Als wij met elkaar een gezamenlijke verbinding creëren, boven onze egoïstische verlangens uit en ons daarbij wegcijferen om aan de Schepper te geven en Hem vreugde te brengen, als we al dit werk voor het grote publiek aanwenden omdat wij hen dichterbij ons willen brengen en via ons dichterbij de Schepper zodat de Schepper via ons aan hen zal geven, zullen wij alle hogere ‘werelden’ ontdekken, het hele systeem. Het bestaat niet buiten de mens, maar juist alleen tussen ons.

Ook de minerale, vegetatieve en animale natuur ontdekken we in onszelf. Plotseling ontdekken wij giraffen, leeuwen, alle wilde dieren, elke plant en alle mensen in ons. Dit alles is een nauwkeurige kopie van onze eigenschappen.

Eens hadden we andere eigenschappen, blijkbaar leefden er toen dinosaurussen in de wereld. Nu zijn de eigenschappen veranderd en de dinosaurussen zijn verdwenen. Tegenwoordig veranderen onze eigenschappen heel snel en we zien dat veel planten- en diersoorten uitsterven. Er wordt beweerd dat er dagelijks 150 soorten verdwijnen, in zo’n snelle vaart verandert, ontwikkelt en evolueert ons verlangen om te ontvangen.

Wij denken dat er niets verandert op het vegetatieve en animale niveau, maar in werkelijkheid vinden er dagelijks heel grote veranderingen plaats in de natuur om dat alles zich in de mens bevindt. De natuur is alleen maar een kopie van onze innerlijke eigenschappen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/21/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Natuur, Waarneming - Geen reacties→

Wij moeten ons werk op een nauwkeurige wijze opbouwen.

1. Ik kan mij niet tot het geheel – het grote publiek – wenden voordat ik opgenomen ben in de groep (de groep van tien).

2. Pas nadat ik daarmee één geheel vorm, ontvang ik het Omringende Licht (Ohr Makif).

3. Daarna heb ik invloed op het geheel, dit noemen wij ‘educatie’.

4. Wij verenigen ons met hen.

5. Ik breng alles wat ik van hen ontvangen heb naar de groep, dit wordt genoemd ‘de Volkeren van de Wereld naar Israel brengen’ en allen zijn het waard om de Schepper te ontdekken.

Van de groep breng ik naar het geheel (←) en van het geheel terug naar de groep (→), door het Omringende Licht ontvangen wij het Innerlijk Licht (Ohr Pnimi), want nu hebben wij een kli (vat), een verlangen om te ontvangen, samen met de intentie.

Nu bevind ik me in het midden, doordat ik deze handeling implementeer. Ik werk in een groep met Galgalta ve Eynaim (GE) en met het publiek, namelijk de AHP, ik bevind me in het midden van het Bovenste Gedeelte (1/3) van Tifferet waar de vrije keuze aanwezig is.

Dus, als ik niet opgenomen ben in de groep heb ik geen beginpunt. Elke stap die ik zet moet van deze eenheid uitgaan, dit is het allerbelangrijkste wat we moeten doen en de basis van alles wat we doen. Als wij in elkaar opgenomen zijn, hebben we de mogelijkheid om te gaan handelen, als wij niet in elkaar opgenomen zijn, kunnen we absoluut niets ondernemen. Want door eenheid handel ik niet vanuit mijn eigen kracht, maar specifiek door de kracht van samenzijn die ik van de groep heb ontvangen, dankzij het feit dat ik mij ondergeschikt maak. Mijn individuele kracht is egoïstisch en alleen door mijn ego weg te cijferen, door op te gaan in de eenheid met de vrienden (1), kan ik van hen de kracht van geven ontvangen en met die hulp wend ik mij tot het grote publiek (2).

