Vraag: We zeggen dat de Tempel ‘gevestigd’ is in het menselijk hart. Wat is de betekenis daarvan?

Antwoord: De Tempel is het centrum van de verbinding tussen mensen. De Tempel leert ons hoe we moeten verbinden en bevat de eigenschappen die laten zien hoe alles verwerkelijkt moet worden.

Waarom gebruiken we de uitdrukking ‘verwoesting van de Tempel’ in plaats van ‘verwoesting van het land’? Dat zeggen we omdat de Tempel een spirituele basis was, een plaats waar het proces van eenwording stopte. Dat gebeurde zeventig jaar voordat de Tempel werd verwoest.

Zeventig jaar staat voor 7 Sefirot, 10 jaar in elke Sefira. De Natie daalde geleidelijk via deze niveaus af naar Malchut: Hesed, Gevura, Tifferet, Netzach, Hod, Yesod en Malchut …. Hier vond de verwoesting van de Tempel (het breken van de eenheid) plaats. Men wist het van tevoren al heel goed.

Het betekent dat de offers die men naar de Tempel bracht niet echt waren, namelijk geen offers die naar eenheid leidden. De nadruk kwam te liggen op: ‘Ik bracht een offer’. Dat ‘Ik’ (ons egoïsme) is iets wat tussenbeide komt en alle Tempels verwoest. Het is de oorzaak van de verwoesting.

From Kab TV’s “Mysteries of the Eternal Book,” 3/4/13

Filed under: Israel, Torah, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Sinds de oudheid waren het meestal Joden die geld uitleenden. Men denkt dat juist zij met het heffen van buitensporig hoge rente zijn begonnen.

Antwoord: Het gaat niet over hoge rente of samengestelde rente, dit principe wordt nu goed begrepen door economen. Tegenwoordig bestaat dit bij elke bank, in elk bedrijf. De Joden begonnen rente te heffen omdat zij wisten hoe je schuld op de juiste manier moet berekenen. Stel dat ik je 100 dollar geef en dat jij me hetzelfde bedrag de volgende dag moet teruggeven, maar je geeft het mij na 20 dagen terug. Hoeveel geld moet je dan aan mij teruggeven? Als je het geld onmiddellijk aan mij had terug teruggegeven, had ik het in een bedrijf kunnen investeren en had ik er de volgende dag en de dag daarna – volgens de cumulatieve berekening – van hebben kunnen profiteren, enzovoort.

Je moet me dus compenseren voor het bedrag dat ik door jou verlies. Deze rente is niet hetzelfde als de rente die door de bank wordt berekend. Als dit bedrag niet in omloop was gebracht, zou je mij niets verschuldigd zijn. Maar omdat ik het afhaal van het geld dat in omloop is, moet je me gewoon compenseren voor het geld dat ik kwijt ben.

Stel dat ik met dezelfde 100 dollar die ik aan jou geleend heb, een productielijn had kunnen opzetten voor de fabricage van kopjes en dat ik in plaats van 100 dollar, 200 dollar per maand had kunnen verdienen. Dan betekent dat, dat je mij 200 dollar moet teruggeven en hier is geen sprake van rente. Als je het geld niet op tijd teruggeeft, maar pas na twee maanden, moet je me teruggeven wat ik in die twee maanden had kunnen verdienen met diezelfde 100 dollar.

Dit is de juiste aanpak. Het gaat hier niet over rente! Als de banken hieraan ook nog rente toevoegen, doen ze dat omdat ze bestaan van rente, dat is een totaal andere kwestie. We moeten daartussen onderscheid maken.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 5/27/13

Filed under: Economie, Israel, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Waarom hoort de Schepper ons niet als we met minder dan tien zijn?

Antwoord: Dit is eigenlijk niet waar. Het gaat niet over een groep van tien die je letterlijk kunt tellen, maar over een nauwkeurig bepaald, bestendig verlangen dat als resultaat van onze verbinding nu sterk en reël wordt.

Het maakt niet uit of er 50 of 80 mensen aan meedoen. In spiritualiteit gaat het niet over kwantiteit maar alleen over kwaliteit. Als ik zeg dat het lagere niveau tien maal meer verwijderd is van het hogere niveau, verwijs ik naar een kwalitatieve meting en niet naar een kwantitatieve.

