Egoïsme zet ons onder druk, houdt ons in zijn ban en laat ons niet met rust. Van moment tot moment leven we vanuit egoïstische overwegingen en het houdt nooit op. Hoe kunnen we uit deze slavernij ontsnappen? Door alle middelen aan te wenden om de vraag naar geven in ons te versterken: in de groep zijn, studeren, meedoen aan wat er georganiseerd wordt, disseminatie, workshops, samenkomsten met vrienden en feestelijke maaltijden, dit alles alleen om de kracht van geven te verkrijgen. Deze kracht heet: geloof.

Een mens ondergaat het lijden van Job, die symbool staat voor het ondraaglijke lijden van de mens, die tot op het diepste niveau ontdekt dat zijn natuur alleen maar uit egoïsme bestaat en dat hij er niets aan kan veranderen. Het maakt niet uit hoeveel zelfonderzoek hij doet, hij zal totaal niets vinden wat iets goeds zal voortbrengen. Dit wordt het lijden van Job genoemd, dat een mens niet kan overwinnen of enigermate kan genezen, want er is geen enkele aanwijzing in onze eigen natuur te vinden van waaruit de correctie zou kunnen beginnen. Wij hebben namelijk geen kracht om daden van geven uit te kunnen voeren.

Er staat geschreven dat de Schepper de neiging tot het kwaad heeft geschapen en de Torah als een middel tot correctie. Dit betekent dat er een geneesmiddel bestaat: de hogere Kracht, het Corrigerende Licht dat naar een mens toekomt op voorwaarde dat hij om correctie vraagt. Wij hebben alleen nodig dat wij ontdekken dat onze smeekbede noodzakelijk is, dan gaat het Licht Zijn invloed op ons uitoefenen.

Een smeekbede is een verlangen, de noodzaak om gecorrigeerd te worden. Het is niet zomaar een egoïstisch verlangen om te genieten, maar droefheid dat men als egoïst geboren is. Dit vereist voorbereidingswerk dat van generatie naar generatie is overgedragen, de invloed van de omgeving en van het Omringende Licht dat een mens zelfs bereikt als hij er zich niet van bewust is en er geen kennis over heeft.

Zelfs zonder Kabbalah te studeren leert een mens het kwaad in zichzelf kennen. Nu we in een tijd van crisis leven, staat de mensheid op het punt om dit in te zien en te ontdekken dat we allemaal egoïsten zijn, en er is geen oplossing voor. Alles is hierop gericht, we verslinden elkaar, zal dat het einde worden van onze beschaving op aarde? Wat moeten we hieraan gaan doen?

Er is een algemene en een persoonlijke voorbereidingsfase, waarin de kwade natuur van de mens langzaamaan onthuld wordt. Hij voelt dat er geen andere uitweg is dan correctie. Als het punt in het hart in hem ontwaakt, begint hij aan zijn correctie. Maar degenen bij wie het punt in het hart niet ontwaakt is, voelen het diepe lijden van Job en denken niet aan verandering van zichzelf. Elke daad die ons altruïstisch lijkt, elke vorm van liefdadigheid en allerlei nobele impulsen, zullen uiteindelijk toch egoïstisch blijken te zijn. Als een mens bewuster wordt, gaat hij begrijpen dat het egoïsme, namelijk het handelen vanuit eigenbelang, overal in meespeelt. Het maakt geen verschil hoe mooi liefdadigheidsorganisaties en allerlei acties lijken te zijn, ze brengen geen enkele correctie teweeg.

