Jeruzalem is een spiritueel concept, het betekent: geven aan de ander. Spirituele definities duiden verschillende niveaus van geven aan, zij gaan over het uitstijgen boven het egoïsme en de beweging naar anderen maken, zich laten opnemen in de anderen, hen dichterbij brengen om hen te dienen. Geven ten behoeve van anderen noemen we: de spirituele wereld van het menselijk wezen.

Jeruzalem is een speciaal soort geven. Wij geven vanuit ons hart, onze verlangens, 613 verlangens. Samen bouwen ze ons nieuwe verlangen naar geven. Een van die stappen wordt ‘Jeruzalem’ genoemd, een speciale relatie met anderen, een specifieke mate van liefde.

Vraag: Waarom wordt deze menselijke eigenschap ‘een stad’ genoemd?

Antwoord: Het menselijk wezen bestaat uit vier niveaus, dit zijn vier graden van geven: mineraal, vegetatief, animaal en menselijk. Geven op het eerste niveau kunnen we vergelijken met een stad, met onze wereld. Daarna volgen de minerale, vegetatieve, animale en menselijke niveaus.

De vegetatieve, animale en menselijke niveaus suggereren veranderingen, dit in tegenstelling tot het minerale niveau. Een stad is echter een creatie die door menselijke handen wordt gemaakt, daarin zijn dus ook de vegetatieve, animale en menselijke niveaus aanwezig.

Iedereen kan Jeruzalem in zichzelf vinden. In het boek The Tree of Life van De Ari (Rabbi Yitzchak Luria), staat geschreven dat als een mens de onthulling van de Hoge Kracht bereikt, zijn houdingen naar anderen, namelijk liefde en geven op het niveau dat de wereld Yetzira genoemd wordt, hij in die staat een speciale plaats ontdekt, namelijk de eigenschap die Jeruzalem heet.

In deze eigenschap ontdekt hij subeigenschappen: de Tempelberg, de Tempel, het Heilige der Heiligen. Dit zijn allemaal eigenschappen van een mens die hij ontdekt als hij boven zichzelf uitstijgt en de beweging naar anderen maakt. Jeruzalem is een speciale houding van de mens naar andere mensen, daarom moet een ieder dit spirituele Jeruzalem in zijn hart bouwen.

From KabTV’s “A New Life” 5/7/15 

Filed under: Egoïsme, Geven, Innerlijk Werk, Jeruzalem, Liefde - Geen reacties→

Vraag: U vertelt zo mooi over eenheid, maar wat moet je doen als er thuis geen eenheid is? Ik kies voor linkse politieke inzichten terwijl mijn man achter uiterst rechtse inzichten staat. Als wij over politiek praten, loopt dit altijd op strijd uit. Wat kunnen we daaraan doen?

Antwoord: Ik denk dat u, en het hele volk Israël, de mogelijkheid krijgt om deze situatie te corrigeren. Zoals er geschreven staat: “… liefde bedekt alle overtredingen” (Spreuken 10:1). Hoe het mogelijk is om tot onderlinge vrede te komen? Vrede betekent niet dat de één het wint van de ander, hem onderdrukt of hem ervan overtuigt dat hij ongelijk had, zoals we dat meestal doen.

Vrede betekent dat we een volkomen wederkerige relatie bereiken met iemand die met hart en ziel tegen mij is, in allerlei eigenschappen en meningen. Dit bereiken we door een brug van liefde te bouwen tussen ons. Dan behoren we op het fysieke niveau tot links met tegengestelde meningen, in strijd en weerstand en we botsen met elkaar. En juist hier bovenuit bouwen we liefde als tegenwicht.

We moeten leren hoe we dat kunnen doen. Het belangrijkste hierbij is dat we er niet bang voor zijn dat we twee niveaus hebben: een lager niveau waarop we elkaar tegenspreken en het absoluut niet met elkaar eens zijn en een hoger niveau waarop we met elkaar verbonden zijn. Dit noemen we “,,,, liefde bedekt alle overtredingen.” Juist boven alle overtredingen en fouten uit – het maakt niet uit hoeveel grote contrasten er tussen ons bestaan – kunnen we een sterkere verbinding van liefde bouwen. Het één kan niet zonder het ander. Daarom gaat het over twee niveaus als we spreken over heelheid, eenheid en zelfs over liefde. Het kan niet op een andere manier. Het is alleen mogelijk om een verbinding te bouwen boven alle onenigheid, conflicten en verschillen die we met elkaar hebben uit.

