Vajikra 1:2 (Leviticus): “…. van dieren, van het rund of van het kleinvee.” Gezegend zij de Alomtegenwoordige die zichzelf bekend maakte aan de eerste Tzaddikim, Adam bracht een stier naar het altaar, zoals er geschreven staat (Psalm 69:32): “En het zal de Eeuwige meer behagen dan een jonge stier.” Noach hield zich aan wat er in de Torah geschreven staat, zoals er staat (Bereshiet 8:20 [Genesis]): “En Noach bouwde een altaar voor de Eeuwige.” Abraham onderhield de gehele Torah, zoals er geschreven staat (Bereshiet 26:5): “Omdat Abraham naar Mij geluisterd heeft,” want hij bereidde een offer en offerde een ram, Isaak hield zich aan wat er in de Torah geschreven staat en hij onderwierp zich aan zijn vader als een lam voor de slachting. Jacob hield zich aan wat er in de Torah geschreven staat, zoals er staat (Bereshiet 35:4): “En zij gaven aan Jacob alle afgodsbeelden van de volkeren ……”  (VaYikra Rabbah 2:10)

De drie soorten dieren symboliseren de drie lijnen in het spirituele werk. Een mens moet alle verlangens die hij in zich heeft rangschikken en de verlangens uitkiezen die hem zullen helpen om het hoogste werk te verrichten. Dit is de lijn van Jacob, de ‘middellijn’ die zowel de plus als de min bevat.

Abraham is Hesed, Isaak is Gevura, and Jacob is Tifferet. Voor ieder van hen is er een geschikt kosher dier, namelijk geschikt om te dienen met als Doel om aan de Schepper te geven door middel van de omgeving.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 11/13/13

Filed under: Abraham, Groepswerk, Spiritueel Werk, Torah, Verlangen - Geen reacties→

God is een verbinding van liefde tussen mensen. Nauwkeuriger gezegd: een verbinding is een handeling én het gevoel dat samengaat met deze handeling. De eigenschap die wij waarnemen als het resultaat hiervan, noemen we God. Wij kunnen ons deze eigenschap niet buiten ons voorstellen.

Daarom is het verboden om ons God voor te stellen in een beeltenis. In Kabbalah betekent verboden dat het onmogelijk is.

Het is echter wel mogelijk om Hem te beschrijven als een eigenschap die zich in ieder van ons kleedt, een eigenschap van liefde, geven en samensmelten. Er staat geschreven: “Ik zal de Eeuwige in mij leren kennen. Ik zal U leren kennen door Uw Daden.”

God kunnen we alleen bereiken door middel van onze inspanningen om ons te verenigen en in essentie is onze bede om verbinding een roep om de Schepper te kunnen onthullen.

Zodra de mensheid erkent dat er in ons een groot en krachtig egoïsme aanwezig is en wij leren om dat egoïsme te zien als een crisis die al onze ongecontroleerde handelingen vergezelt, is dat een waarachtig teken dat wij een overgangspunt hebben bereikt naar het volgende niveau van spirituele ontwikkeling. Dit is een staat waarin mensen verenigd zullen zijn, niet op basis van egoïstische verhoudingen maar door met elkaar te bouwen aan altruïstische verbindingen.

Voordat deze overgang plaatsvindt, zal in ons de tegengestelde (omgekeerde) manifestatie van de Schepper, het egoïsme (Farao, Aman, etc.), druk op ons uitoefenen om verder te gaan met onze ontwikkeling ten behoeve van Zijn onthulling. Met andere woorden: Hij beïnvloedt ons vanuit Zijn tegengestelde zijde en zorgt ervoor dat wij Hem kunnen onthullen.

Er staat geschreven: “Er is geen ander dan Hij” omdat wij door één Kracht bestuurd worden, ongeacht of dit van Zijn ‘voorkant’, de directe zijde of van de tegengestelde, verborgen zijde gedaan wordt, zoals er geschreven staat: “U omvat mij van achteren en van voren.”