De wereld zit zo in elkaar, dat wij alleen correctie aanbrengen als wij in overeenstemming met de wet van de correctie van onze eigen natuur handelen, met de hulp van het Corrigerende Licht. Als wij deze wet niet opvolgen, veranderen al onze beste handelingen in schadelijke handelingen. En met deze beste intenties veroorzaken we de meeste schade en brengen we niets goeds teweeg. Daarom schrijft Rabash dat hij – als hij kijkt naar al het lijden dat de wereld ondergaat – maar één vorm van hulp heeft: het gebed om correctie.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/18/12, “Introduction to the Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Correctie, Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Intentie, Wereld - Geen reacties→

De Zohar, hoofdstuk ‘Tazria (Als Een Vrouw Zwanger wordt)’, item 150: Wanneer men een huis gaat bouwen, moet men in de mond nemen dat men bouwt voor het werk van God.

De Zohar spreekt over ons spirituele werk. Geen enkel woord heeft betrekking op het gebied van deze wereld met haar materiële objecten, zoals huizen, rotsen, dieren en planten. De Zohar legt het innerlijk werk van de mens uit, dat nodig is om de onthulling van de Schepper te bereiken in het deel van de ziel dat ‘menselijk’ genoemd wordt: het ‘punt in het hart’.

Dit is een nieuw zintuig dat we nodig hebben om te ontdekken en te bouwen; de zintuigen die dienen om te ontvangen worden vervangen door een zintuig om te geven, we noemen dat zintuig een ‘ziel’, een ‘huis’ of de ‘gemeenschap van de zielen van Israel’ (Malchut). Dit zintuig heeft veel namen, afhankelijk van de eigenschap die we willen onderscheiden en belichten.

Om dit uit te leggen gebruikt De Zohar het voorbeeld van de bouw van een huis, hierbij gaat het over het zintuig waarmee we spiritualiteit ontdekken. Het spirituele zintuig – de Kli (vat) – dat we moeten bouwen, moet zuiver zijn. Als er een onvolkomenheid in deze Kli aanwezig is, namelijk een intentie om te ontvangen in plaats van te geven, verdwijnt het Licht onmiddellijk.

Zo’n staat wordt een ‘aangetast huis’ (Nega) genoemd. Dan moeten wij deze Kli corrigeren door verbranding, vernietiging of – als het mogelijk is – door hem te reinigen en voor gebruik geschikt te maken. Het resultaat hiervan is dat Nega (vloek) verandert in Oneg (verrukking).

Een mens die zijn Kli op een verkeerde manier bouwt, door een fout of door onzorgvuldigheid, moet begrijpen waardoor dit komt. Op deze manier komt men verder door middel van correcties.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Zohar - Geen reacties→

Baal HaSulam: Matan Torah (De Schenking van de Torah), item 13: De Torah bevat twee delen: 1) Mitzvot tussen de mens en God en 2) Mitzvot tussen mensen onderling. Beide hebben hetzelfde doel: het schepsel naar het einddoel brengen: Hechting aan Hem.

Mitzvot die betrekking hebben op de verhoudingen tussen mensen worden samengevat in het principe ‘Heb je vriend lief als jezelf’. Mitzvot die gaan over de verhouding tussen de mens en de Schepper worden samengevat in het principe ‘Heb de Heer, je God, lief’. Er zijn dus twee niveaus op het pad naar de vervulling van de Mitzva van liefde: eerst vervult de mens dit gebod naar de mensheid toe en als hij daarin slaagt, komt hij tot een totale liefde voor de Schepper.

Waarom is dit proces in twee delen verdeeld? Als de breking van de kelim (vaten) niet had plaats gevonden, waardoor mijn wereld bewoond lijkt te zijn door veel mensen, zou ik geen basis, geen fundament hebben om correcties te maken, want dit moet in het verborgene gebeuren.

Anderzijds, als de Schepper zich aan mij onthult, ben ik verkocht, volkomen afhankelijk, ik cijfer mezelf helemaal weg, ik besta niet meer en mijn vrije wil is verdwenen. Om kort te gaan, in dat geval kan ik alleen maar geven, want dan ik heb geen keuze. Als ik naar Hem kijk heb ik geen andere keuze. Hij bestuurt mij, staat boven mij en ik word een ‘engel’ die niet uit vrije wil gevend is.

