Vraag: Kan iemand die een serieus begin heeft gemaakt met het bestuderen van Kabbalah uit deze wereld worden weggenomen ten gevolge van een ziekte of een ongeval, enz.?

Antwoord: Waarom niet? Is dat erg?

Iedereen vervloekt onze wereld en voelt zich niet gelukkig in deze wereld. Tegelijkertijd is iedereen bang om deze wereld te verlaten. Dit komt alleen omdat iemand niet weet en niet ziet wat er daarna gebeurt.

En hij hoeft ook niets te zien. Op dit moment hoef je alleen maar aan je toekomstige wereld te bouwen, zodat je geen verschil zult voelen tussen het leven in dit lichaam en het leven buiten je lichaam. In feite verbeelden onze egoïstische verlangens voor ons het leven in ons lichaam, maar als we ze weten te neutraliseren, zouden we voelen dat we in de geestelijke wereld zijn.

Er zijn mensen die geestelijke verschijnselen hebben gevoeld als gevolg van groot lijden, want als iemand hevige pijn lijdt, kan het lichaam dit neutraliseren en zich terugtrekken.

Anderzijds kunnen wij de spirituele wereld veel gemakkelijker bereiken door de hulp van de groep waarin we de invloed van het Hoge Licht oproepen, dan hebben we het gevoel alsof we geen lichaam hebben omdat het is opgenomen in de anderen. In plaats van onszelf te voelen, gaan we anderen voelen, dit heet: het verlaten van het lichaam.

From the Kabbalah Lesson in Russian 12/20/15

Filed under: Groepswerk, Lichaam en Ziel, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan een gewoon mens op de Schepper gaan lijken?

Antwoord: Door Zijn eigenschappen te krijgen. Alle eigenschappen van de mens staan lijnrecht tegenover de Hoge Kracht. Deze eigenschappen moet hij gaan veranderen.

Alles wat ik in me heb moet ik langzamerhand leren veranderen in het tegenovergestelde, alsof je in een spiegel kijkt. Dat is niet zo moeilijk.

Dan blijkt dat ik niet diep in mezelf hoef te graven en ook niets hoef te leren! Het is namelijk zo dat ik de Schepper niet ken en evenmin Zijn eigenschappen. Daarom moet ik naar een groep mensen toe die dezelfde karakteristieken hebben als Hij – het liefst niet meer dan tien mensen – en een steeds dieper contact met hen gaan krijgen volgens de methode die door de Wijsheid van Kabbalah aan ons wordt uitgelegd.

Dieper met hen in contact komen vindt plaats ondanks onze weerstand, ons wantrouwen en onze vijandigheid, wij veranderen en gaan op de Schepper lijken.

We hoeven onszelf niet te veranderen. De toenadering zal ons vanzelf veranderen. We hoeven alleen maar op zoek te gaan naar een gemeenschappelijke taal. Je kunt je nauwelijks voorstellen hoe gemakkelijk dit werkt. Door de toenadering tot elkaar veranderen we langzamerhand, totdat we volledig op de Schepper lijken.

Vraag: Hoe bereiken we de eigenschappen van de Schepper?

Antwoord: De mensen die de Wijsheid van Kabbalah studeren bereiken dit door hun onderlinge verbinding.

Opmerking: Groepswerk is algemeen bekend bij mensen, bijvoorbeeld door de Anonieme Alcoholisten en de Anonieme Drugsgebruikers.

Antwoord: In veel gevallen heeft groepswerk een positieve invloed en is het een belangrijk middel om uit een moeilijke situatie te komen. In de groepen van degenen die Kabbalah studeren, bestaat de intentie uit het verkrijgen van een unieke eigenschap: worden zoals de Hoge Kracht volgens de studie methode van de Kabbalisten.

Vraag: Is het noodzakelijk dat een mens van het begin af aan een verlangen heeft om op de Schepper te lijken?

Antwoord: Ja, het is nodig om dat verlangen meteen te hebben – juist nu we in deze wereld leven – om de Hoge Kracht, eeuwigheid, heelheid en de volgende staat te onthullen

Vraag: Wat moeten we doen als een mens dit verlangen niet heeft?

Antwoord: Dit verlangen is in iedereen aanwezig, maar dan vaag, afgesloten door een egoïstische laag. Het wordt door de mens verworpen, hij wil er liever niet over nadenken. Waarom zou hij over iets nadenken dat misschien in de toekomst zal gebeuren, wanneer en hoe is ook nog de vraag, bovendien heeft hij nu allerlei andere behoeften. Zo brengt hij zichzelf in verwarring totdat plotseling zijn leven ten einde is en hij overlijdt.

