Vraag: Wanneer mensen beginnen om met alles om te gaan volgens het principe ‘Er is geen ander dan Hij’, lijkt het alsof ze niet meer functioneren in het leven, ze verliezen hun baan, er komen problemen in de familie en de materiële basis wordt wankel. Ten slotte wordt dit werkelijk een hindernis voor hun spirituele vooruitgang. We weten dat er ook een ander uitgangspunt is: ‘Als ik er niet voor mezelf ben, wie is er dan voor mij?’ Hoe kan ik onderscheid maken tussen: ‘Er is geen ander dan Hij’, wanneer ik daarnaast het tweede uitgangspunt moet toepassen en het leven moet benaderen vanuit: ‘Als ik er niet voor mezelf ben, wie is er dan voor mij?’

Antwoord: We moeten deze uitspraken niet zomaar willekeurig gebruiken, omdat ze in principe over andere niveaus spreken. Meestal hebben deze zinnen betrekking op de spirituele ontwikkeling, en niet alleen op het fysieke. Wat kunnen we doen om een mens op een correcte wijze op het doel te richten, zodat hij niet verdwaalt op het levenspad? Het is moeilijk. Ik zal je een voorbeeld geven van hoe moeilijk het is.

Ik heb ook mijn baan opgezegd. Ik had een prachtige kliniek met twaalf artsen, een uitgebreide staf, veel technologie, enzovoort. Je kunt zeggen dat de omzet van die kliniek in die tijd in de miljoenen liep. Ik heb alles gewoon weggegeven, weggegeven! Ik heb het niet eens verkocht of geliquideerd, maar ik heb het weggegeven om me te ontdoen van de management verplichtingen, zonder er later maar een cent voor terug te krijgen. Ik kon niet doorgaan met werken. Daarom begrijp ik zulke mensen.

Het is het beste als je eenvoudig werk hebt. Mijn leraar Rabash zei hetzelfde. Hij kreeg altijd promoties op zijn werk aangeboden, ze wilden hem teamleider maken en later afdelingsmanager. “In geen geval”, zei hij. “Ik wil een eenvoudige arbeider blijven.” Maar op deze manier kunt u vijf à tien keer meer verdienen!” “Ik wil het niet.”

Tot zijn allerlaatste werkdag, tot aan zijn pensionering, bleef hij een eenvoudige bediende. Hij werkte op een kantoor van de inkomstenbelasting, vulde formulieren en papieren in, begreep dit automatische werk perfect en wilde niet hogerop komen. Hij zei altijd dat hij hierdoor kon nadenken over zijn spirituele werk, terwijl hij de papieren invulde op de automatische piloot. En daarvoor was hij o.a. werkzaam in de bouw, steeds als een eenvoudige arbeider.

Met andere woorden, wanneer een persoon een creatieve baan heeft, als hij op het werk iets moet bedenken, is dat moeilijk. Maar als hij werk doet waarbij hij niet hoeft na te denken, werk dat geen creativiteit vereist, zoals in een werkplaats of een garage, kan hij doorgaan met zijn werk en ik zie daar totaal niets in om je voor te schamen. Een mens moet werken. Hij moet trouwen, kinderen krijgen, een gezin en een baan te hebben. Hierdoor functioneert hij binnen het kader van onze wereld, en op die basis kan hij zich verder ontwikkelen.

De groep moet hem hierin ondersteunen en helpen. Maar nogmaals, hij moet werken om een normaal leven aan zijn gezin te kunnen bieden, en niet meer dan dat. Dit is echter zijn plicht. Hoe kunnen we hiermee helpen? Binnen de groep moet er een sfeer zijn, waardoor je je ertoe verplicht voelt om voor je vrienden te zorgen, zodat ze niet vallen en hun werk verwaarlozen. En als iemands echtgenoot problemen heeft, moeten de vrouwen dit aan de groep laten weten.

