Een embryo cijfert zichzelf weg, dat is het enige wat het te doen heeft. Het accepteert vol dankbaarheid alles wat er gebeurt en ervaart de hogere als goed en weldadig.

Het is mijn werk om mezelf weg te cijferen, wat er ook gebeurt en wat voor veranderingen er waar dan ook plaatsvinden. Ik houd mijzelf in een staat van liefdevol geven, Hafetz Hesed, hoe dan ook. Dit betekent dat ik in de Hogere besta en mijn persoonlijkheid en onafhankelijkheid wegcijfer, ik verstoor de Hogere niet als Hij Zijn invloed op mij uitoefent: ik laat Hem doen wat Hij maar wil. Ik ben als een baby in de armen van zijn moeder, die nergens over nadenkt.

Hoe zou je je voelen als iemand je in zijn armen draagt? Stel je eens voor dat er nu tien mensen zijn die je vasthouden en je omhoogtillen. Hoewel zij zonder enige twijfel sterk genoeg zullen zijn om je vast te houden, bibber je van angst en vind je het eng in de armen van al die anderen. Je bent bang om te vallen en je twijfelt eraan of ze wel sterk genoeg zullen zijn om je vast te houden.

Een baby kent al die twijfels niet. Heb je wel eens gezien hoe vredig een baby slaapt in de armen van zijn moeder? Dit is de eigenschap van jezelf wegcijferen ten opzichte van de hogere. Een baby doet het van nature. En juist dankzij die kracht groeit een baby in de buik van de moeder. Dit is de betekenis van: in de AHP van de Hogere zijn, je cijfert jezelf weg, wat er ook gebeurt, in voor- en tegenspoed, in wat voor situatie je ook bent. Een embryo vergroot alleen maar zijn trouw en zijn vermogen tot wegcijferen.

Dit wordt het wortelniveau van het verlangen genoemd, Aviut Shoresh, en dit werk is allerminst eenvoudig, het is eigenlijk heel moeilijk. Daarmee beeldhouw je je eerste vorm. Het maakt niet uit wat voor Licht er komt, het enige wat je doet is jezelf wegcijferen, het maakt niet uit wat je voelt: pijn of plezier, tekort of overvloed. Zo vorm je jezelf en word je gelijkvormig aan de Schepper in je eerste vorm, ‘een embryo’ genaamd.

Een embryo bevindt zich in het (vrucht)water van de moeder en vormt zichzelf tot het spirituele Partzuf: de 10 Sefirot, gevuld door het Ohr Nefesh (het Licht Nefesh). Als er een einde komt aan het wegcijferen van zichzelf en er op dat niveau niets anders meer gedaan kan worden, op het wortelniveau van het verlangen, moet het verder en dit wordt geboorte genoemd.

Het verschil tussen deze staten is immens groot, want het spirituele embryo begint, omdat het nu geboren is, met de kelim (vaten) van ontvangen te werken. Het voelt dat het van de Hogere is afgescheiden. De geboorte is de meest betekenisvolle verandering van alle veranderingen op de weg die wij gaan.

Ieder van ons is een embryo als hij zichzelf ten opzichte van de anderen – die voor hem de moederbuik worden – wegcijfert. Ons collectieve embryo is het veld dat ons met elkaar verbindt, dat wij tussen ons willen creëren. Als wij ons met elkaar verbinden, wordt de moederbuik de alomvattende onthulling van de hogere Kracht, waarin wij allen bestaan.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/29/2012, TES

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Mijn hele leven heb ik gezocht naar verbinding met de Schepper. Nu voel ik het, ik begrijp dat de Schepper mij serieuze problemen stuurt. Er is een interne dialoog met de Schepper. Ik moet begrijpen wat Hij van mij wil. Hoe kan ik dit gaan begrijpen, hoe kan ik Hem voelen?

Antwoord: Alles is verbonden met de onthulling van de ene hogere Kracht, de Schepper, dit geldt ook voor vrouwen. Maar vrouwen missen de mogelijkheid om een detector te creëren, een sensor, een zintuig om de Schepper waar te nemen.

