Er staat geschreven: “Accepteer geen bedrog, want bedrog verblindt de ogen van de wijze en verdraait de woorden van de rechtvaardige.” Laten we aannemen dat het ons gelukt is om onszelf te corrigeren en aan anderen gelijk te worden. Laten we aannemen dat het ons zelfs gelukt is om de Schepper te ontdekken in onze verbinding met de vrienden. Maar als we het volgende niveau bereiken ‘springt’ ons egoïsme tevoorschijn. Ons ego ‘bedriegt ons’ door in onze oren te fluisteren: jij bent beter dan anderen, jij bent sterker dan zij, jij kunt iets wat niemand anders kan, jij ziet de dingen heel scherp!

Het is belangrijk om in te zien dat ons egoïsme ons deze keer twee soorten vervulling geeft: overvloed en inzicht, namelijk een vervulling van het hart (egoïsme) en een vervulling van de geest. Het lijkt alsof we plotseling boven onze omgeving uitrijzen. In diezelfde mate wordt ons de kans gegeven om onze naasten lief te hebben’, want ‘onze naasten liefhebben’ compenseert het gevoel dat we boven hen staan. Als wij het bedrog afwijzen, groeien we niet.

Het ‘gereedschap’ dat we gebruiken breidt zich uit naar overvloed en kennis. Hoe zouden we kunnen groeien als wij niet met dit nieuwe gereedschap zouden werken? We moeten het gebruiken! Tegelijkertijd worden we – met de hulp van overvloed en meer kennis – verplicht om onze naasten lief te hebben. Op dit punt worden onze naasten cruciaal voor ons. We moeten al het mogelijke doen voor hen, zoals we voor een baby zouden zorgen.

Vraag: Betekent dit dat iemand die een enorme doorbraak mag maken naar kennis en de mogelijkheid krijgt om de massa te leiden, deze kennis moet transformeren naar liefde?

Antwoord: Het is heel zwaar werk! Het is iets wat Koning David in zijn Psalmen beschrijft. Hij streed zijn hele leven. De macht die hem gegeven werd, bedekte hij met liefde. Hij vervulde zijn opdracht voor zijn volk anders dan alle andere koningen. Een koning is iemand die het meest liefheeft, anders is hij geen koning. Dit wordt beschreven als ‘Koningen van Israel’. ‘Het Koninkrijk’ staat voor Malchut.

From Kab TVs “Mysteries of the Eternal Book,” 5/24/13

Filed under: Correctie, Ego, Innerlijk Werk, Liefde, Uncategorized - Geen reacties→

Vraag: Ik begrijp het geheim van disseminatie en het is heel eenvoudig. Het is aan ons om vreugde uit te stralen als resultaat van onze verbinding met elkaar. Juist hierdoor zullen mensen zich tot ons aangetrokken voelen en niet tot lijden, waardoor ze van elkaar verwijderd raken, maar ze zullen zich aangetrokken voelen tot een gevoel van geluk dat wij moeten verspreiden. Hoe houden wij de verspreiding van geluk vast?

Antwoord: Ik zal jullie vertellen hoe ik dat heb gedaan. Ik ging boeken schrijven. Ik werkte aan het archief van Rabash dat aan mij was achtergelaten. Iedereen moet voelen wat zijn opdracht is. Ik kwam bij Rabash toen hij 75 was. Ik wist niet hoeveel jaar hij nog zou leven, maar ik wist dat het aan mij was om zoveel mogelijk van hem te leren en dat alle kennis die hij had, werkelijk alles, verloren zou gaan als ik die kennis niet zou krijgen. Ik had het gevoel dat ik alles in me op moest nemen, alles op geluidsbandjes moest zetten, alles wat hij had moest opschrijven. Het kon uit arrogantie of zelfs overmoedigheid voortkomen, hoe dan ook, dit liet me niet los.

Ik streefde er niet naar om hem als nummer één op te volgen. Zelfs nu voel ik het niet zo. Daar houd ik niet van, want het maakt het leven alleen maar ingewikkeld. Ik voelde mij genoodzaakt om te ontvangen, uit deze bron alles te drinken, zodat deze kennis niet zou verdwijnen. Integendeel, het moest aan iedereen verspreid worden. Dit voelde ik als mijn opdracht. Dit liet me werkelijk niet los.

