Doordat we gebroken werden, werden er zoveel voorbereidingen getroffen en zoveel mogelijkheden geopend die aan ons ten goede komen, dat er niets ontbreekt aan deze Goddelijke Handeling. Deze uitvinding is zo ingenieus, dat we niet in staat zijn om het ook maar enigszins op waarde te schatten.

Dit komt vooral tot uitdrukking in de fysieke omhullingen, waarin wij op een egoïstische manier kunnen leven op weg naar liefdevol geven. Het is volslagen onmogelijk om ons maar enigszins voor te stellen hoe zo’n wonder mogelijk is! Ik sta aan de minkant, in het kwaad, in haat naar mijn naaste en de Schepper, volkomen tegengesteld aan Hem, en tegelijkertijd gebruik ik hen om van hen te profiteren (zo lijkt het in ieder geval voor mij). Als ik hen voor mijn eigen belang gebruik, zoals het mij toeschijnt, kom ik verder in de tegengestelde richting, namelijk in de richting van liefdevol geven aan hen.

Hieruit blijkt, dat door het breken twee afzonderlijke wetten in de schepping zichtbaar worden, die zo met elkaar verbonden zijn, dat wij er gebruik van kunnen maken, terwijl we ons in egoïsme bevinden.

Na het breken worden alle handelingen aan ons verricht vanuit de wereld Atzilut. Daarom is er in die wereld zo’n ingewikkeld, complex en volmaakt mechanisme. Het werkt aan ons vanuit de hogere dimensie, vanuit de wereld van liefdevol geven. Het moet zich met ons, egoïsten, verbinden.

Hoewel wij tegengestelde verlangens hebben, is het systeem van de wereld Atzilut van nature zo gebouwd, dat het ons correct behandelt. Zelfs als we op een egoïstische manier vragen, voor onszelf. Dankzij het feit, dat onze uiterlijke handelingen lijken op geven, omdat we proberen ons met elkaar te verenigen tot een groep en we werken voor disseminatie, is dit genoeg voor het Omringende Licht om over ons te schijnen.

Het Licht kan nooit innerlijk Licht worden en deze egoïstische vaten binnengaan, maar het schijnt van verre voor ons, zelfs in de verlangens die eraan tegengesteld zijn en ongeschikt. Wij hebben absoluut tegengestelde intenties, toch schijnt Het voor ons.

Dit is een heel complex mechanisme.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/31/11, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Intentie - Geen reacties→

In het verleden moesten Kabbalisten, die de spirituele wereld wilden onthullen, in onze wereld beginnen en zo aan het werk gaan, via verschillende wetenschappen, enorme inspanningen en lijden, zo moesten ze zichzelf uit de materie trekken naar de onthulling van de spirituele wereld en het correcte systeem van de verbindingen tussen mensen ontdekken.

Toen werden de werken van de Ari ontdekt, waarin hij uitleg geeft over de innerlijke verbindingen die ons samenbrengen via speciale systemen van verhoudingen: ZON, Ishsut, Aba ve Ima, Arich Anpin, enzovoort. Hiermee legt hij uit in welke vormen van verbinding we ons kunnen bevinden, hoe de verschillende verbindingen ons beïnvloeden en hoe wij ze kunnen beïnvloeden en deze vormen van verbinding kunnen opwekken. Wat daar gebeurt, is hetzelfde als in onze wereld, maar daar gaat het over de eigenschap van geven.

Net zoals in onze wereld, kunnen we bepaalde vormen van verbinding activeren, zodat ze ons van hun kant gaan beïnvloeden, hetzelfde net van verhoudingen verbindt ons eveneens in de spirituele wereld, daar is het echter meer innerlijk. We gaan dus van de empirische psychologie naar de spirituele psychologie en dan ontdekken we de werkelijke verbinding tussen de zielen, met de mensen die nu leven en de mensen die eerder geleefd hebben. Het maakt geen verschil of iemand nu in deze wereld leeft of niet. Het is belangrijk om af te stemmen op dit net. Dan is het alsof onze wereld oplost en zijn belangrijkheid verliest, omdat het niet meer is dan een uiterlijke afdruk, waar we doorheen moeten om binnenin te komen.

