Vraag: Eind februari gaan wij weer naar de Arava woestijn. Hoe kunnen we ervoor zorgen, dat wij niet kwijtraken wat wij de eerste keer al hebben bereikt?

Antwoord: Deze cyclus is anders dan de vorige. Je zult merken dat de eerste keer alles heel plotseling gebeurde, zoals bij een naïef, ongecompliceerd kind. Toen hadden we succes, maar nu is succes alleen mogelijk na heel veel problemen, veel meer nadenken en allerlei wisselingen.

Elke keer wordt het verlangen namelijk listiger en biedt het meer weerstand. Het maakt niet uit hoe hoog je stijgt, je kwade neiging stijgt boven je uit. Daarom kunnen wij niet iets herhalen wat al eerder gebeurd is.

Het belangrijkste hierin is, dat je er volledig bij betrokken ben, dat je je voorbereidt en begrijpt dat we ons met elkaar moeten verbinden en dat er geen andere keus is. Anders heeft het geen enkele zin om hieraan te beginnen. Het is niet nodig om naar de woestijn te gaan, als we geen werkelijk verlangen met ons meebrengen. Dit verlangen laat zich zien in een gebroken hart.

In de woestijn kan alleen degene overwinnen en overleven, die werkelijk vasthoudt aan het pad. Enerzijds is er niets meer van hem over, anderzijds heeft hij het einde van het koord in handen. Dit koord is de eenheid met de vrienden. Tenslotte verlaten we de woestijn niet, maar de woestijn verandert in het land Israel, vloeiende van melk en honing. Als wij één worden, zullen wij alle spirituele overvloed ‘ter plekke’ ontvangen. Dan zal de woestijn, die zich tussen ons in bevindt, veranderen in het Beloofde Land, in de intentie, het diepe verlangen naar de Schepper. Daarin zullen wij Hem vinden.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/3/12, The Zohar

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Wij bevinden ons in een staat, waar alleen het ‘gebed van de armen’ ons kan redden. Dit betekent dat een mens niets heeft en hij heeft ook niets nodig, op één ding na: zijn ziel weer tot leven brengen. Dit is het enige waar hij om vraagt.

Wij gaan naar de woestijn, die een afspiegeling is van onze innerlijke staat, want de woestijn betekent armoede. En wij wensen niets, behalve het vinden van het punt van aanraking met de Schepper, om onze ziel weer tot leven te brengen.

We kunnen echter ook alle voordelen van ons huidige niveau ontvangen, in plaats van de druppel van versmelting met het hogere niveau, dat wij altijd de Schepper noemen, in vergelijking met ons lagere niveau, de schepping.

Het ontbreekt ons aan verlangen naar het hogere niveau, een verlangen om ons te verenigen met de Hogere, om te voelen dat wij ons in Hem bevinden, zoals een zaaddruppel die zich begint te ontwikkelen.

Dit moet onze intentie zijn als wij uit Het Boek De Zohar lezen.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/6/12, The Zohar

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Vraag: We spraken over het feit, dat we moeten teruggaan naar het niveau van eenheid dat we in de Conventie van december hadden bereikt. Het is nu meer dan een maand geleden, de tijd gaat door en ik heb het gevoel dat ik terugval in de dagelijkse routine. Hoe kunnen we zorgen voor een omgeving, die voortdurend verlangens in me opwekt, die op eenheid gericht zijn en op het Licht, zoals tijdens de Conventie?

Antwoord: Allereerst, wil je echt naar dat niveau terugkeren? Verlang je ernaar? Zie je het voortdurend voor je als een model om het punt van eenheid te handhaven? Kijk je steeds naar opnamen van de Conventie? Vind je het erg dat je dat brandende vuur kwijt bent?

Als we de verbinding hadden vastgehouden, zouden we al een veel hoger niveau bereikt hebben en zouden we boven alle verstoringen en afstanden, die ons van elkaar scheiden, gerezen zijn.

Het vergeten gevoel moet ik steeds vernieuwen, minimaal een paar minuten per dag, door bijvoorbeeld naar een clipje van de Conventie te kijken. Dit is heel belangrijk.

