Michael Laitman. Oprichter en president van het Bnei Baruch Kabbalah Opleidings- en Onderzoeksinstituut, die toegewijd is aan het onderwijzen en verspreiden van de wijsheid van Kabbalah. Professor in Ontologie, Dokter in Filosofie en Kabbalah en een Master in Bio-Cybernetica. Vader van drie kinderen en opa van drie kleinkinderen. Het Volledige Profiel...
Een gebed is een mengeling van een gevoel van droefheid, lijden, gemis, verschillende behoeften en het onvermogen om de Schepper te rechtvaardigen. Maar het gebed zelf moet uit dankbaarheid bestaan. Ik dank de Schepper voor deze mogelijkheid om te communiceren, voor het feit dat Hij mij zodanig heeft geschapen dat ik de behoefte voel om mij tot Hem te wenden,
Dit betekent dat een gebed uit liefde moet voortkomen en niet uit het stellen van eisen. We zijn beiden gelukkig omdat ik een vraag heb waardoor ik onze liefde kan ontwikkelen. Een gebed moet beginnen met het besef dat we heel blij zijn omdat we ons door dit gebed met elkaar kunnen verbinden.
Een gebed combineert twee volkomen tegengestelde polen, maar het eerste is het punt van hechting, dankzij het gevoel dat we beiden deel zijn van één gemeenschappelijke handeling. Ik moet het onvervulde verlangen ontdekken dat de Schepper kan vervullen. En ik ben blij dat ik deze innerlijke behoefte heb ontdekt, anders zou ik mezelf nooit hebben kunnen uiten. Hier worden de twee tegenstellingen gecombineerd. Een gebed is vreugde, geen tranen, zoals men er in het algemeen over denkt in onze wereld.
Er staat geschreven: “En het werd avond en het werd ochtend, één dag.” Dit betekent dat wij altijd eerst door de avond heen moeten gaan, de duisternis, de nacht, gebrek aan begrip en gevoel, verwarring. Toch betekent dit niet dat wij niets voelen.
Wij voelen dat we niet kunnen voelen of begrijpen, dit betekent dat wij ons in de duisternis van de nacht bevinden. Nacht voelen is al een bepaald gevoel en geen zinloze, onbewuste staat.
Een mens moet dus altijd uitgaan van wat hij niet begrijpt en niet voelt, met bitterheid en verwarring in zijn hart en zijn denken. Dan ontwaakt hij en begint hij de zogenoemde dag te ontdekken. Daarom moeten we ermee vertrouwd raken dat we blij zijn met het voelen van de nacht, van verwarring en niet begrijpen, van niet kunnen voelen. Gewoonlijk houden wij niet van dergelijke situaties, want zij vervullen ons egoïsme niet.
We moeten echter inzien, dat juist als wij duisternis ervaren, wij voelen hoe er lege verlangens worden onthuld, klaar voor nieuwe kennis en een nieuwe waarneming van de dag, geven en verbinding, het voelen van de Schepper. Daarom moeten we de staten van duisternis en nacht niet minder waarderen dan de onthulling van kennis, begrip en geven, “dag” genoemd.
Duisternis leidt ons naar het Licht, want het Licht kan alleen gevoeld worden als er duisternis in verborgen is. Hoe dieper de duisternis, hoe groter het Licht, want de duisternis is een gebrek, een verlangen om het Licht te bereiken. Dan wordt het Licht onthuld, in overeenstemming met de kracht van het verlangen, de hunkering ernaar.
Het blijkt dat duisternis en Licht even belangrijk zijn. Hoe verder wij vorderen met de correcties, hoe groter de duisternis wordt en hoe groter het Licht is. Wij hechten dus evenveel waarde aan de duisternis als aan het Licht, want ze zijn met elkaar verbonden en worden in relatie tot elkaar gewaardeerd.
