Vraag: De hele werkelijkheid bestaat uit het Licht en de Kli (vat), de Schepper en de schepping, de naaste en mijzelf. Waarom lijkt De Zohar dan zo ingewikkeld en verwarrend?

Antwoord: De Zohar lijkt ingewikkeld en verwarrend voor ons, omdat we het beeld van eenheid nog niet hebben bereikt. Voor ons lijken “mijzelf ” en “de wereld”, mijn verlangens en gedachten, de krachten die in deze totale realiteit werken en alle dingen die deze werkelijkheid vullen, van elkaar gescheiden en gebroken. Daardoor geeft deze kracht van het breken mij een uiterst ingewikkeld en verwarrend beeld. Het komt omdat ik niets in eenheid zie en de verdeeldheid brengt me in verwarring.

Voor zover wij al deze details van waarneming verenigd kunnen zien, niet met ons verstand, omdat dat niet zou helpen, maar meer in onze gevoelens en in de mate waarin we verlangen om al deze dingen met elkaar te verbinden – mijzelf, de naaste, de Schepper, de studie, de groep, de omgeving en alles wat bestaat – zullen deze inspanningen mij Licht brengen. Het Licht zal er op zijn beurt de oorzaak van zijn, dat ik een meer verenigd beeld te zien krijg, waarvan alle elementen zich langzaamaan zullen gaan verenigen.

Alle wijsheid is afkomstig van de eenwording van al deze tegenstellingen, die elkaar beginnen te ondersteunen en met elkaar verbonden worden. Hoe meer van elkaar afgezonderd en tegengesteld ik al deze details van het beeld van de werkelijkheid gewend was te zien – details die ik nu verenigd zie, elkaar ondersteunend en aanvullend – hoe dieper ik het plan van de schepping bereik, het programma van de schepping, het proces waar we doorheen gaan.

Vanuit al deze tegenstellingen begin ik te leven, deze ongelooflijke wijsheid te voelen, de hoge krachten die ons besturen te verenigen tot één kracht en mij ertoe te verhouden als tot één enkele Kracht. Dit alles gebeurt ten gevolge van de invloed van het Licht op mijn gebroken verlangens en gedachten, wanneer ik wil dat het Licht ze verbindt tot één geheel.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Spreekt de Zohar over één gemeenschappelijke ziel of over aparte zielen?

Antwoord: De Zohar spreekt spreekt over de ziel van een persoon. Dit komt doordat er niets anders in de hele werkelijkheid bestaat, anders dan één mens, één ziel, één schepping, Malchut – het maakt niet uit hoe je het noemt.

En als het lijkt alsof er veel mensen zijn, veel verlangens die gescheiden zijn en die vreemd voor ons zijn, komt dit alleen door gebrek aan het juiste beeld van de werkelijkheid.

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Baal Ha Sulam, brief 19 “In dezelfde vrouw”: genade is misleidend en schoonheid is tevergeefs: maar een vrouw die de Heer vreest zal geprezen worden. Dit betekent dat tijdens de voorbereiding, de schoonheid en genade verschijnen en de essentie van perfectie waar iemand naar hunkert en verlangt. Echter, op het moment van correctie, wanneer de aarde vol is “met de kennis van de Heer, “dan”zal ik een andere wereld zien, omdat alleen angst en verlangen de essentie van de gewenste perfectie zijn. Dan voelt iemand dat hij tijdens de voorbereiding tegen zichzelf loog.

Vraag: Waarom wordt er gezegd dat we tijdens de voorbereiding tegen onszelf liegen?

Antwoord; Het is zo omdat ik naar iets verlangde dat een leugen was. En terwijl ik aan het lijden was, besefte ik niet dat dit lijden eigenlijk vervulling was. Het betekent dat zodra ik mijn houding tegenover het gewenste verander, ontdek ik dat ik in de oneindige wereld ben. Het wordt beschouwd als”Je zult eten wat al oud is”. Ik onthul een oneindige vervulling in mijn huidige staat.

