Vraag: Als er een beperking over ontvangen was, waarom voelen we dan geen schaamte als we verzoeken en gebeden (MAN) richten tot Boven?

Mijn antwoord: We voelen geen schaamte, omdat we vragen of we kunnen komen tot geven, we vragen niet voor eigenbelang. We hoeven ons dus helemaal niet te schamen!

Je kunt tegenwerpen: “maar de hele correctie vindt plaats omdat Malchut de Ein Sof (Malchut van de wereld van Oneindigheid) schaamte voelde!” Ik voel echter geen schaamte bij het doen van dit verzoek, omdat ik niet voor mijzelf vraag, voor mijzelf vraag ik niet meer dan mijn basisbehoeften, zodat ik aan anderen kan geven!

Er is geen sprake van schaamte. Juist niet, ik voel me juist vereerd, omdat ik anderen zal kunnen geven wat niemand anders hen kan geven! Ieder mens heeft zulke unieke eigenschappen, het werk, dat een bepaald individu doet, kan door niemand anders gedaan worden. Dat komt omdat iedereen zijn eigen, persoonlijke wortel heeft in de gemeenschappelijke ziel.

Daarom heb ik toestemming om te vragen om kracht om te leven en om gezondheid, om het ontvangen van kennis en bekwaamheid – als deze dingen nodig zijn om daden van geven uit te voeren. Dit is nu juist wat “leven” is in de wereld van Waarheid.

Mijn bestaan is als volgt: Mijn leven is alleen mogelijk in de mate, waarin ik kan geven. Mijn daden bestaan uitsluitend uit geven. En de levenskracht, die door mij heen stroomt, draagt mijn bestaan, dat bedoeld is om te geven. Dit heet ‘een spirituele staat’.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/25/11, Preface to the Wisdom of Kabbalah

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie | Add Comment/Ask Question→