Opmerking: Wetenschappers beweren dat altruïsten de grootste egoïsten zijn, dit is zowel op neurologisch als op economisch niveau bewezen. Er bestaat zelfs een uitdrukking voor: “altruïstische straf”, wanneer we degenen die de maatschappij schaden straffen, degenen waar mensen niet blij van worden, die onze vrijheid schaden, en als we het fijn vinden om dat te doen wordt ons ego nog groter.
Antwoord: Natuurlijk kunnen we iemand ‘kopen’ door hem cadeautjes te geven, iets voor hem te doen en hem liefde te tonen. Op die manier ervaart hij van ons een constant plezier, hij stelt zich in op dergelijke genoegens en we binden hem steeds meer aan ons. In het algemeen gesproken is dit het werk van de vrouw: als een vrouw haar man steunt en voor hem zorgt, voelt hij dat zij een moederlijke figuur is en heeft hij haar nodig.
Ik zie daar niets verkeerds in. Dit is de manier waarop wij egoïsten met elkaar communiceren. Als ik niemand nodig zou hebben, zou ik niet eens zien dat er iemand in mijn aanwezigheid is. Mij valt altijd alleen maar op waar ik behoefte aan heb en waar ik voordeel van kan hebben, of andersom, wat me stoort of bedreigend voor me is. Dit betekent dat we alles waardoor ons verlangen wordt beïnvloed, zowel negatief als positief, opmerken.
Het grootste ego is inderdaad het altruïstische ego. Het is een heel verfijnd en ontwikkeld ego. Ik besef dat ik door elke eenvoudige, goede handeling – zoals een dier helpen of voor een baby zorgen – dat waarvoor ik zorg langzamerhand dresseer of vlei door het verlangen ervan zodanig te vervullen dat het mijn vervulling niet meer kan missen. Op die manier lok ik een bepaalde reactie uit en het voelt dat het dank aan mij verschuldigd is.
Vraag: Waar brengt het ons als wij van nu af aan achter elke handeling alleen maar het ego zien?
Antwoord: Nergens. Het is een geavanceerde fase van het ego waardoor we gaan begrijpen hoe we met andere mensen moeten werken die ook egoïsten zijn en dat je hen – als je altruïstisch met hen omgaat – ‘koopt’ en geen macht over hen moet uitoefenen, maar gewoon vriendelijk met ze moet omgaan.
Het is hetzelfde egoïstische voordeel, maar op een hoger niveau, en zoals wetenschappers dit nu beseffen zal iedereen het gaan voelen: we spreken min of meer over hetzelfde egoïsme. Het is te vergelijken met de relatie tussen moeder en kind: een moeder houdt van haar kinderen op een normale, menselijke manier en geeft hen alles wat ze kan, het resultaat is dat zij hen nodig heeft en zij hebben haar nodig.
Opmerking: Maar mensen zijn er zeker van dat moederlijke liefde oprechte altruïstische liefde is.
Antwoord: We moeten wat serieuzer naar het leven kijken. Ik begroet, respecteer en houd ook van mijn moeder, die nog leeft.
Ik weet hoe ik met haar omga, hoe ik met haar behoor om te gaan en hoe zij met mij omgaat, maar we moeten wel begrijpen dat de Natuur dit gevoel in ons oproept en dat niet de mens het zichzelf oplegt om het zo te doen. Dat is het verschil.
We moeten beseffen dat de mens handelt volgens de wet van de Natuur die dit in hem opwekt en dat dit de oorzaak is van het feit dat hij uit is op voedsel, seks, een gezin en dat hij liefde voor zijn ouders voelt.
Het is anders als een mens dat tegen zijn ego in doet, als hij zichzelf opvoedt tot totaal nieuwe betrekkingen met alles wat zich buiten hem bevindt, om hem heen: de minerale natuur, planten, dieren en mensen. Dan wordt elke verandering die hij bewust ervaart als resultaat van het werken aan zijn oorspronkelijke, instinctieve, egoïstische natuur – een verandering die het resultaat is van inspanningen en kracht – beschouwd als iets dat hij verworven heeft, en daarom iets waarop hij trots mag zijn.
Er ontwikkelen zich egoïstische Reshimot in ons, het zijn data die ons gegeven worden, wij moeten boven onszelf uitstijgen om een hogere egoïstische staat te bereiken. Hoe zou ik de volgende staat kunnen begrijpen als deze niet egoïstisch in mij duidelijk wordt? Ik voel het als: “Ik wil!” Ik wil niet alleen deze wereld, ik wil ook de hogere wereld, de toekomst die zich boven de dood en alles uit bevindt. Ik wil alles zien, besturen, begrijpen en voelen.
Dan ben ik zover dat ik kan luisteren naar de Wijsheid van Kabbalah en kan leren hoe deze Wijsheid mij van nu af aan helpt. Deze hulp wordt mij gegeven zodat ik in staat zal zijn om tegen mijn natuur in te gaan en dan mijzelf innerlijk ‘om te keren’ en anders te gaan denken, niet met de intentie om te ontvangen maar met de intentie om te geven, niet om aan mezelf te denken, maar aan anderen.
In deze staat voel ik vrede, vervulling, en ik verlang niets anders meer. Het verschilt totaal van de liefde van een moeder voor haar kind. Zij voelt een instinctieve liefde waarmee zij zichzelf vervult, maar nu vervul ik anderen en niet mijn eigen kind voor wie ik een vertrouwd, persoonlijk, menselijk gevoel koester, ik vervul mensen die mij volkomen vreemd zijn, die tegengesteld kunnen zijn aan mij en van wie ik een afkeer heb. Hoewel het veel inspanning vereist, zullen we hierin slagen.
From KabTV’s “News with Michael Laitman” 3/4/16
Filed under: Altruïsme, Egoïsme, Nieuws -
Geen reacties→
Vraag: De maatschappij is ons gegeven om aan de Schepper gelijkvormig te worden. Ik word door miljarden mensen omringd. Hoef ik mij alleen maar toe te leggen op altruïsme jegens hen? Zal ik dan gelijkvormig worden aan dit hogere wezen?
Abonneren op RRS Feeder