Niemand mag van de ander te vragen of hij verandert. We mogen niet dwingen, noch op religieus gebied, noch op seculier gebied, we mogen dat van weerskanten op geen enkel gebied vragen. Een ieder moet blijven zoals hij is. Als hij wil veranderen, is dat zijn eigen wens. Het enige wat wij zelf moeten leren, waarin we onszelf moeten onderwijzen, is hoe we liefde bouwen als een parasol boven ons die ons allen beschermt, hoewel we tegenover elkaar staan. Juist dan kan onze liefde permanent zijn, groots en bloeiend, juist omdat er innerlijk vlammen oplaaien van woede vanwege onze tegenstellingen.

From the Israeli Radio Program 103FM, 5/3/15

Filed under: Gezin, Haat, Liefde, Spiritueel Werk, Zelfonderzoek - Geen reacties→

Vraag: Waarom heeft de Schepper een systeem geschapen van de werelden van Tuma’a (onzuiverheid) tegengesteld aan het systeem van de werelden van Kedusha (heiligheid).

Antwoord: Het verlangen om te ontvangen werd geschapen omdat de schepping alleen iets kan zijn dat zich buiten de Schepper bevindt. De Schepper heeft alleen eigenschappen van geven, liefde en alles wat goed is. Er is niets anders in de Schepper aanwezig en deze eigenschappen heersen over de gehele werkelijkheid en vervullen alles. De hele schepping is met deze energie gevuld.

Daarom moet de tegengestelde energie de zwarte energie zijn die ontvangt, het Licht naar zich toetrekt en alleen voelt wat zich in zichzelf bevindt. Het verlangen om te geven voelt de ander 100%. Dit kunnen wij niet begrijpen. De Schepper is een eigenschap die niet zichzelf voelt maar uitsluitend anderen.

De mens ziet zichzelf als een persoon: hier ben ik, voel ik en doe ik. Maar voor de Schepper bestaat zoiets helemaal niet. Hij heeft dus geen beeltenis, alleen de eigenschap van geven, namelijk van het voelen van anderen. Hij voelt Zichzelf als bestaande in de ander. Er is dus geen Schepper zonder schepsel. De Schepper is de eigenschap van Liefde die buiten Hem ontdekt wordt. Hij is in ons allen aanwezig en het lijkt alsof Hij niet op Zichzelf bestaat.

Nu is het noodzakelijk om een eigenschap te vormen die tegengesteld is aan Hem. Hieruit volgt dat het schepsel iemand is die zichzelf voelt en niet de ander. Dit voelen van zichzelf wordt ‘het verlangen om voor zichzelf te ontvangen’ genoemd en dat is het schepsel.

Het verlangen om te ontvangen voelt alleen zichzelf, het voelt anderen op geen enkele manier. In deze staat is dit verlangen heel beperkt. Zelfs wanneer de Schepper het 100% vervult, zal het genot heel klein zijn, want er is een gevoel van afgescheiden zijn, los van de Kracht die we de Schepper noemen.

In deze staat is het verlangen om te ontvangen afgescheiden van het voelen van de ander, van geven, en het kan niet begrijpen hoe prachtig dit is. Het geniet er alleen van dat het zichzelf voelt. Dit wordt een ‘Nitzotz (lichtvonk) van leven’ genoemd.

Om het verlangen om te ontvangen naar het voelen van heelheid te brengen, zoals de Schepper, moeten we er een mogelijkheid aan toevoegen om het werk van geven uit te voeren, hoewel het alleen voelt wat er in zichzelf gebeurt. Omdat het de ander niet voelt vanuit het gezichtspunt van ontvangen, bestaat de ander niet.

Eigenlijk zien we niets. We denken dat wat we om ons heen zien de wereld is. Maar we zien de werelden niet, deze hele ruimte die we de spirituele wereld noemen, omdat wij de ander niet kunnen voelen.

Om de schepselen te bevrijden van deze verschrikkelijke afscheiding, vond Tzimtzum Aleph (the Eerste Restrictie) plaats en werden er een Masach (scherm) en Ohr Hozer (Terugkerend Licht) geschapen.

