Mijn nieuwe artikel op Linkedin: Waarom zullen we de aarde beschermen?
Nu de klimaatcrisis escaleert en extreem weer steeds vaker voorkomt, vragen deskundigen zich serieus af hoe dicht we bij het ‘point of no return’ zijn. CBS News berichtte op 26 april dat volgens professor Timothy Lenton, een wereldleider op het gebied van de klimaatcrisis, “de West Antarctische ijskap misschien al voorbij het omslagpunt is”. CBS News sprak ook met andere deskundigen en vermeldde dat hun boodschap unaniem was: veranderingen voltrekken zich sneller dan verwacht en de kans op het bereiken van omslagpunten in het klimaatsysteem, die tien jaar geleden nog ver weg leken, lijkt nu veel waarschijnlijker en sneller dichterbij te komen. “Daarom heb ik alarm geslagen,” zegt Lenton. “In slechts tien jaar tijd is het risiconiveau aanmerkelijk gestegen, dit zou tot dringende actie moeten aanzetten.””
In de afgelopen decennia hebben we talloze tactieken en methoden uitgeprobeerd om de emissies te beperken, de vervuiling terug te dringen en onze uitbuiting van de planeet te verminderen. Geen van die pogingen heeft gewerkt. Bovendien buiten we niet alleen onze planeet uit, we buiten elke vorm van leven op de planeet uit en we buiten elkaar uit. Het mishandelen van anderen, wat ons kenmerkt, is op alle fronten zichtbaar en dit betekent dat het probleem veel systematischer en dieper geworteld is dan bijvoorbeeld het overschakelen op hernieuwbare energiebronnen of het tegengaan van ontbossing.
Naar mijn mening is de vraag echter niet of we het omslagpunt al dan niet of bijna hebben bereikt. Ik denk dat de vraag die we moeten stellen niet is of de aarde ten dode is opgeschreven en dat dit dus ook voor ons geldt, maar dat het in de eerste plaats gaat over de vraag waarom we hier zijn. Het universum waarin we leven bestaat al zo’n veertien miljard jaar. De aarde bestaat ongeveer 4,5 miljard jaar, en het leven op aarde begon een paar honderd miljoen jaar nadat de aarde was gevormd. Wij zijn geëvolueerd van atomen naar moleculen, van moleculen naar eencelligen en van eencelligen naar de talloze levensvormen op aarde, in het water, op het land en in de lucht. Tenslotte is in de laatste paar honderdduizend jaar de mensheid ontstaan. Geleidelijk aan zijn wij de heersers van de planeet geworden, wij exploiteren de bodem, flora en fauna, wij vervuilen de lucht, de bodem en het water, en wij putten de natuurlijke hulpbronnen zo snel als wij kunnen uit om macht en rijkdom te vergaren. Zijn we daarom hier, om zoveel schade te berokkenen? Misschien zouden we, als we het antwoord daarop wisten, de onvoorstelbaar grote schade die we elke seconde aan de planeet toebrengen, dan niet aanrichten. De vraag naar het doel van ons bestaan op deze aarde is daarom de essentiële vraag die we moeten beantwoorden. Als we het antwoord daarop weten, zullen we al onze problemen oplossen en de planeet redden.
In de afgelopen decennia hebben we talloze tactieken en methoden uitgeprobeerd om de emissies te beperken, de vervuiling terug te dringen en onze uitbuiting van de planeet te verminderen. Geen van die pogingen heeft gewerkt. Bovendien buiten we niet alleen onze planeet uit, we buiten elke vorm van leven op de planeet uit, en we buiten elkaar uit. Het mishandelen van anderen, wat ons kenmerkt, is op alle fronten zichtbaar en dit betekent dat het probleem veel systematischer en dieper geworteld is dan bijvoorbeeld het overschakelen op hernieuwbare energiebronnen of het tegengaan van ontbossing. Wij zijn zelf het probleem dat alle ellende veroorzaakt, of beter gezegd, het is onze aard – de menselijke aard. Wij zijn, anders dan enig ander schepsel op deze planeet, mensen die uitbuiten, we zijn gemeen en mishandelen elkaar, alle levende wezens en de planeet die wij ons thuis noemen. In feite zijn we zo gevoelloos dat we onze hebzucht niet kunnen bedwingen, zelfs als we weten dat we daarmee de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen ruïneren. In plaats van een thuis om in te wonen, laten we voor hen een berg afval achter ter grootte van de planeet. Welke goede ouder zou dat doen? Geen enkele natuurlijk, maar wij zijn geen goede ouders.
