Vraag: Hoe kan ik van ‘mij’ – ‘wij’ bereiken? Wat betekent het dat je de Schepper rechtvaardigt als iemand gelukkig is, niet omdat je zelf succes hebt maar omdat je vriend succes heeft?

Antwoord: Het punt is dat je je met je vriend moet verbinden en via hem de werkelijkheid moet voelen. Waaraan kan ik mijn toewijding aan mijn vrienden afmeten? Door te voelen hoe gelukkig ik me voel als zij gelukkig zijn en hoe verdrietig ik me voel als zij verdrietig zijn, door alleen deel van de groep te willen uitmaken om hen te helpen om de goede staat te bereiken.

Hierdoor ga ik ontdekken hoezeer ik eigenlijk het tegenovergestelde wil: wat voor vuur van haat en afgunst er in mij naar hen toe onthuld wordt en in welke mate ik hen niets goeds toewens omdat ik van deze gescheiden staat houd.

Hierin is heel veel werk te doen met het doel dat dit zelfonderzoek me tot de juiste conclusie zal brengen: Ik heb niets anders dan de vrienden met wie ik samen in het leven ben!

Als mijn vriend een probleem heeft, ga ik hiermee aan de slag alsof het een obstakel is dat tussen mij en de Schepper in staat. Daartussen is geen verschil. Ik zal mezelf, mijn ‘ik’, in deze situatie kunnen wegcijferen en ik zal me ook heel goed voelen naar de vrienden toe, dat wil zeggen dat ik er alles voor wil doen om ervoor te zorgen dat zij zich goed voelen, net zoals een goede moeder dat doet.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/10/13, Shamati #6

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Groepswerk - Geen reacties→

En Moses zei tegen hen: “Niemand mag er tot de volgende morgen van overhouden.” Maar ze luisterden niet naar Moses en enkelen lieten er tot de volgende morgen van over, toen krioelde het van wormen en het stonk, en Moses was woedend op hen. (De Torah, Exodus, BeShalach 16:19 – 16:20).

Dit gaat over gebrek aan geloof. Als je voor de volgende dag bewaart, ben je niet meer in de wereld van de Schepper, maar in je eigen wereld. Dit is een voortdurende strijd die een mens ten aanzien van alles moet voeren: om het verleden, het heden en de toekomst te beschouwen met betrekking tot zichzelf en anderen en alles wat er met de mens gebeurt – met dit ‘ik’ en mijn houding naar alles – te beoordelen volgens de vraag: waar word ik vrij van mijn ‘ik’?

Een mens is degene die streeft naar geven. Dit brengt een heel serieuze overgangsfase met zich mee: van ontkenning naar beperking, naar boven jezelf uitstijgen en nog een groot aantal andere voorwaarden. Probeer je portret eens op de grond te tekenen en er met je voeten op te stampen, hiervan wil je jezelf losmaken van je huidige ‘ik’. Voel jezelf in deze staten.

Reactie: Maar er bestaat nog een andere houding, zoals in de volgende grap: Er zit een man op het dak van een huis, om hem heen is alleen maar water. Er vaart een boot voorbij met mensen die zeggen dat zij hem willen redden, maar hij zegt: “Nee, de Schepper zal me redden.” Er vliegt een helicopter over: “Wij komen je redden.” “Nee,” zegt hij, “De Schepper zal me redden.“ En hij verdronk.

Antwoord: Dit is alleen maar een uiting van vreselijke trots: “De Schepper zal mij redden.” Dan identificeert een mens zich niet met de wereld en begrijpt hij niet dat de Schepper in alles aanwezig is: in de boot, in de helicopter, in alles. Hij verbindt dit niet met de Schepper. maar verdeelt de wereld in allerlei vakjes, gedachten en krachten. Dit gebeurt als je de Schepper niet als Eenheid ervaart.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 2/4/13

Filed under: Eenheid, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Schepper, Wereld - Geen reacties→

En zij trokken op van Elim en de gehele gemeenschap van de kinderen Israëls kwam in de woestijn Sin, die tussen Elim en Sinaï ligt, op de vijftiende dag van de tweede maand sinds hun uittocht uit het land Egypte.