From the Vilnius Convention 3/24/12, Lesson 3

Filed under: Congressen, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Vraag: Als ik begin te ontdekken dat ik een slaaf van Pharao ben en ik op den duur een slaaf word van de Schepper, waar is dan mijn ‘ik’?

Antwoord: Je moet je ‘ik’ nog ontdekken. Wij zijn nog geen mensen, wij veronderstellen alleen dat wij al in die vorm bestaan. Het punt in het hart is het begin van de mens in mij, het is de zaaddruppel waaruit ik zal groeien. Mijn ‘ik’ moet ik nog ontdekken.

Tot nu toe ben ik ‘niets’: ik besta niet. Als je de volgorde van de letters van het woord ‘ik’ – ‘Ani’ verandert, krijg je: ‘niets’ – ‘Ain’ en van het schepsel wordt gezegd: ‘geschapen uit het niets’, ‘bestaan vanuit afwezigheid’ – ‘Yesh Mi Ain’. Deze vorm van de Schepper, die in mij onthuld zal worden in de mate, waarin ik de materie waaruit ik besta, voorbereid om deze vorm van de Schepper aan te nemen, zal mijn ‘ik’ – ‘Ani’ genoemd worden. Met andere woorden: de afdruk van de Schepper in mij, zal mijn ‘ik’ zijn en wat overblijft zal ‘niets’ zijn.

Dit komt, omdat het verlangen niet van mij is, het komt van Hem, Hij doet alles. Ik besta niet als een individu dat besluiten neemt. Als ik mijn materie voorbereid om Zijn eigenschappen waar te nemen, die Hij in mij afdrukt, in mijn materie, zal ik deze afdruk worden. Deze vorm heet: de ziel.

De vorm van de Schepper, afgedrukt in mijn verlangen, heet ‘de ziel’, dat ben ‘ik’.

From the Arava Arvut Convention 2/23/12 Lesson #2

Filed under: Congressen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Vraag: Ik wil graag dat wij het werk tijdens de Conventie in de Arava woestijn zo goed mogelijk doen. Wat moeten we innerlijk doen om succes te bereiken.

Antwoord: Het is moeilijk. Ik moet mijzelf voortdurend analyseren, vragen stellen en op zoek gaan naar de antwoorden, vallen en opstaan. En ik moet alle problemen uitsluitend oplossen door mij te verenigen met de vrienden. Op deze manier wil ik voor iedereen een voorbeeld zijn.

Voor één mens is succes niet mogelijk. Het moet door iedereen samen bereikt worden. Dit betekent, dat ik uitsluitend zorg draag voor ons gemeenschappelijk verlangen. Het is niet belangrijk wat ik voel, maar wat wij voelen. Ik stijg niet boven iets uit en ontdek dan iets, maar wij stijgen en ontdekken het. Het gaat altijd over wij, want ik besta helemaal niet. Ik wil in deze ‘soep’ leven. Het woord ‘ik’ en mijzelf voelen moet ik thuis achterlaten.

Bovendien is wij niet zomaar een groep vrienden bij elkaar of een ‘eenheid van bijzondere krachten’. Dat is allemaal maar spel, maar in werkelijkheid is ‘wij’ een ziel. Deze bestaat niet uit deeltjes die zich met elkaar verbinden, maar iedereen is daarin met elkaar versmolten tot één. Dit heeft geen betrekking op wat wij nu zijn. Het gaat hier over een nieuwe creatie die nu wordt geschapen.

De spirituele essentie, die wij willen vormen, bestond namelijk eerder niet. Eerder was er alleen een gebroken Reshimo, die er naartoe leidde. Nu proberen we, met al onze inspanning, om uit de wereld Nikudim een ziel te vormen, deze ziel zou in die fase gecorrigeerd worden, maar werd in ons belang gebroken.