Toch is niet alles verloren. Tijdens de eerste lockdown die aan het begin van de uitbraak van het coronavirus bijna voor de hele wereld gold, hebben verschillende voorbeelden van de veerkracht van de natuur op de hele wereld, bewezen dat de aarde veel sterker is dan we dachten en dat zij zelfs kan herstellen van een langdurige menselijke uitbuiting. Als we dus ons enige probleem, de menselijke natuur, oplossen, zal de rest van de natuur zich snel herstellen en zal het evenwicht op aarde worden hersteld.
De menselijke natuur veranderen mag dan in eerste instantie onmogelijk lijken, alsof je jezelf aan je eigen haren uit een moeras trekt, we kunnen echter van de natuur leren hoe we dit moeten doen. In de natuur veranderen dingen onder invloed van de omgeving. Aanpassingsvermogen is de sleutel tot het overleven van elke soort. Als wij een omgeving van vriendelijkheid, verantwoordelijkheid voor elkaar en zorgzaamheid creëren, zal onze natuur zich aanpassen aan haar omgeving en zal zij net zo worden. We hoeven onszelf niet te veranderen, maar wel ons oppervlakkige gedrag. Als de hele samenleving zich vriendelijk gedraagt, zullen mensen echt vriendelijk worden. Net zoals het leven in een wrede omgeving iedereen die daar leeft dwingt om wreed te zijn, zelfs als men van nature niet wreed is, het omgekeerde is even waar.
Zodra we ervoor zorgen dat onze sociale omgeving vriendelijk en zorgzaam wordt, zal onze aard ook vriendelijk en zorgzaam worden. Als we eenmaal vriendelijk en zorgzaam zijn, gaan we stoppen met uitbuiten. Zodra we stoppen met uitbuiten, zullen we elkaar, andere levende wezens en de planeet als geheel niet meer misbruiken. Het blijkt dat om onszelf en onze planeet te redden, onze enige focus moet liggen op het veranderen van onze sociale omgeving: van vijandig naar vriendelijk, van misbruiken naar zorgzaam zijn. Dan zal de rest snel volgen.
Bovendien zal het transcoderen van onze inherente natuur ons gebieden openbaren die we ons nu nog niet kunnen voorstellen. Zolang we alleen op onszelf geconcentreerd zijn, zien we alleen onszelf. Maar het doel van ons bestaan hier, is dat we onszelf ver voorbij groeien, dat we de hele werkelijkheid gaan begrijpen en dat we het hoogste niveau van het waarom van ons bestaan gaan begrijpen, waarom er leven en dood is, schepping en vernietiging, en hoe alles met alles verbonden is. Alleen als we aan elkaar gaan denken, denken we niet meer aan onszelf, en alleen als we niet meer aan onszelf denken, zullen we de wereld om ons heen waarnemen zoals zij werkelijk is. Daarom is de enige vraag die wij moeten stellen om ons leven, het welzijn van de planeet en ook ons geluk veilig te stellen: “Waarom zijn we hier?”
Artikel in het Engels: https://laitman.com/2021/04/why-preserve-earth-linkedin/
http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland
Het volgende blog verschijnt zondag a.s.
Filed under: Crisis, New Publications, Society | Add Comment / Ask Question →
Filed under: Artikel, Mens, Natuur, Planeet aarde -
Geen reacties→
Het gebed is een oproep aan de Schepper, men noemt het MAN (vrouwelijke wateren) d.w.z. het brandende verlangen van een mens die zich vanuit zichzelf omhoog heft naar de Schepper. Natuurlijk zal de Schepper zijn vraag dan kunnen beantwoorden.
Michael Laitman op Quora: 
Abonneren op RRS Feeder