Het is beschreven dat je eerder tegen jezelf loog, en dacht dat je niet de gewenste vervulling had en dat je die moet bereiken. Maar je hoeft niets te bereiken behalve de correctie van je verlangens. Je bent al in dezelfde perfecte staat, alleen kun je het niet zien omdat je nog niet over de kwaliteiten van waarneming beschikt of de gecorrigeerde verlangens.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Het antwoord is simpel: Het komt omdat spiritualiteit tegenovergesteld is aan ons, onze essentie, onze egoïstische natuur. Egoisme regeert over ons, we willen het vervullen. Vandaar dat uit alles wat ons omringt, we alleen de dingen zien die we willen zien met ons egoisme: iets leuks of hooguit iets bedreigends.

Dit is de reden waarom iemand die de wil heeft om de bovenwereld te onthullen, maar onopgemerkt blijft in zijn egoïstische verlangen, zich moet reconstrueren. Om deze reden is de omgeving cruciaal voor een persoon: Het helpt hem om zijn waarneming te herbouwen, om zich af te stemmen op het belang van het waarnemen van wat onaangenaam is voor of tegengesteld aan het egoisme. Dan zal iemand in staat zijn te getuigen van een bredere wereld die hem of haar altijd heeft omringd. Het wordt de spirituele wereld genoemd en het bevindt zich boven het egoisme.

Het lijkt dat onze opvattingen het resultaat zijn van onze ervaring, maar ze zijn het resultaat van de hoeveelheid aan informatie die handig is voor onze egoisme. En het maakt geen verschil wat ze zeggen, waarheid of leugen: Voor ons is de waarheid wat samenvalt met onze mening- het egoisme.

We kijken altijd alleen wat onze mening ondersteunt en verwerpen wat zich daartegen verzet. Uiteindelijk vormen we onszelf en wensen we ons niet te veranderen. Alleen het lijden, de pogingen om de zin van het bestaan te vinden, en een sterke spirituele omgeving, de groep, zullen iemand helpen objectief te worden, om de egoïstische waarneming te helpen vervangen met de waarneming van zijn omgeving (de mensen die hetzelfde spirituele doel nastreven).En dan zal de bovenwereld die altijd rondom hem heeft bestaan zich voor hem openen!

Filed under: Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Zijn wij nu het juiste offer aan het maken voor de Tabernakel of is het de Schepper die het stukje voor stukje samenstelt? Wie is de architect?

Antwoord: Natuurlijk begrijpen we niets van ons werk, net als een kind van twee jaar oud opgroeit zonder te weten hoe hij op driejarige leeftijd zal zijn. Hij bedenkt het proces van zijn groei niet en vormt zichzelf niet op de leeftijd van drie jaar. Op dezelfde manier maken we een Menorah (een zevenarmige kandelaar) door een stuk goud in het vuur te werpen en het hierdoor vanzelf te laten ontstaan. Maar hoe gebeurt dit “vanzelf”?

Het feit is dat je zelf niets kan doen. Als je je intentie voorbereidt (niet de actie, maar alleen de intentie!), als je het bouwt in de middellijn, gaat het Licht jouw materie precies omzetten in de vorm die deze materie moet hebben. Deze materie kan geen enkele andere vorm aannemen! Met andere woorden, het heeft deze vorm al en je moet het alleen ontdekken door de intentie te hebben om dit beeld aan jou te laten onthullen.

Je betreedt een wereld die al lang van tevoren klaar is! Wanneer je de “bal en de bloem”, “de Menorah”, “de tafel”, “de onyx en andere stenen, “onthult, ben je aan het ontdekken wat al bestaat. Jij bent degene die je waarneming vernieuwt. Jij onthult het; het wordt aan jou onthuld. Jij bouwt je visie, perceptie, begrip en overeenstemming. Al naar gelang de mate van je overeenstemming , zie je de uiterlijke vorm niet, maar je ziet dat alles in je is. Je visie wordt intern.

