Category Archives: Opdracht van Israël

Het dilemma van niet-Joden die Joodse personages spelen (Linkedin)

Mijn nieuwe artikel op Linkedin: Het dilemma van niet-Joden die Joodse personages spelen

Het is zeer de vraag of Golda Meir zich had kunnen voorstellen dat veertig jaar na haar dood Joden in Hollywood een storm zouden veroorzaken over de actrice die haar personage zou gaan spelen in de aanstaande biopic “Golda”.

Golda’s plaats in de productie wordt ingenomen door de niet-Joodse Britse actrice Helen Mirren. Deze casting heeft tot een protest geleid van Joodse acteurs in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk tegen het spelen van Joodse personages in films en series door niet-Joden. Net zoals Afrikaanse of Aziatische acteurs erop staan om Afrikaanse of Aziatische rollen op het scherm te vertolken, is het volgens Joodse acteurs zo dat alleen een Joodse acteur Joodse karakters kan belichamen en hun volk kan vertegenwoordigen.

Ik ben het daar volledig en ondubbelzinnig mee eens. Niet alleen omdat Golda Meir een Joodse zionistische figuur is en de eerste minister was die Israël leidde in de gespannen dagen van de Jom Kippoer-oorlog, maar ook omdat de Joodse geest absoluut niet kan worden weergegeven door niet-Joden. Zelfs als het om Albert Einstein zou gaan, die ver van de zionistische idealen in Amerika woonde en helemaal opging in de wereld van de wetenschap, zou een niet-Joodse acteur deze spirit niet kunnen uitdrukken.

In de filmwereld zijn er veel voorbeelden van niet-Joden die de rol van een Jood hebben gespeeld, maar veel belangrijker dan de complexe gezichtsuitdrukkingen, de lichaamstaal en de kenmerkende manier van spreken, is het de innerlijke spirit die we niet kunnen beschrijven.

Als we een vergelijkende test zouden afnemen, denk ik dat zowel Joden als niet-Joden het erover eens zouden zijn dat het onmogelijk is om een Jood te spelen als je geen Jood bent. Hoe komt dat? Dat komt door de collectieve ervaringen die dit volk door de eeuwen heen heeft meegemaakt, ze klinken door in de vezels van hun wezen. Joden zijn een volk dat aan de voet van de berg Sinaï de taak op zich nam om op het toneel van de mensheid een “licht voor de naties” te zijn, een symbool en een model van sociale eenheid. Dit is een spirituele boodschap en een opdracht die niet is verdwenen, het is in hen gegrift en wordt van generatie op generatie doorgegeven. Of we het nu leuk vinden of niet, de Joodse spirit is in elke Jood aanwezig en levend, ongeacht het land waarin Joden wonen.

Ik heb Joden gezien van China tot Zuid-Amerika, van Europa tot het Verre Oosten, en hoewel de verschillende plaatselijke culturen hun levensstijl hebben beïnvloed, zij blijven Joden. Ze hebben een essentiële innerlijke kwaliteit die het hen niet toestaat aan hun Joods-zijn te ontsnappen, zozeer zelfs dat het te voelen is dat zij Joden zijn. Dit levende erfgoed kan niet nagebootst worden of met authenticiteit gesimuleerd worden door iemand die deze aangeboren eigenschap niet heeft. Daarom kan een niet-Joodse acteur of actrice geen Jood spelen.

Kortom, niet-Joodse acteurs kunnen groot zijn en lof oogsten door Joden te spelen op het toneel, maar in de praktijk zal de diepe, wezenlijke spirituele oorsprong die in de Joodse psyche is geworteld en verbonden is met de oorsprong van de schepping, dan het hart van de toeschouwer niet kunnen raken.

Artikel in het Engels: https://laitman.com/2022/02/the-dilemma-of-non-jews-playing-jewish-characters-linkedin/

Voor meer informatie: https://www.facebook.com/KabbalahInfoHolland

Filed under: New Publications | Add Comment / Ask Question →

Coëxistentie met de Arabieren? We kunnen helemaal niet zonder elkaar bestaan! (Linkedin)

Mijn nieuwe artikel op Linkedin: Coëxistentie met de Arabieren? We kunnen helemaal niet zonder elkaar bestaan!

