Vraag: Hoe moeten we de vraag beantwoorden waarom het nodig is om evenveel van je vriend te houden als van jezelf?

Antwoord: De reden hiervoor is dat de wereld integraal is en integrale verbinding tussen iedereen noemen we in menselijke taal ‘liefde’, liefde voor elkaar, zoals cellen in één lichaam. Dit wordt benoemd als: “En je moet je vriend liefhebben als jezelf.” Het betekent dat de verbinding tussen mensen gelijk moet zijn aan de verbinding die tussen alle andere delen van de schepping bestaat.

In de natuur is alles op de juiste manier met elkaar verbonden en is er eenheid, de mens is daarop een uitzondering. De mensheid schendt deze eenheid en verstoort de natuur op het minerale, vegetatieve en animale niveau. Zodra mensen zichzelf gaan corrigeren, zal de natuur automatisch gaan veranderen.

De natuur zal opstijgen omdat alle delen van de schepping in elkaar gevat zijn, dit geldt echter vooral voor het niveau dat Adam (mens) heet. “Heb je vriend lief” betekent dus dat je de fundamentele wet van de schepping implementeert: de verbinding tussen alle delen van de schepping.

From the Sochi Convention 6/9/14, Lesson 1

Filed under: Disseminatie, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Sommige vrienden die erop uitgaan naar het grote publiek hebben de cynische gedachte dat wij ons bezig houden met educatie met het doel om mensen te leren hoe ze moeten leven. Maar het publiek voelt heel sterk dat zij zich door hun arrogantie boven het publiek plaatsen. Hoe kunnen we dit vermijden zodat we oprecht kunnen zijn naar het grote publiek?

Antwoord: Persoonlijk zie ik het grote publiek als mensen die geen zelfkennis hebben maar een enorm groot potentieel in zich dragen. In elke huisvrouw, straatveger, enz. is latent een veel groter potentieel aanwezig dan in mij. Ik moet dus een heel zorgvuldige en helpende houding hebben ten opzichte van hen.

In principe zijn zij het en niet wij die een enorm groot verlangen in zich dragen en als dat zich in hen gaat manifesteren, zien we dat de straatveger en de huisvrouw zulke immens grote verlangens hebben en zoveel eindeloze mogelijkheden om zich te hechten, dat zij de totale gebroken universele massa omvatten die niet in ons aanwezig is.

Enerzijds zijn er handelingen in een lijn (Kav), anderzijds handelingen in cirkels (Igulim). Dit leren we in het tweede deel van ‘De Studie van de Tien Sefirot’.

Als wij werken in een lijn geldt dat in dit geval niet voor de 99%, maar alleen voor degenen die de juiste intentie voor de Schepper hebben. Als we echter spreken over een cirkel, over Malchut van Ein Sof  (Wereld van Oneindigheid), over Ohr Makif (Omringende Licht), gaat het over de 99% van de mensheid. In hen is alles verborgen.

Wat hen betreft moeten we denken aan intentie op de lange termijn – niet aan vandaag maar aan enkele jaren – alles zullen we echter door hen ontdekken, zoals er geschreven staat: “Ga zorgvuldig om met de kinderen van de armen, want de Torah zal uit hen voortkomen.” (Nedarim 81a), namelijk het Licht.

Als ik bijvoorbeeld ooit een vooroordeel gehad zou hebben, minachting, ten opzichte van Aziaten, Zuid Amerikanen of Afrikanen, in vergelijking met Europeanen en Noord Amerikanen, toen ik in het proces zat van kennismaking met hen, is mijn mening over hen radicaal veranderd. Ze zijn naar mijn begrip niet alleen gelijkwaardig, maar ze nemen een andere plaats in. Eigenlijk zijn zij de dragers van intellectuele en analytische vermogens, zij zijn het potentieel van nauwkeurig onderzoek en analyse dat bij de Europeanen niet bestaat.

Dus de massa, de ronde kelim (vaten), zijn de dragers van een heel groot potentieel aan mogelijkheden en immens grote verlangens die later ontdekt zullen worden, en daarmee de Schepper.

From the Sochi Convention 6/9/14, Lesson 1

Filed under: Disseminatie, Spiritueel Werk, Wereld - Geen reacties→

Vraag: U hebt gezegd dat wij workshops moeten organiseren over acute kwesties die het resultaat blijken te zijn van interacties. Is het noodzakelijk om deze situaties bekend te maken omdat zeker is dat zij zich kunnen opstapelen en dan als abcessen gaan fungeren of is het beter om van tevoren al workshops te organiseren?

