Baal HaSulam, ‘De Essentie van de Wijsheid van Kabbalah’: Als er geen enkele perceptie van de Schepper bestaat, kunnen wij de essentie van geen van Zijn schepselen bereiken, zelfs niet van de tastbare voorwerpen die we met onze handen kunnen aanraken.

Wij nemen de Schepper waar volgens het principe ‘Kom en zie’. Ik weet niet wat de essentie van de Schepper is, maar ik kan ‘komen en zien’. Om dat te doen, voer ik een aantal handelingen uit en daardoor leer ik de Schepper kennen, zoals er geschreven staat: ‘Uit Uw daden leren wij U kennen’. De hele werkelijkheid, al Zijn daden en de wijzen waarop Hij onthuld wordt, zijn het resultaat van onze zelf-correctie, daardoor nemen we Hem in onze gevoelens waar. Ik neem alles in mijn kelim (vaten) waar omdat ik daar verschillende verschijnselen ontdek en ook de Schepper.

De ‘Schepper’ is het hoogste niveau dat ik kan bereiken. Het is het Geven en de Liefde waardoor de hele werkelijkheid bestuurd wordt. Ik ontdek de wet van Goed doen aan Zijn schepselen, het Goede dat Goed doet, ik ontdek de manifestatie van iets dat in alle kelim, in elk onderdeel van mij, in heel mijn ziel en al mijn verlangens aanwezig is: ik zie en ervaar dat Hij de Eerste is, de Oorsprong. Het blijkt dat er ‘Iets’ was dat mijn gedachten, mijn verlangens en mijn daden bepaalde, voordat ik begon te begrijpen, waar te nemen en te voelen.

Maar hoe is het mogelijk dat ik pas nadat ik dit merk, kan erkennen en zeggen dat Hij de Eerste was? Kan dat? Ja. In de daad zelf merk en ontdek ik dat Hij de Eerste was. Alles komt dus uitsluitend voort uit de daden. In spiritualiteit kan ik niets herkennen en benoemen dat niet in beweging is of handelt.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/19/12, “The Essence of the Wisdom of Kabbalah”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Is de bewustwording van het kwaad een continu proces?

Antwoord: Zeker! Dat hebben we nog niet eens bereikt! Dan pas zul je zien hoe een seconde zich uitrekt. Er is geen einde aan, die seconde verdwijnt eenvoudigweg. De tijd is niet samengeperst in één punt, zoals men dat in deze wereld zegt, maar de tijd rekt uit totdat hij verdwijnt.

Het is anders dan men gewoonlijk denkt, dat de tijd versnelt, zoals in de technologie, waar we spreken over hertz, kilohertz, laser frequenties, etc. Nee! Hier gebeurt alles op de omgekeerde manier. De tijd komt langzamerhand tot stilstand, maar daarbij kan je in één seconde door een enorm groot aantal staten gaan. Deze seconde is nog niet tot een einde gekomen.

From the Georgia Convention 11/6/12, Lesson 4

Filed under: Conventies, Tijd, Waarneming - Geen reacties→

Een replica van het laatste, gebroken niveau zien we in onszelf terug in de fysieke wereld, die we met onze vijf zintuigen waarnemen. Tegelijkertijd zijn zowel de zintuigen als de materie denkbeeldig, zij geven spirituele contouren weer, zoals een plaatje aan de wand. Het plaatje is oud, maar niet echt. De werkelijkheid bevindt zich achter de muur, op de muur is alleen een projectie te zien.

Als mensen naar films kijken beleven ze verschillende gevoelens, zijn ze wel of niet echt? Het zijn reacties en indrukken. Wij leven als het ware in een film, die voor ons wordt geprojecteerd.

Maar behalve die film zie en weet ik niets. Mijn hele leven speelt zich in die film af en beleef ik daar, al mijn gevoelens zijn dus de weerslag van die film. Wat ik zie, hoor, ruik en aanraak wordt allemaal in die film weergegeven.

