De wereld wacht. Zij weet dit nog niet, maar zij heeft dit hard nodig. Daarom moeten jullie zo spoedig mogelijk opstaan en klaarstaan om de functie van gids op je te nemen.

Het is nu duidelijk dat regeringen niet in staat zijn om de wereld te besturen. Deze wereld volgt in haar gedrag de materiële wetten niet meer. Die periode is voorbij.

De twee werelden zijn elkaar zo dicht genaderd, dat de spirituele ‘inductie’ van Boven al op ons inwerkt, al voelen we het nog niet zo duidelijk. De mensheid moet nu op de juiste manier ontwaken en dit is jullie taak.

Voor dit doel moeten jullie je echter met elkaar verenigen. Ik kan geen schreeuw om hulp in jullie plaats uiten. Pas als je je steeds meer werkelijk gaat verbinden met de vrienden, zul je de juiste afstemming vinden. Het belangrijkste hierin is om je tot één geheel aan elkaar vast te hechten, zodat alles zal samensmelten. Ik kan dit niet voor jullie doen, omdat het hier gaat om de kalibratie van de gemeenschappelijke verlangens, om kelim (vaten) die in eenheid met elkaar verbonden zijn.

From the Arava Convention 2/25/12, Lesson #6

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Groepswerk, Verspreiding van Kabbalah, Wederzijds Garant staan, Wereld - Geen reacties→

Wij moeten bijeenkomen en een heel serieuze spanning tussen ons opbouwen, zodat de druk – zoals bij een atoomexplosie – geboorte zal geven aan het Licht, dat binnenin verborgen is. De innerlijke druk zal Het onthullen.

Daarbij moeten we gewoonweg, tijdens alle conventies die wij tot de zomer houden, door bepaalde staten heengaan. Anders zullen wij merken, dat wij en de hele wereld, onder een andere Voorzienigheid komen te staan, die zeer onwenselijk is. Wat wij doen is absoluut noodzakelijk! Het is niet alleen voor ons, maar voor iedereen, voor de hele wereld.

Nu is alles ervoor gereed, de sfeer en de situatie, maar het kan in de toekomst veranderen. Daarom ben ik zeer gehaast en jaag ik iedereen op.

Ik hoop dat wij dit serieus nemen! Ik ben heel blij, dat de groepen over de hele wereld dit begrijpen en voelen, dat ons geboortemoment nabij is en dat wij er doorheen moeten! Wij moeten onszelf door de Machsom (barrière) heen duwen! We zijn daar al, maar aan de andere kant.

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Groepswerk - Geen reacties→

Een mens heeft ook hulp van Boven nodig om tot absolute wanhoop te komen. Als mens alleen zijn wij daar niet toe in staat. Het is iets groots om je grens te voelen: dit ben ‘ik’, en dit is niet langer ‘ik’. Alleen de Schepper kan dit teken geven, deze grens laten voelen, de grens tussen Hem en mij.

Wij doen allerlei dingen met allerlei trucjes erbij, totdat we plotseling wanhopen, we zien er het zogenoemde ‘vonnis van de Hemel’ in, waarvan de betekenis is: een teken van Boven. Baal HaSulam schrijft: “Er is geen gelukkiger staat in de belevingswereld van een mens, dan wanneer hij zich wanhopig voelt over wat hij zelf kan ….” Deze staat komt naar een mens toe van de Schepper, men zit volkomen vast.

Wij waren bezig met het bijeen brengen van onze kleine inspanningen, een voor een, en dan ontvangen wij ze, tegelijkertijd, ze zijn al tot één geheel geworden. Wij stoppen onze inspanningen niet in een of ander doosje, nee, zij verzamelen zich tot één gezamenlijke kli (vat), en het resultaat komt van de Schepper. Niemand weet wanneer het zal gebeuren. Daarom vond de uittocht uit Egypte plaats in haast en duisternis.

Wanneer wij proberen om eenheid te bereiken, beginnen wij er samen aan te werken, en dan ontdekken wij plotseling de kracht van wanhoop, weerzin en machteloosheid. Deze wanhoop brengt ons tot een dringende vraag: wij hebben hulp nodig om ons met elkaar te verbinden. En wij schreeuwen het uit. Deze schreeuw wordt gevolgd door Hulp van Boven.

Het is dus onmogelijk om de Schepper te bereiken, zonder eerst innerlijke wanhoop te voelen en tot een gezamenlijke inspanning te komen. De Schepper is een Kracht, die juist onthuld wordt door gezamenlijke inspanning, gezamenlijk werk. In één enkel mens is de Schepper niet aanwezig. Het hogere Licht kan alleen aanwezig zijn in een kli, die in zekere mate gecorrigeerd is, één enkel mens is een “stukje, gebroken” van het geheel.

