Omdat het schepsel van nature tegengesteld is aan de Schepper, maar aan Hem gelijkvormig moet worden, hebben wij als schepselen twee tegengestelde vormen in ons. Onze innerlijke vorm, ons verlangen om te ontvangen, is tegengesteld aan de Schepper en de uiterlijke vorm van het verlangen moet gelijkvormig worden aan dat van de Schepper. Deze botsing, dit conflict, breekt ons: we kunnen het er niet mee eens zijn totdat we aan ons eigenlijke spirituele werk beginnen.

Hierin ontwikkelen wij ons zoals elke spirituele kli (vat). Eerst is er alleen maar het verlangen om te ontvangen, vervolgens ondergaat het een beperking. Na de beperking worden de Masach (scherm) en het Terugkerend Licht zichtbaar, dan volgt het ontvangen van het Licht en de vervulling. Deze vervulling is niet in de kli zelf aanwezig, niet in het verlangen om te ontvangen – want dat heeft het schepsel gecorrigeerd door op de Schepper te lijken – maar de vervulling wordt ontvangen in de vorm van geven.

Deze twee tegenstellingen zijn in het schepsel, dat een zekere gelijkvormigheid met de Schepper bereikt, voortdurend aanwezig. Enerzijds is hij tegengesteld aan de Schepper, volgens het verlangen dat hij van nature bezit, anderzijds is de vorm van het gecorrigeerde verlangen aan de Schepper gelijk.

Zo bestaan vreugde en verdriet, leegte en heelheid, naast elkaar en juist deze tegenstellingen maken ons werk tot een geheel, omdat wij ons daardoor los kunnen maken van ons ik, namelijk van het verlangen om te ontvangen, om er bovenuit te kunnen stijgen en te kunnen spreken vanuit het verlangen om te geven, vanuit het hogere niveau dat we boven onszelf hebben gebouwd en hebben bereikt. Daarom is er een Mitzvah (gebod) om met vreugde ons werk voor de Schepper te doen, omdat deze werkwijze alles omvat. In onze verlangens om te ontvangen zullen we altijd leegte en tegengesteldheid voelen en we moeten blij zijn dat we de kans hebben om boven dit gevoel uit ons werk te doen.

Zelfs als ik geen energie heb om te bidden en niets heb om voor te bidden, omdat ik niet weet waar ik om moet vragen, is ook dat een teken dat ik op het juiste spoor ben, want ik voel een bittere smaak in mijn verlangen om te ontvangen. Hier ontmoeten de twee tegenstellingen elkaar: er is niets wat ik aan Hem kan vragen en ik heb niets om aan Hem te geven, maar anderzijds voel ik me hier erg toe aangetrokken en ik weet dat ik het Doel moet bereiken.

Dit gebied, dat al uit twee krachten bestaat, uit twee lijnen, uit twee tegengestelde richtingen, geeft aan dat mijn verlangen zich in het juiste proces van correctie bevindt. Dit alleen al is genoeg om blij te zijn! Het belangrijkste van alles is, dat het mij is gelukt om een beetje boven mijn verlangen om te ontvangen uit te stijgen, in de richting van geven.

From the Preparation the Daily Kabbalah Lesson 11/20/12

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Gelukkig Zijn, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat voor veranderingen moeten er in mij plaatsvinden om het Corrigerende Licht aan te trekken? Wat kan ik doen om dat Licht aan te trekken?

Antwoord: Dit moet ik nu juist ontdekken, dit is het hele punt. Vanaf nu tot aan het einde van de correctie heb ik niets anders nodig dan het Corrigerende Licht. Dit Licht vult mijn ziel die een geheel vormt met alle andere zielen, als alle verschillen tussen de zielen verdwijnen en het Licht van Ein Sof (Oneindigheid) een ieder 620 maal meer vervult dan in de eerste fase. Hier is de oorsprong van het Licht dat Corrigeert, net zoals iedere MAN (gebed) opstijgt naar Ein Sof en Mad (het antwoord) van daar naar ons afdaalt.