De Ari beschrijft dit allemaal en de Baal Shem Tov onderwees, hoe men aan het werk moest gaan met de uiterste toewijding van de ziel (Mesirut Nefesh). Hij zei: ‘de Schepper is je schaduw’. En nu, na dit alles, kunnen we – door te werken in de groep (wat door de Baal Shem Tov opnieuw ingesteld werd na Rashbi) – het Licht dat dit net corrigeert aantrekken. We bereiken het niet eenvoudigweg met onze verlangens en kracht, maar we trekken een licht aan, dat namen heeft als: het Licht dat corrigeert, het Licht van de Torah, het Omgevende Licht. We trekken het aan van Boven vanuit dit net.

Als we de structuur van dit systeem bestuderen en er met elkaar naar verlangen, als we dezelfde vormen van onderlinge verbinding tot stand willen brengen, maakt het tenslotte zelfs niet uit of we het wel of niet begrijpen; onze inspanning zal de invloed van deze Kracht over ons opwekken.

Het is net zoals in onze wereld: als we het een of andere systeem willen bereiken, worden we er deel van, we bestuderen het op verschillende manieren en langzamerhand beginnen we het aan te voelen. Plotseling komt er een totaalbeeld van dit systeem in ons op en begrijpen we wat het is en hoe het mogelijk is om ons ermee te verbinden en ermee te werken. Hetzelfde gebeurt in de spirituele wereld. Alleen de intentie van een mens verandert. Als hij deel uit gaat maken van het Hogere Systeem, doet hij dit om zichzelf aan dit systeem te geven. Hoe meer hij erin opgenomen raakt, hoe meer hij ervan gaat ontdekken.

Dit vereist veel werk met de leraar, de vrienden, de hele wereld en de studie. Dit alles verbindt zich met elkaar.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/2/11, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Geschiedenis, Innerlijk Werk, Intentie, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Lichaam en Ziel, Spiritualiteit - Geen reacties→

We voelen het niet als we ons tot ‘Boven’ wenden met een verzoek (MAN uiten). Het is het resultaat van vele acties, handelingen, uren studie, werk voor disseminatie (verspreiding van Kabbalah), van ons verenigen met de groep en van interne analyse. Dit alles stapelt zich steeds meer op, totdat we een situatie bereiken waarin het te veel wordt.

Een mens weet niet wanneer dat gebeurt. Hij doet zijn best, oefent, probeert zich voor te bereiden en tenslotte komt hij zover als resultaat van alle intensieve voorbereiding die hij tot dan toe getroffen heeft. Dan pas kan hij er iets over zeggen.

Dat alles zich steeds meer opstapelde is eigenlijk buiten de mens omgegaan, eigenlijk heeft hij de handeling niet zelf voorbereid en tenslotte uitgevoerd. Daarom wordt er gezegd: “Elke toegevoegde penning doet tenslotte een groot bedrag ontstaan”. Dan activeert dit totale bedrag dat wat hoger is dan wij en wordt het aangezet tot actie. Alle acties gehoorzamen aan de wet van gelijkvormigheid, daarom vindt dit plaats als de roep van de lagere begint overeen te stemmen met dat waartoe de hogere bereid is om voor hem te doen.

MAN is een gebed, een roep, een verlangen, waarmee ik me wend tot Boven en dit is het enige wat ik kan doen. Als ik Boven aanroep, weet ik niet of dat correct is of niet. Ik weet niet of ik het wel of niet gedaan heb, omdat een gebed ‘het werk in het hart’ genoemd wordt, en daarom kunnen we niet voelen hoe wij het gebed omhoog brengen, namelijk de vonken opheffen, die achtergebleven zijn na het breken (de Reshimot).

We weten niet wat er werkelijk gebeurt in de diepten van ons hart en we voelen alleen het resultaat, als we het antwoord op ons gebed ontvangen. Het antwoord voelen we in ons hart. Het breidt zich uit en we beginnen nieuwe verschijnselen waar te nemen, vanuit een andere dimensie, iets wat een mens nooit eerder voelde, begreep of kende.

Het hart wordt ruimer en een mens treedt uit zichzelf en wordt steeds meer een geheel met zijn omgeving. Eerst bestaat zijn omgeving uit een deel van de wereld en later is het de hele wereld, zijn het alle hogere werelden en de spirituele niveaus.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/24/2011, Shamati #81

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

In plaats van in dit kleine deel van de werkelijkheid te bestaan, heeft iemand die het verlangen heeft om door te breken naar het tweede deel van de werkelijkheid, het eeuwige en perfecte deel, verschillende middelen om dat te doen: de leraar, de groep en de boeken. De leraar legt uit, dat er een dergelijke mogelijkheid bestaat. Hij legt uit, dat het kan worden gerealiseerd met de hulp van een groep, waarin iedereen streeft naar de perceptie van de ware, perfecte realiteit en met de boeken die spreken over diezelfde perfecte werkelijkheid.

