Vraag: Bestaat er een verband tussen de Machsom overgaan en de doortocht door de Rode Zee? Kabbalisten beschrijven deze overgang wel, maar zij noemen het niet de Machsom.

Antwoord: In het algemeen gesproken: ja.

Vraag: Zijn er nog andere beschrijvingen die in een allegorische taal over de Machsom spreken?

Antwoord: Het punt is dat het verlaten van een egoïstische eigenschap op weg naar een altruïstische eigenschap, d.w.z. de overgang van de ene wereld naar de andere, geleidelijk plaatsvindt. Het is onmogelijk om het duidelijk aan te geven, nu gebeurt het op deze manier en toen gebeurde het op een andere manier. Het hangt allemaal samen met vele veranderingen in een mens.

Vraag: Kunnen we zeggen dat de uittocht uit Egypte, toen een groep van 300.000 mensen Egypte verlieten, betekent dat zij de Machsom overtrokken?

Antwoord: De uittocht uit Egypte is een heel proces, samen met de doortocht door de Rode Zee; dan komen ze na een lange tijd bij de berg Sinaï en ontvangen zij de Torah. Daarna volgt het breken van de stenen tafelen, ogenschijnlijk een ongewenste daad vanuit egoïsme. Maar we zien dat het niet anders kon, op deze manier moesten zij uit het egoïsme komen. 

In het algemeen gesproken, het gaat allemaal over een overgangsperiode. Je kunt het niet vastleggen op één datum of één handeling.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/03/gradual-transition-to-spirituality/

www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

From KabTV’s “Spiritual States” 2/6/20

Filed under: Spiritual Work | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Egypte, Masach, Pesach - Geen reacties→

 Is het coronavirus het begin van de Egyptische plagen?

Vraag: We staan ​​nu op de drempel van de Pesach vakantie en het symbool van deze vakantie bestaat uit de tien plagen die naar Farao zijn gestuurd. Is de coronavirus epidemie het begin van een reeks catastrofes?

Antwoord: Het lijdt geen twijfel dat we ons in een zeer interessante fase van onze ontwikkeling bevinden waardoor we nu, op een meer correcte manier, dichter bij elkaar moeten komen. Wat er van ons wordt vereist, is niet dat we wederzijds handeldrijven, inkomsten genereren en elkaar gebruiken om ten koste van anderen te willen profiteren, er wordt wel van ons vereist dat we door middel van goede verbindingen relaties tot stand brengen. Pas daarna kunnen we gaan vliegen, ons vrij bewegen en ons, zoveel we willen, met elkaar verbinden.

Vraag: Hebt u het over een soort innerlijke, zintuiglijke relatie?

Antwoord: Over intenties.

Vraag: Inderdaad, vandaag de dag voelen we een grote afhankelijkheid van iedereen en naar iedereen. Als er voorheen ergens een gletsjer aan het smelten was of er een oorlog uitbrak, werd dat helemaal niet gevoeld. Tegenwoordig heeft het echter gevolgen voor de hele wereld en is natuurlijk iedereen bezorgd. Er bestaat een relatieve solidariteit, maar die is duidelijk negatief: ik wil niet afhankelijk zijn van anderen.

Hoe kunnen we, op het moment dat we deze afhankelijkheid voelen, van een gedwongen integratie overstappen naar een positieve integratie ?

Antwoord: Wij kunnen daar niets aan doen. We kunnen alleen leren van het voorbeeld van het oude Egypte. Ook daar werd alles door tegenslagen bewerkstelligd, door de tien Egyptische plagen.

Stel je voor dat er geen coronavirus zou zijn, dan zou er iets anders zijn. Laten we zeggen dat we een rustig leven leiden, zoals dat een paar maanden geleden nog was.

En plotseling breekt er, ergens in Afrika of Latijns-Amerika – het doet er niet toe waar – een oorlog uit waardoor de winning van bepaalde grondstoffen, bijvoorbeeld zeldzame aardmetalen, stopt. Doordat er dan maar een paar kilo per jaar wordt geproduceerd, kan de hele economie vastlopen. Wat ga je dan doen?

