De Zohar, Hoofdstuk “Truma (Schenking)”, Item 487: Er is een allegorie over een koning, die een maaltijd voor zijn hofhouding bereidde. Zolang ze doen wat hij wil, eten ze mee met de maaltijd van de koning en geven ze een deel van de botten aan de honden om erop te kauwen. Wanneer de hofhouding niet doet wat de koning wil, geeft hij de hele maaltijd aan de honden en de botten aan zijn hofhouding.

Vraag: Wat is dit voedsel dat iedereen eet aan de tafel van de koning?

Antwoord: “Voedsel” betekent dat je genot ontvangt door te geven. En je moet dit genot ook ontvangen, met het doel om te geven.

Het gaat hier over een houding, een gevoel, handelen vanuit verlangens. De“honden” in mij zitten onder de “tafel” in mij, waar ik “de verschillende smaken van de koning” voel.

Wat zijn “de smaken van de koning”? Wat is “de tafel van de koning”? Dit zijn alle genoegens die zich openbaren bij het geven, alles wat de koning wenst te schenken. Hij geniet van geven. En hij wenst, dat jij ook geniet van het geven aan anderen.

Wanneer je dan geeft en ervan geniet, is de vraag: wat geeft je genot? Geniet je van het feit dat je lijkt op de koning? Geniet je, omdat Hij genot ontvangt van het feit, dat je gelijkvormig bent aan Hem? Of geniet je, omdat je je een of ander genot hebt toegeëigend? Als dat zo is, moet je meteen veranderen van een mens, die tegenover de koning aan tafel zit, in een hond die op de botten onder de tafel kauwt.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/11/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Filed under: Egoïsme, video - Geen reacties→

De Schepper schiep alles om de mens genot te geven. Maar we hebben een kli (vat) nodig en verlangen, om het goede dat Hij ons wil geven, te ontvangen. Hij wilde het genot geven dat Hij zelf bezit: geven. Er bestaat geen ander genot in de wereld!

Om dit genot te kunnen voelen, hebben wij de tegengestelde eigenschap nodig: gebrek aan vervulling, omdat het tegengestelde van het verlangen om te geven bestaat uit het verlangen om genot te ontvangen. Daarom schept de Schepper het verlangen om te genieten, een schepsel dat niet eerder bestond, als een omgekeerde afdruk van Hemzelf.

En nu voelt het schepsel deze tegenstellingen in zichzelf. Enerzijds voelt het, dat het mogelijk is om te genieten van de vervulling van het verlangen dat het heeft. Maar dan maakt het een afweging en begint het te verlangen naar geven. Dat wil zeggen, dat het niet langer zoekt naar vervulling.

Geven om niet is geen vervulling, maar een eigenschap, een verlangen om te geven. Bij geven om niet krijgt, een mens geen voldoening uit wat hij terugkrijgt, maar het geven op zich wordt de vervulling. Bij ontvangen staat de handeling echter los van de vervulling. En als ik dan de vervulling ontvang, voel ik me voldaan. Dan wil zeggen dat mijn verlangen en de vervulling ervan twee tegengestelde dingen zijn en ik moet heel hard werken om vervulling te ontvangen, omdat vervulling tegengesteld is aan mijzelf.

Bij geven hoef ik echter alleen het verlangen van de ander te voelen en dat te vervullen. En deze handeling op zich, met betrekking tot die ander wiens wens ik vervul, wordt mijn vervulling. Ik verwacht geen enkele beloning terug. Het genot dat ik ervaar bestaat uit de daad van geven.

Vanwege dit verschil moet iemand, die handelt vanuit ontvangen, altijd controle uitoefenen en voor zichzelf afwegen: hoeveel heb ik gegeven en hoeveel zullen ze me teruggeven? De beloning hangt namelijk niet van mij af, maar van de ander, van hoeveel hij mij wenst terug te geven. Maar als ik handel vanuit geven en niets anders wil dan dat, ben ik van niemand afhankelijk en kan ik zelf mijn grenzen bepalen!

