Vraag: Welke stappen moeten we zetten om bij alles vanuit het centrum van de groep te denken en te voelen, want we hebben toch specifiek dit nodig om onze verbinding tot een wereldgroep te bevorderen en te versnellen?

Antwoord: De combinatie van alle methoden die Rabash ons in zijn artikelen leert, is geschikt voor het brengen van eenheid:

• Ik maak mezelf ondergeschikt aan de vrienden.
• Ik laat hen zien hoe belangrijk het doel voor mij is, hoe groot de Schepper in mijn ogen is.
• Ik speel dit voor hen om hen op een hoger plan te brengen, daarmee kom ik zelf ook op een hoger plan.
• Ik maak mezelf klein voor hen, ik stem in met alles wat zij van mij eisen.
• Ik doe mee aan alles wat helpend is bij disseminatie, want hierdoor vindt de onthulling van de Schepper aan Zijn schepselen plaats. Juist dit is Zijn eerste, grootste en enige Verlangen. Daarom is disseminatie het belangrijkste middel voor onze vooruitgang.
• Ik ben aanwezig bij de bijeenkomsten met de vrienden en bij de overige gezamenlijke activiteiten.

Dit alles heeft tot doel om ons bijeen te brengen, om tot eenheid te komen en één gezamenlijke kli (vat) te creëren waarin het principe van gelijkheid van vorm met de Schepper wordt onthuld.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Eens regeerden er autocraten over de hele wereld. Ze hadden absolute macht en ze regeerden lange tijd over de volkeren.

Toen volgde het industriële tijdperk, de bourgeoisie werd sterker en sommige vorsten bleven bestaan als speciale symbolen, een mooie toevoeging aan het leven van een land. In plaats van de vorsten kwam er een nogal ‘vaag’ staatssysteem op, daarbij regeerde niet één man alleen, maar de macht van het geld, namelijk de mensen die geld bezaten.

Zij domineren de wereld, tenslotte bleven er nog maar een paar families over die drie, vier of zelfs vijf eeuwen geleden de geldstroom gingen beheren. Overigens ‘bestuurden’ ze zelfs toen de gekroonde hoofden enigszins, sommige kroonden ze en anderen wierpen ze omver.

Zo wordt de wereld bestuurd door het grote geld en de bezitters ervan staan boven landen en grenzen. Ze hebben hun eigen wereldkaart en de democratische regeringen zijn voor hen een ‘façade’. In feite is de democratie de ‘kleuterschool’ van de wereld met kindermeisjes die de ‘kinderen’ rustig houden en hen voorzien van alles wat nodig is. Rustige makkelijke ‘kindertjes’, dat is democratie.

In mijn ogen is dit het meest listige en bedrieglijke regime. Een koning is iets anders, hij is openhartig, verbergt niets, maakt zijn soevereiniteit aan iedereen duidelijk. Bij hem is alles duidelijk: hij is de heerser, hij neemt beslissingen en hij is omringd door machtige rijke mensen. Anderzijds heeft niemand de echte macht en verantwoordelijkheid in een democratie. Vandaag zegt een politicus het ene, morgen iets anders. We zijn zo trots op deze vorm van bestuur, maar in wezen is het de meest verwerpelijke vorm vanwege de onbetrouwbaarheid ervan, elke dag krijgen we dit duidelijker te zien.

Democratisch gekozen leiders hebben geen effectieve macht in het kader van dit systeem en zijn niet in staat om problemen op te lossen. Nu de massa zich hiervan bewust is, wordt ze ernaar behandeld. Omdat de massa geen werkelijke macht heeft, hebben de regeringen ook geen macht. De regeringsleden hebben ‘een goede plek gevonden’ met een hoog salaris, bonussen, vakantie, enz. Bovendien weten ze hoe ze met elkaar moeten discussiëren en besteden ze veel tijd aan dergelijke productieve activiteiten. Na verloop van tijd wordt dit voor iedereen duidelijk. Op een bepaald niveau van de realisatie van het kwaad zal het ons helpen om de situatie te veranderen.