Mannen kunnen deze detector niet creëren zonder de steun van de vrouwen. Wij werken samen. De vrouwen moeten een omgeving creëren rondom de mannen: ze pushen, helpen, steunen bij alles wat mogelijk is, het belangrijkste is echter hun verlangen. Jullie verlangen moet de mannen beïnvloeden. Zoals een vrouw haar man het huis uitstuurt, hem laat werken en hem het inkomen naar huis laat brengen, omdat het gezin moet leven.

Als dit niet gebeurt, zouden de mannen levenslang met hun ‘speelgoed’ blijven spelen. Dankzij het verlangen van de vrouw komt de wereld tot ontwikkeling, in deze wereld en in de spirituele wereld.

De vrouw is beter geschikt voor disseminatie. Als zij werkt in disseminatie, is haar functie het volgende: zij geeft geboorte, zij breidt zich uit. Als zij dat doet, werkt ze veel beter dan de mannen. Ik ben ervan overtuigd dat deze realisatie het meest waar en correct is.

Daarnaast moet zij de mannengroep steunen, ervoor zorgen zoals een moeder voor haar kinderen zorgt, zodat zij niet gaan argumenteren en vechten, zij moet hen een goede, rustige plek geven. De vrouwen moeten het ook met elkaar eens zijn. Als er tussen de vrouwen een goede, correcte overeenkomst is, zullen de mannen het niet met elkaar oneens kunnen zijn. Probeer het maar.

Mannen voelen altijd iets van een moeder in de vrouw, dit blijft zo in hun leven. Als jullie zo’n gelijkmatige, goede sfeer scheppen, zullen de mannen voelen, dat zij zich in deze omgeving anders moeten gedragen. Als jullie hun eenheid gaan bevorderen, zal jullie verlangen plotseling uitgaan naar hun verbinding, namelijk naar hun spirituele vooruitgang. Kunnen jullie je voorstellen wat voor werk jullie doen en wat jullie veroorzaken!

From the Vilnius Convention 3/24/12, Lesson 3

Filed under: Congressen, Groepswerk, Vrouwen - Geen reacties→

De speciale sfeer die in de conventie in Litouwen tijdens de workshops werd gecreëerd, moet tijdens de lessen behouden blijven. Een mens moet dat voortdurend voelen. Het maakt niet uit of hij wel of niet in een kring zit en de vrienden omarmt, of dat je gewoon bij elkaar bent en de verbinding voelt, zonder dat je elkaar fysiek omarmt, of zelfs heel ver van elkaar bent.

Natuurlijk is dat moeilijker, maar jullie hebben al gevoeld dat het enigszins mogelijk is om de fysieke plek, die een beperking oplegt, te verlaten en niet aan tijd gebonden te zijn. Deze verbinding blijft bestaan, alsof hij in de lucht hangt.

Wij moeten voortdurend in deze sfeer blijven, tijdens de lessen, bij allerlei gelegenheden en activiteiten en zelfs op het werk. Het maakt niet uit waar je werkt: in een fabriek, voor een baas; maar door alles heen, wat er ook gebeurt, ben je in contact met de Schepper, ben je op zoek naar Hem. In iedere situatie moet je je inspannen om het hogere Licht te onthullen, alsof je fysiek bij de vrienden bent.

Dan zullen wij – door al deze moeite die we doen – kunnen gaan voelen en ontdekken hoe wij verbonden zijn met een grote groep Kabbalisten van alle generaties, die met ons samenwerken en wij zullen onze inspanningen voortzetten. Dit alles bevindt zich buiten onze fysieke beperkingen.

Wij hebben ons voorbereid voor deze workshops, we zaten op een bepaalde manier bij elkaar, maar dit alles was alleen uiterlijke voorbereiding. Wij moeten proberen om in diezelfde sfeer te blijven die we tijdens de studie hebben gevoeld. De belangrijkste beloning bestaat uit de inspanningen zelf en niet uit het sterke gevoel dat je verwacht. Wij moeten het werk zelf als waardevol beschouwen en niet de beloning voor het werk.

