Mening: (Nicolas Barré, plaatsvervangend hoofdredacteur van Les Echos): “Eerder dit jaar bevonden zeventien landen van de eurozone zich dichter dan ooit bij de afgrond. Geen van de twee meest urgente problemen is opgelost. De Europese leiders hebben lang geleden hun AAA-status op de financiële markt verloren. Ze hebben het uitermate moeilijk, creëren voorwaarden, rekken tijd, kortom, ze laten hun onvermogen zien om borg te staan voor Griekenland, een land dat goed is voor slechts ongeveer 3% van het totale inkomen van het continent.”

“Men krijgt de indruk dat men machteloos is, en toch hebben we vanaf het begin van het jaar vier waarschuwingssignalen gezien, die aangaven dat er een ramp op komst is.”

“Als eerste het onvermijdelijke Griekse faillissement. Als tweede de groei van het wantrouwen naar alle landen van de eurozone, uitgezonderd Duitsland. Als derde de bevriezing van de transacties tussen de banken, omdat zij elkaar niet langer vertrouwen. Als vierde een korte termijn daling: kredieten dalen, voor zowel staten als bedrijven.”

“Er is werkelijk een sprong voorwaarts nodig om te voorkomen dat het hele Europese financiële systeem besmet zal worden, waardoor het hele continent in een afgrond kan storten. Er is nog maar weinig tijd over. ”

Mijn Commentaar: Misschien zullen we ons, vanaf het laagste punt van de val, gaan realiseren dat het noodzakelijk is om het hele systeem van sociale en economische verhoudingen te herzien en het opnieuw op te bouwen, op basis van vertrouwen en gelijkheid. De tegenovergestelde processen leiden ons immers naar de ondergang.

Filed under: Crisis, Economie, Maatschappij - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→

Vraag: Wat brengt de Schepper meer vreugde: als we Zijn liefde ervaren en die liefde aan Hem teruggeven of als we die liefde doorgeven?

Antwoord: In feite voelt geestelijke liefde niet zoals aardse liefde. Natuurlijk – om het in aardse taal uit te drukken – brengen we de Schepper vreugde door andere mensen dichter bij Hem te brengen. Deze woorden zijn echter misleidend.

Pas nadat we de eigenschappen van Bina hebben verkregen, zullen we begrijpen waar dit alles over gaat. Zonder het Licht van Hassadim kan een mens helemaal niet spreken over liefde, omdat hij denkt vanuit zijn eigen verlangens, maar niet vanuit de verlangens van de ander. Hoe kunnen we het dan liefde noemen?

We spreken van liefde, als ik het verlangen van de ander ervaar als dat van mijzelf, als ik wil wat de ander verlangt. Ik wil het zelfs nog meer voor die ander dan ik het voor mezelf zou willen. De afstand tussen ons maakt mijn lijden alleen maar groter, want het ontbreekt die ander aan vervulling en ik wil zijn verlangen nog meer vervullen. De afstand tussen ons wordt een versterker van mijn inlevingsvermogen in de ander.

Deze gesteldheid ontstaat vanzelf, automatisch: op die manier denk ik, zo neem ik verlangens waar. En dit is de redding, het wonder. En over wat voor liefde spreken we tot dat moment? Als ik liefheb draag ik zorg voor de verlangens van de ander, boven mijn eigen afwijzing en tegenstrijdigheid uit. Ik ontdek mijn egoïsme en ik werk in de middellijn, dat is liefde.

Immers, mijn ziel is buiten mij.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2011, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Wanneer iemand naar een cursus voor integrale educatie komt, gaan we hem vertellen over de prachtige integrale wereld, die we nu al aan het bouwen zijn. Maar nu leeft hij in een verschrikkelijke wereld die druk op hem uitoefent. Waar kan hij de motivatie vinden om op dit pad te blijven?

Antwoord: We moeten mensen opvoeden, dan zullen zij hun wereld opbouwen. Wanneer grote massa’s mensen geleidelijk aan gaan veranderen, zal dit uiteraard leiden tot een verandering in de situatie van de samenleving, in de structuur ervan, en in de interactie tussen de volwassenen. Wanneer deze ‘volwassen kinderen’ opgroeien, zal alles veranderen.