Hierdoor groeien wij tijdens de eerste fase van onze vooruitgang, voordat wij ons egoïsme erkennen als een kwade kracht. De laatste ontwikkeling van het ego, de tegengestelde kant van de Schepper (Farao, Aman, etc.) wordt geleidelijk onthuld en dit gaat samen met de vier fasen van uitbreiding van het Directe Licht. De bedoeling is dat de Schepping (een verlangen) geleid wordt naar het bouwen aan een onafhankelijke reactie, de vier stappen naar de verbanning en de onderdompeling in het egoïsme of de vier niveaus van bevrijding van de autoriteit van Farao. In deze tijd hebben wij – de groep van Abraham, het volk Israël – de vierde fase van ons bevrijdingsproces bereikt.

Pas nadat wij door alle vier stadia zijn heen gegaan en ons egoïsme erkennen, namelijk de tegengestelde zijde van de Schepper, pas nadat wij ons realiseren en erkennen dat ons ego slecht is, kunnen wij er de confrontatie mee aangaan. Het egoïsme is met opzet door de Schepper in ons geplant om aan ons over te laten welke zijde van de Schepper wij willen kiezen: de tegengestelde negatieve zijde of Zijn voorzijde, namelijk liefde boven egoïsme, geloof boven de rede.

Daarom is het belangrijk voor ons om te begrijpen dat niets ons kan schaden, alles wat wij tegenkomen in ons leven is bedoeld om ons verder te laten groeien. Wij bepalen de staat waarin wij zijn door onze reactie op de gebeurtenissen die wij tegenkomen. Als wij op de juiste wijze reageren op onze omstandigheden en begrijpen dat – wat er ook met ons gebeurt – alles door de Schepper naar ons gestuurd wordt, zullen onze beproevingen vervangen worden door de positieve zijde van de Schepper. Er bestaat geen tussenweg. We hebben ofwel met de tegengestelde zijde van de Schepper te maken, of met Zijn voorzijde.

Laten we het bovenstaande samenvatten: de Schepper verandert zijn invloed op ons niet van negatief naar positief, het gaat over ons, wij veranderen onze houding naar Zijn handelingen van onbegrip en verwerping naar begrip en instemming.

Het verschil tussen God en de Schepper is dat God de hoogste, afgescheiden eigenschap is, terwijl de Schepper de eigenschap is die handelt, bestuurt, dichtbij ons is en voelbaar. Al deze definities zijn alleen waar voor mensen die ernaar streven om Hem te onthullen, ernaar verlangen om Hem te ervaren.

See parts 1 and 2 of the Daily Lesson 3/20/15

Filed under: Correctie, Egoïsme, God, Liefde, Schepper, Spiritueel Werk, Verbinding, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Wat zou Baal HaSulam, toen hij waarschuwde voor het gevaar van het Nazisme en de Tweede Wereldoorlog, hebben kunnen doen om dit gevaar te verminderen? Zou hij de gebeurtenissen enigszins hebben kunnen beïnvloeden.

Antwoord: Baal HaSulam had met een heel sterke Joodse gemeenschap, waarvan hij de leider was, van Polen naar Israël kunnen gaan. Hij was rechter in Warschau, dat was een heel respectabele functie.

Hij wilde 300 families naar Israël brengen en hij had al sponsors gevonden die geprefabriceerde huizen voor hen wilden kopen. Hij wilde met hen meegaan, een Kibboets oprichten, een landelijke nederzetting en hen de wijsheid van verbinding leren. Dit was zijn droom.

Als de 300 families zich rond Baal HaSulam zouden hebben verenigd, zouden zij ongetwijfeld het einde van de correctie bereikt hebben.

Vraag: Zou de Holocaust dan niet hebben plaatsgevonden?