Wat je nu ziet lijkt zich buiten jou af te spelen, maar in spiritualiteit zie je dat alles zich van binnen afspeelt. Dan is je perceptie authentiek. Je bent niet langer in de illusie waarin je je nu bevindt, waarin het lijkt alsof de wereld buiten jou bestaat, dat jij er bent en de wereld.
In spiritualiteit bestaat deze leugen niet. Je voelt dat alles in je is, in de ziel waarmee je je identificeert.

From the lesson on the weekly Torah portion on 2/4/11

Filed under: Spiritualiteit, Thora, Waarneming - Geen reacties→

Onze eenheid moet plaats vinden op een kwantitatief nieuw niveau. We moeten ons op een manier met elkaar verbinden waar iedereen betrekking heeft op het innerlijk van iedereen anders, waarbij hij zijn egoïstische verlangen weglaat. Hij moet alleen zijn verlangen naar spiritualiteit, ofwel vonk van het Licht, meenemen.

Met deze vonk, duikt hij in de groep, waarbij hij zich losmaakt van zijn emoties en al het andere wat er niet thuis hoort. Als resultaat, verbinden alle vonken van alle mensen zich met elkaar.

Deze onthechting staat me toe om de collectieve wil te leren kennen, en het genot te ontvangen dat buiten mijn ego bestaat, en hierin ontdek ik het vermogen om de Hoogste Wereld en de Schepper waar te nemen.

Uit de les over een artikel van Rabash op 05.11.2010

Filed under: Collectieve Ziel, Innerlijk Werk, Spiritualiteit, Waarneming - Geen reacties→

We bestaan in een systeem genoemd de enige schepping, Ziel of Adam. Dit systeem werd gecreëerd door de Schepper. We zijn erin verbonden door permanente verbanden net zoals de organen in een lichaaam. Onze wederzijdse verbinding is vervuld met het leven van dit systeem: Licht. Het systeem wordt genoemd de Wereld van Oneindigheid om alles erin onbegrensd en perfect is.

In de Wereld van Oneindigheid, zijn al zijn onderdelen verbonden door liefde en vervuld met het Oneindige Licht. Echter bedekt de Schepper deze oneindige wereld met filters, een na de ander, alsof alles verpest wordt. Het lijkt op het schilderen van een prachtig schilderij en daarna een vuil, plastic folie erover leggen, dat het hele beeld verpest. Dan, na andere, 125 extra lagen, ziet het originele beeld er nog viezer uit. Dit zijn de 125 lagen die de eigenschappen van de schenking en liefde, die ons binnen het systeem van de Wereld van Oneindigheid met elkaar verbinden, verminderen.

We bevinden ons in de uiterste laag en we nemen de voorafgaande lagen helemaal niet. Binnen onze laag, is het systeem van de verbinding helemaal verpest. In plaats van het voelen van de liefde die ons in de Wereld van Oneindigheid met elkaar verbindt, haten we elkaar en nemen we onze wederzijdse verbinding niet waar, en zijn we verdeeld, afgescheiden en gebroken. Van deze lage toestand, wenst de Schepper ons terug te brengen naar de eerste staat, die verlicht en goed is, zodat we door al deze lagen, filters en werelden (wereld in het Hebreeuws betekent Olam, verborgen) terug gaan naar de oneindigheid.

Daarom roept de Schepper ons en doet Hij ons ontwake. Hiervoor ontwikkelde Hij ons door middel van het egoïsme, zodat we meer zouden begrijpen en voelen en ons leven beter zouden inrichten. Echer als we een bepaalde rijpheid bereiken, begint de Schepper ons kwalitatief te bevorderen. Het is niet genoeg voor ons om ons te ontwikkelen door ons egoïsme te vergroten. Nu moeten we gelijk aan de Schepper worden ten aanzien van onze eigenschappen, om een gelijk type en vorm van verlangen te ontvangen, en niet alleen door ons verlangen te cultiveren zoals tijdens onze gescheidenis. Dit is waarom onze huidige toestand van ontwikkeling zo bijzonder is.

