo ’irrationeel’ dat wij niet kunnen beseffen hoe anders het is. We hebben voortdurend de neiging om deze verschijnselen meteen te beoordelen omdat onze verlangens nog niet gecorrigeerd zijn.

In mijn verlangens om te geven voel ik een complete mislukking, maar in mijn verlangens om te ontvangen voel ik me prima. Ik voel dat zo omdat mijn niveau nog steeds corrupt is en daarom denk ik dat het de moeite waard is om vast te houden aan mijn egoïstische verlangens en dat het niet de moeite waard is om gehoor te geven aan mijn verlangens om te geven. In de verlangens om te geven ervaar ik constant dat ik een grote verliezer ben. Maar als ik mij in mijn verlangens om te ontvangen bevind, voel ik dat ik kan winnen.

Dit ziet onze innerlijke rechter, omdat ‘wij beoordelen op grond van wat onze ogen kunnen zien’. Alleen wanneer het punt in het hart ontwaakt, kunnen wij dat met onze omgeving verbinden en zo gebruik maken van onze vrije wil en ons verbinden met nieuwe waarden van geven. Dan kunnen wij dieper in onszelf gaan en op de de juiste manier onze verlangens, intenties en gedachten onderzoeken en verduidelijken. Dit is continu werk.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 8/18/13, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Israel, Spiritueel Werk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Wat zijn ‘Psalmen’?

Antwoord: Psalmen (Tehillim in het Hebreeuws) vormen met elkaar een boek dat een mens een spirituele sfeer aanreikt.

Ze zijn geschreven door Koning David, hij symboliseert Malchut, het laagste en breedste deel van de kli (vat), waarin vrijwel alles aanwezig is. Hieruit bestond alles wat hij op spiritueel gebied bereikt heeft. Daarom worden zijn liederen, waarin hij de Schepper prijst, door alle volkeren ter wereld geaccepteerd. Iedereen leest ze.

Bij de originele Psalmteksten staan geen tekens (noten) die aangeven hoe ze gezongen kunnen worden. Je kunt ze echter op je eigen manier zingen, dat is geen probleem.

From the Convention in St. Petersburg 7/12/13, Lesson 4

Filed under: Congressen, Spiritualiteit, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom staat er geschreven: “De beloning is in overeenstemming met de droefheid van de mens?” Betekent dit dat wij moeten lijden?

Antwoord: Droefheid betekent oefening en inspanning. In overeenstemming met de inspanning die we leveren, ontvangen we een beloning. De inspanning heeft betrekking op maar één ding: de keuze van de omgeving. De mate waarin wij één zijn met de groep, in het centrum van de groep – ondanks de verschillende problemen en hindernissen – want alleen daar vinden wij het punt van verbinding en dan de adhesie met de Schepper.

In alles wat wij bestuderen over het breken van de kelim (vaten) en de correctie daarvan, in alle artikelen van Rabash, in het praktische werk dat wij doen met het publiek, zien we dat er geen andere keuze is dan de groep. We kunnen dit vergelijken met vogels die steeds weer naar hun nest terugvliegen, elke keer met meer takjes bij zich, zo moeten wij al onze hoop en inspanningen naar het centrum van de groep brengen, omdat wij daar, in dat midden, de Schepper zullen ontdekken.

In overeenstemming met de mate waarin een ieder één is in het centrum van de groep en zichzelf wegcijfert, zal hij het antwoord vinden op alles wat hij hoopt. Zij die dat niet doen en afstand nemen, zullen in overeenstemming daarmee nergens in slagen. Laten we hopen dat zij in staat zullen zijn om dit in te zien en dat zij hun focus opnieuw op correctie moeten richten.

De spirituele wereld is nergens anders te ontdekken, de enige ingang naar de spirituele wereld is in het centrum van de groep, deze ingang die zo klein is als het oog van een naald. Als je dat punt bereikt, kom je via deze kleine opening niet in een ander gebied, maar je bereikt alles in dat centrale punt van verbinding. Als je je daar steeds meer op richt, bereik je uiteindelijk het wezenlijke punt dat geen ruimte inneemt en daar begin je spiritualiteit te voelen, de volgende dimensie.