Zijn we, daarnaast, bezig met het verspreiden van onze boodschap? Houd je daar rekening mee in je werk? We moeten hieraan werken en afstand is hierbij geen probleem. Jullie moeten je ‘to the point’ met elkaar verbinden en een plan maken voor massa-disseminatie in elke taal.

Dan zijn we van plan om over een maand weer naar de Arava te gaan en daar ongeveer drie dagen te blijven. Dit vereist een intensieve voorbereiding. Anders zullen de resultaten tegengesteld zijn aan wat we verwachten. Het moet iets worden dat werkelijk nieuw zal zijn, zoals we dat de vorige keer ook meemaakten. We moeten er zeker van zijn, dat we – als we daar komen – uitermate bezorgd zijn: zullen we de nieuwe, onbekende staat bereiken, waarvan we de vruchten niet kennen.

Ik maak me ernstig bezorgd over deze doorbraak in het onbekende. We kennen de plek al en juist daardoor zouden we een herhaling kunnen ervaren van alles wat we de vorige keer gedaan en gevoeld hebben. De sfeer daar zal de herinneringen in ons oproepen.

Om kort te gaan: een maand is niet veel tijd. We moeten ons tot het uiterste inspannen. Anders zullen we verliezen in plaats van winnen. Ik waarschuw jullie daarvoor. Denk erover na wat jullie gaan doen.

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is liefde van vrienden in het internettijdperk?

 Antwoord: Het internet is een prachtig middel. Werkelijk, wat belet mij om onder de indruk te raken wanneer ik je zie en hoor via het virtuele netwerk? Op wat voor andere manier kan je laten weten dat je onder de indruk bent dan door horen en zien? Moet ik je ruiken, of zijn ogen en oren genoeg? Ik kan werkelijk tot tranen toe worden ontroerd, door alleen iets te horen, zonder het te zien. Het hangt allemaal van mijn vermogen af om contact te gebruiken om ontroerd te raken.

 Mensen die bijvoorbeeld naar de Conventie keken die we in de Arava woestijn hebben gehouden, voelden dat daar iets belangrijks plaatsvond. Daardoor kwamen ze later naar de Conventie in Tel Aviv, en sommigen bleven daardoor zelfs verscheidene weken hier. Dit is allemaal dankzij de vooruitgang die we in de Arava bereikt hebben.

Ik zie dat het werkt. Als we onze intentie kunnen verhogen, onze verbinding, ons verlangen, onze gerichte hunkering naar het Doel, zoals toen, kan een mens, waar hij ook is, door dat vuur aangestoken worden. Zonder enige twijfel.

We hebben vrienden in Europa en zelfs in Amerika, die ons vragen om hen te laten weten wanneer we van plan zijn om er opnieuw op uit te gaan, zodat ze hun vlucht kunnen boeken. Ik denk niet dat ze moeten komen. Als ze blijven waar ze zijn, voor het computerscherm en ze bezorgd zijn dat ze geen enkel moment zullen missen, is dat veel beter dan dat ze hier zouden zijn en bepaalde kansen zouden missen, zonder dat zelfs te merken. Iemand die niet naar de grote Conventie wilde komen, maar onder de indruk was van onze vooruitgang in de woestijn en daardoor toch ging, profiteerde daar meer van dan wie dan ook. Omdat hij een sterke spirituele lading ontving.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 12/26/2011, “The Freedom”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Internet - Geen reacties→

Vraag: Wat kunt u zeggen over de staat waarin we nu zijn, bijna twee weken na het slot van de conventie, waarin we het werkelijke leven hebben ontdekt.

Antwoord: Onze hele groep, de ‘wereld Kli’ moet wakker worden en begrijpen, dat heel die mist waarin we na de conventie zaten, ons met een bedoeling gegeven is, we konden er niets tegen doen. Iedereen voelde het op zijn eigen manier en op verschillende momenten.

Sommige mensen bevinden zich nog steeds in een hogere staat, zelfs al is deze misschien niet precies met het Doel verbonden: eenheid met anderen. Het gevoel zelf is echter gebleven. Er was een oorzaak die dat gevoel teweegbracht en nu heb ik de indruk, dat ik me goed voel. Daarbij ben ik al vergeten waarom ik me goed voel, maar het aangename gevoel is er nog steeds.

