Vraag: Begrijpen mensen dat zij de neiging tot het kwaad in zich hebben? Kunnen wij hierover openlijk met hen spreken?

Antwoord: Nee, in geen geval! Het is verboden om tegen iemand te zeggen dat hij egoïstisch is en eveneens om ook maar iets slechts over hem te zeggen. Welk recht heb je om dat te doen? Als hij een gewoon, normaal mens is en zich gedraagt zoals iedereen, hoe zou je hem dan kunnen vertellen dat hij slecht is, dat zijn ego de controle over hem heeft, enzovoort? Integendeel. Je moet iets goeds tegen hem zeggen, zonder tegen hem – op wat voor manier dan ook – iets slechts te zeggen. Je moet hem benaderen alsof hij bijzonder is.

Hoe benaderen we een kind? Als je een kind goed wilt opvoeden, hoef je geen druk op hem uit te oefenen. Je moet hem steunen, om hem zo de zekerheid te geven, dat hij dingen kan doen, dat hij groot en sterk is. Op deze manier zul je de juiste krachten in hem wakker maken om verder te komen en zo zal hij zich ontwikkelen. Als je begint om druk op hem uit te oefenen, krijg je uiteindelijk het tegenovergestelde resultaat. Helaas weten we niet hoe we kinderen moeten opvoeden. Wij hebben dat niet geleerd en daardoor richten wij grote schade aan.

Met betrekking tot volwassenen geldt hetzelfde. Je moet de goede en juiste gevoelens in een mens wakker maken, hem prijzen en vooruit helpen. En omdat hij speciaal is, laat je hem iets bijzonders in de wereld zien, dat hem zelfs nog op een hoger plan kan brengen. Dan gaat hij samen met jou op pad! Je liegt niet tegen hem, omdat deze mogelijkheid in feite in ieder mens aanwezig is.

Wijs iemand niet af met de boodschap dat hij een egoïst is. Het is verboden om dit te doen! Uiteindelijk zijn we allemaal egoïsten, maar als je een egoïst vertelt, dat hij een egoïst is, voelt hij zich onmiddellijk afgewezen door jou, terwijl je juist met hem in contact moet komen. Dit is eenvoudige psychologie: het is verboden om je negatief te gedragen naar de ander. Het maakt niet uit naar wie. Je moet op zoek gaan naar een goede verbinding. Dit wordt genoemd: “Beoordeel een ieder naar zijn verdienste”.

From the Vilnius Convention 3/23/12, Lesson 1

Filed under: Congressen, Educatie, Egoïsme, Maatschappij - Geen reacties→

Vraag: Na de Conventie heb ik het gevoel dat het allemaal een droom was, het is moeilijk te beseffen wat er plaatsvond. Hoe zou u de resultaten van de Conventie samenvatten?

Antwoord: Dit is niet eenvoudig. Als je Rabash had gekend, zou je weten hoe gesloten hij was, hij verborg zichzelf, naast het meest noodzakelijke wilde hij geen uitleg geven. Toch is het duidelijk dat hij zo veel mogelijk aan zijn studenten wilde geven, zoals er staat geschreven: ‘Een koe wil meer voeden dan het kalf wil zogen’.

Het probleem is het niveau dat de student aankan. De leraar mag hem geen ‘onrijpe vrucht’ geven, want in plaats van hulp te zijn, zou dit hem alleen maar schaden en hem blokkeren, hem in een neergang brengen en verwarring en dan kost het veel tijd en heel veel inspanning om uit deze staat te komen. Iedereen zou daar de prijs voor moeten betalen, zowel de leraar als de student en eveneens degenen die zich met hem moeten verenigen in één systeem. Dit is een heel ingewikkelde zaak.

Daarom staat er geschreven: ‘Voed een kind op, zoals het bij hem past’. Dat wil zeggen, dat de leraar niet aan de student mag geven wat de student, vanuit onwetendheid, vraagt, namelijk: “Geef me!” Maar hij moet dat op de juiste manier, met overleg doen, zodat het zijn niveau van ontwikkeling ten goede komt.

Natuurlijk veroorzaakt dit voortdurend spanning in de relatie tussen de leraar en de studenten. Ze roepen naar de leraar: “Geef het aan ons!” Ze begrijpen niet dat hij hen alleen de methode kan geven, maar niet de werkelijke vervulling. Zij moeten de vervulling zelf bereiken, door deze methode zelf te realiseren.

