In plaats van in dit kleine deel van de werkelijkheid te bestaan, heeft iemand die het verlangen heeft om door te breken naar het tweede deel van de werkelijkheid, het eeuwige en perfecte deel, verschillende middelen om dat te doen: de leraar, de groep en de boeken. De leraar legt uit, dat er een dergelijke mogelijkheid bestaat. Hij legt uit, dat het kan worden gerealiseerd met de hulp van een groep, waarin iedereen streeft naar de perceptie van de ware, perfecte realiteit en met de boeken die spreken over diezelfde perfecte werkelijkheid.

Wanneer we proberen om samen te zijn, is het alsof iedereen uit zichzelf komt, uit zijn ego, omdat hij moet voelen dat hij bestaat in de anderen. Dan, wanneer hij probeert om boven zichzelf te zijn – in de anderen, met hen verbonden – en hij leest over de perceptie van de werkelijkheid in geven, is dit de manier waarop hij zich gelijkvormig maakt aan de toekomstige staat, alsof hij er al is.

Afhankelijk van de mate waarin hij daarnaar streeft, roept hij de tweede kracht die in de werkelijkheid bestaat, van daaruit op, de kracht van geven, naast de kleine kracht van ontvangen die hem door de natuur gegeven is. Dan komt de kracht van geven en brengt de veranderingen in hem teweeg.

Een mens kan deze veranderingen zien als een toegevoegde kracht van ontvangen die naar hem toekomt, in plaats van de kracht van geven die hem verandert, en een dergelijke waarneming is ook correct. Echter, daarnaast, ontwikkelt hij eveneens de kracht van geven. Op deze manier gaat men vooruit, soms naar rechts en soms naar links, maar gedreven door die kracht van geven.

Hij moet deze kracht van geven, samen met de kracht van ontvangen, bereiken. Deze twee krachten worden dan langzamerhand aan de mens onthuld als twee lijnen, de rechter en de linker. Dan boekt de mens vooruitgang, soms in een staat van afdaling en soms in een staat van opstijging. Hij weet nog niet wat afdaling en opstijging precies is, tot nu toe onderscheidt hij ze alleen door zijn huidige gevoelens.

Echter, na verloop van tijd, begint hij te voelen dat het voor hem nodig is om deze twee lijnen te gebruiken door zich er tussenin te bevinden. Op deze manier, begint hij er controle over uit te oefenen en begint hij ze samen te brengen in de middellijn.

In wezen, bestaat ons hele werk uit samen studeren, ons willen verbinden met elkaar in onze harten, en verlangen naar eenheid boven alle onenigheden en verschillen uit, omdat al deze dingen alleen betrekking hebben op ons animale bestaan, dat hier, in deze wereld, blijft bestaan. We willen ons met elkaar verbinden in onze verlangens, onze punten in het hart, boven deze dingen uit.

Wanneer we De Zohar met deze intentie lezen, spreekt het boek over onze gecorrigeerde staten, over de manier waarop we de kwaliteit van geven onthullen in de verbinding tussen ons, wat hetzelfde is als de Schepper, het Licht, de geestelijke wereld, de Hogere Wereld. Daarom moet een ieder zich deze staat voorstellen bij het lezen van De Zohar.

From the lesson on 8/12/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Lichaam en Ziel, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Het einde van de correctie, wat Kabbalisten in hun geschriften beschrijven, moet in onze wereld worden gerealiseerd , in de materie, in al onze meest verwerpelijke, meest “materialistische” verhoudingen. Dit is de correctie waar “de duisternis schijnt als Licht ” (Psalm 139:12) en “Zijn voeten zullen op de Olijfberg staan” (Zacharias 14:4) over spreken.

Het dierlijke deel van mij blijft hetzelfde. Mijn lichaam gaat niet werken om te geven. Hoewel het in eerste instantie op die manier werkt. De hele natuur, functioneert volgens de wet van geven, behalve de mens. We zien dat niet, omdat we alles naar onze eigen maatstaven beoordelen.

