Waarom Abraham?
Baal HaSulam, “Matan Torah (Het Geven van de Torah)”, Item 5: We moeten eerst begrijpen waarom de Torah nu juist aan de Israëlitische natie is gegeven en niet eveneens aan alle volkeren op de wereld. Is er hier, God verhoede het, sprake van nationalisme?
Zoals we weten geeft de Torah zelf een ontkennend antwoord op deze vraag. De Torah legt uit, dat Abraham, de voorvader van het volk Israël, een hogepriester was in het Oude Babylon, temidden van mensen die ver verwijderd waren van het kennen van de werkelijkheid van de Schepper. Hij onthulde, ogenschijnlijk toevallig, de Kabbalistische methode, hoewel hij uiteraard innerlijk al volledig tot ontwikkeling was gekomen.
Vanaf Adam, de eerste mens die de spirituele wereld ontdekte, tot Noach waren er tien generaties verstreken en toen weer tien generaties vóór Abraham. Eigenlijk spreken we over de innerlijke ontwikkeling van de punten in het hart, waarvan de eerste Adam was. We kunnen ons dit proces voorstellen als concentrische cirkels, die vanuit het centrum naar buiten toe uitstralen. De twintigste cirkel van de ontwikkeling van het verlangen wordt vertegenwoordigd door Abraham.
Abraham had dus al een basis, het innerlijk fundament van voorbereiding, dat oorspronkelijk was geschapen vanaf het niveau van Adam. Abraham bevond zich op een heel hoog niveau. Toen Abraham de Schepper onthulde vanuit een heel klein verlangen om te ontvangen, onthulde Abraham Hem boven het grote, egoïstische verlangen uit, dat groeide in Babylon. Enerzijds had hij de noodzakelijke basis, anderzijds voelde hij de zwaarte van zijn taak. Zoals gewoonlijk is het ene verenigbaar met het andere.
Het resultaat daarvan was, dat Abraham in staat was om de Kabbalistische methode te begrijpen en te ontwikkelen, terwijl Adam, met een klein vat (kli) en een klein Licht, dat nog niet verder gegroeid was, deze methode nog niet kon ontwikkelen, ontsluiten, uitleggen en overbrengen aan mensen.
Baal HaSulam legt de volgorde uit van de wereldomvattende ontwikkeling, die in drie fasen van tweeduizend jaar elk is verdeeld: HBD (Hochma, Bina, Daat), HGT (Hesed, Gevura, Tifferet) en NHY (Netzah, Hod, Yesod). Hoewel de pure vaten van de eerste Kabbalisten zich dichtbij het Licht bevinden, is het onmogelijk om de methode te onthullen zonder grote, krachtige verlangens die grotere Lichten vereisen voor het ontdekken van de rijkdom, die tot in de details aanwezig is.
In wezen is het voor ons duidelijk dat we, om de methode tot een zekere diepte te ontdekken, heel grote verlangens nodig hebben, een groot egoïsme waardoor groot Licht wordt onthuld. Alleen dan hebben we de mogelijkheid om nieuwe dingen zo aan te bieden, dat ze begrepen kunnen worden.
Daarom werd Abraham de stichter van de methode van correctie. Vóór hem kon het niet op de juiste manier beschreven worden, omdat er nog niets was om te corrigeren. De situatie in Babylon werd de basis. Het punt in het hart ontwaakte in Abraham en in duizenden van zijn studenten en zij gingen op weg naar het land Canaän, naar het verlangen dat bestemd was voor correctie, zodat het in de toekomst het land Israël zou worden.
Babylon is een corrupt verlangen, waarin het deel onthuld wordt dat gecorrigeerd kan worden. Aan dit deel werken, maakt Babylon tot het land Canaän. Door de tijd heen verschijnt het egoïstische verlangen ook hierin en Canaän verandert in Egypte, vervolgens in de woestijn en tenslotte in het land Israël.
Als iemand een diep verlangen voelt om Mens te worden en het op een correcte wijze toepast, wordt hij “Israël” genoemd wat “regelrecht naar de Schepper” betekent (Yashar-El). Hij wil al zijn activiteiten en alle omstandigheden, die hij tegenkomt, gebruiken op een manier, die hem verbindt met de Schepper. Dan wil hij in iedere situatie en op ieder moment in zijn leven onder de invloed zijn van het Licht dat Herstelt.
Twee vragen die ik ontving over bekering tot het Jodendom:
Abonneren op RRS Feeder