De groepen van tien moeten niet van elkaar geïsoleerd raken. Niemand moet het gevoel hebben dat hij van anderen verschilt of afgescheiden is.

Ik sluit me aan bij de groep van tien om mijn ego te neutraliseren en toegewijd te zijn aan de hele wereld. Als ik dit gevoel niet bereik, als ik niet toegewijd ben aan de wereld, er niet mee verbonden ben, wil dat zeggen dat mijn groep van tien geen zin heeft want dan word ik er niet op de juiste manier door voorbereid.

De groep van tien is een mini-wereld waarin ik leer hoe ik mij kan integreren in anderen. Als ik met hen geen geheel ben, ga ik op een verkeerde manier met mijn ego om, het behoort te zijn: vanuit liefde voor het schepsel naar liefde voor de Schepper.

In de groep van tien moet ik op verschillende manieren oefenen om te voelen dat ik me ’uitbreid’, mij ‘uitstrek’ naar iedereen. Ikzelf besta niet, ik voel mezelf niet, mijn individualiteit niet en mijn ik niet, de groep van tien moet mij daarbij helpen. ‘Een ieder zal zijn naaste helpen’, op die manier moeten wij met elkaar verbonden zijn.

Het resultaat daarvan moet zo zijn dat ons gezamenlijke verlangen – dat tot een ieder behoort – moet branden in het ‘centrum’ van de groep van tien. Ik voel in dit verlangen dat er geen ‘ik’ en ‘anderen’ bestaan, maar alleen WIJ.

Op basis van deze eenheid denken we, voelen we en nemen we besluiten: alleen vanuit WIJ. Ik wijs alles wat ‘ik’ genoemd wordt af, ik rijs omhoog en voed alles wat betrekking heeft op WIJ. Mijn gedachten en gevoelens gaan alleen over onze eenheid en via die eenheid kijk ik naar de wereld om mij heen zoals ik door een bril of een verrekijker kijk.

Er is hierbij een zekere innerlijke inspanning nodig om mijn ‘ik’ te laten verdwijnen en mijzelf niet toe te staan om daarop te focussen, maar in plaats daarvan mij alleen te richten op het centrum van de groep waar WIJ en de wereld samen zijn, de werkelijkheid, om op deze manier te gaan zien. Wat niet aan ONS toebehoort, bestaat niet voor mij.

Een mens moet zoveel mogelijk leven en werken vanuit deze innerlijke inspanning. Want alleen vanuit het centrum van de groep van tien waar hij zich een voorstelling van maakt, zal hij het Corrigerende Licht ontvangen.

Maar om ons op WIJ te richten, op de juiste manier op het centrum van de tien, moet de hele groep vasthouden aan de intentie om te geven. Hoe controleren we dat? Met behulp van onze relatie tot de andere groepen van tien en tot de wereld. Als de groep van tien één geheel wordt, als tien mannen één worden, krijgt deze eenheid volume, elke keer weer worden zij tot één en krijgen volume, totdat we uiteindelijk bij de Ene komen, bij de Schepper.

Het criterium voor onze eenheid is het verlangen van de groep van tien om met anderen verbonden te worden en met hen één geheel te worden. Hoe kunnen we dat doen? Hoe kunnen we onszelf testen?

Ik kan mijzelf controleren als ik in een andere groep van tien kom – het maakt niet uit welke – en ik mij net zo voel als in mijn eigen groep. Er zijn geen eerste of tweede groepen van tien en het maakt voor mij geen verschil met wie ik samen ben. Ik verbind me eenvoudigweg met de mensen die zich met elkaar willen verbinden, ik verbind me en maak geen onderscheid.

Om ons werk zo zuiver mogelijk te doen, kunnen we onze huidige groep van tien niet beschouwen als ons ‘thuis’ en de rest als het ‘buitenland’. Nee, iedereen die zich wil verbinden behoort tot mijn ‘land’ tot dezelfde groep van tien. Al hebben zij maar een kleine behoefte naar eenheid, het is al voldoende voor mij om met hen samen te zijn.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/20/13, Conversation About the Tens

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, De Tien, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Ik begrijp het geheim van disseminatie en het is heel eenvoudig. Het is aan ons om vreugde uit te stralen als resultaat van onze verbinding met elkaar. Juist hierdoor zullen mensen zich tot ons aangetrokken voelen en niet tot lijden, waardoor ze van elkaar verwijderd raken, maar ze zullen zich aangetrokken voelen tot een gevoel van geluk dat wij moeten verspreiden. Hoe houden wij de verspreiding van geluk vast?