Hieraan heb ik verder niets toe te voegen. Doe wat Rabash schreef: verbinding, de vreugde van het Doel, de noodzaak hiervan voelen en voelen dat je uitgekozen bent voor een grote, moeilijke opdracht.

Denk hier over na. Wat betekent het om ouders te zijn? Enerzijds voel je je gelukkig als je ziet dat ze zich ontwikkelen, groter worden en anderzijds voel je je heel sterk bij hen betrokken. Zeker, je wilt dat ze opgroeien met de mogelijkheid om succes te bereiken, maar wat als dat niet gebeurt? Wat zou je je dan teleurgesteld voelen en gefrustreerd! Nog veel erger dan wanneer je zelf geen succes bereikt.

Het gaat je namelijk om anderen. Zij geven ons een voorbeeld van natuurlijke liefde op het animale, meest primitieve niveau. Als zij als reactie daarop ook van jou houden, is deze liefde voor jou veel sterker en de bezorgdheid, het lijden van de geliefde veel erger en groter dan je eigen lijden, want liefde vermenigvuldigt alle gevoelens 620 maal.

Daarom zou de wereld gewoonweg ‘exploderen van jaloezie’ naar aanleiding van ons geluk als wij voor elkaar een gevoel van liefde zouden ervaren. Het hele geheim bestaat er namelijk altijd uit om terug te keren naar liefde. Als wij dus op deze manier met de mensheid omgaan, zullen zij plotseling voelen wat voor mensen wij zijn en wat er tussen ons plaatsvindt. Zelfs nu, als zij ons met elkaar zien, vragen zij zich af wat de betekenis is van die vreemde ‘bovenmenselijke’ relatie die wij met elkaar hebben.

From the St. Petersburg Convention “Day Three” 7/14/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Filed under: Geven, Liefde, Schepper, video - Geen reacties→

We zijn al zover dat we begrijpen dat we een nieuw spiritueel niveau alleen kunnen ontdekken in de verbinding met elkaar en in onze onderlinge eenheid, en nu gaan we begrijpen hoe we ons van het ene naar het andere niveau kunnen verplaatsen. We zijn voor het eerst zover gekomen dat we ons pad begrijpen, de componenten ervan en wat wij daarvoor moeten doen: eerst een stap met de rechtervoet, dan een stap met de linkervoet en het lichaam bevindt zich in het midden. Zo komen we vooruit op de middellijn: rechtervoet, linkervoet en een volgende stap voorwaarts, rechtervoet eerst en dan pas de linkervoet, dit is het deel dat wij moeten doen.

We beginnen altijd vanuit de rechterlijn omdat we altijd vooruitgaan in de richting van geven, liefde, verbinding en eenheid boven de rede. De linkerlijn wordt echter onthuld op de wijze waarop het Licht het aan ons laat zien. Op elke niveau geldt wat geschreven staat: “Ik heb de neiging tot het kwaad geschapen, ik heb de Torah als een genezend kruid geschapen,” om het kwaad te corrigeren. Dit heeft betrekking op het systeem van de invloed van het Licht op de neiging tot het kwaad, die jij corrigeert met de Hulp van het Licht, zodat je verder vooruit kunt komen.

Dit is het systeem waar we in zitten. De rechterzijde is geven, liefde, verbinding en eenheid (∑), alles wat van de zijde van Hesed komt. De linkerlijn is het verlangen om te ontvangen, te weten, de kracht van ontvangen, namelijk het ego, en ik bevind me in het midden. Wat schrijf ik toe aan mezelf? Ik behoor tot het punt in het hart en op die manier ben ik degene die zich richt op de Schepper en naar Hem verlangt.

Nu is de vraag: hoe kom ik vooruit? Het eerste wat ik doe is beginnen met de rechterlijn, namelijk met het verlangen naar geven, liefde, eenheid en maximale verbondenheid.