We moeten echter beginnen met het individu, omdat hij het middelpunt van alles is. Dan zullen de onderlinge verhoudingen in de samenleving geleidelijk aan veranderen. Kinderopvang, school, familie en activiteiten voor kinderen moeten met elkaar in verbinding gebracht worden om een generatie te creëren, die onze wereld zal veranderen, omdat de wereld door het rijpingsproces zal veranderen.

From a “Talk on Integral Education” 12/13/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→

Er is een regel: “Als je Mij één dag verlaat zal ik jou twee dagen verlaten.” Dezelfde regel vinden we terug in: “Onthul één deel en verberg er twee”… deze voorwaarde gaat vooraf aan de vorming van de kli (vat).

Het heeft een bedoeling dat de mens kan falen, dit wordt bedoeld met: “Als je me één dag verlaat”, daarna heeft hij twee dagen werk om zichzelf te corrigeren. De betekenis hiervan is, dat hij het niveau waarop hij zich bevond verlaat, valt en zondigt. Hij valt naar een nog lager niveau. Niet naar min één (-1), maar naar min twee (-2), daarna moet hij opstijgen maar het tweede niveau, naar plus 2 (+2).

Als hij eindelijk bij +2 aankomt valt hij naar -3 en dan moet hij opstijgen naar +3. Op deze manier komen we verder, dit komt allemaal ten goede aan onze vooruitgang. Als we vallen moeten we twee maal zo hard werken.

Het belangrijkste hierbij is, dat je je vasthoudendheid niet verliest, dat je niet stil blijft staan omdat je merkt dat je geen enkele beloning krijgt. Het is elke keer nodig, dat we een grotere beloning vinden, die steeds meer losstaat van dit fysieke leven. We moeten leren om de beloning af te wegen tegen wat voor het geheel goed is: in welke mate kan ik werken zodat anderen kunnen ontvangen.

Ik moet mij hiervoor inspannen, zodat het corrigerende Licht mij dichterbij de houding zal brengen, die mij steeds meer bereid maakt om ten dienste van anderen te werken en niet voor mijzelf. Hieraan wordt mijn vooruitgang afgemeten.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/18/12, Shamati #108

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Niemand komt uit zichzelf bij een groep Kabbalisten, omdat hij er behoefte aan zou hebben of op zoek is naar vrienden. Als iemand gezelschap nodig heeft, gaat hij op zoek naar een café of een club, maar niet naar een groep, waar mensen de wijsheid van Kabbalah bestuderen.

Een mens komt tot een dergelijke groep vanuit een innerlijk verlangen. Dit verlangen is wakker gemaakt in het hart en zorgt ervoor, dat iemand intuïtief voelt, dat hij hier het antwoord kan vinden voor de innerlijke roep. Hij voelt dat er hier iets bijzonders is, hoewel hij niet precies weet wat, maar zo voelt hij het onbewust.

Zo hij komt naar deze plek, wanneer hij voelt dat het op de een of andere manier verbonden is met zijn innerlijke verlangen. Hij weet niet waarom hij komt, hij wordt er door Boven naartoe geleid. Zoals er geschreven staat: “de Schepper legt iemands hand op de goede bestemming en zegt hem: Neem!.”

Als hij echter een poos studeert en door verschillende staten heengaat (dat kan maanden in beslag nemen en zelfs jaren), begrijpt hij tenslotte, dat hij niet de kracht heeft om alleen verder te gaan, maar dat het alleen mogelijk is als hij zich verbindt met dezelfde verlangens die zich in anderen bevinden.

Vanaf dat moment gaat hij op zoek naar een groep, hij begrijpt namelijk beter, dat hij het gewenste doel niet alleen kan bereiken, dat hij daarvoor anderen nodig heeft. Hij voelt dat hij een groep nodig heeft, liefde van vrienden. Daarom begint hij een speciale band op te bouwen met anderen, die ook studeren, zodat zij samen een groep kunnen gaan vormen.

Tot die tijd is het geen groep, maar gewoon een aantal mensen die bij elkaar zitten … als je je verbinding met degenen die samen met jou studeren niet voelt, en je niet begrijpt dat je zonder hen het Doel niet kunt bereiken, spreek je niet over vrienden en heb je geen groep. Je moet deze connecties opbouwen, als je resultaat wilt bereiken.