Om een vrije wil te hebben moet ik los staan van de Schepper en leren geven, maar niet onder dwang opgelegd. Dan word ik wakker door lijden. De storm Sandy wordt bijvoorbeeld gestuurd of een tsunami. Maar zulke rampen brengen me niet tot correctie, want ik voel niet dat ze regelrecht van de Schepper komen en zo behoud ik mijn vrije wil. Al met al bevinden we ons voortdurend in een staat van vaagheid.

Deze wereld is aan ons gegeven om vrij te kunnen zijn van de Schepper en daarom zijn er twee soorten Mitzvot. Er zijn Mitzvot die gaan over de verhoudingen tussen mensen onderling, wij houden ons daaraan zonder enige verplichting. Er ontstaat in ons een toenemende erkenning dat ze nodig zijn en in de loop van de tijd, als we meer ervaring krijgen, gaan we begrijpen dat we daarin ook vrij zijn.

Als ik daar nog niet zo over denk, word ik door een stok naar voren geduwd en vooruit getrokken door het punt in het hart. Ik kijk niet meer om me heen, ga alleen maar vooruit en val terug. Is dit dan vrije wil?

Onderweg beginnen we echter een verbinding met elkaar op te bouwen, we voelen dat we vrijheid hebben in de weerstand tussen de Schepper en Farao. De werkelijke vrijheid is verborgen in dit middelpunt, in de vermenging tussen goed en kwaad (de Klipa of Noga). Daar wordt de intentie, namelijk de mens, geboren. De intentie is de ware mens.

De Mitzvot zijn dus in twee gedeelten verdeeld, omdat wij ons in een staat van verborgenheid moeten bevinden om een vrije wil te hebben, we vervullen dus eerst de Mitzvot tussen mensen om daarna de Mitzvot tussen de mens en de Schepper te kunnen vervullen.

Het aantal Mitzvot wordt door onze 613 verlangens bepaald, die in de ziel verdeeld zijn in 248 ‘organen’ en 365 ‘pezen’. We moeten al deze verlangens corrigeren door middel van de intentie om te geven.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/4/12, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Liefde, Mitzvot, Thora - Geen reacties→

Een replica van het laatste, gebroken niveau zien we in onszelf terug in de fysieke wereld, die we met onze vijf zintuigen waarnemen. Tegelijkertijd zijn zowel de zintuigen als de materie denkbeeldig, zij geven spirituele contouren weer, zoals een plaatje aan de wand. Het plaatje is oud, maar niet echt. De werkelijkheid bevindt zich achter de muur, op de muur is alleen een projectie te zien.

Als mensen naar films kijken beleven ze verschillende gevoelens, zijn ze wel of niet echt? Het zijn reacties en indrukken. Wij leven als het ware in een film, die voor ons wordt geprojecteerd.

Maar behalve die film zie en weet ik niets. Mijn hele leven speelt zich in die film af en beleef ik daar, al mijn gevoelens zijn dus de weerslag van die film. Wat ik zie, hoor, ruik en aanraak wordt allemaal in die film weergegeven.

Er worden nu driedimensionale films aan ons vertoond, die een nog grotere werkelijkheid laten zien. Het is geen geheim dat we een mens in een bepaalde omgeving kunnen plaatsen en hem kunnen laten zien, dat dit zijn leven is, als hij eenmaal gewend is geraakt aan zijn kleine wereld, zou je hem moeilijk kunnen bewijzen dat er daarbuiten nog een andere werkelijkheid is: “Hier zijn menselijke wezens, hier is de aarde en daar zijn de sterren, alles precies op zijn plaats ….” Hij gaat met zijn zintuigen niet buiten de grenzen van zijn wereld. Voor hem bestaat er niets buiten de beperkingen van zijn huidige gevoelens. Hij voelt niet dat hij iets mist op het gebied van een extra zintuig bijvoorbeeld of dat zijn realiteit inferieur zou zijn.