From the Arava Convention 2/25/12, Lesson #6

Filed under: Congressen, Eenheid, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Toen ik jong was speelde ik basketbal en ik herinner me, dat ons team betere resultaten bereikte als er meisjes op de bank zaten, die ons rustig support gaven. Maar als daar jongens zaten, was er geen inspiratie. Hoe zullen de vrouwen de mannen observeren in de groepen van integrale opvoeding: door video camera’s?

Antwoord: Af en toe organiseren wij picknicks met elkaar, uitstapjes en ontmoetingen. We leren elkaar kennen, maar eigenlijk heeft het geen zin. Ik hoef het gezicht van iemand niet te kennen.

Het gewicht van de vrouwen is eenvoudigweg voldoende, dat maakt mij duidelijk, dat het van mij afhangt en zij wachten op de manifestatie van mijn mannelijke aanleg, dit is voldoende. Zij mengen zich niet in ons werk, maar net zoals de spelers op het veld: wij moeten deze druk voelen.

Ik moet in mijn rug voelen dat het vrouwelijk deel naar mij kijkt, waardoor ik al die acties onderneem, niet vanuit trots of andere egoïstische impulsen, maar vanuit verantwoordelijkheid, omdat er verwacht wordt, dat wij een nieuw niveau bereiken. Dit is nodig.

Vrouwen pushen ons niet naar individuele heldendaden, maar juist naar het overstijgen van onszelf en naar eenheid. Tegelijkertijd verliest een ieder van ons zichzelf, maar samen bereiken wij de vorm van ‘Adam’.

From a “Talk on Integral Education” #10, 12/16/11

Filed under: Eenheid, Integrale Opvoeding, Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Het werk van de mannen aan integrale eenheid kost 7 à 8 uur per dag. Moet een vrouw evenveel tijd besteden aan studie?

Antwoord: Vrouwen hebben veel minder problemen dan mannen, omdat hun taak pas begint als zij hun werk gaan doen rondom de mannengroep.

Daarvoor houden zij zich bezig met theoretische studie en hierbij kan er geen enkel onderling contact zijn. Dit houdt in: discussies, rollenspellen en veel tijd die besteed wordt aan de opvoeding van de kinderen vanuit integraal perspectief, enzovoort, maar het gaat niet over de verhoudingen tussen vrouwen onderling, dat voelen zij als een aantasting van hun natuur.

De vrouwengroep begint pas aandacht te geven aan de mannen en hun onderlinge werk, als zij er aan toe zijn en als de mannengroep voldoende theorie heeft geleerd en al in het proces zit van praktische integratie met elkaar. Wij beginnen hen beetje bij beetje de grondbeginselen te leren van de hulp, die zij nodig hebben om de volgende staat te bereiken: de staat van eenheid, harmonie en de waarneming van de natuur op het volgende niveau van ‘Adam’ (de Mens), wat wij door deze vorm van eenheid kunnen bereiken.

De mannengroep bereikt de eenheid op eigen kracht, zoals een man allerlei dingen kan realiseren en voor voedsel zorgt.

De vrouwengroep helpt hen daarmee, inspireert hen, duwt hen vooruit, en werkt als een heel krachtig middel voor de mannen, zonder dit alles kunnen zij zich niet verenigen. De vrouwen moeten de mannen op een heel voorzichtige wijze beïnvloeden, zonder hun gevoel van verbinding te verstoren, zij moeten de mannen het gevoel geven, dat zij dit van hen verwachten, dat zij hen waarderen, hen inspireren en behandelen zoals een moeder dat met een kind doet.

Elke vrouw kan op die manier met de mannen omgaan en de mannen voelen de invloed van de vrouw. Daarom neemt de vrouwengroep een fundamentele rol op zich om de mannengroep verder te brengen naar eenheid, door hen te beïnvloeden met hun inspiratie en de verwachtingen die zij hebben, zoals een moeder: “Wat verwacht ik van mijn kind?” En het kind voelt dat de moeder een bepaald resultaat van hem verwacht.

Dit moet allemaal op een voorzichtige en zachte manier gedaan worden, zodat er geen gevoel van onverschilligheid in de mannen ontstaat of een negatieve reactie. Alles moet op een heel zorgvuldige manier gebeuren, in gepaste mate, en altijd gedoseerd.