Antwoord: Ik zal jullie vertellen hoe ik dat heb gedaan. Ik ging boeken schrijven. Ik werkte aan het archief van Rabash dat aan mij was achtergelaten. Iedereen moet voelen wat zijn opdracht is. Ik kwam bij Rabash toen hij 75 was. Ik wist niet hoeveel jaar hij nog zou leven, maar ik wist dat het aan mij was om zoveel mogelijk van hem te leren en dat alle kennis die hij had, werkelijk alles, verloren zou gaan als ik die kennis niet zou krijgen. Ik had het gevoel dat ik alles in me op moest nemen, alles op geluidsbandjes moest zetten, alles wat hij had moest opschrijven. Het kon uit arrogantie of zelfs overmoedigheid voortkomen, hoe dan ook, dit liet me niet los.

Ik streefde er niet naar om hem als nummer één op te volgen. Zelfs nu voel ik het niet zo. Daar houd ik niet van, want het maakt het leven alleen maar ingewikkeld. Ik voelde mij genoodzaakt om te ontvangen, uit deze bron alles te drinken, zodat deze kennis niet zou verdwijnen. Integendeel, het moest aan iedereen verspreid worden. Dit voelde ik als mijn opdracht. Dit liet me werkelijk niet los.

Hieraan heb ik verder niets toe te voegen. Doe wat Rabash schreef: verbinding, de vreugde van het Doel, de noodzaak hiervan voelen en voelen dat je uitgekozen bent voor een grote, moeilijke opdracht.

Denk hier over na. Wat betekent het om ouders te zijn? Enerzijds voel je je gelukkig als je ziet dat ze zich ontwikkelen, groter worden en anderzijds voel je je heel sterk bij hen betrokken. Zeker, je wilt dat ze opgroeien met de mogelijkheid om succes te bereiken, maar wat als dat niet gebeurt? Wat zou je je dan teleurgesteld voelen en gefrustreerd! Nog veel erger dan wanneer je zelf geen succes bereikt.

Het gaat je namelijk om anderen. Zij geven ons een voorbeeld van natuurlijke liefde op het animale, meest primitieve niveau. Als zij als reactie daarop ook van jou houden, is deze liefde voor jou veel sterker en de bezorgdheid, het lijden van de geliefde veel erger en groter dan je eigen lijden, want liefde vermenigvuldigt alle gevoelens 620 maal.

Daarom zou de wereld gewoonweg ‘exploderen van jaloezie’ naar aanleiding van ons geluk als wij voor elkaar een gevoel van liefde zouden ervaren. Het hele geheim bestaat er namelijk altijd uit om terug te keren naar liefde. Als wij dus op deze manier met de mensheid omgaan, zullen zij plotseling voelen wat voor mensen wij zijn en wat er tussen ons plaatsvindt. Zelfs nu, als zij ons met elkaar zien, vragen zij zich af wat de betekenis is van die vreemde ‘bovenmenselijke’ relatie die wij met elkaar hebben.

From the St. Petersburg Convention “Day Three” 7/14/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Wij verrichten grote inspanningen in disseminatie en verlangen oprecht naar succes, maar helaas verbinden wij ons bij dit werk niet met de Hogere Kracht. En wat het belangrijkste is: wij betrekken de Schepper niet bij onze daden in de buitenwereld, wij gebruiken Hem niet om op de hele wereld succes te behalen bij onze opdracht voor de  externe wereld, dat wil zeggen dat we ons doel alleen via Hem naar buiten brengen.

Het moet heel anders, de hele wereld en al het werk wat we doen, moeten middelen zijn om ons met de Schepper te verbinden! Het lijkt er nu op dat we Hem in de tegengestelde richting gebruiken, namelijk om in deze wereld te slagen, terwijl het zo is dat de hele wereld nodig is om verbinding met de Schepper te bereiken. Hierin moet een verandering plaatsvinden omdat we voortdurend de juiste richting moeten bepalen, we moeten onze intentie afwenden van onszelf en op de Schepper richten.