Een mens die het pad van geven bewandelt, bepaalt daarom zelf in welke mate hij dat wil doen. En de Schepper is het met hem eens! Er bestaat slechts één alomvattende wet, die de gehele schepping omhult en vervult: die van liefde en geven. Er is geen beperking of verbod op geven! Daarom kan elk schepsel voor zichzelf besluiten op welk niveau het een verbintenis wil hebben met deze eigenschap, deze gedachte, deze intentie om te geven.

Hierbij gaat het niet over hoeveel ik heb gedaan en hoeveel ik terug zal krijgen. Ik hoef niet bang te zijn, dat ik minder ontvang als ik minder doe. Ik bevind me in deze alomvattende wet van geven, die het hele universum omhult en vervult, in de vorm van: “Er is geen ander dan Hij”. Ik bepaal zelf op welk niveau ik wil zijn. In overeenstemming met dit niveau ervaar ik de onthulling of de verborgenheid van mijn vermogen om te geven, en in die mate ervaar ik genot.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/29/2011, Shamati #61

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom is het zo belangrijk dat er geen samenhang is tussen mijn daden en een beloning?

Antwoord: Omdat je op een andere manier niet kunt komen tot geven en je natuur overstijgen! Je moet om de beloning boven je natuur vragen, voorbij je natuur en aan jezelf bouwen tot “Geven om te Geven” (Hafetz Hessed), zonder enige compensatie voor je ego op te eisen.

Het is noodzakelijk om in onbaatzuchtig geven te zijn, in de zuivere Bina, boven alle handelingen uit, zelfs wanneer je in het uitvoeren van je daden, vanuit je wil om te ontvangen, nog een beloning verwacht. Het is werkelijk volledig onmogelijk om daden uit te voeren en er geen enkele beloning voor te verwachten, om boven de egoïstische berekening te blijven.

Daarom bereiken we, dankzij de omgeving en door alle mogelijkheden te gebruiken die we hebben, een staat waarin we dringend vragen aan de Schepper om ons het vermogen te geven geen beloning voor onszelf te vragen. Ik weet niet hoe Hij dat zal doen en ook niet wat het is, ik heb geen idee hoe ik deze daden van geven zal kunnen uitvoeren, maar ik wil het!

Deze vraag ontwikkelen we voortdurend in onszelf: van niveau nul tot het hoogste, vierde niveau, in elke fase, bij elk onderzoek. Zo komen we verder tot we de oprechte, dringende vraag bereiken, die tenslotte deze eigenschap in ons zal onthullen. En vanaf dat moment beginnen we te begrijpen wat het is om in geven te zijn – wat een werkelijk wonder is ….

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/27/2011, Shamati #50

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

In het hoofd van elk niveau (Rosh) vindt er een botsing plaats tussen het Licht en het scherm, namelijk: tussen de intentie “ten behoeve van geven” en het genot dat meteen gevoeld wordt in de wil om te genieten. Direct genot is zoiets als in mijn mond iets lekkers hebben en deze smaak is dan direct verbonden met mijn verlangen.

Maar nu moet ik een stoot toebrengen, ik moet namelijk een nieuwe overweging aangaan: mijzelf plaatsen tussen het genot en het verlangen die beide in mij aanwezig zijn. Ik moet er tussenin gaan staan en ze een nieuwe vorm van verbinding geven, omdat ik uit beide de Schepper wil bouwen, zodat ze met elkaar omgaan vanuit geven!

Dit wordt een stoot (Hakaa) genoemd, omdat ik deze directe verbinding tussen genot en verlangen verstoor. En daarmee bouw ik het hoofd van het niveau.

Het “gelaat” van de Partzuf is de vorm van geven, die een mens heeft gebouwd met de nieuwe verhoudingen die hij wil toepassen tussen genot en verlangen. Hij staat er tussenin en laat ze niet in direct contact met elkaar komen, omdat hij wil dat ze met elkaar in contact treden in de vorm van geven. Zo bouwt hij de vorm van de spirituele Partzuf.

De vorm van de Partzuf wordt namelijk gebouwd op basis van de nieuwe verhouding tussen genot en verlangen. Daarna wil de Partzuf alle andere delen van genot en verlangens, die niet in staat waren om de vorm van geven – de vorm van de Schepper – aan te nemen, niet meer accepteren. Dan blijkt dat hij achterblijft met een overmaat aan verlangens en Licht waar hij geen rekening mee had gehouden.