In het algemeen wordt er gezegd dat het minimum van velen twee is, wanneer een ieder het eigenbelang kan loslaten, boven zijn ego kan uitstijgen en zich kan verbinden met de ander. Zo kunnen zelfs twee mensen ‘een groep van tien’ worden genoemd.

Dit is een voorwaardelijke term. In onze wereld meten we kwantiteit, in spiritualiteit meten we kwaliteit. Maar hoewel we woorden van deze wereld gebruiken, moeten we begrijpen dat het hier over wezenlijke veranderingen gaat.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 8/22/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Ego, Gebed, Groepswerk, Israel - Geen reacties→

Vraag: Waarin verschilt de Torah, die staat voor de collectieve som van ons allen, van de Schepper die staat voor de algehele verbinding? Deze twee concepten lijken voor mij hetzelfde.

Antwoord: In een van zijn brieven zegt Baal HaSulam dat wij alleen vooruitkomen volgens het voorschrift: ’Israel, de Torah en de Schepper’. Bovendien moet in elke staat de eerste gelijk zijn aan de tweede en aan de derde. Alleen onder deze voorwaarde kan een mens op de juiste manier verder komen.

1=2=3, dit is de voorwaarde voor spirituele vooruitgang.

Het eerste woord ‘Israel’ Yashar-El (direct naar de Schepper) is iedere vriend die naar de Schepper verlangt. Het tweede woord is al de groep die als eenheid werkt. Het derde woord is de onthulling van de Schepper in onze eenheid.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, “Faith Above Reason”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Israel, Schepper, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Iedereen uit Israel is verantwoordelijk voor de ander.

“Er is een zeker volk, alom verstrooid en verspreid onder de volkeren.” (Noten tussen haakjes zijn van mij). Haman (de voornaamste egoïstische eigenschap in een mens, één van de eigenschappen die gemanifesteerd wordt in Farao, Amalek, enz.) zei dat hij ervan overtuigd was dat het hen zou lukken om de Joden te vernietigen (namelijk de verbinding te vernietigen tussen hen die een sterk verlangen hebben naar de Schepper in een grotere, meer definitieve vorm), omdat zij van elkaar afgescheiden zijn; dus onze kracht (de egoïstische kracht die ons wegdrijft van geven en liefde) die wij tegen hen gebruiken zal het zeker winnen, want daardoor wordt er een scheiding teweeg gebracht (tussen hen die sterk verlangen naar de Schepper) tussen de mens (een ieder van hen) en God. En de Schepper zal hen op geen enkele manier helpen, want zij (door de innerlijke afstand van elkaar) zijn van Hem afgescheiden. Daarom corrigeerde Mordechai (de eigenschap van geven in een mens) deze tekortkoming (de eigenschap van afscheiding, de Haman in een mens) zoals het wordt uitgelegd in het volgende vers (in Megillat Esther): “De Joden verzamelden zich,” (…) “zij verzamelden zich en verdedigden hun leven.” Dit betekent dat zij zichzelf gered hadden door zich met elkaar te verenigen (Verbinding met de Schepper).

Writings of Baal HaSulam, Shamati #144 “There Is a Certain People”

Filed under: Egoïsme, Israel, Kabbalistische bronnen - Geen reacties→

Vraag: Kabbalisten spreken over de categorie Israel waarin iedereen zo sterk met elkaar verbonden is, dat het onmogelijk is om ze van elkaar te scheiden, zij zijn volkomen van elkaar afhankelijk. Wat is dit voor categorie en wie horen daarbij?

Antwoord: Ik zal jullie een geheim vertellen: gisterenmiddag was ik geen ‘Israel’, maar tegen de avond veranderde mijn staat een beetje en het lukte mij om ‘Jerusalem’ te bereiken; toen daalde ik af naar het ‘dal’, daarna kwam ik ‘leeuwen’ tegen, toen steeg ik op naar de Hemel en vloog ik weg …

Vanmorgen was het niet alleen zo dat ik niet tot ‘Israel’ behoorde, toen ik wakker werd, maar ik behoorde zelfs niet tot de ‘naties van de wereld’. Ik was niet meer dan een ‘beest’… In het algemeen gesproken is ‘Israel’ (ישראל) het verlangen om te ontvangen dat gericht is op Yashar El (ישר-אל, rechtstreeks naar de Schepper).

