Weisman, “Midrash Sefer,” “Na de dood van”, “Heilig Werk op Yom Kippur”: Voor Yom Kippur moet je een mens voorbereiden, degene die de geit met zich moet meenemen die voor Azazel bestemd is, in de woestijn, en hem daar van een rots werpt. De Schepper heeft beloofd dat de zonden van de gehele gemeenschap van Israël vergeven worden door dit Heilige Werk.

Degene die de geit naar de woestijn meenam, stierf gewoonlijk aan het einde van dat jaar …

De Hogepriester kon de binnenplaats niet verlaten en het Heilige Werk niet verrichten totdat de geit in de woestijn was …

In die dagen, toen het volk Israël uit rechtvaardigen bestond, wisten zij dat de geit in de woestijn was aangekomen als het rode koord dat aan het Heilige der Heiligen was vastgebonden wit werd.

Een mens die een afgezant is van de gehele gemeenschap, namelijk van al zijn verlangens, ontdekt in zichzelf verlangens die niet gecorrigeerd kunnen worden en hij doodt ze.

Hij werpt de geit (zijn ongecorrigeerde verlangens) van de rots, hij beoordeelt ze op basis van zijn gevoelens, zijn inschattingen en zijn afwegingen en hij sterft omdat hij ze niet kan corrigeren, zo kan hij op een hoger niveau komen.

Zulke eigenschappen die het dier in ons genoemd worden, bevinden zich in ieder van ons. De ongecorrigeerde mens en de ongecorrigeerde geit kunnen elkaar aanvullen. De staat van het dier in ons wordt dus gecorrigeerd als wij het van de rots werpen en deze verlangens uiteenvallen.

Dankzij deze staat sterft het dier in ons. Het ongecorrigeerde deel in ons moet in dat jaar sterven. De dood daarvan is goed voor ons, het is onze beloning. Wanneer de staat die wij het dier in ons noemen sterft, stijgen wij omhoog. Dit is een grote vreugde, een gevoel van correctie en bevrijding van zulke egoïstische verlangens waar we ons eerder niet van konden bevrijden.

Er staat geschreven dat zij wisten dat de geit in de woestijn was aangekomen als het rode koord dat aan het Heilige der Heiligen was vastgebonden wit werd. Dit betekent dat nu alle eigenschappen van Din (oordeel) veranderen in de eigenschappen van Hesed (genade), dat wil zeggen dat de zonden van het volk zijn vergeven en dat zij bevrijd zijn van de ongecorrigeerde verlangens.

Het hele volk zendt namelijk de geit naar de woestijn en zo worden al hun verlangens van het animale niveau weggeworpen en vallen zij uiteen. Zo ontvangt het volk de Zegen van de Eeuwige in plaats van Zijn Oordeel.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/12/14

Filed under: Feestdagen, Spiritueel Werk, Torah, Yom kippur - Geen reacties→

Vraag: We weten dat een groep van tien vrienden een spirituele Partzuf vormen. Hoe kan ik tien Sefirot waarnemen te midden van tien ‘ezels’?

Antwoord: Het word ‘ezel’ (Hamor) is afkomstig van het Hebreeuwse woord Homer (materie) Als je in een groep van tien werkt, zal je zien dat jij je van deze tien ezels (vormen van materie) op het laagste niveau bevindt. Malchut en alle overige negen Sefirot zijn hoger, het zijn zuivere graden van geven. Jij bent de enige ongecorrigeerde egoïst.

Je zult ontdekken dat de materie van alle negen ezels nu in jou geconcentreerd is. Dit betekent dat jij de grootste ezel bent, met een enorm groot ego, alle anderen die vóór je zijn, zijn geen mensen maar engelen, de graad van liefde en geven. Je gaat begrijpen dat jij de enige bent in de wereld die correctie nodig heeft en dat alle anderen volkomen verbonden zijn met de Schepper! Alleen jij bent het ongecorrigeerde deel van de schepping. Je moet nauwkeuriger kijken, dan ga je het ontdekken.

http://laitman.com/2014/09/convention-in-st-petersburg-09-18-14/

Filed under: Correctie, De Tien, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent het om jezelf weg te cijferen, te annuleren, voor de ander?