De huidige golf van geweld heeft het feit aan het licht gebracht dat de coëxistentie van de Arabieren en de Israëli’s in Israël een illusie was. Voor beide partijen waren er economische voordelen waar men blij mee was, maar de haat is al die jaren blijven voortwoekeren totdat deze door een aanleiding is losgebarsten. De pijnlijke waarheid die door de rellen van de Arabieren in Israël aan het licht kwam, is dat zij ons niet minder haten dan de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever of in Gaza. De talrijke pogingen tot lynchpartijen die wonder boven wonder nog niemand het leven hebben gekost, het in brand steken van Joodse huizen, synagogen, bedrijven en auto’s, de schoten die op mensen thuis worden afgevuurd, en het gooien van stenen naar auto’s op de snelwegen, dit alles laat geen ruimte voor twijfel: De tijd van tolerantie is voorbij.

Als wij het geweld tegen ons een halt willen toeroepen, moeten we boven de haat naar elkaar toe uitstijgen. Onze militaire voorsprong kan ons tijd geven, maar als we de tijd die ons gegeven is niet gebruiken om boven al onze verschillen uit, broederlijke liefde op te bouwen, zal de tijd die we hebben opraken en zullen we de ene ramp na de andere meemaken, totdat we leren dat er geen vrede met onze vijanden zal zijn voordat we vrede met elkaar sluiten. Als we dit bereiken, zullen we geen vijanden meer hebben.

Iedereen die de boodschap van onze wijzen kent, weet dat zij de ellende die wij meemaken niet toeschreven aan onze onderdrukkers. Onze wijzen schreven de verwoesting van de Eerste Tempel niet toe aan Nebukadnezar II, koning van Babylon, hoewel hij degene was die de Tempel verwoestte. In plaats daarvan schreven zij dit aan ons toe, aan de manier waarop wij met elkaar omgingen. Zij leggen uit dat het bloedvergieten en het kwaadspreken over elkaar de verovering door Nebukadnezar over ons heeft afgeroepen.

Evenzo gaven onze wijzen het Seleucidische Rijk niet de schuld van de oorlog tegen de Makkabeeën. Zij gaven de schuld aan de Hellenisten, de Joden die erop aandrongen om de Griekse cultuur en het Griekse geloofssysteem in Judea te installeren.

En het meest opmerkelijke is dat onze wijzen de verwoesting van de Tweede Tempel en de twee millennia lange ballingschap niet weten aan de Romeinen, die Jeruzalem hebben veroverd en de Tempel hebben vernietigd. In plaats daarvan wezen zij daarvoor één schuldige aan: de ongegronde, ongefundeerde haat tussen ons, de Joden.

Deze waarheid is sindsdien niet veranderd. We roepen onze ellende over onszelf uit. Als wij elkaar haten, haten de volkeren ons. Als de Talmoed bijvoorbeeld de oorzaken van de verwoesting van de Eerste Tempel uitlegt, staat er geschreven dat men “met elkaar at en dronk,” maar “elkaar met zwaarden in de tong stak” (Yoma 9b). Bovendien zegt de Talmoed: “Hoewel zij dicht in elkaars nabijheid stonden, waren zij vervuld van haat naar elkaar.”

Waarom verwachten we dat het nu anders zou zijn? Waarom denken we dat de verbale zwaarden die we nu tegen elkaar gebruiken, zich nu niet zullen vertalen in fysieke messen en geweren? Dit is er namelijk gaande. Het is nu net zoals toen.

Dus als wij het geweld tegen ons een halt willen toeroepen, moeten we boven de haat naar elkaar toe uitstijgen. Onze militaire voorsprong kan ons tijd geven, maar als we de tijd die ons gegeven is niet gebruiken om boven al onze verschillen uit, broederlijke liefde op te bouwen, zal de tijd die we hebben opraken en zullen we de ene ramp na de andere meemaken, totdat we leren dat er geen vrede met onze vijanden zal zijn voordat we vrede met elkaar sluiten. Als we dit bereiken, zullen we geen vijanden meer hebben.

