Vraag: Soms heb ik een paar seconden het gevoel dat ik alles begrijp van wat u zegt en daarna begrijp ik er niets meer van en zo gaat het constant, telkens en telkens weer.
Antwoord: Heel goed! Dit betekent dat je het geestelijk voedsel snel verteert en dat je snel groeit. Dit zal tot een zekere accumulatie leiden en je naar een bepaald resultaat brengen. Ga zo door, stop niet en voel je niet teleurgesteld.
Vraag: Zijn er externe maatstaven of waarnemingen die de zuiverheid van mijn intentie aantonen?
Antwoord: Je ware intenties zijn niet bekend, zelfs voor jou niet en anderen kennen ze zeker niet. Daarom wordt de wijsheid van Kabbalah de verborgen wijsheid genoemd, het innerlijke deel van de wereld, want er wordt gesproken over dingen die in onze wereld niet ontdekt worden.
Hoe kunnen we onze intenties vaststellen? Door te proberen om alles in de groep met de juiste intentie uit te voeren, dan zul je het langzamerhand gaan voelen als je tegen anderen en jezelf liegt en je zult er blij mee zijn omdat het een onthulling van de waarheid is.
Bovendien ontdek je hierbij dat je eerder niet alleen vanuit slechte intenties handelde en dat nu de ware essentie ervan aan het licht is gekomen, maar ook dat het in de toekomst niet zal veranderen. Wat kunnen we er nu aan doen? We moeten om goede intenties vragen.
Begin ermee om goede fysieke handelingen voor het welzijn van de groep uit te voeren, probeer met hen vanuit de juiste intentie te werken. Het resultaat daarvan is dat je tot de conclusie komt dat alles alleen voor jouw bestwil is.
Dit is het juiste resultaat, je onthult de waarheid. En hoewel je jezelf ongemakkelijk voelt, moet je er de Schepper dankbaar voor zijn en vragen of Hij je van nu af aan de mogelijkheid wil geven om het juiste te doen. Dan wordt je de juiste intentie gegeven.
Als je de volgende keer iets voor de groep doet, wordt er opnieuw aan je getoond dat je een onjuiste intentie had en dan kom je weer – op dezelfde manier – verder. In deze cyclische vooruitgang ontdek je in jezelf voortdurend de onjuistheid van je intenties, maar je ontdekt ze telkens op een nieuw niveau.
Natuurlijk is het een onaangename situatie. Maar door algemene ondersteuning, door heel veel inspiratie, door te begrijpen dat we juist op deze manier vooruit komen, zul je zien dat het een wonderbaarlijke innerlijke strijd is. Tenslotte begint de mens vanuit al deze tegenstrijdige gewaarwordingen in zichzelf de wereld en de Schepper te begrijpen.
From the Moscow Virtual Convention 12/13/13, Lesson 2
De ontwikkeling in de groep is verrassend en mooi omdat ik tijdens een zeer korte tijd staten en details van waarneming beleef waar ik zonder de vrienden een paar reïncarnaties in het fysieke leven voor nodig zou hebben, langdurige transformaties van Reshimot. Tussen de geweldige vrienden versnellen wij onze ontwikkeling.
Er is niets op dit pad waar ik aan ‘voorbij kan gaan’, wat kan worden ‘overgeslagen’, ‘verwijderd’ van de lijst. Het proces van de realisering van de Reshimot is in de aanvang vastgelegd en ik moet door deze hele spiraal gaan. Maar het tempo van de vooruitgang hangt van mij af en wordt bepaald door de mate waarin ik me in de groep integreer.
Zelfs als ik zonder emotie, als een ‘zoutzak’ bij de les zit, zonder dat ik er ook maar iets van begrijp, het maakt niet uit. Iedereen maakt dit mee.
De groep is een wonderbaarlijk systeem waarin we elkaar aanvullen, completeren. Sommigen onthullen een nieuwe ‘dikte’ van verlangen, anderen zijn doordrenkt met een spirituele impuls en we staan als één geheel met elkaar in contact.
