Vraag: Aan het begin van de 20e eeuw, was er – met name in Rusland – een brede campagne om het analfabetisme te bestrijden. Wat tegenwoordig volkomen normaal is, werd toen met vijandigheid ontvangen. Veel mensen weigerden hun kinderen naar school te sturen en wilden zelf niets leren, omdat zij het beschouwden als een zinloze tijdsverspilling. Nu kan er een vergelijkbare situatie ontstaan wanneer de integrale educatie, die wij bieden, wordt opgevat als iets nutteloos, iets overbodigs. Hoe kunnen we deze weerstand overwinnen?

Antwoord: Ik denk, dat op het ogenblik een groot aantal opvoeders, psychologen en sociologen het ingewikkelde probleem begrijpen, alleen weten ze niet hoe ze ermee om moeten gaan. Dit betekent dat het nodig is om ze te benaderen met een zo breed mogelijke uitleg.

Docenten leven met studenten mee, bovendien lijden zij soms nog meer dan hun leerlingen. Zij zijn immers gedwongen om onder een constante, negatieve druk van kinderen te leven, van wie het grove egoïsme, dat direct tegen de leraren gericht is, grenzeloos is. Iedere student probeert zijn of haar eigen onafhankelijkheid tegenover hen te laten gelden en te streven naar zelfbevestiging.

Ik denk, dat leerkrachten en opvoeders hierin enige training nodig hebben en dat zij door een nieuwe methodologie in ieder geval iets kunnen ontdekken, waar ze wat aan hebben, om op een normale manier met kinderen te kunnen werken.

Het werk van een opvoeder is tegenwoordig moeilijk en serieus, ik zou zelfs zeggen: riskant. Men staat bloot aan zodanige omstandigheden en aan morele druk, dat je dit werk zelfs ‘schadelijk‘ kunt noemen. Vijfenveertig minuten in een klas met kinderen zitten levert een hoop stress op en legt een enorme druk op de leraar.

Samen met opvoeders moeten we voor hen een methodologische manier ontwikkelen die hen helpt om te begrijpen, dat het in de allereerste plaats over de sfeer in de klas gaat, zonder dat we nog spreken over veranderingen van de klas zelf.

Studenten kunnen een integrale discussie niet aan, omdat het nu niet mogelijk is om ook maar iets met iemand te bespreken: het leidt tot schreeuwen naar elkaar, elkaar uitsluiten, pesten, vloeken, en wie weet wat nog meer. Nu laat de opvoeder hen op z’n minst stilzitten en houdt hij hen op een bepaalde manier rustig, op de een of andere manier zorgt hij er uit noodzaak voor dat ze stil blijven. Intussen zitten de leerlingen allemaal ongelukkig op hun eigen plaats en wachten ze tot deze hele beproeving voorbij is.

Er is hier een geleidelijke, soepele overgang nodig. Ik denk dat opvoeders het hier langzamerhand mee eens zullen zijn. Ze kunnen al zien, dat het huidige systeem geen recht van bestaan heeft voor de nieuwe generatie.

From a “Talk on Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Kinderen - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Vrijheid’, Afstemming Op Het Collectief: In onze geschriften staat: ‘Stem je af op het collectief’. Dit betekent dat, overal waar er een geschil bestaat tussen het collectief en het individu, wij ertoe verplicht zijn om volgens de wil van het collectief te handelen. Zo zie je dat het collectief het recht heeft om het individu zijn vrijheid te ontnemen. … En we kunnen zien, dat er geen andere oplossing is om in de maatschappij te leven, dit kan alleen volgens de wet: ‘Stem je af op het collectief’, dit is de oplossing voor elk geschil en alle problemen in de samenleving.

Hoe kan dit? Het collectief heeft niet de fantasierijke gedachten van een individu, want het is de massa. De verheven dingen in de wereld zijn niet ieders concepten en zijn moeilijk te begrijpen. Hoe meer verheven, delicaat en specifiek een probleem is, hoe minder mensen het kunnen begrijpen. Juist doordat men iets unieks bereikt heeft, bouwt men aan de menselijke piramide. Dus het collectief begrijpen, volgens de definitie, bevindt zich op een lager niveau dan individuen begrijpen.