Alle regeringen zullen onmiddellijk deze twee landen – die met elkaar oorlog voeren en als gevolg hiervan gestopt zijn met de export van het materiaal dat de hele wereld nodig heeft – op de hielen gaan zitten. Ook dan zal de wereld ontdekken dat we wereldwijd van elkaar afhankelijk zijn en zullen er maatregelen genomen moeten worden om ervoor te zorgen dat de relaties tussen iedereen soepel en goed blijven. Anders komt er niets van terecht.

Commentaar: Wikipedia geeft trouwens de volgende definitie van onderlinge afhankelijkheid: “In een onderling afhankelijke relatie wordt aangenomen dat alle deelnemers elkaar emotioneel, economisch, ecologisch, moreel en op andere manieren beïnvloeden.” Met andere woorden, afhankelijkheid vindt niet alleen op fysiek niveau plaats, maar ook moreel.

Mijn reactie: Ja, het manifesteert zich op alle niveaus.

Vraag: Betekent dit dat er in de samenleving gebrek is aan begrip van deze afhankelijkheid?

Antwoord: Dit is het belangrijkste. Daarom willen we elkaars leven verwoesten, we stoppen met onderhandelen, zelfs ten koste van onszelf, alleen maar om ervoor te zorgen dat het de ander nog slechter gaat.

Vraag: Wat voor soort pijn denkt u dat mensen tegenwoordig voelen? Hoe beïnvloedt het virus mensen? Wat is de staat waarin de mensheid verkeert?

Antwoord: Tegenwoordig voelen mensen de ware essentie van dit probleem nog niet. Ze verteren het wel, maar ze stikken er nog niet in, om het zo maar eens te zeggen; ze zijn nog niet echt bezorgd: “Goed, er is natuurlijk sprake van een virus. Van de 100 miljoen mensen sterven er 100. Nou en?”  Zo zie je, dit is geen verhouding die indruk maakt op de wereld.

Commentaar: Hetzelfde gebeurde in Egypte, de tegenslagen begonnen ook langzaam. Wij hebben echter de kans om na te denken.

Mijn Reactie: Ja. Door de methode van integrale verbinding te verspreiden, kunnen we uitleggen dat er aan dit alles een halt toegeroepen kan worden.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2020/03/coronavirus-is-changing-reality-part-3/

From KabTV’s “Coronavirus Is Changing Reality,” 3/12/20

Related Material:

Coronavirus Is Changing Reality, Part 2

Coronavirus Is Changing Reality, Part 1

The Global Pandemic

Filed under: Coronavirus, Crisis, Globalization, Health, Holidays | Add Comment →

Filed under: Economie, Egoïsme, Pesach, Verbinding - Geen reacties→

Nadat wij Egypte zijn binnengetrokken, beginnen we uitsluitend aan onze eenheid te werken. Ons enige doel is: de Schepper moet zich in het midden van de groep onthullen. Daarom reizen we naar Egypte en realiseren we ons hoe noodzakelijk eenheid is, maar we zijn absoluut niet in staat om dit te bereiken. Wij willen er niet heen, we hebben echter geen keuze, want we voelen dat er hongersnood zal uitbreken als we niet aan deze verbinding werken: we zullen met lege handen achterblijven en we zullen nooit spiritualiteit bereiken.

Dit alles is dankzij de verbinding tussen Jacob en Jozef mogelijk. Zodra Jacob ontdekt dat Jozef in Egypte woont, denkt hij alleen nog maar aan een mogelijkheid om hem te ontmoeten.

Een ware egoïst denkt niet na over eenheid, hij wil alleen de Schepper onthullen, de Hoge Wereld, eeuwigheid en perfectie voelen, spiritualiteit bereiken, zich onsterfelijk voelen en niet als een dier dat moet sterven. Dit zijn de dromen van een kleine egoïst. Egypte en Farao moeten aan dit kleine egoïstische verlangen toegevoegd worden om de Hoge Wereld werkelijk te kunnen bereiken, het doel van de schepping.

Dit vereist dat wij een immens groot egoïsme toevoegen, heel veel eigenschappen aan ons verlangen om te genieten, daarom worden wij gedwongen om naar Egypte te reizen. De Schepper regelt dit voor ons, zoals Hij het Abraham beloofd heeft, zonder Egypte zouden wij het land Israël niet kunnen bereiken.