Het belangrijkste is om zo diep mogelijk in de groep te leven en ervoor te buigen met alles wat we zijn, in elke staat te buigen: wanneer ik vol levenslust ben, eenheid voel en ook wanneer ik ‘dood’ ben.
Talenten en bekwaamheden helpen hier niet, degene die wijs is leert geen spiritualiteit. Er wordt vóór alles aan mij gevraagd om me over te geven.
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/16/14, Writings of Baal HaSulam
Een goede omgeving is het enige middel om het Doel te bereiken. Wanneer wij met deze intentie bij elkaar komen, met deze intensiteit, met een dergelijk verlangen en we zien hoe al onze vrienden over de hele wereld ons volgen, met ons samen zijn en wij ook de druk voelen die zij op ons uitoefenen, wordt het bovenstaande zeker gehoord en ontvangen wij daardoor een compleet nieuwe en sterke invloed.
Ik heb het volgende meer dan eens verteld, toen ik Rabash vroeg: “Wat houdt mij tegen? Waarom kom niet ik verder? “ antwoordde hij onmiddellijk dat ik vrienden nodig had. Eerlijk gezegd begreep ik niet goed waarvoor, maar hij zei het. Ik ben op zoek gegaan, ik ging lezingen geven en tenslotte bracht ik mensen bij hem. Hieruit werden groepen gevormd.
Toen begon Rabash artikelen voor hen te schrijven, want ik wist niet wat ik tegen hen moest zeggen. Eerst schreef hij korte artikelen op het zilverpapier van sigaretten verpakkingen. Zo verliep het meestal als we samen in het park liepen te praten en we geen ander papier bij ons hadden, dan haalde ik het zilverpapier van een pakje sigaretten af en ging hij schrijven.
Zo verschenen de eerste artikelen. Later nam ik vellen dubbelgevouwen papier mee. Hierna kochten we een schrijfmachine voor hem en begon hij de teksten met één vinger te typen. Veel later hadden we een elektrische schrijfmachine, zo verliep het. Daardoor hebben we nu veel artikelen die door Rabash geschreven zijn
Deze artikelen beschrijven alle basisprincipes van de menselijke interactie in de groep, de belangrijkste omgeving voor spirituele groei. Op een methodische wijze bestuderen we ze steeds weer opnieuw en afhankelijk van onze groei merken we, hoe we in deze zinnen, in deze woorden, steeds weer een nieuwe betekenis ontdekken.
From the St. Petersburg Convention “Day Two” 7/13/13, Lesson 4
Al ons werk bestaat uit innerlijke concentratie omdat de uiterlijke wereld niet verandert, hoe graag we dat ook willen. De werkelijkheid wordt alleen bepaald door de manier waarop wij deze in ons waarnemen en is volkomen afhankelijk van de eigenschappen van een mens. Een mens verandert en daardoor ziet hij in de werkelijkheid, die hij voorheen waarnam door middel van zijn vijf zintuigen, andere verbindingen in onze wereld, een nieuwe werkelijkheid, de aanwezigheid van de Hogere Kracht. Langzamerhand wordt deze Kracht voor hem enorm groot en ziet hij dat deze Kracht alles bestuurt en de gehele werkelijkheid in stand houdt.
Maar nu zien en merken we dat niet. Dit is het enige wat verandert totdat deze aardse werkelijkheid volledig verdwijnt bij de dood van het lichaam en alleen de spirituele werkelijkheid overblijft. Alles hangt af van de mate waarin wij veranderen van een mens die ‘voelt’ naar een mens die ‘gelooft’.
Het verschil tussen deze twee wordt bepaald door de instrumenten waarmee wij werken. Als wij de werkelijkheid waarnemen vanuit het verlangen om te genieten, spreken we over een mens van gevoel en als wij waarnemen vanuit het verlangen om te geven, spreken we over een mens van geloof. In beide gevallen spreken we echter over gevoelens. Geloof is ook een gevoel, maar alleen in het Terugkerend Licht, in het verlangen dat gericht is op geven in plaats van op ontvangen,
Als een mens de afstand voelt tussen zichzelf en de Schepper betekent dat, dat hij gevoeliger instrumenten (kelim) heeft gekregen om zijn verhouding tot de Schepper te meten. Nog maar een paar dagen geleden voelden we ons tijdens de Conventie meer met elkaar verbonden en wel zodanig dat we als mens opgingen in het gemeenschapsgevoel. De allesoverheersende kracht en inspiratie hield de mens vast en daardoor was hij in staat om zichzelf niet meer te voelen.