Antwoord: Probeer alles te doen wat je kunt, de Schepper zal het gebruiken zoals het nodig is. Het is juist dat je aan de nabije toekomst denkt, maar het moet beter georganiseerd worden. Ik bedoel dat ik niet kan zeggen: “Wat er zal gebeuren, zal gebeuren want alles is in de Handen van de Schepper.” Op die manier realiseer ik mijn eigen vrije keuze niet.

Ik kan evenmin zeggen dat alles van mij afhankelijk is, want dan wil ik nergens meer aandacht aan schenken. Dat is ook niet juist. In het algemeen gesproken zeggen we vóór een handeling: “Alles is van mij afhankelijk,” en we zeggen dat op een manier alsof het werkelijk alleen van ons afhangt. Aan het einde van de actie zeggen we dat dit alles vanaf het begin door de Schepper was bepaald en alleen volgens Zijn besluit heeft plaats gevonden.

We kunnen stellen dat de regel is dat deze twee situaties, deze twee uiteenlopende situaties, alleen boven de Machsom (barrière) met elkaar vergeleken kunnen worden, als we met de middellijn gaan werken. Tot die tijd kunnen we alleen pogingen doen om ze met elkaar te verbinden. Ofwel alles is van mij afhankelijk, of alles hangt van de Schepper af. Probeer dus eerst alles aan jezelf toe te schrijven en later schrijf je het aan de Schepper toe.

From the Sochi Convention 6/9/14, Lesson 1

Filed under: Conventies, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De Midrash zegt (Rabbi Moshe Weissman), hoofdstuk ‘Shemini’: Omdat Nadab en Abihu grote geleerden in de Torah waren, besloten zij dat er een gebod was om meer vuur op het altaar te plaatsen dan al door Boven gegeven was. Zij formuleerden deze wet in de aanwezigheid van Mozes.

Hoewel het legale besluit juist was, werden ze toch door Boven gestraft met de dood omdat het niet mogelijk is om dit gebod in zijn ultieme vorm in de nabijheid van je leraar te formuleren zonder hem raad te vragen.

Het is niet mogelijk om een gebod in acht te nemen zonder je met de leraar te verbinden. Het is onmogelijk om boven hem uit te stijgen. Deze hiërarchie blijft tot aan Gmar Tikkun (het Einde van de Correctie) in stand.

Op het moment dat de student de neiging om zijn leraar te overheersen niet kan overwinnen, wordt hij verbrand.

Vraag: Wat betekent dat: zijn leraar overheersen?

Antwoord: Ontevredenheid uiten, kritiek, afwijzing: Wanneer gaat hij eindelijk dood zodat wij zijn plaats in kunnen nemen? Hier gaat het over.

Over het geheel genomen zijn dit natuurlijke eigenschappen die ontdekt moeten worden en aangeven hoe we behoren te handelen.

Vraag: Wat moet een student doen als hij zulke gevoelens in zichzelf ontdekt?

Antwoord: We moeten dit proces niet verstoren. Velen denken dat ik dit niet zie of hoor, dat ik de staat van de studenten niet begrijp, maar ik moet niet ingrijpen en hen daarmee van hun vrije wil beroven.

Het punt is namelijk dat als iemand dit van tevoren al weet, hij gaat handelen zoals ik het hem zeg. Wat is dan de zin van zijn bestaan? Dan kan hij niet zelf oordelen en zelf duidelijkheid krijgen, zijn eigen correctie van de ziel uitvoeren. Dan beroof je hem van het leven.

Als je teveel zegt, blijft het daarbij, dan heb je hem een deel van zijn leven afgenomen en moet hij het de volgende keer afmaken. Er zijn situaties waarin ik er alles voor zou geven om iets te zeggen, maar ik moet zwijgen.

Konden Mozes en Aäron bijvoorbeeld iets doen? De zoons moeten door deze staten heengaan als zij wachten op de dood van hun vader om vervolgens hoger te kunnen stijgen dan hij. Ze kunnen op een andere manier niet verder komen. Dit is de enige manier waarop ons ego ons onderwijst. Het zijn allemaal natuurlijke eigenschappen.