En de gehele gemeenschap van de kinderen Israëls begon in de woestijn tegen Moses en Aäron te mopperen. En de kinderen Israëls zeiden tegen hen: “Waren we maar door Gods Hand in het land Egypte gestorven, toen we rondom de vleespotten zaten en volop brood konden eten; want jullie hebben ons naar deze woestijn laten wegtrekken om deze hele gemeenschap van honger te laten sterven.” (De Torah, Exodus, BeShalach, 16:1 – 16:3)

De zonen van Israël kwamen uit Egypte. Zij braken uit hun egoïsme en nadat zij door alle moeilijkheden waren heengegaan, stegen ze op naar het niveau van ‘Elim’, het niveau van Bina. ‘Elim’ komt van het woord ‘El’, dat ‘God’ betekent, de ‘Schepper’.

En toen kwamen ze in de woestijn Sin (‘Sina’ betekent ‘haat’ in het Hebreeuws), dit betekent dat zij tot haat vervielen, in een nieuw egoïsme en de berg Sinaï naderden, het belangrijkste punt van de uitingen van het ego. Natuurlijk begonnen zij te klagen, want alles waar ze doorheen waren gegaan, zowel goed als kwaad, voelde op hun huidige niveau als iets ondraaglijks! In deze staat kan een mens het egoïsme dat in hem gegroeid is niet verdragen: Het is beter om ten onder te gaan of te verdwijnen dan zo’n haat te voelen.

We spreken nu over een totaal ander gevoel van egoïsme. Zij gingen door alle afscheidingen van Egypte heen en nu beginnen zij alles in de correcte vorm te zien. De ‘berg Sinaï’ vertegenwoordigt de innerlijke staat van de mens, de innerlijke landkaart. Dankzij het feit dat hij door alle stadia is heengegaan – hij heeft geleerd, gezien, is overtuigd geraakt, voelde zichzelf, de anderen, de verhoudingen tussen mensen –  is hij nu in een staat waarin hij zijn haat naar anderen niet kan verdragen. Hij zou liever verdwijnen dan dit gevoel naar hen toe ervaren.

Daarom wil het volk Israël liever terug naar wat voor eerdere staat dan ook, liever dat dan deze houding naar anderen te voelen en te beseffen dat zij daar middenin zitten. Dit is een goed gevoel, het is een stap voorwaarts.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 2/4/13

Filed under: Egoïsme, Torah - Geen reacties→

Vraag: Waarom gaat de Schepper zo compromisloos met het schepsel om door hem voor onveranderlijke wetten te plaatsen? Waarom kan Hij niet meedogender zijn, zoals een vader ten opzichte van zijn zoon?

Antwoord: Een kind kan de strengheid van zijn vader nooit rechtvaardigen. Met zijn kinderverstand kan hij zijn vader niet begrijpen en zien wat in de toekomst de resultaten en de voordelen zullen zijn van de opvoeding die zijn vader hem geeft. Het kind wil de hele dag spelen, alleen maar snoep eten en tv kijken. Hij kan zijn ouders geen gelijk geven als zij steeds weer bepaalde dingen van hem verwachten en hij luistert met tegenzin naar hen, omdat hij voelt dat hij van hen afhankelijk is, maar niet omdat hij hen gelijk geeft.

In spiritualiteit is alles veel ingewikkelder omdat wij niet voelen met hoeveel vriendelijkheid de hogere Voorzienigheid met ons omgaat. In de wereld van het kind geldt niet dat wat hij niet wil betekent dat hij moet veranderen: als een kind gehoorzaamt, zijn huiswerk doet en de rommel die hij maakt opruimt, kunnen zijn ouders verder niet over hem klagen, want meer kunnen zij niet van hem verwachten.

Maar in de spirituele wereld ligt het anders. Daar ben je altijd iemand die de wet breekt, want je komt daar om te beginnen met gebroken kelim (vaten). Je wordt vriendelijk behandeld en de methode van correctie wordt aan je geleerd: er wordt een groep voor je georganiseerd, net zoals een kleuterschool, met iemand die voor je zorgt en met allerlei speelgoed. Dit is genade en een enorm grote Hulp van Boven, al je zonden zijn vergeven en je krijgt op alle mogelijke manieren steun, zodat je tot op zekere hoogte correctie bereikt en dingen gaat begrijpen.

In onze wereld vatten we ‘opvoeding’ op als een dwang die aan kinderen opgelegd wordt. Maar in de spirituele wereld is dwang onmogelijk. Ik kan zien dat een student jarenlang niet verandert, steeds weer dezelfde fouten maakt, in dezelfde valkuilen stapt en ik kan er niets van zeggen. Ik was net zo en het gaat op het hele pad zo door.

