Het congres is voorbij en we staan op het punt om weer terug te keren naar onze groepen om ons met andere mensen te verbinden. We gaan zo deze grote hal uit en nemen afscheid van onze groep van tien.

Natuurlijk moeten we met hen in contact blijven, maar we moeten daarbij beseffen dat alles wat aan mijn groep van tien is toegevoegd of wat er ontbreekt nu ik naar huis ga, door Boven zo is bepaald en dat ik nu hiermee moet werken.

De Schepper heeft ons deze omstandigheden met een bedoeling gegeven en ik moet het niet erg vinden dat ik niet meer bij dezelfde kleine groep ben waar ik zo aan gewend ben geraakt de afgelopen paar dagen en waar ik altijd bij wil blijven. Nee! Ik ga met de hele wereld aan het werk en met mijn plaatselijke groep.

Het is nodig dat wij een staat bereiken waarin wij met verschillende mensen overal kunnen werken, virtueel of fysiek. Er kunnen verschillende groepen van tien in de ochtend zijn, andere ’s middags en weer andere ‘s avonds. Dit is nog maar het begin, we hechten ons aan een bepaalde groep van tien om te voelen dat we daar een antwoord kunnen vinden, warmte, nabijheid en wederzijds begrip.

Datzelfde kunnen we echter bijna meteen in elke andere groep ook voelen. Ik word wereldwijd door vrienden omringd die allemaal op weg zijn naar hetzelfde doel, ik kan tot elke groep behoren en onmiddellijk voelen dat dit net zulke  vrienden zijn.

Het maakt geen verschil of ik deze mensen goed ken of dat ik ze helemaal niet ken in deze fysieke wereld. Als we één gezamenlijk doel hebben, kan ik me met hen verbinden alsof ik ze al jaren ken. Het maakt totaal geen verschil hoe goed we elkaar al  kenden.

Het is heel belangrijk om liefde te betonen aan alle vrienden zodat iedereen in de groep, in de groep van tien, voelt dat er van hem gehouden wordt. Het gevoel van liefde neutraliseert het ego als iemand bereid is om zijn ego te weg te cijferen. Dat komt omdat de liefde van de vrienden in mij zo’n vredig gevoel oproept dat ik me geen zorgen meer maak over mezelf.

Dan kan ik boven mijn ego uitstijgen! Ik maak me geen zorgen meer over mijzelf, ik ben vrij, en zo kan ik geven, mijn liefde als een geschenk aan anderen geven, omdat ik niet langer meer aan mezelf hoef te denken.

Dit is een heel belangrijk punt! We kunnen met elkaar afspreken dat we welbewust onze liefde laten zien aan één van de vrienden en hem zo bevrijden van zijn narigheid en zijn zorgen. Probeer het en je zult zien hoe goed het werkt, zelfs als we het niet welbewust toepassen op één van de vrienden, iedereen behoort te voelen dat de groep om hem geeft.

Convention In Los Angeles “Day Two” – 11.01.14

Filed under: Groepswerk, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Filed under: Groep, Liefde, video - Geen reacties→

Vraag: Hoe voelt een Kabbalist ons leven?

Antwoord: Een Kabbalist voelt ons leven alleen als een middel om toegang te verkrijgen tot een hogere dimensie en een mogelijkheid om de ladder van de spirituele niveaus te bestijgen.

Alles wat in onze wereld en in het leven bestaat, is een voorwaarde voor verdere spirituele groei. Daarom gedraagt een Kabbalist zich ten opzichte van onze wereld op een praktische, duidelijke en strikte manier.

Natuurlijk kan hij genieten van allerlei materiële zaken, zoals muziek, literatuur, kunst, natuur, etc. Maar er is in hem altijd een heel duidelijke richting aanwezig: ik doe dit om verder te komen in het bereiken van de Hogere Wereld. Hij voelt de fragiliteit, de onbeduidendheid en de illusie van onze wereld en begrijpt dat dit met een bedoeling in zijn gedachten opkomt.

Zoals de beelden die we op een computerscherm zien niets anders zijn dan elektrische signalen die beelden creëren op het plasma, zijn de verschillende menselijke gevoelens niets meer dan elektrische signalen. Een Kabbalist begrijpt de illusie van een gevoel in deze materiële wereld, zowel positief als negatief. Hij ziet dat alles wat ons omringt alleen bestaat in onze perceptie, in ons.