Vraag: Hoe moeten wij met deze eigenschappen aan het werk gaan?

Antwoord: We moeten ons erop voorbereiden, om de plaats van de leraar in te kunnen nemen en groter te zijn dan hij.

‘Voorbereiden’ betekent een groep vormen die gebaseerd is op verbinding met elkaar, maar tegelijkertijd moeten we niet vergeten dat de leraar – als hij dit leven verlaat – opstijgt naar het volgende niveau en daarmee ruimte voor jullie laat. Het is geen dood maar een stijging. Dit wil zeggen dat jullie voorbereid moeten zijn om het niveau in te nemen dat vrij is gekomen.

Vraag: Nadab en Abihu die (in spirituele zin) de dood van hun leraren wensten om hun plaats in te nemen of verder te komen, stierven zelf. Wil dat zeggen dat zij hun werk op dat niveau niet hadden voltooid?

Antwoord: Ja, maar het principe van de linkerlijn, de dood van de leraar wensen, is een natuurlijke eigenschap, een natuurlijke staat van de student.

Al het werk van de student bestaat eruit dat hij de rechterlijn aantrekt en zich hecht aan de leraar, dat hij gaat begrijpen dat dit de enige manier is waarop hij een intraveneuze infusie met het Hogere Licht toegediend kan krijgen: zowel het Licht van correctie als dat van vervulling.

Onder de studenten is een voortdurende strijd. Enerzijds willen zij de plek van de leraar innemen, anderzijds trekken zij de rechterlijn aan. Geleidelijk aan moeten ze zich realiseren dat hun hele spirituele leven door hen heen stroomt, zoals bij de bloedsomloop.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 1/15/14

Filed under: Groepswerk, Kabbalah Leraar, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

We bestuderen de rol van mannen en vrouwen op basis van de spirituele werelden omdat voorbeelden alleen van daaruit kunnen worden genomen en niet van onze wereld.

Er zijn miljoenen theorieën in onze wereld en we zien dat wij zelfs nu nog steeds niet weten wat nu precies de rol van mannen en vrouwen is, onze wereld is zo onvolmaakt.

In de spirituele wereld is de kwaliteit van Bina, geven, en we moeten aan deze kwaliteit gelijkvormig worden. Om dit te doen moeten we ons op zo’n integrale manier verenigen dat wij in staat zijn om ons met Zeir Anpin te verbinden, vervolgens zal Zeir Anpin ons omhoog brengen naar Bina.

Dit is een heel gecompliceerd systeem met veel verschillende elementen. Wij staan onder de controle van dit systeem, het bestuurt ons, geeft alle signalen aan de zielen door, pusht ons en wij op onze beurt stijgen naar boven.

Aan dit systeem zien we dat er twee krachten in de wereld zijn: vrouwelijk en mannelijk. Het is onmogelijk om via één van deze krachten op een hoger niveau te komen. Alleen de juiste toepassing van beide krachten creëert de nodige voorwaarden die voldoende zijn om op te stijgen.

De vrouwelijke aanleg bestaat uit een enorm verlangen. Maar dit verlangen kan niet zelfstandig vervuld worden, want het is slechts een verlangen dat geen kracht in zichzelf bezit.

Daarnaast is de andere kracht, de mannelijke kracht.

Een vrouw geeft de behoefte om op te stijgen. Deze kracht pusht het mannelijke deel en schept vanuit zichzelf een enorme kracht, inspireert, geeft richting, bidt en formeert. Deze kracht pusht de mannen voorwaarts, zoals een moeder haar kinderen naar school stuurt en haar man naar haar werk. Zij creëert de inspanningen die het hen mogelijk maken om vooruit te gaan, anders zouden zij niet in beweging komen. Dankzij deze inspanningen ontvangt het mannelijke deel het vrouwelijke verlangen, begint het te realiseren en stijgt op.

De vrouw is het gebrek aan vervulling, een enorm verlangen, zonder dit kan niets bestaan. De man is de kracht die deze behoefte verandert in een bewegende kracht en de Schepper bereikt. Hij bereikt de Schepper met de hulp van het verlangen dat hij van het vrouwelijke deel ontvangt, hij heft haar verlangen naar boven en samen realiseren zij het.

Aanvankelijk was het in onze wereld als volgt: eens ging de man jagen en bracht hij zijn prooi mee naar huis, nu gaat hij werken en brengt hij zijn salaris naar huis. Zo kan het gezin bestaan en zo zit de wereld in elkaar.