Anderzijds zorgde – in een echte monarchie – een slimme en rechtvaardige koning beter voor zijn volk dan de huidige leden van het Parlement en de ministers met hun mooie woorden. De koning voelde: dit is mijn land, mijn schat, mijn eigendom. Daarentegen zien de huidige leiders hun mensen niet. Mensen betekenen niets, ze zijn zo kortstondig alsof ze helemaal niet bestaan …

Dit betekent natuurlijk niet dat de moderne, autoritaire tendensen positief zijn. Het punt is dat hierbij verschillende landen verschillende opvattingen over macht hebben. We moeten rekening houden met het karakter van mensen en hun opvoeding, evenals met andere factoren. In Rusland neigt men bijvoorbeeld naar een autocratie: mensen willen een kans krijgen om hun leven te organiseren en zien het liefst één man aan de top, dat is duidelijk Anderzijds is de heel oude tegenstelling tussen Republikeinen en Democraten zo verwarrend, dat de Amerikanen zelf waarschijnlijk niet meer begrijpen welke processen er aan de macht zijn.

Rusland verschilt fundamenteel niet van Amerika. De Amerikanen zijn immers – zij het in bedekte vorm – veel strenger dan de Russen. Naar buiten toe beschouwen we de Verenigde Staten als een vrij land, maar in feite is er niet veel vrijheid.

Dit is noch goed, noch slecht, de elite heeft geen andere keus. De Staat heeft de macht en heeft middelen nodig om deze macht uit te voeren. Mensen moeten constant binnen bepaalde grenzen worden gehouden. Als je één deur voor hen opent, moet je de andere sluiten en dat vereist passende middelen.

Het probleem van tegenwoordig is dat het onderwijssysteem zowel in Rusland als in de VS kritiek ondervindt. Daarom kan niets de leiders helpen om aan de macht te blijven. Alle touwtjes zullen uit hun vingers glippen, want ze zijn tegenwoordig niet in staat om met de nieuwe generatie om te gaan. Ze weten niet hoe ze de jongeren en de groten van deze wereld, de heersers en de rijken moeten benaderen, hierin staan ze machteloos. Het ligt niet binnen hun menselijke macht, hier hebben we te maken met een innerlijk programma van de menselijke ontwikkeling, voortgang naar een nieuwe fase die ons naar een nieuwe staat brengt. Daarom is er tegenwoordig geen verschil tussen Rusland en Amerika en – in het algemeen gesproken – ook geen verschil meer met andere landen. Alles valt uiteen.

De enige vraag is hoe dit afloopt. Dit hangt van onze keuze af. Hoe dan ook, door de erkenning van het kwaad zullen wij begrijpen dat we onze natuur moeten veranderen, want er is geen andere mogelijkheid om de problemen op te lossen, niet in de maatschappij, niet in de industrie, niet in de handel, en niet op het gebied van macht. Alles wordt veroorzaakt door onze menselijke aard. Dit is de enige factor die we kunnen veranderen en dan zal alles veranderen.

Dit moet de mensheid begrijpen. Wanneer dit begrip komt, zullen mensen hun vertrouwen in al het andere verliezen en zullen ze innerlijk toegeven: het enige wat nodig is, is werken aan de menselijke natuur.

Deze oplossing zal niet op de gebruikelijke manier gerealiseerd worden maar door middel van automatisering op verschillende gebieden. Wij zullen een nieuwe industrie creëren waar robots bijna alle functies zullen overnemen. We zullen hiernaar ook op andere terreinen overschakelen, inclusief de geneeskunde en de handel. Laat geautomatiseerde machines overal werken en mensen zullen de processen beheren, zorgen voor het onderhoud en nieuwe technologieën ontwikkelen. Voor het overige zal de mens – naast zijn basisbehoeften – zich maar met één ding bezig houden: studie, educatie en opvoeding en dat zal voor iedereen in deze wereld eenheid garanderen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/29/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Maatschappij, Politiek, Wereld - Geen reacties→

Vraag: U zegt dat de tijd is aangebroken dat we alle beperkingen voor nieuwe studenten kunnen opheffen, als iemand naar een les wil komen mogen we dat niet tegenhouden. Tot nu toe was het zo dat we iemand die zich bij de groep, de methode, wilde aansluiten geleidelijk aan toelieten.

