In het Nieuws (van OkoPlanet.ru): “Het IMF en de Wereldbank zijn pessimistisch: er staat een nieuwe recessie voor de deur.”

“Een op de tien Amerikanen zit in de bijstand. Het Witte Huis heeft miljarden uitgegeven om te voorkomen, dat de banken omvallen. Het financiële systeem overleeft, maar vanwege werkloosheid geven mensen minder uit en er komt minder belasting in de schatkist. De voorspellingen worden steeds somberder. Het meest ernstige risico vormt de vertraging van de economische groei, groei is eenvoudigweg onmogelijk als er geen banen zijn.”

“De Europese Unie zal instorten, omdat deze in een staat van faillissement is. Het bedrijfsleven minimaliseert de productie. Landen proberen zich ‘af te sluiten’ van hun buren, ook al is men door de economie onlosmakelijk met elkaar verbonden. Iedereen probeert zonder de anderen te overleven en financiële experts zien dit als het grootste probleem.”

Mijn commentaar: Er zijn twee problemen:

1. Men is van mening, dat de economische groei een indicator is voor een goede toekomst, men ziet namelijk geen enkele andere manier om het schadelijke systeem van continue groei te ondersteunen. Men denkt, dat het niet uitmaakt waar en hoeveel we groeien, want anders zal het systeem niet overleven: een grotere markt, meer groei, kopen – weggooien – verdienen – en dat herhaalt zich. Maar de realiteit vereist iets nieuws: evenwicht tussen alle mensen, systemen en instellingen, in een gelijkwaardig samengaan, tot harmonie en volledige samenwerking komen. Het is mogelijk om het voor een deel uit te testen en er zo duidelijkheid over te krijgen, dat op deze manier alles tot rust zal komen en men tot tevredenheid en voldoening zal komen.
2. Als men van mening is, dat men tegenwoordig als individu kan overleven, betekent dit gewoon gehoorzamen aan blind egoïsme, wat ons naar de ondergang drijft. Dit is niet alleen zo, omdat het onmogelijk is om naar de ‘natuurlijke’ economie terug te keren op nationale schaal, maar eveneens omdat de natuur ons omringt met een netwerk van wereldwijde verbinding, zoals een visser een school vissen vangt in zijn net, en we kunnen niet aan dit netwerk ontsnappen. Daarom leidt protectionisme, het streven om alleen zelf te overleven, ons naar conflicten en een wereldoorlog.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Het is gebruikelijk om een lening bij een bank af te sluiten en dan achterover te leunen en te denken: hoe ga ik dit eigenlijk terug betalen? Eigenlijk is er niets om het terug te betalen. Hoe kunnen we aan mensen uitleggen – voordat ze uiteindelijk failliet gaat of in de gevangenis terechtkomen – dat het geen zin heeft om op die manier te lenen?

Antwoord: Dit vereist niet alleen een verandering van het individu, maar ook van de hele samenleving, de industrie en ons wereldbeeld. Veel hangt af van de massamedia en van de omgeving, werkelijk alles, van de dichtstbijzijnde omgeving tot aan de algemene omgeving.

Eigenaren van televisie programma’s adverteren voor producten, waarvan mensen denken dat zij ze nodig hebben, mensen kopen veel van dat soort dingen en doen dat op krediet. Tegenwoordig wordt er aan iedereen krediet verleend, omdat dezelfde bankiers die de leningen verstrekken, belang hebben bij de onderneming en tenslotte eisen zij alle bezittingen van mensen op, zodat zij hun schuld terug betalen. Zo zit het in elkaar: het is een enorme machine, die bedoeld is om iemand van zijn laatste financiële middelen te ontdoen.

Hoe zou de wereld eruit zien, als we deze cyclus zouden kunnen doorbreken door middel van een wet tegen reclame, als we onze massamedia zouden ontdoen van alle reclame, als we elke vorm van reclame uitbannen? Men moet tot het besef komen, dat wat er wordt geadverteerd schadelijk is. Een mens weet het zelf, als hij iets wil hebben wat niet nodig is en hij hoeft niet geïnformeerd te worden over dingen die hij niet nodig heeft. Het is immers beter om een paar nuttige dingen te hebben dan heel veel schadelijke dingen.