De Schepper heeft het land Israël aan Abraham laten zien, het verlangen om een genot te ervaren dat volledig gecorrigeerd is, om te kunnen geven, dan is de schepping met de Schepper samengesmolten, dat is het einde van de correctie. Abraham vroeg of dat mogelijk was. Waar zo’n verlangen vandaan zou kunnen komen. Er bestaat geen enkel verlangen om te genieten of te geven dat hieraan gelijk is. Abraham had de drie lijnen niet, slechts één lijn, een klein lichtschijnsel van het Hoge Licht, dat was voldoende voor hem.

Je kunt het land Israël alleen met drie lijnen binnentrekken. Als de linker lijn, Farao, krachtiger wordt, zal de rechter lijn eveneens krachtiger worden. Door de twee lijnen met elkaar te verbinden, kunnen wij het land Israël bereiken, het verlangen dat volledig gericht is op geven aan de Schepper.

De Schepper zei tegen Abraham dat Hij ervoor zou zorgen, en Hij bracht de hele groep van Abraham naar de staat die “Egypte” genoemd wordt, vervolgens leidde Hij hen uit Egypte en gaf Hij hen de Torah. Dit alles was mogelijk omdat Abraham vanaf het eerste moment de intentie had om te verbinden. Hij dacht dat dit individueel mogelijk was. 1

Pithom en Ramses zijn voor Farao prachtige steden, maar voor het volk Israël zijn ze armzalig en miserabel. Farao en Israël zijn tegenpolen. Ik observeer van de kant van Farao en daarna van de kant van de Schepper. Ik observeer vanuit het standpunt van Farao en ik zie hoe prachtig mijn egoïstische verlangen is waarvan ik in mijn land Egypte volop kan genieten.

Ik overwin dit egoïsme als ik niet in Egypte wil genieten, maar hogerop wil stijgen, dan schreeuw ik het uit, niet naar Farao maar naar de Schepper, ik vraag om hulp en redding. Dan brengt de Schepper zelf mij vanuit de staat van Farao naar een andere staat, en van daaruit zie ik dat alles wat ik heb gebouwd – deze steden – helemaal niet mooi is, maar miserabel. Ik voel dat alles wat ik gedaan heb geen enkel nut heeft, dat ik namelijk helemaal niet dichter bij perfectie en geven gekomen ben. Daarom schreeuw ik het uit naar de Schepper en vraag ik om mijn correctie. Doordat ik voel hoe naargeestig de steden Pithom en Ramses zijn, leidt de Schepper mij naar correctie.

Dan zal ik de steden die door mij in Egypte gebouwd zijn anders gaan zien, namelijk in hun spirituele vorm. Als ik deze miserabele steden voltooi met het Licht van Hassadim en op mijn verlangen om te genieten de intentie om te geven bouw, verander ik heel Egypte in de Hof van Eden (paradijs). Dan is het Egypte niet meer, maar het land Israël. 2

De uittocht uit Egypte is de ontsnapping – met gesloten ogen – naar eenwording, deze mogelijkheid opent zich plotseling voor ons, zoals de Rode Zee. Ik spring de eenheid in, de Rode Zee in, en ik steek de zee over. Daarna gaan wij consistent aan onze verbinding werken, aan Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar), aan onze eenheid; ofwel wij verenigen ons met elkaar of dit wordt ons graf. 3

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/15/19, Pesach (Passover)

1 Minute 1:13:10

2 Minute1:23:50

3 Minute2:11:25

Related Material:

Unite To Exit Egypt

The Whole World is Egypt

“To Kill The Egyptian” In You

Filed under: Daily Kabbalah Lesson | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Correctie, Egypte, Pesach - Geen reacties→

In verband met Pesach verschijnt het volgende blog op zondag 21 april.

Uw vertaler

Filed under: Pesach - Geen reacties→

Van mijn facebook pagina Michael Laitman 17 april 2019

Wat ik het volk Israël deze Pesach wens?

Verbinding. Dat is alles wat we nodig hebben.

Samenvatting videogesprek

Er is een gezegde in Israël dat luidt: Maak je geen zorgen, we overwinnen Farao.  

We moeten daarvoor eerst begrijpen wie Farao is. De ware Farao bevindt zich in ons hart, in het hart van iedere Jood.  Daardoor kunnen Joden zich niet met elkaar verenigen.