Waar heeft Baal HaSulam het over? Blijkt uit zijn woorden, dat er gerechtigheid heerst als er veel mensen op een bepaalde plek bij elkaar zijn gekomen? Of gaat het over het tegenovergestelde, dat speciale, unieke mensen niet worden gerechtvaardigd, vanwege het feit dat ze in de minderheid zijn? Zijn miljoenen mensen altijd gerechtvaardigd en moet ik hen volgen?

Dit is een belangrijke vraag, omdat we hier spreken over de verwerkelijking van de mens, over hoe hij zijn vrije keuze kan realiseren en ‘het oog van de naald’ kan vinden, waardoor een mens de spirituele wereld kan betreden. Zou het zo kunnen zijn dat ik mij, op weg daarheen, moet ‘afstemmen op het collectief’ ? Dit werd gezegd door Kabbalisten, door degenen die de Schepper hebben bereikt en de hoogste wetten van de natuur kenden.

Laten we eens verder kijken om dit te verduidelijken: In welk deel van de schepping zien we de ‘Hand van de Schepper’ het duidelijkst? Natuurlijk in de aard van het levenloze, het levenloze niveau. Daar is niets wat Hem weerstand biedt. Daar zijn geen verlangens, zelfs de zwakke verlangens van de vegetatieve kracht zijn daar niet aanwezig. Op het vegetatieve niveau is er al een speciale ontwikkeling, waardoor het gekenmerkt wordt. En op het animale niveau wordt deze onafhankelijkheid nog duidelijker zichtbaar. Het vegetatieve groeit alleen in de aarde, in vergelijking daarmee kunnen dieren zich al van de ene plek naar de andere verplaatsen. En de mens kan zelfs nog meer: Hij maakt bezwaar tegen de hogere Kracht, alsof hij tegen de Schepper zegt: “Ga eens een beetje opzij, ik wil Uw plaats innemen.”

Dus hieruit blijkt, dat alleen aan de basis van de piramide, daar waar geen verstand of gevoel is, maar alleen leven omdat het er eenvoudigweg is, de onbetwistbare autoriteit van de Schepper heerst. Het leven daar stroomt op het ontwikkelingsniveau van het levenloze.

Om het unieke van ons te implementeren, moeten we dus het levenloze niveau dienen. We doen onszelf daarbij geen geweld aan en we doen geen afbreuk aan onze gedachten en gevoelens. Nee, op deze manier stemmen we ons af op het collectief en volgen we de norm en de wetten van het levensloze niveau, om daaraan onze overvloed te brengen en het te dienen, waar ze ook zijn.

Er wordt gezegd, dat de stem van de meerderheid de stem van de Schepper is. Het niveau van de meerderheid is niet verheven, maar juist hier moet het doel van de schepping worden gerealiseerd. Hierover wordt gezegd: “Je bent uit stof en tot stof zul je wederkeren.”

Als de Tien Sefirot van het directe Licht en de Tien Sefirot van het terugkerende Licht elkaar aanvullen, is dat juist hier. Dus als onze ontwikkeling de behoeften van het levenloze niveau, namelijk de behoeften van de hele mensheid, niet vervult, ontwikkelen wij ons niet op de correcte manier.

Vraag: Betekent dit, dat wij mensen altijd moeten geven wat ze willen?

Antwoord: Nee, je moet hen geven wat hen helpt. Zoals een arts een bitter medicijn aan een klein kind geeft, dat het niet begrijpt. Op deze manier moet je, vanuit jouw spirituele niveau, begrijpen waardoor mensen het beste geholpen kunnen worden. Dan ga je naar hen toe en je bent dienstbaar aan hen, om zo het hele systeem naar één enkele verbinding met de Bron te leiden, totdat alle verschillen in niveau verdwijnen in deze alomvattende integratie en iedereen zal worden opgenomen in iedereen, in één verlangen. Dit is de betekenis van: ‘Hij is Eén en Zijn naam is Eén’.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/3/12, “The Freedom”

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Vrije Wil, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: In het blog “Roep Hem Aan Terwijl Hij Nabij Is”, zegt u “niet de kansen te missen als zij zich voordoen” en “op de juiste wijze te reageren”. Kunt u een voorbeeld geven van zo’n “kans” en een “juiste” reactie erop?