Dit is een groot probleem. Ik hoop dat de huidige crisis dit zal oplossen. Bovendien zal het mensen op een heel eenvoudige manier ontlasten van het probleem om zich jaarlijks af te vragen, wat zij nog meer moeten doen om het bruto binnenlands product te verhogen en winst na te jagen.

Winst gaat over het innerlijk, over innerlijk comfort. Ik zal me niet comfortabeler voelen als ik, in plaats van de huidige productie van tien soorten yoghurt, er morgen twintig maak. Dit zal het probleem alleen maar vergroten en niemand voelt zich er verantwoordelijk voor.

From a “Talk About Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Economie, Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→

In het Nieuws (van Bloomberg): ” De Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker zei op 4 januari, dat de EU op de rand van een recessie van ongekende omvang staat.

“Werkelijk alles begint te vertragen,” zei Jennifer McKeown, senior Europees econoom bij de Capital Economics in Londen, via de telefoon. ‘Er is een onderliggende economische neergang gaande en tegelijkertijd houdt de perifere schuldencrisis aan. Zelfs de sterkste delen van de eurozone economie beginnen te wankelen. We zien dat de eurozone begint te breken, misschien dit jaar al’.”

Mijn Commentaar: Sterker nog, het is vreemd om de de besluiteloosheid van de ’beleidsmakers’ te zien. Maar, in het algemeen gesproken, kunnen ze niet met een oplossing komen, omdat zij de wereld niet als gemeenschappelijk en integraal zien, als één geheel, dat behoefte heeft aan eenheid en garant staan voor elkaar. Dit is alleen mogelijk onder de voorwaarden van integrale educatie van het publiek en de beweging van universele zorg voor elkaar, als we met een universele ramp worden geconfronteerd .

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

Mening: (Mario Monti, de Italiaanse Minister-president): “Italië heeft Europa nodig voor de economische en sociale ontwikkeling en Europa heeft Italië nodig om sterker te worden”, zei Monti in een toespraak in de noordelijke stad Reggio Emilia, tijdens een ceremonie ter ere van de Italiaanse vlag.

“Geen enkel Europees land is zo sterk dat het kan denken dat het zelfstandig de confrontatie kan aangaan met de grote wereldeconomieën,” voegde hij eraan toe. “Het is hoog tijd voor iedereen om het huiswerk te doen. Niemand kan denken dat hij minder hoeft te doen dan een ander.”

Commentaar: Moet je je op de rand van een faillissement bevinden om zo te spreken? Is dit niet eerder mogelijk?

Filed under: Crisis, Economie, Politiek, Wereld - Geen reacties→

We moeten onze boodschap aan iedereen overbrengen. Maar ik veronderstel dat de burgers het beter zullen accepteren dan de leiders. Het gewone volk zal eerder naar ons toekomen dan de ‘notabelen’.

Vraag: Waarom kunnen we ons systeem niet bekend maken vanaf de top? Als de regering beslist, wordt de beslissing immers uitgevoerd.

Antwoord: Het punt is dat een gewoon mens geen systeem heeft. Hij heeft een lege maag, en het maakt hem gewoon niet uit waarmee hij zijn maag vult. De manier waarop, het systeem, interesseert hem niet. Voor hem is het belangrijkste dat hij geen honger heeft.

Anderzijds maakt de minister-president plannen en hij denkt na over wat er het beste gedaan kan worden, zoals belastingverhoging of –verlaging, snijden in de begroting of dingen laten zoals ze zijn, enzovoort. Hij is betrokken bij de technische details. Daar is hij met zijn gedachten op gericht en dat houdt hem voortdurend bezig. Dat is het probleem.