Gedurende de gehele weg, van nu tot aan het einde van de correctie, moet ik me maar om één ding zorgen maken: hoe ik de maximum hoeveelheid Corrigerend Licht kan aantrekken. Je kunt het vergelijken met zonnebaden, dan vraag ik me af: naar welke kant zal ik me omdraaien, hoe lang zal ik in die houding blijven liggen, wanneer zal ik dat doen, enz.? Zo moet ik mijn innerlijke bewegingen helder krijgen: hoe moet ik met mijn verlangens omgaan als ik met de groep werk en met vrienden afzonderlijk, met de leraar, met de studie, thuis, overal.

Bij alles wat ik ben moet ik voor mezelf duidelijk maken hoe ik elke handeling optimaal kan gebruiken, 24 uur per dag, zodat het Licht elke keer zo efficiënt mogelijk aan mij kan werken. Er zijn geen andere zorgen dan deze. Wat is er nog meer in het leven? Alles is afhankelijk van het Licht, ook mijn fysieke leven.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/14/12, The Zohar

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Intentie, Licht, Zohar - Geen reacties→

Er bestaat niets belangrijker dan het gebed, MAN. Uiteindelijk is daarin alles samengevat: al onze grote inspanningen om ons te concentreren op het belang van het Doel, op de grootheid van de Schepper en op de kwaliteiten die we willen bereiken om ons ego, de wil om te ontvangen, te overwinnen en te her-vormen.

Om een gebed te kunnen formuleren moeten we er aan werken. Rabash herhaalde steeds weer, dat het hierbij gaat om een oefening waarbij elke penning telt en uiteindelijk tot een groot bedrag wordt. Ik hoorde hem dit tien à twintig keer per dag zeggen.

Dit betekent, dat een mens elk moment van het leven dat hem gegeven wordt, zijn inspanningen bijeenbrengt en ze steeds weer zo fijn mogelijk afstemt op het Doel. Daarom moeten we een systeem bouwen van verantwoordelijkheid voor elkaar, een structuur van gemeenschappelijke meningen en gevoelens, waardoor wij ons steeds weer opnieuw kunnen focussen op wat het belangrijkste en het meest essentiële is, in plaats van ons op minder belangrijke zaken te concentreren.

Dit moet ons helpen om tot de conclusie te komen, dat het meest essentiële voor ons de grootheid van de Schepper is. Als wij Hem ervaren als onmisbaar, wordt Zijn krachtige invloed op ons onmiddellijk groter en her-vormt Hij voortdurend ons verlangen om te ontvangen, ons zelfbewustzijn en hoe wij dingen benaderen.

Nu kijk ik vanuit dit nieuwe gezichtspunt naar het leven, dan komen er nieuwe hindernissen op ons pad en ik verander opnieuw. Zo verzamelen we de penningen. Zoals Baal HaSulam zegt in één van zijn brieven (no. 18): “Er is geen andere weg van zelfcorrectie dan in het leven de momenten van het heden en van de toekomst te verbinden met Zijn grote Naam.” Dat moeten we nooit vergeten te doen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/29/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Grootheid van de Schepper, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Hebben onze gedachten werkelijk kracht?

Antwoord: Natuurlijk hebben gedachten kracht, we spreken niet voor niets over concepten als het ‘kwade oog’ en het ‘goede oog’. Onze denkkracht is de sterkste kracht die er bestaat, zelfs nog sterker dan een atoom explosie. Deze kracht is in de diepste diepten verborgen, te midden van de krachten die zich tussen de atomen bevinden. Denkkracht is het laatste niveau dat aan spirituele kracht vooraf gaat.

Maar gedachten worden alleen krachtig als ze zich met elkaar verbinden, als wij als eenling denken, beïnvloeden we het systeem maar een klein beetje en dat alleen nog maar op het fysieke niveau. Maar als we ons met elkaar gaan verbinden om de alomvattende kracht van geven te ontdekken, komt dit tot leven en ontstaat er vernieuwing, alsof we heel het spirituele netwerk van onze verbinding in vuur en vlam zetten en in werking stellen. Dan ontdekken we daarin de Schepper.