Onze eenheid vindt plaats boven het ego, zonder het ego zouden wij geen spiritueel werk kunnen doen. Het is van tevoren met ons verbonden en het is de oude beginsituatie.

Het blijkt dat het ego (1) zich in het hart bevindt en daarin is het punt in het hart waarmee ik mij richt op verbinding en eenheid. Op het moment dat ik dat doe, begin ik een zeker Lichtschijnsel te ontvangen (3) in onze verbinding en eenheid (2). Misschien voelen we de Schepper nog niet in het gevoel van eenheid, maar het is eigenlijk al een voelen van Hem.

Als we deze eigenschap hebben bereikt, gaat het ego zich er weer mee verbinden. Opnieuw richten we ons vooruit op eenheid (2b) en uiteindelijk bereiken we het volgende niveau dat veel hoger is dan het voorgaande. Zo komen we verder.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Ego, Groepswerk, Innerlijk Werk, Licht, Liefde, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: In principe kan iedereen liefhebben. Sommige mensen houden van kinderen, anderen houden van hun man of vrouw. Waarom is het voor ons zo moeilijk om, als we bij elkaar komen, dat gevoel voor elkaar te krijgen, hoewel we het Doel voor ogen hebben en onze intentie?

Antwoord: Dat komt omdat onze intenties egoïstisch zijn – behalve bij waar wij mee bezig zijn – zij komen overeen met onze natuur, volgen dezelfde richting. Ik heb de intentie om mijn dorst te lessen en ik pak wat om te drinken. Dit betekent dat ik mijn verlangen vervul en mijn intentie helpt me om het verlangen te vervullen.

Maar hier is mijn intentie tegengesteld aan mijn verlangen. Dat wil zeggen dat ik mijn intentie gebruik om mijn verlangens te veranderen, om ze om te keren, dit gaat dus tegen onze natuur in. Dit vraagt enorm veel innerlijk werk, een enorme inspanning, de steun van de omgeving en ervaring.

Bovendien worden mensen boos als ze niet begrijpen hoe ze zichzelf kunnen oriënteren in dit proces. De zeven miljard mensen op deze planeet en alle landen en culturen gaan alleen maar op een egoïstische manier met elkaar om en plotseling hebben we het over de noodzaak om het Bijbelse gebod: “Heb je naaste lief”, te vervullen.

Maar hoe? Tenslotte is het zelfs in de groep al moeilijk, laat staan met meer mensen, op universele schaal. Maar op een andere manier kunnen we onszelf niet corrigeren, dan zullen we niet veranderen. Ofwel we gaan dit doen door middel van lijden als we het nalaten, ofwel doordat wij het Licht aantrekken.

Als we ons richten op de juiste handelingen, dat wil zeggen door allemaal bij elkaar te komen, door ons in te spannen, ons te concentreren op onze intenties en handelingen, kan het ons lukken. Het allerbelangrijkste is om dit de komende tijd te doen en pas dan ga je begrijpen hoe het gebeurt.

Vraag: Waarom houden we van kinderen? Wat is dat voor gevoel?

Antwoord: Dat is een dierlijk instinct. Een menselijk wezen houdt van zijn kinderen zoals een dier van zijn nageslacht houdt. Je houdt niet van de kinderen van iemand anders, alleen van je eigen kinderen. Je kunt alleen van het kind van iemand anders houden, als je jezelf corrigeert. Hiernaar zijn we op weg.

Om dit proces te versnellen heb je elkaar nodig en moet je elkaar steunen. ‘Bij elkaar komen’ betekent dat je probeert om gemeenschappelijke intenties en inspanningen met elkaar te verenigen, dat je stopt om jezelf te voelen, maar dat je anderen gaat voelen. Als je jezelf ertoe dwingt om dit te doen, zul je ontdekken dat alle anderen al zover zijn en dat ze alleen maar op jou wachten.

Filed under: Conventies, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Er staat geschreven: ‘Heb je vriend lief als jezelf’. Wie is ‘je vriend’ voor iemand die een punt in het hart heeft?