De prachtige gelegenheid om zichzelf aan te pakken is voorbij. Vlak voor zijn dood voelt zo’n mens zich verbitterd over het feit dat hij op deze manier heeft geleefd.

Als we echter volgens de Kabbalistische methode in een groep van tien mensen werken, begint een mens de egoïstische laag schoon te maken, zoals bij een archeologische opgraving. De verbinding die we vroeger hadden in wat we een groep noemden, of in de wereld, bestond uit een gemeenschappelijk egoïsme, maar nu verandert die verbinding in een altruïstische verbinding en liefde voor elkaar. Deze nieuwe eigenschap noemen we de Schepper. Als we deel zijn van zo’n studiegroep is het alsof we omhoog vliegen, op weg naar het volgende niveau van ontwikkeling.

Mensen die studeren hebben niet meer het gevoel dat ze in een lichaam zitten, ze gaan het volgende systeem van het bestaan ervaren, zien en ontdekken. De gehele mensheid moet deze ontwikkeling doormaken omdat we al generaties lang voor dit Doel op deze aarde rondlopen.

From KabTV’s “The Wisdom of Kabbalah and Science” 1/25/16

Filed under: Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Kabbalah Studie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we bereiken dat we zo sterk voelen dat de groep belangrijk is dat er in ons een gevoel van oprechte angst ontstaat voor het beschadigen van de groep? Hoe kan ik dit gevoel zodanig ontwikkelen dat ik het niet meer kwijt raak? Of kan dat alleen “boven de rede”?

Antwoord: Het angstige gevoel dat we de groep geen schade willen toebrengen, ontstaat langzamerhand onder de invloed van het Omringende Licht  (Ohr Makif), alleen hierdoor.

De angst of de groep in staat zal zijn om overeind te blijven en voor de Schepper te werken, de toenadering tot de Schepper, het gevoel van de verantwoordelijkheid die ik heb, dit alles ontstaat onder de invloed van het Hoge Licht.

Ik kan dit niet op een kunstmatige manier in mezelf bouwen. Ik kan proberen om handelingen te verrichten die deze richting opgaan, dat is het enige.

Onze inspanningen zullen ons er langzamerhand dichterbij brengen, een mens moet echter voortdurend in zichzelf op zoek gaan en zich daarbij afvragen of deze staat al in hem ontwaakt is.

From the Daily Kabbalah Lesson 2/17/14

Filed under: Groep, Groepswerk, Licht - Geen reacties→

Vraag: U heeft gezegd dat er van nature geen ware vriendschap tussen vrouwen kan bestaan, waarom kan dat niet?

Antwoord: Tussen mannen kan er ook geen ware vriendschap bestaan. De vriendschap die zij hebben is niets anders dan kinderlijke vriendschap. Vrouwen weten niet hoe zij bevriend kunnen zijn omdat zij individualistisch zijn, dat zien we in het dagelijks leven.

In de spirituele wereld komen zowel de mannen als de vrouwen dezelfde problemen tegen, het maakt geen verschil dat vrouwen verder afstaan van verbinding met elkaar dan mannen die zich gemakkelijker met elkaar lijken te verbinden, zo lijkt het echter op het eerste gezicht. Als vrouwen echter innerlijke verbindingen met elkaar gaan bouwen, merken zij dat het helemaal niet zo gemakkelijk is, evenmin als voor mannen. Daarom raad ik jullie aan om niet te denken dat het voor mannen gemakkelijker is om spirituele correcties te maken.

Vraag: Hebben vrouwen een groep nodig?

Antwoord: Vrouwen hebben – net zoals mannen – een groep nodig. In spiritualiteit moeten vrouwen dezelfde handelingen verrichten als de mannen: het gaat over dezelfde nabijheid en dezelfde Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar). In de spirituele wereld maakt het absoluut geen verschil in wat voor lichaam je zit: stel je maar voor dat je geen lichaam hebt.

From the Kabbalah Lesson in Russian 12/6/15

Filed under: Arvut, Correctie, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk, Verbinding, Vrouwen - Geen reacties→

Malchut wil gelijkvormig aan Bina worden en bereikt dit door middel van Zeir Anpin (ZA). ZA is een model voor haar. Aangezien zij in staat is om gelijkvormig aan ZA te worden, is zij in staat om gelijkvormig aan Bina te worden.