Daarom denken sommige mensen, dat ze niet goed vooruit komen.Sommigen kunnen niet instemmen met deze methode en het niet begrijpen. Of ze kunnen het misschien wel met hun verstand begrijpen, maar ze zijn nog niet zo ver om er vanuit hun hart mee in te stemmen. Ten gevolge hiervan beginnen ze het belang van de leraar, de methode en de bronnen uit het oog te verliezen. En daar is niets aan te doen, zo is het leven.

Ik denk dat we al heel moeilijke stappen hebben overwonnen, en zij die – van de duizenden mensen die hier doorheen zijn gegaan – zijn overgebleven, zullen verder gaan. En zij die weggingen komen misschien nog terug. We wachten op iedereen, op de hele wereld, om zich bij ons te voegen.

Maar in de toekomst zal er ook geen ander keuze zijn: alle nieuwe levels zullen altijd worden onthuld vanuit de kelim (vaten), vanuit onvervulde verlangens. Daarom moet je de raad van de bronnen en de leraar strikt opvolgen, nadat je deze raad hebt opgevolgd zul je antwoorden ontvangen en vervulling! Vervulling kan niet van bovenaf naar een lege plaats komen, als er geen kli (vat) voor is.

Laten we hopen, dat we deze principes en de volgorde in het werk, nu beter begrijpen. Er waren veel nieuwe mensen bij de Conventie, die nog niet de ervaring hebben die wij hebben. Maar door af te stemmen op de gemeenschappelijke eenheid, zullen ze in staat zijn om deze principes snel te leren, zoals elke nieuwe generatie bouwt op de ervaring van de vorige generatie en van daaruit ontvangt. Wij zullen hen heel graag alles geven wat we kunnen geven, zodat zij – als zij afstemmen op onze wereldgroep – snel even ervaren en deskundig worden als wij, en zelfs nog meer.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/15/12, Writings of Rabash

Filed under: Congressen, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Lessen - Geen reacties→

Baal HaSulam, Shamati, artikel 69: “Eerst zal er de Correctie van de Wereld zijn”: Hij zei, dat er eerst de correctie van de wereld zal zijn, dan zal de complete verlossing plaatsvinden … dat eerst het innerlijk van de werelden gecorrigeerd zal worden en vervolgens het uiterlijk van de werelden … en de wortel van Israel is afkomstig van het innerlijk van de werelden.

‘Israel’ zijn zij die zich aangetrokken voelen tot Yashar-El (rechtstreeks naar de Schepper), zij die het ‘punt in het hart hebben’. Lang geleden ontdekte een groep mensen in het Oude Babylonië dit verlangen en scheidden zij zich af van anderen, zij gaven zichzelf deze naam op grond van hun richting naar het Doel. Later werd deze groep een volk dat door eeuwen van ontwikkeling heenging.

Nu herhaalt de geschiedenis zich, er is weer een groep mensen die zich organiseert volgens hetzelfde principe en ook ‘Israel’ heet, op basis van de richting van hun ontwikkeling. Zij behoren tot het innerlijke deel, omdat het over de verlangens van Galgalta ve Eynaim gaat, de kelim (vaten) van geven.

Dit is de betekenis van ‘want u was het kleinste van alle volken’. Door het innerlijk te corrigeren, wordt het uiterlijk echter ook gecorrigeerd, dat gebeurt in kleine delen. En het uiterlijk zal voortdurend gecorrigeerd worden, totdat het uiterlijk geheel gecorrigeerd is.

Het is dus voldoende om de ‘één procent’ te corrigeren om daarmee de hele wereld te corrigeren, stukje bij beetje, deeltje voor deeltje.

Dit betekent, dat wij mensen moeten vinden die het belang van het Doel van de schepping voelen, van de innerlijke ontwikkeling. Zij moeten zich met elkaar verbinden, zodat zij zullen begrijpen waar onze evolutie naartoe wijst. Door onderlinge verbinding en zichzelf te corrigeren, zullen zij de correctie doorgeven aan het uiterlijke deel en invloed uitoefenen op de hele wereld.