Maar als je me vraagt naar de een of andere substantie die uit proteïne bestaat, weet ik niet tot welke categorie die materie behoort. Eerst moeten we het verlangen en de intentie daarvan checken, daarna kan ik te weten komen of het om ‘Israel’ gaat en als dat zo is, op welk niveau. Stel je voor dat er iemand voor je zit die van geboorte een Griek is en een Jood van geboorte: als je bij hen naar binnen kijkt zou het zo kunnen zijn dat de Griek ‘Israel’ is, terwijl de Jood ‘dwaas’ is, op het ‘animale’ niveau.

Alles wordt bepaald door het verlangen en de intensiteit van de intentie van dat verlangen. Natuurlijk corrigeert ‘Israel’ zichzelf eerst. Als er een deel in mij is dat ‘Israel’ heet en een deel dat ‘de naties van de wereld’ heet, corrigeer ik natuurlijk de kelim (vaten) die zuiverder zijn eerst.

Deze volgorde zien we weerspiegeld in onze wereld: Of we het nu willen of niet, wij behoren hier tot ‘Israel’ en we moeten onszelf nu corrigeren. Maar in de spirituele betekenis zijn de Joden ook verdeeld in deze twee delen: ‘Israel’ en de ‘naties van de wereld’. Hoeveel mensen zijn er onder het Joodse volk die ‘Israel’ vertegenwoordigen? Het kunnen er duizend zijn van de 12 à 14 miljoen…

Vraag: Wie moeten er dan de taak op zich nemen om een ‘lid van de natie’ te worden, als ‘één man met één hart’?

Antwoord: Een ieder die voelt dat hij deel uitmaakt van de natie. Hier hebben we het al over de innerlijke inzichten van een mens die we niet in woorden kunnen meten of via een paspoort kunnen vaststellen.

Vraag: Behoorde u gisteren niet tot deze natie?

Antwoord: Nee. Gisterenavond behoorde ik tot de ‘naties van de wereld’ en vanmorgen werd ik wakker als een ‘beest’. Ik hoop dat ik in de loop van de dag een ‘goede kerel’ word en naar het niveau van de ‘hogepriester’ zal groeien.

Maar, volgens de manier waarop de dingen lopen, zal ik waarschijnlijk moeten vallen en letterlijk net zo slecht moeten worden als de staat van ‘Haman’ en de andere dwazen. Zij zullen zich in mij ‘vestigen’ en ik zal me net zo voelen als zij, ik zal me voelen als de personages die in de Torah beschreven worden.

Dat komt omdat de Torah innerlijke personages uitbeeldt en innerlijke rollen beschrijft die we moeten spelen als we op weg zijn om op de Schepper te lijken. Ik kan alleen volkomen op Hem lijken als ik de ziel van ‘Haman’, ‘Hitler’, ‘Farao’ enz. heb ervaren. Ik moet nu in hen geïntegreerd worden, maar ook in de zuivere personages van geven die tegenover hen staan. Dan zal ik pas werkelijk gecorrigeerd worden.

Het gaat er dus niet alleen over dat ik als een ‘beest’ wakker word. Als het alleen maar hierover gaat, sta ik ‘buiten spel’. In het algemeen gesproken moeten we het spirituele pad nooit met het lichaam verbinden dat je nu met je fysieke ogen ziet. Dat is een ernstige fout. Beoordeel nooit naar uiterlijke ‘beelden’ en fysieke waarnemingen, beoordeel uitsluitend op grond van verlangens en intenties.

In de totale werkelijkheid zijn er verlangens om te ontvangen, verlangens om te geven en is er een intentie die de verlangens om te ontvangen corrigeert, zodat een mens iemand wordt die geeft. Dat is alles. Verder bestaat er niets, er zijn maar drie parameters: het Licht, de kli (vat) en de Masach (scherm) daar tussen.

Vraag: Hoe zit het met de 600.000 die zich garant stellen, waar Baal HaSulam over spreekt in het artikel ‘Wederzijdse Verantwoordelijkheid’? Moeten zij wakker worden en zich met elkaar verenigen op weg naar correctie?

Antwoord: Ik zal jullie nog een geheim vertellen: Op het moment dat je staten bereikt waarin je de 600.000 die zich garant stellen nodig hebt, zul je ze vinden. Ze zullen plotseling voor je staan, alsof er niets aan de hand is.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/7/13, “The Mutual Guarantee”

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groei, Innerlijk Werk, Intentie, Israel, Niveaus, Zelfonderzoek - Geen reacties→

Vraag: Wat moet ik doen met gedachten die naar mij toekomen?