Ook nu neem ik, via mijn vijf zintuigen, alleen waar wat er in mijn gebied is. Waar bevindt zich het extra zintuig, het vat dat door niets hier gevuld kan worden, hoe ik ook mijn best doe? Wat ik als ‘extra’ mis heet het ‘punt in het hart’(·) en dat is gericht op wat zich buiten ons universum bevindt. Als iemand dit verlangen voelt, weet hij nog niet waar hij moet zijn, maar hij begint te zoeken en tenslotte vindt hij ons. Het is ons doel om hem te verbinden met de wereld buiten ons. Hij moet uitbreken, uit de ‘omheining’ en zich ervan losmaken.

Het hele punt is, dat onze omgeving gebouwd is als een replica van de hogere wereld en dat ze gelijk zijn. Wat hier is moeten we op de juiste manier gebruiken. Ik neem mijn lichtvonk, het punt in het hart, en gebruik dat in de verhouding met mijn vrienden, alsof ik hen wil liefhebben. Dan merk ik dat ik dat helemaal niet wil, maar de tekortkoming was er al en de lichtvonk heeft nu een richting, ik kan om correctie vragen.

Het belangrijkste is dus, dat ik mijn lichtvonk in het ‘speelveld’ breng en mijzelf ertoe verplicht om het spel volgens de regels te spelen. Door dit spel verkrijg ik het juiste denkvermogen en de juiste behoefte. Zo kan ik van een demo model, van een parallel lopende, gelijkende vorm, de werkelijke wereld bereiken.

Deze wereld is niet meer dan een denkbeeldig ‘speelveld’ en alleen mijn lichtvonk is echt. Dit kleine ‘punt in het hart’ is een Goddelijk deel van Boven en als ik het correct gebruik in het spel, gaat het mij lukken en groei ik.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/4/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming, Werelden - Geen reacties→

Vraag: U sprak over het feit dat we voortdurend wakker gemaakt worden door Boven, maar dat we het niet voelen omdat we een gebrek aan gelijkvormigheid hebben. Wat gebeurt er Boven als we De Zohar lezen, worden we dan krachtiger gewekt of worden we gevoeliger?

 Antwoord: Als je het boek De Zohar alleen maar leest, gebeurt er niets. Dan kun je het wel of niet lezen. Het hangt helemaal van je intentie af. Als je intentie om gelijkvormigheid vraagt, stijg je naar het niveau waaraan je dan gelijk bent en krijg je daar een indruk van. Maar als je geen wens hebt naar gelijkvormigheid, als je daar niet dichterbij wilt komen, schijnt dat niveau niet op jou.

Het hogere niveau is in een onveranderlijke staat en heet Hafetz Hesed (niets voor zichzelf willen ontvangen ). Je kunt het op een zodanige wijze uitnodigen, dat je ervan onder de indruk bent als je je inspant en je verlangen toeneemt. Dan schijnt het hogere niveau op je. Het is niet zo dat het speciaal op jou schijnt, maar het maakt indruk op je, afhankelijk van je kelim (vaten), je nieuwe verlangens.

Maar waar kan je nieuwe kelim en verlangens door krijgen? Als je met vrienden verbonden bent, breng je samen de spirituele kli voort. Niemand van ons is een kli die het Licht kan ontvangen. Er moeten minstens een paar mensen zijn die zich met elkaar willen verbinden, met het doel om zich aan elkaar ondergeschikt te maken, dan word je al gelijkvormig aan de Hogere. Overeenkomstig die gelijkvormigheid kan er dan tussen hen een krachtiger Licht van de Hogere gevoeld worden.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/14/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie, Zohar - Geen reacties→

 Vraag: Kunnen wij, nu er een storm is in Amerika en mensen zich zorgen maken, onze boodschap naar hen sturen via ons hart en niet via ons verstand?