Daarom is het voor ons moeilijk om de mensen aan de top te bereiken. Hun probleem is niet hun maag, maar controle. Die willen ze  behouden en ze kunnen niet verder kijken dan hun eigen plannen om de oorzaak te  begrijpen van het feit dat ze geen succes hebben.

Ze vinden het moeilijk om iets nieuws te horen. Ze kunnen het niet uitvoeren. Ze zouden hun manier van denken moeten veranderen en een “ronde” bril opzetten om de “ronde” geïntegreerde wereld en de onderlinge afhankelijkheid te zien.

In die wereld wordt het succes niet afgemeten aan economische plannen, technische details, rentepercentages en belastingen. Deskundigen kunnen deze vicieuze cirkel echter niet doorbreken, ze zien de economie vanuit het oude perspectief en kunnen zich niets anders voorstellen. Ze maken plannen op basis van winst.

Ik maak bijvoorbeeld schoenen, ik verkoop ze en zo verdien ik mijn geld. Eén paar levert me genoeg op om de hele maand van te leven. Als ik twee paar maak en ze verkoop, heb ik een maandelijks overschot. Nu klopt de overheid op mijn deur: “Ik neem 50% van uw winst op het tweede paar schoenen, voor het staatsfonds, het leger, het onderhoud van de wegen, enzovoort.” Wel, dat is begrijpelijk.

Dan klopt de gemeente aan mijn deur: “Er zijn sanitaire faciliteiten nodig in deze wijk, nutsvoorzieningen, er is groenvoorziening nodig, enzovoort. Geef me 10% van je winst.” En zo gaat het door.

Hoe zullen we leven in een tijd, waarin de crisis de productie verlaagt tot het niveau van de basisbehoeften? Waar zal men dan belasting op heffen? Belastingen worden immers geheven op het overschot, maar als men het voedsel dat ik nodig heb wil afpakken, is dat een probleem.

Ik zal niet akkoord gaan met een lager niveau dan een acceptabele levensstandaard: dan ga ik de straat op. Het gehele systeem van belastingheffing is gebaseerd op de veronderstelling dat er teveel is, maar wat als dit overschot niet langer wordt geproduceerd?

Daarop is ons economische systeem niet voorbereid, voor dat scenario is het niet geschikt. Daarom maakt iedereen zich zorgen over de groeicijfers, daar leeft iedereen immers van.

Wij hebben het over een totaal andere economie, zonder overschot. En natuurlijk begrijpen economisch deskundigen ons niet.

Dus, we beginnen met een eenvoudige uitleg: mensen zullen zonder werk komen te zitten en ze zullen niets om handen hebben. Je zult ze moeten laten studeren en er ‘goede kinderen’ van maken, zodat ze geen etalages gaan ingooien en auto’s in brand steken. We zullen een nieuwe, prachtige samenleving kunnen opbouwen. Bovendien zal het veel winst opleveren, want deze mensen zijn de werkelijke rijkdom.

Ik denk dat deze ideeën zullen worden gehoord en begrepen door de wereldleiders. Anders worden ze met een donkere toekomst geconfronteerd en een niet begerenswaardig lot.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/3/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Economie, Educatie, Maatschappij, Politiek - Geen reacties→

In het Nieuws (uit The Guardian): “Een denktank, de New Economics Foundation (NEF), die een evenement organiseerde met het Centre for Analysis of Social Exclusion aan de London School of Economics, stelt dat als iedereen minder uren zou werken – ongeveer 20 uur per week – er meer banen vrij zouden komen, werknemers zouden meer tijd met hun gezin kunnen doorbrengen en de energie hongerige excessieve consumptie zou aan banden worden gelegd. Anna Coote, van de NEF, zei: “Er is een groot gebrek aan evenwicht tussen mensen, die te veel betaald werk hebben en zij die te weinig of geen werk hebben.”

“Zij voerde aan dat we opnieuw moeten nadenken over datgene wat economisch succes oplevert en of het de eerste prioriteit van de overheid moet zijn om de Britse BBP-groei te stimuleren: ‘Leven we alleen maar om te werken en werken we om te verdienen, en verdienen we om te consumeren? Er is geen enkel bewijs dat je een minder succesvolle economie zou hebben, als je werktijdverkorting als norm doorvoert: integendeel.'”