Daarom moeten we er niet op wachten, dat er ontroerende, inspirerende staten terugkeren. De sleutel is: er onophoudelijk naar op zoek gaan en dat niet doen om aangename gevoelens te ontvangen, maar om ons voor te bereiden op de onthulling van de Schepper, om Hem vreugde te verschaffen. Dit te kunnen doen is onze beloning. Dit komt al wat dichter bij de staat van geven, Lishma.

Wij gaan dit proberen. Het spijt me, maar zoals gewoonlijk vragen kinderen om wat zij het fijnste vinden, terwijl de ouders hen geven wat voor hen het beste is, naar hun begrip als volwassenen. En dat stemt niet altijd overeen. Laten we ons best doen om een nog meer correcte vorm te bereiken.

Wij moeten er waardering voor hebben, dat we de gelegenheid hebben om ons in te spannen en wij zullen ook een restrictie moeten aanbrengen over onze gevoelens. Dan zal het gevoel van geven om niets zich aan ons kenbaar maken.

From Preparation for the Daily Kabbalah Lesson 3/27/2012

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Uncategorized - Geen reacties→

Wij moeten dankbaar zijn voor onze bestemming, dat wij uitgekozen zijn om duidelijk te weten waar de wijsheid van Kabbalah over gaat en dat wij het de hele wereld kunnen aanbieden. Wij zijn pioniers! Wij zijn de eersten van alle generaties door onze hele evolutie. In de loop van miljarden jaren is de schepping door een lange keten van transformaties heengegaan. Tenslotte zijn wij nu de eersten, die deze methode kunnen toepassen en gereedmaken voor degenen die ons zullen opvolgen, zodat zij deze methode kunnen gaan gebruiken en toepassen.

Wij verwerkelijken dit zelf. Wij ontwikkelen dit door onze onderlinge verbinding, gebaseerd op wat er tussen ons in de groepen plaatsvindt, in de verbinding. Op deze basis schrijven wij nieuwe artikelen en bestuderen wij materiaal over de verschillende soorten verbindingen met elkaar. Door dit praktische werk presenteren wij het op een realistische manier aan de hele mensheid.

Zo zijn wij onderzoekers, pioniers van de praktische toepassing ervan. Enerzijds moeten we dankbaar zijn voor onze bestemming, anderzijds moeten wij ons verantwoordelijk voelen, omdat aan ons deze kans is geboden. Afhankelijk van het tempo van ontwikkeling van de totale mensheid, is het ons duidelijk in welke mate de nieuwe methode van bestaan voor hen noodzakelijk is.

Miljoenen mensen over de hele wereld vragen zich af: “Wat moeten we doen?” Aan hen moeten wij dit alles presenteren.

In onze onderlinge verbinding moeten wij niet vergeten, dat wij dit niet alleen voor onszelf doen, want dan zouden we egoïsten zijn. Wij doen dit niet alleen om de hogere Kracht te onthullen en Zijn Plan, om deze Kracht te voelen en meer te gaan begrijpen door te voelen, om deze Kracht in de werkelijkheid van dit bestaan te bestuderen, maar ook om dit alles naar de rest van de mensheid te brengen.

Onze innerlijke ontwikkeling moet vergezeld gaan van uitbreiding naar buiten. Deze twee bewegingen moeten gebalanceerd worden als organen in het lichaam, die naar behoren werken: beide ontvangen en geven zij. Het is van groot belang om aan de rest van de wereld te denken en aan de hogere Kracht die ons heeft geschapen om ons dichterbij Hem te brengen. Als wij al deze componenten in onszelf verenigen, ontwikkelen wij ons op een correcte en snelle wijze.

Wij hebben al zoveel meegemaakt: veel conventies, meetings en avonden met als doel eenheid. Nu zijn we echter in een situatie gekomen, waarin wij simpelweg vanuit onszelf aan de hogere Kracht Zijn Onthulling moeten vragen, zodat wij er nu met elkaar mee zullen gaan werken, zodat wij allen, samen met de hogere Kracht die wij tussen ons voelen, als één geheel onthuld zullen worden.