Antwoord: Streef ernaar om je elk moment met de Schepper verbonden te voelen, dan zul je een nieuwe waarneming ontwikkelen. Bovendien ben je met de groep verbonden en studeer je samen met ons. Het ontbreekt je echter aan constante inspanning om verbonden te blijven en te voelen hoe de Schepper met je ‘spreekt’.

Vraag: Ik vraag me af of dieren een ziel hebben, en als dat zo is, of zij dan de mogelijkheid hebben om zich te ontwikkelen?

Antwoord: Alleen degene die de eigenschap van geven bereikt, heeft een ziel, en alleen in de mate waarin hij deze eigenschap beheerst.

Vraag: Zijn de vrienden mijn punt in het hart? Wordt geven onthuld als ik mijn verlangen verbind met dat van hen?

Antwoord: Het punt in het hart is het ‘Ik’ van de mens en de ziel bestaat uit het streven naar geven (de Schepper), wat we ontvangen van de omgeving en wat door het Licht gecorrigeerd wordt.

Filed under: Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: In het proces van integrale educatie begint iemand te veranderen, als gevolg daarvan verandert ook zijn sociale omgeving. Moeten we hem of haar hierop, vanaf het eerste begin, voorbereiden? Hun vroegere omgeving zou ons namelijk kunnen overladen met beschuldigingen, dat we een soort sekte zijn en dat wij mensen slecht beïnvloeden.

Antwoord: Daarom moet er aan onze praktische studie een grote campagne vooraf gaan om de gedachte van integrale educatie te verspreiden, een campagne die gebaseerd moet zijn – en dat al is – op wetenschappelijke gegevens, op de directe behoeften van de natuur, het milieu en de ontwikkeling van onze eigen, innerlijke natuur. We worden namelijk – hoe dan ook – buiten onze wil om, naar een integrale samenleving gedreven.

Als wij ons er niet op afstemmen, zullen we in slechte situaties terechtkomen. We moeten leren hoe we in harmonie kunnen komen met dit nieuwe, ‘ronde’ model, dat de natuur om ons heen creëert, de natuur brengt ons in een netwerk van krachtige interacties. Verzet is hier nutteloos.

Daarom moeten we dit idee, deze opvatting, deze historische, sociale en persoonlijke noodzaak aan de hele mensheid uitleggen. En daarna zullen al onze verdere handelingen van daaruit op een natuurlijke wijze volgen en blijken juist te zijn. Mensen zullen gaan begrijpen wat wij doen en het ook nastreven.

Als we alleen maar laten zien wat wij willen, zonder uitleg, zou niemand dit begrijpen, en mensen zouden ons op een vijandige kunnen manier benaderen. We zouden beschuldigd kunnen worden van sektarisme, misschien van naïviteit, utopisch denken, en dergelijke.

Maar als we beginnen te werken met kinderen en hen geleidelijk aan deze elementen van humanisme bijbrengen (laten we het op z’n minst zo noemen), betwijfel ik of we problemen zullen krijgen met de maatschappij of met ouders. En als er, na enige tijd, een aantal positieve resultaten zichtbaar worden, kunnen we rekenen op de publieke opinie. Daarom bestaat de meest vruchtbare bodem voor onze activiteiten uit kinderorganisaties.

Anderzijds is dit het moeilijkste, omdat de toestemming hiervoor door de staat wordt geregeld. De overheid heeft het recht om verschillende lesprogramma’s in scholen te introduceren en om kinderen verplicht op te leggen wat wenselijk is voor de staat en niet wat het beste is voor de kinderen. Het is erg moeilijk om tegen dit conservatieve systeem te vechten.