Antwoord: Ik zou mensen willen toestaan dat ze bepaalde evenementen vrij kunnen bezoeken. We moeten er namelijk over nadenken hoe we mensen kunnen aantrekken. Als je mensen vrije toegang geeft tot verschillende evenementen zullen ze zich later bij de groep voegen en samen met de anderen aan alle activiteiten meedoen.

Maaser (een tiende) is een heel serieuze zaak. Als iemand dit maandelijks betaalt, voelt hij een innerlijke strijd en moet hij besluiten of hij het wel of niet betaalt.

Baal HaSulam vroeg altijd geld, voor elke les. We weten dat het geen probleem is om één keer voor iets te betalen: “Vertel me maar hoeveel ik moet betalen voor het hele jaar, dan zal ik betalen en dan wil ik er ook niets meer over horen.” Maar zo moeten we dit niet doen. Ieder van ons moet één keer per maand betalen als hij zijn salaris heeft gekregen, want hij moet zich van zichzelf ‘losscheuren’. Dit is heel moeilijk en ingewikkeld.

Je moet dus begrip hebben voor deze vrienden. Ik zou hen toelaten in de groep, zodat ze de groep heel dichtbij kunnen voelen. Ik zou niets voor hen verbergen. Ik geloof dat we voor honderd procent open moeten zijn en pas als we zien dat deze vrienden serieus willen studeren, moeten ze een bepaalde cursus gaan volgen, als ze dat al niet gedaan hebben. Misschien zijn ze net klaar met zo’n cursus en zijn ze nu wat toegankelijker geworden.

Ik zou hen zonder enige voorwaarde bij alle lessen en conventies willen toelaten, want wij – de belangrijkste centrale kern – hebben het punt bereikt dat wij op de conventie moesten bereiken. Nu kunnen we degenen die we kunnen aantrekken door integrale educatie toelaten, zelfs degenen die daar niet bij behoren.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Na de conventie proberen we constant om het niveau dat we daar bereikt hebben in stand te houden ondanks het feit dat we nu meer egoïsme in onszelf ontdekken. Hoe is de relatie tussen de staat die nu aan ons onthuld wordt en het proces waar we doorheen gaan?

Antwoord: We kunnen niet stijgen zoals we zouden willen omdat we de oefening die we als beloning hebben ontvangen niet waarderen. We moeten er nu, na de conventie, blij mee zijn dat we de smaak van eenheid hebben verloren en geen enkel verlangen naar verbinding meer voelen. Onze verhoudingen zijn saai, smakeloos en somber geworden. Maar dit is juist heel goed want nu kunnen we proberen om de leegheid die wij zelf hebben ontdekt, te vullen!

We moeten deze mogelijkheid als een geschenk zien. Het is werkelijk een geschenk van Boven. Wij wilden geven en nu hebben we een lege ruimte die we kunnen vullen! Wanneer zullen we een dergelijke leegte weer voelen?

De staat van eenheid tijdens de conventie is aan ons als voorbeeld gegeven zodat wij dit nu zelf kunnen gaan doen. Tijdens de conventie is er aan ons een ‘plus’ gegeven zodat wij nu, nu de min’ verschijnt, hetzelfde gaan doen. De plus is het voorbeeld dat van de Schepper kwam. Nu hebben we een kans om Zijn daden te herhalen en hetzelfde resultaat te bereiken.