Wanneer we proberen om samen te zijn, is het alsof iedereen uit zichzelf komt, uit zijn ego, omdat hij moet voelen dat hij bestaat in de anderen. Dan, wanneer hij probeert om boven zichzelf te zijn – in de anderen, met hen verbonden – en hij leest over de perceptie van de werkelijkheid in geven, is dit de manier waarop hij zich gelijkvormig maakt aan de toekomstige staat, alsof hij er al is.

Afhankelijk van de mate waarin hij daarnaar streeft, roept hij de tweede kracht die in de werkelijkheid bestaat, van daaruit op, de kracht van geven, naast de kleine kracht van ontvangen die hem door de natuur gegeven is. Dan komt de kracht van geven en brengt de veranderingen in hem teweeg.

Een mens kan deze veranderingen zien als een toegevoegde kracht van ontvangen die naar hem toekomt, in plaats van de kracht van geven die hem verandert, en een dergelijke waarneming is ook correct. Echter, daarnaast, ontwikkelt hij eveneens de kracht van geven. Op deze manier gaat men vooruit, soms naar rechts en soms naar links, maar gedreven door die kracht van geven.

Hij moet deze kracht van geven, samen met de kracht van ontvangen, bereiken. Deze twee krachten worden dan langzamerhand aan de mens onthuld als twee lijnen, de rechter en de linker. Dan boekt de mens vooruitgang, soms in een staat van afdaling en soms in een staat van opstijging. Hij weet nog niet wat afdaling en opstijging precies is, tot nu toe onderscheidt hij ze alleen door zijn huidige gevoelens.

Echter, na verloop van tijd, begint hij te voelen dat het voor hem nodig is om deze twee lijnen te gebruiken door zich er tussenin te bevinden. Op deze manier, begint hij er controle over uit te oefenen en begint hij ze samen te brengen in de middellijn.

In wezen, bestaat ons hele werk uit samen studeren, ons willen verbinden met elkaar in onze harten, en verlangen naar eenheid boven alle onenigheden en verschillen uit, omdat al deze dingen alleen betrekking hebben op ons animale bestaan, dat hier, in deze wereld, blijft bestaan. We willen ons met elkaar verbinden in onze verlangens, onze punten in het hart, boven deze dingen uit.

Wanneer we De Zohar met deze intentie lezen, spreekt het boek over onze gecorrigeerde staten, over de manier waarop we de kwaliteit van geven onthullen in de verbinding tussen ons, wat hetzelfde is als de Schepper, het Licht, de geestelijke wereld, de Hogere Wereld. Daarom moet een ieder zich deze staat voorstellen bij het lezen van De Zohar.

From the lesson on 8/12/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Lichaam en Ziel, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Als er een beperking over ontvangen was, waarom voelen we dan geen schaamte als we verzoeken en gebeden (MAN) richten tot Boven?

Mijn antwoord: We voelen geen schaamte, omdat we vragen of we kunnen komen tot geven, we vragen niet voor eigenbelang. We hoeven ons dus helemaal niet te schamen!

Je kunt tegenwerpen: “maar de hele correctie vindt plaats omdat Malchut de Ein Sof (Malchut van de wereld van Oneindigheid) schaamte voelde!” Ik voel echter geen schaamte bij het doen van dit verzoek, omdat ik niet voor mijzelf vraag, voor mijzelf vraag ik niet meer dan mijn basisbehoeften, zodat ik aan anderen kan geven!

Er is geen sprake van schaamte. Juist niet, ik voel me juist vereerd, omdat ik anderen zal kunnen geven wat niemand anders hen kan geven! Ieder mens heeft zulke unieke eigenschappen, het werk, dat een bepaald individu doet, kan door niemand anders gedaan worden. Dat komt omdat iedereen zijn eigen, persoonlijke wortel heeft in de gemeenschappelijke ziel.

Daarom heb ik toestemming om te vragen om kracht om te leven en om gezondheid, om het ontvangen van kennis en bekwaamheid – als deze dingen nodig zijn om daden van geven uit te voeren. Dit is nu juist wat “leven” is in de wereld van Waarheid.