Toch vecht de maatschappij hiertegen, door het oprichten van privéscholen en door alternatieve onderwijsmethoden. Tegenwoordig kan in veel landen in de wereld een kind thuis les krijgen via internet en kunnen de examens op afstand worden afgenomen. Dit is al een groot pluspunt. In het verleden was dit niet mogelijk, omdat thuisonderwijs bij de wet verboden was.

From a “Talk on Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Kinderen - Geen reacties→

Vraag: Er zijn mensen die een bedreiging zien in de benadering van Baal HaSulam, die het innerlijke verkiest boven het uiterlijke. Hoe kunnen wij mensen bereiken die naar ‘het uiterlijke’ neigen?

Antwoord: De natie is niet in staat om te begrijpen wat op de innerlijke essentie betrekking heeft. De uiterlijke vormen fascineren hen en er is ergens houvast nodig. Je zegt: “Concentreer je op het innerlijk en daar zul je alles ontdekken.” Maar voor hen is dat onzin. Niemand werkt met zijn hart. Het is moeilijk en het vereist een zekere mate van ontwikkeling.

Pas nu komen we in een periode, waarin de nieuwe generatie het hart moet gaan ontwikkelen. Tot nu toe was het ‘het hart van steen’, en nu ontstaat er een behoefte om het te verzachten, beginnend vanaf afstand. We spreken over een grote opgave, over grootschalige processen, waar we doorheen moeten.

Wij hopen dat onze aanpak, vervuld van liefde en eenheid, ons zal helpen bij het verzachten van de harten. Als mensen dan verder komen, zullen we over diepere kwesties kunnen gaan praten. De boodschap van eenheid wordt namelijk alleen beantwoord vanuit het hart van de mens. Zelfs als het in de tussentijd alleen buitenkant is, begint het hart toch te werken.

Dit is de manier. Als je in veel harten een plaats voor het Licht opent, werkt het heel snel. Dan is het een kwestie van een paar maanden. Begin gewoon en je zult het zien.

Ik ben dus heel optimistisch. Als we een educatie kit ontwikkelen en dit in de natie gaan verspreiden, zullen we dit jaar al een heel ander beeld gaan zien. Het belangrijkste is het vinden van juiste en begrijpelijke manieren om de boodschap over te brengen en om dit van maand tot maand te upgraden, zodat ze meer intern worden. En dan zal het ons lukken.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2012, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Educatie - Geen reacties→

We moeten onze boodschap aan iedereen overbrengen. Maar ik veronderstel dat de burgers het beter zullen accepteren dan de leiders. Het gewone volk zal eerder naar ons toekomen dan de ‘notabelen’.

Vraag: Waarom kunnen we ons systeem niet bekend maken vanaf de top? Als de regering beslist, wordt de beslissing immers uitgevoerd.

Antwoord: Het punt is dat een gewoon mens geen systeem heeft. Hij heeft een lege maag, en het maakt hem gewoon niet uit waarmee hij zijn maag vult. De manier waarop, het systeem, interesseert hem niet. Voor hem is het belangrijkste dat hij geen honger heeft.

Anderzijds maakt de minister-president plannen en hij denkt na over wat er het beste gedaan kan worden, zoals belastingverhoging of –verlaging, snijden in de begroting of dingen laten zoals ze zijn, enzovoort. Hij is betrokken bij de technische details. Daar is hij met zijn gedachten op gericht en dat houdt hem voortdurend bezig. Dat is het probleem.

Daarom is het voor ons moeilijk om de mensen aan de top te bereiken. Hun probleem is niet hun maag, maar controle. Die willen ze  behouden en ze kunnen niet verder kijken dan hun eigen plannen om de oorzaak te  begrijpen van het feit dat ze geen succes hebben.

Ze vinden het moeilijk om iets nieuws te horen. Ze kunnen het niet uitvoeren. Ze zouden hun manier van denken moeten veranderen en een “ronde” bril opzetten om de “ronde” geïntegreerde wereld en de onderlinge afhankelijkheid te zien.

In die wereld wordt het succes niet afgemeten aan economische plannen, technische details, rentepercentages en belastingen. Deskundigen kunnen deze vicieuze cirkel echter niet doorbreken, ze zien de economie vanuit het oude perspectief en kunnen zich niets anders voorstellen. Ze maken plannen op basis van winst.