Dit geldt eveneens voor ons. Als ik aan de Schepper gelijkvormig wil worden, moet ik deel worden van een groep, een integraal deel ervan worden, met iedereen samenwerken, in ruil daarvoor ontvang ik hun invloed. Door zo’n vermenging – in onze onderlinge verbinding – verkrijg ik een nieuwe vorm van eenwording met anderen. De vorm die mij dan kleedt, lijkt op de Schepper.

Met andere woorden: als ik mij kleed met de groep alsof het een kledingstuk is, ben ik op deze manier gelijkvormig aan de Schepper.

From the 2rd part of the Daily Kabbalah Lesson 9/7/10, The Zohar

Filed under: Gelijkvormigheid met de Schepper, Groep, Groepswerk, Zohar - Geen reacties→

In onze wereld geldt er een speciale voorwaarde om de Hogere Wereld te gaan voelen: het creëren van een kleine groep, een minimum van tien mensen die voortdurend moeten proberen om zich met elkaar te verbinden, als een levend organisme, in een complete, goede, integrale verbinding.

Als we proberen om een dergelijke structuur tussen ons te bouwen, gaan we langzamerhand nieuwe integrale eigenschappen in ons voelen. Ze zullen echter niet het bezit zijn van één van de tien mensen die tot de groep behoren, het zullen gezamenlijke eigenschappen worden.

Wij creëren zelf het gemeenschappelijke verlangen dat ons verbindt tot één enkele spirituele persoon: we vullen elkaars gedachten aan en ze worden tot onze gemeenschappelijke mind. Als resultaat daarvan wordt er een nieuwe spirituele eenheid gecreëerd: de tien worden tot één gemeenschappelijke persoon.

Ieder van ons ervaart het, want als we deel worden van dit beeld, voelen we het in onszelf. We lossen erin op en samen gaan we één systeem vormen, één zintuig.

Een ieder die zijn egoïstische waarneming van de wereld door middel van verbinding achter zich laat door de integratie van iedereen tot iets gezamenlijks, bereikt dat hij een nieuwe wereld waarneemt die onafhankelijk is van de vorige staat waarin hij verkeerde.

In dit zintuig dat wij creëren, gaan we een nieuwe staat van de Natuur voelen die we de Hogere Wereld noemen, het Systeem dat ons bestuurt en beïnvloedt met eigenschappen die totaal verschillen van deze wereld: niet egoïstisch, juist het tegendeel daarvan.

In onze wereld is alles opgebouwd volgens twee tegengestelde eigenschappen: plus en min, warm en koud, etc. Het evenwicht daartussen creëert een bepaalde staat van leven, comfort, homeostase, hier verlangen we naar. Er bestaat evenwicht in alles, behalve in ons innerlijke egoïstische verlangen.

Als we de Hogere Wereld ontdekken, wordt het voor ons mogelijk om een nieuw systeem te bouwen, een systeem van evenwicht tussen onze egoïstische en onze altruïstische verlangens zonder dat we het egoïsme vernietigen, we complementeren het. Altruïstische verlangens behoren niet tot onze wereld, wat wij op het fysieke niveau als altruïstisch beschouwen is namelijk ook egoïstisch.

In Kabbalah spreken we over ‘liefde’ als we evenwicht bereiken tussen eigenbelang en het nieuwe systeem: het systeem van geven, integratie, uit jezelf treden. Liefde is een staat waarin je de verlangens van een ander vervult zonder iets voor jezelf te willen. Dit is tegengesteld aan de huidige staat van de menselijke natuur.

Op het moment dat we deze staat bereiken, tenminste op het minimale niveau, kunnen we het ego in evenwicht brengen. Al deze staten vinden namelijk trapsgewijs plaats, we zullen onmiddellijk voelen waar we ons bevinden.

De krachten die onze wereld besturen, manifesteren zich om ons heen. We gaan voelen dat we ons in een compleet netwerk van krachten bevinden en dan wordt duidelijk wat er met ons gebeurt en wat er gedaan moet worden. Dit is onze taak.

Iemand die een waarachtig serieus verlangen heeft om de betekenis van het leven te bereiken en het systeem van de Hoge Wereld dat ons bestuurt, komt onmiddellijk, zonder dat hij het wil, als de lading van een elektrisch veld in één van onze groepen terecht en als dat niet gebeurt, vindt hij ons via internet.