Mijn bestaan is als volgt: Mijn leven is alleen mogelijk in de mate, waarin ik kan geven. Mijn daden bestaan uitsluitend uit geven. En de levenskracht, die door mij heen stroomt, draagt mijn bestaan, dat bedoeld is om te geven. Dit heet ‘een spirituele staat’.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/25/11, Preface to the Wisdom of Kabbalah

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie - Geen reacties→

Het einde van de correctie, wat Kabbalisten in hun geschriften beschrijven, moet in onze wereld worden gerealiseerd , in de materie, in al onze meest verwerpelijke, meest “materialistische” verhoudingen. Dit is de correctie waar “de duisternis schijnt als Licht ” (Psalm 139:12) en “Zijn voeten zullen op de Olijfberg staan” (Zacharias 14:4) over spreken.

Het dierlijke deel van mij blijft hetzelfde. Mijn lichaam gaat niet werken om te geven. Hoewel het in eerste instantie op die manier werkt. De hele natuur, functioneert volgens de wet van geven, behalve de mens. We zien dat niet, omdat we alles naar onze eigen maatstaven beoordelen.

Wij denken dat dieren elkaar alleen maar verslinden, maar in werkelijkheid is dit niet waar. We kunnen gewoon de intentie om te geven niet aan hen toeschrijven, omdat we hen niet voelen en niet begrijpen. Maar in feite, bestuurt de natuur hen en leidt hen naar geven en ze gehoorzamen die orders. Hetzelfde kan echter niet gezegd worden over de mens. Hij volgt de orders van zijn egoïsme op, die erop gericht zijn om te ontvangen, en bovendien tast hij de natuur aan door deze volgens zijn eigen tekortkomingen te beoordelen.

Wanneer de mens zichzelf corrigeert neemt hij vanuit de globale vorm waar en ziet hij het globale beeld. Tegelijkertijd zeggen we, dat het levenloze, vegetatieve en dierlijke niveau van de natuur ook wordt gecorrigeerd, maar dat betekent dat ze worden gecorrigeerd in onze nieuwe waarneming. Dieren hoeven niet echt te worden gecorrigeerd. Jij zult zien, dat de wolf en het schaap in vrede leven, net zoals je ogen op dit moment zien, dat de een de ander opeet.

In het artikel “De Verborgenheid en de Openbaring van de Schepper”, schrijft Baal HaSulam, dat je oorlogen en conflicten in de wereld ziet, omdat je zelf zo bent.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/18/11, “The Nation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Intentie, Waarneming - Geen reacties→

Om ervoor te zorgen, dat de studie een levenselixer wordt en geen dodelijk vergif, moeten we beginnen met de intentie om het Licht dat corrigeert aan te trekken. We moeten studeren en een boek openen met als enige doel onze correctie.

Kabbalah en alle andere heilige boeken, ongeacht de taal, waarin ze geschreven zijn (de Talmoed en de Mishna gebruiken bijvoorbeeld de taal van de toespelingen en allegorieën), beschrijven onze verbinding met het Licht, onze spirituele staten. Al deze boeken – geschreven door wijzen, Kabbalisten, in de loop van onze hele geschiedenis – gaan over de spirituele wereld, over onze hogere staten.

Als iemand studeert met het doel om de staten en de spirituele niveaus – waarover de Kabbalisten ons vertellen – te bereiken, zoals een kind dat groot wil worden, komt hij eerst bij de onthulling van zijn eigen kwaad: ”Ik schiep de neiging tot het kwaad en daarbij de Torah, het middel voor correctie.”

Zolang wij in “ballingschap” waren, was dit alles verborgen, maar nu beginnen we uit de laatste ballingschap te komen. En net zoals tijdens de uittocht van Egypte, staan wij nu weer voor de ontvangst van de Torah, als wij wensen te worden “als één man met één hart”, om te bereiken dat wij wederzijds garant staan, net zoals bij de Berg Sinaï.

Er wordt een berg van haat voor onze ogen onthuld (Sinaï komt van het woord Sinnah – haat). Maar ondanks dat, verenigen we ons met elkaar met de hulp van onze punten in het hart – de hoogste eigenschap, de Mozes in ons – die ons naar een hogere staat brengt en ons door de woestijn leidt, door de “voorbereidingsperiode” naar het binnengaan van het “land Israël”, dat wil zeggen: naar het verlangen om te geven.

Zo staat de gehele mensheid nu voor de berg van haat. Het wordt aan ons onthuld als één voor allen en men noemt het: de globale crisis. We bevinden ons allemaal in dezelfde situatie, maar nog niet iedereen begrijpt het ten volle, net zoals die grote menigte toen, die ook uit verschillende mensen bestond: mannen, vrouwen, ouderen, en kinderen die nauwelijks begrepen wat er aan de hand was.