Wij moeten altijd in het midden blijven, tussen de duisternis en het Licht, en als we het Licht onthullen, moeten we begrijpen dat het voortkomt uit de duisternis. We moeten de onthulling van een nieuwe duisternis waarderen en begrijpen dat het de juiste, ware vorm is van de onthulling van het Licht die zal volgen.
De duisternis van vandaag is altijd groter dan die van gisteren, want we gaan continu van niveau naar niveau: duisternis, de overwinning van de duisternis, dag, en de onthulling van het Licht; dan weer duisternis, de overwinning ervan, en de dag, zoals er geschreven staat: “En het werd avond en het werd ochtend, één dag.” En zo komen we, van dag tot dag, steeds hoger op de treden van de ladder.
New Life 500 – De Bijbel als fundament voor ons leven
Dr. Michael Laitman in gesprek met Oren Levi en Tal Mandelbaum ben Moshe
Door de studie van de Wijsheid van Kabbalah kunnen wij het geheim dat in de Bijbel verborgen is, ontdekken en daadwerkelijk ervaren. De Bijbel en alle heilige geschriften zijn in de “taal van de takken” geschreven. Om deze geschriften te begrijpen, moeten wij naar de “wortels” opstijgen.
Kabbalisten zijn mensen in wie de teksten van de Bijbel stromen, omdat zij één zijn met de omarming van de Bijbel. Een Kabbalist corrigeert zijn natuur van een verlangen om te ontvangen naar een verlangen om te geven en daardoor ontdekt hij wat er werkelijk in de Bijbel is geschreven. Dit boek behoort werkelijk aan ons, maar we zijn er door onze ballingschap van verwijderd. Als er geven en liefde tussen ons gebouwd worden, zullen wij de waarheid van de Bijbel ontdekken.
Denk er eens over na hoe het zou zijn als je volledig verbonden zou zijn met andere mensen, als tandwielen die met iedereen samen in een complete coördinatie ronddraaien.
Stel je eens voor dat je gedachten, je wensen, wat je doet en besluit helemaal afhankelijk zouden zijn van de maatschappij om je heen en de omstandigheden.
Dat zou een onverdraaglijk gevoel zijn, erger dan een gevangenis – totale slavernij.
Je zou je voelen als een vogel die in een kooi opgesloten zit en uit alle macht op zoek is naar een mogelijkheid om zich te bevrijden.
Je zou liever doodgaan dan zo’n onontkoombare druk te voelen.
Maar, of we het nu leuk vinden of niet, de mensheid is in die richting op weg.
Het coronavirus heeft al duidelijk gemaakt hoe wij een heel nieuw tijdperk van wereldwijde afhankelijkheid en verbinding zijn binnengetreden, en het enige wat wij kunnen verwachten is dat onze verbondenheid alleen maar sterker wordt.
Wat is dan de sleutel om onze toenemende verbinding niet te voelen als een gevangeniscel waarin wij ons steeds meer opgesloten voelen, maar als een verbazingwekkend fenomeen dat allerlei nieuwe mogelijkheden voor ons opent?
Die sleutel is een nieuw soort onderwijs.
Tot op heden heeft ons onderwijs ons vooral opgeleid om de arbeidsmarkt op te gaan, die al begint te wankelen onder de druk van de huidige realiteit waarin men steeds meer onderling afhankelijk en met elkaar verbonden is. Bovendien, als we voornamelijk leren hoe wij voor onszelf banen kunnen invullen en carrière maken, en niet leren hoe we met succes met elkaar kunnen omgaan in een realiteit waarin we steeds nauwer met elkaar verweven zijn, maken we talloze negatieve gevolgen mee – van toenemende depressie, stress, angst en eenzaamheid op persoonlijke schaal, tot meer sociale verdeeldheid en polarisatie in de samenleving in het algemeen.