Maar dit kan gebeuren bij elk vrolijk enthousiasme, als veel mensen met elkaar verbonden zijn door één idee, één mening, gedachte, doel en bedoeling, als ze samen zijn en zo hun eenheid voelen. Waarin verschilt onze situatie van die van anderen? Om dat verschil te ervaren, wordt ons nu een gevoel van neergang gegeven dat ons verwijdert van de lichte staat. Wij voelen dat we in deze situatie iets missen om deze staat te laten voortbestaan.
Wij kunnen deze staat zelf niet in stand houden, dit vraagt de aanwezigheid van een nieuwe kracht, een nieuwe werkelijkheid die zich op een hoger niveau bevindt dan wij zijn. Dit gevoel van vervreemding betekent dat onze verlangens, de middelen waarmee wij waarnemen, zich hebben uitgebreid naar een nieuwe diepte en wijdte, dat de innerlijke gevoeligheid van deze verlangens is toegenomen en ook dat wij een sterkere externe kracht hebben verkregen.
En zo zien we dat we hier niet mee om kunnen gaan. We lijken ondergedompeld te zijn in een uitgestrekte zee van gevoelens die na de Conventie overgebleven zijn, langzamerhand afkoelen en spoedig volledig zullen bevriezen. We kunnen hieraan geen halt toeroepen. De tendens is duidelijk, maar het is niet duidelijk hoe we hier weerstand aan kunnen bieden.
Allereerst moet het ons duidelijk zijn dat dit een natuurlijke tendens is en je moet proberen om jezelf hiertegen te beschermen, dit te stoppen en zo krachtig mogelijk te strijden tegen deze afkoeling, om daardoor deze verwijdering scherper waar te kunnen nemen en te proberen om het voorgaande warme gevoel zo veel mogelijk te behouden!
Ondanks al onze inspanningen zien we echter dat we hiertoe niet in staat zijn. We controleren onze staat, we vergelijken hoe deze van dag tot dag verschilt en we begrijpen dat onze inspiratie langzamerhand vermindert. Soms komen de gedachten aan eenheid weer terug en daarna verdwijnen ze onmiddellijk weer. Vandaag zijn we zelfs nog verder van die gedachten verwijderd dan gisteren.
Maar als we voelen dat we verwijderd zijn van de grote Koning, moeten we ons realiseren dat er geen sprake is van echte vervreemding, maar dat dit eenvoudigweg betekent dat de Schepper de mate van gevoeligheid voor de staat waarin de mens zich bevindt, versterkt en het verlangen van de mens kwalitatief en kwantitatief vergroot. Dan voelt een mens dat hij – in dezelfde staat – iets mist.
In feite bevinden we ons nog steeds in dezelfde staat want er verdwijnt niets in spiritualiteit. Maar in elke volgende staat missen we onze eenheid en de aanwezigheid van de Schepper in grotere mate.
From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 7/19/13
We moeten ons voorstellen hoe ons toekomstige, volgende niveau zal zijn, wij kunnen ons hierbij alleen maar een perfecte vorm van geven voorstellen: niet voor de helft, niet voor een kwart, maar volledig geven. Dit is de enige manier waarop het lagere niveau zich het hogere niveau kan voorstellen, de maat van de ultieme gecorrigeerde staat. Immers, door naar het volgende niveau te rijzen, zal uiteindelijk het einde van de correctie bereikt worden.
Alle kwaliteiten, alle belemmeringen en teleurstellingen die in een mens aanwezig zijn, moeten gecorrigeerd en voltooid worden tot de perfecte staat. Er verdwijnt niets, er blijft een spoor achter, maar alles wordt gecorrigeerd en toegevoegd aan de vorm van volledig geven die een mens zich alleen maar kan voorstellen. Hij zal meemaken dat de hele wereld, iedereen, aan elkaar geeft en dat hij daarbij hoort, daarin wordt opgenomen en erin oplost.