69209]
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/8/12, “Introduction to the Study of Ten Sefirot”

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Ons uitgangspunt is de breking van de kelim (vaten). Als dat niet was gebeurd, zouden we ons nu op hetzelfde niveau bevinden als het levenloze, vegetatieve en animale in de natuur, die gehoorzamen aan de ene Kracht, die hen van binnenuit motiveert en in hen werkzaam is. Maar door de breking zijn er speciale eigenschappen in het verlangen om voor zichzelf te ontvangen doorgedrongen.

De hele schepping ontwikkelt zich onder de directe invloed van het Licht, de mens ontwikkelt zich echter onder de tegengestelde invloed ervan. Juist op deze manier zal hij kunnen begrijpen dat het nodig is, dat hij zich uit eigen vrije wil zal gaan afstemmen op de Kracht, die hem drijft.

Hoe verder hij komt, hoe meer druk hij voelt. Uiteindelijk moet hij zichzelf volledig ‘formatteren’ om de juiste vorm te krijgen. Intussen groeit het verlangen in hem in een vorm, die tegengesteld is aan de gewenste vorm.

Het neemt veel tijd in beslag voordat een mens de innerlijke druk gaat voelen, die in verschillende richtingen gaat en hem als ruw materiaal vormt. Als hij probeert om zijn gevoeligheid te vergroten, voelt hij hoe de Schepper aan hem werkt. Het maakt niet uit wat voor externe activiteiten hij uitvoert, hij heeft een innerlijk leven waarin hij voortdurend probeert te voelen hoe de Schepper hem in allerlei richtingen duwt, door middel van verschillende gevoelens.

Het is te vergelijken met een moeder, die steeds bij haar zoon is en hem zegt wat hij wel en niet mag doen en hem zo bij alles corrigeert. Op dezelfde manier voelt een mens innerlijk steeds, hoe de Schepper aan hem werkt, alsof hij een zacht stuk klei is in de handen van de beeldhouwer die hem zachtjes duwt en hem tegelijkertijd de druk goed laat voelen. Een mens moet echter verlangen naar deze druk.

Het voelt wat moeilijk en onaangenaam, maar anderzijds begrijpt een mens, dat het werk dat aan hem gedaan wordt, niet gestopt kan worden en hij wil verder komen. Dit is het eerste gevoel bij een mens, die in zichzelf het werk van de Schepper aan hem begint te ervaren.

We kunnen voelen, dat er liefdevol aan ons wordt gegeven, omdat er na het breken verschillende krachten en invloeden in ons aanwezig zijn, als een kopie van de spirituele werkingen. Dit zijn potentiële werkingen, die in de alomvattende ziel bestaan, die daden om te geven wilde uitvoeren. Maar na het breken veranderde alles in ‘om te ontvangen’ en nu bestaat deze kracht in ons in een tegengestelde, egoïstische vorm. Maar dankzij dit gebeuren kunnen we het werk van de Schepper aan ons ervaren.

Het gedrag van een mens is daardoor tegengesteld aan de daden van de Schepper. Nu is er een conflict: weerstand van de kant van de mens, van de kant van de klei en de druk van de Schepper. Ze zijn dus slaags geraakt en een mens voelt de druk en de klappen, als de Schepper hem probeert te laten zien wat er niet goed aan hem is.

Uiteindelijk begint hij de innerlijke druk te rechtvaardigen en hij werkt mee met wat de Schepper aan hem doet, hij wil meewerken, zoals een paard zijn rijder gehoorzaamt. Hij voelt de leiding als een onthulling van liefde en stemt erin toe. Zo verkrijgt hij geloof en verbindt hij zich met de Schepper. Hij beweegt zich naar de beeldhouwer toe. Hoewel hij nog voelt dat hij lijdt, hij voelt dat in de klei, identificeert hij zich al met de intentie, met Degene die al die verschillende vormen in hem schept.

Hij verbindt zich met de Handen van de Meester, die hem schept en boetseert. Nu wil hij het, dat de Meester zo’n invloed op hem heeft en hij verlangt steeds meer naar Hem, totdat hij zich volkomen verbindt met de daden van de Schepper. Ze zijn in dezelfde beweging met elkaar verbonden, in dezelfde intentie en het lijden verandert in genot.