Dit is een natuurwet, want zo iemand heeft een speciale negatieve lading die zoekt naar een positief punt dat voor hem geschikt is om zich mee te verbinden en daarvan te ontvangen wat hij verlangt. Zo zit het gehele systeem van de natuur in elkaar.

Als hij ons bereikt, gaan we hem meteen leren wat de juiste verbinding met de vrienden is, want praktische oefening is het belangrijkste. Tijdens dit leerproces is een mens verbonden met mensen zoals hij, hij creëert samen met hen een gezamenlijk zintuig en gaat daarin het systeem van het bestuur van de Hoge Wereld voelen.

Ik hoop van harte dat we iets groots kunnen verrichten en het ware beeld van onze wereld zullen ontdekken, dit hebben we nodig.

Als wij ons zo goed mogelijk in de oorzaak van alle problemen verdiepen en mogelijke oplossingen vinden, brengen we onszelf op een hoger niveau, boven alle gebreken van deze wereld uit, en komen we in een nieuw systeem: een systeem van harmonie tussen ons en de Natuur, op alle niveaus.

From the Conventions In Odessa, “In The Circle Of Unity,” Day One 10/16/15, Lesson 1

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Het spirituele pad gaat alleen door geschilpunten heen waarbij ik het niet eens ben met de leraar en de groep. Hoe kan ik het ergens mee eens zijn als ik zie dat u ongelijk hebt?

Antwoord: Natuurlijk vind je dat de leraar geen gelijk heeft. Je denkt ook dat de Schepper het bij het verkeerde eind heeft omdat hij in deze wereld voor ons het leven zo moeilijk maakt. Zou hij het leven niet vrediger, aangenamer en rustiger hebben kunnen maken?

Dit spirituele pad gaat tegen je ego in, dat wil zeggen: tegen je verlangens en je denken in. Je moet steeds weer boven de geschilpunten uitstijgen die tegen je denken en voelen ingaan, één voor één, elke keer weer. Dit zijn de punten waaruit het spirituele pad bestaat, ze worden tot “een deur, een opening, een ingang” naar hechting met de Schepper en Zijn Schepping: “Hij is Eén en Zijn Naam is Eén.”

Deze stap ligt altijd boven je denken, juist daar is het volgende niveau. Al het overige waarmee je het eens bent – de fijne maaltijden met elkaar, de vrienden, interessante reizen – hebben niets met spiritualiteit te maken! Dit zijn alleen maar bijkomende factoren die bedoeld zijn om de geschilpunten aan het licht te brengen, die punten zijn het meest belangrijk.

Enerzijds hebben we het gewone leven in deze wereld en anderzijds het leven in de groep. Dit verloopt heel goed aan beide zijden. Maar in het midden loop je vast en kan je het op bepaalde punten niet eens zijn, dan denk je bij jezelf: “Oh, nou ja, dit is onzin, dus wat maakt het uit als ik het er niet mee eens ben! Met al het andere ben ik het wél eens.”

In je gewone leven trouw je, je bouwt een gezin op, je hebt het druk en daarnaast heb je je leven in de groep, je werk met je vrienden, je betaalt Maaser en je doet met alles mee. Maar er zijn staten waarin je plotseling vastloopt en je kan het niet eens zijn met de anderen, je kan er niet over heen springen. Tegelijkertijd ben je echter zonder enig probleem beurtelings aan de linkerzijde en de rechterzijde. Het is logisch dat je daarmee geen problemen hebt, want je ego is het eens met alles wat daar gebeurt.

Het enige wat je moet doen is de plaats vaststellen waar een deur kan zijn, een opening, een ingang. Daar ervaar je de meeste pijn! Die punten wil je niet in jezelf oproepen, want daar voel je de echte frictie als een pijnlijke injectie.

In voelen en denken ben je met iedereen samen! Je houdt van de studie, van het discussiëren over spirituele zaken, je brengt graag tijd door met je vrienden, je geeft hen eens wat: “je koopt de vrienden”, je nodigt hen uit. Maar soms – als het over bepaalde zaken gaat – lijkt het alsof de groep verkeerde beslissingen neemt. Je spreekt hen nog niet tegen maar je wacht rustig totdat de vrienden eindelijk volwassen zijn geworden, zij hun fouten begrijpen en corrigeren, totdat zij het dus met je eens zijn. Je begrijpt dat er geen alternatief is en geen enkele uitweg, want je bent het ermee eens dat het een geweldige, belangrijke, verstandige groep is en dat je ze met niets kunt vergelijken.

