Vraag: Het werk in de groep wordt smakeloos zonder disseminatie. Maar als wij dichter bij het moment van disseminatie komen, ontstaan er onmiddellijk conflicten en argumenten. Hoe kunnen wij ons bezighouden met disseminatie en tegelijkertijd de eenheid in de groep behouden?

Antwoord: Natuurlijk kunnen we niet leven zonder disseminatie. Dat lijkt op een gezin zonder kinderen. Hoeveel kun je leren en bestuderen? Natuurlijk is er behoefte aan iets fris en nieuws, op een andere manier nieuw, zoals een echtpaar dat zich steeds alleen met zichzelf bezighoudt en plotseling de noodzaak voelt om een kind te hebben. Dus moet er een juiste combinatie zijn van studie en disseminatie. We mogen de studie nooit vergeten!

De studie verandert, afhankelijk van dat waarmee we ons bezighouden. Disseminatie is het belangrijkste voor onze vooruitgang, omdat we groeien doordat het Licht via ons aan het publiek worden doorgegeven. Anders zouden we in de staat van Hafetz Hesed blijven, waarin we eigenlijk niets nodig hebben. Dus vooral disseminatie bepaalt onze persoonlijke spirituele groei.

Anderzijds moeten we, door onze disseminatie, ook op zoek gaan naar materiaal dat ons zowel theoretisch als praktisch zal helpen om onze disseminatie uit te breiden en te verdiepen. We moeten naar het benodigde materiaal zoeken en aan de hand daarvan onze studie bepalen.

Door onze disseminatie, bestuderen we het studiemateriaal anders en moeten we die delen kiezen die relevant zijn voor onze tijd, hetzij uit Het Boek de Zohar of uit Talmoed Eser Sefirot als we bepaalde artikelen van Baal HaSulam kiezen. Dit betekent dat wij nu het materiaal kiezen dat betrekking heeft op disseminatie en dat is helpend voor ons.

From the Talk about Group and Dissemination 10/20/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Kabbalah Studie - Geen reacties→

Vraag: Er bestaat een zeer ernstig immigratieprobleem in Rusland. Recent waren er zelfs rellen in het zuidelijke deel van Moskou. Onder de massa worden er meer dan eens nationalistische ideeën gehoord. Zouden we de kwestie van de houding ten opzichte van immigranten een plaats moeten geven in onze disseminatie?

Antwoord: Er zijn objectieve redenen voor dit probleem. Als er geen werk in Moskou zou zijn, zouden de immigranten niet komen omdat voor een immigrant leven in een vreemd land zonder werk hetzelfde is als sterven van de honger, niemand zal hem voedsel geven en voor hem zorgen.

Anderzijds, als er werk is, zou men moeten zorgen voor normale levensomstandigheden voor deze mensen. Misschien moet het in een wet worden vastgelegd. Ik wil me niet bemoeien met interne aangelegenheden van andere landen en ze ook op geen enkele manier bekritiseren; dat is niet aan mij. Het immigratie probleem wordt echter steeds groter.

De meeste immigranten die zich in Europa hebben gevestigd werken niet en leven van de bijstand met alleen een vluchtelingenstatus, in Moskou en in andere grote steden in Rusland is er echter vraag naar deze werknemers en er is ook werk voor hen. De regering begrijpt dat zij belangrijk zijn en dat zonder hen de steden niet op orde blijven en dat er dan niet uitgebreid kan worden. Dit probleem moet dus worden opgelost omdat het niet alleen Rusland treft maar ook andere landen, het is een wereldwijd probleem aan het worden.

Mensen begrijpen nog niet dat er geen landen en geen grenzen zijn! Een land kan zich niet vrij maken van de illusie dat het binnen haar grenzen bestaat en dat niemand deze zou overschrijden. Hoezo, niet overschrijden? Alles is open! Wat kun je eraan doen?

Je werpt barrières op die je schade berokkenen! Wil je dan bepaalde goederen niet importeren? Dan zal het je in ieder geval meer kosten omdat volgens de algemeen geldende wet de wereld inmiddels rond is geworden! Dus alle hindernissen en belemmeringen voor mensen die een land binnenkomen of verlaten of voor de import en export van goederen, kosten miljarden dollars. Er is niets aan te doen. Alles moet open!

