Alles hangt af van de berekening, van het besluit dat vanaf het begin werd geaccepteerd. Een mens verschilt van een dier in het feit dat hij een Rosh (hoofd) heeft waarmee hij beslist hoeveel Licht hij kan ontvangen om te geven. De verlangens waarmee ik ontvang worden de Toch (romp) van de spirituele Partzuf (het lichaam) genoemd. Waar ik niets kan ontvangen, heet de Sof (het einde).

Hieruit volgt dat ik door dit besluit mijn werkelijkheid, en alle delen van mij, in drie delen verdeel. Het deel waarin ik een besluit ontvang is de Rosh, het is het belangrijkste deel van mij, hieraan dank ik dat ik mens wordt genoemd en verschil van een dier.

Een dier heeft alleen maar verlangens, zonder de verdeling tussen een hoofd, een romp en een einde. Dit betekent dat het wordt gedomineerd door het Directe Licht dat van invloed is op het dier en het reageert dienovereenkomstig. Temidden van deze invloeden is er geen hoofd, geen restrictie.

Daarom is een dier volkomen instinctief gekoppeld aan de Schepper. Een dier maakt geen fouten, maar voert altijd de opdrachten van de Schepper uit. Engelen behoren daarom tot het dierlijke niveau.

Maar de mens vraagt zich af hoe hij op de Schepper kan lijken en dus maakt hij fouten. Hij heeft een hoofd waardoor hij onafhankelijk wordt! En daardoor gebruikt hij niet heel zijn verlangen maar verdeelt hij het en zo bouwt hij een geestelijke Partzuf.

Eerst hebben we alleen maar een verlangen en wij brengen een restrictie aan over dat verlangen. Op deze manier krijgen we de mogelijkheid om te overwegen hoe we ons verlangen anders kunnen gebruiken, dan werken we met de Rosh.

We werken met de Rosh tegen het verlangen in, niet volgens mijn wensen maar volgens mijn berekening, dit wordt een Masach (scherm) genoemd. Dit betekent dat de Masach bestaat uit: verlangen + restrictie + besluit om op de Schepper te lijken, mijn doel wordt gebouwd met de Rosh en de intentie.

Deze begrippen moeten we ons zo vertrouwd mogelijk maken, omdat wij ons er al in bevinden. We hoeven alleen maar te verhelderen waar de Rosh is, waar de Masach, waar de restrictie en waar de intentie, hoe ik kan ontvangen en hoe ik het verlangen van hier naar daar kan verplaatsen.

Ik ben als het ware op dieet en ik kies een gerecht uit dat bestaat uit wat ik mag eten en hoeveel en ook wat ik niet mag eten. We maken een soortgelijke berekening met de Rosh van de Partzuf en daarna voeren we dit besluit in het lichaam uit. Het is allemaal heel duidelijk, de enige vraag is: voor wie doe ik dit?

Dit is de enige vraag, het gehele verschil tussen het fysieke en het spirituele ligt hierin. In de fysieke wereld zijn we op dieet om er mooi en gezond uit te zien. In de geestelijke wereld doen we dit echter met een heel andere intentie: in de hoop dat wij blijdschap aan de Schepper schenken.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/23/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritueel Werk | Add Comment/Ask Question→