Antwoord: Ik moet een onafhankelijke, objectieve rechter worden over wat er met mij gebeurt, zonder enige sluwheid of emotie, een buitenstaander, iemand die neutraal gadeslaat. Dit betekent dat ik moet proberen om in mijn punt in het hart te zijn, buiten mijn lichaam, buiten mij huidige ‘ik’. Elk verlangen en elke gedachte die in mij bewust gemaakt worden, accepteer ik als iets wat van de Schepper komt, van ‘Er Is Geen Ander Dan Hij’, als een spel dat Hij met mij speelt. Anderzijds is het aan mij om te besluiten wat ik er mee doe en ik ga op die wijze aan het werk.

Alles wordt mij gegeven in de vorm van hindernissen. Het kan eenvoudigweg niet anders, want het is een regel dat er voor de Machsom geen aangename gevoelens bestaan. Allereerst moet ik dus dankbaar zijn voor alles wat komt en het accepteren als bedoeld voor mijn bestwil, het wordt me gegeven om mee te werken. Dan ga ik ermee aan het werk en probeer ik iets praktisch te bouwen, boven deze hindernis uit,

Terwijl de hindernis blijft bestaan, rijs ik er bovenuit en bouw ik daarmee een tegengestelde verhouding. Op deze manier zoek ik via de groep naar de Bron waar vanuit ik een dergelijke gedachte, zo’n verlangen kreeg. Ik wil deze gedachte en dit verlangen verbinden met de Oorsprong ervan, zodat ‘Israel, de Torah en de Schepper Eén zullen zijn’. Israel ben ik zelf, ik ga zo om met mijn gedachten en verlangens dat ik alles wat ik van de Schepper ontvang transformeer – zowel goed als kwaad – in iets tastbaars, in een plek voor onze adhesie, onze verbinding.

Dit wordt genoemd: handelen volgens de voorwaarde ‘Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén’. En dan wacht ik en ben ik bereid om een nieuwe hindernis te ontvangen. Iemand schreeuwt naar mij of er gebeurt iets of zelfs zonder een uiterlijke gebeurtenis voelt mijn ziel zich slecht, dat is de Schepper die direct of indirect aan mij werkt. En weer moet ik hieraan werken. Ik zoek namelijk naar elke gelegenheid om alles wat er met mij gebeurt, alle situaties, met de Schepper te verbinden, zodat ik uiteindelijk zo ver kom dat ik elke staat met mijn hart en ziel accepteer en daarin maar één ding zie: Zijn Verlangen om mij te omarmen.

Succes is afhankelijk van het feit of ik het op deze bijzondere manier zie: dank ik de Schepper en haast ik mij om Hem te omarmen? Omarmen betekent dat ik tot volledige instemming kom, tot aan zelfopoffering.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/22/13, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Innerlijk Werk, Israel, Schepper, Torah - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Natie’: Met schaamte moeten we bekennen dat één van de kostbaarste innerlijke waarden die we tijdens de ballingschap verloren hebben, en tevens de belangrijkste, bestaat uit het verlies van het bewustzijn van onze nationaliteit. De koorden van liefde die de natie verbinden en die in alle naties zo natuurlijk zijn en in oorsprong aanwezig, zijn teniet gegaan en losgeraakt van ons hart: ze zijn verdwenen.

(…) De enige hoop die we koesteren is (…) dat we opnieuw de natuurlijke, nationale liefde, die in ons nog maar als een zwak schijnsel bestaat, ontdekken en ontsteken … Dit is nu het allerbelangrijkste werk.

Allereerst moeten we niet vergeten, dat wij geen natie zijn zoals alle andere naties. Het fundament van de wereld bestaat uit de ’70 naties van de wereld’ (de tien Sefirot maal zeven) die van Zeir Anpin in de wereld Atzilut afkomstig zijn. Het geeft verschillende vormen aan Malchut en zo heeft elke natie typerende eigenschappen die een bepaalde eigenschap van de Schepper vertegenwoordigen. Uiteindelijk verenigen alle naties zich met elkaar in het beeld van Zeir Anpin, de Schepper.