Tegenwoordig is het onmogelijk om grenzen in stand te houden. Het zal alleen maar tot concurrentieverstoringen leiden, want het lichaam heeft een niveau bereikt waarop het wil samenwerken, terwijl je afscheiding veroorzaakt en in ieder geval jouw stukje land onder controle wilt houden. Het gaat tegen de natuurwetten in! Dus natuurlijk wordt alles verstoord. Als je je land wilt isoleren, zal dit tot nog grotere verliezen leiden.

Het probleem van immigratie is niet alleen een intern probleem van Rusland of andere landen, maar een wereldwijd probleem. In Rusland is het echter bijzonder ernstig.

De bevolking heeft educatie nodig. Er bestaat niet zoiets als wij, de Russen, zijn één volk en iedereen is tegen ons. Dit is een verouderde ideologie die niet in de moderne wereld thuis hoort. Helaas zijn er andere landen die op dit moment ook zo denken. Maar het werkt niet meer.

Integendeel, als je een leidinggevende rol wilt hebben, moet je je open stellen en niet jezelf verdedigen door fiscale belemmeringen en andere voorwaarden. Het is onmogelijk om tegen de natuur in te gaan! Het is ongetwijfeld gunstig voor een land om voorop te lopen als het gaat om gelijkenis met de natuur.

Nationalisme zal een land niet binnen haar grenzen houden. Het leidt alleen tot schade aan de bevolking. Het gaat helemaal tegen de natuur in, hoewel ik begrip heb voor iemand die afgezonderd wil leven, in een bepaalde stad, en mensen afwijst die uit een andere cultuur afkomstig zijn en hun eigen tradities hebben, enzovoort. Het komt allemaal neer op onderwijs!

Anderzijds zijn de immigranten ook niet opgeleid. Hier is veel sociaal werk te doen. Daarom is integrale educatie een must voor iedereen! Zonder dat zal een stad niet overleven en zal het dagelijks alleen maar erger worden.

Kan een staat overleven? Hoe kun je jezelf als een imperium beschouwen en tegelijkertijd alle andere ex-republieken verwerpen? Dit betekent dat het geen imperium is.

Daarom hebben we een groot gebied voor het werk van integrale educatie waaraan voor iedereen een heel grote behoefte is en hiermee wordt alles recht getrokken, omdat het een essentiële voorwaarde voor een comfortabel bestaan is om gelijk aan de natuur te worden.

From a Talk About the Dissemination 10/17/13

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Integrale Educatie, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Op wat voor manier moeten de mensen die achter het scherm zitten met u contact leggen?

Antwoord: Jullie contact met mij moet je vorm geven door aan mij specifieke, serieuze vragen te stellen over de lessen, geen kant en klare vragen, maar vragen waarover je nagedacht hebt. Dan beantwoord ik ze schriftelijk of mondeling

Communicatie ontstaat namelijk door samenwerken. Een zekere hoeveelheid kennis die je dagelijks van mij krijgt, beschouwen we niet als verbinding. Er is sprake van verbinding als we met elkaar iets nieuws maken, creëren. Er is verbinding tussen ons als ik de wijsheid van Kabbalah of integrale educatie en opvoeding aan jullie onderwijs en jullie dit bestuderen.

Er is alleen verbinding mogelijk als jullie aan mij gelijkvormig zijn. We weten dat er alleen sprake is van eenwording tussen twee objecten in de mate waarin er een overeenkomst tussen hun eigenschappen bestaat. Wat voor overeenkomst kan er bestaan tussen ons als ik de leraar ben en jij een student bent? Wat voor overeenkomst kan er bestaan tussen het schepsel en de Schepper als de Schepper uitsluitend geeft en het schepsel alleen ontvangt? Wat kan je teruggeven? Eenheid met mij. En op wat voor manier? Als je op dezelfde manier te werk gaat als ik. Dat is het enige! Wat kan je nog meer doen? Mij onderwijzen zoals ik jou onderwijs? Nee, onderwijs anderen zoals ik jou onderwijs.