Antwoord: Je naar elkaar annuleren en over en weer de ander ‘binnengaan’ volgens het principe: ‘Heb je naaste lief als jezelf’, moet ons tot verbinding met de Schepper brengen. Dus ik annuleer me niet alleen en word tot niemand, een nul, eigenlijk verricht ik handelingen die me helpen om in verbinding te komen met de vriend, zodat hij gemakkelijk in contact met mij zal kunnen komen. Ik doe wat goed is voor hem door mijn ego te annuleren en hem de mogelijkheid te geven om op een natuurlijke wijze met mij in contact te komen.

Het maakt geen verschil of hij een egoïst is of niet. Ik oordeel niet over hem en ik probeer niet om iets van hem te begrijpen, maar ik doe eenvoudigweg niets anders dan mezelf annuleren zodat het voor hem mogelijk wordt om contact met mij te maken. Als hij dezelfde staat bereikt als ik, voel ik me blij dat mijn handelingen van zelfannulering naar hem ons dicht bij elkaar hebben gebracht, zo werkt het ook met andere mensen.

Als de vriend met mij in contact komt, voel ik de behoefte om met hem samen te werken, ik voel hoe hij me nader komt en hoe hij zich met mij verenigt, met mij in contact gaat en zich zelfs enigszins ‘in mij kleedt’. Ik kan nu actiever met hem samen gaan werken. Ik moet nu op mijn anti-ego overschakelen, mijn ego niet onderdrukken, maar het in de tegenovergestelde richting gebruiken: wat zou mijn vriend van mij willen? Het is niet zo dat ik simpelweg iemand word met wie je gemakkelijk contact kunt maken, maar er kan gemakkelijk en passend gebruik van mij gemaakt worden en dat wil ik ook. Daardoor ga ik groeien.

Met andere woorden, ik werk niet simpelweg volgens het principe: doe je vriend niets aan wat verwerpelijk is voor jezelf, maar ik werk voor de ander zoals hij het van mij verlangt, dit betekent dat ik mijn ego gebruik om te geven. Ik kom in contact met de vriend, ik werk voor zijn verlangens en doe mijn best om ze te vervullen. Dit is acrobatiek op hoog niveau.

http://laitman.com/2014/07/convention-in-sochi-day-two-07-14-14/

Filed under: Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat houdt consistent werken met het ego in? Stel dat ik kwaad in mezelf ontdek. Wat moet er daarna gebeuren. Hoe werk ik daarmee?

Antwoord: De eerste voorwaarde is: ontspan je, want je bent er niet aan toe om met je ego te werken. Dus ga niet denken dat je ‘een bijl moet pakken en dan de staart van het ego moet afhakken.”

Het werk met het ego begint er niet mee om te proberen om de negatieve eigenschappen die we hebben te vernietigen. In plaats daarvan trekken we positieve eigenschappen naar ons toe. Dus, in het algemeen gesproken, spreekt de wijsheid van Kabbalah niet over het werk met het ego. Dat doet de Schepper, het Licht. Het werk van onze kant is om te willen dat het ego wordt gecorrigeerd en dat daardoor een kwade eigenschap in zijn tegendeel verandert.

We gaan absoluut niet over ons ego nadenken. Ons verlangen moet uitgaan naar het goede, naar liefde, naar verbinding en eenheid, naar verbinding met elkaar waardoor een ieder van ons niet meer zichzelf voelt maar één homogeen lichaam, namelijk één verlangen. Als wij hierover nadenken en dit ook willen, zal het Licht handelen en ons – afhankelijk van ons verlangen naar het Licht – beïnvloeden, want de eigenschap van het Licht is: één, enkelvoudig, verenigd, eenvormig verlangen: de eigenschap van geven.

Samen met dit verlangen denk ik niet aan het ego. Ik denk alleen aan wat positief is en dan werkt het Licht aan mij en corrigeert Het in mij alles wat nodig is. Ik geef niet aan wat er gecorrigeerd moet worden, want uiteindelijk weet ik dat niet. Zo werkt het.