Dit is ons pad en we kunnen er niets aan veranderen. Tot op het moment dat een mens de les, de methode en de Torah zelf ontdekt kan hij niet verder komen. Dit kan niet onder dwang, maar alleen doordat een mens dit inziet.

Daarom kunnen we niet klagen en zeggen dat we overheerst worden door een wrede vader, ondanks alle verschrikkelijke gebeurtenissen in onze geschiedenis. We kunnen ze niet rechtvaardigen, maar later zullen we inzien dat alles wat de hogere Voorzienigheid doet uit Liefde voortkomt. Hoewel we dit in onze huidige situatie niet kunnen rechtvaardigen, omdat we hier nog te ver van afstaan, maar als we de waarheid ontdekken zullen we zien hoe groot de correctie was die hierdoor plaatsvond.

“Hij heeft een wet gegeven die niet gebroken kan worden”, dit betekent dat er één wet is. Er is Licht en een kli (vat) en zij zijn tegengesteld aan elkaar, dit is de wet. Later, als zij met elkaar verenigd zijn, treedt hierdoor de wet van evolutie in werking, namelijk de wet van gelijkvormigheid. Dit alles komt uit één Gedachte voort, uit één wet.

Uiteindelijk is het de bedoeling dat ik een staat bereik, waarin ik mij vanuit mijn eigen wil aan deze wet wil houden, alsof er niemand anders bestaat, alsof er geen Schepper bestaat. Als ik word zoals de Schepper en naar Zijn schepping kijk zoals ik er volgens deze wet naar moet kijken, wil dat zeggen dat ik gelijkvormigheid met de Schepper heb bereikt.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/6/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Waarneming - Geen reacties→

De correctie die we moeten maken is verdeeld over veel handelingen, in kleine gedeelten, en geleidelijke veranderingen die ons het gevoel van tijd geven. Hierdoor ontstaat het gevoel van tijd, we ervaren tijd omdat we vandaag werken en verwachten dat we morgen uitbetaald worden. Maar zo’n gevoel is bedrog.

De correctie bestaat uit het volgende: stel jezelf voor dat je nu al in een gecorrigeerde, volmaakte staat bent waarin grote overvloed is. We missen nu de verbinding met het Licht, de juiste houding, de intentie en de eigenschap van geven. Als je dit alles verkrijgt, ontdek je dat de verhulling alleen gold voor jou en dat je altijd al in het Licht van Ein Sof (Oneindigheid) was, maar je kon het nog niet voelen en begrijpen.

Dat kwam omdat je de eigenschap van geven niet waardeerde. Je dacht dat het niets waard was, zelfs nog minder dan niets. Dus je kon het niet voelen of je voelde zelfs het tegenovergestelde ervan: in plaats van altruïsme en geven voelde je de eigenschap van ontvangen, het ego.

Dus al ons werk gaat erover om het werk zelf als de beloning te zien, namelijk elk moment dat ons de mogelijkheid wordt gegeven om ons in te spannen om meer Corrigerend Licht naar ons toe te trekken en zo meer eigenschappen van geven te bereiken en dankbaar te zijn voor het kwaad dat wordt onthuld. Het kwaad geeft de plaats aan waar de correctie noodzakelijk is, waar voor ons het geven ontbreekt.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/5/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Geven, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Komt er genoeg Haman (egoïsme) in ons naar boven om de groep in ons hart te blijven dragen en te handelen met het doel om de Schepper vreugde te brengen?

Antwoord: Nee, het is niet genoeg. We moeten nog steeds heel veel egoïsme aan onszelf toevoegen. Het zal toegevoegd worden in de mate waarin wij ons betrokken voelen bij onze onderlinge verbinding en bij disseminatie (verspreiding van Kabbalah), maar het meest bij de verbinding.

Het egoïsme dat we nu nodig hebben is het egoïsme dat we tussen ons zullen onthullen als we aan een ronde tafel zitten. Dit egoïsme zal op een zodanige manier werken, dat we elkaar willen afwijzen. We zullen niet aan gezamenlijke activiteiten willen meedoen, we zullen het niet met elkaar eens zijn, misschien zullen we zelfs van elkaar vervreemden. En dit is nu juist het egoïsme dat we nodig hebben.