Wij moeten heel duidelijk vragen of ons gebed, onze dringende vraag, vervuld wordt. Niemand van ons moet wachten, maar bij iedere handeling die wij verrichten, moeten wij voorwaarts gaan met de juiste vraag: de Schepper door middel van onze eenheid te voelen.

From the Vilnius Convention 3/23/12, Lesson 1

Filed under: Congressen, Disseminatie, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Wat is jezelf wegcijferen? Wat betekent: jezelf wegcijferen tegenover de vrienden?

Antwoord: Het betekent dat ik mijn vrienden dien: Laat hen de Schepper in zijn volle glorie onthullen, terwijl ik hen alleen behulpzaam ben. Zij weten daar niet van. Op dezelfde manier maakt het een moeder niet uit of haar baby weet heeft van haar zorg en toewijding. Ze is hem volkomen toegewijd, zonder enige reserve. Op dezelfde manier wil ik alle vrienden helpen, zodat alles waar ze op hopen gerealiseerd wordt en zij en de Schepper daardoor in vreugde samen kunnen zijn.

En ik dan? Ik blijf de verborgen factor. Zoals de Schepper, die Zich achter alles wat er in deze wereld gebeurt, verbergt. Zo wil ik ook de gehele mensheid naar Zijn Goedheid leiden, op een verborgen wijze.

Wees uiterst voorzichtig: in deze benadering ligt grote trots op de loer.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 3/21/2012, “Introduction to TES“

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Wij moeten bijeenkomen en een heel serieuze spanning tussen ons opbouwen, zodat de druk – zoals bij een atoomexplosie – geboorte zal geven aan het Licht, dat binnenin verborgen is. De innerlijke druk zal Het onthullen.

Daarbij moeten we gewoonweg, tijdens alle conventies die wij tot de zomer houden, door bepaalde staten heengaan. Anders zullen wij merken, dat wij en de hele wereld, onder een andere Voorzienigheid komen te staan, die zeer onwenselijk is. Wat wij doen is absoluut noodzakelijk! Het is niet alleen voor ons, maar voor iedereen, voor de hele wereld.

Nu is alles ervoor gereed, de sfeer en de situatie, maar het kan in de toekomst veranderen. Daarom ben ik zeer gehaast en jaag ik iedereen op.

Ik hoop dat wij dit serieus nemen! Ik ben heel blij, dat de groepen over de hele wereld dit begrijpen en voelen, dat ons geboortemoment nabij is en dat wij er doorheen moeten! Wij moeten onszelf door de Machsom (barrière) heen duwen! We zijn daar al, maar aan de andere kant.

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Groepswerk - Geen reacties→

Uit een les van Rabash: Op een plek waar spiritualiteit niet belangrijk genoeg is, hebben de klipot (schillen) houvast. Een voorbeeld hiervan: iemand was van plan om ’s morgens op tijd voor de les op te staan, maar er gaan allerlei gedachten en overwegingen door zijn hoofd: Waarom zou ik eigenlijk opstaan? Wat leer ik ervan? Wat is de zin hiervan?

Op het moment dat spiritualiteit niet meer belangrijk lijkt te zijn, komen zulke gedachten onmiddellijk naar boven en binden ze een mens met dikke touwen vast aan bed, zodat hij niet in staat is om op te staan …. daarom hebben we een begeleidende kracht nodig die het ons onmogelijk maakt om te vallen.

Wat alle groepen missen en in feite iedereen op een bepaalde manier, is de begeleidende kracht. Anders vallen we, de een na de ander, zoals er geschreven staat: ‘Duizend gaan de studieruimte binnen en één komt eruit als leraar’. Dit betekent dat er 999 vallen.