Ik maak bijvoorbeeld schoenen, ik verkoop ze en zo verdien ik mijn geld. Eén paar levert me genoeg op om de hele maand van te leven. Als ik twee paar maak en ze verkoop, heb ik een maandelijks overschot. Nu klopt de overheid op mijn deur: “Ik neem 50% van uw winst op het tweede paar schoenen, voor het staatsfonds, het leger, het onderhoud van de wegen, enzovoort.” Wel, dat is begrijpelijk.

Dan klopt de gemeente aan mijn deur: “Er zijn sanitaire faciliteiten nodig in deze wijk, nutsvoorzieningen, er is groenvoorziening nodig, enzovoort. Geef me 10% van je winst.” En zo gaat het door.

Hoe zullen we leven in een tijd, waarin de crisis de productie verlaagt tot het niveau van de basisbehoeften? Waar zal men dan belasting op heffen? Belastingen worden immers geheven op het overschot, maar als men het voedsel dat ik nodig heb wil afpakken, is dat een probleem.

Ik zal niet akkoord gaan met een lager niveau dan een acceptabele levensstandaard: dan ga ik de straat op. Het gehele systeem van belastingheffing is gebaseerd op de veronderstelling dat er teveel is, maar wat als dit overschot niet langer wordt geproduceerd?

Daarop is ons economische systeem niet voorbereid, voor dat scenario is het niet geschikt. Daarom maakt iedereen zich zorgen over de groeicijfers, daar leeft iedereen immers van.

Wij hebben het over een totaal andere economie, zonder overschot. En natuurlijk begrijpen economisch deskundigen ons niet.

Dus, we beginnen met een eenvoudige uitleg: mensen zullen zonder werk komen te zitten en ze zullen niets om handen hebben. Je zult ze moeten laten studeren en er ‘goede kinderen’ van maken, zodat ze geen etalages gaan ingooien en auto’s in brand steken. We zullen een nieuwe, prachtige samenleving kunnen opbouwen. Bovendien zal het veel winst opleveren, want deze mensen zijn de werkelijke rijkdom.

Ik denk dat deze ideeën zullen worden gehoord en begrepen door de wereldleiders. Anders worden ze met een donkere toekomst geconfronteerd en een niet begerenswaardig lot.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/3/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Economie, Educatie, Maatschappij, Politiek - Geen reacties→

Vraag: Wat behoort de minimale verbinding met de groep te zijn en wat is daarin het belangrijkste?

Antwoord: Er zijn veel soorten werk en allerlei verhoudingen in de groep: als de vrienden kleiner zijn dan ik, groter dan ik of gelijk aan mij en of ik mij met hen verbind als de onthulling van de Schepper of dat ik hen als een schild gebruik. De groep is alles. De groep is een verlangen dat ik kan richten, waarmee ik kan spelen en via de groep bepaal ik mijn houding naar de Schepper. Door de groep verkrijg ik een Masach (scherm). Alles wat ik wil vragen, mijn gebeden, mijn verlangens, mijn definities en wat mij duidelijk wordt, dit alles gaat door de groep naar de Schepper.

De groep is het kompas, waarmee ik me kan richten op de Schepper, de hogere Kracht. Als ik mij kan verbinden met de vrienden en een eenheid met hen vorm, ben ik beter geconcentreerd en nauwkeuriger afgestemd op de Schepper. In deze fysieke wereld kan ik een ander zien en naar hem toegaan. In de spirituele wereld zie ik de Schepper echter niet, ik weet niet wat geven is of waar het is, op welke frequentie. Het is alsof ik een radio heb, maar niet weet hoe ik de zender moet vinden, te midden van miljoenen andere zenders.

Ik heb dus een probleem, omdat ik totaal niet weet wat spiritualiteit is en ik me dat op een volkomen verkeerde manier voorstel. Als het eenvoudigweg het tegengestelde zou zijn van wat ik denk, zou ik in ieder geval de richting enigszins weten. Maar ik heb geen idee waar ik spiritualiteit kan vinden. Ik sta in het midden van een cirkel en ik kan elke richting opgaan, ik heb 360 graden ter beschikking en volgens mijn natuur zal ik de juiste richting zelfs niet kunnen vermoeden.

