Rabash, Dargot HaSulam (De treden van de Ladder) 924: “En de Heer sprak tot Mozes: Een mens is niet in staat om van nature ook maar iets van Boven te ontvangen, totdat hij tot het besluit komt dat hij niet boven zijn natuur kan staan. Alleen wanneer hij wanhoopt over zijn eigen natuur, kan hij hulp vragen aan de Hemel, zodat hij hulp zal krijgen boven zijn eigen natuur uit.”

Wij moeten proberen om ons met elkaar te verbinden en daden te verrichten van liefdevol te geven, om het Corrigerende Licht op te wekken. Als het Licht ons beïnvloedt voelen we meer en meer hoe wij niet in staat zijn om ons met elkaar te verbinden. Er staat geschreven: “Kom tot Farao, want Ik heb zijn hart verhard”. Als wij gelijkvormig willen worden aan de Schepper, komen wij dichter bij Hem en tegelijkertijd voelen wij, dat we van Hem weggetrokken worden.

Hier moet een mens speciaal werk verrichten: hij vlucht niet voor de strijd, maar hij begrijpt dat dit verharden van het hart hem zal helpen om de noodzaak van de kracht van geven te ontdekken, ongeacht welke voorwaarden dan ook en wat er ook gebeurt. Uiteindelijk is een mens tot alles bereid, het doet er niet toe wat er van hem gevraagd wordt, onafhankelijk van de voorwaarden, de groep en de wereld. Hoe dan ook, het belangrijkste is de kracht van geven te verkrijgen, de kracht van verbinding.

– Waarom? Wat zul je erbij winnen?

– Niets, behalve de kracht van het geven zelf.

Het is niet voldoende om er alleen over te praten. We moeten proberen om deze houding naar anderen te bereiken, door ons werk in de groep en door disseminatie. Het hoeft niet uiterlijk zichtbaar te zijn, maar als een mens probeert om anderen te bereiken, ontmoet hij werkelijk de koning van Egypte en ziet hij, dat zijn ego hem geen enkele vrijheid geeft.

Dan gaat een mens door de ‘Tien Plagen van Egypte’ en hij beseft hoe zijn ego zich, onder de invloed van een speciale kracht van Boven, geleidelijk aan overgeeft. Elke keer verheft ‘Farao’ zijn stem en dringt aan, dan krijgt hij opnieuw een klap. Dit maakt een mens los van zijn ego en stelt hem in staat om er uiteindelijk aan te ontsnappen.

Waaruit ontsnappen? Een mens ontsnapt aan Farao, dat wil zeggen aan de kracht die scheiding aanbrengt tussen hem en de anderen. Eerst gaat het alleen over een ontsnapping, er bovenuit rijzen, daarna begint een mens praktisch te werken aan verbinding. In Egypte, in het verlangen om te ontvangen, kon hij dat niet doen. Zo bereiken wij de ‘Schenking van de Torah’, namelijk voor elkaar garant staan, en begint de periode van de ‘veertig jaar in de woestijn’.

From the  4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/4/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

We kennen de termen ‘staf en slang’. Als ik voortdurend probeer om de Schepper boven mij te zien en mijzelf lager, spreken we van een staf, deze is ‘lager’ wat belangrijkheid betreft (in het Hebreeuws dezelfde wortel), zo biedt hij mij steun, onderweg. Maar als ik niet op deze manier te werk ga, maar ik mijn egoïstische verlangen alle beslissingen laat nemen, betekent dit dat ik de staf op de grond werp en deze staf in een slang verandert. Dan sta ik onder de controle van mijn ego.

Een mens behoort voortdurend te controleren of hij zeker weet of hij deel uitmaakt van de zee van Licht, dus hij cijfert zichzelf weg, geeft zich over en wordt in het Licht opgenomen. Hij moet zichzelf op deze manier voortdurend controleren en zichzelf zien in relatie tot de vrienden en de groep. Zij garanderen je, dat je niet in de fantasie belandt van volledig gecorrigeerd en rechtvaardig te zijn. Daarvoor hebben wij zo’n specifieke methode gekregen om de maat te kunnen vaststellen, zo kunnen we altijd op een correcte wijze beoordelen en controleren waar we staan in relatie tot de groep.

Ik moet constant checken of ik ‘transparant’ ben met betrekking tot de groep, zo breng ik geen verstoringen aan in de groep, maar maak ik er deel van uit. Zo bouw ik aan evenwichtige en gelijke verhoudingen. Op deze manier vind ik steeds iets in het werk, dat mij in evenwicht houdt met het hogere Licht. Dit zet zich zo voort, totdat al dit werk een gewoonte voor me wordt, dan begin ik het hogere Licht permanent te voelen.