Antwoord: Ja, het is duidelijk dat ik geen romantische boeken schrijf en ik kan mijn gevoelens niet uiten zoals ik het zou willen. Ik zit anders in elkaar, ik kan huilen als ik een formule zie, als ik de componenten daarvan zie, zoals je in de geneeskunde, als een patiënt kijkt naar zijn medische tests, kunt zien dat ze onheilspellend zijn. Het lijken misschien alleen maar cijfers, maar ze veroorzaken bij zo iemand een storm van emoties.

Dit geldt ook hiervoor. Wij verstoren de basiswet van de natuur, de wet van evenwicht, je kunt het vergelijken met het buigen van een ijzeren staaf: op een bepaald punt breekt hij, maar intussen lijkt het alsof we nog een zekere marge van veiligheid hebben. Zo gaat het altijd: er is een grens tot hoe ver je kunt gaan, maar die grens moet je niet overschrijden.

Dit moeten we op verschillende manieren aan mensen uitleggen. Dit is de wortel van alle kwaad. We moeten hen de waarheid vertellen: we kunnen met jullie mee huilen, maar dat zal niet helpen. Mee huilen is alleen maar dwaas, we moeten het werkelijke probleem vaststellen. Het werkelijke probleem is, dat we tegen de natuurwetten ingaan. We hoeven alleen maar te kijken naar de statistieken van de natuurrampen van het afgelopen jaar. Het is niet belangrijk dat experts het niet altijd eens zijn met het antropogene karakter ervan. Op welke manier dan ook, ze komen voort uit de natuurwetten en we moeten dus streven naar balans.

Dat hadden we eerder kunnen doen, dan zou er geen economische crisis zijn, geen crisis in gezinnen, educatie, enz. Nu wordt er echter één alomvattende crisis zichtbaar en in veel aspecten van een grotere intensiteit. Waardoor? Omdat we de disbalans niet hebben gecorrigeerd toen de eerste tekenen daarvan nog gering waren. “Ach, ja, dan zijn er meer scheidingen. En wat dan nog, als de kinderen geen discipline meer kennen? Wat maakt het uit als de media corrupt zijn? Wat geeft het als we toch alles kunnen kopen en verkopen?” We besteden geen aandacht aan het toenemende ego dat ons steeds verder verwijdert van evenwicht, het resultaat van dit alles zal een totale ineenstorting zijn. Eerst zien we het in de economie, dan in natuurrampen, dan in wereldwijde honger, enz.

We moeten dus niet langer wachten. We moeten aan mensen op een wetenschappelijke manier uitleggen waarom evenwicht, homeostase, essentieel is. Hierover bestaan genoeg artikelen en onderbouwde bewijzen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/31/12, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Maatschappij, Natuur - Geen reacties→

Vraag: Een priester heeft al gezegd dat super storm Sandy veroorzaakt is door de zonden van Obama en Romney. Grote rampen worden altijd toegeschreven aan de zonden van iemand. Hoe kunnen we voorkomen dat wij in deze val lopen, als we aan mensen uitleggen wat er aan de hand is?

Antwoord: In feite hebben we twee opties: het pad van Torah en het pad van lijden. Als we niet neigen naar het positieve, neigen we naar het negatieve.

In het algemeen maakt al het goede en kwade wat een mens in deze wereld meemaakt, deel uit van de alomvattende besturing. We kunnen onmogelijk zeggen dat er ook maar één fenomeen los staat van spiritualiteit en er niets mee te maken heeft. Dat heeft het wel.