Wij denken dat dieren elkaar alleen maar verslinden, maar in werkelijkheid is dit niet waar. We kunnen gewoon de intentie om te geven niet aan hen toeschrijven, omdat we hen niet voelen en niet begrijpen. Maar in feite, bestuurt de natuur hen en leidt hen naar geven en ze gehoorzamen die orders. Hetzelfde kan echter niet gezegd worden over de mens. Hij volgt de orders van zijn egoïsme op, die erop gericht zijn om te ontvangen, en bovendien tast hij de natuur aan door deze volgens zijn eigen tekortkomingen te beoordelen.

Wanneer de mens zichzelf corrigeert neemt hij vanuit de globale vorm waar en ziet hij het globale beeld. Tegelijkertijd zeggen we, dat het levenloze, vegetatieve en dierlijke niveau van de natuur ook wordt gecorrigeerd, maar dat betekent dat ze worden gecorrigeerd in onze nieuwe waarneming. Dieren hoeven niet echt te worden gecorrigeerd. Jij zult zien, dat de wolf en het schaap in vrede leven, net zoals je ogen op dit moment zien, dat de een de ander opeet.

In het artikel “De Verborgenheid en de Openbaring van de Schepper”, schrijft Baal HaSulam, dat je oorlogen en conflicten in de wereld ziet, omdat je zelf zo bent.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/18/11, “The Nation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Intentie, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: In hoeverre ben ik persoonlijk verantwoordelijk in dit gehele systeem?

Antwoord: In alles! Je hebt onze wereldgroep, die je kunt gebruiken als je dichtstbijzijnde omgeving. Plaats jezelf in relatie tot deze omgeving op een manier die het je mogelijk maakt, dat je zelfs vanuit de zwakste staten weer opleeft – wees zo in goede en slechte staten.

Een mens kan in elke situatie fijngevoelig blijven. Het is te vergelijken met het afstellen van een geluidsontvanger in een apparaat. Als ik hem afstem op een maximum van 10 eenheden, is mijn totale schaalverdeling heel grof en reageert deze niet op een minder krachtige invloed. Als ik echter de gevoeligheid op 100 keer hoger instel, zal ik een resultaat waarnemen, dat het eerder grofschaliger afgestemde apparaat niet kon registreren, het gaf een 0 aan. Ik leek niets te voelen. Ik bevond me in een mist, ik had nergens zin in en ik voelde geen enkele energie of inspiratie: de Schepper was uit mijn waarneming verdwenen. Stem jezelf nu af op een 100 maal grotere gevoeligheid en je zult merken hoe Hij in je werkt – alleen op een fijnere golflengte, die van mij een meer geavanceerde afstemming vraagt.

Hiernaar moeten we voortdurend op zoek zijn. Het kan nooit zo zijn, dat je helemaal geen verbinding met de Schepper hebt en dat je niet voortdurend opdrachten of kleine duwtjes van Hem krijgt. Als het je echter ontbreekt aan fijngevoeligheid, is het alsof je er niet op reageert. Dan is Hij gedwongen om je naar een grovere afstemming te brengen en daar ontvang je hardere klappen.

Je moet in een voortdurend streven naar Hoger leven, alsof je op het punt staat om van de aarde op te stijgen. Zoals een kind, dat zich helemaal in overeenstemming met zijn leeftijd ontwikkelt, vraagt niemand meer van je, dan wat voor jouw leeftijd geschikt is. Als je echter vast blijft zitten in die vierjarige leeftijd en weigert om verder te groeien naar je vijfde jaar, heb je het nodig, dat er een dubbele druk op je uitgeoefend wordt.

Precies op die manier worden we behandeld. Als een mens niet voelt, dat er elk moment van Boven een beroep op hem gedaan wordt, moet het duidelijk voor hem zijn, dat hij niet fijngevoelig genoeg is en dat hij een fijnere afstemming nodig heeft dan waarmee hij zichzelf nu afstemt. Wij kunnen onze gevoeligheid alleen vergroten met behulp van een omgeving waarin we elkaar aanmoedigen, met als basis de voorwaarden van wederzijds garant staan, om zo voortdurend de Schepper te zoeken! We moeten Hem eenvoudigweg najagen en onophoudelijk naar Hem uitzien, zoals een man onvermoeibaar de vrouw, die hij liefheeft, het hof maakt.

