Wij moeten begrijpen dat een neergang een aanduiding is van de onthulling van de ziekte, de onthulling van het kwaad. We spreken over het kwaad als we geen verbinding met de Schepper hebben, Hij is verborgen in onze omgeving, in de groep van het spirituele commando. Onze inspanningen om terug te keren naar het eerdere gevoel van eenheid moeten op de Schepper gericht worden en niet alleen op onze verbinding.

De Schepper was afwezig in onze intentie. We dachten dat we ons eenvoudigweg met elkaar konden verbinden en zo alles konden bereiken. We hebben de laatste schakel in deze ketting verloren: de Schepper. We moeten nu de nadruk leggen op deze belangrijkste component, weergegeven in: ‘Israel, de Torah en de Schepper’, en ons realiseren hoe belangrijk dit is, want zonder dit is er geen Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar) en geen verbond, zonder dit kan er niets bestaan!

Nu hebben we de mogelijkheid om die ene, belangrijkste, ontbrekende component, die alles draagt, te voelen. Daarom moeten we langzamerhand het gevoel van eenheid kwijtraken en een steeds grotere neergang ervaren, alleen om ons te realiseren hoezeer we de Hogere Kracht nodig hebben die verantwoordelijk is voor onze verbinding en alles bestuurt. Als we aan de Schepper denken, behoren we Hem toe, Hij zorgt voor alles en zal er voor zorgen dat wij zijn Heiligheid niet zullen verlaten.

Er staat geschreven: “Voor mijn broeders en mijn vrienden zal ik spreken over vrede.” Enerzijds bid ik of de Schepper mij wil helpen met mijn broeders, anderzijds werk ik samen met mijn broeders om de Schepper te onthullen, Hem te bereiken en Hem vreugde te brengen. Dit betekent dat ik mij bezorgd maak over de kli (vessel) én over dat wat de kli vult.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/18/13, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gebed, Groepswerk, Grootheid van de Schepper, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Al ons werk bestaat uit innerlijke concentratie omdat de uiterlijke wereld niet verandert, hoe graag we dat ook willen. De werkelijkheid wordt alleen bepaald door de manier waarop wij deze in ons waarnemen en is volkomen afhankelijk van de eigenschappen van een mens. Een mens verandert en daardoor ziet hij in de werkelijkheid, die hij voorheen waarnam door middel van zijn vijf zintuigen, andere verbindingen in onze wereld, een nieuwe werkelijkheid, de aanwezigheid van de Hogere Kracht. Langzamerhand wordt deze Kracht voor hem enorm groot en ziet hij dat deze Kracht alles bestuurt en de gehele werkelijkheid in stand houdt.

Maar nu zien en merken we dat niet. Dit is het enige wat verandert totdat deze aardse werkelijkheid volledig verdwijnt bij de dood van het lichaam en alleen de spirituele werkelijkheid overblijft. Alles hangt af van de mate waarin wij veranderen van een mens die ‘voelt’ naar een mens die ‘gelooft’.

Het verschil tussen deze twee wordt bepaald door de instrumenten waarmee wij werken. Als wij de werkelijkheid waarnemen vanuit het verlangen om te genieten, spreken we over een mens van gevoel en als wij waarnemen vanuit het verlangen om te geven, spreken we over een mens van geloof. In beide gevallen spreken we echter over gevoelens. Geloof is ook een gevoel, maar alleen in het Terugkerend Licht, in het verlangen dat gericht is op geven in plaats van op ontvangen,

Als een mens de afstand voelt tussen zichzelf en de Schepper betekent dat, dat hij gevoeliger instrumenten (kelim) heeft gekregen om zijn verhouding tot de Schepper te meten. Nog maar een paar dagen geleden voelden we ons tijdens de Conventie meer met elkaar verbonden en wel zodanig dat we als mens opgingen in het gemeenschapsgevoel. De allesoverheersende kracht en inspiratie hield de mens vast en daardoor was hij in staat om zichzelf niet meer te voelen.

Maar dit kan gebeuren bij elk vrolijk enthousiasme, als veel mensen met elkaar verbonden zijn door één idee, één mening, gedachte, doel en bedoeling, als ze samen zijn en zo hun eenheid voelen. Waarin verschilt onze situatie van die van anderen? Om dat verschil te ervaren, wordt ons nu een gevoel van neergang gegeven dat ons verwijdert van de lichte staat. Wij voelen dat we in deze situatie iets missen om deze staat te laten voortbestaan.