Wij overwinnen Farao door ons met elkaar te verbinden, maar hij laat het niet toe. Als wij niet aan onze verbinding werken, wordt onze haat steeds groter. Iedereen werkt voor zijn eigen succes, ten koste van anderen.

Kijk eens wat er overal gebeurt? In ons parlement, in het verkeer …

Farao is het ego. Het staat in de Torah geschreven. We hebben het dan niet over Farao die in het oude Egypte begraven is.

De strijd met hem is niet voorbij. Als wij zo doorgaan, krijgen we tegenslagen.

Mozes bevindt zich ook in ons hart, maar nu heeft Farao de macht.

Mozes is het verlangen om ons met elkaar te verbinden, maar nu is het alsof we Mozes niet zien en voor hem wegrennen.

Elke dag kan je leren hoe je je ego een halt kunt toeroepen en een vriendelijke, goede houding naar iedereen kunt ontwikkelen. Het volk Israël kan niet op een andere manier bestaan, anders zijn ze niet meer dan een verzameling mensen. We lijken op noten in een zak, alleen de haat die van alle kanten op ons afkomt, houdt ons bij elkaar.

Het gaan niet over beleefd zijn tegen elkaar, maar over het gevoel dat we een deel van één familie zijn. Als we één man met één hart vormen, worden we gezegend. Dan zal er verbinding op ons neerdalen en niemand zal ons schade kunnen toebrengen.

Ons ego is altijd actief. Er moet een plan op nationaal niveau gemaakt worden, via de radio, de televisie, op scholen, overal. We moeten de noodzaak ervan voelen, anders zal ons volk niet kunnen overleven.

Hier gaat Pesach over: samen aan één tafel zitten, eten, drinken en zegeningen uitspreken.

Het is belangrijk dat we onze haat achter ons laten. Dat we na de uittocht uit Egypte één volk worden. Door ons ego zijn we nu nog in ballingschap. Maar als het ego verdwijnt, kunnen we ons eindelijk met elkaar verbinden, dan zijn we het volk Israël.

Mijn wens voor Pesach is verbinding, dat is alles wat we nodig hebben.

Filed under: Feestdagen, Pesach, Verbinding, video - Geen reacties→

“Slik de maror niet door zonder er eerst op te kauwen”, dit betekent dat wij met een grotere vasthoudendheid aan onze eenheid moeten werken, ondanks ons onvermogen om het te bereiken. Als wij het er in de groep mee eens zijn dat we moeten verbinden, zijn we Egypte binnengetrokken.

Vroeger waren we het daarover niet eens, of we spraken er niet eens over. Eerst negeren de broers Jozef en stoten zij hem uit. Maar dan komt er hongersnood en stemmen zij ermee in om zich met elkaar te verbinden, dan trekken zij Egypte binnen.

Eerst hebben zij een goed leven in Egypte, dan beginnen zij zich echter te realiseren dat zij zich niet met elkaar kunnen verbinden. “En de kinderen Israëls zuchtten onder het werk”, want zij konden niets goeds bereiken. Toen “schreeuwden zij het uit en hun hulpgeroep steeg van de werkplaatsen op tot God.”

Dit is de betekenis van: “Slik de maror niet door zonder er eerst op te kauwen.” Wij zijn ertoe genoodzaakt om op dit werk te “kauwen” en alle bitterheid en zwaarte ervan te voelen, zoals de bittere, harde mierikswortel waar de maror van gemaakt wordt. Wij worden zachter van het harde werk en ons falen, dan wenden wij ons uit wanhoop tot de Schepper.

Alleen na hard werken gaan we onze gevangenschap voelen en de noodzaak om eruit te komen, dan gaan we voelen dat er een Kracht is die ons kan helpen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/20/18, Writings of Rabash

Filed under: Groep, Pesach, Verbinding - Geen reacties→

Waarom was het heilzaam voor Farao om Mozes in zijn huis op te voeden? Ga eens na hoeveel voordelen de wereld door de Joden gekregen hebben? De wereld heeft haar hele ontwikkeling aan de Joden te danken omdat het Hoge Licht door hen heenstroomt, door de eigenschap van Bina naar Malchut en zo alles naar de wereld brengt: het begin van alle religies, geloofsovertuigingen en kennis.