From the 1st Part of the Daily Kabbalah Lesson 8/23/11, Shamati #9

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Ik herinner me dat ik als kind altijd droomde over sneller en sneller groot worden en onafhankelijk. Toen ik ouder werd begon ik plotseling dingen te waarderen, die ik als kind had. Heeft de voorbereidingsperiode ook momenten die we werkelijk moeten waarderen of moeten we door alles zo snel mogelijk heengaan?

Antwoord: In spiritualiteit gebeuren de dingen niet op dezelfde manier als in het fysieke leven, omdat spiritualiteit volmaaktheid op elk niveau betekent. Hier ligt ook de moeilijkheid: je moet op elk niveau een tekortkoming vinden om weer verder te komen.

Elke spirituele staat is een deel van de Oneindigheid. Hoewel alleen dit deel aan jou onthuld wordt, terwijl de rest verborgen blijft. Daarom lijkt het voor jou het eindpunt, dat het al de wereld van Ein Sof (Oneindigheid) is! Je ontvangt de volledige 10 Sefirot op jouw niveau.

Betreur vooral je verleden niet. Hoewel er een speciale staat is, waarin we dat doen om onszelf te helpen om vooruit te komen. Meestal ontdekken we hoe noodzakelijk het was om door iets heen te gaan, in het verleden, hoe volmaakt de hogere leiding was, en hoe klein we waren, omdat we het ons niet realiseerden, dat we zelfs toen in de wereld van Ein Sof waren en het niet zagen door het gebrek aan ontwikkelde verlangens, aan organen van waarneming (Kelim).

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/28/2011, Shamati #50

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Hoe weet je, dat je werkelijk het Licht waarneemt?

Antwoord: Ik heb niets te geven aan een ander mens, maar als ik hem echt iets wil geven, wordt er in mij – in mijn houding ten opzichte van hem, in het streven naar geven en liefde te geven – een bijzondere “stroom” voelbaar en die heet “Licht”.

Om een extern fenomeen waar te nemen, is het noodzakelijk om er gelijkvormigheid mee te bereiken. Net als een radio die is afgestemd op een specifieke golf, breng ik de golf voort, de kwaliteit die zich buiten mij bevindt. Binnenin mij, maak ik een voorbeeld of model van de kwaliteit van geven die zich buiten mij bevindt. En dan vang ik deze kwaliteit op en ervaar ik het.

Als ik echt contact wil hebben met een ander mens via de wet van geven, ontstaat er in mij, in mijn houding ten opzichte van hem, plotseling een soort vervulling die van buiten mij lijkt te komen, hoewel het in werkelijkheid van binnenuit naar de oppervlakte komt. Deze reactie, die ik voelde in mijn verlangen om te geven, noemen we het Licht.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/20/11, “Arvut”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Waarneming - Geen reacties→

In het Nieuws (van News.com.au): “Het menselijk brein creëert haar eigen versie van de realiteit, en de wereld, zoals we die om ons heen zien, is grotendeels schijn”, dit zegt een gerenommeerde Britse wetenschapper [Bruce Hood, Ph.D.] …..

“Een groot deel van de wereld is schijn. We zijn ons slechts van een fractie van wat er om ons heen gebeurt bewust”, zei professor Hood tegen The (London) Times. “We hebben de indruk dat we een uitgebreid panorama voor onze ogen hebben, maar alles wat we ooit zullen zien is een gebied ter grootte van onze duimen, op een armlengte afstand. De rest wordt ingevuld door het brein, dat een stabiele omgeving creëert.”

Hij vervolgde: “Hoewel je misschien denkt, dat je een individu bent en kapitein op je eigen schip, worden veel processen gecontroleerd door mensen om je heen en door je omgeving”…..