Het kan wel zo zijn, dat zij nog niet fysiek vallen, maar innerlijk zijn ze zwakker geworden en zijn ze ertoe bereid om op deze manier ‘door te gaan’, zonder dat zij het Doel van de schepping bereiken, het Doel van het leven. Zij trekken niet in twijfel, dat het noodzakelijk is om een antwoord te vinden op de vraag ‘wat is de betekenis van mijn leven?’ maar ze zijn oud geworden en ze hebben het gevoel, dat ze er de kracht niet voor hebben. De oorzaak hiervan is, dat zij niet voor helpers gezorgd hebben, niet voor een ‘leuning’ die hen steun biedt en hen helpt om op te staan, die ervoor zorgt dat zij niet vallen. Dit is heel belangrijk.

Het is hetzelfde als een contract afsluiten voor wederzijdse hulp, een verplichting aangaan ten aanzien van de omgang tussen de vrienden, tussen de groepen. Daarom is het zo belangrijk om te weten wat er in iedere groep gebeurt en elkaar te helpen.

Zoals er geschreven staat: ‘Er is geen profeet in zijn eigen stad’, vrienden van andere groepen kunnen iemand soms beter helpen en meer invloed hebben dan degenen die vlakbij zijn. Iemand kan de verdenking koesteren, dat het nabije vrienden om eigenbelang gaat en dat zij hem vanuit hun egoïstische bedoelingen de schuld geven. Dat gevoel heeft hij echter niet over andere groepen. Hij merkt, dat mensen uit andere plaatsen over hem beginnen te praten en laten blijken hoe belangrijk hij voor hen is, en anderzijds begrijpt hij dat hij iets in zichzelf moet corrigeren, zoals er geschreven staat: ‘Gij zult rechters en wachters plaatsen bij al uw poorten’.

Dit is heel belangrijk. Gewoonlijk vallen er, na elke collectieve stijging, verscheidene mensen, omdat er op een stijging altijd een verharding van het hart volgt. Wij moeten waakzaam zijn!

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/18/12, Shamati #8

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Groepswerk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Als wij voor elkaar garant staan, doen we dat in alles, in vreugde en verdriet. Want voor elkaar garant staan is niet alleen maar een document ondertekenen. Wij verbinden ons zodanig met elkaar, dat alle staten naar ons toekomen als één geheel. Zo werkt garant staan op een bank: als iemand niet betaalt, betaal jij, zonder enig bezwaar te maken.

En voor ons betekent het nog veel meer: Je moet meer van je vriend houden dan van jezelf. Het gebod van naastenliefde vereist dat je de ander op de plaats van jezelf neerzet. Dat is garant staan voor elkaar: een belofte waaraan je niet kunt ontkomen.

Het hogere Licht weet hoe eenheid tot stand gebracht kan worden, maar wij moeten zelf de weg ervoor banen. In het begin worden we partners en verbinden we ons met elkaar. Maar dat is nog steeds ‘wij’: meervoud en niet één. Daarna zal ons verlangen tot één versmelten, en deze complete eenheid zal boven ons aanwezig zijn, zoals een baby waar iedereen zich zorgen over maakt.

Er staat geschreven: “Het oog van de Schepper is op hen die Hem vrezen, op degenen die op Zijn zachtmoedigheid hopen” (psalm 33). Wij kijken voortdurend naar deze baby en helpen hem steeds vanuit het diepst van ons hart, we hopen dat hij nu groeit, dat hij helemaal gezond is, dat hij gelukkig is en zich goed voelt.

Op deze manier kijken wij naar onze baby, die zich boven ons bevindt en ons allen toebehoort. Wij zijn daar met zijn allen, met hart en ziel, in dat ene verlangen. In hem willen wij de levensgeest ontdekken: de Schepper.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 3/14/2012

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Omdat de wijsheid van Kabbalah een mens van het ‘animale’ niveau naar het ‘menselijke’ niveau laat rijzen (‘Adam’ – ‘mens’ komt van het woord ‘Domeh’: gelijk aan de Natuur, aan de eigenschap van liefde en geven), heeft een mens die omhoog rijst, te maken met het probleem dat hij ‘zich in het onbekende begeeft’. Als hulp om steeds weer naar een onbekende staat te rijzen, krijgen wij een spel, een oefening, om ons samen met de groep, op onze volgende, meer altruïstische staat voor te bereiden. En zelfs als wij falen, worden wij naar de juiste oplossing geleid: naar de bede om de kracht van belangeloos geven, zodat wij ons egoïsme kunnen overstijgen.