Daarom bestaat er geen effectievere situatie dan disseminatie, anders ben je niet met het materiaal aan het werk. In de spirituele wereld is het zo, dat degene die via zichzelf geen informatie doorgeeft, in zichzelf opgesloten blijft en niets opmerkt. Jullie kunnen je niet voorstellen hoe klein en levenloos het deeltje is dat jullie waarnemen van alles wat ik aan jullie geef, en de oorzaak daarvan is nu juist dat jullie het in geen enkele vorm verder doorgeven.

Mensen die vertalen of met de lessen werken, zijn de gelukkigste mensen, omdat wat zij horen of waar ze aan werken uiteindelijk binnen het bereik komt van anderen. Zij die dit niet doen, hebben geen andere mogelijkheid om uit hun beperking te komen, zij bevinden zich in een impasse.

From a Talk About the Dissemination 10/17/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Integrale Educatie, Integrale Opvoeding, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie - Geen reacties→

Nu wij ons in alle landen ter wereld met speciale disseminatie bezighouden onder het gewone publiek, wil ik hierover graag een aantal heel serieuze dingen zeggen.

Onze acties in alle lagen van de maatschappij moeten maar één doel voor ogen hebben: onze eenheid, zodat wij voelen dat wij innerlijk nauw met elkaar verbonden zijn en elkaar nodig hebben.

Als er aan deze voorwaarde is voldaan, is naar buiten gaan positief, noodzakelijk en effectief. Als naar buiten gaan ons verdeelt, als we daardoor onderlinge warmte verliezen en we van elkaar afgescheiden raken, moeten we ermee stoppen omdat het belangrijkste voor ons eruit bestaat om een centrum van de groep te creëren waarin we de Schepper gaan voelen, anders heeft disseminatie geen zin. Wij kunnen de massa alleen bereiken als wij het spirituele vat, de spirituele kli, vormen, de plaats waar de Schepper wordt onthuld.

We hebben jarenlang gestudeerd en het resultaat van deze studie, waarbij we – vrij passief – met elkaar aan het werk waren en in disseminatie, was voornamelijk gefocused op de verspreiding van ons materiaal online, we deden innerlijk werk. Nu hebben we een zeker punt van verzadiging bereikt en we kunnen niet verder. We kunnen onderling niet een zodanige verdichting opbouwen dat er een zekere gelijkenis met de Schepper zichtbaar wordt, dat we dus boven ons egoïsme uitstijgen.

Dan doet het volgende probleem zich voor: hoe kunnen we ons verenigen? Daarom trekken we erop uit naar de massa. Tenslotte is ons voornaamste doel eenheid, Arvut (wederzijdse verantwoordelijkheid) bereiken, een zodanige verbinding in de groep dat wij daardoor komen tot het eerste kleine begin van gelijkvormigheid aan de Schepper op het eerste spirituele niveau.

We staan nog op de grond en tillen onze voet op, we willen naar het eerste spirituele niveau, maar het lukt ons niet, we hebben een duwtje nodig. Om aangespoord te worden, gaan we naar de wijde kringen van de maatschappij, naar bibliotheken, scholen, universiteiten, talloze educatieve en overige instellingen, we dissemineren in de breedte. Wij streven ernaar om de verlangens van de massa in ons op te nemen en daarmee allerlei vormen van de crisis, die zich nu zo snel ontwikkelen in de wereld, te overwinnen.

We mogen dus zeker niet vergeten dat het allerbelangrijkste eruit bestaat dat we het centrum van de groep creëren waarin we de manifestatie van de Schepper verwachten. Dit is de eerste trede van de ladder. Zijn eerste manifestatie temidden van ons, in ons.

Wat we ook doen, ongeacht de vorm die we toepassen bij externe disseminatie, waarbij we gebruik maken van allerlei mogelijkheden, we moeten aan elke actie altijd veel aandacht besteden en deze analyseren ten aanzien van het nut voor de algehele eenheid. Alleen dan kunnen we besluiten of het de moeite waard is om iets wel of niet te gaan doen. De innerlijke eenheid moet bepalend zijn voor ons naar buiten gaan, de wereld in: het soort werk, de manier waarop, de mogelijkheden en de mensen die deze of een andere activiteit uitvoeren.