Het neemt langzamerhand af, het lijkt wel langs vier niveaus en het wordt weer zoals vroeger. Eerst had ik heel veel inspiratie door het Doel, toen alleen al door de verbinding met de groep, toen omdat we een soort succes hadden bereikt tijdens de conventie en tenslotte bleef bij mij alleen nog de indruk over, dat ik me nog steeds goed voel, totdat dit gevoel ook verdwijnt.

Ten eerste moeten we waardering hebben voor al deze fasen, ze zijn nodig om een nieuw verlangen te bouwen. Het nieuwe verlangen moet zo worden, dat we met elkaar in dezelfde intentie gaan leven, voortdurend in hetzelfde gevoel, en dit zal onze constante staat gaan worden!

Tijdens de conventie hebben we dit bereikt door een aanval, een doorbraak: door dansen, verschillende evenementen en heel veel songs. Nu moet ik innerlijk diezelfde staat bereiken, in rust. Ik moet deze staat op een introverte manier voelen, in mijzelf en dat wordt mijn conventie.

Misschien bereiken we dat snel en zullen we precies op deze manier conventies gaan houden: drie dagen lang niet spreken, niets anders doen dan bij onze innerlijke intenties blijven, alleen door elkaar te zien onder de indruk raken en geïnspireerd worden. Later hoeven we elkaar niet eens te zien en zo zullen we langzamerhand de werkelijke realisatie bereiken, waarbij we geen woorden nodig hebben, niets hoeven te zien of te horen, niet hoeven te springen of elkaar te omarmen. Laten we dat bereiken.

Nu moeten we echter een conventie in onszelf hebben, zodat dit onze permanente staat zal worden: kalm, rustig, met een meer serieuze, meer innerlijke houding.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/19/11, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat moet nu het werk van de vrouwen zijn, na de Conventie?

Antwoord: In principe is het werk van de vrouw hetzelfde als dat van de man: zorgen voor onze eenheid, voor de geboorte van onze nieuwe staat. Bij mannen is deze staat echter actiever, specifiek gericht op eenwording.

Ik zag trouwens ook zo’n impuls bij de vrouwen: door de wijze waarop zij elkaar plotseling omarmden en vasthielden. Dat is in onze wereld heel onnatuurlijk, maar anderzijds kwam het werkelijk voort uit hun gevoel om naar eenheid te streven. Het was heel wonderlijk om dit gade te slaan. Als mensen boven zichzelf uitrijzen, verliezen ze het besef van geslacht, leeftijd en alle verschillen die er in onze wereld zijn en verenigen ze zich vanuit het innerlijk ontwaken naar de Schepper.

Jullie voelden dit streven vanuit jullie vrouwelijke essentie en nu kunnen jullie dit verwoorden en doorgeven aan alle andere vrouwen, zodat zij een goed voorbeeld krijgen. Ik was onder de indruk van het gedrag van de vrouwen: van hoe zij ernaar verlangden om de mannen te steunen en hoe zij bereid waren om alles op te geven voor dit succes. Dit is het werk van de vrouwen: met elkaar en om de mannen te steunen. De vrouwen vormen één enkel vrouwelijk deel en de mannen het ene samengevoegde mannelijke deel en op deze manier werken zij samen.

Ik hoop, dat jullie dit zelfs nog dieper gaan voelen. Wij hebben nog niet de mogelijkheid om de gevoelens van onze staten te beschrijven. De woorden ontbreken ons, we begrijpen nog niet goed waar we zijn. Maar probeer het hoe dan ook, op z’n minst vanuit psychologische indrukken. Vrouwen weten hoe ze dat kunnen doen.

Schrijf over jezelf, schrijf over al je staten, wees niet terughoudend daarin. Laat het een voorbeeld worden voor alle andere vrouwen, voeg je bij ons netwerk, zodat jullie je kunnen verenigen via de vrouwensite op onze website en zo voorbereiden op de volgende conventie. Dit is heel belangrijk. Zonder de steun van de vrouwen is er geen enkel succes mogelijk.

From the Sunday Virtual Lesson Series 12/11/2011

Filed under: Congressen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Tijdens het afgelopen congres proefde ik voor het eerst de smaak van onze eenheid in al zijn volheid. Dit roept echter ook de vraag naar de mythische Machsom op.