Hierbij mag niets uitgesloten worden: ik klop op een deur, praat met iemand en innerlijk moet ik mij er steeds van bewust zijn dat ik bij elk woord en elke daad mijn relatie met de Schepper versterk. Ik breng deze verlangens, die buiten mij zijn, naar de Schepper om dichter bij Hem te komen, bij de goddelijke Aanwezigheid, en op die manier bouw ik de basis voor Zijn Onthulling in de gehele wereld.

Dit is constant werk, tot aan het einde van de correctie. Steeds zullen wij nieuwe kelim (vaten) ontdekken, nieuwe verstoringen, egoïstische verlangens die een poging doen om ons van de Schepper te verwijderen. De Schepper doet dit met een bedoeling, Hij wil de verbinding met ons versterken. Het is een soort ‘flirt’. Het lijkt alsof hij ons van Hem verwijdert, ons wegduwt, zodat wij ons sterker aan Hem vastklampen..

Dit is het Werk, op alle 125 niveaus. Het wordt in verschillende vormen – die aan ons verschijnen als beelden van deze wereld – aan ons getoond. Deze wereld is de uiterlijke verpakking waarvan we ieder detail, iedere daad, ieder tafereel van dit spel moeten gebruiken zodat wij alles met de Schepper verbinden en ons met Hem verenigen.

Alleen de omgeving zoals Rabash deze beschreven heeft, zal kunnen helpen. Wij zijn deel van deze grote, sterke groep. Als ik op reis ben, ver van de centrale groep, zie ik hoe de afstand helpt. Enerzijds voelt een mens zich door de fysieke afstand verder van de Schepper verwijderd, afgescheiden van Hem, maar tegelijkertijd hebben wij daardoor ieder moment de gelegenheid om terug te keren naar het centrum van de groep om daaruit steeds meer kracht te halen.

Daarom zullen wij alleen door onze verbinding, waarbij iedereen probeert om voortdurend in dezelfde gedachte te blijven, slagen. Later raak je ervan overtuigd dat de gehele Torah alleen spreekt over de wijze waarop we het beeld van deze wereld kunnen neutraliseren, zodat we daarin de Hogere Kracht zodanig voelen dat we Zijn daden gaan zien: de wijze waarop deze Kracht alles in beweging brengt, controleert, alle atomen bestuurt, alle mensen. Wij zullen zien dat dit alles slechts gehoorzame schaduwen zijn die de Hogere Kracht volgen. Al deze beelden worden aan ons getoond met de bedoeling om er niet naar te kijken – mensen, de natuur – maar om daar doorheen de Hogere Kracht te ontdekken.

Alleen de vrienden, alleen de groep waarin een ieder inspanningen verricht, kan ons steunen en de correcte intentie teruggeven aan degenen die deze intentie kwijt zijn. Hier over moeten we steeds praten en de verbinding met elkaar almaar duidelijker maken, zodat we op basis van deze verbinding naar buiten kunnen treden naar het externe publiek. Dan zullen jullie zien hoe sterk jullie worden. Het is uiterst belangrijk voor ons om krachtiger te worden. De straat opgaan voor externe disseminatie is nodig, niet om ons verhaal te vertellen en ons met hen te vermengen, maar om hen dichterbij ons te brengen, dichterbij de Schepper. Onze bedoeling moet tegengesteld zijn aan onze fysieke daden.

Op het fysieke niveau gaan we naar het publiek, we willen hen beïnvloeden en voor iedereen bouwen aan een beter leven, voor de gehele mensheid, de crisis gebruiken om ons met elkaar te verbinden. Maar tegelijkertijd moeten we kijken naar wat er achter al deze handelingen verborgen is, namelijk dat hun verbinding zich verbindt met ons en via ons met de Hogere Kracht. Alles moet op één Doel gericht zijn: alle delen die tijdens het breken van de kelim (vaten) verdwaald zijn geraakt, terugbrengen naar de Goddelijke Aanwezigheid.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/9/13, Writings of Rabash 

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Uit het artikel van Rabash ‘Voor Degenen Die zich op het Afgelegen Pad bevonden, wordt Pasen verschoven naar een Tweede Pasen’ : Hoe groter het geloof van de mens in de Schepper is, hoe sterker hij zich van de Grote Koning verwijderd voelt en hoe meer men voelt dat men zondigt, evenredig aan het niveau van het geloof dat men heeft in Zijn Grootheid. Tengevolge hiervan zondigt een rechtvaardig mens – hij die zich bewust is van de Grootheid van de Koning – meer dan een gemiddeld mens.