Welke positie heeft Israel in dit beeld? Israel is de intentie, het verlangen ernaar, het activerende element, niet meer dan dat. ‘Israel’ – de betekenis is ‘rechtstreeks naar de Schepper’ (Yashar-El) – moet alle naties van de wereld naar deze vorm leiden. Zij die een punt in het hart hebben, ‘vonken’ van de gebroken Masach (scherm), voeren deze opdracht uit.

Ooit waren wij een unieke natie die van alle andere naties verschilde, met speciale relaties die gebaseerd waren op het principe ‘heb je vriend lief als jezelf’ of op zijn minst gebaseerd op ‘doe anderen niet aan wat je zelf verafschuwt’. Dit kader was al door de groep van Abraham vastgesteld en werd, tot aan de verwoesting van de Tempel, op verschillende niveaus gehandhaafd. In die hele periode leefden we boven de Machsom (barrière), vanuit geven.

Alles welbeschouwd bestaat de voorwaarde voor het bestaan van Israel – waardoor we de Machsom kunnen overgaan en het spirituele leven kunnen binnengaan – uit een goede onderlinge verbinding. Als deze verbinding niet bestaat, heten we in spirituele zin geen ‘Israel’ meer en zijn we niet in het ‘Land Israel’, namelijk in het verlangen dat rechtstreeks op de Schepper is gericht.

Vandaag leven we tussen de naties van de wereld, die ons haten en het is duidelijk waarom. Als de kelim (vaten, verlangens) van het niveau van Atzilut  naar het niveau van de klipot (schillen) vallen, naar de onzuivere werelden BYA, ervaren zij dat ze zich onder de ‘druk van de evolutie’ bevinden die hen noodzaakt om voortdurend vooruit te gaan.

In het algemeen gesproken zijn er Lichten, Lichtvonken en kelim (vaten). De kelim voelen dat zij afhankelijk zijn van de Lichtvonken, namelijk van de mensen met het punt in het hart, zonder hen is het onmogelijk om het Licht te ontvangen. Als resultaat daarvan nemen ze al onze gewoonten over: onze religie, manieren van doen, moraal, wetten, enz. Anderzijds haten zij ons en ontvangen zij van ons niet wat ze nodig hebben. Dat komt doordat zij onbewust iets anders verwachten.

Dit zal zo doorgaan totdat wij aan de naties van de wereld laten zien dat wij serieus van plan zijn om onze opdracht in de praktijk uit te oefenen. Dan zullen wij weer de natie Israel zijn die in het Land Israel woont en haar opdracht met betrekking tot de 70 naties van de wereld vervult. Want juist zij zijn de ‘scheppingsmaterie’ die gelijkvormigheid met de Schepper moet bereiken.

Wij zijn een Masach, een intentie, de eigenschap van Bina, terwijl het grootste deel Malchut is. De juiste combinatie en samenwerking tussen ons en de naties van de wereld, is de basis voor onze vooruitgang naar het Doel van de schepping. De natie Israel kan niet bestaan zonder de naties van de wereld. Wij moeten saamhorigheid en correctie bereiken, dat hangt niet van de wereld af, maar van de manier waarop wij handelen: in overeenstemming met de tijd en de huidige voorwaarden die wij hebben te vervullen.

 From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 4/15/13, “The Israeli Nation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Israel - Geen reacties→

Seideravond is voor iemand die zijn innerlijke Egypte al heeft verlaten een viering, waarbij hij weer door dezelfde staten heengaat als tijdens zijn uittocht, in dezelfde volgorde (seder) en hij verheugt zich over zijn bevrijding. Dit helpt hem om naar het volgende niveau op te stijgen, elke keer hoger en hoger.

Daarom staat er geschreven dat een mens in iedere generatie – dat wil zeggen in iedere staat, in ieder stadium van de groei van het egoïsme – zichzelf moet zien als iemand die net uit Egypte is getrokken. Alle correcties die hij ten aanzien van zijn egoïsme uitvoert, zullen altijd vergezeld zijn door een herinnering aan de uittocht uit Egypte. Alleen nadat een mens boven zijn ego is uitgestegen, kan hij de handelingen van geven uitvoeren, geboden genaamd.

Op Seideravond zit iedereen met zijn familie aan een feestelijke tafel en wordt er gelezen over bevrijding en het lijden aan de slavernij, en natuurlijk voelt iedereen daarbij innerlijke pijn en het verlangen naar bevrijding. Deze feestdag roept opnieuw alle vragen op over de slavernij en de bevrijding. Hoe kunnen we bevrijding bereiken, een nieuw leven, een nieuwe staat verwerven?