Er worden nu driedimensionale films aan ons vertoond, die een nog grotere werkelijkheid laten zien. Het is geen geheim dat we een mens in een bepaalde omgeving kunnen plaatsen en hem kunnen laten zien, dat dit zijn leven is, als hij eenmaal gewend is geraakt aan zijn kleine wereld, zou je hem moeilijk kunnen bewijzen dat er daarbuiten nog een andere werkelijkheid is: “Hier zijn menselijke wezens, hier is de aarde en daar zijn de sterren, alles precies op zijn plaats ….” Hij gaat met zijn zintuigen niet buiten de grenzen van zijn wereld. Voor hem bestaat er niets buiten de beperkingen van zijn huidige gevoelens. Hij voelt niet dat hij iets mist op het gebied van een extra zintuig bijvoorbeeld of dat zijn realiteit inferieur zou zijn.

Ook nu neem ik, via mijn vijf zintuigen, alleen waar wat er in mijn gebied is. Waar bevindt zich het extra zintuig, het vat dat door niets hier gevuld kan worden, hoe ik ook mijn best doe? Wat ik als ‘extra’ mis heet het ‘punt in het hart’(·) en dat is gericht op wat zich buiten ons universum bevindt. Als iemand dit verlangen voelt, weet hij nog niet waar hij moet zijn, maar hij begint te zoeken en tenslotte vindt hij ons. Het is ons doel om hem te verbinden met de wereld buiten ons. Hij moet uitbreken, uit de ‘omheining’ en zich ervan losmaken.

Het hele punt is, dat onze omgeving gebouwd is als een replica van de hogere wereld en dat ze gelijk zijn. Wat hier is moeten we op de juiste manier gebruiken. Ik neem mijn lichtvonk, het punt in het hart, en gebruik dat in de verhouding met mijn vrienden, alsof ik hen wil liefhebben. Dan merk ik dat ik dat helemaal niet wil, maar de tekortkoming was er al en de lichtvonk heeft nu een richting, ik kan om correctie vragen.

Het belangrijkste is dus, dat ik mijn lichtvonk in het ‘speelveld’ breng en mijzelf ertoe verplicht om het spel volgens de regels te spelen. Door dit spel verkrijg ik het juiste denkvermogen en de juiste behoefte. Zo kan ik van een demo model, van een parallel lopende, gelijkende vorm, de werkelijke wereld bereiken.

Deze wereld is niet meer dan een denkbeeldig ‘speelveld’ en alleen mijn lichtvonk is echt. Dit kleine ‘punt in het hart’ is een Goddelijk deel van Boven en als ik het correct gebruik in het spel, gaat het mij lukken en groei ik.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/4/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming, Werelden - Geen reacties→

Vraag: Wat is er nodig zodat ik eindelijk iets van De Studie van de Tien Sefirot zal gaan begrijpen?

Antwoord: Om te begrijpen waar De Studie van de Tien Sefirot over gaat, moet ik die verschijnselen in me voelen. Ze vinden niet ergens op de maan plaats of in de ruimte. Het gaat niet over systemen buiten mij. De hele werkelijkheid is in ons, in mij, en ik moet de hele werkelijkheid in me voelen. Ik stel die werkelijkheid in mezelf voor, ik bedenk hoe ik deze kan waarnemen en veranderen, hoe de hogere Kracht naar me toe komt en mij verandert. Op die manier verdeel ik de hele werkelijkheid in mezelf en de Bron die mij heeft geschapen, mij ontwierp en mij beïnvloedt, die Bron is namelijk de Schepper.

In mij is een verlangen om te ontvangen en in Hem is een verlangen om te geven. Zijn verlangen geeft aan mijn verlangen en mijn verlangen kan beantwoord worden door Zijn verlangen. Zo beginnen we als partners samen te werken.