Zelfs de fysieke verlangens als voedsel, seks en gezin ontwikkelen zich omdat het Licht van Boven erop schijnt en dit aan het animale niveau toegevoegd wordt. Dit alles vindt plaats omdat de intentie om te geven aanwezig is, deze wordt door Israël vertegenwoordigd. Dan komt er meer Licht en worden er verlangens ontwikkeld. Opzichzelfstaand ontwikkelt het verlangen zich niet, het is niet meer dan levenloze materie.

Een verlangen ontwikkelt zich alleen om het volgende niveau te bereiken. Alle vier fasen zijn al bereikt: het minerale, vegetatieve, animale en menselijke niveau, een verdere ontwikkeling kan alleen van Boven komen, door middel van Israël.

Dit kunnen we zien aan de verdrijving van de Joden in Europa, zij werden van het ene land naar het andere verdreven. Als deze kleine groep – enigszins verbonden met het Hoge Licht – niet in onze wereld zou bestaan, zou de wereld zich niet ontwikkeld hebben. En waar dient dit voor? Alle ontwikkeling vindt plaats met de bedoeling om tot geven te komen, hechting en Gmar Tikkun (Einde van de Correctie).

Als een dergelijke groep niet zou bestaan en er geen verbinding tussen het Hoge Licht en Malchut zou zijn, zou Malchut zich niet kunnen ontwikkelen. Daarom worden de Joden door de wereld beschuldigd van alle problemen. De Joden zorgen voor de ontwikkeling van de wereld die nu op een dood punt is aangekomen. De wereld staat voor een muur, er ontwikkelt zich een globale crisis en de Joden worden er openlijk van beschuldigd.

De Joden zijn verbaasd over deze beschuldigingen omdat zij de wereld zoveel goeds gebracht hebben, zoveel nieuwe uitvindingen. Dit is echter een misverstand over onze rol, wij zijn namelijk voor iets volkomen anders bedoeld.

Het is vergelijkbaar met de geschiedenis van de uittocht uit Egypte. Eerst brachten de Joden veel welvaart naar Egypte, daarna nam het leven een slechte wending. Het is de bedoeling dat deze delen van Bina gaan opstijgen vanuit Malchut en dat Malchut vervolgens naar het volgende niveau van ontwikkeling wordt opgeheven. We kunnen dit vergelijken met een vrouw die op het punt staat om te bevallen, maar er niet toe in staat is. Kan je je voorstellen wat er dan met dit kind gaat gebeuren?

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/11/18, Lesson on the Topic: “Preparation for the Pesach,” Part 1

Filed under: Crisis, Joden, Pesach - Geen reacties→

Wij hebben geen verlangen naar spiritualiteit. Het wordt ons door Boven gegeven. Niemand heeft vanuit zichzelf de aspiratie om Kabbalah te studeren en de Schepper te onthullen. Men wordt daar door Boven naartoe geleid, dit wordt  Beito (op de juiste tijd) genoemd, via de natuurlijke ontwikkelingsweg. Maar als wij ons verder willen ontwikkelen, volgens het principe Achishena (het versnellen van de tijd), hebben wij Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar) nodig. Door mijn verbinding met de groep kan ik van de vrienden ontvangen en aan ieder van hen de juiste spirituele verlangens geven, waardoor wij verder kunnen komen.

Een andere manier is er niet, alleen kan ik niet tot de juiste aspiratie voor spiritualiteit komen. Dat geldt wel voor andere dingen, maar niet voor spiritualiteit. Wij moeten ons niet schamen of bang zijn voor de verlangens die in de groep naar boven komen. Tenslotte is het zo dat afgunst, trots, eer en het verlangen naar macht – wat zich bewust of onbewust in de groep manifesteert – ons helpen om de spirituele wereld te bereiken. Een mens kan de meest rechtschapen en zuivere verlangens hebben, maar als ze niet door de groep gaan, helpen ze niet om vooruit te komen.*

Tijdens Pesach moeten we zeggen: “Pesach, Matza, Maror.” Anders kunnen we niet uit Egypte trekken. De Matza is de oorlog met de neiging tot het kwaad. De Maror is de onverdraaglijke bitterheid over het werk, de onmogelijkheid om te verbinden en te geven. Daarom komen we allereerst bij Pesach (Pasach betekent voorbijgaan, overslaan) en dan tot de bevrijding.