We moeten beseffen dat we nu een nieuw tijdperk zijn ingegaan en als we onze opdracht niet uitvoeren, zoals de Israëlieten die uit Egypte trokken, zullen we niet kunnen overleven, niet als land en niet als volk. We zullen niet in staat zijn om Joden te zijn, want dit is onze opdracht: we moeten de wereld de boodschap brengen om iedereen – samen met ons – uit het alomvattende egoïsme te bevrijden, het egoïsme waardoor we in de huidige crisis zitten.

Deze crisis breidt zich steeds verder uit en zet ons doelgericht onder druk, zodat we er tenslotte, samen met de hele wereld, uit willen komen. Wij moeten hierin het voorbeeld zijn voor anderen. Door nu Seideravond 2013 te vieren, bereid ik me voor op de uittocht en op de bevrijding die ik daarna zal bereiken.

Dit is de verlossing van de engel des doods, van mijn egoïsme dat mij doodt. Ik hoop dat ik hierdoor het licht voor de andere naties zal worden en dat ook zij zullen weten hoe zij uit Egypte kunnen komen. Ze zullen inzien dat ons egoïsme ons allen in ballingschap houdt. De hele wereld is in ballingschap, de hele aarde is Egypte, en wij moeten er boven uitstijgen.

From KabTV’s “Kabbalists Write: The Night of Passover Seder,” 3/4/

Filed under: Egoïsme, Feestdagen, Israel - Geen reacties→

Vraag: Door Kabbalah te studeren worden we van de ‘naties van de wereld’ het ‘volk Israel’. Als ik het goed begrijp ondergaan we – als we spirituele verwerkelijking willen bereiken – een groter lijden dan de ‘naties van de wereld’. Of begrijpen we de relatie tussen oorzaak en gevolg niet goed?

Antwoord: Ik heb veel vrienden, van school en van de universiteit, met wie ik af en toe contact heb. Het zijn gewone, ontwikkelde mensen, maar zij begrijpen me niet. Ik negeer niemand van hen, ik waardeer ze en houd van hen, we zijn alleen verschillend.

We kunnen onszelf niet beoordelen door onszelf met anderen te vergelijken. Voor de één is iets gemakkelijker en voor de ander moeilijker, iedereen heeft zijn eigen bestemming. Het enige wat een mens te doen heeft is zichzelf verwerkelijken zoals hij is.

Je moet op niemand jaloers zijn en zeggen: hij heeft geluk, kijk eens hoe rijk hij is of … wat is hij lui, voor hem is het allemaal gemakkelijker; iemand anders is geboren ‘met een gouden lepel in zijn mond’. Het helpt allemaal niets. Dit geeft alleen maar aan dat je niet weet hoe je jezelf moet verwerkelijken. Dat moet je leren!

Neem je diepste, meest wezenlijke verlangen, je hunkering en begin ermee om jezelf te zijn. Je zult zien dat er niets mooiers bestaat. Je kunt niet gelukkig worden door de plaats van een ander in te nemen. Alleen door jezelf te verwerkelijken, door gelijkvormig te worden aan de Schepper, zul je volkomen vervuld worden.

Wat vooruitgang betreft, hoe verder een mens komt hoe groter de innerlijke leegte wordt. Maar die leegte wordt vervuld door inzicht, een gevoel van eeuwigheid, perfectie, eeuwig leven en een gevoel van Oneindigheid. Een mens ziet het universum van begin tot eind.

De gemiddelde mens op deze aarde, een boer bijvoorbeeld, loopt met zijn koeien op de wei, hij loopt te fluiten, voelt zich prima, gezond en wel en heeft geen zorgen aan zijn hoofd. Is er reden om jaloers op hem te zijn? Ja, natuurlijk. Maar jaloers op wat en in welke mate? Uiteindelijk komt er een situatie waarin ook hij zijn programma moet uitwerken.

Verdiep je dus niet in het lijden. Verwerkelijk jezelf! Als je dat niet doet verwens je de Schepper omdat hij je geschapen heeft. Wat is er erger dan dat? Laten we dus dankbaar zijn!

From the Novosibirsk Convention 12/9/12, Lesson 5

Filed under: Conventies, Innerlijk Werk, Israel, Verlangen, Zelfonderzoek - Geen reacties→