Wij kunnen deze staat zelf niet in stand houden, dit vraagt de aanwezigheid van een nieuwe kracht, een nieuwe werkelijkheid die zich op een hoger niveau bevindt dan wij zijn. Dit gevoel van vervreemding betekent dat onze verlangens, de middelen waarmee wij waarnemen, zich hebben uitgebreid naar een nieuwe diepte en wijdte, dat de innerlijke gevoeligheid van deze verlangens is toegenomen en ook dat wij een sterkere externe kracht hebben verkregen.

En zo zien we dat we hier niet mee om kunnen gaan. We lijken ondergedompeld te zijn in een uitgestrekte zee van gevoelens die na de Conventie overgebleven zijn, langzamerhand afkoelen en spoedig volledig zullen bevriezen. We kunnen hieraan geen halt toeroepen. De tendens is duidelijk, maar het is niet duidelijk hoe we hier weerstand aan kunnen bieden.

Allereerst moet het ons duidelijk zijn dat dit een natuurlijke tendens is en je moet proberen om jezelf hiertegen te beschermen, dit te stoppen en zo krachtig mogelijk te strijden tegen deze afkoeling, om daardoor deze verwijdering scherper waar te kunnen nemen en te proberen om het voorgaande warme gevoel zo veel mogelijk te behouden!

Ondanks al onze inspanningen zien we echter dat we hiertoe niet in staat zijn. We controleren onze staat, we vergelijken hoe deze van dag tot dag verschilt en we begrijpen dat onze inspiratie langzamerhand vermindert. Soms komen de gedachten aan eenheid weer terug en daarna verdwijnen ze onmiddellijk weer. Vandaag zijn we zelfs nog verder van die gedachten verwijderd dan gisteren.

Maar als we voelen dat we verwijderd zijn van de grote Koning, moeten we ons realiseren dat er geen sprake is van echte vervreemding, maar dat dit eenvoudigweg betekent dat de Schepper de mate van gevoeligheid voor de staat waarin de mens zich bevindt, versterkt en het verlangen van de mens kwalitatief en kwantitatief vergroot. Dan voelt een mens dat hij – in dezelfde staat – iets mist.

In feite bevinden we ons nog steeds in dezelfde staat want er verdwijnt niets in spiritualiteit. Maar in elke volgende staat missen we onze eenheid en de aanwezigheid van de Schepper in grotere mate.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 7/19/13

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groei, Waarneming - Geen reacties→

Er vindt alleen een neergang plaats als we de staat die we bereikt hebben niet in stand kunnen houden, want er is steeds weer een verzwaring van het hart. Deze verzwaring van het hart is niet aan ons gegeven want er is ons Genade van Boven getoond.

Maar het is niet goed als de verzwaring van het hart het gevolg is van uiterlijke, materiële problemen. Vanaf nu kunnen we namelijk uitsluitend in het spirituele werk blijven en alle onaangename materiële verstoringen uitleggen als spirituele manifestaties.

Deze verstoringen zullen we absoluut niet zien als iets materieels, zelfs de hevigste klappen niet. Zij zullen plotseling een prachtige vorm gaan aannemen, het belangrijkste voor ons is dat wij ons op hetzelfde niveau handhaven. Als wij het volhouden om op dezelfde hoogte te blijven, boven alle verstoringen uit, zullen we dieper in dit niveau gaan doordringen.

We zijn al naar een nieuw niveau gerezen, nu moeten we er dieper in doordringen zodat we er de tien Sefirot in kunnen ontdekken, nieuwe eigenschappen. Dan zullen we plotseling ervaren dat we in deze staat kunnen blijven en dat we ons in de spirituele wereld bevinden! We hebben deze staat al in zijn externe vorm aangeraakt.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/17/13, Writings of Rabash

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritualiteit - Geen reacties→

Vraag: Alles wat u na de conventie zegt, ervaren we al op een volkomen andere manier, als iets nieuws dat we bereiken. Maar anderzijds voelen we angst om het te verliezen, want het vraagt veel kracht om wat we hebben bereikt vast te houden en het kan alleen als resultaat van onze eenheid gebeuren. Hoe kunnen we de steun die we aan elkaar geven vergroten?

Antwoord: We zijn onlangs door veel staten heen gegaan, door veel veranderingen en we hebben moeilijke situaties meegemaakt. Hoewel we ze gemakkelijk vergeten door de steun van de groep, is de essentie van deze veranderingen van uitermate groot belang. Bovendien hebben we de conventie heel goed voorbereid. Het was eenvoudigweg een gunst van Boven dat we vóór St. Petersburg een conventie in Krasnoyarsk hadden en ik hoopte dat iedereen jaloers zou zijn op degenen die daar geweest waren.