Dan werk ik met hen op dezelfde manier als met de groep van tien. Ik ben één met de maatschappij zoals met mijn baby aan wie ik alles wil geven wat goed is. Ik voel mij niet boven hen staan maar ik buig mijn hoofd voor het publiek, vol liefde.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/20/13, Talk About the Groups of Ten

Filed under: De Tien, Disseminatie, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Ik begrijp het geheim van disseminatie en het is heel eenvoudig. Het is aan ons om vreugde uit te stralen als resultaat van onze verbinding met elkaar. Juist hierdoor zullen mensen zich tot ons aangetrokken voelen en niet tot lijden, waardoor ze van elkaar verwijderd raken, maar ze zullen zich aangetrokken voelen tot een gevoel van geluk dat wij moeten verspreiden. Hoe houden wij de verspreiding van geluk vast?

Antwoord: Ik zal jullie vertellen hoe ik dat heb gedaan. Ik ging boeken schrijven. Ik werkte aan het archief van Rabash dat aan mij was achtergelaten. Iedereen moet voelen wat zijn opdracht is. Ik kwam bij Rabash toen hij 75 was. Ik wist niet hoeveel jaar hij nog zou leven, maar ik wist dat het aan mij was om zoveel mogelijk van hem te leren en dat alle kennis die hij had, werkelijk alles, verloren zou gaan als ik die kennis niet zou krijgen. Ik had het gevoel dat ik alles in me op moest nemen, alles op geluidsbandjes moest zetten, alles wat hij had moest opschrijven. Het kon uit arrogantie of zelfs overmoedigheid voortkomen, hoe dan ook, dit liet me niet los.

Ik streefde er niet naar om hem als nummer één op te volgen. Zelfs nu voel ik het niet zo. Daar houd ik niet van, want het maakt het leven alleen maar ingewikkeld. Ik voelde mij genoodzaakt om te ontvangen, uit deze bron alles te drinken, zodat deze kennis niet zou verdwijnen. Integendeel, het moest aan iedereen verspreid worden. Dit voelde ik als mijn opdracht. Dit liet me werkelijk niet los.

Hieraan heb ik verder niets toe te voegen. Doe wat Rabash schreef: verbinding, de vreugde van het Doel, de noodzaak hiervan voelen en voelen dat je uitgekozen bent voor een grote, moeilijke opdracht.

Denk hier over na. Wat betekent het om ouders te zijn? Enerzijds voel je je gelukkig als je ziet dat ze zich ontwikkelen, groter worden en anderzijds voel je je heel sterk bij hen betrokken. Zeker, je wilt dat ze opgroeien met de mogelijkheid om succes te bereiken, maar wat als dat niet gebeurt? Wat zou je je dan teleurgesteld voelen en gefrustreerd! Nog veel erger dan wanneer je zelf geen succes bereikt.

Het gaat je namelijk om anderen. Zij geven ons een voorbeeld van natuurlijke liefde op het animale, meest primitieve niveau. Als zij als reactie daarop ook van jou houden, is deze liefde voor jou veel sterker en de bezorgdheid, het lijden van de geliefde veel erger en groter dan je eigen lijden, want liefde vermenigvuldigt alle gevoelens 620 maal.

Daarom zou de wereld gewoonweg ‘exploderen van jaloezie’ naar aanleiding van ons geluk als wij voor elkaar een gevoel van liefde zouden ervaren. Het hele geheim bestaat er namelijk altijd uit om terug te keren naar liefde. Als wij dus op deze manier met de mensheid omgaan, zullen zij plotseling voelen wat voor mensen wij zijn en wat er tussen ons plaatsvindt. Zelfs nu, als zij ons met elkaar zien, vragen zij zich af wat de betekenis is van die vreemde ‘bovenmenselijke’ relatie die wij met elkaar hebben.

From the St. Petersburg Convention “Day Three” 7/14/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

In Westchester Community College in New York is er een serie lessen over Integrale Educatie, gebaseerd op twee cursussen van het Intensive Engelse Program of the English Language Institute, afgerond. Beide experimentele series lessen werden door ongeveer veertig studenten bijgewoond en boden hen de mogelijkheid om met elkaar te bouwen aan een goede omgeving.

Deze informele non-credit cursussen zijn gebaseerd op intensief spreektaal onderwijs voor studenten die naar de VS kwamen om economie, bouwkunde, medische research, etc. te studeren. Onder hen waren verscheidene toekomstige katholieke priesters, een duikinstructeur, docenten, au pairs en jongeren die zich voorbereidden op een scala aan beroepen in de Verenigde Staten.