Als een mens erkent dat hij een zondaar is, betekent dit dat het aan deze mens van Boven is toegestaan om de Goddelijke Aanwezigheid enigszins te naderen en is hem de mogelijkheid geboden om te begrijpen dat hij heeft gezondigd.

Er staat geschreven: ”De Schepper legt de rechtvaardige een haarbreed in de weg.” Als de mens voelt dat hij gezondigd heeft, hoeft hij niet te vrezen, want het is een teken dat hij door Boven is opgeheven. Daarom moet hij zijn kracht vermeerderen en de last van de Hemel aanvaarden, dan bereikt hij succes.

Als men de Schepper dichter nadert, wordt het gevoel van onbetekenend en dwaas zijn, van Hem verwijderd zijn, sterker. Alles werkt namelijk omgekeerd. Een gewoon religieus mens streeft niet naar een spiritueel pad, hij bidt en denkt dat hij dichtbij de Schepper is. Maar degene die zover komt dat hij de nabijheid van de Schepper verbindt met zijn persoonlijke eigenschappen, is al in staat om zichzelf eerlijker te beoordelen en in die mate beoordeelt hij de afstand tussen zichzelf en de Schepper. Elke keer als hij dit opnieuw beoordeelt is hij nauwkeuriger, het stelt hem in staat om te zien hoe ver hij in werkelijkheid van de Schepper verwijderd is.

Wij realiseren ons dat de afstand tussen onszelf en de Schepper toeneemt en dat we aan heel veel voorwaarden moeten voldoen om de afstand te overbruggen en dichter bij Hem te komen. Daarom staat er geschreven dat “de Schepper de rechtvaardige een haarbreed in de weg legt.” Niet omdat Hij hem slecht behandelt, maar omdat degenen die er al vrij dicht bij zijn om een rechtvaardige te worden – namelijk zij die op de drempel staan naar volledig en zuiver geven – hun gelijkvormigheid met de Schepper op een heel fijne schaal meten. Door een dergelijke wijze van meten zien zij dat zij nog uiterst ver van de Schepper verwijderd zijn en vele correcties moeten ondergaan.

Daarom bestaat het concept van de ‘Tweede Pasen’, bestemd voor degenen die de Uittocht uit Egypte gemist hebben tijdens de eerste Pasen. Over een maand wordt er aan hen een nieuwe mogelijkheid geboden die de ‘Tweede Pasen’ wordt genoemd. Mensen die voelen dat zij grote zondaren zijn en van wie het pad buitengewoon lang is, bereiken hun doel alleen in de tijd van de ‘Tweede Pasen’.

Het betekent dat hij zich geen zorgen hoeft te maken en niet hoeft te wanhopen omdat het pad te lang lijkt te zijn voor hem, hoewel veel mensen hiervoor terugschrikken en zich daardoor genoodzaakt voelen om het pad te verlaten.

Integendeel, het is een teken dat zij het Doel naderen! We moeten uiteindelijk op het niveau komen waarop Farao erkent dat de Schepper de Rechtvaardige is en dat hij, de Farao, de dwaas is; dit is het niveau waarop de uittocht uit Egypte plaatsvindt.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 4/5/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Zelfonderzoek - Geen reacties→

Het belangrijkste is de groep. Ik heb vaak over Baal HaSulam gehoord dat hij ervan droomde om een Kabbalistische gemeenschap op te zetten. Hij nam leerlooi machines mee uit Polen, want hij dacht erover om een kleine fabriek openen waar hij met zijn studenten in wilde gaan werken, dat zou hen genoeg geld opleveren om van te bestaan. In een dergelijke hechte groep zouden ze de wijsheid van Kabbalah leren. Hij had veel zulke ideeën. In zijn artikelen kun je voelen hoezeer hij hiervan droomde. Hij was een heel grote spirituele romanticus.

Maar in die tijd was zoiets nog niet mogelijk. Zelfs in onze tijd zien we dat we alleen nog maar op weg zijn naar iets dergelijks. Ik zou kunnen stellen dat het mogelijk zal worden, maar we weten nog niet op wat voor manier. Het is niet nodig om dit te overhaasten.

We zien in ieder geval dat het in alle tijden specifiek was voor alle Kabbalisten om in groepen te leren en dat ze daarbinnen heel intensief betrokken waren bij de werkwijze in de groep, de voorschriften en de algemene gedragregels.