Daarom hebben wij een conventie in Amerika, niet voor externe disseminatie, maar voor mensen die ernaar verlangen om de hogere Kracht te ontdekken. Wij moeten hen van de noodzakelijke voorwaarden voorzien, zodat zij zich kunnen verenigen, zodat zij in staat zullen zijn om de correctie te vervullen, dan zal het van hen uit naar de wereld stromen.

Zij moeten beseffen dat zij hiervoor verantwoordelijk zijn, omdat het uiterlijke deel niet onafhankelijk kan opereren. Gewone mensen, van wereldleiders tot de gewone burger, kunnen zichzelf niet corrigeren. Dat kunnen alleen degenen met het punt in het hart. Wij wenden ons tot hen en leggen hen uit waar de correctie van afhankelijk is en wat zij behoren te doen om de wereld te helpen.

From the Lesson in New Jersey on 5/10/12, Shamati #69

Filed under: Congressen, Correctie, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Ik studeer nu verscheidene jaren Kabbalah en deze week doe ik mee aan mijn eerste conventie. Hoe bereid ik mijn hart en verstand voor deze gebeurtenis voor?

Antwoord: Wij hebben geen andere plaats, geen andere bron en geen andere mogelijkheid om spirituele kracht te ontvangen. De groep en de studie, gesprekken, lezingen en disseminatie (verspreiding van Kabbalah), deze dingen vormen het dagelijkse ‘proza’. Natuurlijk draagt dit ook bij aan onze eenheid, maar een conventie (Kenes) gaat over iets anders, een samenkomst (Kinus) van de harten.

In spiritualiteit gaat alles over eenheid, waaruit we onze kracht halen. We proberen er iedere dag over te spreken en het te realiseren, we bouwen aan onze intenties, hebben bijeenkomsten met vrienden en elke week speciale lessen. Dit zijn echter geen situaties, waarin het werkelijk tot de mogelijkheden behoort om zo’n grote, sterke kracht te ontvangen die ons voorwaarts duwt als bij een conventie.

Malchut van de Wereld Atzilut is genaamd ‘samenkomst van Israel’ (Knesset Israel), omdat zij al onze verlangens, die gericht zijn op het spirituele doel, bijeenbrengt en verenigt. Een conventie is in wezen bouwen aan Malchut van de Wereld Atzilut, het scheppen van een correcte, verenigde, spirituele kli (vat). Hiervoor bestaat geen alternatief.

Juist hierom beveel ik iedereen aan om deel te nemen aan de conventie en dit zeker niet te missen. Een mens heeft geen andere kans om kracht te ontvangen voor spirituele vooruitgang.

Bovendien, uitgaande van onze ervaring weten we, dat er na conventies niet zulke aangename tijden volgen: perioden van neergang. Je hebt de conventie nodig om kracht te verzamelen en op een rustige manier door deze neergang heen te komen, alsof deze niet bestaat. Het is alsof we de druk tussen twee tegengestelde polen in evenwicht brengen. We ontvangen een ‘plus’ door samen te komen en geven daarbij enorm veel kracht aan elkaar en na de conventie ontvangt ieder van ons persoonlijk een ‘minus’. Deze negativiteit verdeelt ons en scheidt ons van elkaar. Ik werk hier echter mee met de hulp van de gezamenlijke kracht, die ik van alle anderen heb ontvangen en tenslotte breng ik een correctie aan.

Ik heb geen andere mogelijkheid om mijn minus, mijn egoïsme, mijn ‘vergif’, mijn ‘engel des doods’, mijn kwade neiging te corrigeren. Het enige wat ik kan doen is mij te laten inspireren door de gezamenlijke opgang en deze te gebruiken om mijn persoonlijke neergang te corrigeren. Hetzelfde vindt plaats bij de lessen en de bijeenkomsten met vrienden. Conventies zijn echter unieke kansen om kracht van de vrienden te ontvangen, het persoonlijke kwaad in jezelf te corrigeren, met elkaar tot eenheid te komen, je met iedereen tot één geheel te verbinden en dit te ondersteunen, en te proberen om aan een ieder liefdevol te geven. Zo komen we verder.