De gemiddelde leeftijd van de groep was 25 jaar, het niveau van de vooropleiding varieerde van de middelbare school tot hogere opleidingen. De geografische bevolkingssamenstelling was als volgt: 30% Aziatisch (China, Korea, Japan), 40% Latijns- en Zuid-Amerikaans, 5% Midden-Oosten (Syrië, Iran, Verenigde Arabische Emiraten), 2% Afrikaans, 3% Haïtiaans, 20% Europees, Noord-Amerikaans en Russisch.

De gevorderde taal en onderwijs studenten mochten een programma samenstellen dat gebaseerd is op de training ‘Integrale Educatie’ en op de serie ‘Het Nieuwe Leven’: interviews met dr. Michael Laitman over leven in de toekomstige wereld. Tijdens deze cursus ontmoetten de studenten elkaar en de docent drie uur per dag, vijf dagen per week, gedurende een periode van drie maanden. Dit gaf de docent de mogelijkheid om vrijer gebruik te maken van taal als instrument voor het presenteren van het materiaal en om de studenten een gevoel te geven van saamhorigheid, een verlangen naar integratie en besef van de nieuwe wereld, hun rol daarin en de mogelijkheid om samen geluk en een goede toekomst te bereiken.

De studenten kregen het trainingsmateriaal voor het verspreiden van Integrale Educatie, artikelen en video’s voor discussie. De studenten hadden plezier in het spelen van spelletjes, zij werkten steeds in groepen en maakten vijf teamprojecten met visuele presentaties, waarin zij presenteerden wat zij begrepen en geleerd hadden en waarbij ze hun gevoelens en indrukken deelden met de anderen.

De cursus bevatte ruim tien topics, waaronder: het verschil tussen leiderschap en autoriteit; een betere weg naar succes; is concurrentie gunstig voor kinderen; hoe kunnen we evenwicht vinden tussen ons en de natuur; wanneer ben je een volwassen mens en andere onderwerpen. Hoe meer ze samenwerkten, hoe dichter ze bij elkaar kwamen, hoe dieper ze voelden dat ze ondanks verschillen in etniciteit op elkaar leken en gemeenschappelijke verwachtingen voor de toekomst hadden.

Twee weken geleden was de programmadirecteur anderhalf uur in de lesruimte om te zien hoe zij werkten, hij was aanwezig bij een groepspresentatie over het onderwerp ‘succes’. De studenten hadden het succes van verschillende beroemde mensen bestudeerd en zij hadden ontdekt dat hun succes afhankelijk was van een intensieve bijdrage van mensen die samen één doel wilden bereiken, één visie hadden en als één familie trouw waren aan de zaak.

Wat zowel de directeur als de docent verbaasde, was dat een aantal deelnemers hun gedeelte van de presentatie afrondden met de uitspraak dat scholen hen veel dingen leren, maar dat niemand hen leert om te leven en lief te hebben en dat zij dat verder wilden bestuderen. Later zei de programmadirecteur dat hij onder de indruk was van het feit dat de studenten hadden geleerd om op een goede en harmonieuze wijze samen te werken aan complexe problemen.

De sessie werd afgesloten met een screening van de film Crossroads door middel van groepsdiscussies in kringen, waarbij ervaringen werden uitgewisseld en er gebruik werd gemaakt van spelletjes. De film Crossroads werd gebruikt als visueel, academisch materiaal, de studenten vonden het een goede film. Na de koffie, het bekijken van de film en overige activiteiten, werd er aan de studenten gevraagd om hun conclusies te delen over wat we nodig hebben om in de wereld te overleven en een betere toekomst op te bouwen.

Bijna iedereen gaf als antwoord: “Door jezelf te veranderen en je te integreren met andere mensen.” Hoewel ze tijdens de hele lesperiode waren ondergedompeld in het onderwerp Integrale Educatie vonden ze, nadat zij de film gezien hadden, nauwkeuriger formules voor de manier waarop de wereld door henzelf veranderd moet worden: te beginnen met kleine acties in hun onmiddellijke omgeving, in de klas, thuis, met vrienden, op het werk en in hun eigen land waar ze waarschijnlijk snel naar zouden terugkeren.