Als beide groepen objectief naar zichzelf kijken, op afstand, voelen zij dat zij elkaar nodig hebben. Ik accepteer dat ik van de vrouwengroep steun en invloed nodig heb, inspiratie en dat zij iets van mij verwachten. Dit zal mij inspireren, mij steunen en mij helpen om resultaat te bereiken.

In het algemeen gesproken is er een enorme verscheidenheid aan invloeden door wederzijdse gevoelens en verwachtingen. Als dit alles plaatsvindt door indirect contact, op afstand, door ‘inductie’ van de vrouwengroep naar de mannengroep, zal het resultaat bestaan uit een juiste wederzijdse interactie.

En als resultaat daarvan bereikt de mannengroep eenheid met de hulp van de vrouwengroep. Deze eenheid wordt doorgegeven aan de vrouwengroep.

Maar deze groepen gaan niet in elkaar op, ze vermengen zich niet met elkaar, zij blijven bestaan als twee ‘cirkels’: de buitenste – die van de vrouwen en de binnenste – die van de mannen.

From a “Talk on Integral Education” #10, 12/16/11

Filed under: Educatie, Eenheid, Integrale Opvoeding, Vrouwen - Geen reacties→

Als een mens dichterbij de onthulling van de Schepper komt, voelt hij dat hij aan de voet van de Berg Sinaï staat. Enerzijds zijn daar al zijn kwade verlangens, anderzijds begrijpt hij, dat hij zijn verlangen om te ontvangen moet voorbereiden om de eigenschap van geven te verkrijgen, wat een afdruk is die Hij geeft. Dit is nodig om het Doel te bereiken en de Schepper te ontdekken. ‘Mens’ – Adam – betekent: ‘gelijk ‘ – Domeh aan de Schepper.

En zo maken wij, met elkaar, ons verlangen om te ontvangen gereed voor verschillende vormen van geven, zodat Zijn afdruk erin kan plaatsvinden. Dit is de staat van het geven van de Torah, waarover geschreven staat: “Jullie allen verschijnen vandaag …” Niet één, maar allen. Omdat wij de hogere Kracht alleen zullen onthullen in onze gezamenlijke eenheid.

Eigenlijk wordt er iets heel eenvoudigs van ons gevraagd: om de materie van ons verlangen voor te bereiden. Maar het is zo moeilijk voor ons, omdat het iets is dat niet meer tot onze wereld behoort. Het heet: wederzijdse insluiting, namelijk verbinding met elkaar. Wij moeten elkaar insluiten, namelijk met elkaar één geheel vormen, ons met elkaar verbinden door middel van ons verlangen, verder niets. Dan zullen wij de Makom (plaats) bereiken – die er vóór het breken van de kelim (vaten) was – waar het hogere Licht kan binnenkomen en Zijn afdruk kan maken.

Daarom maakt het niet uit wat we verder doen, als wij maar de juiste richting van verbinding aanhouden, om de Schepper te onthullen, zoals er geschreven staat: “Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén.” ‘Israel’ is de mens, ‘Torah’ is de kracht van het Licht dat ons verbindt en ons brengt naar het punt van ‘liefde voor de naaste als voor onszelf’. En de ‘Schepper’ is de Wortel, de Oorsprong, die ons Zijn afdruk geeft als wij ons verenigen.

Zo sta ik aan de ene zijde, in de groep, en de Schepper staat aan de andere zijde. En als Hij en ik in staat zijn om elkaar in de groep te ontmoeten, vindt daar de onthulling plaats.

Op deze wijze komen wij verder. Al ons werk bestaat uitsuitend uit de voorbereiding hiervoor. Dit zal gebeuren als wij ‘allen samen staan’.

From the Arava Arvut Convention 2/23/12 Lesson #2

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Wij moeten onze intentie voor eenheid vasthouden, omdat alles wat wij kunnen bereiken in deze nauwkeurig gerichte intentie verborgen ligt. Wat wij tijdens de lessen horen is niet zo belangrijk, maar het is belangrijk dat wij tijdens de lessen voortdurend kunnen werken aan de eenheid met al onze vrienden, over de hele wereld. In de mate waarin wij ons inspannen om ons met elkaar te verenigen, komen wij verder, en hierin ligt onze gehele vooruitgang.

Als wij ons werk tijdens de les niet doen, kan het ons wel een soort begrip geven, ons een klein beetje verder brengen, maar dit zal geen spirituele ontwikkeling zijn.