Het moet nog groeien. Maar het zal alleen toenemen als we begrijpen hoe we ermee om kunnen gaan en het met vreugde tegemoet treden.

From the Fundamentals Lesson 2/24/13

Filed under: Egoïsme - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik Haman van Mordechai onderscheiden?

Antwoord: Haman is ons eenvoudige, directe egoïsme: “ik wil het, ik heb het nodig. Ik wil de baas over iedereen zijn, ik wil groot zijn… ik… ik … ik….” Het is bovendien niet alleen het egoïsme waarmee we zijn geboren, maar ook het egoïsme dat we in de groep cultiveren.

Als we elkaar binnen de groep op een goede manier gaan behandelen: samen de maaltijden voorbereiden, samen studeren (we zijn goede mensen, we zijn vrienden), breekt er opeens iets onverwachts tussen ons uit: wantrouwen, afkeer, vijandigheid. Dit is het tweede soort egoïsme dat zichtbaar wordt als resultaat van onze pogingen om dichter bij elkaar te komen, en dat wordt ‘Haman’ genoemd. We moeten het zo goed mogelijk onthullen en er niet bang voor zijn.

Daarom is het nodig om onszelf voor te bereiden op het feit dat er heel veel serieuze onthullingen van egoïsme voor ons liggen die onze verbinding van eenheid in één Kli (vat) tegenwerken, de enige plek waar we de Schepper kunnen onthullen. Dit is namelijk egoïsme dat duidelijk tegen de Schepper gericht is.

From the Virtual Lesson 2/24/13

Filed under: Egoïsme, Feestdagen, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik het hele jaar het Licht van Purim vasthouden?

Antwoord: Het is niet nodig om iets vast te houden, dat is verkeerd omdat het een egoïstische vorm is van de wens om vast te grijpen, te bezitten, de baas te zijn. Het maakt me niet uit wat er het volgende moment zal gebeuren!

Als ik me in de eigenschap van geven bevind, zoals Mordechai, heb ik niets anders nodig! Het is het belangrijkste om gelijkvormig aan de Schepper te zijn en alleen dat belangrijk te vinden.

Daarom moet je niet nadenken over hoe je snel vervulling kunt bereiken en als een ballon wordt opgeblazen. Integendeel, je moet erover nadenken hoe je die eigenschap kunt bereiken wanneer geen enkele gebeurtenis je kan beïnvloeden of raken. Je doet voortdurend niets anders dan je van jezelf losmaken en hoger en hoger boven jezelf uit te stijgen om uitsluitend in de eigenschap van geven te zijn.

En het feit dat je zo’n gezonde eetlust hebt: ‘ik wil me de hele tijd goed gevuld voelen’, is ook goed. Het is nuttig, het drijft een mens voorwaarts. Dus, ga door!

Tenslotte zul je alleen nog tevreden kunnen zijn als het Licht van Hassadim en het Licht van Hochma, Malchut op een evenwichtige manier zullen vullen. Dan zul je werkelijk je hele Malchut kunnen vullen, al je wensen, samen met de hele wereld. Maar alleen …. absoluut niet.

From the Virtual Lesson 2/24/13

Filed under: Egoïsme, Groepswerk, Licht - Geen reacties→

Vraag: Wat voelt een echtpaar als zij zich in de ‘gezamenlijke ruimte’ bevinden en je partner en jij elkaar begrijpen en aanvoelen?

Antwoord: Een ‘gezamenlijke ruime’ heeft betrekking op compleet wederzijds begrip binnen bepaalde grenzen. Gewoonlijk ontstaat dit in de houding naar de kinderen. Door de gezamenlijke zorg voor hen en doordat de kinderen belangrijk voor hen zijn, raken de partners met elkaar verbonden. Ogenschijnlijk zijn dit uiterlijke factoren en hebben ze niet met ons te maken, maar ze spelen een rol. Als je geen kinderen hebt, is het moeilijker om punten van verbinding te vinden.

We moeten kijken naar de dingen waarover we het eens zijn, naar iets gemeenschappelijks waarin we met elkaar overeenstemmen, elkaar begrijpen en ons met elkaar verbinden, hoewel we in het begin ieder een andere mening hadden. Maar we raken zo gewend aan deze concessies, dat we niet meer zonder kunnen. Zelfs als we de verschillen tussen ons zouden kunnen corrigeren, zouden we het niet eens willen. We voelen dat al deze contrasten een mogelijkheid bieden voor een speciale verbinding. We zijn al zo ver dat we begrijpen dat er zonder die verschillen geen eenheid zou zijn.