Alle wetten die in de Torah en in de overige bronnen beschreven zijn, zijn gedragsregels voor de groep. Ze zijn niet bedoeld voor het volk, niet voor de massa, maar alleen voor Kabbalistische groepen. Zelfs al lijkt het alsof ze opgesteld zijn om de massa te leren hoe ze zich moet gedragen, het hangt van heel andere factoren af. In principe ervaren alleen degenen die ‘uit zichzelf willen treden’, uit hun ego, hier de invloed van.

From the St. Petersburg Convention “Day Two” 7/13/13, Lesson 4

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Torah - Geen reacties→

Een goede omgeving is het enige middel om het Doel te bereiken. Wanneer wij met deze intentie bij elkaar komen, met deze intensiteit, met een dergelijk verlangen en als we zien hoe al onze vrienden over de hele wereld ons volgen, met ons samen zijn en wij ook de druk voelen die zij op ons uitoefenen, wordt het bovenstaande zeker gehoord, wij ontvangen daardoor een compleet nieuwe en sterke invloed.

Ik heb het volgende meer dan eens verteld. Toen ik Rabash vroeg: “Wat houdt mij tegen? Waarom kom ik niet verder? “ antwoordde hij onmiddellijk dat ik vrienden nodig had. Eerlijk gezegd begreep ik niet goed waarvoor, maar hij zei het. Ik ben op zoek gegaan, ik ging lezingen geven en tenslotte bracht ik mensen bij hem. Hieruit werden groepen gevormd.

Toen begon Rabash artikelen voor hen te schrijven, want ik wist niet wat ik tegen hen moest zeggen. Eerst schreef hij korte artikelen op het zilverpapier van sigaretten verpakkingen. Zo verliep het meestal als we samen in het park liepen te praten en we geen ander papier bij ons hadden, dan haalde ik het zilverpapier van een pakje sigaretten af en ging hij schrijven.

Zo verschenen de eerste artikelen. Later nam ik vellen dubbelgevouwen papier mee. Hierna kochten we een schrijfmachine voor hem en begon hij de teksten met één vinger te typen. Veel later hadden we een elektrische schrijfmachine, zo verliep het. Daardoor hebben we nu veel artikelen die door Rabash geschreven zijn

Deze artikelen beschrijven alle basisprincipes van de menselijke interactie in de groep, de belangrijkste omgeving voor spirituele groei. Op een methodische wijze bestuderen we ze steeds weer opnieuw en afhankelijk van onze groei merken we, hoe we in deze zinnen, in deze woorden, steeds weer een nieuwe betekenis ontdekken.

From the St. Petersburg Convention “Day Two” 7/13/13, Lesson 4

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

We zijn al zover dat we begrijpen dat we een nieuw spiritueel niveau alleen kunnen ontdekken in de verbinding met elkaar en in onze onderlinge eenheid, en nu gaan we begrijpen hoe we ons van het ene naar het andere niveau kunnen verplaatsen. We zijn voor het eerst zover gekomen dat we ons pad begrijpen, de componenten ervan en wat wij daarvoor moeten doen: eerst een stap met de rechtervoet, dan een stap met de linkervoet en het lichaam bevindt zich in het midden. Zo komen we vooruit op de middellijn: rechtervoet, linkervoet en een volgende stap voorwaarts, rechtervoet eerst en dan pas de linkervoet, dit is het deel dat wij moeten doen.

We beginnen altijd vanuit de rechterlijn omdat we altijd vooruitgaan in de richting van geven, liefde, verbinding en eenheid boven de rede. De linkerlijn wordt echter onthuld op de wijze waarop het Licht het aan ons laat zien. Op elke niveau geldt wat geschreven staat: “Ik heb de neiging tot het kwaad geschapen, ik heb de Torah als een genezend kruid geschapen,” om het kwaad te corrigeren. Dit heeft betrekking op het systeem van de invloed van het Licht op de neiging tot het kwaad, die jij corrigeert met de Hulp van het Licht, zodat je verder vooruit kunt komen.