Er is dus geen enkele plek om naartoe te rennen of naar te vluchten, jullie zullen alles hier in de groep vinden, nergens anders! Hieruit is het principe “Heb je vriend lief als jezelf” afkomstig, Dit zijn niet zomaar mooie woorden, het is geen psychologische truc, want het gaat hier niet over een egoïstische verbinding maar over een gecorrigeerde verbinding. Hoewel de woorden misschien hetzelfde lijken te zijn, de betekenis ervan is volkomen anders.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/27/13, Introduction to the Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Het doel van onze disseminatie is dat wij mensen voorzien van wat zij willen. Maar wat geven wij hen eigenlijk? De miljoen dollar die ze willen verdienen, cadeautjes of is het iets anders?

Antwoord: Met de mensen in de wereld hebben wij dezelfde verhouding als met kinderen, wij geven hen wat zij nodig hebben, maar niet waar zij om vragen, omdat zij om iets vragen wat hen makkelijk zou kunnen beschadigen en wij proberen hen daarvoor te beschermen en hen daar verre van te houden.

Als wij de wereld in zouden trekken en zouden zeggen: “Vraag maar wat je wilt en wij zullen het aan jullie geven,” zou jullie vraag correct zijn. Maar wij komen naar de wereld en zeggen: “Jullie willen geld, kennis, rijkdom, geluk, gezondheid, veiligheid?” Dit is allemaal beschikbaar als jullie je een klein beetje inspannen om je met elkaar te verbinden.” Wij zeggen niet tegen hen dat zij zomaar krijgen wat zij willen, maar wij reiken de voorwaarden aan die noodzakelijk zijn voor verbinding.

Juist het feit dat zij hun best doen om zich met elkaar te verbinden, wekt het Omringende Licht op dat hen via ons bereikt, en door die invloed gaan hun verlangens veranderen en worden ze meer spiritueel. Ze willen zeker nog de algemene aardse verlangens vervuld zien, zoals voedsel, seks, een normaal gezin en entertainment, maar tegelijkertijd veranderen hun verlangens fundamenteel. Daarom noemen wij wat wij bieden: Integrale Educatie. Men gaat andere vragen stellen.

In feite bieden wij hen gewone dingen aan om te doen, dingen die in onze wereld geaccepteerd zijn. We weten dat mensen meestal slagen in wat zij doen als ze bij elkaar komen en samen iets ondernemen. Maar wij doen meer, het tegenovergestelde. Wij brengen hen niet bij elkaar om samen werk uit te voeren voor het algemeen belang, maar zo, dat zij door middel van een gezamenlijke discussie – die zij hebben voordat zij het gezamenlijke werk gaan uitvoeren – een soort nieuwe kracht gaan voelen; er wordt een nieuwe vorm van samenleven in hen gecreëerd, er wordt een ‘frambozenbol’ tussen hen geschapen.

Tenslotte zullen ze gaan begrijpen dat de verbinding hen niet alleen de oplossing biedt voor al hun dagelijkse problemen, maar hen ook een gevoel van warmte geeft, iets nieuws in hun leven en wat energie. Ze weten niet waar het vandaan komt, maar het is aanwezig.

Wij organiseren ronde tafels waardoor mensen van allerlei afkomst, die elkaar werkelijk haten, bij elkaar komen: Arabieren en Joden, Druzen en Bedoeïenen. En plotseling, na 40 à 50 minuten zijn ze in staat om elkaar te omarmen en samen te zingen. De agressie verdwijnt, want het Hogere Licht stroomt via ons naar hen toe. Dit voelen ze niet. Het Licht werkt aan hen en ze beginnen plotseling te begrijpen dat ze boven hun antagonisme moeten uitstijgen en juist dankzij de haat, ondanks de haat, voelen zij zich tot elkaar aangetrokken en voelen ze zelfs liefde.