From a Talk About the Dissemination 10/17/13

Filed under: Disseminatie, Eenheid, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen de groepen over de hele wereld voortdurend met het centrum hier verbonden blijven zodat zij steeds hun kracht vanuit het centrum kunnen ontvangen?

Antwoord: Ik weet niet wat wij nog meer kunnen doen. Als je geen verbinding voelt, moet je proberen om erachter te komen hoe je de verbinding kunt hernieuwen. Mijn leraar Rabash zei altijd: “Mijn winkel is altijd open”, net zoals de winkel van de Schepper. Zoals er geschreven staat: “De winkel is open en de eigenaar verkoopt op krediet, het opschrijfboekje ligt open en de hand schrijft, ieder die wil lenen kan komen lenen.”

De onzichtbare hand schrijft alles op en dan zal de eigenaar je vragen om je schuld terug te betalen, maar je kunt nog steeds naar binnen gaan. De eigenaar loopt namelijk niet naar buiten om hard schreeuwend de klanten naar binnen te roepen. Hij doet alleen de deur van zijn winkel open, dat is alles. Iedereen die naar binnen wil, kan naar binnen.

Dit is het voorbeeld voor de manier waarop wij de wereld in moeten gaan. Wij moeten voorbereid zijn op een enorme verkoop, overal, zodat iedereen het fijn vindt om onze winkel binnen te gaan. Maar dit betekent niet dat wij iedere voorbijganger moeten aanklampen, op de deuren van mensen moeten kloppen en hen ergens toe moeten dwingen of hen iets opleggen omdat wij hopen dat zij ons product willen kopen.

Het is dus aan jullie of jullie in staat zullen zijn om in contact met het centrum te blijven. Wacht niet op ons, doe het. Wij hebben het te druk en we hebben heel veel voor disseminatie te doen: het materiaal voor integrale educatie bewerken en publiceren, verhuizen naar ons nieuwe home en de internationale conventie van februari 2014 voorbereiden.

Wij kunnen – naast waar wij mee bezig zijn – niet alles volgen wat er met mensen in Moskou, St. Petersburg, New York of San Francisco gebeurt. Daar hebben we geen mogelijkheden voor en het zou ook niet goed zijn als wij op die manier te werk zouden gaan. Als jullie gewone mensen zouden zijn, zonder een punt in het hart, zouden we beter voor jullie moeten zorgen. Maar omdat jullie een groot verlangen hebben naar spiritualiteit en een punt in het hart hebben, hangt alles af van de ontwikkeling van dat punt.

Jullie moeten zelf inspanningen verrichten, jullie eigen krachten gebruiken en de verbinding met ons hangt van jullie af. Jullie moeten zelf je best doen om het contact met het centrum niet los te laten en er voortdurend alert op zijn dat je het contact in stand houdt. Op het moment dat jullie deze verbinding kwijt raken, raakt de verbinding  jullie kwijt.

From the Talk during the Meal 10/25/13

Filed under: Disseminatie, Groepswerk, Spiritueel Werk, Talk - Geen reacties→

Vraag: Als mensen zich goed voelen in hun omgeving, kunnen we dan met hen in contact gaan en zeggen: “Vrienden, tussen jullie bestaan heel wat tegenstellingen en verschillen?”

Antwoord: Je hoeft niets ‘regelrecht’ te zeggen. Mensen moeten zelf het probleem ontdekken en tot de diagnose komen dat er onderling tegenstellingen en verschillen zijn, dat er gebrek aan vertrouwen is en dat er nog meer tekortkomingen zijn.