Mijn commentaar: Dit zijn pogingen om het probleem van de werkloosheid op te lossen. Maar wat gaan mensen in hun vrije tijd doen als ze zich niet bezig houden met integrale educatie? Dit zal leiden tot degradatie! Daarnaast zal een kortere werkweek het inkomen verminderen, hoe gaat men daarmee om? Iets moet het leven vervullen: ofwel alcohol of een nieuw integraal bewustzijn. Anders zal dit initiatief nog grotere sociale problemen opleveren.

Filed under: Crisis, Economie - Geen reacties→

Mening: (Nicolas Barré, plaatsvervangend hoofdredacteur van Les Echos): “Eerder dit jaar bevonden zeventien landen van de eurozone zich dichter dan ooit bij de afgrond. Geen van de twee meest urgente problemen is opgelost. De Europese leiders hebben lang geleden hun AAA-status op de financiële markt verloren. Ze hebben het uitermate moeilijk, creëren voorwaarden, rekken tijd, kortom, ze laten hun onvermogen zien om borg te staan voor Griekenland, een land dat goed is voor slechts ongeveer 3% van het totale inkomen van het continent.”

“Men krijgt de indruk dat men machteloos is, en toch hebben we vanaf het begin van het jaar vier waarschuwingssignalen gezien, die aangaven dat er een ramp op komst is.”

“Als eerste het onvermijdelijke Griekse faillissement. Als tweede de groei van het wantrouwen naar alle landen van de eurozone, uitgezonderd Duitsland. Als derde de bevriezing van de transacties tussen de banken, omdat zij elkaar niet langer vertrouwen. Als vierde een korte termijn daling: kredieten dalen, voor zowel staten als bedrijven.”

“Er is werkelijk een sprong voorwaarts nodig om te voorkomen dat het hele Europese financiële systeem besmet zal worden, waardoor het hele continent in een afgrond kan storten. Er is nog maar weinig tijd over. ”

Mijn Commentaar: Misschien zullen we ons, vanaf het laagste punt van de val, gaan realiseren dat het noodzakelijk is om het hele systeem van sociale en economische verhoudingen te herzien en het opnieuw op te bouwen, op basis van vertrouwen en gelijkheid. De tegenovergestelde processen leiden ons immers naar de ondergang.

Filed under: Crisis, Economie, Maatschappij - Geen reacties→

Opinie: (Peter Morici, professor aan de Universiteit van Maryland’s Smith School of Business, is voormalig hoofdeconoom van de Amerikaanse Internationale Handels Commissie): “De Europese leiders zijn koortsachtig bezig om – wat de Duitse bondskanselier Angela Merkel een ‘fiscale eenheid’ noemt – te creëren en zo het vertrouwen van particuliere beleggers in Europa te herstellen, evenals de groei. Helaas zal datgene waarvoor zij pleit Europa in een diepere economische crisis doen belanden en de Europese leiders achterlaten zonder de fiscale en monetaire beleidsinstrumenten, die nodig zijn om de recessie te bestrijden.”

Mijn commentaar: Niemand weet echter hoe deze problemen opgelost kunnen worden, of men doet alsof men het weet. In ieder geval hebben we meer tijd nodig om ons ervan bewust te worden, dat ons egoïsme, onze jaloezie en onze trots elementen zijn van onze kwade natuur en dat we alleen kunnen overleven, als we beseffen dat we ons met elkaar moeten verenigen.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

Mening: (Andrey Milovzorov, uit utro.ru): “De Saxo Bank voorspelt, dat de tarweprijzen in 2012 zullen verdubbelen. Wat zal er veranderen in het leven van Europese of Russische consumenten, als een brood twee keer zo veel kost? Niets. De gemiddelde Europeaan besteedt 20% van zijn inkomen aan voedsel en de gemiddelde Rus 50%.”

