Filed under: video - Geen reacties→

Vraag: Er zijn mensen die een bedreiging zien in de benadering van Baal HaSulam, die het innerlijke verkiest boven het uiterlijke. Hoe kunnen wij mensen bereiken die naar ‘het uiterlijke’ neigen?

Antwoord: De natie is niet in staat om te begrijpen wat op de innerlijke essentie betrekking heeft. De uiterlijke vormen fascineren hen en er is ergens houvast nodig. Je zegt: “Concentreer je op het innerlijk en daar zul je alles ontdekken.” Maar voor hen is dat onzin. Niemand werkt met zijn hart. Het is moeilijk en het vereist een zekere mate van ontwikkeling.

Pas nu komen we in een periode, waarin de nieuwe generatie het hart moet gaan ontwikkelen. Tot nu toe was het ‘het hart van steen’, en nu ontstaat er een behoefte om het te verzachten, beginnend vanaf afstand. We spreken over een grote opgave, over grootschalige processen, waar we doorheen moeten.

Wij hopen dat onze aanpak, vervuld van liefde en eenheid, ons zal helpen bij het verzachten van de harten. Als mensen dan verder komen, zullen we over diepere kwesties kunnen gaan praten. De boodschap van eenheid wordt namelijk alleen beantwoord vanuit het hart van de mens. Zelfs als het in de tussentijd alleen buitenkant is, begint het hart toch te werken.

Dit is de manier. Als je in veel harten een plaats voor het Licht opent, werkt het heel snel. Dan is het een kwestie van een paar maanden. Begin gewoon en je zult het zien.

Ik ben dus heel optimistisch. Als we een educatie kit ontwikkelen en dit in de natie gaan verspreiden, zullen we dit jaar al een heel ander beeld gaan zien. Het belangrijkste is het vinden van juiste en begrijpelijke manieren om de boodschap over te brengen en om dit van maand tot maand te upgraden, zodat ze meer intern worden. En dan zal het ons lukken.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2012, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Educatie - Geen reacties→

Vraag: Wat brengt de Schepper meer vreugde: als we Zijn liefde ervaren en die liefde aan Hem teruggeven of als we die liefde doorgeven?

Antwoord: In feite voelt geestelijke liefde niet zoals aardse liefde. Natuurlijk – om het in aardse taal uit te drukken – brengen we de Schepper vreugde door andere mensen dichter bij Hem te brengen. Deze woorden zijn echter misleidend.

Pas nadat we de eigenschappen van Bina hebben verkregen, zullen we begrijpen waar dit alles over gaat. Zonder het Licht van Hassadim kan een mens helemaal niet spreken over liefde, omdat hij denkt vanuit zijn eigen verlangens, maar niet vanuit de verlangens van de ander. Hoe kunnen we het dan liefde noemen?

We spreken van liefde, als ik het verlangen van de ander ervaar als dat van mijzelf, als ik wil wat de ander verlangt. Ik wil het zelfs nog meer voor die ander dan ik het voor mezelf zou willen. De afstand tussen ons maakt mijn lijden alleen maar groter, want het ontbreekt die ander aan vervulling en ik wil zijn verlangen nog meer vervullen. De afstand tussen ons wordt een versterker van mijn inlevingsvermogen in de ander.

Deze gesteldheid ontstaat vanzelf, automatisch: op die manier denk ik, zo neem ik verlangens waar. En dit is de redding, het wonder. En over wat voor liefde spreken we tot dat moment? Als ik liefheb draag ik zorg voor de verlangens van de ander, boven mijn eigen afwijzing en tegenstrijdigheid uit. Ik ontdek mijn egoïsme en ik werk in de middellijn, dat is liefde.

Immers, mijn ziel is buiten mij.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2011, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

De Schepper schiep het verlangen met behulp van het Licht. Het Licht heeft een krachtige invloed op het verlangen en geeft er Zijn eigenschappen aan op een manier, dat alles wat goed is in het Licht negatief wordt in het verlangen. Het Goede profileert zich als iets wat ontbreekt, een behoefte, een vraag, leegheid, maar in het Licht uiten deze dingen zich als een verlangen om te geven.

Met andere woorden: wat zich in het Licht manifesteert als overvloed en volheid, uit zich in het verlangen in de tegengestelde vorm, namelijk als leegte.