Je mag absoluut niets negatiefs tegen hen zeggen. Houd gewoon elkaars hand vast, zing met elkaar, wissel meningen uit, vul elkaar aan, spreek elkaar niet tegen en dan, door je ogenschijnlijk vanaf de zijlijn met een vraag bezig te houden, zullen mensen er uiteindelijk toe komen om zich met elkaar te verbinden. En juist vanuit dit punt van verbinding, nadat je hen een beetje in een goede stemming hebt gebracht, maak je hen vrij van allerlei soorten Klipot. Plotseling gaan ze voelen dat er iets ontbreekt, ze krijgen een negatief gevoel over zichzelf. Maar dit zeg je niet tegen hen.

Als zij onafhankelijk van anderen tot bijzondere gevolgtrekkingen komen, laat je zien dat je verbaasd bent: “Zijn jullie werkelijk zo?” en als zij zeggen: “Kijk eens waar wij achter zijn gekomen! Zo gaan we eigenlijk met elkaar om!”, antwoord je: “Werkelijk? Weet je, jullie zeiden dat alles in orde was. Wat is er dan gebeurd?”

Dus als je iets negatiefs zegt, doe dat dan alleen door middel van een heel kleine hint en alleen nadat je eerder alleen positieve dingen hebt uitgelegd, zoals een dokter tegen een zieke zegt: “Hier is een medicijn voor een virus dat op het ogenblik heerst. Dit virus hebben we bij u gevonden. Neem deze pil en knap maar gauw weer op.”

Maar het blijft het beste als zij zelf de diagnose stellen doordat zij het medicijn in een mooie verpakking ontvangen en de bitterheid van de ziekte door een zoet smakende capsule ontdekken, door er namelijk voor te zorgen dat zij hun tekortkomingen ontdekken via liefde, door middel van een goede, nieuwe onderlinge verbinding.

From Kab TV’s “Through Time” 10/20/13

Filed under: Disseminatie, Integrale Educatie, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Hoe behoort de verbinding te zijn tussen degenen die de integrale methode bestuderen en hun instructeur? Moet hij ‘groot’ zijn in hun ogen? Waar gaat deze grootheid over?

Antwoord: Een instructeur kent de menselijke natuur. Hij is als een spirituele vader voor zijn studenten. Zij beschouwen hem als iemand die hun innerlijk begrijpt. Dit is de houding die onze instructeur moet bereiken.

Wanneer iemand voor de eerste keer in de les komt, weet hij niet wat het is. Direct na de eerste les begint hij echter te begrijpen dat dit een heel interessante methode is die hem een gevoel van geluk en vervulling geeft (dit is het belangrijkste voor iemand). We zijn immers zo gemaakt dat vrijwel alles wat we doen gericht is op een gevoel van vervulling. Deze vervulling noemen we geluk.

In het algemeen is dit een totaal anonieme, doelloze vorm. Iemand voelt zich gewoon goed, ontspannen, vrij van zorgen, veilig, enz. Dit behoort allemaal tot de categorie geluk. Als men begrijpt dat dit alleen samen met het hele team bereikt kan worden, kan zijn leraar een ‘professor voor geluk’ genoemd worden. Dit betekent dat je een instructeur bent voor het bereiken van geluk.

From Kab TV’s “Through time” #2, 9/17/13

Filed under: Gelukkig Zijn, Integrale Educatie - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan het externe publiek – waarvoor wij dissemineren – enig spiritueel verlangen krijgen nu mensen zich tegenwoordig met zoveel andere dingen bezig houden? Hoe kunnen wij hun wensen omzetten in een gebed dat wij opwaarts brengen?

Antwoord: Als mensen geen ontevredenheid voelen over hun leven, mogen wij hen niet benaderen. Daarom hebben wij 3500 jaar moeten wachten sinds de uittocht uit Babylon. De behoefte aan verandering treedt nu pas op, nu de crisis zich in de wereld verspreidt.