Vraag: Wat gaat er met mij gebeuren als ik de kracht van geven verkrijg? Verdwijn ik dan ook?

Antwoord: Dat is niet aan jou. Zelfs als je volledig verdwijnt, is dat niet van belang voor je. Iemand die aan zichzelf denkt is afgescheiden van de Schepper, want de Schepper heeft zulke gedachten niet.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/24/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Correctie, De Schepper, Liefde, Schepping, Verlangen - Geen reacties→

Nadat zijn zoon door antisemieten was aangevallen, publiceerde Michael Douglas een brief in de Los Angeles Times:

“Afgelopen zomer gingen wij met ons gezin op vakantie naar Zuid Europa. Tijdens ons verblijf in een hotel ging onze zoon Dylan naar het zwembad. Even later kwam hij rennend naar onze kamer terug. Een man in het zwembad had allerlei beledigingen naar hem geschreeuwd.”

“Wat het eerst in mij opkwam was: Heb je je misdragen?”

“Nee”, zei Dylan tussen zijn tranen door.

“Ik staarde hem aan. Plotseling bedacht ik met afschuw waardoor de man misschien zo beledigend was geweest: Dylan droeg een Davidsster.”

“Nadat ik hem gekalmeerd had, ging ik naar het zwembad en vroeg ik aan de mensen die daar werkten om de man aan te wijzen die naar hem had geschreeuwd. We zijn gaan praten. Het was geen aangenaam gesprek. Daarna ben ik bij mijn zoon gaan zitten en ik heb tegen hem gezegd: “Dylan, je hebt daarnet voor het eerst meegemaakt wat antisemitisme is.”

“Mijn zoon is sterk. Hij woont gelukkig in een land waar weinig antisemitisme voorkomt. Maar nu leert ook hij aan welke gevaren een Jood het hoofd moet bieden. Deze les had ik hem liever niet hoeven leren, ik hoop dat hij dit nooit aan zijn kinderen hoeft te leren.”

Een Open Brief aan Michael Douglas

Beste Michael

Mijn naam is Michael Laitman. Ik ben een Jood en ik woon in Israel. Ik voel me diep geraakt door wat je verteld hebt over wat je zoon in Zuid Europa heeft meegemaakt. Ik bewonder je moed om open te zijn over wat velen niet openlijk durven te zeggen en je bekendheid draagt bij aan het belang van een gevoelig onderwerp dat grondig onderzocht moet worden.

Als een Jood die in Rusland is geboren heb ik mijn deel meegemaakt op het gebied van antisemitische ervaringen. Het heeft mij, evenals jou, niet zwak gemaakt, integendeel, het heeft mij geholpen om mijn Joodse identiteit vorm te geven. Dit heeft uiteindelijk geleid tot mijn emigratie naar Israël. Ik zou kunnen zeggen dat antisemitisme mij leidde naar Zionisme.

De vele jaren wetenschappelijke studie op het gebied van filosofie, Kabbalah en ontologie hebben mijn blik op de wereld gevormd, gebaseerd op de Joodse roots die nauw verbonden zijn met de moderne wetenschappelijke denkwijze. Ik heb een groot deel van mijn tijd gewijd aan studie en onderzoek naar de oorzaak van antisemitisme omdat ik wilde begrijpen waarom dit verschijnsel niet verdwijnt, maar juist onder nieuwe voorwendselen steeds weer opdoemt. Ik heb mijn standpunt uiteengezet in twee artikelen die onlangs in The New York Times zijn verschenen: “Who Are You the People of Israel?” en “What do We Jews Owe the World?” Ik heb daarin mijn standpunt beschreven en ik wil dit nu graag met je delen.

Er is maar één oorzaak te vinden voor alle uitingen van antisemitisme. Noch de Joden, noch degenen die de Joden niet mogen, weten wat de belangrijkste oorzaak is van antisemitisme. Net zoals onbewuste impulsen ons dwingen om dingen te doen die we niet kunnen verklaren, is antisemitisme op geen enkele rationele basis gestoeld. Bij de eerste tekenen van sociale en financiële crises neemt het antisemitisme toe en uit het zich in de vorm van beschuldigingen en eisen ten aanzien van de Joden.