In onze groep kunnen wij deze natuurlijke voorwaarden niet ontkennen, anders stemmen wij niet overeen met de hogere structuur. We moeten constant net zo zijn als de hogere Partzuf.

Daarom hebben we het verlangen van de vrouwen nodig, hun enorme inspanningen, hun gebed vanuit de diepte van hun hart. Vrouwen kunnen de mannen zo beïnvloeden met hun stille verlangen dat de mannen het gevoel hebben dat zij naar hen schreeuwen, hoewel zij in werkelijkheid geen woord zeggen, maar dit simpelweg willen.

Mannen hebben de mogelijkheid om het verlangen van een vrouw zozeer te voelen dat zij het waar willen maken. Hij moet het waar maken, zo zijn we gemaakt. Als wij onze gezamenlijke verlangens in de juiste richting sturen, zullen we ons doel zeker bereiken.

Het is onmogelijk om zonder vrouwen vooruit te komen. Zij brengen de beweging op gang, zij zijn de eersten die reageren op de veranderingen in de wereld, op onze methode. Mannen moeten zich met elkaar verbinden en deze methode realiseren. Waarom? Omdat de kracht die ons voorwaarts trekt de kracht om te geven is. Vrouwen moeten het gemis en de behoefte aanreiken en de mannen de creatie van de kracht om te geven.

Op de basis van dit principe bouwen we onze groepen.

From the Vilnius Convention 3/23/12, Lesson 2

Filed under: Groep, Mannen, Spiritueel Werk, Vrouwen - Geen reacties→

‘Inleiding tot Het Boek de Zohar’, ‘BeLaila De Kala’ (De Nacht van de Bruid), item 138: Dit is het belangrijkste punt van het essay, want tot dusver werden de correcties ook beschouwd als het werk van onze handen omdat we er beloningen of bestraffingen voor ontvingen. Bij de grote Zivug (spirituele koppeling) aan het einde van de correctie zal echter worden onthuld dat zowel de correcties als de bestraffingen het Werk van Zijn Handen waren, zoals er geschreven staat: “De hemelen vertellen het werk van Zijn Handen.” Zo is het omdat de grote Zivug van het firmament betekent dat alles het Werk van Zijn Handen is en Hij alleen alle handelingen doet, ermee doende is en ze zal doen.

Een mens voelt en denkt dat het einde van de correctie een vaststaande situatie is die ergens in de toekomst zal plaats vinden en dat we er gewoon op kunnen wachten. Hij begrijpt niet dat de komst van deze staat afhankelijk is van de correcties die een mens uitvoert. Er komt niets vanzelf maar alles is alleen afhankelijk van het werk aan de correcties.

We moeten er niet op hopen dat wij blijven zoals wij zijn en dat de correcties vanzelf zullen plaatsvinden. Nee, ik ben degene die hard moet werken om correctie te bereiken.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 6/2/14, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritueel Werk, Zohar - Geen reacties→

De enige manier om de AHP (ontvangende kelim – vaten) van de Hogere te wekken is Hem te vragen om de kracht van geven. Dan zal de Hogere Zijn AHP laten opstijgen en het Licht van AB-SAG naar je toe geleiden, dat Licht zal je kelim corrigeren zodat je met behulp van de gecorrigeerde kelim in staat zult zijn om aan anderen te geven.

Op welke manier kun je de Hogere daarom vragen? Als je je ontvangende kelim (je AHP) ondergeschikt maakt en een verbinding wilt maken met de gevende kelim (GE), met anderen, is dat het bewijs, de conclusie die je naar de Hogere brengt en je vraagt of Hij je dit wil geven. Ik wil mijn AHP ondergeschikt maken en mij met iedereen verbinden door middel van mijn GE (gevende kelim). Op die manier beïnvloed je de AHP van de Hogere en noodzaak je Hem om zo ver op te stijgen als nodig is om aan je vraag te voldoen.

Als je erin slaagt om een bepaald gedeelte van de AHP van de Hogere te laten opstijgen, betekent het dat je een gebed hebt laten opstijgen, MAN (vrouwelijk water). De betekenis is hetzelfde.

Vraag: Hoe zit het met alle vragen, de verzoeken en de gebeden die ik al vele jaren heb laten opstijgen?