Antwoord: Absoluut niet! Duitsland zou een volkomen andere richting opgegaan zijn. Hitler zou nooit gewonnen hebben en hij zou de voorgaande kanselier nooit opgevolgd hebben.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/28/14, Chosen Topics on: Holocaust Memorial Day

Filed under: Baal HaSulam, Holocaust - Geen reacties→

Vraag: Wij kunnen geen voorbeeld nemen aan de groep want ik zie niemand in mijn omgeving die dat waard is. De enige aan wie ik een voorbeeld kan nemen is mijn leraar. Is dit juist of niet?

Antwoord: Dit is onjuist. Je moet je best doen om je vrienden positief te zien, als je op een verkeerde manier naar hen kijkt, zijn ze naar jouw idee dom en lui.

Je beschrijft ze zo omdat je ego en je trots je anders in de steek laten. Dan heb je steeds teleurstellingen te verwerken omdat je vrienden beter zijn dan jij en er zijn al vrienden die de Machsom (de barrière) over zijn gegaan, maar jij hebt nog niets bereikt. Als je de waarheid zou zien, zou je er niet tegen bestand zijn. Daarom wordt de waarheid je niet getoond en je kunt op iedereen neerkijken. Het is voor jou niet mogelijk om ze in hun werkelijke vorm te zien en door hen geïnspireerd te worden. Je kunt met je leraar niet op dezelfde manier werken als met de vrienden. Je werk naar de vriend bestaat er uit dat je hem groot maakt in jouw ogen.

Vraag: Maar u zei dat de student niets leert als hij zich niet met de leraar verbindt.

Antwoord: Wat moeten we precies leren? We leren van de Rav (leraar) hoe we ons met de vrienden moeten verbinden om de Schepper tussen ons te onthullen. De leraar is de gids die je de richting aangeeft. Hij vraagt je niet om bij hem te komen. hij vertelt je dat je een bepaalde richting op moet gaan! Dit is zijn taak.

In onze tijd hebben we een nieuwe, speciale situatie bereikt waarin er geen heilige leider aanwezig is, zoals dat generaties lang gebruikelijk was voor ons volk, want nu moet de hele natie de Schepper onthullen.

Mensen moeten naar de Schepper geleid worden en hun leider niet aanbidden. Eens was dat zo, maar we hebben nu met volkomen andere tijden te maken. Voorheen kon het niet anders. Het volk had een bepaalde leider nodig die voor hen zorgde zodat een mens wist dat iemand die groot was voor hem bad en ervoor zorgde dat zijn leven op orde kwam.

Nu hebben we echter met een totaal andere tijd te maken omdat iedereen zich in ieder geval enigszins bewust moet worden van de waarheid. De een op het niveau van de eerste klas, de ander op het niveau van de vierde klas, weer een ander op universiteits niveau of op het niveau van een professor. Het doet er niet toe op welk niveau, iedereen moet op de een of andere manier de waarheid bereiken.

De tijden van vroeger hebben we verlaten en het verleden zal niet meer terugkeren. Er zullen geen andere leiders meer komen voor de spirituele correctie van de wereld, want iedereen moet de Schepper onthullen en leren kennen. Daarom is er geen plaats voor het Chassidisme, want er staat geschreven: “…want allen zullen Mij kennen, van de geringste tot de grootste onder hen …”

We bereiken hechting aan de Rav door voortdurende innerlijke toewijding en niet door middel van rituelen. Daarvoor is geen plek in onze tijd. Ofwel je verricht goede daden, je gebruikt amuletten, enz. of je helpt mensen om te leren begrijpen wat het werk van God is voor hen. De wereld heeft correctie nodig en daarvoor moeten we allemaal volgens hetzelfde systeem werken, één voor allen.

De tijd van uiterlijke effecten is voorbij want alles is op het innerlijke geconcentreerd. Natuurlijk is het voor een eenvoudig mens moeilijk om op het juiste pad te blijven als hij geen hulp krijgt van de invloed van een ‘heilig mens’, inclusief alle uiterlijke tekenen daarvan. Een mens heeft iemand nodig om voor hem te zorgen zoals een grote belangrijke vader, maar het leidt hem af van zijn eigen pad. Daarom zullen er geen uiterlijke effecten meer zijn, want daardoor worden er mensen aangetrokken die niet in staat zijn om aan hun correctie te werken.