Al het lijden, dat door de klei gevoeld werd, verdwijnt en een mens bevindt zich erboven, hij is in zijn intentie en ziet dat de klei geen betekenis heeft. Hij stemt overeen met het werk van de Schepper aan hem en begrijpt: ‘alleen goedheid en genade zal mij volgen’. Hij rijst boven zijn gevoelens uit en verenigt zich met de intentie van zijn Maker, met wat de Schepper aan hem doet en hij komt tot volledige hechting aan Hem.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/2/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenwording met de Schepper, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel, Uncategorized - Geen reacties→

Er bestaat een echte muur tussen ons: het schepsel aan de ene kant, de Schepper aan de andere kant. Hoe denk je door deze muur heen te komen? Hoe is dat mogelijk als er aan de andere kant absoluut geven is en aan onze kant absoluut ontvangen en er daartussen geen enkele verbinding bestaat? Daartussen kan eenvoudigweg geen verbinding zijn, het is als ‘plus’ aan de ene kant en ‘min’ aan de andere kant en deze twee punten kunnen elkaar nooit raken.

Daarom vond het breken plaats, daarna vermengden delen van het schepsel zich met de Schepper en delen van de Schepper met het schepsel. Deze gebeurtenis was een voorbereiding. Nu zijn er eigenschappen van het schepsel in de Schepper (AHP) en eigenschappen van de Schepper in het schepsel (een vonk, Reshimo) en kan er een zekere verbinding tussen hen ontstaan.

Het Omringende Licht is in de AHP aanwezig, die door het breken uit alle verlangens is opgestegen. Het schepsel heeft informatie over de gebroken verlangens, de Reshimo. Op die manier is er een zogenaamde ‘omringende’ verbinding. Dit behoort nog tot de voorbereiding.

Het schepsel uit nu een gebed (MAN) en ontvangt een antwoord (MAD) van de Schepper. We hebben elkaar nodig! Na het breken lijdt de Hogere, omdat de lagere lijdt. De lagere heeft een vonk, die eens aan de Hogere toebehoorde. Met deze vervormde herinneringen, die egoïstisch zijn, Lo Lishma, kunnen we een verbinding met de Schepper maken, het lijkt van verre, zoals het in het verleden was.

Het breken, dat enige tijd geleden heeft plaatsgevonden, schept nu een verbinding, hoewel het in het verleden plaatsvond, verbindt dit verleden ons met elkaar! We noemen de verbinding door het breken: het omgevende Licht of MAD, vanuit het gezichtspunt van de Hogere; we noemen het een gebed of MAN vanuit het gezichtspunt van de lagere.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/27/11, “Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Vraag: Wat voor nut heeft het, dat de groep zich gaat afzonderen voor de Conventie in de Arava woestijn?

Antwoord: We zijn hier bij elkaar om het fundament te leggen voor een nieuwe maatschappij, waarvan het doel is: diepe verbondenheid met de Schepper. Om hechting aan Hem te bereiken, moeten we onderlinge hechting bereiken. Om onderlinge hechting te bereiken moeten we komen tot eenwording, ons afzonderen van alle verstoringen van de buitenwereld. Uiteindelijk zijn we met weinig en moeten we elkaar versterken, laat de wereld zich hierin dus niet met ons bemoeien. Daarom gaan we naar de woestijn.

In het verleden namen groepen Kabbalisten maatregelen die nog ongewoner waren, om zich af te zonderen van de buitenwereld. Een mens moet zichzelf wat meer vrijheid toestaan, om vrij te zijn van deze verwarde en inhoudsloze wereld, om wat meer naar binnen te gaan en te begrijpen waartoe hij bestemd is.