Antisemitisme kan uitsluitend uitgeroeid worden door het uit de maatschappij te verbannen. Het meest verbazingwekkende is dat de slachtoffers van antisemitisme de sleutel in handen hebben voor de oplossing van dit probleem. Ieder van ons, iedere man, iedere vrouw en ieder kind, is geboren met een basisverlangen om in vrede, veiligheid en geluk te leven.

In het onbewuste van ieder mens is de gedachte geworteld dat dit alleen mogelijk is als alle mensen op de wereld leren om zorgvuldig en met gevoel met elkaar om te gaan. Net zoals we in een familie zorg hebben voor onze familieleden, zal de mensheid als geheel alleen in staat zijn om te overleven als mensen als familie met elkaar kunnen omgaan en niet als vijanden.

Vele generaties geleden, voor de vernietiging van de Tempel en de verbanning uit het land Israël, vormde het Joodse volk een samenleving waarin zulke relaties bevorderd werden. Diep in ons is deze eigenschap slapende aanwezig, we moeten deze eigenschap wakker maken in ons, zodat wij onze verhoudingen van verwantschap en vriendschap in de gehele maatschappij kunnen herstellen. Wij zijn vergeten dat wij deze eigenschap bezitten en andere volkeren zijn zich niet eens bewust van het bestaan ervan.

De Joden en mensen van andere nationaliteiten voelen instinctmatig dat het Joodse volk iets ‘achterhoudt’, iets speciaals dat zij met andere volkeren niet willen delen, het is iets dat van vitaal belang is voor de overleving van de mensheid. Daarom wijzen mensen in moeilijke tijden naar de Joden en wij roepen woede en wrok in hen op, dit leidt vaak tot geweld. De naties van de wereld voelen instinctmatig en onbewust dit ‘iets’ dat het model is van een maatschappij die wij in het verleden al gecreëerd hebben, onze bekwaamheid om de maatschappij in stand te houden op basis van solidariteit, verantwoordelijkheid voor elkaar en zorg voor anderen.

De oude Joodse samenleving was gebaseerd op het gebod: “Heb je naaste lief als jezelf.” Dit voorschrift moet opnieuw bindend worden in onze hyper egoïstische samenleving, maar we hebben geen idee hoe we het in het leven moeten toepassen.

Veel mensen haten de Joden maar niemand heeft een duidelijke verklaring voor de oorzaak van deze haat en er is ook niemand in een positie om dit tegen te gaan. Omdat wij vanaf onze geboorte nog steeds het zaad van wederzijdse verantwoordelijkheid in ons dragen, moeten we het tot leven wekken en dit unieke weten met de hele wereld delen. Als wij daarin slagen zal niet alleen het antisemitisme verdwijnen, maar zullen ook alle andere vormen van haat ophouden te bestaan.

De meeste Joden zijn zich niet bewust van deze slapende eigenschap en ze zijn zich er niet eens van bewust dat deze bestaat. Stel je eens voor dat je verteld wordt dat je iets heel kostbaars in je zak hebt en dat je het alleen maar uit je zak hoeft te halen om de eigenaar te worden van dit waardevolle geschenk. Zou je je afvragen of je deze kostbare edelsteen wel wilt gaan pakken?

Wij bezitten een kostbaar geschenk: ‘verantwoordelijkheid voor elkaar’ genaamd. Het is slapende in ons hart aanwezig en wij weigeren om het te erkennen. Als wij ons hart maar een klein beetje openen, zullen we het daar vinden. Het is onze plicht om dit geschenk meteen met de hele wereld te delen, alleen daarom hebben wij het gekregen. Het is een wonderbaarlijke eigenschap die in ons is ‘ingebed’, niet om voor onszelf te houden maar om aan de andere volkeren te geven.

Beste Michael, dit is de enige manier om de toekomst van het Joodse volk en van de hele mensheid veiliger en stralender te maken en ik hoop van ganser harte dat je je wilt aansluiten bij onze opdracht.