Dit is het enige wat bestaat. Hieruit blijkt dat de vrienden zich in mij bevinden. Het zijn de eigenschappen die het dichtst bij me staan, bij het deel van het verlangen dat ik ervaar als mezelf. Zij zijn een deel van mijn verlangen, zijn samen met mij en van daaruit kan ik me tot de Schepper wenden en mij richten op mijn bestemming. Ik moet al mijn andere verlangens ook corrigeren en ze aan dit deel toevoegen, totdat ik volledig deel uitmaak van het gezamenlijke werk met de Schepper.

Dit zal gebeuren als ik er het juiste verlangen naar ontvang en als ik wil dat wij dit allemaal voortdurend zullen voelen. Ik wil mezelf niet meer afscheiden van de externe wereld en denken dat de wereld zich ergens buiten mezelf bevindt, in de vorm van verschillende landen, volkeren en vrienden. Ik moet me steeds voorstellen dat alles in mij is, volgens de juiste perceptie van de werkelijkheid. Dan zal ik langzamerhand dichterbij die perceptie komen.

In het begin zal de wereld tweeledig in mij voelen, ik zal de wereld buiten me zien, en tegelijkertijd in mezelf voorstellen. Maar langzamerhand, dankzij het Terugkerend Licht, zal ik deze twee benaderingen in één beeld gaan verbinden. Het zal zeker niet op een soort schizofrenie lijken. Ik zal de goedheid en de ondeelbare eenheid van het beeld voelen. Een mens bereikt deze perceptie geleidelijk aan, doordat hij de middellijn verkrijgt.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/22/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Hoe weten we zeker dat we de juiste inspanningen verrichten in het werk?

Antwoord: Een mens verricht de juiste inspanningen, als hij zoveel mogelijk met anderen samenwerkt, om te gaan begrijpen vanuit zijn hart. Alle begrip komt naar het hart, wanneer het Licht van Hochma, begrip genaamd, in het hart wordt onthuld, in Bina, de kli (vat) van geven, zoals er geschreven staat: “Alleen het hart begrijpt”.

In een mens die aan het begin van zijn spirituele werk staat, met het doel om zichzelf te corrigeren en een detector te worden voor de onthulling van de Schepper, moet het Licht van Hochma de innerlijke overtuiging bereiken, dat het Licht van Hochma en de kli ervoor, het Licht van Hassadim, ontvangen en geven, zich in hem moeten manifesteren, in zijn verlangen en in zijn voelen.

Hij moet proberen om de ruimte vrij te maken van verschillende meningen, gevoelens en indrukken, die hij nu het dichtst bij zijn lichaam ervaart, om dan deze ruimte te gaan vullen met spirituele indrukken. Hij moet ernaar streven om de werkelijke smaak van al deze begrippen waar te nemen: Hochma, Hassadim, ontvangen, geven, verbinding, nabijheid en afstand.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/28/12, Shamati #145

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Waarom heeft het Licht mij nodig? Ben ik werkelijk zo belangrijk?

Antwoord: Het ontbreekt ons aan het gemis, het verlangen om de hogere, volmaakte, spirituele wereld te ontdekken. Het Licht heeft jou niet nodig, maar jij hebt het Licht nodig, zodat het Licht het juiste gemis in je zal bouwen. Wanneer je werkelijk verlangt naar geven, zul je het ontdekken.

We bevinden ons op dit moment in een zee van Licht, maar wij voelen het niet, omdat wij het niet missen. Maar als ik zou vragen om de invloed van het Licht over mij, zou het Licht dit gemis in mij bouwen. Dan zou ik tenslotte voelen wat ik mis.

Een eenvoudig voorbeeld: laten we zeggen dat ik nergens behoefte aan heb in mijn leven. Ik ben onverschillig. Maar er komt een vriend die me uitnodigt voor een reisje.