Het is te hopen dat een paar maanden training in Integrale Educatie en het verblijf in een goede omgeving, deze jonge mensen – die bepaald geen naïeve vertegenwoordigers van de volkeren van deze wereld waren – heeft voorzien van nuttige informatie over het leven en gevoelens die hen zullen helpen om te bepalen wat zij van hun toekomst verwachten en wat er gedaan moet worden om er niet langer bang voor te zijn.

Op dit moment, werken een paar College leraren met elkaar aan de structuur van een officiële Integrale Educatie cursus – met hoop op de nieuwe toekomst – om de cursus in het lesprogramma van het College op te nemen en vervolgens een voorstel te doen aan het Departement van Onderwijs van de Staat New York en andere staten in de VS om mee te helpen bij de lancering van een hervorming van het onderwijsstelsel.

De foto’s laten het volgende zien: de groepspresentatie van ‘Hoe kunnen we Evenwicht tussen Mens en Natuur bereiken’, de screening van de film Crossroads en aanverwante evenementen.

Filed under: Disseminatie, Educatie, Integrale Educatie, Onderwijs - Geen reacties→

Wij verrichten grote inspanningen in disseminatie en verlangen oprecht naar succes, maar helaas verbinden wij ons bij dit werk niet met de Hogere Kracht. En wat het belangrijkste is: wij betrekken de Schepper niet bij onze daden in de buitenwereld, wij gebruiken Hem niet om op de hele wereld succes te behalen bij onze opdracht voor de  externe wereld, dat wil zeggen dat we ons doel alleen via Hem naar buiten brengen.

Het moet heel anders, de hele wereld en al het werk wat we doen, moeten middelen zijn om ons met de Schepper te verbinden! Het lijkt er nu op dat we Hem in de tegengestelde richting gebruiken, namelijk om in deze wereld te slagen, terwijl het zo is dat de hele wereld nodig is om verbinding met de Schepper te bereiken. Hierin moet een verandering plaatsvinden omdat we voortdurend de juiste richting moeten bepalen, we moeten onze intentie afwenden van onszelf en op de Schepper richten.

Hierbij mag niets uitgesloten worden: ik klop op een deur, praat met iemand en innerlijk moet ik mij er steeds van bewust zijn dat ik bij elk woord en elke daad mijn relatie met de Schepper versterk. Ik breng deze verlangens, die buiten mij zijn, naar de Schepper om dichter bij Hem te komen, bij de goddelijke Aanwezigheid, en op die manier bouw ik de basis voor Zijn Onthulling in de gehele wereld.

Dit is constant werk, tot aan het einde van de correctie. Steeds zullen wij nieuwe kelim (vaten) ontdekken, nieuwe verstoringen, egoïstische verlangens die een poging doen om ons van de Schepper te verwijderen. De Schepper doet dit met een bedoeling, Hij wil de verbinding met ons versterken. Het is een soort ‘flirt’. Het lijkt alsof hij ons van Hem verwijdert, ons wegduwt, zodat wij ons sterker aan Hem vastklampen..

Dit is het Werk, op alle 125 niveaus. Het wordt in verschillende vormen – die aan ons verschijnen als beelden van deze wereld – aan ons getoond. Deze wereld is de uiterlijke verpakking waarvan we ieder detail, iedere daad, ieder tafereel van dit spel moeten gebruiken zodat wij alles met de Schepper verbinden en ons met Hem verenigen.

Alleen de omgeving zoals Rabash deze beschreven heeft, zal kunnen helpen. Wij zijn deel van deze grote, sterke groep. Als ik op reis ben, ver van de centrale groep, zie ik hoe de afstand helpt. Enerzijds voelt een mens zich door de fysieke afstand verder van de Schepper verwijderd, afgescheiden van Hem, maar tegelijkertijd hebben wij daardoor ieder moment de gelegenheid om terug te keren naar het centrum van de groep om daaruit steeds meer kracht te halen.