Dat was ook zo. Iedereen wilde dezelfde staat van eenheid bereiken en omdat zij het moeilijk vonden dat zij het niet gevoeld hadden, namen ze de voorbereidingen heel serieus. Daardoor hebben we bereikt wat wij hebben bereikt. Ik denk niet dat er enig verschil was in de spiegelcongressen als ik afga op wat ik op het scherm en tijdens de conventie heb gezien.

Ik zag voor het eerst dat mensen met een blij gevoel de conventie afrondden, alsof ze niet op het punt stonden om elkaar gedag te zeggen. Ze hoefden iedereen niet te omhelzen of te huilen, zoals dat in het verleden meestal gebeurde. Er kwam niemand bij me klagen omdat het zo moeilijk was om weer terug naar huis te gaan. Ik ging weg en dat viel zelfs niemand op. Dat is een heel goed teken.

Mensen hebben gevoeld dat hun leven in de groep plaatsvindt, in de verbinding met elkaar en ik kom alleen om het van buitenaf wakker te maken. Ik leg uit hoe het gebouwd en georganiseerd moet worden, maar het leven zelf wordt in de groep vervuld. Ik maak de conventie niet, dat doen jullie zelf. Jullie zijn heel onafhankelijk geworden en dat is uitermate belangrijk, daarom ervaren jullie deze nieuwe gevoelens en zijn jullie op weg naar een nieuwe staat.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/16/13, The Zohar

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Uit het boek Het Licht en de Zon: Het belangrijkste bij het samenzijn is dat allen samen verenigd zijn en slechts om één ding vragen: de Schepper te vinden. En mag het zo zijn dat een ieder naar zijn vriend luistert, klein is in zijn eigen ogen en ernaar verlangt om iets van zijn vriend te horen: hoe kunnen we de Schepper dienen en Hem vinden.

Hier moeten we een onderscheid maken: Er zijn ik, het Doel, de Schepper, en we hebben een middel om het te bereiken, dat is ons samenzijn, onze eenheid. Er bestaat niets anders. Hieruit volgt dat het middel even belangrijk is als het Doel omdat het mij naar het Doel leidt.

Alles hangt af van de realisatie van het belang van het Doel. Daarom moeten we er onophoudelijk over spreken en eraan denken, het in onze ogen belangrijk maken. De realisatie van het belang van het Doel bevindt zich daar waar onthuld wordt hoeveel ik erin kan investeren, in welke mate wij tegen ons egoïsme in kunnen werken..

Het gaat om de vraag waar mijn verwachtingen liggen, waar mijn ogen op gericht zijn: opwaarts of neerwaarts? Naar de Goede die Goed doet of naar het kwaad? Waar richt ik mij op? Alles is afhankelijk van de realisatie van het belang van het Doel en dat haal ik uit de groep.

Het probleem is dat dit belang nog niet onder de vrienden verspreid is. De situatie is zonder enige twijfel verbeterd, maar de lucht tussen ons is niet uitnodigend, sprankelt niet, laadt mij niet op…..

Ik moet de groep helpen, geen moeite sparen en als dat niet in mijn vermogen ligt, zal ik door de groep ‘gevoed’ worden.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/5/13, “Love Your Neighbor as Yourself,” Lesson 3

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Grootheid van de Schepper, Innerlijk Werk - Geen reacties→

We moeten ons voorstellen hoe ons toekomstige, volgende niveau zal zijn, wij kunnen ons hierbij alleen maar een perfecte vorm van geven voorstellen: niet voor de helft, niet voor een kwart, maar volledig geven. Dit is de enige manier waarop het lagere niveau zich het hogere niveau kan voorstellen, de maat van de ultieme gecorrigeerde staat. Immers, door naar het volgende niveau te rijzen, zal uiteindelijk het einde van de correctie bereikt worden.

Alle kwaliteiten, alle belemmeringen en teleurstellingen die in een mens aanwezig zijn, moeten gecorrigeerd en voltooid worden tot de perfecte staat. Er verdwijnt niets, er blijft een spoor achter, maar alles wordt gecorrigeerd en toegevoegd aan de vorm van volledig geven die een mens zich alleen maar kan voorstellen. Hij zal meemaken dat de hele wereld, iedereen, aan elkaar geeft en dat hij daarbij hoort, daarin wordt opgenomen en erin oplost.