Antwoord: In het algemeen gesproken noemen we iedereen in de wereld die een vreemdeling voor ons was en ons vertrouwd wordt ‘je vriend’.

Voor iemand met het punt in het hart zijn ‘je vrienden’ – als we die rangorde volgen – de mensen met wie je op het pad bent, vrienden in de groep. Naar hen kunnen we open zijn, met hen kunnen we werken aan verbinding en eenheid, we helpen elkaar om het systeem van spirituele verbinding te realiseren. We zitten niet toevallig in deze groep, we behoren tot een innerlijk hoger systeem, daarom zijn we bij elkaar. Wij moeten dus allereerst tussen ons de voorwaarden voor ‘liefde voor anderen’ scheppen.

‘Liefde voor de ander’ heeft de volgende betekenis: Ik ga het verlangen van mijn vriend voelen, wat hij nodig heeft is belangrijker dan mijn eigen verlangens.

Het concept ‘Heb je vriend lief als jezelf’ betekent dat je hem hoger acht dan jezelf, veel hoger dan jezelf. Nu houd ik meer van mijzelf dan van de hele wereld. Ik moet dus zó met mijn vrienden omgaan dat zij voor mij belangrijker zijn dan ieder ander. Ik heb de eigenschap van geven verkregen als ik hun grootste verlangen – het Doel bereiken, de onthulling van het hogere Systeem – ervaar als mijn persoonlijke verlangen en ik hen daarbij help. Als de spiritualiteit van mijn vrienden voor mij belangrijker is dan mijn eigen spiritualiteit, bereik ik de onthulling.

Wij bedoelen met liefde iets anders dan wat wij gewoonlijk in deze wereld opvatten als liefde, wij bedoelen met name dat wij de mensen die samen met ons op het pad zijn helpen, zodat zij hun Doel zullen bereiken. We spreken over liefde als wij het verlangen van de ander vervullen.

From the Preparation for the Convention in Krasnoyarsk 6/13/13

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Het is het doel van het schepsel om te genieten van alle genoegens die de Schepper aan hem wil geven, maar over welke genoegens hebben we het dan? De Schepper kan het schepsel niet minder geven dan Zijn eigen niveau, anders gaat het niet over geven en liefde. De houding van de Schepper naar het schepsel wordt bepaald door de wet ‘Heb je vriend lief als jezelf’. Dit vraagt Hij van jou en jij hebt het recht om in antwoord daarop aan Hem te vragen of Hij volgens deze wet handelt of niet. Als Hij dat doet, moet er wel zo’n wet in de natuur bestaan.

Deze wet bestaat ook! Het is de houding van Keter naar Malchut, naar het schepsel: ‘Heb je vriend lief als jezelf’. Malchut moet dezelfde houding bereiken als ‘Heb je vriend lief als jezelf’ door de Ohr Hozer (Weerkaatsende Licht). Dit noemen we wederzijds geven, wederzijdse liefde. Alles is heel eenvoudig.

De Schepper is heel, Hij is totale Liefde en Geven en dus geeft Hij dit alles aan de schepping. Zijn houding wordt genoemd: de vier fasen van Ohr Yashar (Direct Licht).

Maar het schepsel kan zich niet op dezelfde directe wijze verhouden tot de Schepper en dezelfde vorm verkrijgen, omdat hij van de Schepper alleen ontvangt in de vier fasen van Ohr Yashar. Om je op dezelfde wijze tot de Schepper te kunnen verhouden, moet het schepsel door het hele proces van ontwikkeling gaan, de hele weg tot aan het einde van de correctie.

Het gaat over de houding van het schepsel. Het probleem ligt niet bij het ontvangen van genoegens van de Schepper, maar bij de vraag hoe ik het voel en hoe ik Hem terug betaal. Het ontvangen van genoegens geeft geen problemen. Malchut van Ein Sof ontving plezier, dit leidde ook naar de ‘eerste Tzimtzum’ (restrictie). De Schepper gaf aan Malchut een Lichtvonk toen het zich nog in fase één van Ohr Yashar bevond en het zich verplicht voelde om terug te geven. Het wilde niet alleen maar ontvangen.