Vraag: Stel dat ik heb ontdekt dat ik een vriend haat en jaloers op hem ben Waar moet ik op zo’n moment dan om vragen?

Antwoord: Vraag om liefde. Probeer het, dan zul je bemerken dat er verschil is tussen de vraag om correctie van het kwaad en het goede dat zich kenbaar zal maken. Het zal niet hetzelfde zijn.

Dat komt omdat een mens daar is waar zijn gedachten zijn. Waarom zou ik in het gebied van mijn kwaad vertoeven en mij daardoor laten aanmoedigen, dat ‘opzuigen’ en verkennen? Dat heb ik helemaal niet nodig! Integendeel, ik kan me beter verbinden met de positieve toekomst en met eigenschappen waar ik naar verlang en die nu nog niet in mij aanwezig zijn. Ik kan veel beter daaraan denken, daarnaar verlangen, erover dromen, mij voorstellen dat ik in die eigenschappen leef.

Vlucht voor je ego en verlang diep naar geven.

http://laitman.com/2014/09/convention-in-st-petersburg-09-18-14/

Filed under: Correctie, Ego, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

M. Weisman, “Midrash Sefer”, ”Acharei Mot”, ‘Heilig Werk op Yom Kippur‘: Moge het Uw wil zijn, Eeuwige, onze G-d, dat dit jaar gezegend wordt met veel regen, zon, schaduw en dauw, dat dit een jaar zal zijn met Genade uit de Hemel, een gezegend jaar, een jaar van overvloed, van succes bij wat wij doen, een jaar waarin de mensen van Uw volk, het volk Israël, niet afhankelijk zullen zijn van elkaar en elkaar niet zullen overheersen.

Op het eerste gezicht lijkt dit een gewoon gebed: Geef me alles wat ik nodig heb, wat mijn fysieke lichaam nodig heeft en wat de hele natie nodig heeft, laat er vrede en overvloed zijn. Maar gebeden met vragen voor ons ego om ons comfortabel te voelen, bereiken de Schepper niet. Alleen gebeden waarin we vragen om correctie stijgen naar Hem op en dit bedoelen we als we alle voorrechten die in dit gebed gespecificeerd worden, ontvangen. Het Licht is immers over ons heen gespreid en is bereid om ons volkomen te vervullen. De koe wil meer voedsel geven dan het kalf wil zuigen en zij staat op barsten met een overvloed aan melk.

Het punt is echter dat wij niet gereed zijn om de overvloed aan Licht te ontvangen. Dus als we om verschillende dingen vragen aangaande de spirituele wereld, gaat het om de innerlijke correctie: “Geef ons de mogelijkheid om een Masach (scherm) te bouwen zodat wij in staat zullen zijn om de vervulling, die van de Hogere Lichten afkomstig is, omwille van U te ontvangen.

Yom Kippur is niet de onthulling van geven om te geven, maar van ontvangen om te geven. De vervulling van geven om te geven wordt gesymboliseerd door Chanoeka en ontvangen om te geven wordt gesymboliseerd door Purim. Om de staat van Yom Kippur te kunnen naderen, moeten we aan alle voorwaarden voldoen die ons tijdens de Gift van de Torah zijn gegeven, dit betekent: alle 613 verlangens verduidelijken en opstijgen naar het niveau van de Hogepriester.

Dit betekent dat wij in ons de laagste verlangens moeten onthullen en dat we daarover het Hoogste Licht ontvangen om deze verlangens te kunnen verheffen naar het niveau van de Hogepriester wanneer Malchut van Atzilut haar verlangens verheft naar GAR van Atzilut, naar Arich Anpin. Deze staat noemen we Yom Kippur, het is het symbool van de onthulling van alle verlangens die later aan het licht zullen komen en tijdens Purim vervuld zullen worden (Kippurim heeft dezelfde betekenis als Purim).