Door een inspanning te leveren om ons zelf af te stemmen op de meest binnenste laag, door sterk met elkaar verbonden te raken, trekken we het Licht van de Schepper aan, wat op ons van veraf neerschijnt in de vorm van het Omringende Licht – Ohr Makif.  We worden hierdoor gecorrigeerd zodat liefde en schenking tussen ons zullen regeren.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Waarneming - Geen reacties→

Wanneer we het pad van Kabbalah beginnen, gaan we ons geleidelijk aan realiseren dat onze waarneming en werkelijkheid verdeeld is in een innerlijke wereld en een uiterlijke wereld, waarbij de buitenste of externe wereld vreemd voor ons lijkt. Daarom bekijken we deze wereld niet met liefdevolle ogen en zien we niet hoe prachtig het is, hoe een moeder naar haar kind kijkt bijvoorbeeld.

In werkelijkheid is het echter in ons belang dat wij waren gecreëerd met dit dubbele beeld, waardoor we ons egoïsme kunnen behandelen als iets vreemds. Hierdoor ontdekken wij onze fouten en corrupties die verbonden zijn met ons egoïsme en dat dit alles zich in onszelf bevindt. Het is echt een wonder wanneer we ons realiseren dat al het kwaad, die we buiten ons zien, in feite van onszelf is, omdat het ons in staat stelt om onze focus te veranderen van de buitenkant proberen te veranderen naar in plaats hiervan onszelf te willen veranderen.

Deze dubbele waarneming is afkomstig van de eerste tegenstelling tussen het punt van creatie welke ontstond “Uit het Niets” en het Licht. Deze tegenstrijdigheid forceerde onze waarneming in twee delen te splitsen – innerlijk en uiterlijk. In andere woorden, we zien onszelf aan de buitenkant (alsof het niet ons is) en dan absorberen wij alles innerlijk. Maar als wij erkennen dat al het haat en kwaad dat wij waarnemen als buiten ons, in werkelijkheid in onszelf is, verbinden we dit met de kleinste vonk van onze ziel (de punt in het hart) en het resultaat is een gecorrigeerde Kli.

Het is vergelijkbaar met het ontwikkelen van een foto, welke een negatief in een positief verandert. Er is niet anders nodig dan onze perspectief te veranderen en bij dit beginnen we alles te zien in wat is genaamd “het Reflecterende Licht”.

Onze waarneming is gebouwd met behulp van geluiden, smaken, visuele beelden, reuk en alle andere lichamelijke sensoren. Onze waarneming definieert overigens ook de niveaus voor ons verlangen naar eten, sex, geld, macht en kennis. Dit zijn “Externe Vervullingen” die we in onszelf moeten vinden. Daarom kan hetzelfde principe toegepast worden, niet alleen in onze Kelim, maar ook naar de Lichten. Op dit moment is het nog moeilijk te begrijpen, maar als wij spiritualiteit waar beginnen te nemen kunnen wij de wereld op deze manier voelen en dan zal alles duidelijk worden.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Waarneming - Geen reacties→

Een vraag die ik gekregen heb: Is de hele menselijke geschiedenis alleen maar iets wat binnen in me verschijnt?

Mijn Antwoord: Ik neem de realiteit alleen hier en nu waar. Ik verbeeld het me dat er een geschiedenis “gedurende de tijd” plaats vind, dat er iets is “geweest” en “zal zijn” – echter is dit alles niets meer dan mijn verbeelding. Is dit écht in het verleden gebeurd? Het heeft alleen in mijn bewustzijn plaats gevonden; ik heb het als gebeurd waargenomen. Echter bestaat er niets buiten me om; alles bestaat alleen binnen in mijn wens om te genieten.