Ik stem met tegenzin in en onderweg gaan we naar een restaurant. Ik ruik de geuren en ik krijg wat trek. We gaan het restaurant in en tijdens het eten krijg ik, zoals dat meestal gebeurt, steeds meer trek. Dan heb ik echte trek.

Op die manier moeten we geleidelijk aan het gordijn openen. Eerst ‘ruiken’ we het Licht alleen maar, door er van een afstand om te vragen. Daarna proeven we het. Zo wordt de kli (vat) in ons gebouwd.

Tegen een kind zeg ik: “proef dit maar, je vindt het vast lekker. Het kind beweert: “Nee, ik wil het niet! Ik wil het niet proeven!” Ik antwoord: “Doe het dan voor mij.”

Zo creëert het Licht de kli.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/16/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Tijdens de workshop had ik het gevoel alsof ik mijn vriend moest beschermen. Is dit een juiste houding? Of is iedereen in de kring gelijk aan elkaar en mag iedereen ervoor zorgen, dat zijn vriend niet van het doel en het onderwerp van de workshop afwijkt?

Antwoord: Ik moet de groep beschouwen als iets dat absoluut perfect is: een eeuwig, oneindig en perfect systeem. Ik kom erbij als een klein iemand, bij iets dat enorm groot is en mij zal vormen.

Als ik in de groep ben en iets zie of hoor van mijn vrienden dat onaangenaam is, iets dat slecht lijkt of onvolmaakt, moet ik daaruit begrijpen dat dit zo is, omdat ik zo ben. Met andere woorden, de Schepper regelt het voor mij zo, dat ik alles juist op deze manier waarneem. Hij speelt met mij, want – zoals er geschreven staat – “Er is geen ander dan Hij”. Ik moet rechtvaardigen wat Hij doet en beseffen, dat ik alles op een negatieve manier waarneem door mijn slechte eigenschappen.

Als ik in verbinding met mijn vrienden ben, kan ik niets negatiefs in hen zien, maar alleen perfectie! Al het andere is of mijn eigen fout, of de fout van de Schepper.

From the Vilnius Convention 3/23/2012, Workshop 1

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk, video - Geen reacties→

Vraag: Toen ik anderhalf jaar geleden Kabbalah ging studeren, voelde ik hoeveel ik van mensen hield en hoeveel mensen van mij hielden. Nu heb ik het heel vreemde gevoel, dat ik mensen eigenlijk niet zo goed behandel en dat mensen met mij ook niet zo goed omgaan. Ik voel vijandigheid van mensen, zelfs van hen die Kabbalah studeren. Wat moet ik met dit gevoel beginnen?

Antwoord: Als iemand Kabbalah studeert gaat hij of zij door allerlei staten heen. Een mens moet door de staten heengaan waarin hij iedereen haat, wegduwt en het gevoel heeft dat iedereen ook zo met hem omgaat: hem op een slimme manier wil manipuleren, vanuit allerlei bijbedoelingen, enz. Hij of zij gaat door alle staten heen die er maar in een mens kunnen bestaan.

Een mens die uiteindelijk de hogere wereld bereikt, gaat absoluut door alles heen waar de mensheid doorheen gaat. Het individuele en het geheel zijn gelijk, er bestaat dus geen enkel gevoel, niets wat er innerlijk gebeurt, geen enkele innerlijke analyse, waar een mens niet doorheen moet gaan en die hij niet ervaart.

Wij moeten goed beseffen dat we dit alles nodig hebben, zodat wij in onszelf die eigenschappen kunnen opbouwen, die noodzakelijk zijn voor ons evenwicht met de hele wereld.