Want het ego is geschapen om er bovenuit te stijgen en een tegengestelde eigenschap te bereiken. Van de eigenschap van ontvangen, bereiken we de eigenschap van geven, van haat bereiken we liefde. Zo rechtvaardigen wij de Schepper die het ego schiep. Er staat geschreven: “Ik schiep de neiging tot het kwaad, Ik schiep de Torah als een kruid” neem het aan, corrigeer het en ontvang een eigenschap die compleet tegenovergesteld is, goedheid en liefde.

Daarom is je vraag: ”Wat geven wij hen?” de juiste vraag. Wij geven het Hogere Licht door.

Als ik met het publiek werk, voel ik dat er in mij een behoefte aan de Schepper ontstaat. Want ik investeer in mensen, ik beloof hen iets, ik werk met hen. Als het helemaal niet zou lukken, zou dat een ramp betekenen. Dan ben ik een soort dief, een oplichter, ik breng mijzelf in een gevaarlijke situatie en ik wacht af of ik wel of geen succes zal hebben. Als ik geen succes heb, krijg ik klappen of nog erger, ze zullen me voor gek zetten en me vervloeken.

Daarom moet ik – en dit is de beste situatie – me wel tot de Schepper wenden, want uiteindelijk voel ik dat ik Hem nodig heb. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik hem echt nodig. Ik voel namelijk mijn ego, mijn trots, de vreselijke schaamte die zeker zal volgen als het mij niet zou lukken is eenvoudigweg ondragelijk. Dat is het ergste gevoel dat ik me kan voorstellen. We hebben geen keus, alleen met de vrienden zijn we bereid alles te doen om het te laten slagen.

We kunnen werkelijk van geluk spreken dat we in onze tijd zo’n kans krijgen. Anders zouden we deze verbindingsketen niet kunnen maken, we zouden niet zo ver zijn dat we ons tot de Schepper zouden kunnen wenden, omdat onze roep tot Hem egoïstisch zou zijn.

Omdat we aan anderen gaan denken, is onze roep tot de Schepper een waarachtig MAN. eigenlijk is het allemaal heel eenvoudig. We moeten alleen gaan beginnen en dan zullen jullie zien hoe de Schepper je de criteria laat zien waardoor je in dit systeem werkzaam kunt zijn: lager, hoger en jij in het midden.

Juist jij bevindt je in het midden, daarom – zonder dat je enige keuze hebt – handel je niet voor jezelf, niet van Boven naar beneden en niet van beneden naar Boven. Uiteindelijk verdien je het dat je de anti-egoïstische delen ontvangt, eerst op niveau 0, daarna op het eerste, tweede en derde niveau. Dit betekent dat je de spirituele werelden gaat voelen: Assiya, Yetzira, Beria, enzovoort.

From the Stockholm Convention “Joy In Unity” 8/31/13, Lesson 4

Filed under: Conventies, Disseminatie, Groepswerk, Integrale Educatie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Als iemand zichzelf nog niet in de groep heeft waargemaakt en nog niet de intentie om te geven heeft verkregen, hoe kan hij zich dan tot het grote publiek richten om voor hen te zorgen en zich met hen bezig te houden?

Antwoord: Hier komt het hele punt van de groep aan de orde en wel heel duidelijk. Allereerst moeten we de groep bouwen. En als we naar het grote publiek gaan, doen we dat in de wetenschap dat het helpend is voor de groep.

Zolang ik nog niet de juiste vorm in de groep heb aangenomen, heb ik geen enkele reden om naar het grote publiek te gaan. Zelfs nu, onze massale disseminatie naar buiten toe betekent dat we een nog grotere behoefte voelen om ons innerlijk met elkaar te verbinden.