Dit is het systeem waar we in zitten. De rechterzijde is geven, liefde, verbinding en eenheid (∑), alles wat van de zijde van Hesed komt. De linkerlijn is het verlangen om te ontvangen, te weten, de kracht van ontvangen, namelijk het ego, en ik bevind me in het midden. Wat schrijf ik toe aan mezelf? Ik behoor tot het punt in het hart en op die manier ben ik degene die zich richt op de Schepper en naar Hem verlangt.

Nu is de vraag: hoe kom ik vooruit? Het eerste wat ik doe is beginnen met de rechterlijn, namelijk met het verlangen naar geven, liefde, eenheid en maximale verbondenheid.

Onze eenheid vindt plaats boven het ego, zonder het ego zouden wij geen spiritueel werk kunnen doen. Het is van tevoren met ons verbonden en het is de oude beginsituatie.

Het blijkt dat het ego (1) zich in het hart bevindt en daarin is het punt in het hart waarmee ik mij richt op verbinding en eenheid. Op het moment dat ik dat doe, begin ik een zeker Lichtschijnsel te ontvangen (3) in onze verbinding en eenheid (2). Misschien voelen we de Schepper nog niet in het gevoel van eenheid, maar het is eigenlijk al een voelen van Hem.

Als we deze eigenschap hebben bereikt, gaat het ego zich er weer mee verbinden. Opnieuw richten we ons vooruit op eenheid (2b) en uiteindelijk bereiken we het volgende niveau dat veel hoger is dan het voorgaande. Zo komen we verder.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Ego, Groepswerk, Innerlijk Werk, Licht, Liefde, Verbinding - Geen reacties→

Baal HaSulam schrijft dat er één ziel is, dat er één verlangen werd geschapen. Spiritualiteit is niet in stukjes verdeeld, daarom kunnen we spiritualiteit compleet in een ieder van ons vinden en in ons allemaal samen.

‘In een ieder van ons’ wil zeggen dat ik de collectieve ziel ontdek als ik in iedereen kan opgaan, ik ontdek dan niet alleen de miljoenen mensen die nu leven, maar ook degenen die nog niet geboren zijn en in de toekomst geboren zullen worden. Dit kunnen we ons nog niet voorstellen.

Met andere woorden: we spreken over één geheel, één ziel, één substantie. Hiervan wordt aan ons niet meer onthuld dan wat wij aankunnen om op de juiste manier te bestaan en op een niveau van intensiteit waarop wij met elkaar kunnen communiceren.

In overeenstemming hiermee zijn de eigenschappen van ieder mens bepaald, ieder klein onderdeeltje in een ieder van ons. Er zijn mensen voor wie disseminatie karakteristiek is, namelijk het contact met grote aantallen mensen en er zijn mensen die daaraan tegengesteld zijn, zij worden gekarakteriseerd door verbinding met een kleine groep mensen, maar met een hoge mate van intensiteit in de verbinding met hen. Dit is volgens kwantiteit of kwaliteit, in een ieder van ons zijn beide aanwezig in overeenstemming met de kenmerken van zijn ziel.

Het hart heeft bijvoorbeeld verbinding met veel organen terwijl het ook duidelijk te maken heeft met heel nauwkeurig gericht werk. Terwijl andere systemen, zoals bijvoorbeeld de bloedvaten, het lymfatisch systeem, het zenuwstelsel en andere systemen zich wijd uitspreiden en elk deel van het lichaam bereiken. Ditzelfde geldt voor onze verbindingen. Het is te zien aan de dingen waar het verlangen van een mens naar uitgaat. Ik zie dit aan mijn studenten, bijvoorbeeld aan de mate waarin zij zichzelf waar maken (voor zover ik daar zicht op heb).

Maar in het algemeen gesproken is dit niet zo belangrijk omdat duidelijk is dat het Licht ons daar plaatst waar we zijn. Er is niets nieuws, we versnellen alleen onze ontwikkeling door het Omringende Licht aan te trekken. Het zal ons, op wat voor manier dan ook, vooruit brengen volgens het plan van de Natuur. Dit programma vinden we pas op het niveau van het Licht van Nefesh – van het woord ‘Nefesha’ – het minerale niveau.

Het Licht duwt ons namelijk voortdurend vooruit en wij ontvluchten het omdat wij er een negatieve betekenis aan geven, maar we ontwikkelen ons altijd op deze manier. Het is echter niet goed om ons op deze manier te ontwikkelen, want het kan tot grote natuur rampen leiden, oorlogen, etc. Als wij niet handelen, ligt dit allemaal in het verschiet.