Dit werk wordt ‘in ballingschap’ gedaan, als wij de grootheid van Schepper nog niet voelen, maar ons Zijn grootheid wel willen voorstellen, de grootheid van de eigenschap van liefdevol geven, boven alle hindernissen uit die het besef van het belang ervan in ons verstoren. Ik check mijzelf voortdurend met betrekking tot de groep, want ik ervaar intussen geen spiritualiteit en ik zie mijzelf als een rechtvaardig mens, die volkomen transparant is en het Licht niet in de weg staat.

Ik kan zelfs de indruk hebben dat ik me al op het niveau van harmonie met het Ohr Hozer (Terugkaatsende Licht) bevindt en dat ik de bewegingen van dit Licht navolg door aan een ieder liefdevol gevend te zijn, zoals het Licht dat is. Hoe zou ik anders kunnen weten of dit wel of niet waar is? Ik kan mijzelf alleen maar controleren in mijn houding naar de vrienden, er is geen andere mogelijkheid.

Als het mij lukt om het verbindende, evenwichtige deel te zijn, dat aan iedereen dezelfde waarde toekent en een ieder naar één collectief centrum toetrekt, waarin onze verbinding aanwezig is, bestaat er geen twijfel dat ik eraan gelijkvormig ben en het Licht – de Schepper die de gehele werkelijkheid vult – niet in de weg sta.

Dit is alleen in de groep mogelijk, er bestaat geen andere manier om het te controleren. Daarom vond het breken van de kelim (vaten) plaats en al het verdere voorbereidingswerk: om een meetsysteem voor ons te creëren.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/2/12, Shamati #59

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik Ohr Hassadim (het Licht van Geven) bereiken?

Antwoord: Ons verlangen bepaalt alles, het Licht verandert niet. Alle veranderingen vinden uitsluitend in de mens zelf plaats: waar richt hij zijn verlangen op en – wat dit betreft – wat voor kracht heeft hij nodig. De mens ontvangt in overeenstemming met wat hij nodig heeft.

Wij zijn altijd onder de invloed van Licht, maar Het is heel zwak. Wij stemmen niet overeen met dit Licht, we voelen niet dat we Het missen en daardoor nemen we Het niet waar.

Licht is een kracht, Het beïnvloedt ons naarmate wij eraan gelijkvormig zijn of tegengesteld. Daarom is het Licht van Pesach (Pasen) een enorm groot Licht, maar Het is niet openlijk zichtbaar.

Wij denken dat wij over Licht kunnen spreken als wij Het buiten onszelf waarnemen. Er is echter niets buiten ons: de hele wereld is in ons. Daarom spreken we van het Licht van denken en het Licht voelen, dat ons hart en onze gedachten opent.

Er wordt aan ons een uitgestrekte wereld onthuld, die om ons heen lijkt te zijn, maar in feite in ons voelen en denken aanwezig is. Licht is de kracht van de onthulling in ons voelen en denken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/2/12, Shamati 59

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Feestdagen, Waarneming - Geen reacties→

Het is heel moeilijk om uit te leggen wat spiritualiteit is, omdat het hierbij over gevoel gaat. Als iemand zulke gevoelens kent, begrijpt hij wat er beschreven staat. Maar als hij zich niet op hetzelfde niveau bevindt en niet voelt waar de schrijver over spreekt, begrijpt hij er totaal niets van.

Als ons werk vindt plaats in ‘Egypte’, in ballingschap, als we de Schepper nog niet voelen, de hogere Kracht die ons kan helpen om boven ons verlangen om te ontvangen uit te stijgen. Dit is een periode van keuzes en het is de beste tijd, omdat we dan leren hoe we, tegen ons verlangen in, werk kunnen verrichten.

Ik moet mij voortdurend voorstellen dat ik al in liefdevol geven ben, in de spirituele wereld, in heiligheid, en ik creëer geen enkele afscheiding, geen barrière tussen mijzelf en het hogere Licht dat de gehele werkelijkheid vult. Ik cijfer mijn persoonlijkheid weg, mijn egoïstische ‘ik’, en hoewel ik verschillende staten voel, die door mij heengaan, en verschillende reacties in mijn ego oproepen, moet ik proberen om in zuiver geven te blijven.

Het lijkt alsof ik al in de spirituele wereld ben, ik ben ondergedompeld in een zee van Licht, volkomen gelijkvormig aan het Licht. Alles wat mij nu scheidt van het Licht is mijn verlangen om te ontvangen, mijn ego, dat op een doos lijkt dat het Licht niet doorlaat. Ik zet voor mijzelf hindernissen neer, ik ben de enige die met zijn ego opvalt in het Licht. Alles is gecorrigeerd en voltooid, behalve ik.