Het een volgt op het ander: Pesach, Matza, Maror. Pesach is niet van de mens afhankelijk. De Schepper geeft een mens de kracht om te ontsnappen. Matza en Maror betekenen: de taak om dit werk te internaliseren, zodat de bitterheid en het egoïsme ons verstikken, dan schreeuwen wij het uit. **

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/20/18, Writings of Rabash—Igrot (Letters) / Letter No. 72
* (Minute 11:30)
** (Minute 17:00)

Filed under: Pesach, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De spirituele kli (vat) bestaat niet uit tien mensen, maar uit een Ten die één geheel geworden is. Zij worden een spirituele kli in de mate waarin zij aan het concept “één” beantwoorden. Al ons werk gaat over deze eenheid en alleen door hieraan te werken, gaan we de obstakels voelen die door Farao en zijn ministers voor onze voeten neergelegd worden. De Schepper verhardde hun hart met opzet zodat ze gingen begrijpen waaruit afscheiding en eenheid bestaan en zo worden we geholpen om tot een kwalitatieve eenheid te komen, waarin een nieuwe staat zal worden onthuld.

Alles wordt beoordeeld op het vermogen van de Ten om één geheel te gaan vormen en niet op het feit dat zij een Ten zijn. De groep wordt alleen als één als zij verbinding met de Hoge Kracht heeft, iets anders bestaat er niet, en als zij alle problemen tot één probleem kunnen herleiden.

Daarom hebben we altijd een garantie nodig. Iedereen krijgt – op verschillende momenten en in verschillende vormen – een verharding van het hart en eenieder helpt hem om dit te overstijgen, zoals er geschreven staat: “En hij moet zijn vriend helpen.” Er bestaat geen enkele situatie waarin je een ander niet kan helpen, want iemand heeft altijd wel iets waar het de ander aan ontbreekt. Dus zelfs als ik mij in een neergang bevind waar ik niet uit kan komen, ben ik in staat om een ander te helpen om iets te overstijgen. Het hart wordt immers op verschillende manieren verhard.*

In het begin werkt een mens alleen voor een beloning, zoals het in deze wereld gebruikelijk is, namelijk voor egoïstisch succes, beter begrip en grotere kennis, want hij wil de leiding hebben. Langzamerhand komt hij tot een ander inzicht in het begrip succes, hij gaat zien dat het over zijn mate van toewijding aan de groep gaat en zijn mate van toewijding aan de Hoge Kracht via de groep. Hij beschouwt het feit dat hij zich kan annuleren voor de groep en de Hoge Kracht als een beloning voor al zijn inspanningen. Dit betekent dat hij al vooruitgang boekt, hij werkt al voor het verkrijgen van verlangens om te geven en om zo op weg te kunnen zijn naar Lishma.

Hier gaat het proces van de ballingschap in Egypte van begin tot eind over. Wij komen in Egypte met het verlangen om er volgens onze egoïstische maatstaven beter van te worden en succes te hebben. Dit komt overeen met de dingen waar Jozef over spreekt. Daarom kunnen wij zo goed met de Egyptenaren samenleven, al onze verlangens om te geven, zijn in de verlangens van de Egyptenaren werkzaam, in de verlangens om te ontvangen. Egypte heeft welvaart, het verlangen om te ontvangen geniet en alles is prima in orde!

Als resultaat van ons werk en de invloed van de Schepper op ons, gaan we langzamerhand voelen dat we afgescheiden zijn van elkaar, tegengesteld. Ons beloningssysteem verandert en ook ons inzicht in het werk. De Egyptische ballingschap is een heel speciale periode, daarom herinneren wij ons Egypte tijdens alle fasen van onze correctie, tot aan de laatste fase toe. **

Eerst stellen wij ons spiritueel succes voor volgens onze gewone egoïstische begrippen en we voelen ons met Egypte verbonden. De vorige fase, “het land Kanaän genaamd” heeft zichzelf al uitgeput en werd door hongersnood gevolgd. De daaropvolgende fase, “Egypte”, belooft een oceaan aan genot. Daarom dalen we af naar Egypte.