Kinderen die in een gezin geboren zijn, geven extra kracht aan de huwelijksverbinding, ze noodzaken de ouders om bij elkaar te blijven. Echtparen zonder kinderen scheiden echter gemakkelijker, zonder het gevoel te hebben dat ze bij elkaar horen, zij zien geen enkele reden om bij elkaar te blijven.

Dus als wij ons betrokken voelen bij het grote publiek moeten we allereerst de versteviging van de groep en de eenheid met de vrienden in stand houden. Bij het werk met de het grote publiek hebben wij dan dubbel voordeel: allereerst doen we dit omdat het een gebod van de Schepper is en ten tweede verkrijgen wij de mogelijkheid om innerlijke kracht van Boven te ontvangen doordat we de groep constant verstevigen door alles wat we van de externe factoren ontvangen.

Op deze manier hebben de componenten van deze driehoek wederzijds invloed op elkaar: de groep, het externe publiek en de Schepper. De Schepper oefent Zijn invloed op ons uit via het grote publiek.

Zo is het totdat alles één wordt.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 9./22/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Zijn de regels van onze workshops geschikt voor workshops die we voor de 99% van de mensheid houden?

Antwoord: Absoluut. De regels zijn op alle niveaus hetzelfde, alleen moeten we kiezen op welke manier we ze duidelijk maken, zodat mensen er niet vreemd tegenover staan. De wetten zijn in alle werelden hetzelfde, inclusief onze wereld. En alles wel beschouwd zijn de verbindingen tussen ons hetzelfde. Alleen spreken we niet over het Licht, de Kli (vat), MAN, MAD, enz. We presenteren het in alledaagse termen: verbinding, liefde, vervreemding, samen komen in één punt.

De wijsheid van Kabbalah werd als een geheim beschouwd en werd niet geopenbaard voordat deze wijsheid een noodzaak werd voor mensen. En zodra die noodzaak aan het licht kwam en bleek dat de wereld integraal is, wereldwijd uiteen is gevallen en gebroken, werd de wijsheid van Kabbalah onmiddellijk geopenbaard en nu moeten we het aan iedereen vertellen, maar alleen in de gebruikelijke termen van onze wereld.

From the Stockholm Convention “Joy In Unity” 8/31/13, Lesson 4

Filed under: Conventies, Ronde Tafel Gesprekken, Spiritueel Werk, Werelden, Workshops - Geen reacties→

In ons verlangen om te ontvangen, de materie waaruit de schepping bestaat, spreken we in de taal van emoties en gevoelens. Maar als we, zoals de wijsheid van Kabbalah doet, de taal van de krachten konden gebruiken: termen als Masachim (schermen), Aviut (dikte) en de krachten van aantrekking en afwijzing, zouden we ons concreter uitdrukken, namelijk over de manier waarop de natuur werkt en niet over wat wij, als resultaat van deze krachten die op onze materie inwerken, voelen.

Wat is bijvoorbeeld de ‘belangrijkheid van de Koning’? Het is een kracht die het een mens mogelijk maakt om bepaalde handelingen in een zekere richting uit te voeren, het is de aantrekkingskracht tot de Schepper, Zijn grootheid, belangrijkheid, de kracht van geloof, de kracht van geven en de kracht van ontvangen. Als wij deze specifieke taal zouden gebruiken, zouden we niet gaan filosoferen en in verwarring raken.

Kabbalisten leggen uit dat het mogelijk is om in vier talen, die samenhangen met de vier niveaus van onze materie, over de werkelijkheid te spreken, want het gaat uitsluitend over Kabbalisten en over wat zij onthullen. De wijsheid van Kabbalah is de diepste taal, omdat deze taal niet over gevoelens maar over krachten spreekt.

Voorwaarden zoals het verbod om aan het werk toe te voegen of er van af te nemen en het geloof in de grootheid en de belangrijkheid van de Schepper, worden uitgedrukt in de taal van krachtvectoren, de relaties tussen de krachten en de wijze waarop zij met elkaar in interactie zijn. Door zich in verschillende vormen met elkaar te verbinden, brengen zij verschillende verschijnselen tot stand.