Daily Kabbalah Lesson – 04.02.14

Filed under: Groepswerk, Kabbalah Leraar, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De Torah richt zich alleen tot mensen en spreekt alleen over dingen die innerlijk in ons aanwezig zijn: de Schepper, Mozes, mensen, etc. Ieder van ons moet deze elementen ordenen, want hoe we ons ook voelen, we voelen alles in ons.

Je kunt duizend keer herhalen dat een glas buiten jezelf bestaat. Maar hoe kan dat waar zijn als je alles vanuit je innerlijk waarneemt? “Nee! Ik zie dat het op de tafel staat!” Dit betekent dus dat je zowel het glas als de tafel innerlijk waarneemt.

Hieruit volgt dat alles waar we over spreken, de hele wereld, binnenin ons aanwezig is, inclusief de Schepper.

Dit verklaart waarom we – als we de Schepper ‘uitbeelden’ in Kabbalah – eerst de punt van de letter ‘Yod’ tekenen en pas daarna ‘Yod Hey Vav Hey’ schrijven, de vier ontwikkelingsstadia van het verlangen die bij dit ene punt beginnen. Het vierde stadium is een concluderend verlangen dat voor ons tastbaar voelt, serieus en ontwikkeld.

Het laatste stadium van verlangen is aangewakkerd vanuit dat initiële puntje, dat gelijk staat aan het gehele universum dat ontstaan is uit een heel klein vonkje dat genoeg energie bevatte om deze wereld, en ieder van ons, tot aan de huidige dag te voeden. In dat minuscule puntje ligt alle informatie en alle materie van het universum.

Het is een puntje dat alles aangewakkerd heeft wat later als resultaat van een explosie te voorschijn kwam, dit is het begin van de letter ‘Yod’. Daarom staat er in de Torah geschreven dat ieder mens een kleine wereld is die alles omvat.

Wat we ook voelen, het is binnenin ons. Daarom richt de moderne wetenschap, die in een verre staat van ontwikkeling is, zich weer op het ontdekken van de mens en focust men zich op ons potentieel en op de bijzonderheden van onze perceptie. Dingen die ver van ons verwijderd lijken en buiten ons aanwezig lijken te zijn, moeten juist binnenin ons verkend worden.

Gebrek aan begrip over de manier waarop we externe zaken waarnemen, belemmert onze verdere ontwikkeling en verhindert ons om iets te gaan begrijpen van de essentie van het leven, zodat we ons bestaan op orde kunnen brengen. In de nabije toekomst zullen alle wetenschappers Kabbalah gaan studeren.

Het zal de wetenschappelijke wereld duidelijk worden dat het zonder deze wijsheid onmogelijk is om een solide fundering te leggen die mensen in staat stelt om zich correct te verhouden tot gevoelens, gedachten en inzichten.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 10/08/14

Filed under: Schepping, Waarneming, Wetenschap - Geen reacties→

De Pesach Haggadah vertelt ons dat een mens de mogelijkheid heeft om zijn leven zelf in te richten en er meester over te zijn. Het Doel dat de mens moet bereiken wordt erin uitgelegd, de middelen om dit te voltooien en wat hij nodig heeft om zijn innerlijk te veranderen. Alle details worden ons aangereikt.

Allereerst maakt de Pesach Haggadah het de mens mogelijk om te begrijpen hoe zijn leven nu is, hoe beperkt en doods.

De Haggadah onthult ons hoe we tot een doorbraak kunnen komen, aan dit levenloze bestaan kunnen ontsnappen en naar een staat kunnen opstijgen die zich boven onze huidige natuur bevindt om zo het volmaakte niveau van vrijheid te bereiken.