We hoeven niet zo’n grote denkkracht te hebben, het belangrijkste is de kwaliteit van ons denken, zodat we op de juiste manier gaan denken en dat ons zal helpen om de kracht van geven aan elkaar, namelijk de Schepper, te onthullen. Als de Schepper wordt onthuld, wordt de ware intensiteit onthuld. Dan spreken we al over het Licht van NRNHY en niet meer over onze beperkte wereld.

We willen ons met elkaar verbinden en door de Schepper beïnvloed worden, zodat Hij onder ons zal wonen en wij samen met Hem in harmonie zullen handelen. Net zoals de Schepper in een voortdurende staat van geven is, willen ook wij in een voortdurende staat van geven zijn, dan brengen wij het alomvattende netwerk tot leven en in de mate waarin wij ermee verweven zijn en met elkaar verbonden zijn, wordt de Schepper onthuld.

Vergeleken met deze immens grote kracht betekenen alle fysieke krachten niets. Heel de fysieke wereld gaat een omwenteling maken door deze innerlijke kracht van de mensheid, alles gaat veranderen en dat begint al bij onze kleinste verbinding, het belangrijkste hierbij is, dat het een werkelijke verbinding is.

We zien nu dat in het afgelopen jaar de term ‘Arvut – voor elkaar garant staan’ heel populair is geworden, want als we als groep bijeen zijn en ons in gedachten en daden met elkaar verbinden, breekt deze gedachtenkracht in de wereld door. Als deze term een spirituele daad uitdrukt, wordt daardoor het globale netwerk in zijn geheel beïnvloed en door iedereen geaccepteerd.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/26/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Alles wordt bepaald door de innerlijke intentie, daar zijn geen woorden voor nodig. Als wij ons ervan bewust zijn, dat wij voortdurend met elkaar verbonden moeten zijn en eraan werken om alle verstoringen te overwinnen, op gezamenlijk gebied in de groep en in wat een ieder voor zichzelf daarin tegenkomt, hebben we de juiste intentie.

Naar deze intentie keren we steeds terug tijdens de lessen, als wij gedurende de dag naar opnamen luisteren en als wij het blog lezen. Op deze manier help ik mijzelf er steeds aan herinneren en breng ik mijzelf elke keer weer terug naar de intentie om te verbinden. Bovendien draag ik er zorg voor dat alle vrienden met elkaar verbonden zullen zijn, omdat wij de Schepper zullen ontdekken als wij een krachtig, collectief verlangen hebben.

Als deze alomvattende kli (vat) niet bestaat, zullen wij de onthulling niet bereiken.

Deze voorwaarde is geen gril van de Schepper of van het hogere Veld, die eruit zou bestaan dat wij eerst op één plaats zouden moeten betalen om later ergens anders iets te ontvangen, zoals in een winkel. Dit bestaat niet in spiritualiteit.

Het is noodzakelijk dat je een behoefte voelt, de behoefte naar die eigenschap van geven, want alleen dan zul je in staat zijn om deze eigenschap te ontdekken. Nu ben je er ook van alle kanten door omgeven. Je bevindt je in dit hogere Veld maar je kunt het niet ontdekken, omdat je er geen behoefte aan voelt. Dus waar schreeuw je om?

Je weet niet eens wat de eigenschap van geven is of het hogere Veld waarnaar je verlangt. Je schreeuwt het uit over iets heel anders, namelijk over het feit dat je geen vervulling hebt gekregen voor je verlangen om te ontvangen, voor je ego. Als je werkelijk behoefte zou hebben aan de eigenschap van geven, zou je dit meteen ontdekken in dit Veld.

Uiteindelijk bevind je je in dit veld, maar jouw behoefte, je verlangen om het waar te nemen, is op dit moment zwak. Het zou kunnen dat dit verlangen zich op de tegengestelde richting concentreert, niet met het doel om de eigenschap van geven te ontvangen, maar alleen om ervan te genieten

Je kunt controleren of je in dezelfde richting als dat Veld gefocust bent door de eigenschap van geven te gebruiken als je probeert om je met anderen te verbinden. Dan zul je ontdekken of je je werkelijk wilt verbinden of niet, of je geven en liefde nodig hebt of niet.