Beide delen zijn aan elkaar gelijk en tegelijkertijd hebben ze een tegengestelde aard: alles wat aanwezig is in het verlangen om te geven van de Schepper, bestaat in de schepping in de vorm van het verlangen om te ontvangen.

Het doel van de schepping is om het gevoel van leegte (het verlangen om te ontvangen) te transformeren tot gelijkvormigheid aan de Schepper.

Hoe kunnen we dit bereiken? Als we alleen ons verlangen vervullen, worden we niet gelijkvormig aan de Schepper (het Licht), de vervulling zou dan het verlangen degraderen, omdat het dan nog meer tegengesteld zou worden aan het Licht door actief te ontvangen. Het Licht is volmaakt, het geeft zonder ophouden en daarom zou een volkomen vervulling van de schepping het probleem niet oplossen.

Hoe kunnen we het verlangen om te ontvangen gelijkvormig maken aan het verlangen om te geven als we niet handelen zoals de Schepper, door middel van geven? Alles wat de Schepper doet is geven en de schepping vervullen, de schepping heeft geen andere mogelijkheid tot interactie met het Licht dan door Het te ontvangen.

Het probleem is, dat er een goede verbinding moet ontstaan, niet tussen de beide handelingen, maar tussen de essentie van de Schepper en de essentie van de schepping.

Dit betekent, dat we het Licht en de schepping met elkaar moeten vergelijken, niet vanuit het gezichtspunt van hun handelingen, maar vanuit de onderlinge verhouding. Het maakt niet uit dat de een voortdurend ontvangt van de ander, terwijl de ander alleen maar geeft. Ze vullen elkaar aan en het resultaat hiervan is, dat zij een innerlijke verbinding met elkaar voelen. Het is niet relevant wie het gevende deel is en wie het ontvangende deel. Het is te vergelijken met moeder en kind: zij geeft hem alles wat zij kan en zij krijgt van het kind zelfs nog meer terug, omdat ze door liefde met het kind verbonden is.

Hieruit ontstaat een gevoel van liefde en hier komt het uit voort. Als we beseffen, dat deze onvermijdelijke interactie bestaat tussen de Schepper en de schepping en dat dit niet anders kan, moeten we daarboven een structuur bouwen.

Hoe bereiken we, dat zij zich door deze beide handelingen met elkaar verbinden en daarbij gelijkvormig worden aan elkaar? Hoe kunnen we het Doel, de essentie van de Schepper, verbinden met de essentie van de schepping?

Oorspronkelijk is het verlangen van de Schepper om Zijn schepping te vervullen en van alles wat nodig is te voorzien. Hij is vervuld met de eigenschap van Liefde. Daarom vinden er in de Schepper geen veranderingen plaats.

Van de Schepper komt de schepping, het heelal, komen de werelden en alle voorwaarden voor ons bestaan en voor wat wij doen. Van Zijn Kant is er één ding: een voortdurende uitstroming van Licht, positieve energie, Liefde en absolute goedgunstigheid.

De schepping moet een andere houding aannemen ten opzichte van de wereld, zichzelf en tenslotte: van de Schepper. Want alles wat er in deze wereld is, in mij en om me heen, komt van de Schepper. Ik moet mijzelf zo veranderen, dat ik begin te houden van alles wat door Hem gedaan wordt in deze wereld en in de hele natuur. Als ik mijn houding van haat, begerigheid en misbruik maken van anderen omzet in geven en liefde, zal ik – door mijn nieuwe houding ten opzichte van wat de Schepper doet – Hem gaan liefhebben.

Als ik op dit punt gekomen ben, zal ik alles wat Hij geeft ten dienste van Hem kunnen gebruiken. Dan werkt het op de volgende manier: Hij vervult mij en geeft mij een kans om blij te zijn en terwijl ik van Hem ontvang, geef ik Hem de mogelijkheid om vreugdevol te zijn, omdat ik Zijn Liefde ‘gebruik’.

Als we dicht bij onze geliefden zijn, ontvangen we van hen, tegelijkertijd bewijzen we hen een gunst door hen toe te staan van ons te houden. Ditzelfde patroon vinden we hierin terug: door van de Schepper te ontvangen brengen we onze liefde voor Hem tot uitdrukking, omdat we zo dicht bij elkaar zijn. Op dit punt maakt het geen verschil wie de Gever en wie de ontvanger is, zoals in het voorbeeld van de moeder met haar kind.

