Ik moet altijd zoeken naar manieren om tegen mijn ego in te gaan. Als ik goed met de groep wil omgaan voel ik weerstand. Dat komt niet vanuit de groep zelf, het zit in mij. Ik voel dat ik me niet met hen wil verbinden of mee wil doen met het samenzijn met de vrienden, ik wil ze geen hug geven of ze zelfs helemaal niet zien. Ik doe het omdat de anderen het allemaal doen, maar ik voel me ongemakkelijk.

Eigenlijk heb ik er genoeg van, ik wil stoppen met studeren en uit de groep stappen. Ik zie dat het geen enkel resultaat oplevert. Maar het is waar, dat het geen resultaat oplevert voor mijn ego! Als de waarheid zich laat zien, zie ik dat mijn ego er geen enkel profijt van heeft.

En nadat men dit ontdekt heeft, gaan veel mensen er vandoor, omdat ze dit niet op de juiste manier kunnen waarnemen of niet kunnen begrijpen, dat ze op een egoïstische manier de balans opmaken. Dit is de plaats, waar ze deze tekortkoming moeten vullen met geloof boven de rede, waar ze zich moeten verbinden met de omgeving en ervoor openstaan, vragen om een spiritueel ontwaken.

Dit is nu juist het punt, waar ons spirituele werk begint en zij die ertoe bestemd zijn om weg te rennen, doen het op dit punt. Zij die blijven hebben of een speciale rol in het algemene systeem of zij zijn werkelijk in staat om te oefenen. Een mens weet dan nog niet wat er met hem gebeurt, maar later zal hij het vanuit een spiritueel oogpunt op de juiste wijze kunnen zien.

Daarom wordt er gezegd, dat op de plaats waar zondaren zullen struikelen, vallen en uit het zicht verdwijnen, de rechtvaardigen zullen opstaan en verder gaan.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/22/2011, Shamati #240

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk | Add Comment/Ask Question→