Daarbij is het echter nodig, dat wij al die gebeurtenissen en gevoelens die we in onszelf ervaren, van een afstand beschouwen. Met andere woorden: ik moet mijzelf van veraf observeren. Wat betekent dat: ‘ik’? Een of ander schepsel dat nu door bepaalde staten gaat, waaraan getoond wordt wie hij is, hoe hij de wereld waarneemt, enzovoort. In dit geval ben ik dus deelnemer aan een experiment. Die ‘ik’ bestaat uit mijn lichaam, mijn eigenschappen, mijn karakter. En wie bestudeert dit experiment dan? Het punt in het hart dat zich buiten mij bevindt. Ik probeer het buiten mij te plaatsen en de onderzoeker te zijn van mijn eigen ‘ik’, en zo vanaf de zijlijn naar mijzelf te kijken.

Als een mens het zo kan doen, levert hem dat veel winst op en komt hij snel vooruit. Wij moeten onszelf absoluut niet identificeren met ons ‘ik’, want dat zijn wij niet, dat is de Schepper! Hij schiep het verlangen en Hij speelt met dit verlangen zoals Hij dat wil. Maar ik moet me niet gedragen als speelgoed. Ik moet uit mijzelf stappen en vanaf de kant kijken naar hoe Hij speelt.

Waarom heb ik dan het gevoel, dat het over mijn verlangen gaat? Om heel goed te begrijpen en te voelen hoe Hij speelt, heb je het gevoel gekregen dat het jouw verlangen is, anders zou je erop neerkijken: “Wat maakt het uit, Hij is aan het spelen met wat dieren en planten en rotsen.” Alles bevindt zich in het domein van de Schepper, één enkele Kracht bestuurt alles. Maar als Hij mij bestuurt: “Oh, maar nu is het een heel ander verhaal!” Kan ik alles wat hij bestuurt zien als door Hem gedaan en niet door mezelf? Het vermogen om een ‘scheiding’ te maken tussen je ik en wie je bent en vanaf de zijlijn naar jezelf te kijken, is een voorwaarde om snel verder te komen.

Jij bent dat dus niet. Kijk gewoon naar wat Hij met je doet. Probeer het!

Als je op deze manier verder komt, ben je in staat om jezelf te verdelen in de onderzoeker (dit punt wordt je rechter lijn) en je egoïsme, dat in tegenstelling daarmee almaar groter wordt in jou (de linkerlijn). Dit is noodzakelijk.

Daarom zeggen we: “Er is geen ander dan Hij”, dan de Schepper. Waarom? Als er nog iemand anders is dan Hij, wil dat zeggen dat ik dat ben. Dat klopt niet. Dan voel ik de werkelijkheid op een incorrecte manier.

“Er is geen ander dan Hij”: dit betekent dat alles – behalve het punt dat Hij mij heeft gegeven (het punt in het hart) – Hij is, en het punt in het hart is mij gegeven om onafhankelijk en autonoom te worden. Dit betekent dat ik dit punt buiten mijzelf plaats, maar al het andere is Hij, mijn karakter, mijn eigenschappen, dat alles is van Hem. Zo moet ik naar alles kijken. Ik moet mezelf identificeren met het punt in het hart. Deze punten heffen we op, boven onszelf, en wij verenigen ze. En al het andere, ons egoïsme, ons lichaam, blijft hier beneden.

Probeer op deze manier voortdurend een scheiding aan te brengen in jezelf, dan zul je geen problemen hebben met de wereld. Natuurlijk ben ik een egoïst en ben ik slecht, ik haat anderen en anderen haten mij. Alles wat aan mij verschijnt, verschijnt via mijn lichaam, dat in werkelijkheid niet van mij is, maar zo laat de Schepper het aan mij zien. Dit is het werk!

From KabTV’s “Foundations of the Integral Society” 2/26/12

Filed under: Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik Ohr Hassadim (het Licht van Geven) bereiken?

Antwoord: Ons verlangen bepaalt alles, het Licht verandert niet. Alle veranderingen vinden uitsluitend in de mens zelf plaats: waar richt hij zijn verlangen op en – wat dit betreft – wat voor kracht heeft hij nodig. De mens ontvangt in overeenstemming met wat hij nodig heeft.