Dit is zijn volgende niveau en als hij dat bereikt heeft, ontdekt hij daar een nieuw verlangen, een nieuwe diepte, een heel nieuwe hoeveelheid werk. Hij zal zich weer moeten inspannen om alle verlangens van dit niveau te onthullen, de eigenschappen en de diepte van de kelim (vaten) daarvan en hij moet er weer naar streven om dit niveau volledig te corrigeren. Wanneer hij dit bereikt heeft, betekent het de voltooiing van de tien Sefirot van dit volgende niveau. Zo zal hij van staat naar staat rijzen, van niveau naar niveau.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/30/13, Writings of Rabash

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groei, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Zijn er tijdens de periode van voorbereiding verschillende niveaus of bestaat het totaal uit één niveau en beginnen we pas aan het beklimmen we de 125 niveaus als we de spirituele wereld binnengaan?

Antwoord: Zelfs op niveau 0, van waaruit we beginnen, gaan we door verschillende stadia heen. Elk niveau bestaat uit tien Sefirot, niet meer en niet minder. En elke Sefira heeft zijn eigen tien Sefirot en dat gaat zo door tot in het Oneindige.

Er bestaan geen omstandigheden die onveranderlijk zijn en niet alle elementen van de hele werkelijkheid omvatten. Er is slechts één beeld van het universum, maar het wordt in verschillende resoluties gezien zoals bij een landkaart met een andere schaal.

We gaan bijvoorbeeld naar het congres in Sint-Petersburg. Als je op de kaart van Rusland kijkt, is de stad niet meer dan een stip. Maar als je er dichterbij komt en de schaal vergroot, is die stip in een grote stad veranderd. Als je nog dichterbij komt zie je alle straten, zelfs elk gebouw, etc.

Dus, onze huidige staat lijkt niet meer dan een punt. Maar in werkelijkheid omvat deze punt het hele universum. Alles hangt af van de schaal waarop we het bekijken en er dan alle details van zien. De onthulling van alle details is de beklimming van de 125 niveaus.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/30/13, Writings of Rabash 

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

We organiseren nu al meer dan tien jaar lang conventies. Voor de eerste conventie die in Israël werd gehouden, werd het initiatief genomen door de Moskou groep en van daaruit ontwikkelde zich een traditie waarbij vrienden van verschillende landen bij elkaar komen. Op deze manier raken we vertrouwder met onze broeders op de hele wereld.

Maar tot nu toe hebben deze conventies nog niet de vorm die aan het einde zichtbaar zal moeten worden. Een conventie is een grote bijeenkomst, de plaats waar het totale verlangen onthuld wordt, de collectieve intentie en de interactie (Zivug) met het hogere Licht waar wij naartoe getrokken worden.

Wij moeten de komende conventie in St. Petersburg als iets nieuws beschouwen, als de eerste in zijn soort, gekarakteriseerd door een volwassen voorbereiding. We gaan niet naar een festival en ook niet op vakantie met een gemakkelijk, leuk programma. Natuurlijk ben ik niet tegen ‘iets lichts’, maar ik ben wel tegen frivoliteit.

Wij moeten ons buitengewoon serieus voorbereiden op deze gebeurtenis. Dat wil niet zeggen dat we met sombere gezichten moeten rondlopen. Integendeel, het is nodig dat wij elkaar allemaal hoog houden, maar dat wij tegelijkertijd met elkaar voelen dat wij op het punt staan om de krachten te bundelen die nodig zijn voor die alomvattende, speciale Kracht waardoor wij in staat zullen zijn om eenheid met het hogere Licht te realiseren, al naargelang onze gelijkvormigheid met dat Licht, hoe minimaal ook.

Wij willen tenminste een beetje geven van onze kant opwekken, wat door het hogere Licht gecorrigeerd kan worden zodat het de juiste vorm krijgt. Dan zal – na het corrigerende Licht van AB-SAG – het vervullende Licht onthuld worden en zullen wij de Schepper leren kennen, dit alles is bedoeld om Hem vreugde te brengen.

Het belangrijkste wat we in ons moeten bouwen is vertrouwen. Alles hangt van de voorbereiding af en we kunnen – zogezegd – niets doen aan het resultaat daarvan en het resultaat tijdens de actie zelf. Figuurlijk gesproken: je krijgt bij het diner wat je daarvoor hebt klaargemaakt. Er staat geschreven: “Hij die niet heeft gewerkt voor de avond van Shabbat, waarvan zal hij eten tijdens Shabbat?” Daarom wordt het belangrijkste werk niet tijdens de conventie gedaan, maar ervoor.

We hebben nog achttien dagen voor de conventie in St, Petersburg. Er belooft een recordaantal deelnemers te komen. Daarbij vindt deze conventie direct na de conventie in Krasnoyarsk plaats en we hebben nooit eerder zo’n dramatisch verschil gezien tussen de eigenschappen van de kelim (vaten) die door deze twee meetings onthuld worden.