In de wervelwind van het leven, met de herrie van radio en televisie, kan je de zachte stem van je ziel niet onderscheiden en fijnzinnige, innerlijke inspiratie bereiken. Je hebt er eenvoudigweg de energie niet voor. Kabbalisten leefden honderdduizenden jaren geleden in een volkomen andere wereld, die de ‘wonderen’ van de massamedia niet kende, maar zelfs zij sloten zichzelf op, zonderden zich af van hun bekende omgeving en gingen zelfs ‘in ballingschap’, verlieten hun huis zonder ook maar iets mee te nemen, trokken jarenlang rond en leefden van wat ze hier en daar konden verdienen en kregen aan voedsel.

Je weet niet eens wat je in deze moderne wereld kwijtraakt, een wereld die je volstopt met vuiligheid, waarin je verstrikt raakt. Wil je iets verhevens bereiken? Zo ja, wat voor inspanningen lever je dan om uit deze lage gebieden te breken?

Het is waardevol voor ons om tijd vrij te maken voor een afzondering als deze, waar we alleen onze eigen kracht zullen voelen, zonder verstoringen van de buitenwereld. Laten we een dag in ons leven vrijmaken om te voelen wie wij zijn, in plaats van wie zij zijn.

Uiteraard dwingen we niemand om mee te doen en we maken geen lijst van deelnemers of van hen die niet gaan. We plakken geen etiketten op voor de toekomst. Wie niet wil of kan komen, komt niet. In die zin is alles heel vrijblijvend en open. Anderzijds, als iemand komt, moet hij meedoen aan de acties die de groep heeft vastgesteld, zodat we ons op die manier los kunnen maken van alles en alleen onszelf kunnen voelen.

Heb je soms niet het verlangen om alleen te zijn met jezelf? Op die manier wil de groep alleen zijn met zichzelf, om zichzelf te voelen. Je gaat een kamer binnen, sluit de deur en blijft alleen met je eigen gedachten. Zo willen wij alleen zijn met onze gedachten. In principe is dit duidelijk en wordt het algemeen geaccepteerd. Maar het gaat ons niet om even rust, maar over losmaking van ‘het niveau van vrouwen en kinderen’ en opstijgen naar ‘het niveau van de mens’.

In het artikel ‘Het belang van de groep’, schrijft Rabash: “Als een mens werkt aan het juiste pad, moet hij zichzelf afsluiten van andere mensen. Het pad der waarheid vereist versterking, omdat het tegengesteld is aan wat men in het algemeen vindt. De meningen van de wereld berusten op kennis en ontvangen, de meningen van de Torah berusten echter op geloof en geven. Als een mens afgeleid is, vergeet hij onmiddellijk al het werk aan het pad der waarheid en vervalt hij in eigenliefde. Alleen in de groep helpen vrienden elkaar en zo ontvangt elk mens kracht uit de groep, om te kunnen vechten tegen de algemeen aanvaarde opvattingen.”

De hogere wereld is onze innerlijke wereld. We moeten ons verplaatsen van de buitenwereld naar de binnenwereld. Daarom probeer ik, met de hulp van de vrienden, naar binnen te gaan, mijn innerlijk te onderzoeken, om zo diepe wijsheid te verkrijgen en de innerlijke betekenis van de Torah te ontvangen. Er is geen andere keus, dit heb ik nodig.

Een mens moet voortdurend naar binnen gaan, doordringen tot in zijn diepste diepten en precies daar ontdekt hij de werkelijke wereld. De uiterlijke wereld brengt ons met opzet in de war, zodat we door het conflict dat daardoor ontstaat, door de weerstand heen, de weg naar binnen bouwen. Het is een strijd voor ons om steeds dieper door te dringen tot wat achter de werkelijkheid van deze wereld ligt, achter deze uiterlijke wereld die ons naar buiten trekt.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/16/11, “The Arvut (Mutual Guarantee)”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

In het verleden moesten Kabbalisten, die de spirituele wereld wilden onthullen, in onze wereld beginnen en zo aan het werk gaan, via verschillende wetenschappen, enorme inspanningen en lijden, zo moesten ze zichzelf uit de materie trekken naar de onthulling van de spirituele wereld en het correcte systeem van de verbindingen tussen mensen ontdekken.