Dan ontstaat de botsing tussen deze achtergebleven vorm die direct reageerde, deze overgebleven, afgescheiden Partzuf – waarin verlangen en genot direct met elkaar verbonden zijn – en de nieuwe, heilige Partzuf die gebouwd is en die de juiste verbinding bevat tussen verlangen en genot, die samen een “gelaat” vormen. En een mens voelt de botsing tussen deze twee vormen: tussen alles voor zichzelf ontvangen, waartoe de Schepper hem overhaalt, en de nieuwe vorm van geven, die hij zojuist tot stand gebracht heeft. De wederzijdse botsing tussen deze twee krachten heet: “de botsing tussen Omgevend en Innerlijk Licht”.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/20/11, “Preface to the Wisdom of Kabbalah”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Na de Tzimtzum (Restrictie), als Malchut (de 4e fase, Behina Dalet) besluit dat het gelijkvormigheid met de Schepper moet bereiken, begint het zichzelf te onderzoeken om te zien uit welke delen en niveaus het bestaat. Zo verdeelt het zichzelf in werelden, Partzufim en Sefirot, totdat het zichzelf volledig verwerkelijkt als een kli (vat) die in deze wereld neerdaalt.

Elke keer als het zichzelf beter begint te leren kennen, verbergt het zichzelf in diezelfde mate. Op die manier komen we in deze wereld, de laagste en donkerste van alle werelden, de wereld waar alles voor ons het meest verborgen is. En van hieruit, vanuit deze duisternis, beginnen we verlangens te ontdekken, en het Licht, om zo terug te kunnen keren.

Malchut heeft twee verlangens: om gelijkvormig te worden, zich te hechten aan de oorsprong, de wortel, maar ook om onafhankelijk te blijven en zelfvoorzienend. En onafhankelijkheid is alleen mogelijk als er weerstand is. Daarom wordt dit “eenwording na afstoting” genoemd (Zivug de Haka’a).

Het verlangen om de oorsprong te bereiken heet “eenwording” (Zivug). En het  “afstoten” (Haka’a) komt voort uit het verlangen om de eigen onafhankelijkheid te behouden, om zichzelf niet met het Licht te vullen ten bate van zichzelf, maar alleen om te geven. Dan wordt het verlangen beschouwd als geven en niet als ontvangen.

We moeten onszelf identificeren met Malchut de Ein Sof (van Oneindigheid), omdat wij de delen ervan zijn. Dit betekent, dat we het verlangen moeten hebben om te handelen zoals Malchut handelt, dat we de Gastheer vreugde willen brengen, net zoals Hij ons vreugde wil brengen. We moeten Malchut de Ein Sof nooit vergeten, omdat we in dit punt gevat zijn en er permanent in bestaan.

Het maakt niet uit waar ik ben (alleen, in de groep of tijdens disseminatie). Ik ben altijd in het punt van Malchut de Ein Sof, dat besloot een gever te zijn, zoals de gast in relatie tot de Gastheer. Daarom moeten we ons hechten aan dit punt en maakt het daarbij niet uit waar we mee bezig zijn. Alles wat we doen, doen we om Hem vreugde te geven, precies zoals Hij ons vreugde geeft.

Maar hoe weet ik dat Hij mij genot geeft? Daar, in dit punt, onthulde Malchut het. En als ik ernaar streef, zal ik mij er deel van voelen en zal ik dit ook onthullen.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/19/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Er staat geschreven: “Er is geen ander dan Hij”, dat betekent dat het Hogere Licht altijd in volledige rust is en ons altijd beïnvloedt met Goedheid. Anderzijds staat er ook geschreven: “Het monster zal het opslokken en uitspuwen”, en inderdaad, we zien dat het niet uitmaakt hoe we ons inspannen, alles verdwijnt. Er gaan maanden van werken voorbij, we zetten al onze intenties naar vermogen in, maar uiteindelijk blijkt het allemaal nutteloos te zijn.