De plus staat voor een stijging en de min voor een daling, De Schepper heeft ons een voorbeeld gegeven. Hij heeft aan ons het gevoel en de vorm onthuld en nu moeten jullie hetzelfde doen. Wij zien echter de waarde van deze oefening niet en zijn er niet dankbaar voor, het is eerder zo dat wij de Schepper vervloeken en Hem verwijten wat Hij met ons heeft gedaan. Wij verwaarlozen de kans om te worden zoals Hij.

Juist tijdens een neergang kunnen wij het Omringende Licht activeren en naar ons toe trekken. Het hele probleem is dat wij het moeten doen, maar we doen het niet.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Verbinding, Verlangen - Geen reacties→

Baal HaSulam Shamati 8: ‘Wat is het Verschil tussen een Schaduw van Kedusha en een Schaduw van de Sitra Achra’. Er staat geschreven: “Het verheugde mij om in Zijn schaduw te zitten en Zijn vruchten waren zoet voor mijn verhemelte.” Met andere woorden: er wordt gezegd dat alle verborgenheden en moeilijkheden die een mens voelt, er zijn omdat de Schepper hem deze situaties heeft gezonden zodat hij een plaats heeft om boven de rede te werken.

Als een mens de kracht heeft om dat te zeggen, namelijk dat de Schepper dit alles bij hem teweegbrengt, komt dit hem ten goede. Dit betekent dat hij daardoor zijn werk kan gaan doen om te geven en dat hij niet voor zichzelf werkt. Dan gaat hij zich realiseren, dat wil zeggen ‘geloven’,  dat de Schepper juist aan dit werk vreugde beleeft, werk dat volledig boven de rede verricht wordt.

Hieruit volgt dat een mens niet bidt tot de Schepper met de vraag of de schaduwen van de wereld zullen wijken. Maar hij zegt: “Ik begrijp dat de Schepper wil dat ik Hem op deze manier dien, geheel boven de rede.” Dus bij alles wat hij doet, zegt hij: “Natuurlijk verheugt de Schepper zich in dit werk, dus waarom zou ik me bezorgd maken als ik in een staat van verborgenheid van Zijn Aangezicht werk?”

Omdat een mens wil werken om te geven, omdat hij de Schepper vreugde wil brengen, voelt hij zich niet verlaagd door dit werk, hij heeft namelijk niet het gevoel dat hij zich in een staat van verborgenheid van Zijn Aangezicht bevindt en dat de Schepper zich niet zou verheugen over dit werk. In plaats daarvan stemt hij in met het leiderschap van de Schepper, wat betekent dat hij – hoewel de Schepper wil dat een mens het bestaan van de Schepper voelt tijdens het werk – er met zijn hele hart mee instemt. Dit is zo omdat hij niet uitgaat van wat hij zelf aangenaam vindt, maar hij vraagt zich af wat het verlangen van de Schepper is. Zo brengt deze schaduw hem leven.

Geloof boven de rede betekent dat je alles wat er met je gebeurt, opvat als gezonden door de Schepper, de Ene Verenigde Kracht waarnaast niets anders bestaat, Goed dat Goed doet, ondanks het feit dat je het anders voelt. Ons gehele werk bestaat eruit dat wij ons realiseren dat wij niets zelf doen en dat ook niet willen, niet in de uiterlijke wereld en niet in onze binnenwereld, niet met onze handen en voeten of met de gereedschappen van deze wereld, niet met onze innerlijke verlangens en gedachten, maar dat wij in plaats daarvan met alles wat wij op dit moment hebben instemmen. Dan zal dit ogenblik genoemd worden: het einde van de correctie.

Tot aan het ogenblik dat wij de gevoelens hebben bereikt dat wij ons in de beste staat bevinden, onder de controle van de Goede Kracht die zowel aan rechtvaardigen als aan zondaren het goede brengt, zullen de schaduwen in de wereld blijven bestaan. De Schepper zal ons naar staten leiden die ons ertoe zullen brengen dat wij onszelf zullen willen veranderen. Tenslotte komen we tot het begrip dat ons werk volkomen tegengesteld is aan wat wij dachten, het gaat over een verandering van houding naar onze waarneming van het hoogste Bestuur, de Heer over deze wereld, zodat wij naar Zijn schaduw verlangen.