Antwoord: Ik weet niet of je die hele periode één gebed hebt laten opstijgen. Wat je vraagt moet overeenstemmen met dat wat de Hogere van je wil horen. Als je vraagt om een speld om ermee in je oog te prikken of om andere dingen die je kunnen schaden, zal de Hogere je zeker niet antwoorden.

Je kunt het uitschreeuwen en vragen, de Hogere zal wachten tot je wijzer bent geworden. Alle gebeden worden Boven geaccepteerd en worden toegevoegd aan het werk, maar ze leiden nog niet tot het opstijgen van de AHP van de Hogere, want het is nog geen MAN.

Je roept het uit, maar de Hogere antwoordt niet. Maar toch verricht Hij bepaalde handelingen waardoor je gaat begrijpen dat het onmogelijk is om op deze manier te vragen en eveneens dat Hij je niet zal geven waar je om vraagt. Het is precies hetzelfde als de manier waarop wij met kinderen omgaan. In onze wereld veroorzaakt de tijd veranderingen, terwijl in de hogere wereld de tijd bepaald wordt door onze handelingen.

Als je de behoeften van het publiek met je meeneemt en je de Hogere vraagt om ze te vervullen, voer je gevende handelingen uit. Je verlangt het goede voor hen en niet voor jezelf, daarom word jij ook anders behandeld. Je wordt de partner van de Hogere omdat je zorgt voor de lagere, zo stijg je op naar een ander niveau. Hierin lijk je op de Schepper en daarom is dit werk zo gunstig voor onze vooruitgang.

From the preparation for the Daily Kabbalah Lesson 6/08/14

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De Midrash zegt in hoofdstuk ‘Shemini’: En toen was het vuur van de Shechina aanwezig. Alle Joden zagen de vuurkolom neerdalen uit de Hemel, de Mishkan (tabernakel) binnengaan, de offers op het altaar verteren en daar verblijven. Toen zij dit wonder zagen, vielen zij op hun aangezicht en prezen zij de Eeuwige.

De correctie van het krachtigste, slechtste en bitterste kwaad manifesteert zich als het krachtigste Licht, als een verterend vuur. Wederzijdse haat, afkeer, rivaliteit, afscheiding en afwijzing worden door liefde vervangen, hoewel er innerlijk niets verandert. Daarom verschijnt er vuur tussen twee tegengestelde eigenschappen als zij met elkaar in aanraking komen.

Bovendien wordt deze staat permanent, wij kunnen ons er nooit los van maken. In spiritualiteit verdwijnt er niets. Als wij een bepaald niveau hebben bereikt, vallen wij niet terug naar een lager niveau. We krijgen meer egoïsme, dat tot nu toe nog niet onthuld was, we voelen ons erin ondergedompeld. Meestal is hier geen sprake van een neergang maar juist van een opgang langs de linker lijn. Daarom staat er geschreven: “De vuurkolom daalde neer op de trede.”

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 1/15/14

Filed under: Egoïsme, Spiritueel Werk, Thora - Geen reacties→

Baal HaSulam, Shamati 53: ‘Aangaande Beperking’: Dit noemen we het belangrijkste deel van het niveau, de onderscheiding van Katnut. Deze onderscheiding moet permanent zijn en Gadlut is slechts een toevoeging. Men moet dan ook verlangen naar het belangrijkste deel, niet naar de toevoegingen.

Het Doel is het bereiken van heelheid en een teken van heelheid is de vreugde die al onze zintuigen vervult, alle verlangens en alle gedachten, dat wil zeggen: hoofd en hart. Heelheid en vreugde komen namelijk van de Schepper, wanneer ik in de kleinste staat ben, ben ik aan Hem gehecht en zo breng ik Hem vreugde, en dan is het de hoogste staat.

Aan de voet van de ladder lijkt het alsof de mens even groot moet worden als de Schepper: alles weten, begrijpen, voelen, onder controle hebben, de hele wereld opslokken. De Schepper lijkt een machtige heerser die over de gehele schepping regeert en de mens denkt dat hij aan Hem gelijk moet worden. Het ego blijft in mij groeien en breidt zich uit zodat ik vooruit kom.

Maar dan begin ik in te zien dat ik – hoeveel nieuwe verlangens er ook toegevoegd zullen worden en hoe groot ze ook zullen zijn – van mezelf een nul moet maken en nog een nul, zoveel nullen als maar mogelijk is. Dit kan ik niet ten aanzien van de Schepper doen, maar ik kan me er wel voor inspannen om dit naar de vrienden toe te doen.