Daarom heeft hij geen angst voor de dood. Hij weet dat zijn fysieke lichaam moet sterven, maar het bereiken van de Hogere Wereld, de ziel genaamd, zal bestaan in de mate waarin hij zich heeft gecorrigeerd toen hij in zijn lichaam was en zijn correctie heeft kunnen  voortzetten.

Une illusion de perfection

From KabTV’s “Short Stories” 10/22/14

Filed under: Perceptie van de Werkelijkheid - Geen reacties→

Onze verbinding met elkaar geeft aan dat we een overeenkomst hebben gesloten waarin staat dat er van ons gevraagd wordt dat we, in het algemeen gesproken, zorg dragen voor de hele groep, in ieder geval nu voor onze groep van tien.

Volgens dit criterium kan ik nagaan of ik wel of niet verbonden ben met die betrokkenheid. Denk ik steeds aan hen of niet? Hoezeer ik me aangetrokken voel tot hen en vasthoud aan mijn gedachten aan hen, laat me zien waar ik sta.

Dankzij het feit dat ik fysieke handelingen kan uitvoeren in een kleine groep (een groep van tien), wordt spiritueel werk eenvoudig fysiek werk, zichtbaar en toegankelijk voor onderzoek, analyse en oplettendheid. Ik kan tellen hoe vaak ik per dag aan de vrienden heb gedacht, hoezeer ik me bij hen betrokken voel, of ik ze in een betere stemming heb gebracht en hen heb geholpen om enthousiast te zijn over het doel, hen heb gevoed met vertrouwen en blijheid.

Ik moet mezelf onderzoeken en me afvragen hoezeer ik werk vanuit het principe: “Het einde van de handeling is in de oorspronkelijke gedachte aanwezig.” De uiteindelijke staat is de verbinding met de Schepper. Voor dit doel verbind ik me nu met de vrienden. Ik moet dus nagaan of ik werkelijk aan mijn verbinding met de Schepper denk of dat ik Hem volkomen ben vergeten.

Als ik de Schepper vergeet, is mijn hele verbinding met de groep van tien niet goed. Dan richt het alleen maar schade aan. Dan gaat het namelijk over een gewone egoïstische verbinding zonder spiritualiteit, zoals tussen voetbalfans of een militaire gevechtseenheid.

Dit behoort dus zo belangrijk voor mij te zijn dat ik er in ieder geval over spreek, als ik het niet kan voelen. Ik moet mezelf eraan herinneren dat ik bereid ben om me met de vrienden te verbinden om zo gehechtheid aan de Schepper te bereiken. Dit wil zeggen dat ik verbonden ben om de eigenschap van compleet geven te bereiken.

Ik laat dus nu al, vanaf het begin, aan de vrienden zien hoe graag ik dit wil, ik ben bereid om veel energie in hen te steken, om hen te inspireren en te dienen, ik ben bereid om alles voor hen te doen en het belangrijkste daarbij is: de Schepper bereiken.

Anderzijds kan ik me tot de Schepper wenden met de vraag om mij te helpen bij het werk met de vrienden, zodat ik hen zal kunnen helpen, mij met hen zal kunnen verbinden en hen op een hoger plan zal kunnen ervaren. Want het is duidelijk dat ik er de kracht niet voor heb, ik kan alleen vragen voor de vrienden.

Dit betekent dat het tweezijdig werk is: via de groep naar de Schepper en van de Schepper naar de groep. In het werk via de groep naar de Schepper bevind ik mij op de bodem, de groep is voor mij op een hoger niveau en de Schepper is boven dat hogere niveau. Het verschil is: wie werkt als een verbindend kanaal, als de zender.

Ik wil de Schepper via de groep bereiken, ik gebruik de groep als een kanaal dat mij met de Schepper verbindt. Als ik energie krijg van de Schepper om aan de groep te geven, ben ik dat kanaal dat de groep met de Schepper verbindt.

Dit schema moet ik me steeds voorstellen om zo correct en nauwkeurig mogelijk te zien waar ik me bevind, vooral tijdens de les.

Convention In Los Angeles “Day Two” – 11.01.14

Filed under: Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Eén van de gangbare verschijnselen onder de jeugd is het voortdurend updaten van hun status in de sociale netwerken. Hoe vaker ik mijn foto’s post, hoe meer vrienden ik heb. Dit soort dingen zijn ogenschijnlijk een teken van de neiging om te verbinden, maar eigenlijk is het een proces dat over eigenbelang gaat.