Maar als wij verwijzen naar wat wij op spiritueel gebied hebben bereikt, naar een diepere laag die wij bereiken en het gebruik van deze krachten – en niet naar de buitenkant van onze studie – hebben we geen keus. Wij kunnen deze concepten niet automatisch gebruiken zoals in onze wereld, waar we ons op hetzelfde werkzame niveau bevinden als de krachten. In de spirituele wereld moeten we eerst deze krachten gaan gebruiken, daarom hebben we een andere taal nodig, de taal van het gevoel, de taal van het werk met deze krachten.

Wij moeten opstijgen naar het niveau waarop de spirituele krachten in onze gevoelens werkzaam zijn om te leren hoe we ze moeten gebruiken. Deze wijsheid heet de wijsheid van Kabbalah, van ontvangen. Als wij de ware realiteit gaan bestuderen als een aantal werkzame krachten, ontdekken we dat achter de twee krachten: de kracht van geven en de kracht van ontvangen, slechts één Kracht bestaat, de Kracht van de Schepper en dat er geen ander is dan Hij.

De Schepper gebruikt deze twee krachten om de schepping te besturen en als wij Hem willen bereiken, Degene die boven de natuur van ontvangen en geven staat, moeten we deze twee krachten in de juiste combinatie verwerven, in de juiste balans en Hem op die wijze bereiken. Dan zijn in ons zowel de natuurkunde van de hogere wereld, de wijsheid van Kabbalah die over deze krachten spreekt, en wij die deze krachten bereiken in de taal van het werk van de Schepper, namelijk de taal van de emoties, met elkaar verbonden. Door deze twee talen breiden we onze kelim van waarneming (vaten) uit en zijn we in staat om de ware realiteit te voelen.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 9/22/13

Filed under: Kabbalah Studie, Kabbalisten, Kabbalistische bronnen, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is de juiste intentie? Hoe ervaren we dat: in onze gevoelens of in ons denken?

Antwoord: De juiste intentie is een beeld van de gewenste staat, het schilderij waarop ik, de wereld en de Schepper allemaal samen staan. Dit schilderij geeft mijn aspiraties weer. Deze weergave wil ik in de werkelijkheid bereiken, het is de toekomstige staat die ik mijzelf ten doel heb gesteld.

De intentie is geen mantra, geen lege fantasie, maar het beeld van de toekomstige wereld die ik in mijn leven wil realiseren. Het is steeds aan veranderingen onderhevig, maar het belangrijkste is dat iedereen erin gevat is en dat er niets weggelaten of verdoezeld wordt. Ik ben niet de meester van dit majestueuze panorama, ik wil alleen dat alle delen ervan precies op deze manier gerangschikt zijn.

Als ik naar de toekomstige realiteit kijk, wil ik dat iedereen in verbinding met de Schepper leeft. Dit is de idylle, de harmonie, het perfecte doek van de universele eenheid. Iedereen bereikt Hem, iedereen is met Hem verenigd en daarvoor is iedereen met elkaar verenigd. Iedereen als één mens met één hart en samen met de Schepper: Israel, de Torah en de Schepper zijn één. Dit is mijn intentie, zo wil ik het zien, begrijpen en de realiteit voelen, in deze wereld wil ik leven. Dit is mijn droom.

Als ik in het kader van disseminatie met iemand spreek, heb ik een min of meer duidelijk programma in gedachten over de manier waarop ik hem naar dit beeld van mijn intentie kan brengen. Hij zal erin geïntegreerd worden, hij zal er meer of minder actief in zijn, afhankelijk van de mate waarin zijn punt in het hart is ontwaakt. In ieder geval wil ik graag dat hij ook deel van het proces uitmaakt, dat is het doel van mijn disseminatie. Ik weet immers dat het alleen op deze manier goed zal zijn. Daarom wil ik hem toevoegen aan dit beeld.