Fase twee komt voort uit fase één, want anders zou alles in fase één eindigen. Het blijkt dat het geen probleem is om van de Schepper te ontvangen, maar het gevoel dat je Hem moet terugbetalen en je niets hebt om aan Hem te geven is het probleem! Hoe kun je Hem terugbetalen? Je kunt Hem niet het Licht teruggeven dat je van Hem hebt ontvangen, want dan is het net alsof je aan de gastheer de lekkernijen teruggeeft die Hij voor je klaargemaakt heeft, zodat Hij ze zelf kan opeten. Dat is onmogelijk, want de Schepper Zelf staat voor je.

Hij laat je Zijn goede houding zien en deze wordt onthuld door het plezier dat al je verlangens vervult, maar wat waardeer je hierin? Zijn houding naar jou, Zijn Liefde of het plezier zelf, zonder rekening te houden met de Schepper? Ik breng je bijvoorbeeld iets waar je echt van houdt en je weigert het. Weiger je het voedsel zelf of weiger je omdat ik het met zoveel liefde naar je toebreng dat je het niet kunt accepteren?

Als een ober in een restaurant je dat gerecht zou brengen, zou je het zonder aarzelen accepteren en je zou van de smaak genieten. Maar je kunt het niet van mij aannemen omdat je mijn houding naar jou toe, mijn liefde, niet kunt terugbetalen. Je legt jezelf een beperking op met betrekking tot de liefde. Je kunt het niet dragen, omdat het om wederkerigheid vraagt.

Je moet uitgaan van de liefde, want dat veroorzaakt een gevoel van schaamte in jou. Je voelt geen enkele schaamte met betrekking tot het voedsel, omdat je denkt dat de Schepper je moet voeden en vervullen omdat Hij je heeft geschapen. Dat is duidelijk. Maar je kunt Zijn Liefde niet beantwoorden! Dus vanaf de ‘eerste Tzimtzum’ zoek je naar een manier om met deze Liefde om te gaan, je onderzoekt wat deze Liefde is, hoe het zichtbaar wordt, waar het vandaan komt, wat de verbinding is tussen deze Liefde en de vreugde die je in je verlangen voelt en welk deel het is in al het Licht van NRNHY dat de Kelim (vaten) vult.

Als je een staat bereikt waarin je denkt dat je kunt ontvangen om te geven in de wereld van Nekudim, word je gebroken en deze breking vindt plaats door de Liefde, omdat je er geen rekening mee kon houden. Je begrijpt de oorsprong ervan nog niet, omdat de oorsprong tot de Schepper behoort. De Liefde van de oorsprong komt van Hem, het is Zijn gevoel. Het roept bepaalde reacties in je op die je niet begrijpt.

Je begrijpt niet wat dit gevoel betekent en waarom je plotseling schaamte voelt, je ongemakkelijk voelt en het zó moeilijk kunt verdragen dat je met Hem begint te vechten, voornamelijk omdat je het onaangename gevoel dat je hebt door Zijn Liefde voor jou, wilt vernietigen.

Het breken van de Kelim (vaten) geeft ons de mogelijkheid om haat tegenover liefde te plaatsen, ‘Har Sinai’ (de berg Sinaï) werd zo het beginpunt van ons volk. Zonder de ballingschap in Egypte en de zwerftocht door de woestijn zouden we er niet aan kunnen gaan werken. Daarom staat er geschreven: ‘Heb de Heer je God Lief met je hele Hart’, dit is de hele essentie van de verbinding.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 5/17/13, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Kabbalah Studie, Liefde - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘Inleiding tot Het Boek De Zohar’: Voordat we echter door de Torah en de geboden beloond worden met de omkering van het verlangen om te ontvangen in ons, in ontvangen om te geven, zijn er sterke sloten op de poorten die ons toegang verlenen tot de Schepper, want zij hebben dan een tegengestelde functie: ons op afstand te houden van de Schepper. Daarom worden de krachten van afscheiding ‘sloten’ genoemd, want zij houden de poorten, die ons toenadering verschaffen, gesloten en houden ons op afstand van de Schepper.