Kort gezegd: ons werk is heel precies werk. We moeten hetzelfde doen als in Krasnoyarsk, maar onder andere interne en externe voorwaarden, in een andere laag van het totale verlangen. Het verschil is ons duidelijk en we begrijpen dat we het moeten neutraliseren. Als het ons lukt om in St. Petersburg dezelfde sfeer te scheppen, dezelfde eenheid, dezelfde transparantie als in Krasnoyarsk, zullen wij beloond worden met een grote onthulling.

Maar ik herhaal: Er wordt van ieder individu en van ons allen samen voorbereidingswerk geëist. Als we een instrument zouden hebben dat het niveau van voorbereiding zou kunnen meten, zou ik het in de conventiehal neerzetten en zou ik alleen de mensen toelaten die aan de eisen voldoen en de anderen naar huis sturen. Het volgende moet voor iedereen duidelijk zijn: als je niet correct meewerkt aan de gezamenlijke inspanning, veroorzaak je schade die naar je terugkomt in dezelfde omvang waarin jij een hindernis bent voor de ander.

Dit is een heel strenge wet. Wij moeten dus allereerst alle deelnemers grondig checken op hun voorbereidingen voor de conventie.

Daarnaast moeten we, vanaf vandaag, voortdurend discussiëren over de komende meeting en materiaal voorbereiden en verspreiden zodat er online een plek voor iedereen ontstaat waar iedereen in verschillende talen vragen kan stellen. Deze vragen zullen we vertalen en beantwoorden. We hebben een comité nodig dat zich bezighoudt met alles wat het framework voor de spirituele voorbereiding voor de conventie betreft. De groepen van St. Petersburg en Moskou zorgen voor de fysieke en organisatorische voorbereiding en geen moeite is hen teveel, daarom moeten wij hen op andere gebieden helpen.

From the Talk About the Convention in St. Petersburg 6/23/13

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Als je lijdt wil dat zeggen dat je je in een staat bevindt die beschreven wordt als: “Een dwaas zit met zijn armen over elkaar en eet zijn eigen vlees.” Als je een sterke omgeving hebt die je hulp wil bieden, als je je er niet voor schaamt om jezelf weg te cijferen en je bereid bent om volledig in de anderen op te gaan, heb je veel geluk. Dan zul je niet lijden, maar zul je meteen de middelen ontdekken om deze hele situatie van lijden ten goede te keren.

Als je ‘je eigen vlees opeet’ betekent dit dat je niet met zekerheid kunt vaststellen waar de pijn vandaan komt, waarom het zo is, van wie het komt en met welk doel. Je bent vergeten dat “Hij de Eerste en de Laatste is!” en het lijkt alsof je de pijn aan jezelf toeschrijft, alsof je het zelf veroorzaakt hebt en jij er verantwoordelijk voor bent. Zo pijnig je jezelf en ‘eet je jezelf op’.

Als je echter alles aan de Schepper toeschrijft en niet aan een gril van het noodlot, zul je ermee stoppen om ‘jezelf op te eten’ en zul je het slechte gevoel meteen transformeren in een mogelijkheid om omhoog te rijzen, naar de verbinding met de Schepper die jou deze staat heeft gestuurd, zodat jij je met Hem zult verbinden.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/06/13, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelukkig Zijn - Geen reacties→

Wij moeten constant het goede voorbeeld van de vrienden zien, die ons een voorbeeld geven van meer kracht en een grotere toewijding. Als ik kijk naar vriend die zwak is, word ik ook zwak. We moeten het er met elkaar over eens zijn dat we samenwerken en elkaar kracht geven.

Alleen al het zien van zwakke mensen, zelfs in onze groep, brengt schade teweeg, want we worden zwakker doordat we een slecht voorbeeld zien. Ik kijk naar de vriend en ik ga ook denken dat ik minder kan gaan studeren en niet elke dag naar de les hoef te komen.

Dus ik moet in iedereen een brandend vuur zien. De groep moet dit van iedereen eisen die tot de groep behoort. Niemand kan alleen maar aan de kant blijven staan en in een hoekje rustig gaan studeren. Hij moet een voorbeeld voor anderen zijn. Ik moet voelen dat ik van iedereen tekenen krijg die het grote verlangen naar het Doel laten zien en dat er in hen dagelijks veranderingen zijn ten opzichte van de Schepper en de omgeving, zodat ik het gevoel krijg dat ik achterloop op de anderen die snel vooruitkomen en dat ik zo door hen aangetrokken word dat ik vanuit mijn egoïsme jaloers ben op hun succes en daar niet rustig onder kan blijven. Maar als zij me dit alles niet geven, heb ik geen behoefte aan hun omgeving.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/10/13, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→