Alles wat wij ontvangen wordt door ons gewenst hoewel het zich in een onaangename vorm aandient, want dit is een schaduw, het is verborgenheid. Maar innerlijk werken wij in geloof boven de rede zodat deze vruchten zoet worden voor ons. Hieruit bestaat onze gehele correctie.

Alles begint bij het bewustzijn dat alles wat gebeurt van de Schepper afkomstig is, waarbij we niet alleen maar deze woorden horen, maar het innerlijk ook zo voelen. Wij moeten de Schepper niet om Zijn onthulling vragen, maar wel om het vermogen om te kunnen beseffen dat alles van Hem komt. Dan zal een mens er blij mee zijn dat hij kan werken in geloof boven de rede en zal hij alle slechte staten accepteren als de beste staten, de onaangename als aangenaam, tot op het moment dat alle staten aangenaam zijn voor hem.

Dit betekent dat hij geloof heeft bereikt. Er verandert niets in de wereld, alleen wordt het volmaakte bestuur van de Schepper aan een mens onthuld. Dit is het enige wat deze wereld tot een hogere, volmaakte wereld maakt.

Het blijkt dat er geen uiterlijke veranderingen nodig zijn, geen extern werk, niet met onze handen en voeten, niet op de manier waarop wij ons het spirituele werk voorstellen. Uiteindelijk kunnen we alles samenbrengen tot één staat: het contact van de mens met de verborgen Leiding. Dit contact wil hij voortdurend vasthouden en hij vraagt om geen enkele verandering: een mens wil de verborgenheid blijven ervaren.

Eerst vroeg hij om onthulling, maar nu wil hij dat de verborgenheid blijft bestaan. Al zijn verlangen, alle energie waarmee hij op zoek is geweest naar onthulling, verandert hij in het tegenovergestelde, zodat onthulling niet plaats zal vinden. Want onthulling kan al zijn onzelfzuchtige verlangen en heel zijn relatie tot de Schepper teniet doen, hem het werk boven de rede ontnemen. Daarom wil hij deze afstand, waarover hij bezorgd was, in stand houden zodat hij onafgebroken in verbinding is met de Schepper die boven dit alles aanwezig is.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 7/29/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, De Schepper, Geloof boven de rede, Grootheid van de Schepper, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→

Onze situatie is afhankelijk van de manier waarop wij er tegenaan kijken, volgens welke waarden. Een mens krijgt een scala aan waarden uit zijn omgeving. We begonnen aan onze ontwikkeling toen we uit de bomen naar beneden klommen. De hele menselijke ontwikkeling vindt plaats omdat de samenleving promoot dat het noodzakelijk is om groot, sterk en welvarend te zijn. Zo is de mensheid aan zijn ontwikkeling begonnen.

Ontwikkeling is alleen mogelijk onder de invloed van een gemeenschap. Als de maatschappij geen nieuwe waarden in ons ingeprent had, bovenop wat nodig is voor het lichaam om gewoon te kunnen bestaan, zouden we dieren zijn gebleven. Wij verschillen niet van hen, op het element concurrentie na waar we onderling mee te maken hebben, een ontwikkeling die we danken aan de omgeving.

De omgeving ontwikkelt zich en onze ontwikkeling gaat daarmee samen. Dieren kennen deze ontwikkeling niet, dit geldt alleen voor de mens. Een speciaal soort dier dat dankzij de omgeving kan groeien wordt in deze wereld een mens genoemd. En het soort mens dat in staat is om zich te ontwikkelen doordat hij doelbewust zijn omgeving wil ontwikkelen, wordt een Kabbalist genoemd. Dit zijn twee fasen die boven het animale niveau uitstijgen: een gewoon mens en een Kabbalist.