Daarom zullen wij alleen door onze verbinding, waarbij iedereen probeert om voortdurend in dezelfde gedachte te blijven, slagen. Later raak je ervan overtuigd dat de gehele Torah alleen spreekt over de wijze waarop we het beeld van deze wereld kunnen neutraliseren, zodat we daarin de Hogere Kracht zodanig voelen dat we Zijn daden gaan zien: de wijze waarop deze Kracht alles in beweging brengt, controleert, alle atomen bestuurt, alle mensen. Wij zullen zien dat dit alles slechts gehoorzame schaduwen zijn die de Hogere Kracht volgen. Al deze beelden worden aan ons getoond met de bedoeling om er niet naar te kijken – mensen, de natuur – maar om daar doorheen de Hogere Kracht te ontdekken.

Alleen de vrienden, alleen de groep waarin een ieder inspanningen verricht, kan ons steunen en de correcte intentie teruggeven aan degenen die deze intentie kwijt zijn. Hier over moeten we steeds praten en de verbinding met elkaar almaar duidelijker maken, zodat we op basis van deze verbinding naar buiten kunnen treden naar het externe publiek. Dan zullen jullie zien hoe sterk jullie worden. Het is uiterst belangrijk voor ons om krachtiger te worden. De straat opgaan voor externe disseminatie is nodig, niet om ons verhaal te vertellen en ons met hen te vermengen, maar om hen dichterbij ons te brengen, dichterbij de Schepper. Onze bedoeling moet tegengesteld zijn aan onze fysieke daden.

Op het fysieke niveau gaan we naar het publiek, we willen hen beïnvloeden en voor iedereen bouwen aan een beter leven, voor de gehele mensheid, de crisis gebruiken om ons met elkaar te verbinden. Maar tegelijkertijd moeten we kijken naar wat er achter al deze handelingen verborgen is, namelijk dat hun verbinding zich verbindt met ons en via ons met de Hogere Kracht. Alles moet op één Doel gericht zijn: alle delen die tijdens het breken van de kelim (vaten) verdwaald zijn geraakt, terugbrengen naar de Goddelijke Aanwezigheid.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/9/13, Writings of Rabash 

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Het enige waarvoor we ons moeten inspannen is: alles verenigen in één punt, waar de Schepper en het schepsel – ‘Iets uit Iets’ en ‘Iets uit het Niets’ samen verenigd zijn. Alle verborgenheden, vervormingen, tegenstellingen en gebeurtenissen lijken te bestaan omdat wij de eenheid niet voelen en waarnemen. Er bestaat geen tijd en geen plaats. Het enige wat bestaat is gebrek aan eenheid en dat ervaren we, daar leven we in.

Alles wat ik nu om me heen en in mezelf voel, is gebrek aan eenheid, op elke mogelijke manier. Op het moment dat ik alles met elkaar kan verenigen, wordt de wereld de wereld van Ein Sof (Oneindigheid).

Vraag: Hoe kunnen we dit alles met elkaar verbinden in de groep van tien?

Antwoord: De groep van tien is een ondersteuningsmiddel voor de ‘zoeker’ waardoor ik naar de wereld kijk. Ik wordt erdoor geholpen om me daarop te focussen en eenheid te bereiken. Stel je voor dat er in het midden van de lens een kleine cirkel is met een ‘X’ in het midden die mij helpt om me te focussen op het doel.

Disseminatie helpt ons om het doel helder te krijgen, het doel dat we op het ogenblik niet zien en waarop we ons niet kunnen richten omdat het zich voorbij de horizon bevindt. Disseminatie schept de voorwaarden, de data die we in de formule moeten stoppen om de juiste richting naar het doel te berekenen. Er zijn een duizendtal parameters waarmee we rekening moeten houden voordat we schieten, zoals hitte, koude, de weersomstandigheden, de wind, verschillende afwijkingen en veranderende omstandigheden.