Aan de basis hiervan geldt: hoe meer wij ons ontwikkelen, hoe meer wij ons met elkaar moeten verbinden. Onze verbindingen zijn echter oppervlakkig: we verbinden ons meer op technologisch en economisch gebied en ten gevolge van allerlei verschijnselen zoals het coronavirus dat ons nu wereldwijd in dezelfde omstandigheden plaatst. De paradox is dat hoe meer wij ons op deze manier met elkaar verbinden, hoe meer we afgescheiden raken in onze houding naar elkaar.
Daarom hebben we nu een nieuw soort onderwijs nodig dat ons innerlijke, psychologische aanpassingsvermogen begeleidt, zodat we met onze toenemende externe verbindingen om kunnen gaan, dit betekent dat wij leren hoe wij met elkaar om kunnen gaan om onze toenemende verbindingen op een positieve manier te realiseren.
Het probleem is dat onze egoïstische natuur – het verlangen om ten koste van anderen te genieten – strijdig is met onze toenemende verbondenheid die van ons vraagt dat wij rekening houden met elkaar, concessies doen, gevend zijn en ons verantwoordelijk voelen voor elkaar.
Wat mij dan beangstigt is de vraag hoe de mensheid zich verder met elkaar zal verbinden. Wordt de mensheid platgewalst onder een evolutionaire stoomwals waardoor mensen, zonder bewust mee te werken, platgewalst worden en zo de verdere ontwikkeling zullen ervaren als pijn en lijden, of zal de mensheid zich gaan organiseren door te gaan leren over de eigen aard en de aard van de omringende, integrale samenleving en dan in beweging komen om de huidige houding die verdeeldheid brengt en egoïstisch is, af te gaan stemmen op de volmaakte, altruïstische verbondenheid van de omringende werkelijkheid?
De vrees die ik heb gaat echter samen met hoop en een oneindige drijfkracht om de methode van verbinding – die duizenden jaren geleden door Kabbalisten is geopend om juist in onze tijd toegepast te worden – door te geven. Ik onderwijs deze methode in dagelijkse lessen aan mijn studenten, net zoals mijn leraar dat deed aan zijn studenten, en ik neem ook dagelijks deel aan veel verschillende programma’s op tv en internet, ze worden in verschillende talen door miljoenen mensen over de hele wereld bekeken, mensen die geen belangstelling hebben voor Kabbalah, maar die de principes van deze methode kunnen gebruiken om beter te leren begrijpen hoe de natuur werkt en hoe zij ons naar een behoefte aan verbinding leidt. Alleen al het binnendruppelen van dit basisbegrip van de methode van verbinding, dient om de weg te wijzen naar positieve verbinding. Zoals we zien is dit echter niet voldoende om de mensheid de weg van lijden en een crisis te besparen.
Als we ons werkelijk onnodig lijden willen besparen tijdens onze verdere ontwikkeling, is het noodzakelijk om de methode van verbinding te integreren in onze onderwijssystemen en media-invloeden, zodat we – in dezelfde mate waarin we leren hoe we vacatures kunnen invullen en allerlei media tegenkomen die ons meestal beïnvloeden met verdeeldheid zaaiende berichten – leren hoe we ons positief kunnen verbinden en gelukkige, zelfbewuste mensen kunnen worden die zich veilig voelen, en we ook een plek innemen in media die ons met positieve voorbeelden beïnvloeden. Dat we mensen worden die hun egoïstische basisdriften overwinnen door aan elkaar liefde en zorgzaamheid te tonen.
Voor iedereen die zich meer wil verdiepen in dit onderwerp, is bovenstaande video bestemd, een documentaire (Engelse ondertiteling kan ingesteld worden) die één van mijn studenten heeft gemaakt over dit overgangsmoment in de geschiedenis, en de uiterst belangrijke noodzaak om ons positief met elkaar te verbinden.
Image by World Vectors by Vecteezy
Blog in het Engels: https://laitman.com/2020/10/what-scares-you-most-in-life-quora/
De eigenschap genade, Hesed, was het geheim van Abraham´s succesvolle verspreiding van kennis over de Schepper, want liefde opent een mens naar de hele wereld.