Al die ‘ruwe plekken’ helpen ons om ons te verbinden. Dankzij het feit dat ik toegeef en dat mijn partner toegeeft, voelen we onze verbinding. Zonder onze wederzijdse concessies zou er geen verbinding zijn. Als we het vanaf het begin over alles eens zouden zijn, zouden wij het contact niet voelen. We zouden ons als hetzelfde voelen. Als we toegeven, geven we ons ego niet op, maar we bouwen een verbinding die daar bovenuit gaat, zoals er geschreven staat: “Liefde zal alle zonden bedekken.” Daarom blijven deze sterke verbinding en de innerlijke tegenstelling bestaan, maar daarboven groeit de liefde steeds hoger.

De ‘gezamenlijke ruimte’ is ons dubbele, gezamenlijke ego, dankzij het bestaan hiervan verbindt het ons steeds sterker en wordt het voor ons mogelijk om de verbinding tussen ons te voelen. We moeten voortdurend zorg dragen voor deze ‘gezamenlijke ruimte’, ons er bewust van maken en proberen om deze ruimte uit te breiden naar verschillende soorten verbindingen, van het fysieke naar het spirituele.

From a “Talk About a New Life” 7/25/12

Filed under: Egoïsme, Huwelijk - Geen reacties→

Als we de integrale wetten aan iemand uitleggen, moeten we  een kleine wetenschapper van hem maken. Hij moet gaan begrijpen waar hij is, wat de wereld werkelijk rond maakt en hoe door de natuur alles vervuld wordt. Wij worden door de natuur gedomineerd, wij bevinden ons er niet boven of buiten. Wij zijn hier immers ten gevolge van het plan en de programmering van de natuur! We zien dat dit plan en deze programmering concreet bestaan.

Mensen hebben ooit gedacht dat alles óf bij toeval gebeurde óf zij schreven alles aan de Schepper of een andere factor toe. Bestaat er toeval in de natuur? Alles is vooraf bepaald. Er bestaat geen toeval! We denken dat er toeval bestaat omdat we maar de helft van een verschijnsel zien en de andere helft niet waarnemen.

In de natuur is alles met elkaar verbonden volgens uiterst belangrijke wetten, die we serieus moeten nemen. Wij bestaan erin en erdoor. Plotseling zegt iemand die binnen deze wetten leeft waardoor hij kan bestaan: “Ze bestaan niet.” Zo iemand begrijpt niet eens hoe diep hij in een dergelijke onzin is weggezakt, en dan denkt hij nog dat hij slim is!

Hoe zou je boven de natuur kunnen leven? Wie ben jij? Een of ander klein mensje op de rand van een klein sterrenstelsel? Ik begrijp dat een klein kind denkt dat het groot is, maar als we vanaf de zijlijn naar onszelf kijken, wie zijn wij dan? Wat zijn wij? Kijk eens naar wat een storm of een tsunami aanricht!

Wij zijn maar in één ding groot: in het maken van wapens die tegen onszelf gericht zijn, alleen maar daarin. Waar kunnen wij trots op zijn! Wat scheppen wij? Niets goeds. Wij doen niets anders dan onszelf en onze omgeving vernietigen.

Waar anders zien we die neiging, een dergelijke beweging, in de natuur?! Waar is het gezond verstand als een mens tegen zijn eigen bestaan ingaat? We zijn erger dan dieren.

Dieren zorgen optimaal voor zichzelf, ze bestaan instinctief door de wetten van de natuur. Wij hebben echter meer hersenen gekregen van de natuur, extra verlangens en we gebruiken ze alleen om onszelf te vernietigen. Wat voor soort hersenen hebben wij dan? Volkomen tegengesteld! Ons egoïsme doodt ons.

Gezond verstand bestaat uit een objectieve studie van de wereld om ons heen en jezelf zo ontwikkelen dat je overeenstemt met de optimale staat die in deze wereld aanwezig is.

From KabTV’s “Integral World” 11/27/12

Filed under: Educatie, Egoïsme, Natuur, Wereld - Geen reacties→