Dit moet allemaal in één formule gestopt worden om er zeker van te zijn dat we het doel zullen raken. De formule is deze hele wereld, alles wat we waarnemen met onze 613 zintuigen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: De Tien, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Tijdens deze drie dagen van de conventie zeggen we dat alleen disseminatie aan de 99% van de mensheid de groep echt zal helpen. Verenigen wij ons met elkaar om te gaan dissemineren of gaan we dissemineren om tot meer eenheid te komen?

Antwoord: Het een beïnvloedt het ander. Als wij ons niet met disseminatie bezig houden, hebben wij geen aanleiding om ons met elkaar te verenigen en het innerlijke werk in de groep voort te zetten, dan zal alles wegebben. Maar als je met anderen aan het werk gaat, ga je over deze dingen praten, je laat het ‘geboren worden’ en het helpt je om je met elkaar te verenigen. Je moet alles wat je bedoelt laten zien door zelf een voorbeeld te zijn, dat is nu precies wat de student tot leraar maakt.

Anderzijds moet je alles wat je aan hen leert in jezelf geboren laten worden. Daarom zijn de vooruitgang van het individu en de vooruitgang van de massa fenomenen die afhankelijk zijn van elkaar. Jij bent er voor hen en zij zijn er voor jou.

From the Conventions in Krasnoyarsk 6/16/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Ik zou iets willen vragen over een situatie die zich kan voordoen in een groep met betrekking tot disseminatie en lesgeven in integrale educatie.

Stel, er is een groep van vijf mensen die de groepsstatuten hebben aanvaard en proberen zich daaraan te houden, liefde tonen, enz. en daarnaast ben ik er, een stevig, goed opgeleid, slim iemand die alle cursussen van integraal onderwijs en integrale educatie heeft afgerond en anderen daarin al les kan geven. Ik heb geen tijd om deel uit te maken van de groep, ik wil dissemineren, maar de groep biedt me daarvoor geen ondersteuning. Het blijkt dat ze me tegenhouden. Wat moeten we in een dergelijk geval doen?

Antwoord: Het punt is dat ik, voordat de wereldwijde crisis begon, helemaal niet sprak over integrale educatie. Baal HaSulam schrijft hier veel over en heeft het heel serieus over deze kwestie. Hij benadrukt dat de onthulling van de Schepper niet kan plaats vinden als de wereld er niet naar verlangt, dat geldt zowel voor het deel van de mensheid dat het punt in het hart heeft als het deel waarin het punt in het hart nog niet is ontwaakt. Alles is dus afhankelijk van disseminatie. Ik zag in het begin ook dat mijn studenten dit idee niet goed begrepen, maar ik heb ze onder druk gezet en uiteindelijk begrepen ze dat we ten eerste geen keuze hebben en dat het essentieel is, en ten tweede dat het waar is.

Wat zou ik in jouw plaats doen? Er zijn veel groepen over de hele wereld en sommige daarvan begrijpen dat wij moeten dissemineren, andere begrijpen dat niet. Dit gebeurt in elke groep waar sommige mensen dit punt begrijpen en anderen niet. In ieder geval moeten de leden van de groep in vrede met elkaar leven en degenen die willen dissemineren en erkennen hoe noodzakelijk dit is, dit laten doen. Degenen die het nog steeds niet begrijpen moeten wachten totdat zij het begrijpen; ze zullen zien dat alle groepen zich hiermee bezig houden en uiteindelijk zullen ze niet alleen voelen dat zij erin geïnteresseerd zijn, maar ze zullen ook de noodzaak gaan inzien van disseminatie.

Het punt is dat je veel energie voelt als je begint te werken voor het grote publiek, je voelt de betekenis van het leven. Het is alsof je ouders wordt, want als we kinderen hebben, voelen we een nieuwe drang om te leven: je leeft niet meer alleen voor jezelf, maar voor hen. Dus in een groep die zich met disseminatie bezighoudt zit altijd meer leven. Het blijkt dat disseminatie ten eerste belangrijk is voor de groep zelf. Laten we hopen dat iedereen dit geleidelijk aan gaat begrijpen.