Wij zijn altijd onder de invloed van Licht, maar Het is heel zwak. Wij stemmen niet overeen met dit Licht, we voelen niet dat we Het missen en daardoor nemen we Het niet waar.

Licht is een kracht, Het beïnvloedt ons naarmate wij eraan gelijkvormig zijn of tegengesteld. Daarom is het Licht van Pesach (Pasen) een enorm groot Licht, maar Het is niet openlijk zichtbaar.

Wij denken dat wij over Licht kunnen spreken als wij Het buiten onszelf waarnemen. Er is echter niets buiten ons: de hele wereld is in ons. Daarom spreken we van het Licht van denken en het Licht voelen, dat ons hart en onze gedachten opent.

Er wordt aan ons een uitgestrekte wereld onthuld, die om ons heen lijkt te zijn, maar in feite in ons voelen en denken aanwezig is. Licht is de kracht van de onthulling in ons voelen en denken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/2/12, Shamati 59

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Feestdagen, Waarneming - Geen reacties→

Het is heel moeilijk om uit te leggen wat spiritualiteit is, omdat het hierbij over gevoel gaat. Als iemand zulke gevoelens kent, begrijpt hij wat er beschreven staat. Maar als hij zich niet op hetzelfde niveau bevindt en niet voelt waar de schrijver over spreekt, begrijpt hij er totaal niets van.

Als ons werk vindt plaats in ‘Egypte’, in ballingschap, als we de Schepper nog niet voelen, de hogere Kracht die ons kan helpen om boven ons verlangen om te ontvangen uit te stijgen. Dit is een periode van keuzes en het is de beste tijd, omdat we dan leren hoe we, tegen ons verlangen in, werk kunnen verrichten.

Ik moet mij voortdurend voorstellen dat ik al in liefdevol geven ben, in de spirituele wereld, in heiligheid, en ik creëer geen enkele afscheiding, geen barrière tussen mijzelf en het hogere Licht dat de gehele werkelijkheid vult. Ik cijfer mijn persoonlijkheid weg, mijn egoïstische ‘ik’, en hoewel ik verschillende staten voel, die door mij heengaan, en verschillende reacties in mijn ego oproepen, moet ik proberen om in zuiver geven te blijven.

Het lijkt alsof ik al in de spirituele wereld ben, ik ben ondergedompeld in een zee van Licht, volkomen gelijkvormig aan het Licht. Alles wat mij nu scheidt van het Licht is mijn verlangen om te ontvangen, mijn ego, dat op een doos lijkt dat het Licht niet doorlaat. Ik zet voor mijzelf hindernissen neer, ik ben de enige die met zijn ego opvalt in het Licht. Alles is gecorrigeerd en voltooid, behalve ik.

Alleen ik zie deze realiteit als vervormd en mijzelf als corrupt, de Schepper zie ik als slecht en Hij behandelt mij slecht. Bovendien heb ik de indruk dat er buiten de Schepper nog een andere autoriteit bestaat.

Al ons werk bestaat eruit om onze staat op de juiste manier te zien, zoals deze werkelijk is en niet zoals ons ego het ons voorspiegelt. Er bestaat niets, behalve de Schepper, maar mijn ego zegt me, dat er veel verschillende krachten zijn die besluiten nemen en dat ik daarnaast ook besta.

Het lijkt erop dat ik zelf gevoelens heb en besluiten neem, maar zelfs dat is niet waar. De Schepper is degene die mij al deze gevoelens stuurt, zodat ik, op basis van de indrukken die ik van Hem elk moment krijg, in staat zal zijn om het werk te doen en mijzelf weg te cijferen, evenals mijn gedachten die ik lijk te denken en de gevoelens die ik denk te krijgen door de omgeving, de groep en de hele wereld om mij heen. In plaats daarvan moet ik mij voorstellen dat ik volkomen onder de controle sta van het hogere Licht, dat de gehele werkelijkheid vult.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/2/2012, Shamati #59

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→