Daarom slaagde Abraham erin om aan de Babyloniërs uit te leggen wat er in dit leven gedaan moet worden om naar het niveau van de Schepper op te stijgen. Degenen die hem hoorden, volgden hem, maar Abraham wilde iedereen redden. Op deze zelfde manier moeten wij in onze tijd het werk van Abraham voortzetten.
Wij zijn ertoe verplicht om ons op dezelfde wijze als Abraham deed naar iedereen te openen en aan iedereen te vertellen over het doel van het leven, het doel van de schepping en over de correctie die de mens moet aanbrengen. De correctie die door Abraham bereikt werd, was het begin van de correctie van ieder mens, van de hele wereld. Wij moeten daarmee op dezelfde manier doorgaan.
Dit zal genade zijn, want wij zullen aan iedereen uitleggen dat er een mogelijkheid is om voor altijd te leven, volmaaktheid te bereiken, gezondheid en kennis, alles wat een mens maar kan wensen, om vervuld te worden met alle zegeningen. Dit alles begint bij de eigenschap Hesed, genade. Dit is de eerste correctie van het verlangen om te genieten.
Iedereen moet ontdekken waarom wij bestaan, welke vorm wij moeten bereiken, en hoe wij dit alles kunnen realiseren, zodat alle klappen die wij nu voelen aan ons voorbij zullen gaan.
De Torah, Vayikra (Leviticus) 23:33 – 23:36: De Eeuwige sprak tot Moshé: Spreek tot de Kinderen van Jisraël: Op de vijftiende dag van diezelfde zevende maand is het gedurende zeven dagen Chag-Hasoekoth – loofhuttenfeest – ter ere van de Eeuwige. Op de eerste dag is er een oproep tot bijzondere wijding, geen enkele inspannende arbeid mogen jullie doen.
Gedurende zeven dagen moeten jullie een vuuroffer ter ere van de Eeuwige brengen, op de achtste dag is er weer een oproep tot bijzondere wijding voor jullie en brengen jullie een vuuroffer ter ere van de Eeuwige; een feestelijke afsluiting is het, geen enkele inspannende arbeid mogen jullie doen. (Vertaling: De Pentateuch, Jitschak Dasberg)
Het Loofhuttenfeest duurt zeven dagen, elke dag is er een spirituele opgang naar de spirituele niveaus Hesed, Gevura, Tifferet, Netzach, Hod, Yesod en Malchut.
Op de achtste dag vindt er een speciale bijeenkomst plaats als een mens het Licht van Hassadim (Genade) ontvangt, het Licht van liefde, vriendschap, geluk, compassie, partnerschap en genade. Hierover staat geschreven “omhelsd worden door de rechterzijde,” zoals er geschreven staat: “Zijn linkerhand is onder mijn hoofd en Zijn rechterhand omhelst mij.” (Hooglied 8:3)
Dit betekent dat Rosh HaShanah en Jom Kipoer betekenen: “Zijn linkerhand is onder mijn hoofd,” en Soekot betekent: “en Zijn rechterhand omhelst mij.” Op de laatste dag, op de achtste dag van Soekot, vindt er een gedeeltelijke vereniging plaats tussen de mannelijke en de vrouwelijke delen van de Kli.
In deze periode geeft het verlangen van de mens, door middel van het Hoge Licht, lichtschijnsel door; dat gebeurt tijdens alle dagen van het feest, wij verwachten de onthulling van de grootheid van het Licht van Hassadim en een sterke verbinding tussen de mannelijke en de vrouwelijke delen van het verlangen om elkaar te “omhelzen”.
Daarom is iedere dag van het Loofhuttenfeest belangrijk, alle dagen die in de Soeka worden doorgebracht – die speciaal onder de koepel van de hemel is gebouwd – waarin een heilige bijeenkomst en een heilig feest zijn voorbereid.
Dan blijkt dat een mens die zeven dagen in een Soeka verblijft, alle corrigerende OhrotHa Makifim (Omringende Lichten) ontvangt, zij vervullen hem en duwen hem voorwaarts naar ontdekking, verbinding en contact met de Schepper.