Hun vragen hebben niets met spiritualiteit te maken. Zelfs Abraham zei daar niets over toen hij de inwoners van Babylon om zich heen verzamelde, hij vertelde hen niet dat zij nu zouden gaan werken voor een speciale, nieuwe God. Hij zei alleen: “Beste vrienden, we zijn in een crisis terecht gekomen. We begrijpen elkaar niet meer, onze samenleving is uit elkaar gevallen en verscheurd doordat wij elkaar haten. Niemand weet meer wat we moeten beginnen. Iedereen heeft zijn eigen god: voor de een is het geld, voor de ander beroemd zijn, voor een derde politiek en voor een vierde wetenschap. Er is totaal niets meer over van ons bestaan: er zij geen gezinnen meer, geen kinderen, er is geen onderwijs meer, geen veiligheid, geen hoop voor de toekomst. Laten we ons leven gaan verbeteren!”

Abraham vertelt de mensen dat hij het geheim van een goed leven bezit, het gaat niet om verheven zaken maar om een eenvoudig leven! Hij zegt: “Jullie voelen dat je ego je leidt naar de erkenning van het kwaad. Kunnen jullie al zien dat jullie ego uit kwaad bestaat en dat het jullie verhindert om een goed leven te leiden en jullie ter dood veroordeelt?”

Sommige mensen waren het met hem eens en met hen ging hij op pad. Anderen zeiden dat zij het zonder hem wilden uitzoeken, zij verdreven hem uit Babylon. Hij had er willen blijven. Maar toen hij zijn groep om zich heen had verzameld en zich meer verdiepte in dit werk, realiseerde hij zich dat hij allereerst met de Galgalta ve Eynaim moest gaan werken en dat hij daarna met de gecorrigeerde GE naar de AHP moest gaan en de AHP moest gaan corrigeren. Zo verliet hij Babylon en ging hij naar het land dat de Schepper hem wees.

Je kunt met iemand alleen in een taal spreken die bij hem past en zijn dringende wensen accepteren. We gaan alleen naar de mensen toe die het gevoel hebben dat ze in een moeilijke situatie zitten. We gaan niet naar de middenklasse die het nu nog goed heeft, maar alleen naar mensen die hulp nodig hebben. Er zijn ook mensen die niet zien dat er problemen zijn, en zelfs als ze het zouden zien, denken ze nog dat het hen persoonlijk niet beïnvloedt. Met hen leggen we ook geen contact.

We leggen alleen contact met mensen die in de crisis zitten. De crisis is zodanig dat zij het gevoel hebben dat zij er niet uit kunnen komen en alle hoop verloren hebben. Zij weten niet waar zij naartoe moeten voor hulp, ze voelen zich wanhopig, ten einde raad en hebben geen hoop meer voor de toekomst

De middenklasse voelt deze problemen op het ogenblik nog niet, maar als we letten op de snelheid waarmee de crisis zich verspreidt, zal de middenklasse over een half jaar in de onderklasse terecht komen. De middenklasse zal helemaal verdwijnen. Dan hebben we alleen de elite nog over en de armoede. Dan kan je ook praten met de mensen die in de onderklasse zijn terecht gekomen.

Over een half jaar, hooguit een jaar, zal de situatie er voor de middenklasse zo uitzien, dat ze helemaal klaar zijn voor onze uitleg. Het is alleen maar afhankelijk van het aantal klappen dat iemand krijgt. Als iemand zijn hoop voor de toekomst gaat verliezen, kunnen we al met hem gaan praten. Het zal allemaal in de nabije toekomst gebeuren.

Nu kunnen zij nog niet naar ons luisteren, het geldt nu alleen voor de mensen met het punt in het hart. Maar er zijn niet zoveel van die mensen en ze zitten meestal in een omgeving die deze vonken in het hart onderdrukt. Deze spirituele vonk van een mens wordt dan onder druk gezet door zijn egoïsme en heeft het zwaar te verduren door het gezin, de kinderen, de mening van de omgeving, verantwoordelijkheden en schuld.

Er wordt met opzet voor gezorgd dat mensen vastzitten aan schuld, dan is er geen ontsnappen mogelijk. De huidige economie stoelt veel meer op schuld dan op winst. Iedereen heeft een schuld van een half miljoen dollar, pas geborenen meegeteld. Hierdoor zitten mensen aan een systeem vast en hebben ze geen vrije keuze meer. Het is buitengewoon moeilijk om je uit deze ketenen te bevrijden.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/6/13, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Educatie, Egoïsme, Evolutie - Geen reacties→

Vraag: Het doel van onze disseminatie is dat wij mensen voorzien van wat zij willen. Maar wat geven wij hen eigenlijk? De miljoen dollar die ze willen verdienen, cadeautjes of is het iets anders?