Dit is een heel gangbare houding die voor de meeste studenten typerend is, maar langzamerhand, na verscheidene jaren studie, ga je deze punten van onenigheid waarin je vastloopt, voelen en zien. Juist daar, op deze punten, is de ingang die bijna geopend is. Het is geen deur maar een muur, door te werken vanuit geloof boven de rede, zal je een deur in deze muur zien die onmiddellijk open gaat en dan een opening, een ingang wordt.

De ingang kan alleen in deze geschilpunten zijn en daar moet je naar zoeken, ze verschillen van al het overige! Al het overige staat onder de controle van je ego. Alleen op de plek van deze geschilpunten kan er een opening naar een andere dimensie komen, door de kracht van geloof (= geven).

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/13/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Ego, Groepswerk, Zelfonderzoek - Geen reacties→

Hoe zal de mens van de toekomst eruit zien?

Het doel van de menselijke ontwikkeling is dat wij onze eigenschappen veranderen, zodat onze gesloten, ongevoelige harten zich gaan openen voor anderen.

De Natuur heeft dit doel voor ons bepaald. Als wij dit doel verwezenlijken, ontdekken we nieuwe gevoelens en vervangen we onze egoïstische verlangens door het verlangen om te geven. Door deze nieuwe houding krijgen we de mogelijkheid om een nieuwe wereld te ontdekken.

Vraag: Wat is dat, een verlangen om te geven?

Antwoord: Het is een verlangen om te schenken, te delen en voor anderen te zorgen. Wij willen met ons hele hart verbonden zijn met ‘iets’ buiten ons.

Maar tot nu toe kunnen we met onze buren niet op deze manier omgaan, want mensen om ons heen handelen vanuit egoïsme en het enige wat we zouden bereiken door ons op een altruïstische manier te gedragen, is dat zij misbruik van ons zouden maken. Daarom beginnen we in een kleine groep die ernaar streeft om het egoïsme te annuleren en zich met elkaar te verbinden. We gaan een nieuwe realiteit voelen in ons ene, gemeenschappelijke, liefdevolle verlangen.

Vraag: Zullen mensen in de toekomst zo compleet verschillen van onze tijdgenoten dat het lijkt alsof ze van een andere planeet komen?

Antwoord: Het enige wat anders zal zijn is hun houding naar het minerale, vegetatieve, animale en sprekende niveau. In de toekomst zullen mensen anderen net zo sterk voelen als ze zichzelf voelen.

Dit is echter een geleidelijk proces. Als wij nu met anderen op een altruïstische manier zouden omgaan, zouden ze eenvoudigweg misbruik van ons maken. Daarom openen we ons hart alleen naar degenen die ons op dezelfde wijze beantwoorden.

We moeten ons verenigen tot één mens met één hart. Als we daarin slagen, zullen we door ons verenigde verlangen en ons gezamenlijke hart een nieuwe wereld ervaren.

From KabTV’s “A New Life” 9/8/15

Filed under: Altruïsme, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Verbinding, Verlangen - Geen reacties→

Vraag: Stel dat ik naar mensen toe ga om erachter te komen wat hun wensen zijn, maar ze willen alleen maar een lagere hypotheek rente. Wat moet ik daarvan denken en wat moet ik vragen zodat zij – als ik ze ontmoet – de Schepper willen ontdekken?

Antwoord: Het gaat niet over een lagere hypotheek rente. Mensen willen oplossingen in hun leven omdat het leven aan alle kanten druk op hen uitoefent. Ze willen een gezonder en beter bestaan voor zichzelf, hun familie, het volk, de natie en de hele wereld.

Je moet er dus over nadenken hoe je de wereld in evenwicht kunt brengen zodat een ieder, hoe de situatie ook voor hem of haar is, dit punt zal kunnen bereiken.

Als je ‘s morgens wakker wordt moet je je meteen met de groep verbinden, dan zullen al onze evenementen en al onze activiteiten succesvol zijn,

Ik geef jullie een intentie voor de manier waarop je tijdens de 24 uur van een etmaal aan het werk gaat. Als alles waarover je denkt en wat je wilt door de groep gaat, ontwikkel je je naar een staat van evenwicht en harmonie en dan zal alles normaal worden. Als alles niet normaal is, is dat een teken dat je nog geen evenwicht hebt bereikt en bevind je je op een punt waardoor je ervan verwijderd raakt. Je kunt alleen evenwicht vinden in het midden van de groep!