Antwoord: Omdat er een verlangen naar verbinding in mensen is ontwaakt, voelen zij zich aangetrokken tot de sociale media. Inmiddels bevindt dit proces zich in een overgangsfase omdat mensen niet weten hoe zij deze middelen op de juiste wijze kunnen gebruiken. Hun verlangen is nog niet voldoende onderzocht, is nog niet rijp, en de communicatie media stemmen nog niet overeen met de juiste behoeften en vragen die nu in de ontdekkingsfase zijn.

Als we ons met elkaar gaan verbinden zoals met een virtuele “Tamagotchi” waar iedereen zijn eigen bijdrage aan levert in warmte en schoonheid, merken we dat we nu juist in het ervaren van die verbinding voelen dat we leven. Onze lichamen zijn hier, maar mijn bewustzijn, mijn ware ik, is daar.

Commentaar: De Tamagotchi figuur vraagt mijn aandacht maar geeft er niets voor terug.

Antwoord: Dat is duidelijk, namaak blijft namaak. Maar het menselijke niveau is boven mij, groter dan ik ben. Daarvan ontvang ik een miljoen keer meer dan ik investeer. Bovendien blijf ik niet waar ik nu ben, maar ik ben verbonden met mijn ziel, daar ben ik, in verbinding met alle anderen. Wij zijn niet alleen maar met velen, maar samen worden we tot iets dat samensmelt en één lichaam wordt.

Van de vele delen samen wordt er één lichaam gecreëerd, dankzij de onderlinge warmte. Iedereen ontvangt het bewustzijn, het begrip, het voelen en de warmte van alle anderen. Dit is het nieuwe niveau van het bestaan van de mensheid. Ik hoop dat de sociale media ons zullen helpen om dit zo snel mogelijk te bereiken.

From the program “A New Life” 2/12/14

Filed under: Educatie, Internet, Verbinding - Geen reacties→

De wijsheid van Kabbalah onderzoekt, in tegenstelling tot andere wijsheden, de diepste innerlijke materie: het verlangen op het menselijke niveau.

Verlangens op het minerale, vegetatieve en animale niveau zien we in deze wereld. Wij kunnen ze onderzoeken, begrijpen en er gebruik van maken. We hebben de wetenschap ontwikkeld om een basis te hebben voor onderzoek.

Maar er bestaat geen wetenschap die het verlangen op het menselijke niveau onderzoekt. De psychologie probeert dit te doen, maar tevergeefs. Waardoor? Omdat de onderzoeker zich op een hoger niveau moet bevinden dan het object, het onderwerp dat onderzocht wordt.

Als mens in deze wereld kan ik de dode materie onderzoeken via natuurkunde, scheikunde, enz., het plantaardige door middel van plantkunde en de animale materie door middel van biologie, zoölogie, enz. Ik bevind me hierbij op een hoger niveau.

Maar de materie op het menselijke niveau, onze innerlijke wereld, kunnen we niet onderzoeken vanuit ons niveau. Daarom hebben psychologie en psychiatrie geen ware, stevige, wetenschappelijke basis.

Met de hulp van de wijsheid van Kabbalah kunnen we deze basis echter creëren en dankzij deze wijsheid kunnen we ook de lagere minerale, vegetatieve en animale niveaus waarachtiger en objectiever onderzoeken. Nu hebben we namelijk de gelegenheid om de fouten en vergissingen in het onderzoek van deze lagere niveaus in aanmerking te nemen, daar waar onze menselijke natuur vervormingen veroorzaakt.

Met name de wijsheid van Kabbalah is een wetenschap in de ware zin van het woord en deze wetenschap is de meest nauwkeurige onder de wetenschappen. Want hiermee onderzoeken we de substantie van de schepping: het verlangen om te ontvangen op het minerale, vegetatieve, animale en sprekende niveau en we gebruiken een uniek gereedschap, het Hogere Licht genaamd.

Als fysici materie bestuderen in een deeltjesversneller, veroorzaken zij botsingen en observeren zij de resultaten daarvan.

Zo is het ook met ons: het Licht komt en veroorzaakt een botsing, namelijk een Zivug de Hakaa (koppeling door botsing). Eerst vindt de botsing plaats en daarna de koppeling. Met behulp van dit experiment onderzoeken en leren we wat er gebeurt in de ontmoeting tussen het verlangen om te ontvangen en het verlangen om te geven, tussen de Schepper en de schepping.