Er waren conventies, waar geen neergang op volgde. Maar de laatste tijd beginnen we werkelijk ‘te vallen’ en nu begrijpen we ook dat dit niet onnatuurlijk is. Het is noodzakelijk voor het bestaan, anders zullen we in spiritueel opzicht sterven.

Het is er nu tijd voor: al onze conventies hebben als doel om kracht te verzamelen, waardoor wij later in staat zijn om onszelf te corrigeren. Ik ga er niet heen om het leuk te hebben, plezier te hebben en met mijn vrienden bij lessen en concerten aanwezig te zijn. Nee, ik heb deze eenheid nodig om onmiddellijk na deze eenheid mijn kwade neiging te corrigeren, de krachten van afscheiding die in mij ontwaken.

Daarom is het zo belangrijk om naar een conventie te gaan en ook heel belangrijk om na de conventie het maximum aan onderlinge verbinding te behouden en te proberen de strijd te voelen die wij voeren. Als ik na de conventie, vol spanning en verscheurd door tegenstellingen, deze fase nog op een evenwichtige manier kan doorkomen en de kracht kan behouden die ik van een ieder ontvangen heb en mijzelf in de groep kan handhaven, als ik – wanneer ik een neergang beleef – er bovenuit stijg, versmelten de ‘plus’ en de ‘min’ tot één enkel geheel: de kwade neiging – een groot egoïstisch verlangen – maakt zich in mij kenbaar, maar een scherm – de kracht van eenheid die ik heb verkregen – regeert daarover.

From a Lesson in New Jersey 5/09/12, Shamati #25

Filed under: Congressen, Eenheid, Egoïsme, Groepswerk - Geen reacties→

De groep bestaat alleen met het doel om de Schepper te onthullen, de Kracht die liefdevol geeft en aan ons werkt. Door ons Ermee te verbinden, rijzen we boven ons fysieke bestaan uit en voelen we het eeuwige leven, dat stroomt in een oneindige stroom. Lichamen veranderen van de ene generatie naar de andere, maar wij behouden de verbinding met de ziel en bestaan daarin voor eeuwig.

Wij kunnen dat alleen bereiken door verbinding en eenheid. Hoewel het niet in ons vermogen ligt om ons te verenigen, verenigt het hogere Licht, de Schepper, ons met elkaar. Zonder de hulp van de groep kunnen wij de behoefte eraan en de noodzaak ervoor ontdekken. Wij hebben een groot verlangen nodig, een grote behoefte aan het Licht, om ons te verenigen. Onder wat voor omstandigheden willen wij dat? In de staat van afscheiding.

Daarom ontdekken we negativiteit in de groep: conflicten, vervreemding en afkeer tussen de vrienden. Wij moeten alert zijn, weten dat al deze dingen ontdekt worden, zodat we onze onderlinge verbinding in stand zullen houden en ons boven alles uit zullen verbinden.

Uiteindelijk zien we het volgende: onderaan is het ego, dat scheiding aanbrengt tussen de vrienden, wij verbinden ons daar bovenuit door onze liefde voor elkaar (Amor). Tegelijkertijd zorgt een ieder ervoor, dat hij niemand stoort. Zelfs als ik het niet eens ben met de vrienden, zelfs als er om verschillende redenen conflicten zijn, dit alles vindt plaats op het niveau van het menselijk ego dat ons van elkaar scheidt. Daar bovenuit bouwen we verbindingen van liefde.

Het ego groeit voortdurend en we moeten ons steeds meer inspannen om ons daarboven met elkaar te verbinden, boven jaloezie, haat, passie, trots en overheersing uit. Innerlijk omhels ik de vriend, ondanks alles wat ik op hem tegen heb.

Het belangrijkste is, dat de liefde het ego niet uitwist, op die manier zullen beide krachtiger worden in weerstand. Het ego is Malchut (M) en liefde is Keter (K), Van tevoren weten we niet wat voor spanning, wat voor kloof, daartussen bestaat (Δ), maar uiteindelijk (u) moeten ze samen de eerste tien volledige Sefirot vormen. Dan ontvang ik een kli (vat), waarin ik de spirituele wereld voel, de Schepper, het Licht.

Dit zal alleen gebeuren als Keter in mij groeit, het verlangen om de vriend lief te hebben, boven de grote haat uit, is namelijk voldoende om de eerste tien Sefirot te creëren.