Antwoord: We hebben een punt bereikt dat bij de Machsom ligt, bij de overgang naar de volgende staat: de opgang naar het niveau dat we tijdens de volgende conventie in New York zouden moeten bereiken.

Waarom leg ik de nadruk op een conventie? Eigenlijk maakt het niet uit wanneer het gebeurt, maar een conventie is een buitengewoon belangrijke tijd, waarin we ons werkelijk met elkaar verbinden en ook in staat zijn om dit te bereiken.

Dan zal dit punt groeien tot iets dat heel is en nieuw, tot het kunnen waarnemen van een nieuwe wereld, aanvankelijk nog klein. Maar het zal al het eerste ontwaken daarin zijn, het gevoel in iets te zijn dat nog onbewust en onbereikbaar is. En toch zullen we al voelen, dat we in deze nieuwe dimensie zijn en in staat zijn om onze positie erin te bepalen en ons erin te oriënteren. Ik hoop dat we dit zullen bereiken. Alles hangt af van onze voorbereiding.

From the Sunday Virtual Lesson Series 12/11/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Filed under: Arvut, Congressen, Crisis, Kabbalah Leraar, video - Geen reacties→

Vraag: Na de conventie voel ik een enorm grote afscheiding en afkeer, ik heb het nog niet eerder zo gevoeld. Kan dit komen, doordat ik tijdens de conventie op een incorrecte manier gewerkt heb?

Antwoord: Na het soort eenheid en de opstijging, die we tijdens de conventie hebben gevoeld, zijn het correcte staten als een mens vervolgens afscheiding, afkeer en verwarring voelt. De weerstand tegen onze egoïstische natuur moet toenemen en we moeten het gevecht aangaan met deze staten, om balans te krijgen.

Als we onszelf handhaven in dat zelfde punt van eenheid dat we bereikt hebben, zal dit punt, dankzij het egoïsme dat eraan toegevoegd wordt, gaan groeien. We hebben een voorbeeld ontvangen en we moeten vanuit diezelfde inspiratie leven. We hebben al een staat in ons die we ‘eenheid’ noemen, die we tijdens de conventie in de duidelijkste, meest levendige vorm hebben bereikt. Ik moet deze staat handhaven en proberen er elk moment van mijn leven in te blijven.

Het is waar dat ik nu onmiddellijk allerlei soorten verstoringen krijg, maar ze zijn er alle voor bedoeld om mijzelf meer en meer te versterken in hetzelfde punt dat ik tijdens de conventie heb bereikt. Dan zal dit punt groeien, op basis van al deze verstoringen. Zij zullen in dat punt binnenkomen en zullen het ondersteunen met behulp van mijn inspanning. Dit punt zal zich dan uitbreiden. Zo laat ik dit punt groeien tot het de grootte heeft gekregen van het eerste spirituele niveau. Ik heb geen enkele andere mogelijkheid om in spiritualiteit te groeien, alleen met hulp van de verstoringen: ‘hulp tegen mij’.

From the Daily Kabbalah Lesson 12/12/11, Writings of Rabash

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid - Geen reacties→

Vraag: Tijdens de les zei u, dat het nu het belangrijkste is voor uw studenten om het gevoel dat tussen hen is geboren (het gemeenschappelijke verlangen naar de eigenschap van wederzijds geven) – dat al onafhankelijk van hen, op zich, bestaat – te laten groeien, zoals een pasgeborene die van zijn moeder is afgescheiden. Hoe moeten we dat nu doen?

Antwoord: Het enige wat nu nodig is, is dat we ernaar streven dat het pasgeboren verlangen toeneemt door het egoïsme te gebruiken, dat in ons is verschenen. Dat moeten we aan onze gezamenlijke verbinding toevoegen en deze daardoor versterken, zoals een atleet sterker wordt door de moeilijkheid van de sporttoestellen.

Vraag: De verbinding wordt gerealiseerd door het mannelijke deel van onze wereldgroep, op welke manier maakt het vrouwelijke deel hiervan deel uit?

Antwoord: Het vrouwelijke deel ondersteunt de mannen hierin, verplicht hen ertoe, versterkt hen en bemoedigt. Het maakt tevens actief deel uit van de verspreiding van de gedachte van wederzijds garant staan, de integrale verbinding van de hele mensheid, voor de 99%, namelijk het algemene publiek.

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrouwen - Geen reacties→