Het belangrijkste is, dat zij door wat zij doen elkaar aanvullen en elkaar vreugde brengen.

From the Fundamentals of Kabbalah Lesson 11/6/11

Filed under: Liefde - Geen reacties→

Er zijn vele wegen voor een mens om bij de vraag naar liefde en eenheid te komen. In het algemeen betekent het woord ‘liefde’ iets geheel anders voor ons: het vervullen van onze egoïstische verlangens met voedsel, seks, familie, rijkdom, roem, kennis, enzovoort.

‘Ik heb lief’ betekent eigenlijk: ‘Ik wil hebben’. Als ik iets wil ontvangen betekent het, dat ik ervan houd, dat ik het voor mezelf wil hebben, dat ik het dichterbij me wil hebben en mijzelf ermee wil vervullen. Daarover gaat mijn ‘liefde’. Samengevat: de eigenlijke definitie van het woord ‘liefde’ is: ‘Ik wil het hebben’.

Dat komt, omdat we in onze wereld leven die ontstaan is na het breken, zoals de wijsheid van Kabbalah uitlegt. Onze hele wereld is volledig egoïstisch, daarom leggen we het begrip ‘liefde’ uit als iets wat uitsluitend op onszelf gericht is. Ik houd van iets betekent, dat ik het dichterbij mezelf wil hebben, ik wil het voelen en mezelf ermee vervullen. Als ik mijn verlangen vervul, als ik geniet van iets aangenaams, noem ik het ‘liefde’.

We hebben daarom geen aandacht voor de andere helft, de andere kracht die in de werkelijkheid bestaat: de kracht van geven die hetzelfde begrip ‘liefde’ inhoudt. Daar betekent van iemand houden echter: hen vervullen, hen brengen wat zij willen, niet wat ik wil. Dit is volledig tegengesteld aan ons begrip van liefde.

In het verleden stonden mensen dichtbij de natuur en voelden zij van nature, dat er een andere kracht in de natuur bestaat, de kracht van geven, waarbij liefde betekent dat ik rekening houd met anderen en aan hen geef. Kabbalisten, die begaafd zijn met een fijn aanvoelen van de natuur, zoals veel mensen dat hebben, hebben deze krachten onthuld.

Er waren veel mensen, behalve Kabbalisten, die in allerlei vormen voelden en ontdekten, dat de kracht van geven niet minder is dan de kracht van ontvangen. Zij realiseerden zich, dat in deze andere helft van de werkelijkheid (in geven) dezelfde handelingen bestaan als in de kracht van ontvangen, alleen hun interpretaties zijn verschillend, tegengesteld aan hoe ze in deze wereld hier gebruikelijk zijn.

Wij bestaan echter uitsluitend in een helft van de werkelijkheid: in ontvangen, in het verlangen om onszelf te vervullen, omdat we het gevolg zijn van het breken van de verlangens (Kelim). En de mens blijft volledig gebroken achter, waarbij de levenloze, vegetatieve en animale niveaus van de natuur, zoals Baal HaSulam het schrijft in ‘Voorwoord voor de Wetenschap van Kabbalah (Pticha)’, samen met de mens rijzen en vallen, zonder enige berekening voor zichzelf, maar alleen in de mate, waarin zij de veranderingen die de mens moet ondergaan, vergemakkelijken.

Religies en overtuigingen zijn, vanaf het moment van hun ontstaan, eveneens voortgekomen uit het feit dat zij de andere kracht die in de natuur bestaat, ontdekten: de kracht van geven. Vanuit hun standpunt spreken ze over liefde en eenheid. Zo was het toen ze nog met een klein groepje mensen waren. Maar nadat zij dit verspreidden in de egoïstische massa die niet zo gevoelig is, is het geworden tot een reeks ceremonieën en rituelen, in plaats van mensen te brengen tot eenheid, liefde, geven en balans tussen de twee systemen.

Toen de tijd verstreek en de mensheid zich, door de geschiedenis heen, ontwikkelde, aangespoord door de voortdurende groei van het egoïsme in ieder mens en in de mensheid in het algemeen, zijn we ver weg geraakt van zelfs dat natuurlijke begrip dat de mensheid eens bezat: van het begrijpen van geven en liefde, wat behoort tot de andere helft van de natuur.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/13/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Filed under: Liefde, video - Geen reacties→

Er staat Geschreven: “De duisternis zal schijnen als het Licht.” Er is geen dag, noch nacht in ons innerlijk werk. Het Licht schijnt in alles en vult Malchut de Ein Sof (van Oneindigheid) volledig. We leven in een oceaan van Licht. Hoe zou er duisternis kunnen zijn? ….