Maar als wij daarentegen vragen om de bespoediging van het Hogere Licht, de toename van dat Schijnsel over ons, zullen wij sneller vooruit komen.

Baal HaSulam schrijft in ‘Brief 13’ over het werk in een groep: Weet dat er vele vonken van heiligheid in een ieder van de groep aanwezig zijn (onder onze vrienden), als jullie alle vonken van heiligheid op één plaats (in één verlangen) bijeen brengen, zoals broeders, met liefde en vriendschap, zullen jullie zeker voor een bepaalde tijd een heel hoog niveau van heiligheid hebben (namelijk bereiken), van het Levenslicht (het niveau van geven).

From the St. Petersburg Convention “Day Two” 7/13/13, Lesson 3

Filed under: Groepswerk, Innerlijk Werk, Licht, Ziel - Geen reacties→

In de huidige werkelijkheid voel ik mezelf, mijn familie, mijn groep, de andere groepen, mijn land en de wereld, dit correspondeert met de vijf niveaus van Aviut (de grofheid van het verlangen) vanaf de fase van de oorsprong tot en met fase vier. In zijn geheel gezien is deze werkelijkheid de ziel of – anders gezegd – het verlangen om te ontvangen, maar dan in zijn gecorrigeerde vorm. Nu is dit verlangen in stukken uiteengevallen, maar door middel van de correctie van de verbinding tussen de delen herstel ik dit tot één structuur, één verlangen, Malchut van Ein Sof (Oneindigheid ∞). Dan vult het Licht van Ein Sof, de Schepper (NRNHY), deze ziel.

Er bestaat niets anders dan dit en dit is het enige waarover de wijsheid van Kabbalah spreekt: over de correctie van de verlangens die in verschillende mate niet met mij verbonden lijken te zijn. Zo is het denkbeeldige plaatje dat ik zie voor mij gevormd, als een groep vrienden, en ik moet een ieder daarvan dichter bij me brengen. Dit is ons werk.

Het gaat over mijn ziel, over mijn eeuwige spirituele kli (vat) waarin ik besta. Wil ik alleen mijn fysieke bestaan – waarin ik me nu bevind – blijven voelen, alleen dit ‘ik’? Als ik daar uit wil komen en een begin wil maken met de correctie van mijn ziel, mij daaraan wil hechten, mij ermee wil verbinden en erin leven, moet ik al deze delen tot een eenheid vormen. Deze delen bevinden zich in een ieder van ons. Ik werk dus aan het overstijgen van mijn ego om mij met de vrienden te verbinden, met de delen van mijn ziel.

Als ik hun uiterlijke vorm terzijde laat, wil dat zeggen dat ik hun gezichten niet zie, maar alleen de delen van de ziel. Elke uiterlijke vorm wordt geneutraliseerd als ik aan liefde werk, in plaats van aan haat.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Ego, Groepswerk, Innerlijk Werk, Perceptie van de Werkelijkheid - Geen reacties→

Vraag: Welke stappen moeten we zetten om bij alles vanuit het centrum van de groep te denken en te voelen, want we hebben toch specifiek dit nodig om onze verbinding tot een wereldgroep te bevorderen en te versnellen?

Antwoord: De combinatie van alle methoden die Rabash ons in zijn artikelen leert, is geschikt voor het brengen van eenheid:

• Ik maak mezelf ondergeschikt aan de vrienden.
• Ik laat hen zien hoe belangrijk het doel voor mij is, hoe groot de Schepper in mijn ogen is.
• Ik speel dit voor hen om hen op een hoger plan te brengen, daarmee kom ik zelf ook op een hoger plan.
• Ik maak mezelf klein voor hen, ik stem in met alles wat zij van mij eisen.
• Ik doe mee aan alles wat helpend is bij disseminatie, want hierdoor vindt de onthulling van de Schepper aan Zijn schepselen plaats. Juist dit is Zijn eerste, grootste en enige Verlangen. Daarom is disseminatie het belangrijkste middel voor onze vooruitgang.
• Ik ben aanwezig bij de bijeenkomsten met de vrienden en bij de overige gezamenlijke activiteiten.

Dit alles heeft tot doel om ons bijeen te brengen, om tot eenheid te komen en één gezamenlijke kli (vat) te creëren waarin het principe van gelijkheid van vorm met de Schepper wordt onthuld.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→