Antwoord: Met de mensen in de wereld hebben wij dezelfde verhouding als met kinderen, wij geven hen wat zij nodig hebben, maar niet waar zij om vragen, omdat zij om iets vragen wat hen makkelijk zou kunnen beschadigen en wij proberen hen daarvoor te beschermen en hen daar verre van te houden.

Als wij de wereld in zouden trekken en zouden zeggen: “Vraag maar wat je wilt en wij zullen het aan jullie geven,” zou jullie vraag correct zijn. Maar wij komen naar de wereld en zeggen: “Jullie willen geld, kennis, rijkdom, geluk, gezondheid, veiligheid?” Dit is allemaal beschikbaar als jullie je een klein beetje inspannen om je met elkaar te verbinden.” Wij zeggen niet tegen hen dat zij zomaar krijgen wat zij willen, maar wij reiken de voorwaarden aan die noodzakelijk zijn voor verbinding.

Juist het feit dat zij hun best doen om zich met elkaar te verbinden, wekt het Omringende Licht op dat hen via ons bereikt, en door die invloed gaan hun verlangens veranderen en worden ze meer spiritueel. Ze willen zeker nog de algemene aardse verlangens vervuld zien, zoals voedsel, seks, een normaal gezin en entertainment, maar tegelijkertijd veranderen hun verlangens fundamenteel. Daarom noemen wij wat wij bieden: Integrale Educatie. Men gaat andere vragen stellen.

In feite bieden wij hen gewone dingen aan om te doen, dingen die in onze wereld geaccepteerd zijn. We weten dat mensen meestal slagen in wat zij doen als ze bij elkaar komen en samen iets ondernemen. Maar wij doen meer, het tegenovergestelde. Wij brengen hen niet bij elkaar om samen werk uit te voeren voor het algemeen belang, maar zo, dat zij door middel van een gezamenlijke discussie – die zij hebben voordat zij het gezamenlijke werk gaan uitvoeren – een soort nieuwe kracht gaan voelen; er wordt een nieuwe vorm van samenleven in hen gecreëerd, er wordt een ‘frambozenbol’ tussen hen geschapen.

Tenslotte zullen ze gaan begrijpen dat de verbinding hen niet alleen de oplossing biedt voor al hun dagelijkse problemen, maar hen ook een gevoel van warmte geeft, iets nieuws in hun leven en wat energie. Ze weten niet waar het vandaan komt, maar het is aanwezig.

Wij organiseren ronde tafels waardoor mensen van allerlei afkomst, die elkaar werkelijk haten, bij elkaar komen: Arabieren en Joden, Druzen en Bedoeïenen. En plotseling, na 40 à 50 minuten zijn ze in staat om elkaar te omarmen en samen te zingen. De agressie verdwijnt, want het Hogere Licht stroomt via ons naar hen toe. Dit voelen ze niet. Het Licht werkt aan hen en ze beginnen plotseling te begrijpen dat ze boven hun antagonisme moeten uitstijgen en juist dankzij de haat, ondanks de haat, voelen zij zich tot elkaar aangetrokken en voelen ze zelfs liefde.

Want het ego is geschapen om er bovenuit te stijgen en een tegengestelde eigenschap te bereiken. Van de eigenschap van ontvangen, bereiken we de eigenschap van geven, van haat bereiken we liefde. Zo rechtvaardigen wij de Schepper die het ego schiep. Er staat geschreven: “Ik schiep de neiging tot het kwaad, Ik schiep de Torah als een kruid” neem het aan, corrigeer het en ontvang een eigenschap die compleet tegenovergesteld is, goedheid en liefde.

Daarom is je vraag: ”Wat geven wij hen?” de juiste vraag. Wij geven het Hogere Licht door.