Alleen ik zie deze realiteit als vervormd en mijzelf als corrupt, de Schepper zie ik als slecht en Hij behandelt mij slecht. Bovendien heb ik de indruk dat er buiten de Schepper nog een andere autoriteit bestaat.

Al ons werk bestaat eruit om onze staat op de juiste manier te zien, zoals deze werkelijk is en niet zoals ons ego het ons voorspiegelt. Er bestaat niets, behalve de Schepper, maar mijn ego zegt me, dat er veel verschillende krachten zijn die besluiten nemen en dat ik daarnaast ook besta.

Het lijkt erop dat ik zelf gevoelens heb en besluiten neem, maar zelfs dat is niet waar. De Schepper is degene die mij al deze gevoelens stuurt, zodat ik, op basis van de indrukken die ik van Hem elk moment krijg, in staat zal zijn om het werk te doen en mijzelf weg te cijferen, evenals mijn gedachten die ik lijk te denken en de gevoelens die ik denk te krijgen door de omgeving, de groep en de hele wereld om mij heen. In plaats daarvan moet ik mij voorstellen dat ik volkomen onder de controle sta van het hogere Licht, dat de gehele werkelijkheid vult.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/2/2012, Shamati #59

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Een embryo cijfert zichzelf weg, dat is het enige wat het te doen heeft. Het accepteert vol dankbaarheid alles wat er gebeurt en ervaart de hogere als goed en weldadig.

Het is mijn werk om mezelf weg te cijferen, wat er ook gebeurt en wat voor veranderingen er waar dan ook plaatsvinden. Ik houd mijzelf in een staat van liefdevol geven, Hafetz Hesed, hoe dan ook. Dit betekent dat ik in de Hogere besta en mijn persoonlijkheid en onafhankelijkheid wegcijfer, ik verstoor de Hogere niet als Hij Zijn invloed op mij uitoefent: ik laat Hem doen wat Hij maar wil. Ik ben als een baby in de armen van zijn moeder, die nergens over nadenkt.

Hoe zou je je voelen als iemand je in zijn armen draagt? Stel je eens voor dat er nu tien mensen zijn die je vasthouden en je omhoogtillen. Hoewel zij zonder enige twijfel sterk genoeg zullen zijn om je vast te houden, bibber je van angst en vind je het eng in de armen van al die anderen. Je bent bang om te vallen en je twijfelt eraan of ze wel sterk genoeg zullen zijn om je vast te houden.

Een baby kent al die twijfels niet. Heb je wel eens gezien hoe vredig een baby slaapt in de armen van zijn moeder? Dit is de eigenschap van jezelf wegcijferen ten opzichte van de hogere. Een baby doet het van nature. En juist dankzij die kracht groeit een baby in de buik van de moeder. Dit is de betekenis van: in de AHP van de Hogere zijn, je cijfert jezelf weg, wat er ook gebeurt, in voor- en tegenspoed, in wat voor situatie je ook bent. Een embryo vergroot alleen maar zijn trouw en zijn vermogen tot wegcijferen.

Dit wordt het wortelniveau van het verlangen genoemd, Aviut Shoresh, en dit werk is allerminst eenvoudig, het is eigenlijk heel moeilijk. Daarmee beeldhouw je je eerste vorm. Het maakt niet uit wat voor Licht er komt, het enige wat je doet is jezelf wegcijferen, het maakt niet uit wat je voelt: pijn of plezier, tekort of overvloed. Zo vorm je jezelf en word je gelijkvormig aan de Schepper in je eerste vorm, ‘een embryo’ genaamd.

Een embryo bevindt zich in het (vrucht)water van de moeder en vormt zichzelf tot het spirituele Partzuf: de 10 Sefirot, gevuld door het Ohr Nefesh (het Licht Nefesh). Als er een einde komt aan het wegcijferen van zichzelf en er op dat niveau niets anders meer gedaan kan worden, op het wortelniveau van het verlangen, moet het verder en dit wordt geboorte genoemd.

Het verschil tussen deze staten is immens groot, want het spirituele embryo begint, omdat het nu geboren is, met de kelim (vaten) van ontvangen te werken. Het voelt dat het van de Hogere is afgescheiden. De geboorte is de meest betekenisvolle verandering van alle veranderingen op de weg die wij gaan.