“Ik garandeer, dat mensen zich na mijn lezing zullen afvragen of ze hun brein ooit nog kunnen vertrouwen”, zei hij.

Mijn Commentaar: Kabbalah zegt, dat we in een schijnwereld leven, die voor ons wordt afgeschilderd door onze egoïstische eigenschappen. Als we de hogere eigenschappen verkrijgen, tegengesteld aan egoïsme, zullen we de werkelijke, hogere, eeuwige wereld voelen, die buiten ons is en dan zullen we gaan leven in deze nieuw verkregen eigenschappen, voor altijd.

(zie verder onder “Waarneming”)

Filed under: Waarneming, Wetenschap - Geen reacties→

Baal HaSulam, “De Vrede”: De Natuur heeft een wonderbaarlijke, veilige basis voorbereid in de baarmoeder van de moeder, zodat geen vreemdeling het nieuwe leven kan beschadigen. Het voorziet in elke behoefte, zoals een goed opgeleide nanny, die altijd beschikbaar is …. Zoals een liefhebbende moeder is de baarmoeder zo liefdevol voor het kind, dat het later toegewijde mensen, “Moeder” en “Vader”, genoemd, kan vertrouwen, zij helpen het kind in de dagen, dat het nog afhankelijk is, tot het groeit en zelfstandig kan leven ….

Maar zij, die de werkelijkheid beschouwen vanuit het perspectief van de behoefte voor de instandhouding van het bestaan, zien een grote wanorde en verwarring, alsof er geen bestuurder is en geen leiding ….

Houd in gedachten dat deze tegenstrijdigheid, die ieder gevoelig, welopgevoed mens ziet, de mensheid sinds de oudheid bezighoudt, tot in onze dagen toe. Er bestaan veel theorieën om deze twee ogenschijnlijke tegenstrijdigheden in de Voorzienigheid uit te leggen.

Aan de ene kant zien we de wijsheid van de natuur en hoe toegewijd zij is aan elk schepsel. De natuur brengt elk element, het een na het ander, met zorg tot ontwikkeling. Kijk maar naar de structuur van organismen, naar hun vermogen tot groei, tot het zorgen voor nageslacht en de interactie. Alles is zo gemaakt, dat het deel uitmaakt van een integraal model, elk mens heeft zijn eigen plaats en is in balans met anderen. Als we de wereld konden zien, zoals deze in balans is, niet verstoord door de menselijke alleenheerschappij, zouden we een wonderbaarlijk systeem ontdekken, één dat niet statisch is, maar in perfecte balans om de schepping verder tot ontwikkeling te brengen.

We zien echter de oorzaken van deze ontwikkeling niet en we begrijpen niet waarom alles precies moet zijn zoals het is. Daarom begrijpen we de fasen van het pad niet. Bovendien kijken we naar alles door het prisma van ons egoïsme en beoordelen we volgens onze criteria. Daarom zien we de wereld op zijn kop, alsof we alles hebben omgedraaid naar onze eigen waarneming.

Vanuit wetenschappelijk onderzoek is het echter duidelijk, dat de natuur, om de soorten te ontwikkelen, alle systemen heeft geschapen, voortgebracht en gevormd, die zorgen voor de ideale omstandigheden om tot creatieve ontwikkeling te komen.

Maar anderzijds doet zich een probleem voor met betrekking tot het daaruit voortgekomen bestaan. Als een onderdeel van de natuur opgroeit en op “eigen benen komt te staan”, begint het te vechten om te overleven en zonder de hulp van de ouders in de omgeving te integreren. Dit overkomt elk levend schepsel, maar bij mensen neemt het de meest problematische vormen aan, omdat een mens zich moet voorbereiden voor het leven in een maatschappij die complex en onnatuurlijk is, opgebouwd uit talrijke mechanismen. Afgunst en machtshonger laaien in de mens op en dwingen hem in een richting, die tegengesteld is aan andere mensen. Anderen lijken succes te hebben, terwijl hij achter lijkt te blijven, door zijn karakter of vanwege de omstandigheden.