Wij kijken deze week naar de opnamen van de lessen van het congres in de Arava. Er doet zich een vraag voor: kunnen wij tijdens het kijken een eenheid bereiken die nog sterker is dan wat wij daar hebben bereikt? En als dat niet zo is, zouden we dan niet beter weer de gebruikelijke routine van de lessen kunnen oppakken? Het antwoord is aan jullie.

Het allerbelangrijkste hierin bestaat uit constant werken aan eenheid. Het gaat niet over hoeveel ik begrijp (dit is volslagen onbelangrijk), maar over de mate, waarin ik mij inspan voor eenheid. Want juist binnen die eenheid zal het voor mij mogelijk zijn, om te voelen waarover gesproken wordt.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/28/12, “Questions and Answers”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Het belangrijkste is om te gaan voelen, dat er geen wereld bestaat die van ons afgescheiden is, maar dat de hele wereld één groep is. Deze groep bestaat uit veel delen: uit verlangens en gedachten, die wij dichter bij elkaar moeten brengen en met elk ervan werken.

De hele natuur, behalve de mens, is afhankelijk van onze staat, van het niveau van gebrokenheid en verwarring in onze menselijke gedachten en verlangens, van het feit dat wij ver verwijderd zijn van deelname aan het werk in het gemeenschappelijke systeem, als partners. De gehele wereld, uitgezonderd de mens, is de afdruk van dit systeem, het gevolg ervan. De delen die om het innerlijke verlangen heen bestaan – de ‘mens’ genaamd – zijn er zuiver de kopie van, een toevoeging die rijst en daalt, samen met de bewegingen in de mens, die eraan werkt om zich te verbinden met het ene, enkele systeem.

Wij kunnen al zien dat de ontwikkeling van de mensheid, met alles wat daarin plaatsvindt, deze richting opgaat. De wereld ontwikkelt zich onbewust naar dit doel en voert zo het scheppingsplan uit. Wij bevinden ons nu in een vergevorderde fase, in een speciaal overgangsgebied tussen het niet en wel bewust zijn van de realisatie van dit plan.

Daarom maken wij, op elk niveau, een crisis in de wereld mee. In onze staat voelen we het ook op het menselijke niveau. De rest van de wereld ervaart het op het animale, vegetatieve en stille niveau. De crisis heeft tot doel om ons naar de verwerkelijking te brengen van het gehele proces, waarin wij ons bevinden.

De wereld die wij waarnemen is dus de projectie van ons bewustzijn. Deze wereld bestaat niet op zichzelf, maar is denkbeeldig, een illusie. Ons bewustzijn zal zich ontwikkelen en wij zullen gaan voelen, hoe delen van een verdeeld, gebroken verlangen zich met elkaar verbinden, zodat wij de wereld steeds meer juist door deze verbinding gaan voelen. Wij zullen alle andere delen, die om ons heen zijn, ervaren als slechts de schaduw van ons verlangen, dat tijdelijk bestaat via onze zintuigen en geleidelijk aan gaat verdwijnen.

Het proces dat wij nu meemaken, is uniek en ongelooflijk belangrijk. Het belangrijkste hierin is, dat het ons brengt tot de ontdekking van de motor, die het hele proces van ontwikkeling aandrijft, tot het programma daarvan. Hierna zullen wij de hogere Kracht ontdekken, de Schepper, die dit alles zo regelt om Hem te leren kennen aan het einde van dit proces, alsof Hij ons naderbij komt vanuit de mist, een wolk.

Alsof wij ons bewustzijn terugkrijgen en, nadat wij onbewust waren, tot handelen komen. Alsof wij uit de mist tevoorschijn komen en nu in staat zijn om de van elkaar gescheiden en gebroken delen – die wij waarnemen – met elkaar te verbinden, er één enkel beeld van te maken en zo te komen tot begrip en tot onze waarneming van de Schepper. Het beeld van de Schepper manifesteert zich in ons, zoals er geschreven staat: “Zijn Naam is over je uitgeroepen”.

Op deze wijze verkrijgen wij de eigenschap van verbinding, van geven aan elkaar, begrip en een heel sterke verbinding, alsof wij één persoon zijn. Dit is liefde. De afgescheiden delen, waarbij ieder deel zijn eigen functie heeft in het gezamenlijke systeem, smelten samen tot één geheel, dat voor één enkel Doel bestaat: de hogere Kracht onthullen en Deze in ons zichtbaar laten worden.

From the Daily Kabbalah Lesson 2/26/2012, Writings of Rabash

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Rabbi Elimelech uit Lizhensk, ‘Een Hemellichaam en de Zon’: Het belangrijkste is zich in liefde met elke vriend te verenigen, de Schepper te dienen met één hart, elkaar te helpen, de verbinding tussen ons te versterken en onze harten te laten samensmelten om één geheel te worden en de Schepper met hart en ziel te dienen.