Dit noemen we: de bevrijding van de engel des doods, want we rijzen boven de dood uit.

Vraag: Wat betekent dat, boven de dood uitrijzen?

Antwoord: Dat betekent dat we een eeuwig leven leven.

Vraag: Betekent dit dat ik nooit zal sterven? Ik heb nog nooit iemand gezien die eeuwig leeft.

Antwoord: Alleen ons lichaam sterft. Wij ontdekken echter een andere entiteit in ons, het is de innerlijke mens, mijn ‘ik’. Dit innerlijke ‘ik’ wordt van mijn lichaam gescheiden en voelt de dood niet.

Een ieder die werkelijk vrijheid en eeuwig leven wil bereiken, kan leren hoe hij dit met de hulp van de wijsheid van Kabbalah kan bereiken. Het is zeer zeker mogelijk, zoals er geschreven staat: “Je zult je wereld tijdens je leven zien.” Dit betekent dat wij de hogere Kracht kunnen onthullen, de Schepper. Iedereen is in staat om dit te bereiken want de deuren staan voor iedereen open. Het enige wat nodig is, is het verlangen.

From KabTV’s “A New Life” 3/31/15

Filed under: Doel, Dood, Kabbalah Studie, Pesach, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wie is de goede Farao bij wie de Joden welkom waren?

Antwoord: Dit concept moeten we per individu bekijken.

Wij denken dat het ego ons vooruit helpt: in onze beschaving, vooruitgang en groei. “Wij zullen de wereld veroveren, alles te weten komen en bereiken, alles ontdekken! Wij, wij, wij!” Dit is een goed en gezond egoïsme. Het is essentieel want anders zouden we ons niet ontwikkelen.

Als we bijvoorbeeld geen geduld zouden hebben met een kind en hem voortdurend beperkingen zouden opleggen, zou hij zich niet kunnen ontwikkelen. Daarom sporen we hem steeds aan om zich te ontwikkelen, hoe egoïstisch hij ook is, en als hij een bepaalde leeftijd bereikt heeft, zo’n jaar of 13, gaan we hem leren hoe hij zichzelf beperkingen kan opleggen.

Laten we niet vergeten dat een mens tot aan die leeftijd helemaal in beslag genomen wordt door zijn neiging tot het kwaad, vanaf zijn 13^e jaar kan het goede in hem naar boven komen door de invloed van de opvoeding. Dertien jaar is een relatieve term, Baal HaSulam spreekt daarover in de “Introduction to The Book of Zohar.”

Ik herinner me nog dat mijn zoon, die op religieuze scholen zat, vaak zei: “Wat wil je van me? Ik ben pas 9, wacht eerst maar tot ik 13 ben.”

We noemen dit de zeven vette jaren waarin het volk alles krijgt waar het behoefte aan heeft. We proberen ons met elkaar te verbinden en in het begin gaat alles goed. Het ego heeft geduld met ons en zegt: “Samenwerken is goed, alles gaat prima.” Dan komen er ruzies en ontstaan er conflicten tussen ons.

Dit gebeurt ook als mensen die verliefd zijn samen gaan wonen. Of in internationale betrekkingen: “Nu gaan we samenwerken, aan projecten werken en iets bereiken! Wij, wij, wij!” Alles gaat prima, egoïsme is goed en alles is prachtig, dan komt er innerlijk plotseling iets negatiefs naar boven. Wat we ook doen, er doet zich een hindernis voor, de slechte Farao staat op.

Je moet je van het volgende goed bewust zijn: door de methode van de wijsheid van Kabbalah toe te passen, kunnen we vanuit liefde en wederzijdse verbinding handelen. Als je acties onderneemt die niet leiden tot evenwicht tussen goed en kwaad – en het kwaad lijkt eerst aantrekkelijk en uitnodigend – zal dit kwaad je later ter dood brengen. De engel des doods trekt je naar zich toe, verleidt je, dient je een druppel vergif toe en je sterft.