Pas als wij ermee beginnen om ons, boven ons ego uit, te verbinden in de groep, zullen wij de innerlijke eigenschappen ontvangen die nodig zijn voor contact met het hogere Veld, met de Schepper, en wij zullen Hem vragen om de kracht van correctie. Daarom is het werk in de groep de essentiële, eerste voorwaarde. Daarom staat er geschreven: “Van de liefde voor het schepsel naar de liefde voor de Schepper”.

Daarom vond het breken van de verlangens plaats, zodat wij in het werk met anderen in staat zullen zijn om te ervaren, dat de eigenschap van geven noodzakelijk is en dat wij er behoefte aan hebben. Het allerbelangrijkste is het verlangen om belangeloos te leren geven.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/21/12, Shamati #30

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Wat voor soort inspanningen zijn er nodig om in spiritualiteit verder te komen? Kan ik een vriend daarbij helpen of pak ik daarmee het werk van hem af dat hij moet doen?

Antwoord: Inspanningen gaan over alles wat boven mijn menselijke mogelijkheden ligt. Ik kan iemand anders niet helpen om zijn werk af te maken, maar ik kan wel een voorbeeld voor hem zijn, zodat het voor hem gemakkelijker zal zijn om zich in te spannen.

Op die manier pak ik zijn werk niet af, maar help ik hem juist. Hoe meer we elkaar helpen door een voorbeeld te zijn, zodat het voor een vriend zelfs gemakkelijker zal worden om zich in te spannen, hoe efficiënter we verder zullen komen.

Op deze manier ruilen we fysieke inspanning in voor spirituele inspanning! Dan lijkt het fysieke werk heel moeilijk, maar het spirituele werk lijkt heel gemakkelijk, omdat je de kracht van de groep eraan toevoegt. Het resultaat ervan is, dat je een last van 100 ton in beweging moet krijgen en dat je deze last ook in beweging krijgt, maar je hebt daarbij de hulp van een miljoen mensen, die samen met jou de last vooruit duwen.

Je hoeft het gewicht van de last van 100 ton niet te voelen. Deze 100 ton zijn noodzakelijk, want alleen daardoor zul je in verbinding komen met een miljoen mensen.

Daarom is zinloos lijden niet nodig, alles wat we hebben te doen is begrijpen waarom we lijden.

Als je in een bepaalde situatie moeilijkheden voelt, pijn, weerstand en verdriet, betekent het dat je je niet op de juiste manier inspant. Zoals er geschreven staat: “Je hebt Mij niet aangeroepen, O Jacob”. Als je met veel inspanning en zweet de last draagt die je door de Schepper wordt gegeven, betekent dat, dat je je niet op de juiste manier inspant, dan behoort deze last aan iemand anders, niet aan de Schepper.

Het plezier in het werk bestaat eruit te weten voor Wie we ons inspannen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/15/12, Shamati #117

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Het centrum van de groep is het punt, waarin wij ons bevrijden van alle gebroken delen en ons alleen willen concentreren op onze lichtvonken, die alles wat gebroken is samenvoegen. Hoe meer wij proberen om deze vonken met elkaar te verenigen, hoe hoger wij opstijgen op de spirituele ladder.

Dankzij deze inspanningen ontdekken wij een nieuwe diepte van verlangen in onszelf en wordt er een groter Licht onthuld in de eenheid van de vonken. De verbinding van de vonken is de ‘Reshimo de Hitlabshut’ en de diepte van het verlangen waarboven wij ons willen verbinden is de ‘Reshimo de Aviut’, en zo beginnen wij ons met elkaar te verbinden in ons eerste spirituele Partzuf, waarin wij één ziel zullen voelen.