Dit is zijn volgende niveau en als hij dat bereikt heeft, ontdekt hij daar een nieuw verlangen, een nieuwe diepte, een heel nieuwe hoeveelheid werk. Hij zal zich weer moeten inspannen om alle verlangens van dit niveau te onthullen, de eigenschappen en de diepte van de kelim (vaten) daarvan en hij moet er weer naar streven om dit niveau volledig te corrigeren. Wanneer hij dit bereikt heeft, betekent het de voltooiing van de tien Sefirot van dit volgende niveau. Zo zal hij van staat naar staat rijzen, van niveau naar niveau.
From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/30/13, Writings of Rabash
Vraag: Volgens de theorie van de integraliteit bestaan er geen buitenaardse beschavingen. De mensen die op aarde wonen zijn de enige subjecten in dit reusachtige beeld in de ruimte van Ein Sof (Oneindigheid). Het blijkt dat het hele universum voor ons is geschapen, zodat wij kunnen groeien en iets anders in onszelf kunnen voelen.
Antwoord: Het heelal werd voor voor ons geschapen zodat we het volgende niveau van bestaan boven deze aarde kunnen bereiken en het volgende niveau kunnen ontdekken, dat ijler is. Dit is het niveau van eeuwigheid, perfectie, volledige harmonie. Om dit niveau binnen te gaan, moeten we de harmonie van de natuur bestuderen, haar perfectie, de samenwerking in de natuur, de onderlinge afhankelijkheid en dit imiteren.
Vraag: Moeten we hiervoor kinderen en volwassenen opvoeden of is het al te laat om volwassenen op te voeden?
Antwoord: We moeten zowel ouderen als jongeren opvoeden, want ieder mens is volgens dit niveau gelijkwaardig, ieder mens is nodig. Als je namelijk de natuur waarneemt als integraal, is elke component – zoals in een analoog systeem – even belangrijk
Er is evenmin verschil in de taal waarin deze theorie aan kinderen en volwassenen wordt gepresenteerd. Het is namelijk zo, dat ieder mens door zelfkennis en door zich in te spannen op het niveau van onderlinge samenwerking komt, zoals de cellen in ons lichaam.
Volledige wederzijdse samenwerking garandeert een absoluut gezond systeem en dan voelen we dat we het volgende niveau bereikt hebben. De tijd waarin we het moeten verwezenlijken is bovendien van tevoren vastgesteld. Wij moeten het snel bereiken. Als wij er zelf niet naar verlangen, zullen we voelen hoe onaangename krachten ons krachtig vooruit duwen.
From KabTV’s “The Global Crisis” 3/19/13
Vraag: Kabbalisten spreken over de categorie Israel waarin iedereen zo sterk met elkaar verbonden is, dat het onmogelijk is om ze van elkaar te scheiden, zij zijn volkomen van elkaar afhankelijk. Wat is dit voor categorie en wie horen daarbij?
Antwoord: Ik zal jullie een geheim vertellen: gisterenmiddag was ik geen ‘Israel’, maar tegen de avond veranderde mijn staat een beetje en het lukte mij om ‘Jerusalem’ te bereiken; toen daalde ik af naar het ‘dal’, daarna kwam ik ‘leeuwen’ tegen, toen steeg ik op naar de Hemel en vloog ik weg …
Vanmorgen was het niet alleen zo dat ik niet tot ‘Israel’ behoorde, toen ik wakker werd, maar ik behoorde zelfs niet tot de ‘naties van de wereld’. Ik was niet meer dan een ‘beest’… In het algemeen gesproken is ‘Israel’ (ישראל) het verlangen om te ontvangen dat gericht is op Yashar El (ישר-אל, rechtstreeks naar de Schepper).
Maar als je me vraagt naar de een of andere substantie die uit proteïne bestaat, weet ik niet tot welke categorie die materie behoort. Eerst moeten we het verlangen en de intentie daarvan checken, daarna kan ik te weten komen of het om ‘Israel’ gaat en als dat zo is, op welk niveau. Stel je voor dat er iemand voor je zit die van geboorte een Griek is en een Jood van geboorte: als je bij hen naar binnen kijkt zou het zo kunnen zijn dat de Griek ‘Israel’ is, terwijl de Jood ‘dwaas’ is, op het ‘animale’ niveau.