Toen werden de werken van de Ari ontdekt, waarin hij uitleg geeft over de innerlijke verbindingen die ons samenbrengen via speciale systemen van verhoudingen: ZON, Ishsut, Aba ve Ima, Arich Anpin, enzovoort. Hiermee legt hij uit in welke vormen van verbinding we ons kunnen bevinden, hoe de verschillende verbindingen ons beïnvloeden en hoe wij ze kunnen beïnvloeden en deze vormen van verbinding kunnen opwekken. Wat daar gebeurt, is hetzelfde als in onze wereld, maar daar gaat het over de eigenschap van geven.

Net zoals in onze wereld, kunnen we bepaalde vormen van verbinding activeren, zodat ze ons van hun kant gaan beïnvloeden, hetzelfde net van verhoudingen verbindt ons eveneens in de spirituele wereld, daar is het echter meer innerlijk. We gaan dus van de empirische psychologie naar de spirituele psychologie en dan ontdekken we de werkelijke verbinding tussen de zielen, met de mensen die nu leven en de mensen die eerder geleefd hebben. Het maakt geen verschil of iemand nu in deze wereld leeft of niet. Het is belangrijk om af te stemmen op dit net. Dan is het alsof onze wereld oplost en zijn belangrijkheid verliest, omdat het niet meer is dan een uiterlijke afdruk, waar we doorheen moeten om binnenin te komen.

De Ari beschrijft dit allemaal en de Baal Shem Tov onderwees, hoe men aan het werk moest gaan met de uiterste toewijding van de ziel (Mesirut Nefesh). Hij zei: ‘de Schepper is je schaduw’. En nu, na dit alles, kunnen we – door te werken in de groep (wat door de Baal Shem Tov opnieuw ingesteld werd na Rashbi) – het Licht dat dit net corrigeert aantrekken. We bereiken het niet eenvoudigweg met onze verlangens en kracht, maar we trekken een licht aan, dat namen heeft als: het Licht dat corrigeert, het Licht van de Torah, het Omgevende Licht. We trekken het aan van Boven vanuit dit net.

Als we de structuur van dit systeem bestuderen en er met elkaar naar verlangen, als we dezelfde vormen van onderlinge verbinding tot stand willen brengen, maakt het tenslotte zelfs niet uit of we het wel of niet begrijpen; onze inspanning zal de invloed van deze Kracht over ons opwekken.

Het is net zoals in onze wereld: als we het een of andere systeem willen bereiken, worden we er deel van, we bestuderen het op verschillende manieren en langzamerhand beginnen we het aan te voelen. Plotseling komt er een totaalbeeld van dit systeem in ons op en begrijpen we wat het is en hoe het mogelijk is om ons ermee te verbinden en ermee te werken. Hetzelfde gebeurt in de spirituele wereld. Alleen de intentie van een mens verandert. Als hij deel uit gaat maken van het Hogere Systeem, doet hij dit om zichzelf aan dit systeem te geven. Hoe meer hij erin opgenomen raakt, hoe meer hij ervan gaat ontdekken.

Dit vereist veel werk met de leraar, de vrienden, de hele wereld en de studie. Dit alles verbindt zich met elkaar.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/2/11, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Geschiedenis, Innerlijk Werk, Intentie, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Lichaam en Ziel, Spiritualiteit - Geen reacties→

In plaats van in dit kleine deel van de werkelijkheid te bestaan, heeft iemand die het verlangen heeft om door te breken naar het tweede deel van de werkelijkheid, het eeuwige en perfecte deel, verschillende middelen om dat te doen: de leraar, de groep en de boeken. De leraar legt uit, dat er een dergelijke mogelijkheid bestaat. Hij legt uit, dat het kan worden gerealiseerd met de hulp van een groep, waarin iedereen streeft naar de perceptie van de ware, perfecte realiteit en met de boeken die spreken over diezelfde perfecte werkelijkheid.