From the Congress in Los Angeles 11/02/14, Lesson 3

Filed under: Kabbalah Studie, Licht, Spiritueel Werk, Verlangen, Wetenschap - Geen reacties→

Vraag: Als we in een groep van tien werken, lijkt het alsof we beperkt worden omdat we ons ervoor schamen om sommige dingen te zeggen. Met z’n tweeën voelen we ons vrijer.

Antwoord: Het gaat niet over vrijheid. Er bestaat geen andere structuur die het ons mogelijk maakt om het volgende niveau te kunnen voelen nog voordat we er binnen kunnen gaan. De ontdekking ervan is haarscherp en plotseling, het is het resultaat van een immens grote innerlijke potentie.

In wezen bouw je jezelf. In de onderlinge verbinding ga je nieuwe gevoelens ervaren, gewoonten, eigenschappen, een nieuwe intelligentie, allerlei soorten gevoelens ontdekken. Op deze manier bouw je al in jezelf – voordat je de hogere wereld binnentreedt – een systeem van bewustzijn dat die wereld waarneemt.

Als iemand dit werk alleen doet, gebeurt alles op een andere manier. In deze tijd gaat onze wereld een andere richting op, alleen in de vorm van een groep! Als er geen groep is, is het heel moeilijk om met z’n tweeën te werken, en nog moeilijker om als tweetal met de leraar te werken. Het is zo moeilijk omdat je misbruik van hem gaat maken, je gaat hem kleineren en als een ouder behandelen. In het algemeen gaan we zo met ouders om, alsof ze ons iets schuldig zijn.

Mijn leraar Rabash verkeerde in een dergelijke situatie. Hij heeft me verteld hoe moeilijk het voor hem was om zich steeds weer weg te cijferen voor zijn vader. Zo is het ook moeilijk om jezelf weg te cijferen voor de leraar als je samen met hem leert. Dit wordt een student-vriend relatie genoemd en dat is verre van gemakkelijk.

Wees dus dankbaar en beschouw jezelf als gezegend omdat je een groep hebt.

Convention In St. Petersburg “Day Two” – 09.20.14

Filed under: De Tien, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat gebeurt er met iemand als hij een theater in komt en onder de indruk raakt van de bijzondere sfeer daar? Waar gaan zijn dagelijkse gedachten en zorgen naartoe?

Antwoord: Het is een bekend feit dat grote vissen kleine vissen eten. Dus als iemand naar gebeurtenissen op het podium kijkt, ervaart hij een veel grotere emotie dan al zijn andere emoties, dan vergeet hij al zijn zorgen.

Tijdens de grote depressie in de VS in de dertiger jaren kochten mensen vaak bioscoopkaartjes in plaats van brood. Een film was belangrijker dan voedsel omdat het grote emoties in hen opriep. Tijdens de film dachten ze niet meer aan zichzelf en hadden ze geen behoefte aan brood.

Vraag: Waarom is het zo belangrijk voor een mens om een paar uur niet aan zichzelf te denken?

Antwoord: Het geeft een onbeperkte vervulling. Brood kan iemands maag vullen, maar als hij eet slikt hij elk stukje met tranen in zijn ogen door want hij lijdt omdat hij zich arm en ellendig voelt. Op deze manier bevrijdt hij zich niet van de moeilijkheden en de problemen die het leven met zich meebrengt. Hij maakt zich zorgen over zijn familie, zijn vrouw en kinderen, zijn huishouden en hij ziet hoe hulpeloos en arm hij is.

Maar als hij naar het theater gaat en het leven van een koning in een kasteel meemaakt, dat zo ver van zijn eigen leven afstaat, is hij bereid om voor deze ervaring te betalen. Hij identificeert zich met de hoofdrolspelers en voelt ze als gelijken. Hij brengt twee uur in een magische wereld door. Hij wordt helemaal opgenomen door de voorstelling en als kijker houdt hij op te bestaan, hij wordt als een spons die alles absorbeert wat op het podium gebeurt.

Vraag: Maar waar gaat zijn eigen leven naartoe in die twee uur?

Antwoord: Zijn eigen leven verdwijnt en hij heeft het gevoel dat hij in een wonderlijke droom leeft. In werkelijkheid is ons huidige leven ook een droom… Maar dit is een heel ander spel.

From KabTV’s “A New Life” 5/22/14

Filed under: Educatie - Geen reacties→

Een ware Kabbalist realiseert zich dat hij gedomineerd wordt door het ego en dat alleen een punt dat hij in zich draagt – het punt in het hart genaamd – vrij is van egoïstische invloed en hem met de Schepper kan verbinden.