Kabbalisten besteden speciaal aandacht aan de ontwikkeling van hun omgeving met het doel om daardoor te groeien, alsof zij zichzelf aan de haren omhoog trekken. De gemiddelde mens doet dat niet. De maatschappij ontwikkelt zich en trekt mensen naar verschillende richtingen op het niveau van deze wereld, maar niet naar kwalitatief nieuwe waarden.

Zo ontwikkelt de mensheid zich op een natuurlijke manier totdat er een crisis uitbreekt. De ontwikkeling op basis van concurrentie leidt tot een situatie waarin een deel van de mensheid enorm rijk is geworden en het andere deel heel arm. De situatie wordt kritiek omdat er geen tussenliggende laag meer bestaat. We zijn de fase al voorbij waarin de maatschappij erop hoopte universele welvaart te bereiken, de realisatie van de Amerikaanse droom die iedereen overvloed beloofde voor werk.

Maar dit is onmogelijk, het menselijke egoïsme laat niet toe dat de rijken ook maar iets opofferen. Ze worden erdoor gedwongen om 100% van hun rijkdom voor zichzelf te houden. Ze staan met moeite hoogstens 0,1% af, alleen maar zodat de armen op de een of andere manier kunnen overleven en dienstbaar kunnen zijn aan de rijken, meer niet.

Zo keren we terug naar de theorie van Marx, omdat ons ego een scheiding aanbrengt tussen de antagonistische polen waartussen oorlog onvermijdelijk is. De poging om een ontwikkelde postindustriële welvaartsmaatschappij op te bouwen is mislukt omdat in een dergelijk geval iemand zijn winst zou moeten opofferen: de rijken zouden moeten delen met de armen. En waarom zouden zij daarmee opeens instemmen als het mogelijk is om de armen volledig uit te knijpen en slechts een minimum voor hen over te laten, zodat ze niet van de honger zullen omkomen?

Onze egoïsme ontneemt ons elke vorm van gezond verstand, we kijken naar de wereld en we zijn verbaasd over wat daarin gebeurt: de rijken vernietigen zichzelf door hun acties en riskeren hun leven. Maar ze kunnen zichzelf geen halt toeroepen. Het ego groeit en dwingt hen om op deze manier te handelen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/18/13, Writings of Rabash

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Globalisatie - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik naar de rechterlijn gaan als het ego er weerstand aan biedt?

Antwoord: De rechterlijn kan niet bestaan zonder weerstand. Hoe kan een mens zich op een spirituele lijn bevinden zonder dat het ego weerstand biedt? Een spirituele staat is altijd tegen het ego gericht, veroorzaakt altijd weerstand, een voortdurende innerlijke spanning, een constante noodzaak om het ego overwinnen.

Maar als je deze innerlijke spanning door de groep heen brengt, verandert de spanning in zachtheid, lichtheid, in een zwevend gevoel in plaats van zwaarte en duisternis.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarin verschilt de Torah, die staat voor de collectieve som van ons allen, van de Schepper die staat voor de algehele verbinding? Deze twee concepten lijken voor mij hetzelfde.

Antwoord: In een van zijn brieven zegt Baal HaSulam dat wij alleen vooruitkomen volgens het voorschrift: ’Israel, de Torah en de Schepper’. Bovendien moet in elke staat de eerste gelijk zijn aan de tweede en aan de derde. Alleen onder deze voorwaarde kan een mens op de juiste manier verder komen.

1=2=3, dit is de voorwaarde voor spirituele vooruitgang.

Het eerste woord ‘Israel’ Yashar-El (direct naar de Schepper) is iedere vriend die naar de Schepper verlangt. Het tweede woord is al de groep die als eenheid werkt. Het derde woord is de onthulling van de Schepper in onze eenheid.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, “Faith Above Reason”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Israel, Schepper, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Als vijanden mij Omringen – mijn hart zal niet vrezen!