Wij hebben noch dag noch nacht in spiritualiteit, maar we voelen allerlei veranderingen in onze situaties. Het is noodzakelijk om deze veranderingen te onderscheiden Misschien bestaan mijn dagen en nachten – vanuit mijn egoïsme gezien – uit het volgende: de dag betekent, dat ik heb wat heb verdiend en overwonnen, terwijl de nacht me laat zien dat ik niet veel geluk heb gehad. De dag en de nacht van de Schepper zijn hier echter aan tegengesteld. Voor Hem is de dag de mogelijkheid om te geven, lief te hebben en te verbinden, terwijl de nacht, daarentegen, het gebrek aan de krachten van geven en liefde is.

We moeten daarom altijd onderscheiden waar we in leven: in de duisternis van de nacht of in het licht van de dag, zo opgevat door mijzelf of door de Schepper en we moeten proberen om in de correcte definitie te blijven.

From the 6th lesson at the Toronto Convention 9/18/11

Filed under: Congressen, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Het woord granaatappel (Rimon in het Hebreeuws) komt van het woord verhevenheid (Romemut). Hoe meer verheven de eigenschap van liefdevol geven in mijn ogen is, hoe meer ik boven mijn persoonlijke belangen kan uitstijgen.

Waar kan ik ontdekken, dat de eigenschap van geven zo groot is? Dat kan alleen als ik mezelf laat beïnvloeden door de omgeving. Dan zal de kracht van alle vrienden van buitenaf naar mij toekomen en ze zullen me ‘brainwashen’, ze zullen door dringen tot in mijn hart en – wat het belangrijkste is – me het gevoel geven, dat de eigenschap van liefdevol geven het belangrijkste is.

We zijn in een oceaan van Licht, maar we voelen het niet, omdat we er te klein over denken. Hoe kunnen we waarnemen hoe groot het is en het daardoor ook gaan voelen?

In elke beroep is het van het grootste belang om gevoelig te zijn voor de kleinste details, die degenen, die geen expert zijn, niet voelen of begrijpen. Als ik kleermaker ben en naar een overhemd kijk, kan ik je er van alles over vertellen: wat voor materiaal ervoor is gebruikt en hoe het genaaid is. Maar als ik geen kleermaker ben, is het voor mij gewoon een lap.

We zijn nu in een zee van Licht, maar we kunnen het niet ‘pakken’, niet ontdekken of zien. Dat komt doordat we niet zien hoe belangrijk het is. Hoe komt dat? Omdat het Licht de eigenschap van liefdevol geven is en ik daar het belang niet van voel, dit staat het verste van mij af. Ik wil het niet en ik wil ook niet dat ik het wil.

Alleen als een kracht van buitenaf naar mij toekomt en me in mijn denken en voelen brainwasht, me tot de gedachte brengt, dat ik dit nu juist mis en me voortdurend beïnvloedt, alleen dan zal ik tenslotte zeggen: “Ik wil het!” En dan zal ik het ook ontdekken. Dit wordt genoemd: ik heb de kli (vat) gebouwd voor de eigenschap van liefdevol geven, ‘belangrijkheid’ genaamd. En dan ontdek ik deze eigenschap, en die wordt ‘Licht’ genoemd.

Hieruit zien we hoe belangrijk het is om de juiste definities te geven, de juiste betekenissen aan de woorden. In spiritualiteit is dit het geheim van succes.

From the 6th lesson at the Toronto Convention 9/18/11

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Het Boek De Zohar, Hoofdstuk “Shlah Lecha” (Zend uit voor Jezelf), item 17: En de verspieders, die door Mozes uitgezonden waren, veroorzaakten jammerklachten in de generaties die volgden, omdat op die dag de Eerste en de Tweede Tempel verwoest werden en zij veroorzaakten het verlies van vele duizenden en tienduizenden van Israël. En zij werden de oorzaak van het vertrek van de Shechina uit het land en van het volk Israël. En er staat geschreven over hen, die door Joshua uitgezonden werden: “Hij zal de ziel van zijn Heer doen terugkeren”.