From the European Convention in Germany 3/22/13, Lesson 2

Filed under: Conventies, Disseminatie, Educatie, Groepswerk, Integrale Educatie - Geen reacties→

Vraag: Wat moet een vrouw doen als disseminatie 5 à 6 uur per dag in beslag neemt en er geen tijd meer over is voor groepswerk, vooral niet voor workshops? Wat voor prioriteiten moet ze dan stellen?

Antwoord: Ik denk dat je zeker een deel van de tijd moet besteden aan innerlijk werk. Hoewel disseminatie voor het algemene publiek heel belangrijk is, want als we dat niet doen komen we niet verder, maar als je geen aandacht besteedt aan innerlijke spirituele vooruitgang is dat ook niet goed.

Dan loop je achterstand op wat de mogelijkheden betreft, je bent dan niet met iedereen samen in één team, enz. We moeten prioriteiten stellen zodat het innerlijk werk – namelijk deelnemen aan workshops voor vrouwen, aan de lessen en workshops – niet te lijden heeft door externe disseminatie. Je moet het tijdschema zo indelen dat je onze algemene activiteiten, vooral de workshops, niet mist.

Maar disseminatie is ook noodzakelijk, niet omdat iemand erom vraagt, maar omdat wij innerlijk de leemten ontdekken die gevuld zullen worden met het hogere Licht. Als wij studeren zonder het aan anderen door te geven, blijven wij lege wijsneuzen, want dan komt er alleen mechanische kennis bij ons binnen, dat heeft niets met spiritualiteit te maken.

From the Virtual Lesson 2/3/13

Filed under: Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrouwen, Workshops - Geen reacties→

Vraag: We spraken over het feit, dat we moeten teruggaan naar het niveau van eenheid dat we in de Conventie van december hadden bereikt. Het is nu meer dan een maand geleden, de tijd gaat door en ik heb het gevoel dat ik terugval in de dagelijkse routine. Hoe kunnen we zorgen voor een omgeving, die voortdurend verlangens in me opwekt, die op eenheid gericht zijn en op het Licht, zoals tijdens de Conventie?

Antwoord: Allereerst, wil je echt naar dat niveau terugkeren? Verlang je ernaar? Zie je het voortdurend voor je als een model om het punt van eenheid te handhaven? Kijk je steeds naar opnamen van de Conventie? Vind je het erg dat je dat brandende vuur kwijt bent?

Als we de verbinding hadden vastgehouden, zouden we al een veel hoger niveau bereikt hebben en zouden we boven alle verstoringen en afstanden, die ons van elkaar scheiden, gerezen zijn.

Het vergeten gevoel moet ik steeds vernieuwen, minimaal een paar minuten per dag, door bijvoorbeeld naar een clipje van de Conventie te kijken. Dit is heel belangrijk.

Zijn we, daarnaast, bezig met het verspreiden van onze boodschap? Houd je daar rekening mee in je werk? We moeten hieraan werken en afstand is hierbij geen probleem. Jullie moeten je ‘to the point’ met elkaar verbinden en een plan maken voor massa-disseminatie in elke taal.

Dan zijn we van plan om over een maand weer naar de Arava te gaan en daar ongeveer drie dagen te blijven. Dit vereist een intensieve voorbereiding. Anders zullen de resultaten tegengesteld zijn aan wat we verwachten. Het moet iets worden dat werkelijk nieuw zal zijn, zoals we dat de vorige keer ook meemaakten. We moeten er zeker van zijn, dat we – als we daar komen – uitermate bezorgd zijn: zullen we de nieuwe, onbekende staat bereiken, waarvan we de vruchten niet kennen.

Ik maak me ernstig bezorgd over deze doorbraak in het onbekende. We kennen de plek al en juist daardoor zouden we een herhaling kunnen ervaren van alles wat we de vorige keer gedaan en gevoeld hebben. De sfeer daar zal de herinneringen in ons oproepen.

Om kort te gaan: een maand is niet veel tijd. We moeten ons tot het uiterste inspannen. Anders zullen we verliezen in plaats van winnen. Ik waarschuw jullie daarvoor. Denk erover na wat jullie gaan doen.

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→