Alles wordt bepaald door het verlangen en de intensiteit van de intentie van dat verlangen. Natuurlijk corrigeert ‘Israel’ zichzelf eerst. Als er een deel in mij is dat ‘Israel’ heet en een deel dat ‘de naties van de wereld’ heet, corrigeer ik natuurlijk de kelim (vaten) die zuiverder zijn eerst.
Deze volgorde zien we weerspiegeld in onze wereld: Of we het nu willen of niet, wij behoren hier tot ‘Israel’ en we moeten onszelf nu corrigeren. Maar in de spirituele betekenis zijn de Joden ook verdeeld in deze twee delen: ‘Israel’ en de ‘naties van de wereld’. Hoeveel mensen zijn er onder het Joodse volk die ‘Israel’ vertegenwoordigen? Het kunnen er duizend zijn van de 12 à 14 miljoen…
Vraag: Wie moeten er dan de taak op zich nemen om een ‘lid van de natie’ te worden, als ‘één man met één hart’?
Antwoord: Een ieder die voelt dat hij deel uitmaakt van de natie. Hier hebben we het al over de innerlijke inzichten van een mens die we niet in woorden kunnen meten of via een paspoort kunnen vaststellen.
Vraag: Behoorde u gisteren niet tot deze natie?
Antwoord: Nee. Gisterenavond behoorde ik tot de ‘naties van de wereld’ en vanmorgen werd ik wakker als een ‘beest’. Ik hoop dat ik in de loop van de dag een ‘goede kerel’ word en naar het niveau van de ‘hogepriester’ zal groeien.
Maar, volgens de manier waarop de dingen lopen, zal ik waarschijnlijk moeten vallen en letterlijk net zo slecht moeten worden als de staat van ‘Haman’ en de andere dwazen. Zij zullen zich in mij ‘vestigen’ en ik zal me net zo voelen als zij, ik zal me voelen als de personages die in de Torah beschreven worden.
Dat komt omdat de Torah innerlijke personages uitbeeldt en innerlijke rollen beschrijft die we moeten spelen als we op weg zijn om op de Schepper te lijken. Ik kan alleen volkomen op Hem lijken als ik de ziel van ‘Haman’, ‘Hitler’, ‘Farao’ enz. heb ervaren. Ik moet nu in hen geïntegreerd worden, maar ook in de zuivere personages van geven die tegenover hen staan. Dan zal ik pas werkelijk gecorrigeerd worden.
Het gaat er dus niet alleen over dat ik als een ‘beest’ wakker word. Als het alleen maar hierover gaat, sta ik ‘buiten spel’. In het algemeen gesproken moeten we het spirituele pad nooit met het lichaam verbinden dat je nu met je fysieke ogen ziet. Dat is een ernstige fout. Beoordeel nooit naar uiterlijke ‘beelden’ en fysieke waarnemingen, beoordeel uitsluitend op grond van verlangens en intenties.
In de totale werkelijkheid zijn er verlangens om te ontvangen, verlangens om te geven en is er een intentie die de verlangens om te ontvangen corrigeert, zodat een mens iemand wordt die geeft. Dat is alles. Verder bestaat er niets, er zijn maar drie parameters: het Licht, de kli (vat) en de Masach (scherm) daar tussen.
Vraag: Hoe zit het met de 600.000 die zich garant stellen, waar Baal HaSulam over spreekt in het artikel ‘Wederzijdse Verantwoordelijkheid’? Moeten zij wakker worden en zich met elkaar verenigen op weg naar correctie?
Antwoord: Ik zal jullie nog een geheim vertellen: Op het moment dat je staten bereikt waarin je de 600.000 die zich garant stellen nodig hebt, zul je ze vinden. Ze zullen plotseling voor je staan, alsof er niets aan de hand is.