Wanneer we proberen om samen te zijn, is het alsof iedereen uit zichzelf komt, uit zijn ego, omdat hij moet voelen dat hij bestaat in de anderen. Dan, wanneer hij probeert om boven zichzelf te zijn – in de anderen, met hen verbonden – en hij leest over de perceptie van de werkelijkheid in geven, is dit de manier waarop hij zich gelijkvormig maakt aan de toekomstige staat, alsof hij er al is.

Afhankelijk van de mate waarin hij daarnaar streeft, roept hij de tweede kracht die in de werkelijkheid bestaat, van daaruit op, de kracht van geven, naast de kleine kracht van ontvangen die hem door de natuur gegeven is. Dan komt de kracht van geven en brengt de veranderingen in hem teweeg.

Een mens kan deze veranderingen zien als een toegevoegde kracht van ontvangen die naar hem toekomt, in plaats van de kracht van geven die hem verandert, en een dergelijke waarneming is ook correct. Echter, daarnaast, ontwikkelt hij eveneens de kracht van geven. Op deze manier gaat men vooruit, soms naar rechts en soms naar links, maar gedreven door die kracht van geven.

Hij moet deze kracht van geven, samen met de kracht van ontvangen, bereiken. Deze twee krachten worden dan langzamerhand aan de mens onthuld als twee lijnen, de rechter en de linker. Dan boekt de mens vooruitgang, soms in een staat van afdaling en soms in een staat van opstijging. Hij weet nog niet wat afdaling en opstijging precies is, tot nu toe onderscheidt hij ze alleen door zijn huidige gevoelens.

Echter, na verloop van tijd, begint hij te voelen dat het voor hem nodig is om deze twee lijnen te gebruiken door zich er tussenin te bevinden. Op deze manier, begint hij er controle over uit te oefenen en begint hij ze samen te brengen in de middellijn.

In wezen, bestaat ons hele werk uit samen studeren, ons willen verbinden met elkaar in onze harten, en verlangen naar eenheid boven alle onenigheden en verschillen uit, omdat al deze dingen alleen betrekking hebben op ons animale bestaan, dat hier, in deze wereld, blijft bestaan. We willen ons met elkaar verbinden in onze verlangens, onze punten in het hart, boven deze dingen uit.

Wanneer we De Zohar met deze intentie lezen, spreekt het boek over onze gecorrigeerde staten, over de manier waarop we de kwaliteit van geven onthullen in de verbinding tussen ons, wat hetzelfde is als de Schepper, het Licht, de geestelijke wereld, de Hogere Wereld. Daarom moet een ieder zich deze staat voorstellen bij het lezen van De Zohar.

From the lesson on 8/12/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Lichaam en Ziel, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Vraag: U hebt gezegd dat consumptievermindering noodzakelijk is om de wereldwijde crisis op te lossen. Wat is het verschil tussen minimale consumptie en noodzakelijke consumptie? Kan bijvoorbeeld een horloge, dat zo’n duizend euro kost, worden beschouwd als iets noodzakelijks?

Antwoord: Deze vraag is niet eenvoudig, ik zou zelfs willen zeggen dat er een addertje onder het gras zit. Laat ik het uitleggen met een 2000 jaar oude, Kabbalistische parabel.

Er waren eens twee vrienden. De één was rijk en de ander behoorde tot het gemiddelde, maar ze waren beiden op het spirituele niveau. Op een dag ging de rijke man failliet, toen ging zijn vriend als bediende bij hem werken om hem te voorzien van het noodzakelijke niveau van bestaan, waaraan hij gewend was. Dat kwam omdat zijn vriend daarvoor bedienden had en toen hij ze kwijt was, had hij het gevoel, dat hij iets noodzakelijks kwijt was.