En dit gebeurt op de achtste dag als de Soeka verlaten wordt, daarom wordt de achtste dag Simchat Torah (Vreugde van de Wet) genoemd. Torah is het Licht waardoor de mens gecorrigeerd wordt, het vervult hem met geluk.
Opmerking: Er wordt gezegd dat er elke avond leden van de Ushpizin (gasten), bezoekers, naar de Soeka komen, in een bepaalde volgorde: Abraham, Isaak, Jacob, Mozes, Aaron, Jozef en David.
Antwoord:Al deze bezoekers symboliseren de Lichten van correctie op zeven spirituele niveaus. Het zijn geen historische figuren, maar spirituele staten. Elk van deze niveaus heeft een uniek karakter, en alleen als een mens door deze niveaus heengaat, als hij zich op deze zeven verschillende niveaus corrigeert, wordt hij geschikt voor de onthulling van de Schepper.
In onze tijd zal alleen liefde ons redden, namelijk eenheid boven alle verschillen uit. Zelfs als er niets speciaals is waar ik van hou aan mijn kind, ik hou toch van hem! Liefde volgt geen regels, “Liefde bedekt alle zonden.” Dit is het soort liefde dat wij moeten leren!
Baal HaSulam, brief 13
“Probeer de verdiensten van de vrienden te zien en niet hun zwakheden, zodat je je met hen in ware liefde kunt verbinden, tot aan de staat waar ‘liefde alle zonden bedekt.’”
Baal HaSulam, brief 4
“Moge het zo zijn dat je maar één behoefte hebt, namelijk alle delen die van je ziel afgebroken zijn te verzamelen en ze te verenigen in één lichaam. In dit volmaakte lichaam zal de Schepper voor eeuwig Zijn aanwezigheid plaatsen. En de fontein van grote wijsheid en de hoogste rivieren van Licht zullen gelijken op een eindeloze bron.”
Baal HaSulam, De Laatste Generatie
“Het is het doel van het leven dat wij hechting aan de Schepper mogen verkrijgen door met grote nauwkeurigheid de voorwaarde in acht te nemen dat wij uitsluitend ten behoeve van Hem handelen. En ervoor zorgen dat het voor velen mogelijk zal zijn om hechting aan Hem te mogen bereiken.”
Baal HaSulam, Voorwoord bij het boek Panim Meirot UMasbirot, item 22
“Een mens leeft niet voor zichzelf, maar voor de gehele keten als één geheel, zodat iedere link in de keten het Licht des levens niet voor zichzelf ontvangt, maar het Licht des levens alleen aan de gehele keten als één geheel doorgeeft.”
Baal HaSulam, brief 49
“Ik geeft jullie de instructies om je met alle kracht in te spannen om van elkaar te gaan houden en deel te zijn van het lijden van de ander, en je te verheugen in de vreugde van de ander, zoveel als mogelijk. Ik hoop dat jullie deze woorden tot je zullen nemen en ernaar zullen handelen, volkomen en volmaakt.
Iedere dag horen we op het nieuws over miljoenen coronavirus gevallen en duizenden doden. De pandemie blijft zich verspreiden en het einde is niet in zicht. Eerst hoopten we dat de epidemie na een paar weken voorbij zou zijn. Maar nu denkt niemand er meer zo over. Er wordt gezegd dat er geen geneesmiddel is voor het coronavirus en dat de kans groot is dat er geen vaccin ontwikkeld kan worden.
Er kan voor wat verlichting gezorgd worden, maar er zal geen echte bescherming komen. Er zijn al meer voorbeelden geweest van dergelijke ziekten. Ofwel ze komen regelmatig terug of ze circuleren constant om ons heen. Daarom moeten we niet rekenen op het einde van de pandemie, wat – zoals nu aangenomen wordt – nog een jaar of twee zal duren. Er zal een einde aan komen als wij ervoor zorgen. Het is niet afhankelijk van tijd maar van ons werk.