Toch begint iedereen deze situatie al te voelen. Het verschil is dat sommigen al begrijpen, dat de oorzaak van alles ons ego is en dat haat ons verdeelt, terwijl anderen het nog ervaren als een slechte, financiële situatie. Ieder mens voelt een soort gemis, afhankelijk van zijn eigenschappen, zijn omgeving en zijn behoeften: de een mist een flat, de ander cottage cheese, een derde iets anders, en zo speelt dit zich af in de gehele mensheid, in elk mens.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/11/11, Writings of Rabash

Filed under: Arvut, Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Intentie, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Thora - Geen reacties→

Vraag: Hoe weet je, dat je werkelijk het Licht waarneemt?

Antwoord: Ik heb niets te geven aan een ander mens, maar als ik hem echt iets wil geven, wordt er in mij – in mijn houding ten opzichte van hem, in het streven naar geven en liefde te geven – een bijzondere “stroom” voelbaar en die heet “Licht”.

Om een extern fenomeen waar te nemen, is het noodzakelijk om er gelijkvormigheid mee te bereiken. Net als een radio die is afgestemd op een specifieke golf, breng ik de golf voort, de kwaliteit die zich buiten mij bevindt. Binnenin mij, maak ik een voorbeeld of model van de kwaliteit van geven die zich buiten mij bevindt. En dan vang ik deze kwaliteit op en ervaar ik het.

Als ik echt contact wil hebben met een ander mens via de wet van geven, ontstaat er in mij, in mijn houding ten opzichte van hem, plotseling een soort vervulling die van buiten mij lijkt te komen, hoewel het in werkelijkheid van binnenuit naar de oppervlakte komt. Deze reactie, die ik voelde in mijn verlangen om te geven, noemen we het Licht.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/20/11, “Arvut”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Waarneming - Geen reacties→

De Zohar, Hoofdstuk “Truma (Schenking)”, Item 487: Er is een allegorie over een koning, die een maaltijd voor zijn hofhouding bereidde. Zolang ze doen wat hij wil, eten ze mee met de maaltijd van de koning en geven ze een deel van de botten aan de honden om erop te kauwen. Wanneer de hofhouding niet doet wat de koning wil, geeft hij de hele maaltijd aan de honden en de botten aan zijn hofhouding.

Vraag: Wat is dit voedsel dat iedereen eet aan de tafel van de koning?

Antwoord: “Voedsel” betekent dat je genot ontvangt door te geven. En je moet dit genot ook ontvangen, met het doel om te geven.

Het gaat hier over een houding, een gevoel, handelen vanuit verlangens. De“honden” in mij zitten onder de “tafel” in mij, waar ik “de verschillende smaken van de koning” voel.

Wat zijn “de smaken van de koning”? Wat is “de tafel van de koning”? Dit zijn alle genoegens die zich openbaren bij het geven, alles wat de koning wenst te schenken. Hij geniet van geven. En hij wenst, dat jij ook geniet van het geven aan anderen.

Wanneer je dan geeft en ervan geniet, is de vraag: wat geeft je genot? Geniet je van het feit dat je lijkt op de koning? Geniet je, omdat Hij genot ontvangt van het feit, dat je gelijkvormig bent aan Hem? Of geniet je, omdat je je een of ander genot hebt toegeëigend? Als dat zo is, moet je meteen veranderen van een mens, die tegenover de koning aan tafel zit, in een hond die op de botten onder de tafel kauwt.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/11/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Wat voor zin kan ik in hoofdletters opschrijven, zodat ik elke keer als ik afgeleid ben en mijn gedachten op de loop gaan, daar naar terug kan gaan en weer kan focussen?

Antwoord: Stel je een situatie voor die het waard is om steeds weer te willen bereiken en beschrijf die zo, dat deze zin je er onmiddellijk aan doet denken, dat je de werkelijkheid waarneemt als verdeeld en gebroken in verschillende delen, alleen omdat je je in je egoïsme bevindt.

Zodra je deze manier van kijken via je ego verwerpt, verandert alles in één enkel geheel. Het is alsof je naar de realiteit kijkt door een gordijn met kleine gaten erin en wat je ziet lijkt te bestaan uit afzonderlijke delen. Maar dan neem je dit gordijn van voor je ogen weg en de hele werkelijkheid blijkt één te zijn.

From the 2dn part of the Daily Kabbalah Lesson 7/28/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Intentie, Waarneming, Zohar - Geen reacties→