De natuur die zoveel zorg had voor ons toen we opgroeiden, plaatst ons nu in omstandigheden die ons brengen tot inspanningen om te overleven. Bestaat de Schepper dan of niet? Als alles goed was, zouden we zeggen: “Dank God.” Maar als alles niet goed is, wat kan je dan zeggen?

Dit is het probleem dat Baal HaSulam hier voor ons beschrijft, voordat hij ingaat op inspanningen om het op te lossen.

From the Daily Kabbalah Lesson 7/31/11

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Lijden, Maatschappij, Waarneming, Wetenschap - Geen reacties→

Vraag: Wat voor zin kan ik in hoofdletters opschrijven, zodat ik elke keer als ik afgeleid ben en mijn gedachten op de loop gaan, daar naar terug kan gaan en weer kan focussen?

Antwoord: Stel je een situatie voor die het waard is om steeds weer te willen bereiken en beschrijf die zo, dat deze zin je er onmiddellijk aan doet denken, dat je de werkelijkheid waarneemt als verdeeld en gebroken in verschillende delen, alleen omdat je je in je egoïsme bevindt.

Zodra je deze manier van kijken via je ego verwerpt, verandert alles in één enkel geheel. Het is alsof je naar de realiteit kijkt door een gordijn met kleine gaten erin en wat je ziet lijkt te bestaan uit afzonderlijke delen. Maar dan neem je dit gordijn van voor je ogen weg en de hele werkelijkheid blijkt één te zijn.

From the 2dn part of the Daily Kabbalah Lesson 7/28/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Intentie, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Als we blijven werken aan onze innerlijke eenheid en verbondenheid, zullen we dan ook meer van elkaar gaan houden in de buitenwereld?

Antwoord: Ja, maar dat geldt niet alleen voor ons, maar voor de hele wereld. Het is immers één systeem. Wanneer we op ons niveau – dat hoger is dan dat van de rest van de wereld – proberen onze spirituele delen dichter bij eenheid te brengen, zullen we daarmee ook de wereldlijke delen, namelijk mensen, in eenheid bij elkaar brengen.

Inderdaad, er zijn geen mensen, en er is geen eenheid of breuk tussen hen. Deze mensen zijn zielen, alleen hebben ze een beeld van zichzelf en hun onderlinge verbinding vanuit het perspectief dat “deze wereld” genoemd wordt. Alles wat je ziet zijn zielen in hetzelfde netwerk, alleen zien zij zichzelf en het netwerk van onderlinge verbinding als onze denkbeeldige wereld.

Daarom zal dit, wanneer we ernaar streven om deze verbinding te bouwen, terwijl we met hen in dit gemeenschappelijke systeem zijn –  alleen op een hoger niveau van bewustzijn en begrip –  natuurlijk ieder ander sterk beïnvloeden.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/14/2011, The Zohar

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Verspreiding van Kabbalah, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Hoe voel je nu werkelijk het Licht?

Antwoord: Ik heb niets om aan een ander mens te geven, maar als ik hem werkelijk iets wil geven, wordt er in mij, in mijn houding naar hem, in mijn streven naar geven en liefde, een bijzondere “stroom” onthuld, die “Licht” genoemd wordt.

Om een extern verschijnsel waar te nemen moet ik ermee in overeenstemming zijn. Zoals een radio, die afgestemd is op een bepaalde golflengte, activeer ik de golflengte, de eigenschap die zich buiten mij bevindt. In mij schep ik een voorbeeld of een model van de eigenschap van geven, die buiten mij is. En dan vang ik deze eigenschap op en neem ik deze waar.

Als ik mij werkelijk tot een ander mens wil verhouden via de wet van geven, ontwikkel ik onverwacht, in mijn houding naar hem, een soort vervulling die van buiten mijzelf lijkt te komen, hoewel deze in werkelijkheid van binnenuit naar de oppervlakte komt. Deze reactie, die ik voelde in mijn streven naar geven, is het Licht.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/20/11, “Arvut”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Waarneming - Geen reacties→