Stel je nu eens voor dat de eigenschappen van oordeel (Gevurot) die we nu ontdekken, ‘gekleed zijn’ in genade (Hassadim). Dankzij deze laatste kracht zou de wereld zich op een aangename manier verder ontwikkelen. Dan zou de kracht van geven namelijk meer kracht hebben om zichtbaar te worden in de innerlijke eigenschappen van oordeel, die zich nu kenbaar hebben gemaakt in een storm. De sociale verdeeldheid zou afnemen op de wereld en de waardering voor eenheid zou toenemen, integrale educatie zou zich verder ontwikkelen ……

Maar in werkelijkheid is het tegengestelde waar en daarvan is de storm het gevolg. Alleen werd deze storm niet als een straf gestuurd. Er bestaat geen straf, het gaat over de werking van dezelfde krachten die we echter niet op de aangewezen tijd hebben gecorrigeerd, volgens het plan. Deze krachten worden sterker en als we op de juiste manier gehandeld hadden, zouden ze ons naar een hoger niveau hebben gebracht. Nu wordt dit niveau, waarop we volgens het plan hadden kunnen zijn, in de tegengestelde vorm zichtbaar, in de vorm van een natuurramp.

Deze zelfde factor verschijnt niet in de positieve vorm, zoals het de bedoeling was, maar in de negatieve vorm. Wij hebben echter de rails verplaatst van het pad van Torah naar het pad van lijden. De ‘switch’ hebben wij in handen.

Het is dus geen straf, maar een natuurlijk gevolg dat wij zelf hebben veroorzaakt. Het heeft geen zin om ons voor te stellen dat de Schepper ons op de een of andere manier zou straffen. Daar is helemaal geen sprake van, we hebben te maken met de natuurwet: als je de Reshimot (informatieve genen) die onthuld worden niet uitvoert, stapelen ze zich op tot een grote berg, dan krijgen we een ‘boete’.

Deze ‘boete’ kun je zien als een waarschuwing. De vraag is dan of we er correct mee omgaan.

Er wordt gezegd dat straf het lichaam zacht en schoon maakt. Is het dan misschien toch ten goede? “Ik ben gestraft, ik ben door een ramp overvallen en ik ben schoner geworden. Ik heb geleden, maar ik werd gereinigd …”

Dit is een absolute leugen, een misvatting zonder weerga. Wat mij is overkomen heb ik over mezelf opgeroepen, omdat ik de Reshimot niet op de juiste manier heb gerealiseerd. Eigenlijk wordt me nu een kans gegeven. Tot nu toe begreep ik niet hoe ik moest handelen bij het doorlopen van de reeks Reshimot. Ik speelde een spel, voelde me verward in mijn eigen egoïsme en stemmingswisselingen.

En nu, nu ik in een moeilijke situatie ben terechtgekomen, heb ik tenslotte een ‘geschenk’ gekregen: ik heb nu de mogelijkheid en de bekwaamheid om op de juiste manier te oordelen. Anders gezegd: de ramp kwam om me te helpen, om me wakker te schudden: “Word wakker! Zo kan het niet langer doorgaan! Je brengt jezelf schade toe.” In dit geval is een ramp een geneesmiddel, al is het bitter. Een kind moet je soms ook op een harde manier aanpakken om hem buiten gevaar te houden.

Daarom moet de storm enerzijds gezien worden als een waarschuwing en anderzijds als een situatie die ons kan helpen om de juiste afweging te maken en verder te komen.

Het is dus iets goeds! We behoren te zeggen: “Dank U!”

De benadering is simpel: alles wat eerder is gebeurd, heeft moeten gebeuren. We kijken niet terug. “Als” laten we terzijde. Nu is er een tegenslag zichtbaar, we moeten daarom onze onderzoekingen voortzetten, de onderzoekingen waarbij we ons afvragen hoe we corrupte verlangens kunnen corrigeren, de eigenschap van oordeel.

En let eens op het tijdstip waarop dit gebeurt: een week voor de presidentsverkiezingen. We zullen zien wat er gebeurt: zal Sandy helpen om opnieuw te beoordelen wat er gaande is? Als dat niet gebeurt, zullen we orkanen meemaken die nog heftiger zullen zijn en ernstige calamiteiten. Het hangt af van de gebeurtenissen van de komende week hoe de VS de winter zullen doorkomen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/31/12, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Reshimot, Wereld - Geen reacties→

Als ik vanaf het begin ‘hard werk’, al voelt het onnatuurlijk, als ik mijn hoofd buig voor de vrienden, in ieder geval op fysiek niveau, bereid ik me op deze manier voor om te ontdekken hoe ik me schaam voor mijn egoïsme en om dit gevoel te verdragen. Ik zal dit gevoel aankunnen en het ‘verteren’, ik identificeer me er niet mee, ik ben er dankbaar voor.