De wereld lijdt aan gebrek aan voedsel, geld en plezier. Maar als we een goed leven willen hebben, vol met alles wat we fijn vinden, moeten we de natuurwetten kennen en ze op de juiste manier toepassen. De eerste natuurwet is integrale afhankelijkheid, dit betekent dat we ons in één organisme bevinden. Als een deel van het lichaam gebroken is, lijdt het en het hele lichaam lijdt.
Maar de situatie van de mensheid is zodanig dat we allemaal verdeeld zijn, afgescheiden van elkaar, van positief geven aan elkaar! Daarom lijken we op een gebroken lichaam dat niet meer tot leven kan komen. Wij moeten daarom voor onze verbinding zorgen. Dit is de juiste ecologie, de integraliteit van de natuur die zich op al haar niveaus manifesteert. We moeten ons op de juiste manier met elkaar verbinden, want de natuur noodzaakt ons om dat te doen.
De natuur zegt: “Wil je geld, respect, gezondheid, voedsel en plezier? Ik heb het allemaal voor je! Je moet er alleen wel voor betalen. Waarmee? Met je verbinding.”
Wat goed en kwaad betreft: “Ongeacht hoe wij ons gedragen of waar we zijn, uiteindelijk zullen wij ermee wegkomen, want God is goed en genadig voor ons volk.” Dit is de gebruikelijk joodse redenering voor Jom Kipoer, de Grote Verzoendag. Om het maar onomwonden en simpel te zeggen: Denk twee keer na, want dit is pure nonsens. De “speciale behandeling” die wij krijgen kan nu alleen maar samengevat worden als constante tegenslagen die ons gestaag voortduwen naar een diep zielsonderzoek over ons ego gerichte, schade aanbrengende gedrag naar anderen. Al wij echter onze ongecorrigeerde staat erkennen, is dat een grote stap naar het ware gebed dat wij nodig hebben, een gebed dat vergeving en bevrijding zal brengen.
Maar wat is een waar gebed? Het is een innerlijk proces van zelfonderzoek dat tot het begrip leidt dat ik een probleem heb, dat ik geen enkele rechtvaardiging kan vinden voor hoe ik ben en voor mijn egoïstische verlangens en handelingen in het voordeel van mijzelf en ten nadele van anderen. Dit is de natuur waarmee ieder van ons is geschapen, bij onze geboorte hebben wij dit meegekregen, om hier bovenuit te stijgen en te verlangen naar waarlijk zorgzaam te zijn voor anderen, moeten wij naar de Schepper roepen om hulp, om correctie.
Dit jaar biedt de coronavirus pandemie een speciale mogelijkheid voor een dergelijke smeekbede. Onze uiterst moeilijk situatie werkt als hulp tegen ons door het dringende karakter dat onze bede nodig heeft. Het feit dat wij beperkingen hebben wat samenkomsten betreft, mag de essentie en de doelmatigheid van ons gebed niet in de weg staan. Fysieke verbinding heeft niets te maken met wat er in ons hart gebeurt, de spirituele plek waar het gebed plaatsvindt. In plaats van een hindernis voor onze verbinding, zal fysieke afstand de ware afstand tussen ons laten zien, de grote kloof en afscheiding tussen onze harten.
Door de onaangename problemen in onze tijd, ontdekken we hopelijk waar we om moeten vragen. Als we tot een dergelijk inzicht komen, zal de huidige crisis van onschatbare hulp voor ons zijn. Zoals er geschreven staat:
“Er bestaat geen gelukkiger moment in het leven van een mens dan wanneer hij ontdekt dat hij volkomen krachteloos is en het vertrouwen in zijn eigen kracht verliest, want hij heeft alle mogelijke inspanningen verricht, maar niets bereikt. Dit is zodat hij juist op dit moment, in deze staat, gereed is voor een volledig, duidelijk gebed tot de Schepper.”