Maar langzamerhand begrijpen we – doordat ons hart zich verhardt en door het toenemende verlangen om te ontvangen – dat ons werk moet veranderen en dat er geen sprake is van eenheid. Het belangrijkste is dat het Corrigerende Licht op ons inwerkt en ons verandert. Zonder dat Licht zouden we nooit iets bereiken, want hoezeer we ook proberen om onze egoïstische verlangens met elkaar te verbinden, het enige resultaat daarvan is zuiver egoïsme.

Daarom is het enige wat wij nodig hebben dat wij onze handelingen voor eenheid uitvoeren en onafgebroken het advies van de Kabbalisten opvolgen. Dit wordt het werk in Egypte genoemd. Farao organiseert ons werk heel nauwkeurig om ons zo naar spiritualiteit te leiden. Wij gaan voelen dat ons egoïsme het daar niet mee eens is en dat het klappen krijgt, ondanks al onze inspanningen kunnen wij ons niet met elkaar verbinden. ***

Probeer ten behoeve van anderen te werken, dan zal je zien hoe gemakkelijk dat is. Je werkt naar vermogen zonder je ergens zorgen over te hoeven maken. Hierdoor voelt een mens zich meteen bevrijd van allerlei zorgen, hij gaat ervaren wat vrijheid betekent. Je doet wat nodig is en je houdt je niet bezig met het resultaat, want dat gaat buiten je om, dan wordt een mens niet meer beperkt door het verlangen om te ontvangen. Op deze manier ben je je egoïsme – waardoor we ons zorgen maken over onszelf – te slim af. ****

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/12/18, 

Writings of Rabash, Article 15, 1990, “What Does It Mean that Before the Egyptian Minister Fell, Their Outcry Was Not Answered in the Work?”

* (Minuten 34:00 – 36:44)
**(Minuten 36:44 – 39:36)
*** (Minuten 40:08 – 43:07)
**** (Minuten 45:00 – 46:26)

Filed under: Pesach - Geen reacties→

Vraag: Waar komt de traditie vandaan dat we de eerste avond van Pesach (Sederavond) een speciale maaltijd hebben en wat is de betekenis daarvan?

Antwoord: De Pesach maaltijd (Seder) is een mooie traditie, de belangrijkste mijlpaal in de geschiedenis van het volk Israël, de geboorte van de natie wordt daardoor gesymboliseerd. Alles wat daarvoor heeft plaatsgevonden, kunnen we de embryonale staat noemen.

We kunnen dit vergelijken met een druppel sperma die in de baarmoeder komt, op de juiste, veilige plek waar de ontwikkeling plaats gaat vinden. Tijdens de negen maanden zwangerschap ondergaat deze druppel allerlei groeistadia en plotseling voelt het daar niet meer zo comfortabel.

Dezelfde plek die zo veilig en goed was en het embryo dat zich uit de druppel sperma ontwikkelde, beschermde, wordt plotseling bedreigend, oefent druk uit en wil de foetus wegduwen, deze plek biedt verzet.

Hetzelfde is met het volk Israël in Egypte gebeurd. Toen de Joden aanvankelijk naar Egypte trokken was alles fijn en aantrekkelijk, dat waren de zogenoemde zeven jaren van overvloed. Daarna begon hun situatie echter snel te verslechteren, de spanning en dreiging namen snel toe. En zij wisten niet waar en hoe zij daaraan konden ontkomen.

Zo voelt een foetus zich voor de geboorte en zo voelden de Joden zich – zoals de Torah het beschrijft – tijdens de ballingschap in Egypte. Wij voelen ons nu ook zo in deze moderne wereld waarin de natuur heel vijandig wordt en ons bedreigt. De mensheid heeft zich steeds meer ontwikkeld, maar nu voelen we voor het eerst dat we op een dood punt zijn aangekomen en dat er niets meer te ontwikkelen valt.

De natuur begint ons in haar greep te krijgen. We zitten op deze aarde opgesloten met een vergiftigde ecologie en we kunnen geen veilige plek meer voor onszelf vinden. De processen lijken veel op elkaar: de ontwikkeling van een embryo, de geschiedenis van de ontwikkeling van het volk Israël en de evolutie van de hele wereld.

Veel seculiere mensen die geen enkele Joodse feestdag meer vieren, vieren wel de Pesach maaltijd omdat deze maaltijd ons als familie en als volk verbindt. Samen vieren wij de geboortedag van onze natie.

From KabTV’s “A New Life” 4/12/16

Filed under: Pesach - Geen reacties→