Dit moet allemaal duidelijk gaan worden, dus het kost veel tijd. Er zijn mensen die 20 jaar lang studeren en luisteren en het er zelfs over hebben, maar zij hebben het innerlijke verlangen nog niet, het begrip vanuit het hart, dat er een verbinding moet zijn met de anderen, omdat je anders niet in staat zult zijn om jezelf te vervullen. Ze hebben dit innerlijke besluit niet. Het Doel en de groep zijn niet met elkaar verbonden.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/20/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Wanneer we in de wereld van geven geboren worden, maken we er eerst kennis mee, zoals iemand die aan een nieuwe baan begint en wat tijd krijgt om te wennen en de nieuwe werkplek te leren kennen. Tijdens die periode wordt hem alleen maar geleerd wat er gedaan moet worden, dat leert hij en verder produceert hij nog niets.

Je kunt het ook vergelijken met een klein kind, dat alleen maar hoeft te luisteren en te leren, dingen te bekijken en ervaringen op te doen. Het maakt niet uit of hij fouten maakt of rare dingen doet. Dan wordt hij gecorrigeerd. Dit betekent, dat er in de geestelijke wereld eerst met ons als kleine kinderen wordt omgegaan.

Dit alles komt, nadat we grote inspanningen hebben geleverd om de Machsom (de barrière) over te gaan en we in de nieuwe wereld van geven gaan leven. Met betrekking tot al ons eerdere werk heet de tijd na onze geboorte ‘parkeren’ en Chanukah symboliseert dit (‘Chanu-kah’– zo geparkeerd). Een mens bereikt een aangename situatie. Hij spant zich nog steeds in, maar het zijn een ander soort inspanningen, namelijk: om de goede wereld te leren kennen.

Hij werkt standvastig aan zijn ego. Het is vergelijkbaar met de doortocht door de woestijn, waarover de Torah ons vertelt, een tijd die bedoeld is als voorbereiding en eindigt bij het betreden van het Land Israel.

Chanukah betekent: werken met het Licht van Hassadim, in de staat van kleinheid. We moeten leren om het verlangen om te ontvangen, dat nu wordt onthuld, te verbinden met krachten van geven.

In geven om te geven maken we geen gebruik van de volledige diepte van dit verlangen, maar toch is het al in ons aanwezig. Als een baby: hij heeft benen, hoewel hij nog niet kan lopen, hij heeft hersenen, hoewel hij nog niet heeft geleerd om te denken zoals een volwassene. Een pasgeboren baby kan nog niets zien of horen, maar hij heeft al ogen en oren.

Een baby heeft dezelfde organen als een volwassene. Het enige wat hij nog niet heeft zijn tanden. Tanden staan symbool voor de kracht om dingen, die een mens nog niet begrijpt, duidelijk te krijgen. ‘Melktanden’ groeien pas na enige tijd, zij worden alleen gebruikt om het Licht van Hassadim (melk symboliseert het Licht van Hassadim), in de staat van kleinheid, te gaan begrijpen.

Als hij groter wordt krijgt hij blijvende tanden, waarmee hij in staat zal zijn om het Licht van Hochma, dat zijn kli (vat) om te ontvangen vult, ‘te kauwen’, er duidelijkheid over te krijgen en om de ‘smaken’ van het Licht te ervaren.

Chanukah is het eerste deel van onze toelating tot de geestelijke wereld, de hogere wereld, namelijk de ‘wereld van het geven’. Dit is ‘geven om te geven’, waarbij we al onze verlangens naar het niveau van wederzijds geven verhogen en we leren hoe dit systeem werkt. We zijn erin opgenomen als kleine kinderen die in de grote wereld leven en leren om samen met de volwassenen iets te doen, om met hen te spelen.

Dit heet ‘parkeren’, omdat een mens tot nu toe, in de tijd van voorbereiding, hard heeft gewerkt aan zijn egoïstische verlangens. Daarna, wanneer hij van het niveau van ‘geven om te geven’, (Hafetz Chesed), de volgende fase binnentreedt, het niveau van de liefde, namelijk het Land Israel, gaat hij opnieuw werken met zijn kelim om te ontvangen.

