Vraag: Psychologen gaan ervanuit dat een mens altijd terugblikt, lijdt onder zijn verleden, en zich daar niet van kan losmaken. Mensen blijven stilstaan bij hun fouten en bij wat ze anders hadden moeten doen. Zij voelen de pijn ervan steeds weer opnieuw en kunnen zich niet uit deze vicieuze cirkel bevrijden.
We hebben een brief van een eenzame, oudere vrouw die schrijft hoe beangstigend en eenzaam zij het vindt om in deze pandemie te leven. Zij woont alleen en het lukt haar niet om zich te bevrijden van gedachten aan haar verleden: haar echtscheiding en twee abortussen, de ene vanwege haar carrière en de andere toen ze besloot dat ze te oud was om nog een kind te krijgen. Ze schrijft: “En hier zit ik nu, alleen, het is koud buiten mijn raam en koud binnen, ik voel me vreselijk koud in mijn hart, en de gedachten aan mijn zonden en fouten … ik kom er niet van los.”
Wat kunnen wij tegen haar zeggen nu ze almaar terugkijkt naar het verleden en leeft in dit verleden? Waarom wordt ons al dit leed aangedaan?
Antwoord: Het feit dat iemand zich pijnigt over het verleden, is ook een correctie. Maak je geen zorgen, er was niets persoonlijks aan.
Vraag: Maar hoe valt zoiets te begrijpen?
Antwoord: Dat is onmogelijk. Hiermee moet je aan jezelf werken. Het is vrijwel onmogelijk voor een gewoon mens om het met de Schepper eens te zijn.
Opmerking: Maar het maakt mijn leven gemakkelijker als ik begrijp dat ik dit alles niet gedaan heb, maar dat het zo geleid is.
Mijn antwoord: Dat kan je niet zomaar regelen, een soort knop omdraaien.
Opmerking: Dat is waar, dat lukt niet.
Mijn antwoord: Dit wordt aan haar gegeven met een doel. Dit zijn haar gedachten en haar gevoelens niet. Al deze emoties moeten door haar systeem heengaan, door haar lichaam. En hierin ligt op een bepaalde manier haar verlossing.
Vraag: Krijgt een mens dit als een correctie? Moet je er doorheen, je leven opnieuw beleven, weer terugkomen en beseffen dat je veel fouten hebt gemaakt? Hoewel je ze niet zelf veroorzaakt hebt?
Antwoord: Je hebt ze niet gemaakt en degene die dit alles nu vanuit zijn bewustzijn tracht te veroordelen of te rechtvaardigen, ben je evenmin zelf. Het is allemaal niet van jou! Geen zorgen. Maar het gaat allemaal door een mens heen, dus laat het gebeuren.
Vraag: Waarom wordt het “verboden” om terug te kijken naar het verleden?
Antwoord: Omdat het geen zin heeft.
Vraag: Kunnen mensen zichzelf ervan overtuigen dat het geen zin heeft om terug te kijken naar het verleden en er dan mee stoppen?
Antwoord: Je blijft achteromkijken totdat je jezelf corrigeert. Hoelang? Totdat je het volledig eens bent met de Schepper! Hieruit bestaat de volledige hechting aan de Schepper, in alles: het verleden, het goede en het slechte, absoluut alles. De uiteindelijke correctie van de mens bestaat eruit dat je de Schepper volkomen, in alles rechtvaardigt.
Vraag: Bedoelt u dat een mens tot deze waarheid moet komen? Een volledige rechtvaardiging?
Antwoord: Ja. Het met alles volkomen eens zijn.
Vraag: Met wat er is gebeurd en met wat er nu gebeurt?
Antwoord: Ja. Dit wordt genoemd: “de volledige correctie van het egoïsme van de mens”.
Een mens moet niet terugkijken. Hij moet zichzelf niet pijnigen of zich verwijten maken over iets wat hij gedaan heeft, tegelijkertijd moet hij zichzelf evenmin ergens voor prijzen. Met andere woorden, men moet niet bijhouden wanneer men iets goed heeft gedaan of wanneer men het niet zo goed deed.
Vraag: Dus mijn leven was niet het leven van een held en evenmin van een zondaar
Antwoord: Mijn leven is niet van mij. En tenslotte kan ik zeggen dat wat ik heb meegemaakt, niet door mij werd meegemaakt. Het ging door mij heen. Maar ik was het niet. Zo werd ik geleid. Mijn leven, ik zag het zo in mijn dromen. Ik was het niet, het ging allemaal als een droom voorbij. Daarom moeten we het ermee eens zijn, meer is er niet nodig. Alleen maar het ermee eens zijn.
En dit doet er ook niet toe. Wat er aan een mens gedaan wordt, wordt gedaan. En wat hij daarbij voelt, zijn niet zijn gevoelens. Hij is niet degene die voelt, maar het is dat wat er op een bepaalde manier voor hem gevoeld wordt.
Vraag: Vertelt u me tenslotte alstublieft: wat is ons leven eigenlijk?
Antwoord: Ons leven is een vorm van bestaan in een materie die uit proteïne bestaat.
Vraag: Werkelijk?
Antwoord: We nemen uit dit leven steeds Reshimot mee: herinneringen, indrukken. En daar gaan we mee verder. Een groot aantal kleine korreltjes egoïsme – dat wil zeggen, verdorven begeerte die door de Schepper is gecreëerd – gaan geleidelijk door zuivering, correctie en komen tot eenwording.
Vraag: Dus deze kleine egoïsmen, de 7 à 8 miljard die er zijn, leven hun leven juist om tot dit te komen?
Antwoord: Hel, vagevuur en paradijs, zoals Dante het beschrijft.
Hel is een gevoel, de erkenning van je egoïsme, de zinloosheid ervan. En alles wat we hier verder nog aan kunnen toevoegen.
We spreken van vagevuur als een mens dit probeert te corrigeren, te zuiveren.
En we hebben het over het paradijs als een mens zijn egoïsme transformeert tot werken ten dienste van anderen.
Dit zijn de drie stadia waar we doorheen moeten.
Vraag: Dus door alle levens heen naderen we dit laatste stadium, het derde?
Antwoord: Ja. Als mensen begrijpen waaruit deze drie stadia bestaan: hel, vagevuur en paradijs, dat wil zeggen, als zij het egoïsme begrijpen, de correctie ervan en het juiste gebruik ervan, is alles in orde. We zullen het blijven proberen.
Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/01/hell-purgatory-and-paradise-await-us/
Het volgende blog verschijnt zondag a.s.
From KabTV’s “News with Dr. Michael Laitman” 12/14/20
Filed under: Body and Soul, Egoism, News | Add Comment / Ask Question →
Filed under: Correctie, Zelfonderzoek, Zelfontplooiing -
Geen reacties→
Omgang met dwergen vervormt de ruggengraat (Stanislaw Jerzy Lec).
Abonneren op RRS Feeder