Daarom moet je het evenwichtspunt zoeken tussen de goede en de kwade kracht, overal, bij alles wat je doet.

From KabTV’s “A Talk About Passover” 3/18/15

Filed under: Egoïsme, Egypte, Liefde, Opvoeding, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Heeft het wonder dat de Rode Zee zich splitste en het Volk Israël er doorheen trok, toen het vluchtte voor Farao, ooit plaats gevonden?

Antwoord: De Torah spreekt niet over gebeurtenissen in onze materiële wereld. Er wordt alleen gesproken over wat er tussen onze zielen gebeurt. In die zin gaan we door een innerlijke spirituele staat die “de Doortocht door De Rode Zee” wordt genoemd.

De uittocht uit Egypte en de bevrijding uit de slavernij in Egypte, is de bevrijding van de controle van ons ego, van de “Engel des Doods”. In principe trekken wij op weg naar deze vrijheid door een soort passage die we “de Doortocht door de Rode Zee” noemen. Hiermee wordt het einde van Egypte gesymboliseerd, het einde van ons ego, waarna we vrije mensen kunnen worden.

In de Natuur, die we de Schepper noemen, is een unieke Kracht van eenheid verborgen. Als we investeren in onze inspanningen om ons te verenigen, om tegen ons verlangen in dichterbij elkaar te komen, creëert de Hogere Kracht door deze inspanningen een staat waarin “de Splijting van de Rode Zee” ontdekt zal worden. Wij zullen daardoor van onze egoïstische natuur naar een natuur van geven en liefde trekken.

From Israeli Radio Program 103FM, 3/15/15

Filed under: Eenheid, Pesach, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is het verschil tussen de Kabbalistische uitleg over onze wereld en Pesach en de gebruikelijke uitleg die we ons vanuit onze kindertijd herinneren?

Antwoord: De werkelijkheid, het bestaan, de schepping, de ontwikkeling en het doel van de mens in de schepping, worden op verschillende niveaus uitgelegd. Wanneer we bijvoorbeeld over Pesach spreken, kunnen we spreken over:

1. De periode in de geschiedenis waarin ons volk in slavernij in Egypte heeft geleefd.
2. Het feit dat een mens slaaf is van zijn ego in Egypte, van zijn Farao.
3. De ontwikkeling van het schepsel, het verlangen, onder de invloed van het Licht, de Schepper, en eveneens onder de invloed van de duisternis, Egypte en de Farao.

We kunnen hierbij over verschillende niveaus spreken:

1. De technische vervulling van de gebruiken die we in onze taal Mitzvot (geboden) noemen.
2. De psychologische vervulling van het gebod “Heb je vriend lief als jezelf” als het alomvattende gebod, het voorschrift van de Schepper waarin alle andere geboden en voorschriften zijn vervat, zoals er in de Torah geschreven staat: “Heb je vriend lief als jezelf is het grote gebod in de Torah.”
3. De Kabbalistische invloed van het Hogere Licht op de werelden en via deze werelden op de zielen die verschillende fasen van ontwikkeling meemaken en de spirituele correctie van die fasen.

Filed under: Niveaus, Pesach, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Een artikel geschreven door mijn student, M. Brushtein

De Pesach Seder (feestelijke maaltijd) vindt binnenkort plaats. Veel mensen weten dat deze feestdag gewijd is aan de uittocht van de Joden uit Egypte, wat ongeveer 34 eeuwen geleden heeft plaats gevonden.

Sindsdien wordt deze gedenkwaardige gebeurtenis ieder jaar een week lang gevierd. Als we bedenken dat hier heel veel drukke werkzaamheden aan vooraf gaan die vergezeld worden door allerlei beperkingen, kunnen we met recht de vraag stellen: “Waarom wordt er zoveel bijzondere aandacht besteed aan deze feestdagen?”

