Baal HaSulam, “Eén enkel Gebod”: Ik zeg dat het eerste en enige gebod, dat ons garandeert dat we erin slagen om het streven naar de altruïstische intentie te bereiken, bestaat uit de oplossing om niet voor jezelf te werken, afgezien van het noodzakelijke werk: om in je bestaan te voorzien. De rest van de tijd is om voor anderen te werken: om de onderdrukten en elk schepsel in de wereld, dat bevrijding nodig heeft en hulp, te redden.
In deze strenge en nauwkeurige bewoordingen legt Baal HaSulam uit, hoe het bestaan in de wereld zou moeten zijn. We zijn al op dit pad aangekomen: alles op de wereld is onderling verbonden en ondervindt de globale crisis.
Bijna honderd jaar geleden schreef Baal HaSulam, dat de mensheid één familie zou worden, waarbij een ieder afhankelijk zou zijn van de ander. We hadden er toen nog niet zo’n erg in, maar vandaag de dag zien we het duidelijk en na veel crises en nu geruime tijd later, worden we ons heel bewust van de situatie. Er zal van ons een enorm grote inspanning gevraagd worden om onze tekortkomingen te corrigeren, met name de onderlinge verhoudingen, die zo’n gruwelijke vorm hebben aangenomen en voor ons nu vanzelfsprekend is.
Tot nu toe vatten we deze woorden van Baal HaSulam op als een illusie, iets onrealistisch. Waarom onthulde hij niet de helft, een kwart van wat hij wist, zodat het voor ons niet zo afschrikwekkend en onaanvaardbaar zou zijn, zodat we het zouden kunnen verteren door er verschillende kruiden aan toe te voegen? Er ontvouwt zich echter voor onze ogen een heel streng begrip, tegengesteld aan onze natuur en er behoren strikte voorwaarden bij: “Of je het nu wilt of niet, hier is óf de plaats waar je begraven wordt, óf je eeuwige leven. Het is het één of het ander. De keuze is aan jou.”
In onze wereld moeten we het principe “Heb je vriend lief als jezelf” toepassen. Alles wat ons is opgedragen gaat uitsluitend om deze taak: bereiken dat we in de praktijk volledig en perfect kunnen geven om niet, zodat dit van elk mens naar de gehele wereld kan toestromen. En voor zichzelf moet een mens zo zorgen, dat hij genoeg heeft om te bestaan. Volgens deze maatstaf kiest hij wat hij nodig heeft en hij geeft de rest aan anderen.
In onze tijd vroegen we aan Rabash hoe wij onszelf hierin konden testen. Hij gaf een buitengewoon goede raad: Als je er blij mee zou zijn om je noodzakelijke behoeften af te schaffen, ben je er. Als je niets voor jezelf verlangt, geen water, geen voedsel, geen onderdak, als je niet anders verlangt dan geven, als een engel, als de kracht die losstaat van het lichaam, en je daarmee gelukkig bent, ben je tot een correct besluit gekomen en kan je wat je nodig hebt ontvangen van deze wereld.
In zo’n situatie overdrijf je niet en krijg je alleen de eerste levensbehoeften omdat je er niet eens blij mee bent om ze te ontvangen. Integendeel, je zou er vanaf willen, maar dat kan niet, omdat je ze nodig hebt om in staat te zijn om te geven. Je hebt water nodig en kleding, een huis en al dat soort dingen.
Dit is een heel moeilijke voorwaarde en natuurlijk willen mensen dit meteen “terzijde schuiven”. Zo bekijken we het leven niet: dan maar beter sterven. Hoe kan ik aan iedereen geven en voor mezelf niet meer hebben dan wat noodzakelijk is? Wat voor betekenis heeft het leven dan? Hoe kunnen we ons ego bevredigen? Tenslotte is het niet verdwenen.
In werkelijkheid wordt er niet van je geëist om als een dier te leven, dat op het land graast en om niets anders vraagt. Integendeel, je moet een menselijk wezen worden, dat betekent dat je je enorm grote ego helemaal los moet laten, ten bate voor anderen, het in dienst moet stellen van anderen.
Wat zal ik er dan voor terugkrijgen? Hoe kan ik geven? Mijn egoïstische verlangen is als een machine, die brandstof nodig heeft om te functioneren. Ik kan de hele wereld gelukkig maken, maar wat is er dan voor mij over? Voor een goede beloning zal ik mensen alles geven wat ik heb. Maar wat krijg ik daarvoor terug?
Het moet ons duidelijk zijn, dat Kabbalah een wetenschap is, de natuurkunde van de spirituele wereld en niet gaat over fantasieën. Er is brandstof voor ons beschikbaar en de beloning is zodanig, dat het het waard is om ervoor te werken om geven te bereiken en de gehele wereld te vervullen.
Onze beloning is de onthulling van de Gever. Er bestaat niets groters in de wereld en dit zullen we ontvangen. Het betekent, dat we ervoor moeten werken om Hem te bereiken.
Dit is de hoogste beloning die er bestaat: dicht bij Hem te zijn, in volmaaktheid, op Zijn niveau. Alsof hij voor mij een plaats vrijmaakt naast Hem en ik naar anderen kijk vanuit de hoogte van mijn niveau: “Wat zijn ze ongelukkig, beklagenswaardig en op en laag niveau. Natuurlijk help ik hen, wat kan ik voor ze doen?”
Deze houding wordt Lo Lishma genoemd en is aanvankelijk heel natuurlijk. De oplossing is om te beginnen en niet lui te zijn. Als resultaat zullen we echter vervuld worden met volledig geven, omdat dit de enige wet is die we behoeven toe te passen.
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/29/2011, “One Commandment”
Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk -
Geen reacties→
Vraag: Hoe kan het lezen van een tekst, die ik niet begrijp, mij helpen me te verbinden met de groep of hiernaar te verlangen?
De Schepper schiep alles om de mens genot te geven. Maar we hebben een kli (vat) nodig en verlangen, om het goede dat Hij ons wil geven, te ontvangen. Hij wilde het genot geven dat Hij zelf bezit: geven. Er bestaat geen ander genot in de wereld!
Baal HaSulam, “De Vrede”: De Natuur heeft een wonderbaarlijke, veilige basis voorbereid in de baarmoeder van de moeder, zodat geen vreemdeling het nieuwe leven kan beschadigen. Het voorziet in elke behoefte, zoals een goed opgeleide nanny, die altijd beschikbaar is …. Zoals een liefhebbende moeder is de baarmoeder zo liefdevol voor het kind, dat het later toegewijde mensen, “Moeder” en “Vader”, genoemd, kan vertrouwen, zij helpen het kind in de dagen, dat het nog afhankelijk is, tot het groeit en zelfstandig kan leven ….
Abonneren op RRS Feeder