Schaamte plaatst me in de juiste positie tegenover de Schepper. Zoals bij fine-tuning krijg ik de mogelijkheid om op de juiste golflengte af te stemmen. Hoe groter mijn schaamte, hoe nauwkeuriger ik afstem binnen het kleine bereik dat deze frequentie heeft, de frequentie die me naar de Schepper leidt, naar de eigenschappen die ik wil bereiken. Het beeld wordt niet vaag voor mij, integendeel, het is buitengewoon scherp.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/28/12, Matan Torah (The Giving of the Torah)

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Schaamte, Waarneming - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Schenking van de Torah’: … we moeten begrijpen dat de overige 612 Mitzvot (voorschriften) in de Torah, met alle interpretaties daarvan, niet meer en niet minder zijn dan de som van de details die weergegeven worden en gevat zijn in die ene Mitzva (enkelvoud voor Mitzvot): ‘Heb je vriend lief als jezelf’.

Er zijn 613 ‘geboden’, dit betekent dat er 613 daden zijn die tot correctie leiden. We moeten de intenties die verbonden zijn met het egoïstische verlangen (om te ontvangen) veranderen in altruïstische intenties (om te geven). Als we dat doen hebben we ‘een gebod vervuld’.

Het aantal geboden wordt bepaald door de hoeveelheid individuele verlangens om te ontvangen, waaruit de kli (vat) van de ziel bestaat. Deze kli is in twee delen verdeeld:

Het bovenste gedeelte: Galgalta Ve Eynaim (G’E), 248 verlangens

Het onderste gedeelte: AHP, 365 verlangens

De intentie om te ontvangen wordt de ‘neiging tot het kwaad’ genoemd en de intentie om te geven wordt de ‘neiging tot het goede’ genoemd. De daad op zich blijft dezelfde. We kunnen alleen differentiëren tussen goede en slechte daden door de intenties achter de daden. Het proces van correctie is dus in feite een verandering van intenties. Als de intentie op het ik gericht is, spreken we van de neiging tot het kwaad, als we ons op onze naasten concentreren gaat het over het goede.

Uiteindelijk moeten we 248 en 365 verlangens corrigeren, dat zijn samen 613 verlangens. Maar we corrigeren eigenlijk maar 612 verlangens, omdat het laatste gebod (over liefde) ‘problematisch’ blijft. Zoals Kabbalisten het zeggen: door 612 verlangens te corrigeren, zullen we liefde bereiken. Met andere woorden: van liefde voor de vrienden komen we tot liefde voor de Schepper.

 In dit totale systeem is er een speciaal deel met verlangens – uiteraard verbonden met de andere verlangens – en dat is de groep die zichzelf moet corrigeren. In het begin ben ik daar nog niet mee bezig. Maar als ik met de groep, met de vrienden, ga werken, me met hen wil verbinden en dat ook werkelijk ga doen, zal ik ontdekken dat dat volkomen tegen mijn natuur ingaat: “Ik kan het niet, ik ben er niet toe in staat, ik wil het niet, ik ga dit niet doen.” Juist dat is de neiging tot het kwaad, dat ik me niet wil verbinden en dat staat mij in de weg.

Dan noem ik dat mijn ‘hater’ en ik vraag correctie ten opzichte van de vrienden, veraf en dichtbij, overal. Ik ontdek waar ik gecorrigeerd moet worden, hoe het gerealiseerd kan worden en hoe ik deze neiging in mijzelf kan overwinnen. Zo ben ik daarmee bezig, totdat ik voel dat ik me tot de Schepper moet wenden.