Als zij oorlog met mij voeren – ik vertrouw op de Schepper!

(Uit een Shabbat song)

Het belangrijkste hierbij is dat wij zien dat deze oorlog plaatsvindt tussen de twee delen van het universum. Enerzijds het totale menselijke ego, het egoïsme in mij. Anderzijds de groep, een groep mensen waardoor ik hulp van de Schepper ontvang.

Als de kracht van het kwaad in mij ontwaakt is, ontneemt dit mij kracht, het verwart en misleidt mij, mijn punt in het hart voelt dat de oorlog is ontstaan door het kwaad in mij. Dan haast ik mij voor hulp naar de groep en naar de Schepper die zich daarin verborgen heeft, naar de Kracht van geven, en zo word ik bewapend tegen het kwaad en voer ik met meer kracht oorlog tegen mijn egoïsme.

Shamati, artikel 42: De Ontvangst van het Koninkrijk der Hemelen moet bestaan uit Onvoorwaardelijke Overgave

Echter, als iemand zegt dat hij bereid is om het werk op zich te nemen op voorwaarde dat er een witte vorm is, wat betekent dat het daglicht voor hem zal schijnen, en hij niet instemt met het werk dat zich aan hem toont in een duistere vorm, is er voor deze mens geen plaats in het Paleis van de Koning. De reden hiervoor is dat degenen die willen werken om te geven, toegelaten worden in het Paleis van de Koning en als een mens werkt om te geven, is het voor hem niet belangrijk wat hij tijdens het werk voelt.

Het is juist zo dat een mens, zelfs als hij in een staat is waarin hij een duistere vorm ziet, er niet van onder de indruk is, maar hij verlangt maar één ding: dat de Schepper hem de kracht geeft om alle hindernissen te kunnen overwinnen. De betekenis hiervan is dat men niet vraagt van de Schepper om aan hem een witte vorm te geven, maar om hem de kracht te geven om alle verborgenheden te overwinnen.

Eerst ontwaakt mijn eigen kwaad: ‘hulp tegen mij’ (1). Vervolgens heb ik geen andere keuze dan mij tot de groep te wenden waarin de Kracht van het Licht, de Kracht van de Schepper (2), verborgen is. Ik corrigeer mijn kwaad (3) en verander de zwarte duisternis in wit Licht.

Alles is afhankelijk van de mens. In feite bestaat er noch zwart noch wit: de mens verandert zwart in wit en wit in zwart.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 7/28/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Groepswerk, Hulp, Licht - Geen reacties→

Vraag: Blijft het ego groeien na de opgang naar het hogere niveau?

Antwoord: Natuurlijk! Het verschil is dat we nu een ego hebben op het fysieke niveau en in de overgang naar het eerste spirituele niveau verkrijgen we een spiritueel ego. Zoals er geschreven staat: “Hij die groter is dan zijn vriend heeft ook een groter ego.”

Hoe zou een mens anders kunnen rijzen? Nu hebben we geen spiritueel ego. We worden gedragen door ons simpele, kleine, fysieke, animale ego. Eigenlijk betekent het niets. Als de Schepper ons de wereld van Ein Sof (Oneindigheid) wil geven, moeten we een enorm groot, oneindig ego hebben.

Er wachten ons heel serieuze verlangens, zozeer dat zij ons gewoonweg aan stukken zullen scheuren. Maar ze worden pas in ons onthuld als we er controle over kunnen uitoefenen in ‘geloof boven de rede’. Daarom vindt de opgang langs het spirituele pad door middel van het Licht plaats en is het een geleidelijke opgang. Wij komen alleen verder als we alles op de juiste manier doen, als we dat niet doen blijven we op hetzelfde niveau of we vallen. We kunnen alleen vooruit komen als wij van ons er van tevoren van hebben verzekerd dat het Licht bij ons is en wij daarmee uitgerust zijn.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, “Faith Above Reason”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritualiteit - Geen reacties→