Maar als we ze overwinnen, zodat ze geen invloed op ons hebben en Zijn Liefde in ons hart niet bekoelt, worden de sloten tot deuren, de duisternis wordt licht en het bittere wordt zoet. Over alle sloten ontvangen wij een speciaal niveau in Zijn Voorzienigheid en zij worden tot openingen, tot niveaus in het bereiken van de Schepper.

Wij moeten alleen de krachten zien die in elke gebeurtenis van ons leven aan ons werken. Het maakt niet uit hoe zij werken, want ze zijn allemaal bedoeld om ons vooruit te brengen naar de Schepper, om Hem te ontdekken en ons aan Hem te hechten.

Als een mens met deze krachten samenwerkt en als hij voor zijn fysieke welzijn alleen zorgt in de mate waarin dat nodig is voor het bestaan van het fysieke lichaam en zich verder volkomen wijdt aan de behoeften van zijn ziel, ontdekt hij – doordat hij probeert om duidelijkheid te krijgen over deze krachten en er kritisch naar te kijken – dat er in deze wereld geen toeval bestaat en dat alles wat er gebeurt alleen bedoeld is om zich sterker met de Schepper te verbinden.

Een mens bereikt een staat waarin hij ontdekt dat hij niet tegenover de krachten staat die hem van de Schepper – die Zich aan de andere kant bevindt – scheiden, maar hij hoort een uitnodiging van de Schepper: “Kom naar Farao!” Dit betekent dat de mens en de Schepper naast elkaar staan en samen op de Farao afstappen, terwijl deze krachten naar hem toekomen en tegen hem zijn. De Schepper zegt tegen de mens: “Houd mijn Hand vast en wij gaan samen!”

Dit is een heel belangrijk punt dat een mens in zijn leven helder moet krijgen, zodat het hem duidelijk wordt waar hij staat ten opzichte van de Schepper en ten opzichte van alle hindernissen. Staan hij en de Schepper ieder aan een verschillende kant van de hindernissen, scheiden de hindernissen de mens van de Schepper? Of cijfert een mens zichzelf weg en houdt hij zich vast aan de Schepper? Dan ontdekt hij dat hij in Zijn armen is, hij houdt Zijn hand vast, zoals een kind dat doet bij een volwassene, en zij gaan samen de hindernissen tegemoet, zoals er geschreven staat: “Kom naar Farao.”

Dan wordt het werk anders, omdat hij zich vasthoudt aan de krachten die komen om de hechting tussen hen te versterken: om de mens met de Schepper te verbinden. Je kunt het vergelijken met een hond die naar een kind blaft waardoor het kind zich uit angst vastklampt aan zijn moeder of zijn vader. Dus als een mens aan dezelfde kant staat als de Schepper, die hem uitnodigt om samen naar Farao te gaan, worden deze krachten meteen als hulp ervaren. Dan is het werk van Farao, dat hij hen dichter bij elkaar brengt. Dit is het grote verschil.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 4/29/13

Filed under: Liefde, Schepper - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘Inleiding tot Het Boek De Zohar’  item 41: Onthoud goed dat de werkelijkheid van alle werelden in het algemeen verdeeld wordt in vijf werelden, genaamd: Adam Kadmon; Atzilut; Beria; Yetzira en Assiya.

Deze ‘werelden’ zijn de niveaus van mijn innerlijke afgeslotenheid naar de Schepper, naar belangeloos geven. Ik kijk als het ware door het prisma van die werelden. Tegelijkertijd kan ik geven aanvaarden op een bepaald niveau van Aviut (grofheid) van nul tot vier. In het geheel gezien zijn dit allemaal niveaus van spiritualiteit, tot aan de volledige gehechtheid.

Vraag: Waar dienen deze werelden, deze sluiers voor?