De correctie zal niet meteen plaats vinden. Ik kan nu gaan schreeuwen, maar het egoïstische verlangen wordt nog groter en de gedachte aan de Schepper wordt onverdraaglijk. Ik haat Hem, ik ben in staat om Hem te vernietigen, alles wil ik doen behalve me tot Hem wenden. Ik denk dat het onmogelijke van mij gevraagd wordt, alsof ik de vijand moet liefhebben en helpen in plaats van hem te vernietigen. Het is heel erg moeilijk. En dan, als ik me hulpeloos voel en er ondanks alles naar verlang om tot geven te komen, wend ik me tot de Schepper.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/21/12, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Alles is zo geregeld, dat de hogere Kracht, die goed en welwillend is, Boven in de handen van de Schepper is. Om deze kracht te bereiken en ons ermee te identificeren, moet een mens zich erop afstemmen, zich eraan hechten en er zo een verlangen naar gaan voelen. De correcties en de opgang van een mens zijn volkomen afhankelijk van de hogere Kracht.

Het blijkt dat er beneden een negatieve kracht is en boven een positieve kracht, een mens bevindt zich daar tussenin zodat hij zelf kan bepalen of hij zich wil voegen bij de kracht om te ontvangen of bij de kracht om te geven.

Als een mens buiten deze twee krachten gaat staan en vaststelt in welke staat hij zich bevindt, betekent dat, dat hij verbonden is met het ‘menselijke’ punt in zichzelf. Ons hele werk bestaat eruit om op te helderen wat de staten betekenen, waarin wij steeds weer terechtkomen. De hogere Kracht bepaalt al deze gevoelens in ons ego, onze verlangens en onze eigenschappen, zodat we gaan zien hoe tegengesteld we zijn aan de hogere Natuur waarop we willen gaan lijken en die we willen bereiken.

Op deze manier kunnen we vaststellen waarom we moeten vragen. In feite wordt er niets anders van ons gevraagd dan ons dringende verzoek, dat is de som van al onze inspanningen.

Daarom staat er geschreven: “Ik heb hard gewerkt en gevonden!” Ik span me in om mijn huidige eigenschappen – die ik als een voorbereiding van Boven heb gekregen als resultaat van de breking – te onderzoeken en te verhelderen. Deze eigenschappen moet ik vergelijken met de eigenschappen van de Schepper, maar hoe kan ik weten wie de Schepper is?

Ik moet verlangen naar geven in de groep en voortdurend de grootheid van het Doel voelen. Als er een tegengestelde kracht in mij wordt onthuld, kan ik de twee krachten met elkaar vergelijken. Ik ga mezelf niet met anderen vergelijken, maar ik verhef voortdurend de rechterlijn en dan wordt de linkerlijn in mij wakker. Tussen deze twee lijnen in maak ik duidelijk wat mijn tekort is door ernaar te verlangen dat de rechterlijn zich verenigt met mijn linkerlijn.

Zo voer ik het ‘heilige werk’ uit door mijn correctie en doe ik alles wat in mijn vermogen ligt om tenslotte te ontdekken hoe tegengesteld ik ben aan heiligheid en zuiverheid. Dit brengt mij tot een gebed.

Eerst wordt alles uitsluitend bereikt door de kracht van het gebed, dat  het eindresultaat is van al onze inspanningen. Als ik ontdek wat mijn ware gebrek is, word ik door het Licht beloond met de kracht van geven, met correctie en daarna met de vervulling, namelijk met vereniging met de Schepper.

Een mens bereikt de vervulling van het werk op een heel speciale manier: van volkomen tegengesteld zijn aan de Schepper bereikt hij eenheid met de Schepper. We moeten beseffen dat er geen hogere staat in ons werk is dan het voelen van een gebrek en van het gebed, als dit gebrek juist is. Op deze manier wordt onthuld wat de som, de conclusie, van al onze inspanningen is.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 10/23/12

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Intentie - Geen reacties→