De tragische gebeurtenissen die aan de uittocht uit Egypte vooraf gingen en wat daarna heeft plaatsgevonden tijdens de tocht door de woestijn, zijn bekend. Deze gebeurtenis onderscheidt zich van andere gebeurtenissen. Iets dergelijks had namelijk nooit eerder plaats gevonden.

Voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid besloot het Joodse volk om de lat van betrekkingen tussen mensen te verhogen tot het niveau: “als één man met één hart”.  Als we vanuit dit oogpunt naar de feestdagen van Pesach kijken, zal veel – zo niet alles van wat we weten over Pesach en de Joden – wellicht radicaal herzien moeten worden.

Laten we ons de situatie van die dagen eens voorstellen. Onder leiding van Mozes verlaten de Joden Egypte, een land waar ze eeuwen lang als slaven behandeld waren. Waar zouden deze voormalige slaven behoefte aan hebben? Zij willen zich snel in een nieuwe omgeving vestigen en daar veilig kunnen leven en genieten van de nieuw gevonden vrijheid. Maar in feite gebeurde er iets vreemds.

Na een lange beproeving in de woestijn verzamelen de Joden zich aan de voet van de berg Sinaï en nemen ze eigenlijk een ondraaglijke last op zich. Zij komen overeen om voor elkaar garant te staan. We weten dat dit in principe onmogelijk is. Hadden zij geen andere dingen aan hun hoofd? Wie hadden deze wederzijdse garantie eigenlijk nodig?

Maar in feite is het antwoord duidelijk: Als het de bedoeling is dat een volk woont, gedijt en groeit, moet het verenigd zijn en het is zeer onwaarschijnlijk dat iemand hier tegen is. Dan rijst de vraag: Op basis van welk principe, door welke idee, kan zoiets plaatsvinden?

Natuurlijk kun je mensen verenigen op basis van de idee van universele gelijkheid en broederschap en de idee van nationale superioriteit, het is immers ook mogelijk voor mensen om zich te verenigen op basis van de Amerikaanse droom.

Dan rijst er nog een praktische vraag: Hoe en hoe lang zullen deze beginselen en ideeën werkzaam zijn? We weten het antwoord. Dit zijn rationele en begrijpelijke principes, maar de idee van “Wederzijdse Garantie” of sterker nog: “Heb je naaste lief als jezelf” is irrationeel, namelijk fundamenteel onmogelijk.

Waarom leeft de idee “Heb je naaste lief” – wat op het eerste gezicht irrationeel lijkt – nu al meer dan 3.000 jaar en wordt dit door iedereen in de wereld begrepen terwijl rationele ideeën – ‘nationale ideeën’- altijd binnen één generatie een zachte dood sterven?

En daarnaast: hoe kunnen de Joden dit idee in de praktijk uitvoeren? Laten we niet praten over zaken als een Hogere Kracht of de Schepper. Laten we het hebben over waarmee we zijn begonnen: Wederzijdse Garantie.

In de Torah staat geschreven dat de Joden, één voor één en samen, unaniem besloten om voor elkaar borg te staan. We kunnen met recht zeggen dat het een kwestie van het hele volk was, met alle gevolgen vandien. Het moge duidelijk zijn dat dit de reden was voor succes.

Wij weten dat het volk later, om verschillende redenen, onverschillig kwam te staan tegenover deze idee en er nog weer later naar terugkeerde.

In beide gevallen ging het goed met de Joden en leefden zij in welvaart. Nadat zij zich in die oude tijden hadden verenigd tot één man met één hart, werd het Joodse volk het voorbeeld voor vele naties en de oprichter van de ethische waarden die ten grondslag liggen aan de hele beschaving.

In deze tijd kan het verenigde Joodse volk een voorbeeld geven van correcte verhoudingen. Als het hele volk zich hierbij aansluit en deze idee zich over het hele land verspreidt, zoals ten tijde van Mozes, zal het Joodse volk dit zonder enige twijfel kunnen waarmaken.

De keuze is aan ons

Filed under: Arvut, Eenheid, Pesach, Verbinding - Geen reacties→