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/7/13, “The Mutual Guarantee”
Vraag: In een van de lessen hebt u gezegd dat er een moment komt waarop een student, al naargelang zijn spirituele proces, steeds meer gaat neerkijken op zijn leraar. U gaf ook een voorbeeld van uw relatie met uw leraar. Op wat voor spiritueel niveau moeten we komen zodat de minachting voor de leraar zal verdwijnen?
Antwoord: Wanneer gaan we in deze wereld onze ouders waarderen en begrijpen? Als we zelf ouders worden! Maar dit rechtvaardigt de minachting niet. Een mens die wil groeien moet zijn eigen natuur begrijpen en ondanks die natuur groeien.
Baal Hasulam, Shamati, artikel 53: ‘Aangaande Beperking‘: Dit wordt het belangrijkste deel van het niveau genoemd, het onderscheid van Katnut. Dit onderscheid moet permanent aanwezig blijven, Gadlut is alleen een toevoeging. Men moet verlangen naar het belangrijkste deel, niet naar wat toegevoegd wordt.
Het belangrijkste is de staat van Katnut (kleinheid), Hafetz Hesed: ‘geven om te geven’, bereid zijn om met minder genoegen te nemen. Tegelijkertijd hoef ik niet te voelen dat ik mijzelf beperkingen opleg of dat het me aan iets ontbreekt, juist niet, ik moet voelen dat ik helemaal voldaan ben.
De staat van Katnut moet me heel dierbaar zijn en waardevol voor me zijn. Dan dient zich de vraag aan waarom er allereerst een staat van Katnut moet zijn en waarom één punt niet genoeg is. Ik wil helemaal niet groot zijn, ik wil zo min mogelijk ruimte innemen om te kunnen bestaan en voor de Schepper aan iedereen goed te doen. Ik ben bereid om zo klein te worden als een puntje en niets voor mijzelf te hebben.
Dit is inderdaad de ware benadering. Vanuit zo’n staat gaan we de spirituele werkelijkheid waarnemen en bereiken en als we hierover gaan nadenken en ons afvragen hoe we de Schepper vreugde kunnen brengen, begrijpen we dat we elke vorm van onderscheid en alle verlangens van Hem moeten ontvangen en dat wij ze moeten veranderen van ontvangen in geven. Dan worden we een spiritueel embryo dat gaat groeien en diep verlangt naar gehecht zijn aan de Schepper en Hem vreugde te geven.
Op een andere manier kunnen we niet in de baarmoeder groeien. Elke seconde, elke nieuwe beweging, elke gram die toegevoegd wordt aan het embryo is alleen bedoeld om de Schepper vreugde te brengen. Een mens moet voelen dat hij de Schepper blij maakt.
Tijdens de geboorte, de barensweeën en het stadium waarin het embryo zich omkeert met zijn hoofdje naar beneden – nog voor de geboorte – is hij zich bewust van elke stap die hij maakt en onderzoekt hij of hij alles doet om degene die hem ter wereld brengt vreugde te geven. Nadat hij geboren is – tijdens Yenika (het zogen) – ontwikkelt hij zich verder, zoals een baby in de armen van zijn moeder, op dezelfde manier is een mens in de armen van de Schepper.
Hij begint al met zijn verlangens te werken en legt zichzelf gedeeltelijk beperkingen op, elke daad die hij verricht ten bate van beperkingen en om te groeien, is alleen bedoeld om de Schepper vreugde te geven en zo groeit een mens. Het punt blijft het centrum van waaruit hij groeit, omdat hij het voldoende vindt om niet groter te worden dan een punt. Hij vindt dit belangrijk, hij wil niet meer hebben dan zijn basisbestaan en de rest, die hij aan dit punt moet toevoegen, is alleen bedoeld om de Schepper vreugde te brengen. Dit is zijn enige motivatie, bij alles wat hij doet: bij elke beperking en bij elke vreugde.
Hij is hier gelukkig mee, niet voor zichzelf, maar omdat hij de Schepper vreugde brengt. Op deze manier bereikt hij gehechtheid aan de Schepper, zoals dat bestaat tussen twee vrienden die van elkaar houden en elkaar aanvoelen.
From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/14/13, Shamati #53
Abonneren op RRS Feeder