De eerste keer zullen wij het gevoel hebben, dat we in de integrale werkelijkheid zijn, waar we allemaal met elkaar verbonden zijn en daarin zullen wij spiritueel leven voelen: één leven voor iedereen. Zoals er geschreven staat: ‘Er is geen ander dan de Schepper’. Eén voor een ieder, één gedachte, één Licht, een verenigd systeem. Wij zullen voelen, dat wij in één hogere Kracht leven.

En dan zullen wij die Kracht steeds meer gaan herkennen, er meer eigenschappen in onderscheiden, verschillende gedragingen naar ons toe, afhankelijk van de grootte van het Partzuf. Het allereerste uitgangspunt is echter het punt van onze eenheid, het centrum van de groep genaamd. Het bestaat uit twee elementen: het eerste betreft het overwinnen van ons egoïsme, de Reshimo de Aviut, het tweede is ons verlangen om onze lichtvonken met elkaar te verenigen, wat bepalend is voor de Reshimo de Hitlabshut

Als ik ze op de juiste manier plaats ten opzichte van elkaar, wordt dit genoemd: geloof boven de rede. Het wordt alles tot één werkelijkheid, één enkele staat. Geloof betekent: de lichtvonken die zich met elkaar verbinden, kennis (rede) is de kracht van het egoïstische verlangen, waarboven wij onze verbinding willen bouwen.

Het maakt geen verschil of het ons lukt om te bereiken wat wij verlangen en of we ons kunnen verbinden met het centrum van de groep. Onze mate van inspanning ervoor is het belangrijkste. De mate van inspanning bepaalt hoe succesvol de staat is.

Wij zullen nooit succes bereiken door wat wij zelf doen, maar alleen als wij het Licht naar ons toetrekken, zodat de Schepper het werk voor ons afmaakt! Uiteindelijk kan ‘een gevangene zichzelf niet uit de gevangenis bevrijden’. Alles gebeurt dankzij de hulp van Boven, door het gebed en het antwoord daarop.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/24/12, “Talk About the Workshop”

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

De verwarring, die je na de les voelde, is goed. Je bent door veel staten heen gegaan en je weet niet wat je moet doen.

Kom naar onze workshop, vanavond, en praat daar over je toekomst. In de mate waarin je in staat bent om je met anderen te verenigen, zul je antwoord krijgen. Er is geen andere manier om iets te ontdekken.

Laten we hopen, dat het zo zal verlopen. Laten we ons dus straks voorbereiden, er meer over nadenken en alle andere gedachten uitwissen, zodat we ons op de best mogelijke manier kunnen voorbereiden op onze eenwording met de vrienden.

Verwacht verder niets van mij, iedereen kan hier in plaats van mij zitten. Alles is alleen afhankelijk van de onderlinge eenheid met de vrienden. Ik zal proberen om de juiste richting aan de workshop te geven, maar verder is alles aan jullie.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 5/20/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Workshops - Geen reacties→

We zijn op weg naar evenwicht met de natuur. De natuur streeft ernaar om al zijn delen met elkaar in balans te brengen. De temperatuursverschillen worden gecompenseerd, de wind compenseert het luchtdrukverschil, een object dat naar beneden wordt gegooid valt in de richting van de plaats waar het evenwicht vindt met de zwaartekracht. Het proces is erop gericht om overal en in elk opzicht een evenwichtige toestand te verkrijgen. Op elk gebied, hetzij scheikunde, natuurkunde, biologie, enzovoort, is alles op dit principe gebouwd. Alles streeft naar evenwicht, naar een verlichting van de druk. Alles onderwerpt zich aan de wet van de entropie. De natuur wil worden gekalmeerd en verdraagt in geen enkele parameter verschillen en schommelingen.

Uiteindelijk moet alles in evenwicht komen. En nu eist de natuurwet evenwicht in de menselijke samenleving. We zien uitbarstingen en wanorde, en dit is de manier van de natuur om balans op te eisen. De levenloze, vegetatieve, en dierlijke niveaus zijn al aan de beurt geweest en nu is het menselijke niveau aan de beurt. Het verlangen naar balans komt in ons naar boven, maar onderling in balans zijn betekent: worden als één man met één hart”. We mogen allemaal verschillend zijn, maar er is slechts één criterium: we zijn allemaal verplicht om elkaar hierin te ondersteunen.