“Er zijn echter landen, waar mensen 90% van hun inkomen aan voedsel besteden. In Somalië is er kans, dat een kwart miljoen mensen sterven als gevolg van een ernstige droogte. Niemand haast zich om te helpen, want het is een markt voor de westerse boeren.”

“Grootschalige leveringen van voedselhulp voeden een enorm leger beursspeculanten. De markt is niet geïnteresseerd in de ontwikkeling van de landbouw in hongerende landen.”

“Het lijkt erop, dat wij voor het wijzigen van het beleid van de arbeidsmarkt serieuzere argumenten nodig hebben dan een stijging van de broodprijs in Europa. Bijvoorbeeld een massale uittocht van vluchtelingen uit Afrika naar Europa, die vanwege de honger moeten vluchten (men schat dat er ongeveer 150 miljoen zijn) of voedselrellen, die de hele wereldhandel kunnen beïnvloeden en de olietoevoer naar het Westen afsnijden. ”

Mijn Commentaar: Massale hongersnood zal onvoorspelbare gevolgen hebben, en vooral daardoor zal de wereld gedwongen worden om de minachting voor de naaste terug te nemen en te zorgen voor wederzijdse verantwoordelijkheid.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Wie zullen de cursussen voor integraal onderwijs gaan volgen: alleen mensen zonder werk of iedereen?

Antwoord: Ik denk dat het aantal werklozen zeer hoog zal worden. En aangezien we het hebben over het corrigeren van de samenleving, moeten we niet alleen mensen die hun baan hebben verloren aantrekken, maar ook huisvrouwen, gepensioneerden, en in het algemeen mensen die niet werken. Het blijkt dat ten minste 80 procent van de bevolking klaar zal zijn voor deze cursus.

En als iemand de volgende dag werk vindt of een inkomen, betekent dat niet dat hij met de cursus stopt. Wij zijn van mening dat het voltooien van de cursus integrale educatie ieders verantwoordelijkheid is, mensen moeten het werk onder elkaar verdelen en maar een paar uur per dag besteden aan een baan.

Dit zijn grote wijzigingen ten opzichte van de conventionele aanpak, maar we introduceren dit niet zomaar, de crisis is de oorzaak, we hebben geen keus. Ik denk dat het niet meer dan een jaar in beslag zal nemen.

Vraag: Wat gebeurt er in de tussentijd, als we nog niet zover zijn dat we het werk onderling verdeeld hebben en enkele uren per dag werken? Als mensen de hoop nog niet hebben opgegeven dat alles weer wordt zoals eerst?

Antwoord: Ik denk dat een hoog werkloosheidspercentage tot onrust zal leiden, evenals de onmacht van de overheid en het verlies van de juiste koers. Dit zal leiden tot een toestand van complete anarchie, en er zal geen andere keuze zijn dan een dergelijk kader toe te passen. Dit moet heel snel gebeuren, anders komen we tot een volledige ineenstorting van de hele samenleving en een wereldoorlog.

Zoals de overheid nu niet in staat is om controle te krijgen over de economische systemen, zal ze dan niet in staat om ook maar iets te besturen. Als miljoenen de straat op gaan, zal noch het leger, noch enige andere instantie, in staat zijn om hen een halt toe te roepen. De overheid zal niet weten wat ze moet doen. Iedereen heeft gezien wat er in Syrië en Egypte is gebeurd.

Elk land zal rekening moeten houden met de lokale context en het nationale karakter. Het zal bijvoorbeeld in Griekenland niet even gemakkelijk zijn om mensen naar school te laten komen als in Duitsland. De Duitsers zullen net zo hard studeren als ze op dit moment werken. Maar in landen als Griekenland zal het nodig zijn om mensen aan te trekken door de een of andere compensatie.

Het probleem van alle Europese landen is de vergrijzing, men leeft tussen huis, café en korte reizen. Iedere plek heeft een programma nodig, dat aangepast is aan de lokale omstandigheden.

From “Lessons About a New World” 12/1/11

Filed under: Crisis, Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→