Artikel in het Engels: https://laitman.com/2021/05/coexistence-with-arabs-we-cant-even-exist-with-one-another-linkedin/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

Filed under: Anti-Semitism, Crisis, Israel Today, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Geen overwinning zonder overtuiging en geen overtuiging zonder eenheid (Linkedin)

Mijn nieuwe artikel op Linkedin: Geen overwinning zonder overtuiging en geen overtuiging zonder eenheid

De Staat Israël is op zoveel niveaus uniek dat het moeilijk is om te weten waar te beginnen. Misschien moeten we het eerst hebben over hoe Israël begon, want als we het begin weten, kunnen we de ingewikkelde huidige situatie misschien wat beter begrijpen. De idee van een hedendaagse Joodse staat begon aan het einde van de 19e eeuw na de pogroms tegen de Joden in Rusland, in combinatie met de socialistische idealen die door veel geseculariseerde Joden omarmd werden, dit leidde tot de oprichting van Hovevei Zion (Liefhebbers van Zion), de eerste Zionistische beweging. Tegelijkertijd werd in Frankrijk een Joodse Weense journalist, Theodor Herzl genaamd, wakker geschud door de Dreyfus-affaire, toen een Joodse Franse legerofficier vals werd beschuldigd van spionage voor Duitsland. Dit bracht Herzl tot het besef dat alleen een Joodse soevereine entiteit hen zou kunnen redden van antisemitisme.

Wij, Joden, leven niet voor ons eigen belang in de Staat Israël. Het lijkt misschien zo, maar dat is niet meer dan een illusie. Wij zijn hier voor de rest van de wereld, en zolang wij dit niet begrijpen en de wereld er niet van kunnen overtuigen, zullen wij de steun van de wereld niet krijgen en evenmin beseffen waarom wij hier wonen.

Als gevolg daarvan begonnen rond diezelfde tijd de Joden te bouwen en zich te vestigen in Palestina – destijds een Ottomaanse provincie – en politieke instellingen op te zetten voor een toekomstige staat. De Russen, die uiterst antisemitisch waren, verzetten zich niet tegen het vertrek van de Joden uit hun midden, en de Osmanen hadden geen belangstelling voor de vergeten provincie die grotendeels uit moerasland bestond en vergeven was van muggen en malaria.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog veroverde het Britse Rijk een groot deel van het Midden-Oosten, waaronder geheel Palestina. De Britten, beïnvloed door christelijke waarden, geloofden in de Bijbelse belofte aan het Joodse volk. Aangemoedigd door Joodse kabinetsleden verklaarde de Britse regering in 1917 dat zij “de vestiging van een nationaal thuis voor het Joodse volk in Palestina met welwillendheid bekeek” en dat zij “haar uiterste best zou doen om de verwezenlijking van dit doel te vergemakkelijken”.

Ondanks ups en downs in de relatie tussen de Joodse nederzetting in Palestina en de Britse autoriteiten, kreeg het nationale thuis geleidelijk vorm. Toen de nazi’s in 1933 aan de macht kwamen, drongen zij er bij de Joden op een agressieve manier op aan om Duitsland te verlaten en naar Palestina te gaan. Ze stonden zelfs toe dat Duitse Joden het grootste deel van hun rijkdom meenamen naar Palestina, wat uitzonderlijk was omdat Duitsland strenge monetaire regels had waarbij het verboden was om Duitse marken te exporteren om de munt niet te laten devalueren. Veel van de industrie die nodig was voor de vestiging van een onafhankelijk land, zoals wapens, voedselproducerende fabrieken, werk aan de wegen en staalindustrie, kwam tot stand dankzij Joods geld dat met steun van Duitsland en Groot-Brittannië uit nazi-Duitsland stroomde.

Uiteindelijk stemde de Volkenbond in 1948, tijdens de nasleep van de Holocaust, voor de oprichting van een Joodse staat in Palestina en werd de staat Israël gesticht.