Met vriendelijke groet,

Michael Laitman

Filed under: Antisemitisme, Liefde, Wereld - Geen reacties→

De parasha van de week uit de Torah: “BeHukotai”, is uitermate relevant voor onze tijd. Daarin staat het volgende geschreven: als wij de wetten van de Schepper vervullen, zullen wij gelukkig zijn, als wij dat niet doen, zullen we gestraft worden. Deze woorden hebben echter betrekking op een natie of een mens die zich op een bepaald niveau van ontwikkeling bevindt en van wie al iets gevraagd kan worden.

Daarom zegt de Torah dat een wederzijdse relatie met de Schepper pas begint vanaf een bepaald punt in de ontwikkeling van de mens. Het is alsof de Schepper zich tot hem wendt en zegt: “Nu ben je groot genoeg om naar Mij te luisteren. Tot nu toe heb ik altijd voor je gezorgd, Ik heb je alles wat je verkeerd hebt gedaan laten zien en verteld en Ik heb het op me genomen, ik heb een en ander een beetje gecorrigeerd en je naar positieve resultaten geleid. Maar nu moeten we langzamerhand partners worden. Daarom moet je Mijn wetten onderhouden en in die mate zal ik ruimte voor je maken in het systeem van leiderschap.”

Vraag: U blijft het volk Israël oproepen om nu wakker te worden, maar het zijn nog baby’s. Waarom richt u zich dan toch tot hen?

Antwoord: Het punt is dat zij wakker moeten worden omdat zij de Reshimot (herinneringen) in zich hebben die hen moeten brengen tot de erkenning en de realisatie van het feit dat zij een speciale plaats in de wereld hebben. Zij moeten dit op z’n minst horen!

Alle andere naties bevinden zich op het niveau van baby’s en zijn aan niemand iets verschuldigd. Zij zullen gaan waarheen ze geleid worden. Zij willen dat alles goed is en als wij hen naar goedheid leiden, voelen ze dat innerlijk en volgen ze ons. Als wij dat niet doen, geven ze ons luidruchtig de schuld van al hun narigheid, en het is inderdaad ook zo.

Wij moeten echter goed begrijpen dat wij op het ogenblik tegenwerken en tegen de hoogste wet van Liefde ingaan, wij nemen er het liefst afstand van en ontsnappen aan onze medewerking in het proces dat alle volkeren op de wereld naar de best mogelijke staat zal brengen.

Bekijk het eens van een zekere afstand! Volkomen respectloos naar de Schepper en de gehele mensheid! Wij hebben alleen respect voor onszelf. Ik voel me op het ogenblik best dus ik kan wel gaan zitten niets doen.

Baal HaSulam zegt in de “Introduction to The Book of Zohar” dat alle negativiteit alleen in de wereld komt ten behoeve van de Joden en wegens de Joden. Wij weten niet dat op het moment dat de naties van de wereld lijden, figuurlijk gesproken ook de Schepper lijdt. Deze grote Kabbalist spreekt daarover als de grootste antisemiet omdat wij onze rol niet vervullen en niet opstijgen naar het niveau dat “het volk Israël” genoemd wordt. Dit is de betekenis van alle wetten in de Torah.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 10/12/14

Filed under: Correctie, Israel, Liefde, Naties van de wereld, Torah - Geen reacties→

God is een verbinding van liefde tussen mensen. Nauwkeuriger gezegd: een verbinding is een handeling én het gevoel dat samengaat met deze handeling. De eigenschap die wij waarnemen als het resultaat hiervan, noemen we God. Wij kunnen ons deze eigenschap niet buiten ons voorstellen.

Daarom is het verboden om ons God voor te stellen in een beeltenis. In Kabbalah betekent verboden dat het onmogelijk is.

Het is echter wel mogelijk om Hem te beschrijven als een eigenschap die zich in ieder van ons kleedt, een eigenschap van liefde, geven en samensmelten. Er staat geschreven: “Ik zal de Eeuwige in mij leren kennen. Ik zal U leren kennen door Uw Daden.”

God kunnen we alleen bereiken door middel van onze inspanningen om ons te verenigen en in essentie is onze bede om verbinding een roep om de Schepper te kunnen onthullen.

Zodra de mensheid erkent dat er in ons een groot en krachtig egoïsme aanwezig is en wij leren om dat egoïsme te zien als een crisis die al onze ongecontroleerde handelingen vergezelt, is dat een waarachtig teken dat wij een overgangspunt hebben bereikt naar het volgende niveau van spirituele ontwikkeling. Dit is een staat waarin mensen verenigd zullen zijn, niet op basis van egoïstische verhoudingen maar door met elkaar te bouwen aan altruïstische verbindingen.