Daarom is er maar één middel: de groep, waardoor ik mij enigszins kan voorstellen wat de eigenschap van geven inhoudt. Als ik ernaar verlang om mij innerlijk met hen te verbinden, zal ik in die verbinding, in mijn verlangen naar hen, gaan voelen wat de eigenschap van geven van de Schepper is. Zo kan ik mijn houding ten opzichte van Hem in mijzelf vormen.

Zo wordt de groep iets, wat voor mij het kostbaarste is, een middel waardoor ik mijn enige en meest belangrijke doel bereik. Ik begin te voelen, dat ik de Schepper kan ontdekken als ik met de groep ben en wij ons met elkaar verbinden. De Schepper wordt alleen in die staat onthuld, in het gezamenlijke gebrek, in het gezamenlijke gevoel dat tussen mij en de groep wordt gecreëerd. Op een andere manier kan Hij nergens onthuld worden.

Het is alsof we samen een toneel bouwen waarop de Schepper kan verschijnen en optreden, in het gevoel van onze gezamenlijke verbinding, van Arvut (wederzijdse zorg), van onze hechting. Als dat niet zou bestaan, zou de eigenschap van geven, waarin de Schepper onthuld kan worden, er niet zijn, want daarvoor is gelijkvormigheid nodig.

From the 1^stpart of the Daily Kabbalah Lesson 1/25/12, Shamati #175

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Vaccinatie tegen allerlei ziekten is een van de opzienbarende prestaties van de geneeskunde. Er zijn veel mensenlevens door gered, maar er ontstaan voortdurend golven van bezwaren over vaccinaties van zowel kinderen als volwassenen. Waarom ontstaan er zulke bezwaren tegen dingen die zich al hebben bewezen?

Antwoord: Er was een tijd dat mensen geen vertrouwen hadden in medicijnen en vaccinaties en nu heeft men geen vertrouwen meer in artsen. Tegenwoordig wijden artsen zich aan geld, niet aan gezondheid.

De geneeskunde is veranderd in een bedrijf en de meeste medicijnen worden geproduceerd met het doel om winst te maken en niet om te genezen. Natuurlijk is onze wereld egoïstisch, maar op dit gebied zijn mensen uitermate gevoelig.

Voor de gemiddelde mens is het leven het kostbaarste wat er is. Hij kan zich echter niet toevertrouwen aan de handen van de arts, omdat de arts niet aan zijn gezondheid denkt, maar aan geld. Geneeskunde is veranderd in een enorme business.

Hoe is het mogelijk, dat de genezing van iemand afhankelijk is van zijn financiële mogelijkheden? Immers, lichamen zijn gelijk, maar nee, de dokter onderzoekt vakkundig de dikte van de portemonnee van de patiënt en doet een warm voorstel, waarover hij in andere gevallen zwijgt. Alles is corrupt in de huidige wereld, de geneeskunde is daarop geen uitzondering.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/3/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme - Geen reacties→

Vraag: Veel mensen gaan akkoord met het unieke van de Schepper, met het determinisme, het bestaan van een levensscript, toch laten ze ook hun lot “lezen” door de esoterie, waarzeggers enzovoort. Ze willen het script niet gebruiken, maar zich eraan aanpassen….

Antwoord: Waar het hier om gaat is, dat zij door al deze informatie niet de behoefte voelen om vragen te stellen over de onderliggende oorzaak. In het algemeen gesproken hebben we de verheven wetenschap, die verbonden is met de perceptie van de werkelijkheid, de filosofie over het wereldbeeld, al lang geleden achter ons gelaten. Tegenwoordig worden de Nobelprijzen toegekend aan ontdekkingen die uitsluitend gebaseerd zijn op technische, praktische en winstgevende ontdekkingen. Op deze manier bevindt ook de wetenschap zich in een crisissituatie: er zijn nu decennia lang geen fundamentele principes ontdekt, die in de natuur zijn vastgelegd.