Alle problemen in onze verhoudingen moeten we opvatten als aansporingen, die ons voorwaarts duwen. Ieder ‘defect’ in onze omgang geeft aan, dat wij het waard zijn om de liefde en de onderlinge verbinding te verdiepen. Als een mens dit niet kan, als hij het gereedschap niet kent, dat hem in staat stelt om verbinding boven afkeer te bouwen, is zijn ego niet toegenomen en heeft hij een gewoon leven. Alleen bij ons vereist het groeiende ego voortdurend, dat we in wederzijdse verbinding zijn.

Wij hebben groot werk in verbinding verricht, tijdens de conventie. Wij hebben gevoeld wat het betekent om samen te zijn in de warmte van onderlinge samenwerking. Later zullen we voelen, hoe ons verlangen zwakker wordt, hoe de spanning vermindert en hoe onverschilligheid het overneemt. Ons ego is gegroeid door een ‘logische vraag’ te stellen: “Waar doen we dit allemaal voor? We zijn genoeg bij elkaar geweest …”

Dit is een volkomen natuurlijk gevoel in de mens, hij voelt niet dat er met hem gespeeld wordt door Boven en dat zijn ego met opzet is toegenomen en grote weerstand biedt, onverschilligheid en vermoeidheid. Dit alles wordt met opzet gedaan, zodat een mens de hindernissen overwint. Probeer dit te onthouden, help jezelf eraan te herinneren, probeer te zien hoe de enige Kracht die Boven bestaat, liegt naar jou en je zo in verwarring brengt, dat je boven je gevoelens uit, begint te begrijpen ‘vanuit welke richting de wind waait’, dan zul je Hem bereiken.

Door ons af te wijzen, wil deze Kracht dat wij naar Hem verlangen. Net zoals een vrouw die een man het hof maakt, ze lijkt hem van zich af te houden, hem af te wijzen, alleen om zijn verlangen te laten toenemen. De wijsheid van Kabbalah noemt dit een ‘dans’: we komen elkaar nader en dan verwijderen we ons weer van elkaar, elke keer weer, totdat het verlangen zo sterk is geworden, dat het tien volledige Sefirot zijn geworden. Dan zal de Schepper zich aan ons onthullen en zullen wij Hem toebehoren in een waarachtige verbinding.

From the Brazil Convention 5/06/12, Lesson 5

Filed under: Congressen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: U zei, dat er in de lessen tijdens de conventie geen druk is. Wat is het verschil tussen wat er vereist is voor de ochtendles en wat er vereist is voor de lessen tijdens de conventie?

Antwoord: We komen niet naar de conventie om te studeren, maar om te verbinden. Natuurlijk is er ook een studie element in aanwezig: allerlei tekeningen, uitleg over de ‘werelden’, de ‘Sefirot’, ‘Partzufim’, enz. Dit is echter niet de hoofdzaak.

Het belangrijkste is, dat we het volgende niveau van onderlinge verbinding bereiken. De verbinding stopt en vernieuwt zich, stopt en vernieuwt zich, op een zodanige manier, dat deze nieuwe verbinding al op het volgende niveau zal plaatsvinden en sterker zal zijn.

Wij gaan een reeks ontmoetingen tegemoet in Colombia, Chili, Brazilië en New York en we moeten op een zodanige wijze door al deze fasen heen, dat zij met elkaar een gestage opgang vormen, de een na de ander.

From the Virtual Lesson 4/22/12, Preparation to the Congress

Filed under: Congressen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie, Verbinding - Geen reacties→

Als we met een workshop beginnen, moeten we onze aandacht concentreren en alleen denken aan wat ons verenigt: onze punten in het hart. We moeten ze verenigen. Dan zal ieder van ons en de hele groep veel meer kracht hebben.

Het belangrijkste is, dat deze kracht gericht wordt op verbinding met de vrienden, dan wordt het mogelijk om het hogere Licht op te roepen, dat zich in deze verbinding kenbaar zal gaan maken. We moeten voelen, dat het gemeenschappelijke Licht wordt onthuld in onze onderlinge verbinding.