Dit is een interessant voorbeeld, maar het is niet geschikt voor onze tijd, omdat de natuur ons tot iets anders verplicht. Wij hebben geen andere keuze dan onze consumptie te beperken, want anders verwoesten we de planeet aarde. We moeten niet alleen onze behoeften verminderen, maar we moeten een situatie bereiken, waarin we ons graag van onze noodzakelijke behoeften zouden willen ontdoen, maar waarin we nu eenmaal verplicht zijn om ons ervan te voorzien, omdat we in deze wereld, in onze lichamen, leven.

Ik heb een groot verlangen, waaronder ook het levenspeil van mijn dagelijkse leven valt, waarin ik zowel mijn fysieke noodzakelijke behoeften heb als mijn maatschappelijke behoeften: zoals onderwijs, cultuur, vakanties en reizen. Niemand zegt, dat je dit moet opgeven. Je hebt een appartement nodig en alles wat daarbij hoort, een vrouw, kinderen, enzovoort.

Het probleem zit in onze consumptie boven de norm. Wanneer je de wetenschap van Kabbalah bestudeert, zal je onwillekeurig niet méér consumeren dan wat nodig is, omdat voor jou geestelijke vervulling het belangrijkste is. Daarom ben je blij als je deze buitensporige verlangens niet in jezelf ontdekt en je zou zelfs blij zijn, als je je kon ontdoen van de normale wensen, maar je hebt ze nodig om te kunnen bestaan. Dit is wat we noodzaak noemen.

From the 1st lesson at the Madrid Convention 6/4/11

Filed under: Congressen, Crisis, Economie, Lichaam en Ziel, Spiritualiteit - Geen reacties→

De Zohar, Hoofdstuk “Truma (Gift)”, Item 432: … alle mensen op aarde weten, dat ze zullen sterven en tot stof wederkeren, en daarom hebben velen berouw en keren ze terug naar hun Meester vanwege deze vrees. Zij vrezen te zondigen in Zijn ogen.”

Vraag: Wat is de betekenis van “sterven”?

Antwoord: “Sterven” of “leven” gaat over het verlangen. Volgens De Zohar betekent “levend zijn” geven en “dood” betekent “ontvangen”.

In spiritualiteit bestaat noch leven, noch dood. We spreken in onze wereld over leven en dood, omdat we slechts één vorm van bestaan waarnemen en we zien dat deze vorm lijkt te verdwijnen. We denken, dat leven te maken heeft met het lichaam dat ademt en dat dood betekent, dat de adem stopt.

Maar voor een mens die spiritualiteit begint te voelen, is dit onderscheid heel vreemd: Hoe is het mogelijk dat dit de indicatie zou zijn waardoor we het verschil vaststellen tussen wat bestaat en wat niet bestaat, wat leeft en wat dood is? Zo’n mens neemt een andere vorm van bestaan waar en de aardse opvattingen over leven en dood verdwijnen voor hem.

Als een mens een andere waarneming verkrijgt, die belangrijker is, waar geven wordt beschouwd als leven en ontvangen als dood, rijst hij boven het dierlijke niveau uit naar het menselijke niveau en dan betekent leven voor hem: bestaan op het menselijke niveau, en dood: op het dierlijke niveau. Hij verbindt leven en dood niet met het bestaan van het levende lichaam.

Dan verdwijnt dit levende lichaam uit zijn waarneming, het verliest zijn betekenis om de staat van leven en dood vast te stellen. Zelfs als het lichaam sterft, is een mens al op een ander niveau van verlangen in het waarnemen van leven en dood, namelijk: in relatie tot spiritualiteit. Hij is er vertrouwd mee.

Daardoor veroorzaakt deze wereld hem geen gevoel van een onderbreking in het proces van de ontwikkeling van de ziel.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/8/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Evolutie, Lichaam en Ziel, Spiritualiteit, Waarneming, Zohar - Geen reacties→