Voordat deze overgang plaatsvindt, zal in ons de tegengestelde (omgekeerde) manifestatie van de Schepper, het egoïsme (Farao, Aman, etc.), druk op ons uitoefenen om verder te gaan met onze ontwikkeling ten behoeve van Zijn onthulling. Met andere woorden: Hij beïnvloedt ons vanuit Zijn tegengestelde zijde en zorgt ervoor dat wij Hem kunnen onthullen.

Er staat geschreven: “Er is geen ander dan Hij” omdat wij door één Kracht bestuurd worden, ongeacht of dit van Zijn ‘voorkant’, de directe zijde of van de tegengestelde, verborgen zijde gedaan wordt, zoals er geschreven staat: “U omvat mij van achteren en van voren.”

Hierdoor groeien wij tijdens de eerste fase van onze vooruitgang, voordat wij ons egoïsme erkennen als een kwade kracht. De laatste ontwikkeling van het ego, de tegengestelde kant van de Schepper (Farao, Aman, etc.) wordt geleidelijk onthuld en dit gaat samen met de vier fasen van uitbreiding van het Directe Licht. De bedoeling is dat de Schepping (een verlangen) geleid wordt naar het bouwen aan een onafhankelijke reactie, de vier stappen naar de verbanning en de onderdompeling in het egoïsme of de vier niveaus van bevrijding van de autoriteit van Farao. In deze tijd hebben wij – de groep van Abraham, het volk Israël – de vierde fase van ons bevrijdingsproces bereikt.

Pas nadat wij door alle vier stadia zijn heen gegaan en ons egoïsme erkennen, namelijk de tegengestelde zijde van de Schepper, pas nadat wij ons realiseren en erkennen dat ons ego slecht is, kunnen wij er de confrontatie mee aangaan. Het egoïsme is met opzet door de Schepper in ons geplant om aan ons over te laten welke zijde van de Schepper wij willen kiezen: de tegengestelde negatieve zijde of Zijn voorzijde, namelijk liefde boven egoïsme, geloof boven de rede.

Daarom is het belangrijk voor ons om te begrijpen dat niets ons kan schaden, alles wat wij tegenkomen in ons leven is bedoeld om ons verder te laten groeien. Wij bepalen de staat waarin wij zijn door onze reactie op de gebeurtenissen die wij tegenkomen. Als wij op de juiste wijze reageren op onze omstandigheden en begrijpen dat – wat er ook met ons gebeurt – alles door de Schepper naar ons gestuurd wordt, zullen onze beproevingen vervangen worden door de positieve zijde van de Schepper. Er bestaat geen tussenweg. We hebben ofwel met de tegengestelde zijde van de Schepper te maken, of met Zijn voorzijde.

Laten we het bovenstaande samenvatten: de Schepper verandert zijn invloed op ons niet van negatief naar positief, het gaat over ons, wij veranderen onze houding naar Zijn handelingen van onbegrip en verwerping naar begrip en instemming.

Het verschil tussen God en de Schepper is dat God de hoogste, afgescheiden eigenschap is, terwijl de Schepper de eigenschap is die handelt, bestuurt, dichtbij ons is en voelbaar. Al deze definities zijn alleen waar voor mensen die ernaar streven om Hem te onthullen, ernaar verlangen om Hem te ervaren.

See parts 1 and 2 of the Daily Lesson 3/20/15

Filed under: Correctie, Egoïsme, God, Liefde, Schepper, Spiritueel Werk, Verbinding, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Wie is de goede Farao bij wie de Joden welkom waren?

Antwoord: Dit concept moeten we per individu bekijken.

Wij denken dat het ego ons vooruit helpt: in onze beschaving, vooruitgang en groei. “Wij zullen de wereld veroveren, alles te weten komen en bereiken, alles ontdekken! Wij, wij, wij!” Dit is een goed en gezond egoïsme. Het is essentieel want anders zouden we ons niet ontwikkelen.