Wij zien dus dat op weg naar de totstandkoming van de Joodse staat andere naties, en uiteindelijk de meerderheid van de wereld, de oprichting van de Staat Israël steunden. Geen enkel ander land heeft een dergelijke steun gehad, geen enkel ander land werd bevestigd en erkend door het belangrijkste establishment van de wereld, nog voordat het tot stand was gekomen. In feite werd zelfs de overwinning van de Joden tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog die volgde op de verklaring van de Volkenbond, bereikt met de actieve steun van landen in het buitenland die wapens en munitie verkochten aan het prille land, enkele sloten zich zelfs bij de strijdkrachten aan.

Maar ondanks alle steun die de Joodse staat in zijn prille jaren kreeg, zou de oorlog tegen de legers van zes Arabische landen – die veel beter waren uitgerust en in aantal tientallen malen de Joden overtroffen – niet gewonnen zijn als het Joodse volk er niet van overtuigd was geweest dat hun zaak rechtvaardig en noodzakelijk was.

In onze tijd is de situatie omgekeerd. Wij hebben de steun van de wereld verloren en wat nog erger is, wij hebben de overtuiging verloren van het doel van ons bestaan hier. Om die te vernieuwen, moeten we begrijpen waarom we hier werkelijk zijn.

Wij, Joden, leven niet voor ons eigen belang in de Staat Israël. Het lijkt misschien zo, maar dat is niet meer dan een illusie. Wij zijn hier voor de rest van de wereld, en zolang wij dit niet begrijpen en de wereld er niet van kunnen overtuigen, zullen wij de steun van de wereld niet krijgen en evenmin beseffen waarom wij hier wonen.

Onze enige rechtvaardiging om in het land Israël te zijn, is dat wij het volk Israël zijn. Met andere woorden, in de diepere, spirituele zin van het woord, bestaat het volk Israël niet uit degenen die zich Joden noemen, maar uit degenen die overeenkomen dat zij zich willen verenigen “als één mens met één hart”, zoals onze voorouders dat deden nadat zij Egypte hadden verlaten. Zij stichtten het volk Israël, vestigden zich in het Land Israël en werden eruit verdreven toen zij hun eenheid in de steek lieten en geen spiritueel volk Israël meer waren.

Daarom hangt onze overtuiging af van onze verbinding “als één mens met één hart”, of in ieder geval van ons streven naar het herstel van deze verbinding. Als wij dit doen, worden wij wat ons is opgedragen: “een licht voor de volkeren” te zijn. Onze eenheid zal een voorbeeld zijn van uitstijgen boven vijandschap en zal de wereld ervan “overtuigen” dat wij het “verdienen” om hier te zijn. We hoeven verder niets te bewijzen of iemand ergens van te overtuigen. Het enige wat we hoeven te doen is ons als natie te verenigen.

Ik weet dat het bereiken van eenheid onder de Joden moeilijker is dan welke taak ook, en dat iedere Jood zich het liefst zou verenigen met wie dan ook, behalve met mede-Joden. Geen haat is zo diep als de haat van de Joden jegens elkaar. Juist daarom zullen, wanneer deze haat is opgelost, alle haatgevoelens zijn opgelost.

Daarom blijkt dat eenheid de basis is van ons succes, de allereerste voorwaarde voor onze overtuiging dat we hier mogen zijn, wat op zich een voorwaarde is voor onze overwinning. Als we vrede willen, moeten we beginnen met vrede onder elkaar.

For more on this topic, refer to the books The Jewish Choice: Unity or Anti-Semitism, Historical facts on anti-Semitism as a reflection of Jewish social discord, and Like a Bundle of Reeds: Why unity and mutual guarantee are today’s call of the hour.

Artikel in het Engels: https://laitman.com/2021/05/no-victory-without-conviction-and-no-conviction-without-unity-linkedin/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

Het volgende blog verschijnt zondag a.s.

Filed under: Anti-Semitism, Israel Today, New Publications | Add Comment / Ask Question →