En daar valt verder niets aan te veranderen: of we het nu willen of niet, de natuur zal winnen, want het is een enorme kracht.

En dan rijst er een vraag: waarom zullen we niet gewoon verdwijnen, zoals de mammoeten en de dinosaurussen? Waarom verlaten we niet gewoon het podium als een deel dat niet past? Onze onenigheid met de natuur is immers veel groter dan bij de uitgestorven dinosaurussen. In tegenstelling tot hen, hebben we echter een opdracht, een voorbestemming, een doel: we moeten onszelf corrigeren en onze oorspronkelijke natuur transformeren. Zij waren niet in staat om dat te doen, en ze verdwenen in de natuurlijke loop van de evolutie, terwijl wij ertoe verplicht zijn om onszelf in balans te brengen met de huidige fase van ontwikkeling.

Daarom worden we in situaties gebracht, waar ons gebrek aan harmonie met de natuur zal worden uitgedrukt in de ernstigste vormen, maar het zal niet leiden tot een totale uitsterving. 90% van de wereld zou kunnen verdwijnen, maar sommige mensen zullen toch achterblijven om de menselijke natuur te veranderen en het noodzakelijke evenwicht te bereiken.

Dit is het doel en we hebben geen andere weg te gaan.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/29/11, “The Nation”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Evolutie - Geen reacties→

We hebben iets groots en kostbaar verworven tijdens de Conventie: We hebben voor de eerste keer ontdekt dat Farao binnen in ons is en ons haat, en we moeten ons van hem ontdoen, wegrennen, Egypte verlaten…maar we zijn hier niet toe in staat.

We zouden het ons nooit gerealiseerd hebben dat we van hem weg moeten rennen. We hadden gehoopt dat we spiritualiteit in ons egoïsme konden openbaren, in “Egypte.” Maar we dachten niet eens dat dit “Egypte”is. Toch, nu beginnen we te begrijpen dat we ons moeten bevrijden hiervan.

Ons egoïsme, Farao, ontving een klap, en deze teleurstelling passeerde door hem. Nu kunnen we zien dat we ons moeten distantiëren van het verlangen waarin we teleurstelling en bitterheid onthullen.

Hoewel, waren we niet voluit gegaan tot het einde, dan hadden we niet de ontgoocheling gevoeld; we hadden niet gevoeld dat, waarlijk, iets ons tegenhield. Er is geen midden grond in spiritualiteit; we moeten tot het eind doorgaan.

Daarom, is nu een bepaalde nieuwe sensatie in ons gemanifesteerd. Dezelfde teleurstelling, de kracht van lijden die we nu voelen (sinds ik zoveel inspanning heb geïnvesteerd, zoveel hoop, en er is niets gebeurd) is mijn Farao, die een afstraffing heeft ontvangen en nu aan het lijden is.

Maar, de Farao moet deze afstraffing voelen, aangezien we anders niet in staat zijn om hiervan weg te rennen. Zeker, we rennen alleen van kwaad.

Als ik mijn egoïstisch verlangen onthul, mijn natuur als kwaad, zal ik er van willen ontsnappen. En, misschien, zal ik meer van zulke klappen moeten ervaren voordat ik besluit dat ik het moet doen. Ik moet letterlijk uit mijn huid kruipen, mijn “lichaam” verlaten. Dit is genaamd dat Farao klappen ontvangt, de “tien plagen van Egypte.”

We hebben dit alleen bereikt omdat we desondanks tussen ons verbonden. Eén is altijd onthuld tegen de ander, zoals er gezegd is, “in Jouw Licht zullen we het Licht zien.” Dankzij deze eenwording en onze voorbereiding hebben we ons gerealiseerd dat we lijden door ons egoïstische natuur. En dit is een grote verwezenlijking!

Miljoenen mensen die virtueel deelnamen in de Conventie waren samen met ons. Zij, ook, gingen door dezelfde staten.

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Spiritualiteit - Geen reacties→