From the Vilnius Convention 3/25/12, Workshop 4

Filed under: Congressen, Eenheid, Workshops - Geen reacties→

Vraag: Als ik tijdens de workshops mijn ‘ik’ wegcijfer, gebeurt dat dan op het niveau van voelen? Ik merkte dat de gedachten die in me opkwamen, toen ik probeerde om op gevoelsgebied omhoog te rijzen, mij daarvan weerhielden.

Antwoord: Alles vindt uitsluitend in het voelen plaats. Als er verstoringen in het denken komen, is er niet genoeg voelen aanwezig. Dit betekent, dat je dan nog verder moet gaan door je te verdiepen in je gedachten en je daarbij af te vragen hoe je verstoringen kunt corrigeren, want het gaat over de correctie van je grote verlangen.

Het zal je echter nooit lukken om verder te komen via je denken. Je hebt je denken alleen om beetje bij beetje je gevoelens te veranderen, om jezelf te focussen, te ontspannen en je te ontdoen van wat je hindert. Alles vindt echter alleen plaats in de verlangens, omdat de materie gelijk is aan verlangens. Gedachten zijn dus uitsluitend bedoeld om met de verlangens te werken.

From the Vilnius Convention 3/24/12, Workshop 2

Filed under: Congressen, Innerlijk Werk, Uncategorized - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we de ontmoeting met de vrienden tijdens de conventie vorm geven?

Antwoord: De ontmoeting met de vrienden tijdens de conventie, moet met alle groepen over de hele wereld samen plaatsvinden. Jullie kunnen groeten sturen, maar dat mag niet veel tijd in beslag nemen, 15 seconden daarvoor is zelfs genoeg, als er gelegenheid voor is. De groep moet de tijd goed benutten, de focus is helemaal gericht op liefde en verbinding.

De ontmoeting tussen de vrienden moet in de eerste plaats een afspiegeling zijn van de wereldgroep, van dit grote aantal. Bereid een aantal korte opnames voor, zodat iedereen onder de indruk komt van het enorm grote, wereldwijde verlangen, verbonden over de grenzen van de continenten, verschillen, tijd en afstand heen, dan weten we dat we met velen zijn en voelen we, dat we van elkaar afhankelijk zijn en met elkaar verbonden in liefde.

In principe is de betekenis van de ontmoeting met de wereldgroep: onder de indruk raken van elkaar door de grootheid van het Doel, de grootheid van onze kracht en aspiratie.

Vraag: Hoe ziet u de culturele avonden tijdens de conventie?

Antwoord: Ik denk dat er minder gezegd moet worden tijdens de culturele avond en er meer via muziek en songs tot uitdrukking gebracht moet worden, meer melodieën zonder woorden, zodat ze meer internationaal gericht zijn. Hoewel de gastlanden van de conventie hun eigen Zuid-Amerikaanse cultuur hebben, met opzwepende ritmes, moeten ze rekening houden met alle andere mensen. Je kunt de helft van de tijd besteden aan de lokale folklore en de andere helft aan algemene melodieën, die nog beter zonder woorden kunnen zijn, als we gewoon met elkaar de melodie meeneuriën.

From the Virtual Lesson 4/22/04, Preparation to the Congress

Filed under: Congressen, Muziek - Geen reacties→

Als de Schepper de enige kracht is die regeert, alles in stand houdt en tot leven brengt, zijn zelfs de woorden die ik uitspreek, de gedachten en verlangens die in mij opkomen, dat alles, ook Hij. Dan moet ik mij verenigen met wat nu door mij heen gaat en van mij uit naar anderen toegaat. Dit alles is ook Zijn werk, Hij voert dit alles uit. Ik besta hierin niet. Ik ben alleen dat, wat zichzelf waarneemt, vervuld van macht, kracht, intentie en verlangen naar de Schepper, die zo tot anderen spreekt.

Ik moet mij verbinden en versmelten met wat nu in mij plaatsvindt, om te voelen dat ik helemaal vervuld ben van Hem, omdat er geen andere kracht bestaat dan Hij. En als ik probeer om mij te ontdoen van mijn ‘ik’ in mij, zodat alles alleen Hij is, is juist dat het moment waarop ik mijn nieuwe ‘ik’ vind, dat gegrondvest is op ‘Er is geen ander dan Hij’. Dit betekent: alles waarover ik denk, dat alles is Hij.

From the Vilnius Convention 3/23/2012, Workshop 2

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→