Als we bijvoorbeeld geen geduld zouden hebben met een kind en hem voortdurend beperkingen zouden opleggen, zou hij zich niet kunnen ontwikkelen. Daarom sporen we hem steeds aan om zich te ontwikkelen, hoe egoïstisch hij ook is, en als hij een bepaalde leeftijd bereikt heeft, zo’n jaar of 13, gaan we hem leren hoe hij zichzelf beperkingen kan opleggen.

Laten we niet vergeten dat een mens tot aan die leeftijd helemaal in beslag genomen wordt door zijn neiging tot het kwaad, vanaf zijn 13^e jaar kan het goede in hem naar boven komen door de invloed van de opvoeding. Dertien jaar is een relatieve term, Baal HaSulam spreekt daarover in de “Introduction to The Book of Zohar.”

Ik herinner me nog dat mijn zoon, die op religieuze scholen zat, vaak zei: “Wat wil je van me? Ik ben pas 9, wacht eerst maar tot ik 13 ben.”

We noemen dit de zeven vette jaren waarin het volk alles krijgt waar het behoefte aan heeft. We proberen ons met elkaar te verbinden en in het begin gaat alles goed. Het ego heeft geduld met ons en zegt: “Samenwerken is goed, alles gaat prima.” Dan komen er ruzies en ontstaan er conflicten tussen ons.

Dit gebeurt ook als mensen die verliefd zijn samen gaan wonen. Of in internationale betrekkingen: “Nu gaan we samenwerken, aan projecten werken en iets bereiken! Wij, wij, wij!” Alles gaat prima, egoïsme is goed en alles is prachtig, dan komt er innerlijk plotseling iets negatiefs naar boven. Wat we ook doen, er doet zich een hindernis voor, de slechte Farao staat op.

Je moet je van het volgende goed bewust zijn: door de methode van de wijsheid van Kabbalah toe te passen, kunnen we vanuit liefde en wederzijdse verbinding handelen. Als je acties onderneemt die niet leiden tot evenwicht tussen goed en kwaad – en het kwaad lijkt eerst aantrekkelijk en uitnodigend – zal dit kwaad je later ter dood brengen. De engel des doods trekt je naar zich toe, verleidt je, dient je een druppel vergif toe en je sterft.

Daarom moet je het evenwichtspunt zoeken tussen de goede en de kwade kracht, overal, bij alles wat je doet.

From KabTV’s “A Talk About Passover” 3/18/15

Filed under: Egoïsme, Egypte, Liefde, Opvoeding, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Vanuit spiritueel oogpunt bezien, betekent Pesach: een afscheiding van het kwaad dat het in mij voor het zeggen heeft, van mijn egoïstische motieven ten opzichte van anderen. In veel huizen is er een speciale kast waarin een servies staat dat alleen voor Pesach bestemd is. Wat is de betekenis van het gebruik om voor Pesach een speciaal servies te gebruiken?

Antwoord: Het is een moderne trend om een speciaal servies voor Pesach te gebruiken. Vroeger maakte men nieuwe borden voor Pesach, van klei, hout of van dierenhuiden.

Nieuwe borden symboliseren nieuwe kelim (vaten), een vernieuwing van de verlangens die we vroeger ten bate van onszelf gebruikten. Wij kunnen ze nu niet meer op die manier gebruiken, maar ze alleen gebruiken om te geven. Ik moet de verlangens die ik in relatie tot anderen heb veranderen.

Vraag: Wat betekent ‘een servies voor elke dag’ dat we het hele jaar gebruiken en ‘een servies voor Pesach’?

Antwoord: ‘Een servies voor elke dag’ is een egoïstisch verlangen om ten koste van anderen te genieten, je houdt dit verborgen en je maakt er gebruik van.

‘Een servies voor Pesach’ is hieraan tegengesteld, het staat symbool voor het gebruik van altruïstische verlangens, ten goede van anderen.

Je moet het ene servies vervangen door het andere: je verlangens gebruiken voor liefde voor anderen en geven. Dit worden ‘nieuwe kelim’ genoemd. Nadat je deze nieuwe kelim een week hebt gebruikt, kun je weer terugkeren naar je oude kelim omdat je nu weet hoe je ze kunt corrigeren, namelijk hoe je ze op de juiste manier kunt gebruiken.