Zulk serieus werk wordt onder de invloed van het Hogere Licht in een groep verricht tijdens de studie, die door de leraar op de juiste manier gefocust wordt. Dit is de voorbereiding voor het spirituele niveau.

We moeten ons geen bepaalde dag voorstellen, een Tempel, een berg of Jerusalem. Het gaat allemaal over de innerlijke eigenschappen van een mens die hij dan ook innerlijk op deze manier moet bereiken, onthullen en bestuderen, en zo opstijgen naar het niveau van de Hogepriester.

Het belangrijkste is dat al deze correcties naar het punt van eenheid leiden. Daarom staat er geschreven: “…. een jaar waarin de mensen van Uw volk, het volk Israël, niet afhankelijk zullen zijn van elkaar en elkaar niet zullen overheersen.” Juist in dit punt van eenheid wordt de verbinding met de Schepper gevoeld. Alleen door eenheid te bereiken gaan we voelen: “één onthult de Ene”.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/12/14

Filed under: Feestdagen, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: In een workshop streven we zozeer naar de staat van eenheid, dat we gaan voelen dat iedereen dit wil bereiken. Maar als dit gevoel er niet is, is het dan de moeite waard om door te gaan totdat we het krijgen?

Antwoord: Het ontstaat langzamerhand binnen een groep vrienden die door veel externe omstandigheden met elkaar verbonden zijn. Als ze regelmatig aan zichzelf werken vanuit een gezamenlijke verbinding en zichzelf ertoe verplichten om openlijk van alles te bespreken, ervaren ze samen een soort graadmeter (aanduiding) die aantoont of er genoeg afstemming op elkaar was om de eenheid te gaan voelen en in stand te kunnen houden.

Als iemand deze staat zelfs maar een beetje loslaat, voelt hij het onmiddellijk, hij krijgt een innerlijk gevoel dat hij ergens ‘uit is gevallen’ en hij moet er weer binnengaan en vasthoudend met de vrienden communiceren.

De geest van eenheid is van een ieder van ons afhankelijk. Praat dus over deze staten met elkaar en zorg voor de meer kwetsbare vrienden die zich onder jullie bevinden, help ze in zekere zin om zich te ontwikkelen, ‘injecteer’ deze geest in alle anderen door je gedachten en je gedrag. Dit moet je doen!

We zien dat niet alle mensen tijdens de Uittocht uit Egypte krachtig genoeg waren, alleen de priesters – de Cohanim – en de Levieten, het was maar een klein gedeelte van de mensen, een groep. Wie zijn ‘die mensen’? Het is een groep waarvan maar een klein gedeelte gereed is om voorwaarts te gaan en de leraar te volgen, om een voorbeeld te zijn voor de realisatie van deze gedachte.

Zo werken we samen voor de rest en voor de hele wereld.

From the Convention In St. Petersburg 9/18/14, Preparatory Lesson 1

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Hoe kunnen wij de Schepper ontdekken? In wezen is dit het doel van de schepping van de werelden, van de gehele mensheid en van onze lange geschiedenis. Wij begrijpen niet waar we vandaan komen, waar we naartoe gaan en wat er elke minuut met ons gebeurt.

Op deze manier ontwikkelen we ons: we weten de oorzaak niet van wat er gebeurt en we begrijpen het niet. Maar er zal een moment in onze ontwikkeling komen waarop we kunnen gaan ontdekken wat de oorzaak en de essentie is van alles wat er met ons gebeurt. Door de realiteit die zich aan ons onthult, kunnen we ontdekken Wie deze werkelijkheid creëert.

Met andere woorden, ik besta in een wereld. Dat wil zeggen dat ik in een lichaam besta. Ik heb gevoelens en een denkvermogen, daardoor voel ik dat ik besta. Daardoor neem ik de werkelijkheid waar waarin ik me bevind. Deze werkelijkheid bestaat en verandert. Hieruit volgt dat ik in mijn omgeving besta. De omgeving bestaat uit alles wat ik met mijn zintuigen kan waarnemen.

Kabbalisten zeggen dat er een alles omvattende Kracht is die achter de realiteit staat die ik innerlijk en buiten mezelf waarneem, een Kracht die overal en in alles doordringt en buiten mij en in mij alles tot stand brengt.