Mensen hebben andere behoeften, ze voelen zich niet aangetrokken tot verheven zaken. Voorheen probeerde een onderzoeker om bij de essentie van de dingen te komen, om het waarom te ontdekken en niet het hoe. Hij was niet tevreden met de beschrijving van een formule van een nieuw waargenomen verschijnsel, maar hij zocht naar de logica ervan, naar het patroon. Waar komt het vandaan? Waar gaat het naartoe? En zo kon hij bij de verheven factor komen: wat is de reden dat het op deze bijzondere wijze is geschapen? Waarom heeft de natuur het nu juist zo geregeld? Deze vraag zouden we altijd moeten stellen, maar helaas is daar op het ogenblik geen belangstelling voor.

Vraag: Daarom luisteren ze niet naar ons. Hoe kunnen we daar verandering in brengen?

Antwoord: Je kunt het niet veranderen. Als mensen alleen maar op zoek zijn naar meer gemak en comfort in hun leven, maken ze zich geen zorgen over de rest. In het algemeen gesproken: wie interesseert zich nu nog voor wetenschap? Op het ogenblik is een goede wetenschapper iemand, die ons van superieure kracht en wapens kan voorzien. We voelen ons totaal niet aangetrokken tot het leren begrijpen van de innerlijke essentie van de dingen. Daaruit komt de hele crisis voort, en dus is er niemand tot wie we ons kunnen wenden.

De laatste tijd beginnen mensen zich echter slecht te voelen door deze crisis. Geen enkele tak van wetenschap zal hen nog kunnen helpen. Vooruitlopend op de ineenstorting, moet een mens uitzoeken wie hem neerslaat en waarom. Er is geen andere keuze, het zal nodig zijn om daar achter te komen, omdat er nergens een plek is om naartoe te vluchten.Voorheen konden we nog wat schietgaten vinden: “Laten we ons leven veilig stellen, een steviger huis bouwen met verwarming en airconditioning, laten we ervoor zorgen dat de voedselvoorziening niet afhankelijk is van de weersomstandigheden, laten we de schatten van de aarde opgraven …” We vluchtten voor de moeilijkheden met behulp van de technologie.

Aristoteles en Plato waarschuwden hier al voor in hun tijd. Ze wilden de wetenschappelijke kennis niet onder de massa verspreiden, omdat ze wisten, dat mensen deze wetenschap dan zouden gaan gebruiken voor persoonlijk gewin. Waarom zou je een pad bekend maken dat hen een paar duizend jaar later bij een impasse zou brengen? Je kunt hen beter meteen laten voelen dat ze in de problemen zitten en voortsnellen naar het doel van de schepping.

De oude Griekse filosofen kenden de wetenschap van Kabbalah, het is dus geen toeval dat ze tegen het openbaar maken van wetenschappelijke kennis waren. Tenslotte gebruikt de mensheid deze kennis alleen om het leed – dat met opzet door de Schepper wordt gestuurd om ons naar het doel van de schepping te leiden – te verzachten. We bluffen en we zijn trots op onze prestaties, terwijl we eigenlijk alleen maar bezig zijn met een nooit eindigende wedloop, die ons allen naar deze crisis heeft gebracht. En toch was het mogelijk geweest om dit, tweeduizend jaar geleden al, te overwinnen.

Pas nu, tegen het einde van de race, gaan mensen eindelijk vragen stellen: “Waar komen al die rampen vandaan? Wat betekenen ze? Wanneer houdt het op? Wat moeten we doen? “Een mens is niet in staat om lijden zomaar te verdragen, hij gaat op zoek. Dat het nu is vastgelopen is al duidelijk en nu – nu er geen hoop meer is – moet de mensheid de oorzaak van de problemen vaststellen.

Maar de machthebbers willen de hele waarheid, over wat er gebeurt, niet bekend maken. Als dat zou gebeuren, zouden degenen die rijk zijn en macht hebben moeten delen en de menselijke samenleving moeten reorganiseren, volgens het principe: voor elkaar zorg dragen. Dit onderwerp is nog steeds taboe, niemand spreekt erover, en daarom is er geen oplossing voor de crisis.