Als ik met het publiek werk, voel ik dat er in mij een behoefte aan de Schepper ontstaat. Want ik investeer in mensen, ik beloof hen iets, ik werk met hen. Als het helemaal niet zou lukken, zou dat een ramp betekenen. Dan ben ik een soort dief, een oplichter, ik breng mijzelf in een gevaarlijke situatie en ik wacht af of ik wel of geen succes zal hebben. Als ik geen succes heb, krijg ik klappen of nog erger, ze zullen me voor gek zetten en me vervloeken.

Daarom moet ik – en dit is de beste situatie – me wel tot de Schepper wenden, want uiteindelijk voel ik dat ik Hem nodig heb. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik hem echt nodig. Ik voel namelijk mijn ego, mijn trots, de vreselijke schaamte die zeker zal volgen als het mij niet zou lukken is eenvoudigweg ondragelijk. Dat is het ergste gevoel dat ik me kan voorstellen. We hebben geen keus, alleen met de vrienden zijn we bereid alles te doen om het te laten slagen.

We kunnen werkelijk van geluk spreken dat we in onze tijd zo’n kans krijgen. Anders zouden we deze verbindingsketen niet kunnen maken, we zouden niet zo ver zijn dat we ons tot de Schepper zouden kunnen wenden, omdat onze roep tot Hem egoïstisch zou zijn.

Omdat we aan anderen gaan denken, is onze roep tot de Schepper een waarachtig MAN. eigenlijk is het allemaal heel eenvoudig. We moeten alleen gaan beginnen en dan zullen jullie zien hoe de Schepper je de criteria laat zien waardoor je in dit systeem werkzaam kunt zijn: lager, hoger en jij in het midden.

Juist jij bevindt je in het midden, daarom – zonder dat je enige keuze hebt – handel je niet voor jezelf, niet van Boven naar beneden en niet van beneden naar Boven. Uiteindelijk verdien je het dat je de anti-egoïstische delen ontvangt, eerst op niveau 0, daarna op het eerste, tweede en derde niveau. Dit betekent dat je de spirituele werelden gaat voelen: Assiya, Yetzira, Beria, enzovoort.

From the Stockholm Convention “Joy In Unity” 8/31/13, Lesson 4

Filed under: Conventies, Disseminatie, Groepswerk, Integrale Educatie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Als iemand zichzelf nog niet in de groep heeft waargemaakt en nog niet de intentie om te geven heeft verkregen, hoe kan hij zich dan tot het grote publiek richten om voor hen te zorgen en zich met hen bezig te houden?

Antwoord: Hier komt het hele punt van de groep aan de orde en wel heel duidelijk. Allereerst moeten we de groep bouwen. En als we naar het grote publiek gaan, doen we dat in de wetenschap dat het helpend is voor de groep.

Zolang ik nog niet de juiste vorm in de groep heb aangenomen, heb ik geen enkele reden om naar het grote publiek te gaan. Zelfs nu, onze massale disseminatie naar buiten toe betekent dat we een nog grotere behoefte voelen om ons innerlijk met elkaar te verbinden.

Kinderen die in een gezin geboren zijn, geven extra kracht aan de huwelijksverbinding, ze noodzaken de ouders om bij elkaar te blijven. Echtparen zonder kinderen scheiden echter gemakkelijker, zonder het gevoel te hebben dat ze bij elkaar horen, zij zien geen enkele reden om bij elkaar te blijven.

Dus als wij ons betrokken voelen bij het grote publiek moeten we allereerst de versteviging van de groep en de eenheid met de vrienden in stand houden. Bij het werk met de het grote publiek hebben wij dan dubbel voordeel: allereerst doen we dit omdat het een gebod van de Schepper is en ten tweede verkrijgen wij de mogelijkheid om innerlijke kracht van Boven te ontvangen doordat we de groep constant verstevigen door alles wat we van de externe factoren ontvangen.

Op deze manier hebben de componenten van deze driehoek wederzijds invloed op elkaar: de groep, het externe publiek en de Schepper. De Schepper oefent Zijn invloed op ons uit via het grote publiek.

Zo is het totdat alles één wordt.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 9./22/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→