Als dat zo is, moet ik allereerst op zoek gaan naar een soort uitgangspunt van waaruit ik waarneem welke veranderingen er buiten mij plaatsvinden en welke in mij. Vanuit dit punt begin ik deze veranderingen vast te stellen. Dit innerlijke punt is mijn ‘ik’ en daarin is maar één kenmerk van waarneming aanwezig: “Ik ben degene die voelt.”

Er is aan mij een permanente, eindeloze oefening gegeven die levenslang duurt: hoe ik door alles wat innerlijk in mij verandert – in mijn gevoelens en mijn denken – veranderingen buiten mijzelf waarneem, hoe ik door alles wat in mij en buiten mij gebeurt de verborgen Kracht ontdek, de verborgen onwaarneembare Kracht die al deze daden uitvoert, al deze veranderingen teweegbrengt.

Deze Kracht handhaaft mij in een bepaald soort staat, verandert deze staten en wijzigt de omstandigheden. Als ik me gevoelig en bewust opstel – en probeer om mijn vermogen te handhaven om deze Kracht te onderzoeken, te onderscheiden en te plaatsen – zal het langzamerhand mogelijk worden voor mij om deze Kracht bij alles wat er in mij en buiten mij gebeurt te herkennen. Van hieruit ga ik Hem zozeer begrijpen en voelen dat ik niet meer afga op mijn innerlijke en uiterlijke veranderingen, maar de oorzaak van alles zie, de Kracht die deze handelingen en situaties tot stand brengt.

Ik wil weten waarom Hij dit doet, het doel, wat Hij hiermee van mij wil, hoe Hij me steeds leert om meer te voelen, te begrijpen en te ontdekken en wel zodanig dat ik al het uiterlijke achter mij laat, namelijk mezelf en de omgeving, dan zal ik begrijpen dat ik (dit innerlijke punt van waaruit ik constant probeer om deze Kracht te ontdekken) met deze Kracht innig verbonden ben.

Er bestaat geen uiterlijke realiteit, noch mijn lichaam, mijn emoties of mijn denken. Er bestaat geen omgeving met alle chaos daarin. Er bestaat geen wereld en er bestaan geen mensen. Dit alles verdwijnt en alleen de verbinding tussen mij en deze Kracht blijft over. Alles wat er gebeurde was alleen bedoeld om een directe verbondenheid tussen ons te ontwikkelen, een verbinding die we ‘hechting’ noemen.

Dit is ons werk en om het uit te voeren moeten wij ons tot een breder publiek richten, ons verbinden met de groep en de studie en met allerlei activiteiten meedoen. Dit alles is bedoeld om mij uiteindelijk naar een niveau van spiritueel werk te leiden waarop ik constant probeer om deze innerlijke Kracht te ontdekken die alles omringt en bepaalt.

From the Convention In New Jersey “Day Two” 8/9/14, Lesson 4

Filed under: Innerlijk Werk, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→

In Het Boek de Zohar staat geschreven dat Mozes de Schepper om genade vroeg na de dood van de zonen van Aäron: .. . als zij die in deze wereld leven berouw hebben en zich weer tot U wenden, wie zal hen dan zegenen? De Schepper antwoordde hem: “Zeg je dat tegen Mij? Zeg dat tegen je broeder Aäron, want aan hem is de zegen van Boven en beneden toevertrouwd, want hij is het element dat genade bereikt.”

Het gaat erover dat het contact met de Schepper plaatsvindt door de eigenschap in een mens die ‘priester’ (Aäron) genoemd wordt.

Een zegen is de neerdaling van het Hogere Licht voor de correctie van de mens. Het Licht kan alleen door Aäron, de priester, heengaan, namelijk volgens deze hiërarchie. Het kan op geen enkele andere manier. Het is niet mogelijk om op een andere manier in contact te komen met de Schepper.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/06/14

Filed under: Spiritueel Werk, Thora, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Waarom komt het vraagstuk van Shabbat weer ter sprake in Parashat HaShavua (wekelijkse Torah gedeelte) ‘Na de dood’, na de beschrijving van de ram die naar de woestijn wordt gezonden en de andere ram die als offer wordt aangeboden? In de Uittocht uit Egypte wordt Shabbat immers als genoemd?