Toch is het in de natuur onmogelijk, dat er een handeling uitgevoerd wordt die geen enkel resultaat oplevert, goed of slecht. Natuurlijk is er altijd een resultaat aanwezig en verdwijnt het niet zomaar. Het lijkt voor ons zo, dat de resultaten verdwijnen, omdat ik de handelingen en de gedachten uit het verleden vergeet en ik elk moment weer als nieuw ben.

Maar waar wordt dit alles dan opgeslagen? In ons verlangen, heel diep! Als we elke daad vanuit ons verlangen uitvoeren, vanuit onze intentie of met onze inspanning, bewust van de complete realiteit die dit verlangen ons laat zien, ongeacht het feit of het wel of niet juist is, verdwijnt die daad niet meer. Alles wat wie dan ook doet of wat gedaan wordt door wat voor element in de natuur dan ook – of het nu levenloos, plantaardig, dierlijk of menselijk is, afhankelijk van één van deze niveaus – alles wordt opgenomen door Malchut, het verlangen dat in de schepping bestaat.

Maar als een mens het doel heeft om geven te bereiken, worden zijn daden bijzonder. Zelfs als hij nu nog in het belang van zichzelf handelt (Lo Lishma) en hij vergeet, dat hij de Schepper moet verblijden en hij niet weet wanneer hij dit ooit zal bereiken.

Op dit moment zijn alle handelingen die een mens uitvoert (in de groep, zijn houding ten opzichte van de studie) volledig egoïstisch en ze worden door de “onzuivere kracht” (Klipa) opgeslokt, namelijk: door zijn egoïstische verlangens, waar vanuit hij op dat moment handelde. Zijn verlangens en gedachten waren gericht op eigenbelang en zijn handeling was egoïstisch. Toch wordt alles bewaard en verdwijnt er niets. Uiteindelijk is het zo, dat een mens zich inspant, in de staat die hem gegeven was, en hij moet langzaamaan groeien.

En als hij een stadium bereikt, waarin de som van de inspanningen die hij geleverd heeft – al zijn pogingen en de groep die hij voor zichzelf vormde – resultaat opleveren, dan verschijnt plotseling de opeenstapeling van alles wat onbewust opgeslagen ligt in de onzuivere verlangens en komt het te voorschijn in de vorm van gecorrigeerde verlangens. Dan ontvangt hij ze en gaat hij ermee verder op zijn pad.

Dit vindt voortdurend plaats en het is een heel belangrijk principe. We moeten begrijpen, dat elke handeling heilzaam is, zelfs wanneer deze egoïstisch is. En al onze daden, die we in de loop van vele maanden verrichten, voegen zich tenslotte bij elkaar om plotseling onthuld te worden.

En als een mens er soms toe in staat is om een wat grotere intentie tot geven te bereiken, zelfs één die nog “Lo Lishma” is, maar zich al wat dichterbij “Lishma” bevindt, begint hij het verleden beter te begrijpen en te ervaren. Hij realiseert zich waar hij doorheen gegaan is en wat er met hem gebeurd is.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/19/11, Shamati

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Ik kan de betekenis van de schepping en het bestaan van onze wereld niet begrijpen. Is dit de fout van het schepsel of van het ontwerp van de Schepper? Wie moeten we de schuld geven voor deze misvatting?

Antwoord: Niemand treft hier schuld. Wij zijn in een staat, waarin we onze wereld en onszelf als onvolmaakt zien, in plaats van de wereld van Oneindigheid te zien die onmetelijk groot is en volmaakt. Laten we ons daarom inspannen om alles in het licht van geven te zien, in plaats van in het licht van ontvangen. Dan zullen we zien, dat we in werkelijkheid volledig gecorrigeerd zijn en dat we ons in een immens grote en volmaakte bol bevinden, die gevuld is met Licht, met de Schepper.

Er bestond niets anders. Waar we dachten te zijn was gewoon een misverstand. We bestaan nu in dit wonderschone rijk, net zoals het in het begin was. Laten we ons daarom inspannen om dit als werkelijkheid te gaan ervaren.

From the Sunday Virtual Lesson Series 7/10/2011

Filed under: Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Filed under: video, Waarneming - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→