Antwoord: Op deze manier zullen we langzamerhand de Schepper ontdekken, afhankelijk van onze gelijkvormigheid met Hem, dit is een wet. Elke verschijningsvorm in de werkelijkheid kan alleen bereikt worden door middel van gelijkheid van vorm. Zolang ik, door mijn egoïstische natuur, daarbuiten sta en er niet mee overeenstem, kan ik zo’n vorm niet voelen. Als het punt in het hart in mij ontwaakt, ga ik voelen hoe tegengesteld ik ben aan de Schepper en dan kan mijn punt in het hart groeien en kan ik dichterbij Hem komen. Maar tot aan dat moment ben ik door mijn ego van Hem afgescheiden: Hij is alleen geven en ik ben alleen ontvangen, ik heb geen verbinding met Hem. Zo werkt de wet van gelijkvormigheid.

Vraag: Kun je zeggen dat de niveaus van gelijkvormigheid mijn gevoeligheid naar anderen weergeven?

Antwoord: Ja. Mijn houding naar anderen of naar de Schepper, dat is hetzelfde. Het belangrijkste is dat ik van mij uit naar buiten ben gericht.

We moeten goed begrijpen dat wij ons in één staat bevinden die ‘de Wereld van Ein Sof (Oneindigheid)’ genoemd wordt, ook wel ‘Malchut van Ein Sof’. Maar we zijn daarvan afgescheiden door vijf niveaus van troebelheid van de zintuigen. Speciale Masachim (schermen) verzwakken het zicht op deze werelden als filters die de wereld van Ein Sof afschermen, het resultaat daarvan is dat wij alleen de ‘externe wereld ‘ voelen, maar alles vindt binnen ons plaats.

De werkelijkheid is constant, maar wordt in de vorm van deze wereld aan ons getoond. Het enige verschil is vaagheid, de gebrekkigheid van de zintuigen.

Vraag: Hoe kunnen we onze zintuigen verscherpen?

Antwoord: Dat is afhankelijk van je gevoeligheid naar anderen, van de vraag of ik kan voelen dat de ander net zo belangrijk is als ik. Daarom staat er geschreven: “Heb je vriend lief als jezelf”.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/14/13, “The Introduction to The Book of Zohar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Liefde, Waarneming, Werelden - Geen reacties→

Vraag: In de workshops spreken wij veel over liefde. Maar u geeft vaak een voorbeeld van grote Kabbalisten die elkaar haatten. Daar word ik bang van. Moeten wij dit allemaal meemaken?

Antwoord: Om haat te kunnen voelen, moet je heel intens kunnen liefhebben, je moet een groot verlangen naar liefde hebben. We spreken hier vaak over in onze lessen. Alles wat er met ons gebeurt, tot de ergste dingen toe, is alleen ten goede bedoeld. Alles wordt precies zo aan ons gegeven om boven alles wat er gebeurt te kunnen uitstijgen.

Als we verder willen komen, moeten we dichterbij liefde komen.

Laten we eens veronderstellen dat ik nu probeer om iemand met liefde te benaderen, maar als gevolg daarvan voel ik wederzijdse haat, dus ook van hem naar mij. Mijn liefde is alleen formeel, maar zijn haat lijkt wel echt.

Ik begin aan het hogere Licht te vragen om in mij – boven deze haat uit – echte liefde te bouwen. Er staat geschreven: “Liefde bedekt alle zonden”, alle haat.

Deze immens grote, innerlijke haat heet ‘de Berg Sinai’ (sina betekent ‘haat’ in het Hebreeuws). De liefde die ik dan verkrijg is al echte liefde. Dit is de manier waarop we verder komen.

Vraag: Hoe is het mogelijk om ineens echte liefde te verwerven en aan de haat voorbij te gaan?

Antwoord: Mijn grote verlangen gaat alleen over liefde, wat er op de weg daar naartoe gebeurt is niet belangrijk. De haat komt alleen te voorschijn om er bovenuit te stijgen en anderen zelfs nog meer lief te hebben. Hierdoor zal je liefde groter worden en toenemen, dankzij de haat die daaronder voortdurend groter wordt. Het kan niet op een andere manier, omdat de hogere wereld is geschapen door twee tegenstrijdige en tegenovergestelde eigenschappen die zich tot één compleet geheel verbinden.

From the European Convention in Germany 3/23/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→