Maar vroeg of laat zal het lijden het ijs doen smelten en zal men de confrontatie met deze problemen moeten aangaan. En dan, door op zoek te gaan naar de oorzaken van de problemen en naar wegen om eruit te komen, zal de mensheid de Schepper gaan ontdekken. Wij doen dit kunstmatig, door samen te komen in een groep en de noodzakelijke voorwaarden te scheppen volgens de Kabbalistische methode. Ook wij worden onder druk gezet door tegenslagen, maar daar bovenuit voegen wij onze eigen inspanningen toe, zodat wij verder komen op het pad naar het doel. Op deze manier gebruiken we de positieve kracht, die ons in een versnelling brengt, terwijl anderen in een versnelling komen doordat ze door porren en schoppen vooruit geduwd worden.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 12/22/11, Baal HaSulam, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Filosofie, Vrije Wil - Geen reacties→

Vraag: De vraag over het bestaan van één enkele hogere kracht, die de hele schepping bestuurt, roept bij mensen een belangrijke vraag op: sommigen denken dat deze kracht bestaat, anderen menen van niet. Behoort u tot de eerstgenoemden, tot de benadering die ook gedeeld wordt door religies?

Antwoord: Nee, dit heeft geen betrekking op religies. Het is volledig gebaseerd op het waarnemen van de natuur, zonder enige aannamen vooraf. Deze benadering verwijst noch naar religie, noch naar geloof, noch naar enige andere richting, zij zijn uitsluitend gebaseerd op historische gronden.

Vraag: Als we ons baseren op de bestudering van de natuur, hoe moeten we dan: ‘de wet die alle wetten bevat’ begrijpen?

Antwoord: Als we deze lezing zouden aanvullen met wetenschappelijke data uit onderzoek en experimenten, zou dat het bewijs vormen dat aan de vragen vooraf zou gaan. Er bestaan zeker vele meningen, wij baseren ons echter op data afkomstig van evaluaties betreffende de natuur en de samenleving.

Het was gebruikelijk om uit te gaan van de idee dat de natuur één is, wij schrappen er wat kleine korreltjes kennis vanaf, die geen onderling verband lijken te hebben. Nu zijn echter natuurkunde, scheikunde, biologie, zoölogie en andere wetenschappen al met elkaar verbonden. We bestuderen wat eraan ten grondslag ligt, atomen en de verschillende verbindingen daartussen. Deze grondslagen zijn breed, het zijn gezamenlijke krachten, op elk niveau van de natuur: het stille, vegetatieve, animale en menselijke niveau, zij zijn afhankelijk van het betreffende niveau werkzaam.

Een voorbeeld: als de kracht in het atoom de partikels aantrekt en afstoot in een animaal lichaam, trekken de longen samen en zetten ze uit, op hersenniveau komt dit tot uitdrukking in de vorm van instemming en twijfel. Hier zijn twee tegengestelde bewegingen aan het werk, maar zij worden door één kracht gecontroleerd, die balans brengt, omdat de hele natuur naar balans streeft.

De aanwezigheid van twee krachten in de natuur spreekt het bestaan van één wet, die beide krachten controleert, niet tegen. De moderne wetenschap stelt vast dat wij van elkaar afhankelijk zijn, de crisis op het niveau van de menselijke samenleving dwingt ons ertoe om ons te realiseren, dat we allemaal binnen één systeem bestaan. Dit heeft ook betrekking op de natuur, de menselijke natuur.

Als we het klimaat en andere processen in de wereld bestuderen, leren we dat elke verschijnsel samenhangt met het geheel. Op het niveau waarop wij ons nu bevinden, zien we een gebroken beeld, omdat we maar een klein stukje van de werkelijkheid waarnemen. Omdat we echter lijden en onaangename situaties meemaken, is het nodig dit zo spoedig mogelijk te bestuderen en op die manier de negatieve krachten in positieve krachten om te zetten.

From KabTV’s “A New Life” Episode #4, 1/1/12

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Wetenschap - Geen reacties→