In onze tijd zou de hele mensheid deze methode van vooruitgang moeten kunnen toepassen, bij alles wat men doet. Wij zouden eveneens bereid moeten zijn tot staten van neergang, tot het voelen van fouten, om daardoor te gaan begrijpen, dat alleen de hogere Kracht van de Natuur ons nieuwe eigenschappen kan geven om op de juiste manier onszelf te onderzoeken, om tot resultaat te komen en aan onszelf te bouwen, evenals aan ons gezin, de maatschappij, aan educatie en economie.

Tot nu toe werden fouten en tekortkomingen door mensen niet erkend, alleen door Kabbalisten, omdat alleen zij boven de algemene natuur van de mensheid, het egoïsme, uitstegen naar de eigenschap van de Natuur, liefde. Maar nu moeten wij ons deze nieuwe, innerlijk houding eigen maken, naar onszelf toe, naar de mensen om ons heen en de wereld. We moeten aan onze kinderen onderwijzen, dat zij zich juist ontwikkelen door van hun fouten te leren.

Wij moeten niet alleen van onze fouten leren, maar ook begrijpen waar ze vandaan komen: van de komst van het nieuwe niveau, waarmee wij nog niet in overeenstemming zijn. Daarom betekent een fout (een neergang), dat we een gebrek aan overeenstemming  met de nieuwe staat hebben bereikt, en dit moet ons leiden naar een groot verlangen om deze nieuwe staat innerlijk te kunnen realiseren. Dit kunnen we in de groep bereiken, door te verlangen naar de alomvattende kracht van de Natuur en naar gelijkvormigheid aan deze kracht.

Filed under: Educatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Een mens heeft ook hulp van Boven nodig om tot absolute wanhoop te komen. Als mens alleen zijn wij daar niet toe in staat. Het is iets groots om je grens te voelen: dit ben ‘ik’, en dit is niet langer ‘ik’. Alleen de Schepper kan dit teken geven, deze grens laten voelen, de grens tussen Hem en mij.

Wij doen allerlei dingen met allerlei trucjes erbij, totdat we plotseling wanhopen, we zien er het zogenoemde ‘vonnis van de Hemel’ in, waarvan de betekenis is: een teken van Boven. Baal HaSulam schrijft: “Er is geen gelukkiger staat in de belevingswereld van een mens, dan wanneer hij zich wanhopig voelt over wat hij zelf kan ….” Deze staat komt naar een mens toe van de Schepper, men zit volkomen vast.

Wij waren bezig met het bijeen brengen van onze kleine inspanningen, een voor een, en dan ontvangen wij ze, tegelijkertijd, ze zijn al tot één geheel geworden. Wij stoppen onze inspanningen niet in een of ander doosje, nee, zij verzamelen zich tot één gezamenlijke kli (vat), en het resultaat komt van de Schepper. Niemand weet wanneer het zal gebeuren. Daarom vond de uittocht uit Egypte plaats in haast en duisternis.

Wanneer wij proberen om eenheid te bereiken, beginnen wij er samen aan te werken, en dan ontdekken wij plotseling de kracht van wanhoop, weerzin en machteloosheid. Deze wanhoop brengt ons tot een dringende vraag: wij hebben hulp nodig om ons met elkaar te verbinden. En wij schreeuwen het uit. Deze schreeuw wordt gevolgd door Hulp van Boven.

Het is dus onmogelijk om de Schepper te bereiken, zonder eerst innerlijke wanhoop te voelen en tot een gezamenlijke inspanning te komen. De Schepper is een Kracht, die juist onthuld wordt door gezamenlijke inspanning, gezamenlijk werk. In één enkel mens is de Schepper niet aanwezig. Het hogere Licht kan alleen aanwezig zijn in een kli, die in zekere mate gecorrigeerd is, één enkel mens is een “stukje, gebroken” van het geheel.

From the Arava Convention 2/25/12, Lesson #6

Filed under: Congressen, Eenheid, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→