In het algemeen gesproken bestaat al ons werk uit één handeling: onze harten te laten samensmelten om één geheel te worden en de Schepper met hart en ziel te dienen. Op deze manier corrigeren wij het breken van de kelim (vaten), wat speciaal voor ons geschapen is om de mate van onze afscheiding te onthullen en er overheen een brug van liefde te bouwen.

Wanneer wij op deze manier werken – met de hulp van een hindernis, die ons door Boven is gegeven, met de grootsheid van een brug die over de afgrond van ons egoïsme heen reikt – bouwen wij ons gemeenschappelijke, spirituele Partzuf en ontdekken wij de eeuwige werkelijkheid, die voor ons bedoeld is om in te leven. Wij zullen dus op onze weg zelfs nog meer klappen van afgescheiden zijn krijgen en wij zullen een verbinding van liefde bouwen, door voor elkaar garant te staan, door eenheid, en we zullen elkaar aanvullen als een volmaakt afgestemd mechanisme van een integraal systeem. Elke keer opnieuw moeten we naar perfectie verlangen. Defecten en nieuwe details, die aan ons systeem moeten worden toegevoegd, zodat het volmaakt kan worden, zullen aan ons onthuld worden. En wij zullen blijdschap voelen bij het vinden en vaststellen van deze details, omdat correcties ons naar werkelijke perfectie leiden.

Wij moeten blij zijn als het kwaad aan ons onthuld wordt. Ik ben vreugdevol en verheug mij in zichtbare en verborgen gebreken, schrijft Baal HaSulam in de Igrot (Brieven) 5, p. 11. Hij vervolgt: Ik betreur dit heel diep en ik uit mijn klachten over de gebreken, die nog bedekt zijn en ertoe bestemd zijn om ontdekt te worden, want er is geen hoop aanwezig voor een verborgen corruptie ….

Het is dus van het hoogste belang dat gebreken onthuld worden. Wij moeten ze met vreugde accepteren. Als een mens op de juiste wijze met een groep verbonden is, accepteert hij alle hindernissen, problemen en moeilijkheden met vreugde, omdat hij begrijpt dat – als hij ze overstijgt en daar bovenuit de juiste verbinding bouwt – aan hem, boven alle kwaad, kennis, wijsheid en liefde onthuld zullen worden. Hoe dieper de afgrond van het kwaad is, hoe verder hij de spirituele hoogte beklimt en de eeuwige wereld van de Schepper waarneemt.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/19/12, “Advice for the Arava Convention”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Ik wil graag dat wij het werk tijdens de Conventie in de Arava woestijn zo goed mogelijk doen. Wat moeten we innerlijk doen om succes te bereiken.

Antwoord: Het is moeilijk. Ik moet mijzelf voortdurend analyseren, vragen stellen en op zoek gaan naar de antwoorden, vallen en opstaan. En ik moet alle problemen uitsluitend oplossen door mij te verenigen met de vrienden. Op deze manier wil ik voor iedereen een voorbeeld zijn.

Voor één mens is succes niet mogelijk. Het moet door iedereen samen bereikt worden. Dit betekent, dat ik uitsluitend zorg draag voor ons gemeenschappelijk verlangen. Het is niet belangrijk wat ik voel, maar wat wij voelen. Ik stijg niet boven iets uit en ontdek dan iets, maar wij stijgen en ontdekken het. Het gaat altijd over wij, want ik besta helemaal niet. Ik wil in deze ‘soep’ leven. Het woord ‘ik’ en mijzelf voelen moet ik thuis achterlaten.

Bovendien is wij niet zomaar een groep vrienden bij elkaar of een ‘eenheid van bijzondere krachten’. Dat is allemaal maar spel, maar in werkelijkheid is ‘wij’ een ziel. Deze bestaat niet uit deeltjes die zich met elkaar verbinden, maar iedereen is daarin met elkaar versmolten tot één. Dit heeft geen betrekking op wat wij nu zijn. Het gaat hier over een nieuwe creatie die nu wordt geschapen.

De spirituele essentie, die wij willen vormen, bestond namelijk eerder niet. Eerder was er alleen een gebroken Reshimo, die er naartoe leidde. Nu proberen we, met al onze inspanning, om uit de wereld Nikudim een ziel te vormen, deze ziel zou in die fase gecorrigeerd worden, maar werd in ons belang gebroken.

69209]
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/8/12, “Introduction to the Study of Ten Sefirot”

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→