Ieder van ons is een embryo als hij zichzelf ten opzichte van de anderen – die voor hem de moederbuik worden – wegcijfert. Ons collectieve embryo is het veld dat ons met elkaar verbindt, dat wij tussen ons willen creëren. Als wij ons met elkaar verbinden, wordt de moederbuik de alomvattende onthulling van de hogere Kracht, waarin wij allen bestaan.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/29/2012, TES

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Filed under: Crisis, video - Geen reacties→

Mening (Andres Arrak, professor en liberaal econoom, Estland): “Het is onmogelijk om deze langdurige, economische crisis, waar we nu inzitten, te bedwingen. Dergelijke crisissen ontstaan ten gevolge van slechte beslissingen, 2012 zal een beslissend jaar worden. Deze crisis gaat veel meer over waarden, dan over financiën of onroerend goed.

“De ideologie ‘meer is beter’, die de triomf is van het consumentisme vertegenwoordigt, heeft zichzelf uitgeput.

‘Het probleem is dat de club van de ‘rijken en de beroemdheden’ geen eerlijke oplossing heeft ….”

Mijn commentaar: Er bestaat een eerlijke oplossing: De rijken moeten blijven besturen, dat kunnen ze, daardoor zijn rijk geworden. Maar ze moeten al hun energie kanaliseren ten bate van de maatschappij en worden beloond met dankbaarheid, respect en liefde in plaats van met haat, jaloezie en vernedering!

Filed under: Crisis, Economie - Geen reacties→

Mening (van Reuters): “Risicoanalyse bureau Maplecroft heeft gezegd dat hun Globale Risico Atlas, die potentiële destabiliserende factoren belicht binnen de belangrijkste groei economieën van de wereld, heeft aangegeven dat Brazilië, Rusland, India en China niet minder gevoelig zijn voor potentiële onveiligheid of economische schokken dan in voorgaande jaren ….

“Voor sommige landen hebben de regering en de hervormingsmaatregelen geen gelijke tred gehouden met de economische groei, waardoor ze kwetsbaar zijn gebleven voor risico’s, zoals terrorisme of klimaatverandering, zo bleek uit het onderzoek.

“Volgens het rapport behoren India en Rusland tot de 41 landen die geclassificerd zijn als landen met een ‘hoog risico’, met een slecht bestuur, systematische corruptie en met name terrorisme als gevaar.

“Inmiddels is ook China blootgesteld aan veiligheidsrisico’s en wordt het ingedeeld bij ‘middelgrote risico’s’ door de kansen op sociale en politieke onrust op nationale schaal, aldus het rapport.

“Brazilië, dat ook ingedeeld is bij het ‘middelgrote risico’, wordt beschouwd als het minst gevoelig voor de mondiale risico’s van de vier BRIC-landen, mede dankzij de stabiliteit van de politieke structuur en de staat van goed bestuur.”

Mijn Commentaar: De crisis is mondiaal en zal daarom niemand sparen, uiteindelijk zal de crisis leiden tot de noodzaak voor alle landen om hun doelstellingen en ontwikkelingsprogramma’s te wijzigen en de materiële ontwikkeling van de consumptiemaatschappij te vervangen door een samenleving met een redelijke consumptie. In plaats van levensvervulling na te jagen door te shoppen, moet men vervulling zoeken in datgene wat zich ‘boven ons leven’ bevindt, in dat waar een mens onbewust naar zoekt.

Filed under: Crisis, Economie, Maatschappij, Nieuws, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Wij – mannen zowel als vrouwen – zijn allemaal op zoek naar manieren om het volgende niveau te bereiken. Hoe kan een vrouw tot het juiste begrip daarvan komen? Want de mannen komen bij elkaar en bespreken al die vragen in groepen, maar een vrouw doet niet mee in dit proces.

Antwoord: Een vrouw is de kli (vat) die door de man gevuld wordt door zijn werk met de Schepper. Waarmee vult hij de kli? Met de Schepper. Een man is hierbij alleen het middel. Dit noemen wij een masach (scherm) en Ohr Hozer (Weerkaatsend Licht). Dit is het werk van de man. Het werk van de vrouw bestaat uit een enorm groot verlangen naar de onthulling van de Schepper.

Wat vat je dan op als een onbetekende rol van de vrouw, als zij juist het hele verlangen is dat een man nodig heeft, omdat hij anders niets te doen heeft? Daarom werden ongetrouwde mannen nooit toegelaten tot Kabbalah. Wat is er voor hem te doen als hij geen vrouw heeft? Dit wordt ‘een half lichaam’ genoemd. Er bestaat zo’n concept in Kabbalah: een ongetrouwde man is een ‘half lichaam’. Met maar een half lichaam zou je niet moeten gaan studeren.

Daarom moeten we goed begrijpen waaruit de rol van een vrouw bestaat.

From the Vilnius Convention 3/24/12, Lesson 3

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Mannen, Vrouwen - Geen reacties→