Mijzelf wegcijferen en niets voor mezelf willen hebben, maar de Schepper vreugde brengen door mijzelf weg te cijferen, is nu juist het beginpunt van ieder niveau, iedere staat. Dit is de eigenschap van Bina: geven omwille van het geven met niets voor mezelf.

Dit wordt Tzimtzum (restrictie), Masach (scherm) en het Terugkerend Licht genoemd. In de mate waarin grote inzichten aan mij onthuld worden, annuleer ik ze als ze in mijn eigen voordeel zijn, ik wil niet voor mijzelf bestaan als ik boven deze staat uit de Schepper geen vreugde kan geven en verder nergens om vraag.

Mijn waarneming van de werkelijkheid is altijd in tweeën verdeeld. Ik wil alle verlangens en gedachten ten gunste van mijzelf verwijderen en beperken. Ik kan er niet helemaal van los komen, maar ik wil het gevoel hebben dat ze niet bestaan, want ik ga voelen dat elke gedachte en elk verlangen voor mezelf mij beletten om me te richten op het verblijden van de Schepper.

Door al mijn verlangens – die mij van Boven gegeven worden en waardoor ik me opgeblazen voel – tot nul te beperken, kom ik tot geven. Ik keer terug naar niets en daar bovenuit bouw ik aan geven. Hier gaat het al over de volgende fasen op mijn ladder. Het teken voor deze staten is de mogelijkheid om boven alle op- en neergangen uit te stijgen en ze te veranderen in mogelijkheden om te geven, alsof ik zelf geen enkel volume meer  heb en alles verspreid vanuit het niveau boven mijzelf.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 6/02/14, Shamati #53 “The Matter of Limitation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

We moeten proberen om onszelf te handhaven in één kli (vat), in één boot van ons allen en voortdurend denken aan het bestaan van deze kli, van onze gezamenlijke baby. We kunnen de volgende vergelijking maken: je hebt een getrouwde dochter die nu ver van je vandaan woont en je bent voortdurend bezorgd over haar pasgeboren baby.

Je bedenkt dat hij misschien wel in handen is van onnadenkende, onbezonnen kinderen die te lui zijn om goed voor hem te zorgen. Je hebt daar heel veel last van en je kunt de manier waarop ze met hem omgaan niet aanzien. Het is hartverscheurend als je door de telefoon hoort hoe hij aan het huilen is als zij je opbellen. Je maakt je heel veel zorgen.

Dit soort zorgen kennen we in ons leven, zorgen over het welzijn van iemand die je kent. Op deze manier moeten we ons ook zorgen maken over de groep.

Vraag: Blijkt hieruit dat ik niet aan het werk moet gaan met de vrienden die goed omgaan met de groep maar wel met degenen die de groep willen verlaten en dus onze eenheid beschadigen, onze gezamenlijke boot schade toebrengen?

Antwoord: Ja, maar alleen als zij eerder gericht waren op eenheid. Maar als zij er onmiddellijk vandoor zijn gegaan toen zij hoorden dat we ons moeten verenigen, was er geen commitment voor Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar). Dan spreken we niet over vrienden.

Vrienden zijn alleen de mensen die werken aan het bereiken van Arvut. Anderen doen dat niet.

Commentaar: Maar we weten dat dit zwaar werk is en velen gaan er halverwege vandoor.

Antwoord: Niet ‘halverwege’, zij zijn er namelijk nooit aan begonnen. Ze zagen het begin van het pad, begrepen dat het niets voor hen was en gingen weg.

Vraag: Maar waarom kwamen ze dan als zij geen ‘punt in het hart’ hebben?

Antwoord: Iedereen heeft een ‘punt in het hart’ maar het brandt niet zozeer dat zo iemand alles wat hij is en heeft daarin investeert. Maar als zij al deel van deze verbinding waren en daarna weg zijn gegaan, moeten we de kloof die is ontstaan, dichten door een nog grotere, sterkere verbinding met elkaar.

Vraag: Moeten zulke mensen eigenlijk weer terugkomen?

Antwoord: Je kunt ze niet dwingen om terug te komen, want er bestaat geen dwang in spiritualiteit.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/02/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→