From KabTV’s “A New Life” 3/24/14

Filed under: Altruïsme, Correctie, Liefde, Pesach - Geen reacties→

Om de staat van Pesach te bereiken, moeten we op een niveau van ontwikkeling komen waarin we niet meer vanuit ons egoïsme kunnen handelen, we moeten boven ons egoïsme uitstijgen.

De uitbarsting van het egoïsme vond de eerste keer in Babylonië plaats. Deze uitbarsting vond plaats toen de bevolkingsgroep nog niet zo groot was, daarnaast ontdekte Abraham, een priester in het oude Babylonië, het systeem waardoor men boven het egoïsme kan uitstijgen.

Een paar duizend mensen accepteerden deze methode, zij gingen samen met hem naar het land Kanaän, het huidige Israël. Abraham onderwees aan zijn leerlingen wat het betekent om met elkaar vanuit liefde om te gaan, om boven het ego uit te stijgen en steeds weer over het ego heen te stappen – Pesach (van het woord Pasach: een overgang maken)

Ons ego wordt steeds groter en wij groeien er bovenuit, wij bedekken het met de wet die zegt “… liefde bedekt alle overtredingen.” De overtredingen blijven bestaan, maar hoe groter ze zijn – tot aan een immens grote haat – hoe sterker de liefde is die er tussen ons verschijnt.

We verbergen onze haat niet en we schamen ons er niet voor, want we begrijpen dat deze haat uit de menselijke natuur voortkomt en het is onze taak om in de natuur steeds weer de volgende positieve kracht te herkennen die ons de mogelijkheid geeft om haat met liefde te bedekken.

Dan zullen we ons in een voortdurende staat van spirituele groei bevinden. De haat zal echter de kracht van de liefde bepalen waarmee wij de haat kunnen bedekken.

Uit dit alles blijkt dat wij constant kunnen blijven groeien. Iedere overgang van het ene niveau naar het volgende zal Pesach worden, de feestdagen die altijd bij je zijn.

From KabTV’s “Conversations about Passover,” 3/18/15

Filed under: Ego, Egoïsme, Feestdagen, Liefde, Pesach, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe komen onze inspanningen tijdens onze spirituele ontwikkeling overeen met het Scheppingsplan?

Antwoord: Zonder dat onze toestemming gevraagd wordt, helpt dit plan ons om door middel van de natuurkrachten vorderingen te maken, zoals ook op het minerale niveau, het vegetatieve en het animale niveau.

Anderzijds is de Torah echter aan ons gegeven, de wijsheid van Kabbalah. We begrijpen dit proces en we weten welke fasen en staten ons te wachten staan. Elk daarvan is de essentie van de onthulling van het kwaad in de menselijke natuur. Het zal uiteindelijk onthuld worden, de vraag is echter: hoe?

Het wordt onthuld zonder dat ik mij erop voorbereid, ik voel me steeds slechter dan de anderen worden en hetzelfde geldt voor iedereen.

Maar als ik de wijsheid van Kabbalah toepas en naar de hulp van de leraren, de wijzen en de grote Kabbalisten – die ons nog steeds onderwijzen – luister en deze hulp accepteer, ontdek ik het kwaad op een andere manier.

Ik weet dat het kwaad nu naar boven komt en samen met de anderen bereid ik mij daar al op voor en richt ik mijn aandacht daarop, zodat het kwaad niet zal uitbarsten en vrij naar buiten zal komen. Het kookt in me, maar we hebben het onder controle en we weten waarom en met welk doel dit gebeurt. We werken aan onszelf om het een halt toe te roepen.

Dan vindt de onvermijdelijke onthulling van het kwaad op een andere manier plaats, in contrast daarmee ontdekken wij namelijk de kracht van de liefde. Er staat geschreven:” Liefde zal alle overtredingen bedekken.” Zo corrigeren wij al het kwaad in ons op een goede en positieve manier.

Dit is mogelijk als wij begrijpen wat er gebeurt en als een ieder ervoor waakt om in haat te vervallen. Maar om dat te kunnen, moeten we het volk tot één geheel maken, de goede wederzijdse verbinding tussen mensen versterken, naar de wijzen luisteren en ons goed organiseren.

From KabTV’s “A New Life” 12/25/14

Filed under: Egoïsme, Groepswerk, Liefde, Verbinding - Geen reacties→