Onderweg laat ik natuurlijk duidelijk aan hem zien dat dit het enige ware pad is, ik leg hem uit hoe te handelen en laat hem zien dat deze techniek geen enkel gevaar met zich meebrengt, maar alleen goede dingen brengt, voor hem, zijn kinderen, zijn vrienden …

Dit vindt onderweg plaats, maar uiteindelijk wil ik dat hij één wordt met mij om zo het doel te bereiken.

From the 4^th   part of the Daily Kabbalah Lesson 9/22/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Intentie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Baal HaSulam ‘Eén Gebod’: De Schepper kan alleen gediend worden en de Mitzvot (geboden) kunnen alleen vervuld worden in Lishma (voor haar Naam), waardoor we onze Maker vreugde brengen.

‘De Schepper dienen’ bestaat uit puur geven en ‘de Mitzvot vervullen (geboden)’ is zelfcorrectie naar geven, door het Licht dat Corrigeert en de ‘Torah’.

Al mijn handelingen zullen alleen ten dienste staan van geven, zonder enige verdienste voor mijzelf. Daarom heb ik het Hogere Licht nodig. Dankzij dat Licht kan ik daden verrichten die niet gebaseerd zijn op mijn egoïstische ‘energie’, niet op mijn eigenbelang. Ik heb de Hogere Kracht nodig die mij de mogelijkheid zal geven om te geven om niets, zonder het te rechtvaardigen vanuit mijn eigen standpunt, mijn logica. Dan ben ik in staat om te geven omdat ik ‘de Schepper vreugde wil brengen’.

De ‘Schepper’ is ‘iets’ buiten mij, of het nu een mens is, de gehele mensheid of de Schepper. Het maakt voor mij geen verschil wat het eigenlijk is. Alles wat mijn ‘lichaam’ verlaat, verdwijnt ogenschijnlijk en bestaat dan niet meer, zo zie ik dat. Zo voel ik het. Het blijkt dat ‘de Schepper vreugde brengen’ lijkt op iets weggooien, iets voor altijd kwijt zijn.

Maar onze wijzen hebben de praktijk van toewijding aan de Torah en de Mitzvot reeds geïntroduceerd, zelfs in Lo Lishma (niet voor Haar Naam), want ‘van Lo Lishma zal hij Lishma bereiken’…

Dit betekent dat – zelfs als ik nu niet in staat ben om te geven – ik naar mijn beste vermogen moet handelen, dat ik moet doen wat ik kan in de groep, op school enz. Dan zal ik – na een reeks staten doorgemaakt te hebben – komen tot geven. Hoe kan dat? Omdat ik door de handelingen die mij door de wijzen is aangeraden, zelfs zonder de juiste intentie, het Corrigerende Licht naar mij toe trek.

Je kunt je afvragen hoe dit mogelijk is. Waardoor trek ik het Licht aan als ik het advies van de wijzen opvolg? Want ik lees allen maar een boek en ik hoor van de leraar dat ik een en ander moet doen. Hoe kan ik hierdoor de spirituele kracht krijgen die mij verandert? Hoe werkt dit mechanisme precies?

Het is zo dat ik – doordat ik de instructies van de grote wijzen opvolg – met hen een verbinding maak en dan van hen spirituele vervulling ontvang. Dit voel ik als het Omgevende Licht, omdat ik Het in mijn verlangens nog niet kan verdragen. In feite vervult Het mij, is Het bij me, maar ik kan Het nog niet in zuivere kelim (vaten) ‘hanteren’, ik kan er nog niet echt mee werken. Maar ondanks dat corrigeert Het mij al en ‘formeert’ Het mij.

Door zo het advies van de leraren op te volgen, verbind ik mij via hen met Malchut van Ein Sof (de wereld van Oneindigheid)

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 9/22/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, De Schepper, Kabbalisten, Licht, Mitzvot, Spiritueel Werk - Geen reacties→