Chanukah is dus een ‘spiritueel’ feest en de symbolen ervan zijn olie en licht.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/22/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Feestdagen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Opinie: (Peter Morici, professor aan de Universiteit van Maryland’s Smith School of Business, is voormalig hoofdeconoom van de Amerikaanse Internationale Handels Commissie): “De Europese leiders zijn koortsachtig bezig om – wat de Duitse bondskanselier Angela Merkel een ‘fiscale eenheid’ noemt – te creëren en zo het vertrouwen van particuliere beleggers in Europa te herstellen, evenals de groei. Helaas zal datgene waarvoor zij pleit Europa in een diepere economische crisis doen belanden en de Europese leiders achterlaten zonder de fiscale en monetaire beleidsinstrumenten, die nodig zijn om de recessie te bestrijden.”

Mijn commentaar: Niemand weet echter hoe deze problemen opgelost kunnen worden, of men doet alsof men het weet. In ieder geval hebben we meer tijd nodig om ons ervan bewust te worden, dat ons egoïsme, onze jaloezie en onze trots elementen zijn van onze kwade natuur en dat we alleen kunnen overleven, als we beseffen dat we ons met elkaar moeten verenigen.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Laten we zeggen dat Griekenland door een moeilijke economische situatie heengaat: faillissementen en hoge werkloosheid. Tegelijkertijd zijn er burgers, die hopen dat op een dag de crisis ten einde zal zijn en dat zij zullen terugkeren naar hoe hun leven eerder was.

Het doel van de cursus die we voorstellen is om deze benadering te veranderen, zodat iemand er niet van uitgaat, dat de crisis over één, twee of vijf jaar voorbij is. Hij moet gaan begrijpen, dat dit proces in overeenstemming is met de wet van de natuur en dat hij deel uitmaakt van dit proces. De hele wereld is aan het veranderen. Betekent dit dat iemand na deze cursus ook moet veranderen?

Antwoord: Deze cursus geeft inzicht in de nieuwe wereld en helpt om er deel van uit te maken. Het moet voor de overheid duidelijk zijn, dat iemands ogen hierdoor geopend worden. Hij ontwikkelt zich meer en krijgt het vermogen om meer te begrijpen. Hij zal dan niet zomaar de straat op gaan om te protesteren en winkelruiten in te slaan. We hebben het allereerst over het kalmeren van de spanningen. We gaan kleine stappen zetten en geen spirituele revolutie beginnen.

From “Lessons About a New World” 12/1/11

Filed under: Crisis, Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→

Mening: (Andrey Milovzorov, uit utro.ru): “De Saxo Bank voorspelt, dat de tarweprijzen in 2012 zullen verdubbelen. Wat zal er veranderen in het leven van Europese of Russische consumenten, als een brood twee keer zo veel kost? Niets. De gemiddelde Europeaan besteedt 20% van zijn inkomen aan voedsel en de gemiddelde Rus 50%.”

“Er zijn echter landen, waar mensen 90% van hun inkomen aan voedsel besteden. In Somalië is er kans, dat een kwart miljoen mensen sterven als gevolg van een ernstige droogte. Niemand haast zich om te helpen, want het is een markt voor de westerse boeren.”

“Grootschalige leveringen van voedselhulp voeden een enorm leger beursspeculanten. De markt is niet geïnteresseerd in de ontwikkeling van de landbouw in hongerende landen.”

“Het lijkt erop, dat wij voor het wijzigen van het beleid van de arbeidsmarkt serieuzere argumenten nodig hebben dan een stijging van de broodprijs in Europa. Bijvoorbeeld een massale uittocht van vluchtelingen uit Afrika naar Europa, die vanwege de honger moeten vluchten (men schat dat er ongeveer 150 miljoen zijn) of voedselrellen, die de hele wereldhandel kunnen beïnvloeden en de olietoevoer naar het Westen afsnijden. ”

Mijn Commentaar: Massale hongersnood zal onvoorspelbare gevolgen hebben, en vooral daardoor zal de wereld gedwongen worden om de minachting voor de naaste terug te nemen en te zorgen voor wederzijdse verantwoordelijkheid.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→