Geschiedenis is een proces waarvan ik het me inbeeld dat het over tijd plaats vindt. Maar er is geen tijd! Er is geen beweging, er is geen ruimte – ik verbeeld me dit alleen. Er is alleen een “plek” genoemd “wens om te genieten” en om dit verlangen heen zijn er opnames van informatie genoemd Reshimot
die elkaar opvolgen, net als een filmrol die onthuld wordt en me het gevoel geeft dat ik binnen deze film in besta.

Binnen in mijn verlangen, wordt de hele werkelijkheid verdeeld in “ik” en “de rest van de natuur”,  waar onder de levenloze objecten, planten, dieren en mensen. Deze verdeling in twee ver van elkaar verwijderde en tegenovergestelde delen werd met opzet in me geschapen, zodat ik mijn ego zou corrigeren door deze twee delen van mijn verlangen met elkaar te verenigen.

Een deel van mijn verlangen haat het andere deel, omdat dit deel als extern op me overkomt, net zoals mensen om me heen, en het andere deel lijkt innerlijk, ofwel ik. Dit is waarom ik anderen afwijs en dingen doe die mij lijken te baten.

Als het resultaat van mijn studie, moet ik begrijpen dat de dingen die voor me extern lijken, alleen zo eruit zien zodat ik deze verdeling zou overwinnen en mijn verlangen zou corrigeren. Ik moet mijn verlangen veranderen naar een verlangen om te schenken door het verschil niet meer te zien tussen mijn twee verlangens – het uiterlijke en het innerlijk. Hierin zit mijn redding, die me in staat stelt om uit mijn huidige egoïstische toestand te komen en schenking te verwerven, en daarbij een nieuwe werkelijkheid in te gaan. Door de intentie om te schenken te verkrijgen, zal ik de spirituele wereld voelen.

Dit betekent niet dat ik hier en nu door voorbereiding ga en later “overgeplaatst” zal worden naar een andere plek. Het betekent eerder dat in de mate waarin ik liefde voor je onthul, in plaats van de haat, ik de spirituele wereld, ofwel de toekomstige wereld zal beginnen te voelen. Het bestaat uit de verlangens die ik aan mezelf hecht. Ik moet dus niet op zoek gaan naar verre werelden, omdat alles hier is. Alles is gelegen in de verbinding tussen mij en degenen die ver en haatdragend op me overkomen.

Later zal ik er achter komen dat ik mezelf gehaat heb en alleen mezelf schade heb toegebracht. Des te meer schade ik aan anderen heb toegebracht, des te meer ik mezelf later zal moeten corrigeren.

Filed under: Geschiedenis, Waarneming - Geen reacties→

We beseffen niet hoe onderling verbonden we zijn. Ik ben met anderen verbonden door middel van duizenden verschillende links: in verlangens, in intenties, in gedachten, in inspanningen, in alles – als één lichaam.

Een heel systeem wordt onderscheiden doordat alle veranderingen in één van zijn elementen het hele systeem veranderen – en het kan ook niet anders, aangezien het systeem dan niet volledig zou zijn.

Om globaal te zijn betekent verbonden van alle kanten, in alle opzichten, in alles. Wegens deze verbinding omvat elke persoon iedereen in zichzelf. Ik ben ik en anderen zitten in me, en hij is hij en anderen zijn in hem, en zo in iedereen.

Maar we corrigeren niet het systeem zelf; we onthullen alleen de verbinding die al bestaat in de Wereld van Oneindigheid.

Het wordt genoemd de correctie van de breuk, die alleen gevoeld wordt ten opzichte van ons. Het is de correctie van onze visie, perceptie.

Als we de verbindingen corrigeren en het systeem beginnen te begrijpen, zullen we ontdekken dat er geen aparte onderdelen besaan. Als we dichterbij de Oneindigheid komen, voelen we dat er geen aparte delen zijn, alleen het geheel. Alles is zo met elkaar verweven dat het onmogelijk is, om het een van het ander te scheiden.

Filed under: Waarneming - Geen reacties→