Antwoord: Op het eerste gezicht lijkt een verwijzing naar Shabbat overbodig en onnodig. Maar het punt is dat alle daden die wij verrichten alleen bedoeld zijn om ons naar de staat van Gmar Tikkun (het einde van de correctie) te brengen die Shabbat genoemd wordt. Shabbat symboliseert het einde van al het werk, wanneer alles gecorrigeerd is en er geen noodzaak meer is om nog iets te doen. De staten die geleidelijk aan worden gecorrigeerd, worden toegevoegd aan de eerder gecorrigeerde staten en worden op één algemene rekening gezet die tenslotte zijn uitdrukking vindt in de staat van Shabbat.

Maar na elke daad eindigt elk niveau ook weer in dezelfde staat, omdat ik – als mij 20 kilo verlangens wordt gegeven met de bedoeling om ze te corrigeren tot liefde en geven en ik het einde van de correctie van dit deel bereik – een tijdelijke staat van Shabbat binnentreed. Wanneer ik mijn ziel volledig corrigeer, bereik ik de laatste staat: de Grote Shabbat.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/6/14

Filed under: Shabbat, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

We zijn al een paar maanden geleden begonnen met de voorbereiding voor het congres. Nu moeten we proberen om voorop te stellen dat we het doel van het congres recht voor ogen hebben.

Het doel is eenvoudig. Er bestaat niets anders in de wereld dan onze verlangens tot één geheel samen te voegen. We moeten het volgende voor ons zien: wij doen dit of wij dwingen het Hogere Licht om dit te doen.

Als wij ernaar op zoek zijn om deze staat te ervaren zodat dit gerealiseerd zal worden tussen ons, zal het ook werkelijk gebeuren. Het hangt uitsluitend van ons verlangen af. Dan zal het in de hele wereld te voelen zijn, het zal zich van ons uit in golven verspreiden.

Een ieder weet al dat alles alleen van hem zelf afhankelijk is. Wij hebben herhaaldelijk tijdens onze lessen bestudeerd dat onze waarneming van de wereld, de manier waarop wij de wereld ervaren, het resultaat is van onze innerlijke kijk op de wereld. Baal HaSulam noemt dit: innerlijke waarneming.

Daarom moeten wij onze innerlijke waarneming en ons streven zo richten dat wij ons allen als één geheel zien en dit is van iedereen afhankelijk.

We weten dat ieder van ons een universum op zich is. Als wij onszelf op deze manier zien en elkaar hierin steunen, ontstaat er op een natuurlijke wijze een correcte opeenstapeling van de één op de ander, dan zullen we met elkaar de noodzakelijke kracht van het verlangen bundelen en daaruit zal een duidelijke manifestatie van deze staat ontstaan. Dit wens ik jullie allen toe.

Er zijn hier veel vrienden uit verschillende landen en streken bijeen. Dat is een heel goede zaak, want hierdoor ontstaat er een gevarieerde Kli. Dit geeft kracht aan onze gezamenlijke inspanning.

Helemaal opgaan in de omgeving is waarachtig geluk. Als een mens daarnaar streeft, voelt hij dat hij zichzelf verliest en begint te dansen in de vreugde van de verbinding met de vrienden, zoals Rabash het in zijn brief beschrijft. Hij was zozeer in hen opgegaan, dat hij niets anders meer voelde dan zijn vrienden. Als wij onszelf verliezen in onze gemeenschappelijke omgeving, zullen wij daardoor de staat gaan voelen waarnaar wij zo verlangen: deze eenheid, deze Malchut.

Ik denk dat wij dit kunnen. Ik zie geen hindernissen. Wij moeten nu juist wat in ons leeft met elkaar verbinden.

From the Congress in St. Petersburg, Preparatory Lesson 1

Filed under: Congressen, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→