Hierop moet je je dus vanaf het begin van de ochtend richten en aan deze intentie vasthouden, wat er ook gebeurt. Op deze manier zullen we alles oplossen: op je werk, in je persoonlijke leven, in het gezin, overal. Als je dat niet doet zullen je beste verlangens, je activiteiten en je gedachten je steeds verder van het Doel verwijderen.

From the World Zohar Week “Integral Education Convention” Day Three 2/4/14, Workshop 5

Filed under: Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk, Werelden - Geen reacties→

Vraag: Ik begrijp dat het nodig is om in een groep geïntegreerd te zijn en al mijn gedachten daarop te richten. Maar waar kan ik de kracht vandaan halen als ik uit die staat geworpen word? Wat kan er gedaan worden zodat ik deze kracht weer krijg?

Antwoord: Het beste wat er in onze tijd uitgevonden is, is een omgeving die me op de een of andere manier kan stimuleren.

Het is ook mogelijk om een wekker of een mobiele telefoon te gebruiken die me automatisch wakker maakt of ervoor zorgt dat ik allerlei muziek en songs kan beluisteren. Het belangrijkste is echter dat de vrienden af en toe contact met me maken en belangstelling hebben voor wat ik aan het doen ben. Ik wil ze helemaal geen antwoord geven maar ik voel me gedwongen om het gesprek gaande te houden en dit haalt me uit een slechte staat.

De omgeving is het enige wat ons redt. In het algemeen gesproken: wat bestaat er in het universum? Ikzelf en de wereld. Dit betekent dat als ik iets niet doe de wereld het doet.

Dus als ik me leeg voel, slap, een duf hoofd heb, gebrek aan inspiratie en optimisme, als ik niet hoor of me niet meer herinner wat er gisteren is gebeurd, betekent het dat het nodig is om gevuld te worden door de grootheid van de groep en de Schepper.

Waar kan ik deze grootheid vandaan halen? Juist hier kan ik controleren in welke mate ik met de groep verbonden ben, hoeveel ik aan hen dank.

Stel dat ik koorts heb. Ik voel me niet lekker en in de kamer naast me is er een kind aan het huilen. Sta ik dan op of niet? Ik sta op. Ga ik naar hem toe? Ja. Doe ik alles wat er nodig is? Ja. Kom ik langzamerhand bij? Ja. Hoe kan ik dat doen? Ik voel me verplicht om dit te doen.

Ben ik op dezelfde manier met de groep verbonden en voel ik deze verplichtingen naar hen toe? Moet ik eigenlijk niet opstaan, naar de keuken gaan en mijn vrienden gaan helpen? Sta ik ’s morgens op om naar de les te gaan en hier te gaan zitten, zelfs als ik heel slaperig ben? Ik meen dit heel serieus! Ik heb dit allemaal zelf ook meegemaakt. Het is allemaal nodig om verder te komen! Zoals er gezegd wordt: “Als de dokter zegt dat er geopereerd moet worden is dat noodzakelijk.”

Hetzelfde geldt voor de groep. Pakken ze me bij de lurven? Trekken ze me uit het moeras? Als ik een contract met hen heb getekend moeten zij dat doen. Waarvoor zijn we anders samen? Alleen hiervoor. Er staat immers geschreven: “Een gevangene kan zichzelf niet uit de gevangenis bevrijden” (Berachot 5b). Alleen de groep kan dat doen, de omgeving, de kracht van de omgeving.

Ik moet me net zo verantwoordelijk voelen voor de groep als voor mijn baby waar ik voor zorg, zelfs als ik me niet goed voel en andersom moet de groep voor mij zorgen zoals ze voor een baby zouden zorgen, zelfs wanneer ik uit het gezichtsveld verdwijn. “Er is iets met hem gebeurd, hij is zo stil.” Het is nodig om net zo betrokken te zijn bij de groep als ouders bij hun kinderen.

Als we zulke onderlinge relaties niet bouwen, komt er geen enkel resultaat! We gaan alleen maar door al zulke situaties heen om onze onderlinge connectie te versterken.

From the World Zohar Week “Integral Education Convention” Day Three 2/4/14, Workshop 5

Filed under: Groep, Groepswerk - Geen reacties→