Als hij daarin oefent en zijn punt in het hart met de Schepper verbindt, ontvangt hij de Kracht die hem boven zijn ego uittilt en gaat hij geleidelijk aan het ego corrigeren door het aan te wenden ten behoeve van altruïsme.

Alles wat wij doen voor spirituele correctie is de Schepper vragen om Kracht om het ego te corrigeren. Daarom heeft het ego hierin zo’n positieve functie, het wekt in ons de behoefte aan de Schepper.

Wanneer wij ons tot de Schepper wenden, ontvangen we van Hem de Kracht die wij nodig hebben voor correctie en in het gecorrigeerde ego voelen we een zekere verbinding met de Schepper. Geen contact met één specifiek punt maar een uitgebreidere, sterkere eenheid. Dan komt echter ook het ego weer tevoorschijn, een krachtiger ego, en opnieuw vragen we aan de Schepper om ons de Kracht te geven om het te corrigeren.

Dit betekent dat het ego, dat zich steeds weer laat zien, ons ervan bewust maakt dat wij de verbinding met de Schepper nodig hebben, daarom wordt het ego ‘tegen-hulp’ genoemd. Het beroep dat wij onophoudelijk op de Schepper doen, waarbij wij vragen om de correctie van het ego, wordt een gebed genoemd.

From KabTV’s “Short Stories” 10/22/14

Filed under: Gebed - Geen reacties→

Shamati 1 “Er is geen ander dan Hij”: Maar aan die mensen die werkelijk dichterbij de Schepper willen komen en dus niet met weinig genoegen willen nemen, die namelijk niet op het niveau van naïeve kinderen willen blijven … Alleen als die mens een oprecht verlangen heeft  ….

Is het voor een mens mogelijk om een oprecht verlangen te hebben? Ik moet innerlijk voelen – in mijn buik, in mijn hart – en onderzoeken in mijn denken hoezeer ik er ieder moment van mijn leven op uit ben om mezelf te handhaven ten behoeve van mijn eigen voordeel. Het is voor mij het belangrijkste om niemand te kwetsen zodat ik niet gekwetst word. Ik ben er alleen maar op gericht om mezelf te beschermen tegen al het kwaad dat mij omringt, tegen alle gevaren en slechte invloeden die van alle kanten op mij af komen.

Als ik voel dat ik er zo op gefocust ben om mezelf te beschermen, ga ik begrijpen dat dit al mijn aandacht in beslag neemt, zelfs mijn verlangen om de Schepper te ontdekken komt van deze zelfde Kli, van dezelfde intentie om mijn eigen situatie verder te verbeteren. Ik ben er niet op voorbereid om me te bevrijden van mijn animale natuur van zelfhandhaving.

En dan neem ik het besluit om hier afstand van te nemen, om mezelf eenvoudigweg los te scheuren van deze behoefte aan zelfhandhaving, dit hangt alleen af van het volgende: in welke mate wordt de belangrijkheid van de Schepper groter dan mijn eigenbelang? Wanneer een dergelijk verlangen, een dergelijk besluit, een dergelijke noodzaak in mij ontwaakt en rijpt, ga ik ‘mijn lichaam’ – namelijk het ego dat mij ertoe dwingt om me steeds bezig te houden met mijn eigenbelang – haten; er ontwaakt een gebed in mij, een schreeuw, een dringende vraag naar de Schepper om te veranderen wat ten behoeve van mij gecreëerd is en dan ga ik het belang voelen om mij bezig te houden met de grootheid van de Schepper, met het gebod “Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf”, meer dan mijzelf, ik ga mezelf alleen maar zien als een gereedschap om aan anderen te geven.

Ik moet een innerlijke explosie bereiken die zo groot is dat ik bereid ben om alles te doen. Dit is het kritieke punt waarop ik besluit dat ik nog liever sterf dan een leven te leiden zoals nu, een leven waarin ik niet in staat ben om meer betrokken te zijn bij anderen dan bij mezelf. Ik bemerk dat mijn animale staat zo verwerpelijk is dat ik dit wel moet veranderen.

Diegenen van ons die nog niet door deze staat zijn heen gegaan, bevinden zich heel dicht bij dit keerpunt, wij moeten er speciale aandacht aan besteden.

Daily Kabbalah Lesson – 10.29.14

Filed under: Gebed, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→