De bron van destructie in alle generaties, namelijk op alle niveaus van corruptie en correctie, bestaat uit het besluit van een mens om het spirituele pad niet te volgen, uit angst, luiheid, onverschilligheid of gebrek aan verlangen. “Dit is goed, maar het is niets voor mij”, zoals de verspieders zeiden, toen zij uit het land Israël terugkeerden. Dit is de oorsprong van alle ellende.

Nu dient zich de vraag aan: Maar voor die tijd waren er toch ook tegenslagen, in Egypte en voordat Mozes “de verspieders naar het land Israël zond”? Dat is juist, maar we spreken over de laatste strijd voor het land Israël, toen de verspieders zeiden: “Het is waar, het is goed daar, maar het is niet voor ons”.

Dit is een heel belangrijk punt. In feite bevindt een mens zich hier voortdurend in. Elke keer corrigeren we nu juist deze oorsprong, door een besluit te nemen, dat het niet alleen goed is, maar ook voor mij bestemd is. Maar wat is goed? Geven is goed. Daar waren de verspieders bang voor: “Kunnen we zelfs geven bereiken? Ik ben het tegengestelde daarvan. Wil ik dit wel?! Van een afstand kan ik zeggen dat geven goed is. Maar kan ik er dichterbij komen, het bereiken? Ik heb hier totaal geen energie voor of behoefte aan ….” Op deze manier verwerpen we het op verschillende niveaus.

Dit is nu juist wat gecorrigeerd moet worden. Dit betekent, dat we elk moment van ons leven op dit cruciale punt staan, waar we “de zonde van de verspieders” moeten corrigeren.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 8/9/2011, The Zohar

Filed under: Liefde - Geen reacties→

Vraag: Waarom spreken we over haat, terwijl de meeste mensen geen haat voelen voor elkaar, maar alleen onverschilligheid?

Antwoord: Als ik denk, dat het gras op het gazon van de buurman groener is dan bij mij of als ik jaloers ben op zijn nieuwe auto, gaat het over haat. Omdat ik mijn welzijn afmeet aan mijn omgeving en als de vergelijking niet in mijn voordeel uitvalt, veroorzaakt dat een gevoel van haat naar anderen in mij.

Hun succes brengt mij ertoe, dat ik me slecht voel en lijd. En van nature haat ik hen daarom. Je kunt je er niet bewust van zijn, maar het is wel zo.

Ik kan onmogelijk onverschillig staan ten opzichte van anderen, omdat we onderling verbonden zijn in één systeem en ik vergelijk mijn situatie ongetwijfeld met die van anderen. Van nature willen we de ander zien als lager dan onszelf en iedereen moet ons van dienst zijn. Als je dit niet begrijpt, ben je je dit gewoon nog niet bewust.

Het is niet eenvoudig om haat te ontdekken. De Berg Sinaï (de berg van haat) en het ontvangen van de Torah bereik je pas na een heel lange voorbereidingstijd: de slavernij in Egypte en de tocht door de woestijn. Zolang je je gevoel van haat niet hebt ontdekt, heb je de Torah nog niet nodig.

Er zijn veel mensen op de wereld, die denken dat ze rechtvaardig zijn en dat ze anderen niets slechts toewensen, maar dat ze houden van anderen. Ze voelen gewoonweg hun haat niet. Als ze werkelijk zouden proberen om anderen lief te hebben, zouden ze ontdekken hoeveel ze hen haten. Een mens moet door de Egyptische ballingschap heen om haat te ontdekken.

Daarom hebben we de “dag van liefde” (Tu B’Av, de 15e Av) na de dag van vernietiging, de 9e Av. Nadat we het kwaad hebben onthuld, de enorme, vreselijke crisis, de haat tussen ons, volgen er 5 dagen (5 niveaus), waarin we onszelf corrigeren en liefde bereiken. Het gebeurt alleen op deze manier!

Daarom is het zo, dat als een man en zijn vrouw, in het dagelijks leven, geen ruzie hebben, ze hun liefde niet kunnen ontdekken. Soms ruziën mensen opzettelijk, ze doen het instinctmatig om daarna de liefelijkheid en het genieten van hun relatie weer te voelen door het goed maken. Onverschilligheid is het ergste wat er bestaat.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Liefde, Lijden, Thora - Geen reacties→