– Kabbalist Rav Yehuda Ashlag, Pri Hacham: Igrot Kodesh.
Wij moeten bidden om de heling van de wonden die wij bij elkaar aangebracht hebben in ons dagelijks leven, toen wij met alles en iedereen om ons heen onverschillig en met gebrek aan aandacht zijn omgegaan en alleen onze persoonlijke doelen hebben nagestreefd, in plaats van te doen wat voor iedereen goed is.
De ware zonde bestaat uit het feit dat ik niet wil weten wat mijn zonde is, hoe ik anderen schade toebreng. Precies dat. Want als ik het had geweten, zou het duidelijk voor mij geweest zijn dat ik mij tot de Schepper had moeten wenden en om correctie had moeten vragen. In onze huidige staat van onbewustheid, zijn we niet in staat om in ons handelen de ware situatie waarin wij ons bevinden te ontdekken. Wij beseffen niet dat onze eigenschappen en ons handelen werkelijk zo slecht zijn.
Mijn zonde is, dat ik het ware kwaad in mij niet onthul, niet aan mijzelf toeschrijf en dat ik weiger te bedenken dat ik moet veranderen. Ik vraag niet om de mogelijkheid om anderen lief te hebben, iedereen te helpen en mijzelf, al is het maar een beetje, op te offeren ten behoeve van de mensheid. Ik denk er zelfs nooit aan. Dus wij moeten ons allereerst realiseren dat onze zonde hieruit bestaat, en dit moet de plek zijn van waar berouw in ons hart.
In onze geglobaliseerde wereld wordt het elke dag duidelijker dat de mensheid steeds meer met elkaar verbonden is en afhankelijk is van elkaar. Alles in de werkelijkheid is zo met elkaar verweven dat zelfs als ik actief niemand kwaad doe, dat niet betekent dat ik geen kwaad veroorzaakt heb. Ik heb eenvoudigweg niemand goed gedaan, door dat verzuim heb ik kwaad veroorzaakt. Niet handelen is ook een zonde. In plaats van te proberen om de wereld op orde te brengen, moeten we eerst onszelf op orde brengen en leren hoe wij een voorbeeld voor anderen kunnen zijn.
Vooral op deze Jom Kipoer, nu wij een krachtige plaag van de natuur beleven in de vorm van het coronavirus, hebben wij de kans om ons te verzoenen met het besef dat deze situatie eenieder van ons de mogelijkheid geeft voor een diepgaand zelfonderzoek. Wij kunnen beseffen dat een waar gebed niet bestaat uit mechanisch verzen lezen maar uit een diepgaand zelfonderzoek dat ons dichter bij een eerlijke vraag om eenheid brengt als ons ultieme doel.
Mogen wij allen tot de ware verbinding van onze harten komen en ingeschreven worden in het Boek des Levens voor een goed jaar!
Vraag: Tot wie moet ik mij richten als ik een vraag heb?
Antwoord: Tot deSchepper. De Schepper is hetHoge Licht, de eigenschap van absolute goedheid, liefde en geven. Er bestaat niets anders in de wereld dan deze Kracht. Hier zijn alleen ik en Hij. Al het overige dat lijkt te bestaan, bestaat tussen mij en de Schepper.
Op het moment dat ik mijzelf begin te corrigeren, verandert de afstand tussen ons eveneens, d.w.z. de eigenschappen tussen mij en de Schepper veranderen. Wij beginnen, als het ware, dichter te komen bij het punt van complete hechting aan Hem.
Een gebed is een mengeling van een gevoel van droefheid, lijden, gemis, verschillende behoeften en het onvermogen om de Schepper te rechtvaardigen. Maar het gebed zelf moet uit dankbaarheid bestaan. Ik dank de Schepper voor deze mogelijkheid om te communiceren, voor het feit dat Hij mij zodanig heeft geschapen dat ik de behoefte voel om mij tot Hem te wenden,
Abonneren op RRS Feeder